Wyrok WSA w Opolu z dnia 17 października 2024 r., sygn. I SA/Op 617/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Kozicka Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Judecki (spr.) Asesor sądowy WSA Remigiusz Mazur Protokolant: Referent Dagmara Jugo po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2024 r. sprawy ze skargi M. D. na orzeczenie Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej w Opolu z dnia 28 maja 2024 r. nr BZK.III.6611.12.2024 w przedmiocie uznania za zdolnego do czynnej służby wojskowej uchyla zaskarżone orzeczenie oraz poprzedzające je orzeczenie Powiatowej Komisji Lekarskiej dla Miasta Opola z dnia 3 kwietnia 2024 r., nr ZK.5572.119.2024.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez M. D. (zwanego dalej też: "skarżącym"), jest orzeczenie Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej w Opolu (zwanej dalej: "Wojewódzką Komisją Lekarską" lub "organem odwoławczym") z 28 maja 2024 r., nr BZK.III.6611.12.2024, utrzymujące w mocy orzeczenie Powiatowej Komisji Lekarskiej dla Miasta Opola (zwanej dalej też: "Powiatową Komisją Lekarską" lub "organem pierwszej instancji") z 3 kwietnia 2024 r., nr ZK.5572.119.2024, o uznaniu skarżącego za zdolnego do czynnej służby wojskowej i zaliczeniu do kategorii zdolności "A".

Skarga została wniesiona w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Na wstępie należy podkreślić, że w 2022 r. wobec M. D. było prowadzone postępowanie w przedmiocie kwalifikacji wojskowej. Zakończyło się ono wydaniem przez organ odwoławczy orzeczenia z 14 lipca 2022 r., utrzymującego w mocy orzeczenie organu pierwszej instancji z 26 maja 2022 r., o uznaniu skarżącego za zdolnego do czynnej służby wojskowej i zaliczeniu do kategorii "A". Orzeczenie to zostało zaskarżone przez M. D. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu.

Tutejszy Sąd, wyrokiem z 29 grudnia 2022 r., sygn. akt II SA/Op 251/22, uchylił decyzje organów obydwu instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329). W uzasadnieniu tego wyroku Sąd wskazał m.in., że zaskarżone orzeczenia zostały wydane na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 28 ust. 1 i art. 30a ust. 1-3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2021 r. poz. 372 z późn. zm.) oraz art. 819 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. z 2022 r. poz. 655 z późn. zm.). Według art. 824 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny ustawa ta weszła w życie 23 kwietnia 2022 r., a stosownie do jej art. 823 utraciła moc ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Jednak jak na podstawie art. 819 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny w sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy (tj. przed dniem 23 kwietnia 2022 r.) stosuje się przepisy dotychczasowe, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Dostrzegając, że organ pierwszej instancji wydał decyzję już po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny Sąd w wyroku z 29 grudnia 2022 r., sygn. akt II SA/Op 251/22, stwierdził, że stan akt nie dawał odpowiedzi na pytanie kiedy i w jaki sposób zostało wszczęte postępowanie w sprawie kwalifikacji wojskowej skarżącego. Organ odwoławczy zaznaczył jedynie, że M. D. zgłosił się osobiście na wezwanie w sprawie oceny zdolności do odbycia czynnej służby wojskowej. Brak jednak jakiejkolwiek informacji co do tego kiedy skarżący otrzymał takie wezwanie oraz kiedy stawił się w organie pierwszej instancji. Brak możliwości ustalenia daty oraz sposobu wszczęcia postępowania w sprawie kwalifikacji wojskowej Sąd uznał za rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, które w konsekwencji uniemożliwiało zbadanie tego, czy organy obu instancji wydały orzeczenia w oparciu o właściwą podstawę materialnoprawną. W oparciu o materiał dokumentacyjny sprawy nie sposób bowiem było zweryfikować czy podstawę tę stanowić powinny przepisy art. 26 – 30a ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, czy też przepisy art. 56 i n. ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny.