Interpretacja indywidualna z dnia 19 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.524.2024.1.AKS

Prawo do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów udokumentowanych dokumentami, o których mowa w Wariatach I-III.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 23 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów udokumentowanych dokumentami, o których mowa w Wariatach I-III. Uzupełniła go Pani – pismem z 17 października 2024 r. (wpływ 17 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: (…), wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej, NIP: (…) REGON: (…) (dalej jako: „Wnioskodawca”) to przedsiębiorca, którego głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet (kod PKD 47.91.Z), zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca współpracuje z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej (dalej jako: „UE”), zarejestrowanymi do celów rozliczania podatku od wartości dodanej (dalej jako: „Kontrahenci”). Wnioskodawca dokonuje na ich rzecz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej jako: „WDT”), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej jako: „VAT”). Transakcje te dokonywane są wyłącznie z Kontrahentami, którzy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i został podany Wnioskodawcy.

W każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku, miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE oraz kraju trzeciego, tj. kraju poza terytorium UE. W ramach opisanych dostaw, towary, co do zasady, nie są transportowane przy użyciu własnych środków transportu Wnioskodawcy lub Kontrahentów. Przedmiotem złożonego wniosku są wyłącznie dostawy, w stosunku do których transport zlecany jest zewnętrznym przewoźnikom.

W niektórych przypadkach towar będący przedmiotem dostawy jest transportowany do magazynu lub centrum logistycznego podmiotu trzeciego, który działa na rzecz Kontrahenta (dalej jako: „Magazyn”). Niemniej, w każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE.

W celu zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu WDT, Wnioskodawca gromadzi dokumenty mające potwierdzać, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE lub kraju poza terytorium UE niż Polska.

Przedmiotem wniosku jest potwierdzenie prawidłowości stanowiska, zgodnie z którym gromadzone przez Wnioskodawcę warianty dokumentacji będą uprawniać Wnioskodawcę do stosowania stawki VAT 0% przy WDT.

Warianty gromadzonej dokumentacji

U Wnioskodawcy mogą wystąpić następujące warianty dokumentowania WDT:

Wariant I

W ramach tego wariantu, Wnioskodawca jest/będzie w posiadaniu:

a)faktury (lub jej kopii) dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

b)międzynarodowego listu przewozowego CMR, podpisanego przez nadawcę, przewoźnika i odbiorcę.

Możliwe są przy tym przypadki, w których w polu odbiorcy towaru na dokumencie przewozowym widnieć będą dane Magazynu, do którego dostarczane są towary.

Wariant II

W ramach tego wariantu, Wnioskodawca jest/będzie w posiadaniu:

a)faktury (lub jej kopii) zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz

b)potwierdzenia przewoźnika o dostarczeniu towaru do Kontrahenta.

Potwierdzenie takie może mieć charakter:

a)pisemnego oświadczenia przewoźnika o dostarczeniu towaru do Kontrahenta na obszarze UE lub poza obszarem UE – w oświadczeniu takim wskazywane są dane dotyczące daty wyjazdu oraz dostawy, dane odbiorcy, jak również numer referencyjny nadawcy. Za pośrednictwem tych danych Wnioskodawca ma i będzie mieć możliwość powiązania oświadczenia z określoną dostawą;

b)wydruku informacji o trasie przesyłki z portalu internetowego firmy kurierskiej (umożliwiającego jej monitorowanie). Potwierdzenie to będzie zawierało datę, godzinę i miejsce dostarczenia towaru do odbiorcy. Z uwagi na fakt, że każdorazowo Wnioskodawca posiada/będzie posiadać dowody nadania przesyłek, na których znajdują się dane dotyczące dostawy, za każdym razem Wnioskodawca zna/będzie znać numer przesyłki i jest/będzie w stanie go przypisać do konkretnej dostawy. Potwierdzenie dostarczenia towarów, oprócz numeru przesyłki, zawiera/będzie zawierać również szereg innych danych, w tym datę dostarczenia towarów do Kontrahenta.

Wariant III

W ramach tego wariantu, Wnioskodawca jest/będzie w posiadaniu:

a)faktury (lub jej kopii) zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzenia odbioru towaru przez Kontrahenta.

W tym wariancie Wnioskodawca nie posiada/nie będzie posiadać międzynarodowego listu przewozowego CMR, lub też Wnioskodawca posiada go/będziecie go posiadał, ale nie jest/nie będzie on podpisany przez odbiorcę towaru. W związku z tym Wnioskodawca gromadzi/zamierza gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą dokonanie WDT w postaci potwierdzenia odbioru towarów otrzymywanego od Kontrahenta.

Potwierdzenie to może być złożone w następujących formach:

a)korespondencja elektroniczna (mailowa) z Kontrahentem zawierająca oświadczenie o odbiorze przez niego dostaw zrealizowanych w danym okresie, ze wskazaniem danych umożliwiających identyfikację poszczególnych dostaw; przykładowo mogą to być dane takie jak data dostawy towaru, oznaczenie symbolu oraz ilości towaru, numer faktury czy też numer dokumentu będącego dokumentem towarzyszącym danej dostawie. Wnioskodawca przesyła/będzie przesyłać Kontrahentowi wiadomość e-mail ze szczegółami danych dostaw, a Kontrahent odsyła/będzie odsyłać Wnioskodawcy odpowiedź mailową zawierającą potwierdzenie, że dostawy te zostały otrzymane. Potwierdzenie to może być zawarte w treści wiadomości e-mail lub stanowić załącznik do takiej wiadomości zawierający listę dostaw z podpisem Kontrahenta;

