Interpretacja indywidualna z dnia 29 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.464.2024.2.ENB

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – 8 listopada 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani obywatelką Polski i nie posiada innego obywatelstwa. Od urodzenia do 2005 r. mieszkała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w X przy ulicy A1. W dniu 5 stycznia 2005 r. wyjechała Pani do Irlandii w celach zarobkowych. Od stycznia 2005 r. do końca 2021 r. centrum Pani interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się w Irlandii. W dniu (...) 2005 r. rozpoczęła Pani pracę w firmie (...) (dowód: umowa o pracę w Pani posiadaniu), w której do 2009 r. pracowała na cały etat, tj. 160h miesięcznie. Od 2009 r. do stycznia 2022 r. zatrudniona była Pani w firmie (...) w wymiarze 1/2 etatu.

Jednocześnie od kwietnia 2018 r. do października 2021 r. pracowała Pani w wymiarze całego etatu w (...) jako (...) (dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu zredagowane w języku angielskim). Praca rozkładała się na 5 dni w tygodniu w 7-dniowym tygodniu pracy. Mieszkała Pani w Irlandii wraz z małżonkiem w mieszkaniu stanowiącym przedmiot jej współwłasności. W 2007 r. w Irlandii urodził się Pani syn, a w roku 2010 - córka. Pani dzieci do chwili powrotu do Polski uczęszczały do szkoły na terenie Irlandii. Podczas pobytu w Irlandii podlegała Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i była podatnikiem tego kraju zgodnie z wewnętrznym prawem Irlandii, co potwierdzają posiadane przez Panią m.in. certyfikaty rezydencji podatkowej za lata 2018, 2019, 2020 oraz 2021.

Do Polski przyjeżdżała Pani kilka razy w roku w celu odwiedzenia rodziny i tym samym nie przebywała w Polsce powyżej 183 dni w roku kalendarzowym.

W dniu (...) 2019 r. nabyła Pani na terenie Polski nieruchomość, tj. działkę na cele budowlane z myślą o budowie domu po powrocie do kraju z emigracji zarobkowej. W akcie notarialnym przenoszącym własność (Rep. A (...)) błędnie zakładając, że musi Pani wskazać adres do korespondencji w Polsce jako ostatni adres zamieszkania w Polsce, oświadczyła, że zamieszkuje w Polsce pod adresem ul. A1 w X - to jest w domu swoich rodziców. W rzeczywistości miejscem Pani zamieszkania na podstawie art. 25 Kodeksu cywilnego była Irlandia.

Pod koniec 2021 r., będąc jeszcze pracownikiem w firmie (...) (do stycznia 2022 r.) wróciła do Polski. W dniu (...) 2022 r. zgłosiła się Pani do urzędu pracy w Polsce, gdzie uzyskała status osoby bezrobotnej.

Posiada Pani szereg dokumentów potwierdzających jej pobyt w Irlandii:

a)dokumentację zatrudnienia w Irlandii w latach 2005 - 2022 w postaci umów o pracę redagowanych w języku angielskim,

b)certyfikaty rezydencji podatkowej za lata 2018, 2019, 2020, 2021 redagowane w języku angielskim,

c)zaświadczenie o zatrudnieniu w okresie (...) 2018 r. - (...) 2021 r. zredagowane w języku angielskim,

d)wyciągi bankowe,

e)skrócone akty urodzenia dzieci,

f)rachunki za media,

g)kopię umowy o pracę z (...) (zatrudnienie od marca 2005 r. do stycznia 2022 r.).

Od momentu przyjazdu do Polski Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w Polsce. Podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W okresie od (...) 2022 r. do (...) 2022 r. zatrudniona była Pani na podstawie umowy o pracę w firmie (...), natomiast od (...) 2022 r. pracuje Pani w firmie (...). Zmieniła Pani miejsce zamieszkania na Polskę, ponieważ chce tutaj pozostać i mieszkać na stałe.

Uzupełniając wniosek, jako konkretną datę powrotu do Polski wskazała Pani 24 października 2021 r. Pani dzieci wróciły do Polski w dniu 1 lutego 2020 r., natomiast małżonek wrócił do Polski na początku 2024 r.

Irlandia traktowała Panią jako osobę mającą miejsce zamieszkania w Irlandii dla celów podatkowych do końca roku 2021 i certyfikat rezydencji obejmuje cały 2021 r.

Nie przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w latach podatkowych 2019, 2020, 2021.

