Wyrok WSA w Kielcach z dnia 14 listopada 2024 r., sygn. I SA/Ke 423/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Adamiec Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak Asesor WSA Andrzej Mącznik (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Celestyna Niedziela po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2024 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 25 lipca 2024 r. nr UP-536/2024 w przedmiocie odmowy umorzenia należności składkowych uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję z 3 czerwca 2024 r. nr 1170/2024.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: Zakład, organ) decyzją z 25 lipca 2024 r. nr UP-536/2024 wydaną dla K. B. (wnioskodawczyni, skarżąca) utrzymał w mocy decyzję tego organu z 3 czerwca 2024 r. nr 1170/2024 o odmowie umorzenia należności z tytułu składek za osobę prowadzącą działalność gospodarczą będącą jednocześnie płatnikiem tych składek w łącznej kwocie 19 882,40zł, w tym:

- z tytułu ubezpieczenia społecznego za okres 12/2016 – 06/2017, 02/2020 – 08/2020 w łącznej kwocie 8 680,71 zł,

- z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego za okres 10/2016 – 06/2017, 08/2020 w łącznej kwocie 5 069,87 zł,

- na Fundusz Pracy za okres 10/2016 – 01/2017, 06/2017, 02-08/2020 w łącznej kwocie 872,82 zł.

Organ wyjaśnił, że 2 kwietnia 2024 r. wpłynął wniosek K. B. o umorzenie zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek.

Po wydaniu decyzji z 3 czerwca 2024 r., we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wnioskodawczyni wskazała, że wydana decyzja jest nieprawidłowa, bowiem organ nie wziął pod uwagę jej sytuacji materialnej, jak również aspektu społecznego uwzględniającego odmowę wniosku. Wyjaśniła, że podjęte przez Zakład działania w postaci zajęcia wypłaty wynagrodzenia z umowy zlecenia spowodowało pozbawienie jej możliwości zaspokojenia niezbędnych, podstawowych potrzeb życiowych i dalszego funkcjonowania. Dodała, że jej jedynym źródłem utrzymania było wynagrodzenie z umowy zlecenia wynoszące 500 – 1000 zł netto na miesiąc, a od marca nastąpiło zajęcie 100 % wypłaty, które pozbawiło ją całkowicie samodzielnego funkcjonowania. Argumentowała, że zmuszona była kolejny raz prosić o wsparcie rodzinę i przyjaciół, przez co powiększyła stan zadłużenia. Ponadto wskazała, że nie ma perspektywy na spłatę w przyszłości zadłużenia ze względu na przewlekłą chorobę matki, która uniemożliwia jej samodzielne funkcjonowanie. W najbliższym czasie matka wyjdzie ze szpitala i będzie potrzebowała wsparcia, a fakt ten dodatkowo wpływa na ograniczenie możliwości zarobkowania przez wnioskodawczynię.