Odpowiadając na pytanie dotyczące kraju, w którym miała Pani stałe miejsce zamieszkania wskazała Pani, że:

·w latach 2019, 2020 oraz w okresie od 1 stycznia 2021 r. do momentu powrotu do Polski miała Pani miejsce zamieszkania w Irlandii,

·od powrotu do Polski do 31 grudnia 2021 r. oraz po 1 stycznia 2022 r. zamieszkała Pani w Polsce, początkowo w domu rodziców, a po 1 stycznia 2022 r. we własnym na terenie Polski.

W zakresie powiązań osobistych wyjaśniła Pani, że:

·w 2019 r., 2020 r. oraz od 1 stycznia 2021 r. do momentu przyjazdu do Polski - miała Pani własne mieszkanie w Irlandii, znajomych, męża, dzieci od 2020 r. częściowo w Polsce gdy nauka odbywała się w formie zdalnej, praca w Irlandii;

·od momentu przyjazdu do Polski do 31 grudnia 2021 r. - mieszkanie w Irlandii, mąż w Irlandii, praca w Irlandii, dzieci w Polsce, dom w budowie w Polsce;

·po 1 stycznia 2022 r. - praca w Polsce, dzieci w Polsce, własny dom w Polsce, zatrudnienie w Polsce, mąż w Irlandii.

W zakresie powiązań majątkowych z Polską, wyjaśniła Pani:

·2019 r. - brak powiązań;

·2020 r. - rozpoczęcie budowy domu, kredyt konsumencki w (...) (umowa zawarta online);

·od 1 lipca 2021 r. do momentu przyjazdu do Polski - otwarcie rachunku bankowego w Polsce;

·od momentu przyjazdu do 31 grudnia 2021 r. - brak dochodu osiąganego w Polsce, po 1 stycznia 2022 r. - rejestracja w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna.

Powiązania majątkowe z Irlandią to:

·kredyt hipoteczny, stały dochód z tytułu zatrudnienia, ubezpieczenia na życie, konto oszczędnościowe, konto osobiste, kredyt konsumencki na samochód, ubezpieczenia majątkowe, świadczenie Child Benefit do końca 2021 r.;

·po 1 stycznia 2022 r. - kredyt hipoteczny, do maja 2022 r. ubezpieczenie na życie, ubezpieczenie majątkowe, ostatnie wynagrodzenie z pracy w styczniu 2022 r.

W dalszym ciągu jest Pani współwłaścicielem mieszkania w Irlandii.

Wyjaśniając – w którym z krajów w Polsce, czy w Irlandii prowadziła Pani aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależała Pani do organizacji/klubów, itp. – wskazała Pani, że

·w roku 2019 i 2020 oraz w okresie od 1 stycznia 2021 r. do momentu przyjazdu do Polski w 2021 r. – w Irlandii, gdzie Pani mieszkała, pracowała, wychowywała dzieci, prowadziła aktywność społeczną;

·w okresie od momentu przyjazdu do Polski do 31 grudnia 2021 r. oraz po 1 stycznia 2022 r. – w Polsce, gdzie mieszka, pracuje, wychowuje Pani dzieci, i prowadzi aktywność społeczną.

W zakresie miejsca w którym Pani zwykle przebywała wyjaśniła Pani odpowiednio:

·w roku 2019 i 2020 oraz w okresie od 1 stycznia 2021 r. do momentu przyjazdu do Polski w 2021 r. – w Irlandii, do Polski przyjeżdżała Pani w ramach urlopu,

·w okresie od momentu przyjazdu do Polski do 31 grudnia 2021 r. oraz po 1 stycznia 2022 r. – w Polsce, do Irlandii wyjeżdżała Pani w ramach urlopu - trzykrotnie na 7 -14 dni.

Z (...) umowa rozwiązana została w dniu (...) 2021 r., natomiast z (...) zakończenie umowy o pracę nastąpiło w dniu (...) 2022 r. Od momentu powrotu do Polski do dnia rozwiązania umowy o pracę przebywała Pani na zwolnieniu chorobowym, świadczenie z tytułu zasiłku chorobowego otrzymywała Pani z Irlandii, nie pracowała Pani zdalnie.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionych powyżej informacji podlega Pani przepisom art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. ulgi podatkowej na powrót do kraju, do stosowania w okresie czterech lat - 2022-2025?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie ma Pani prawo skorzystać z ulgi na powrót ponieważ spełnia wszystkie przesłanki wymienione w art. 21 ust. 43 pkt 1-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz.U. Nr 80, poz. 350), tj.:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)posiada obywatelstwo polskie,

4)posiada inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia oraz

5)nie korzystała uprzednio, w całości lub w części z tego zwolnienia,

co – Pani zdaniem - uprawnia Ją do skorzystania ze zwolnienia według art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokość nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148, 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania

·nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2. w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii I Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki lub

·na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2. oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak wynika z okoliczności sprawy, w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Z treści wniosku wynika również, że w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok, w którym wróciła Pani do Polski, nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Polski, tj.:

·nie posiadała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

·nie przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zatem spełniła Pani również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 ww. ustawy.

Spełniła Pani również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy ponieważ posiada Pani polskie obywatelstwo.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest, stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa, przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w latach 2022-2025 do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miejsca zamieszkania miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza więc o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Określenie, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinno być dokonane w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że jest Pani obywatelką Polski. W dniu 5 stycznia 2005 r. wyjechała Pani do Irlandii w celach zarobkowych. Od stycznia 2005 r. do końca 2021 r. centrum Pani interesów osobistych i gospodarczych znajdowało się w Irlandii. Mieszkała Pani w Irlandii wraz z małżonkiem w mieszkaniu stanowiącym przedmiot współwłasności. W 2007 r. w Irlandii urodził się Pani syn, a w roku 2010 - córka. Podczas pobytu w Irlandii podlegała Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i była podatnikiem tego kraju zgodnie z wewnętrznym prawem Irlandii, co potwierdzają posiadane przez Panią m.in. certyfikaty rezydencji podatkowej za lata 2018, 2019, 2020 oraz 2021.

Do Polski przyjeżdżała Pani kilka razy w roku w celu odwiedzenia rodziny i w latach podatkowych 2019, 2020, 2021 nie przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni.

W dniu (...) 2019 r. nabyła Pani na terenie Polski nieruchomość, tj. działkę na cele budowlane z myślą o budowie domu po powrocie do kraju z emigracji zarobkowej.

Do Polski powróciła Pani 24 października 2021 r. Pani dzieci wróciły do Polski w dniu 1 lutego 2020 r., natomiast małżonek wrócił do Polski na początku 2024 r. Od momentu przyjazdu do Polski Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w Polsce. Podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W latach 2019, 2020 oraz w okresie od 1 stycznia 2021 r. do momentu powrotu do Polski miała Pani miejsce zamieszkania w Irlandii, a od powrotu do Polski do 31 grudnia 2021 r. oraz po 1 stycznia 2022 r. zamieszkała Pani w Polsce, początkowo w domu rodziców, a po 1 stycznia 2022 r. we własnym na terenie Polski.

W 2019, 2020 oraz od 1 stycznia 2021 r. do momentu przyjazdu do Polski miała Pani własne mieszkanie w Irlandii, znajomych, męża, dzieci od 2020 r. częściowo w Polsce gdy nauka odbywała się w formie zdalnej, pracowała Pani w Irlandii

Od momentu przyjazdu do Polski do 31 grudnia 2021 r. miała Pani mieszkanie w Irlandii, mąż był w Irlandii, pracowała Pani w Irlandii, a dzieci przebywały w Polsce, gdzie również znajdował się dom w trakcie budowy.

Powiązania majątkowe z Polską to:

·2019 r. - brak powiązań;

·2020 r. - rozpoczęcie budowy domu, kredyt konsumencki w (...) (umowa zawarta online);

·od 1 lipca 2021 r. do momentu przyjazdu do Polski - otwarcie rachunku bankowego w Polsce;

·od momentu przyjazdu do 31 grudnia 2021 r. - brak dochodu osiąganego w Polsce, po 1 stycznia 2022 r. - rejestracja w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna.

Powiązania majątkowe z Irlandią to:

·kredyt hipoteczny, stały dochód z tytułu zatrudnienia, ubezpieczenia na życie, konto oszczędnościowe, konto osobiste, kredyt konsumencki na samochód, ubezpieczenia majątkowe, świadczenie Child Benefit do końca 2021 r.;

·po 1 stycznia 2022 r. - kredyt hipoteczny, do maja 2022 r. ubezpieczenie na życie, ubezpieczenie majątkowe, ostatnie wynagrodzenie z pracy w styczniu 2022 r.

W dalszym ciągu jest Pani współwłaścicielem mieszkania w Irlandii.

Aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, prowadziła Pani:

·w roku 2019 i 2020 oraz w okresie od 1 stycznia 2021 r. do momentu przyjazdu do Polski w 2021 r. – w Irlandii, gdzie Pani mieszkała, pracowała, wychowywała dzieci, prowadziła aktywność społeczną;

·w okresie od momentu przyjazdu do Polski do 31 grudnia 2021 r. oraz po 1 stycznia 2022 r. – w Polsce, gdzie mieszka, pracuje, wychowuje Pani dzieci, i prowadzi aktywność społeczną.

Zwykle przebywała Pani:

·w roku 2019 i 2020 oraz w okresie od 1 stycznia 2021 r. do momentu przyjazdu do Polski w 2021 r. – w Irlandii, do Polski przyjeżdżała Pani w ramach urlopu,

·w okresie od momentu przyjazdu do Polski do 31 grudnia 2021 r. oraz po 1 stycznia 2022 r. – w Polsce, do Irlandii wyjeżdżała Pani w ramach urlopu - trzykrotnie na 7 -14 dni.

Od momentu powrotu do Polski do dnia rozwiązania umowy o pracę przebywała Pani na zwolnieniu chorobowym, świadczenie z tytułu zasiłku chorobowego otrzymywała Pani z Irlandii, nie pracowała Pani zdalnie.

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pani być uznana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski.

Z przedstawionych przez Panią okoliczności wynika, że od momentu powrotu małoletnich dzieci do Polski spełnia Pani warunek pozwalający na uznanie Pani za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Od momentu przyjazdu małoletnich dzieci do Polski miała Pani bowiem ścisłe powiązania osobiste w Polską, a tym samym to w Polsce znajdowało się centrum Pani interesów osobistych, o którym mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Zgodnie z Objaśnieniami istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiazań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Natomiast centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

Jednakże, mając na uwadze, że do końca roku 2021 Irlandia również traktowała Panią jako rezydenta podatkowego, ustalając Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 29 poz. 129 ze zm., dalej: umowa polsko-irlandzka), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisanej przez Polskę i Irlandię dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej: „Konwencja MLI”).

Stosownie do art. 4 ust. 1 tej umowy:

W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, pobytu, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 umowy:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony w następujący sposób:

a)osobę uważa się za mająca miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli jest ona obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionych przez Panią okoliczności wynika, że w okresie od 1 lutego 2020 r. do momentu Pani przyjazdu do Polski miała Pani stałe miejsce zamieszkania w Irlandii. Oznacza to, że do dnia 24 października 2021 r., tj. dnia w którym powróciła Pani do Polski, miejscem Pani zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o art. 4 ust. 2 lit. a umowy polsko-irlandzkiej była Irlandia.

Natomiast z przedstawionych okoliczności wynika, że od momentu Pani przyjazdu do Polski w dniu 24 października 2021 r. zamieszkiwała Pani w Polsce w domu rodziców. W Polsce zamieszkiwały również Pani małoletnie dzieci, natomiast w Irlandii nadal była Pani właścicielem mieszkania i to w tym kraju nadal zamieszkiwał Pani mąż. W przedstawionej sytuacji, ustalenie państwa rezydencji podatkowej nie jest więc możliwe w oparciu o pierwsze kryterium wskazane w art. 4 ust. 2 umowy polsko-irlandzkiej.

Ponadto zważywszy na okoliczność, że w okresie od 24 października 2021 r. do 31 stycznia 2021 r. zarówno z Polską, jak i z Irlandią łączyły Panią ścisłe powiązania osobiste oraz gospodarcze, tj. w Polsce przebywały Pani małoletnie dzieci, tutaj prowadziła Pani aktywność społeczną, była właścicielem domu w budowie, posiadała Pani rachunek bankowy, natomiast w Irlandii przebywał Pani mąż, tam była Pani współwłaścicielem mieszkania, posiadała ubezpieczenia, i z tego kraju uzyskiwała dochody z tytułu zasiłku chorobowego i Child Benefit brak jest również możliwości przesądzenia, z którym państwem w tym okresie łączyły Panią ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, tj. w którym państwie znajdował się Pani ośrodek interesów życiowych. W związku z czym, zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b umowy, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

Mając na uwadze, że z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, iż w okresie od momentu powrotu do Polski w dniu 24 października 2021 r. zazwyczaj przebywała Pani w Polsce – na zwolnieniu chorobowym, uznać należy, w okresie od 24 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Pani miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normę kolizyjną zawartą w art. 4 ust. 2 lit. b umowy jest Polska.

Przedstawione przez Panią okoliczności nie pozwalają zatem na uznanie, że przeniosła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r. Miejsce zamieszkania w Polsce posiadała Pani bowiem od 24 października 2021 r.

Powyższe oznacza, że niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Pani przypadku zmiana miejsca zamieszkania nie nastąpiła bowiem po dniu wskazanym w art. 53 ustawy zmieniającej, tj. po 31 grudnia 2021 r.

W konsekwencji Pani stanowisko w zakresie możliwości skorzystania z tzw. ulgi na powrót należy ocenić jako nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.