b)potwierdzenie odbioru towaru poprzez komunikaty/zrzut ekranu komunikatów generowanych w systemie SAP lub przez portal Kontrahenta, do którego dostęp ma/będzie mieć zarówno Wnioskodawca, jak i Kontrahent. Zgodnie z zasadami funkcjonowania systemu SAP, po przyjęciu towaru będącego przedmiotem danej dostawy w magazynie, Kontrahent wprowadza/wprowadzi dane dotyczące danej dostawy do systemu. Dane znajdujące się w systemie SAP pozwalają/będą pozwalały na jednoznaczną identyfikację danych dostaw. Po wprowadzeniu przez Kontrahenta do systemu SAP danych danej dostawy, Wnioskodawca jest/będzie w stanie wyszukać tę dostawę w systemie oraz potwierdzić jej wywóz z terytorium kraju oraz dostarczenie do Kontrahenta. W przypadku komunikatów generowanych przez portal Kontrahenta, Wnioskodawca uzyskuje dostęp do wydzielonej części sieciowej infrastruktury logistycznej Kontrahenta. Tego rodzaju dostęp pozwala Wnioskodawcy na monitorowanie statusu realizowanych z perspektywy logistycznej Kontrahenta bez możliwości ingerencji w treść dokumentów. Wnioskodawca zamierza pozyskiwać z ww. systemów oraz portali komunikaty, w tym także generowane automatycznie przez system, lub zrzuty ekranu, które potwierdzać będą fakt otrzymania przez Kontrahenta towarów. Wnioskodawca zaznacza przy tym, iż w przypadku niektórych komunikatów tego rodzaju możliwa jest konwersja zawartych w nich danych do postaci pliku z tabelarycznym zestawieniem transakcji zrealizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta – w trakcie takiej konwersji nie dochodzi jednak w żaden sposób do zmiany danych źródłowych, a wyłącznie do zmiany sposobu prezentacji danych;

c)tabelarycznego zestawienia zrealizowanych transakcji na rzecz Kontrahenta – w takim przypadku kontrahent przesyła/będzie przesyłał Wnioskodawcy zestawienie przyjętych dostaw z wyszczególnieniem daty otrzymania dostawy, nazwy dostawcy (w tym przypadku – Wnioskodawcy), numeru faktury, rodzaju towaru oraz jego ilości. Zestawienie takie jest najczęściej generowane przez wewnętrzny system logistyczny kontrahenta.

Większość opisanych w złożonym wniosku dokumentów Wnioskodawca otrzymuje/będzie otrzymywać drogą elektroniczną.

Pytania

1.Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie I powyżej powinny być, w świetle art. 42 VAT, opodatkowane 0% stawką VAT?

2.Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie II powyżej powinny być, w świetle art. 42 VAT, opodatkowane 0% stawką VAT?

3.Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 VAT, opodatkowane 0% stawką VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie:

1.Dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie I powyżej powinny być, w świetle art. 42 VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

2.Dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie II powyżej powinny być, w świetle art. 42 VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

3.Dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

Transakcje WDT zasadniczo podlegają opodatkowaniu według stawki 0% VAT (tzw. zwolnienie z prawem do odliczenia).

Art. 42 ust. 1 VAT wskazuje warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0 % stawki podatku, tj.: „(...)

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE”.

Należy przy tym zaznaczyć, iż stosowanie 0% stawki VAT z tytułu WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Jak bowiem zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. III SA/Wa 1220/11): „dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która – wbrew stanowisku Organów – w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową”.

Jak zostało podniesione w opisie stanu faktycznego, zarówno warunek wskazany w pkt 1, jak i warunek wskazany w pkt 3 zacytowanego powyżej przepisu, będą przez Wnioskodawcę spełnione. Bowiem Wnioskodawca dokonuje i zamierza dokonywać dostaw na rzecz Kontrahentów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (nadany przez właściwe państwo członkowskie), którzy podadzą go Wnioskodawcy, a także Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Wnioskodawca spełnia i będzie spełniać również warunek, o którym mowa w dodanym z dniem 1 lipca 2020 r. do VAT art. 42 ust. 1a, tj. Wnioskodawca składa i będziecie składać prawidłowo i terminowo informacje podsumowujące VAT-UE.

Tym samym, kluczowym warunkiem jaki powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwać prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku realizowanych dostaw, jest posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (stosownie do ww. treści przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 VAT).

Zgodnie z art. 42 ust. 3 VAT, wskazanymi powyżej dowodami, są:

a)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

b)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

– jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego.

Art. 42 ust. 4 VAT modyfikuje ww. warunki dla przypadków, gdy wywóz towarów dokonywany jest bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy. Jak jednak zostało wyżej wskazane, sytuacje takie nie występują w przypadku Wnioskodawcy.

Zgodnie z dominującym w praktyce i orzecznictwie podejściem, posiadanie specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w postaci odrębnego od faktury dokumentu nie jest konieczne do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT. Jeżeli na fakturze wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (m.in. nazwa i ilość towarów), to faktura taka stanowi w istocie również specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Przedstawioną tezę potwierdził, przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 9 czerwca 2014 r., sygn. ILPP4/443-117/14-2/BA, w której organ wskazał, że: „w związku z tym, że faktura jaką Spółka posiada w swojej dokumentacji zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez nią sporządzony oddzielnie”.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 VAT, w przypadku gdy dokumenty wymienione w ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

a)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,

b)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,

c)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku – inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,

d)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie, Wnioskodawca podkreśla, iż wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty (na co wskazuje zwrot „w szczególności”), co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim, również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 VAT dokumentami.

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, w celu udokumentowania WDT podatnik może posłużyć się w zasadzie zupełnie dowolnymi dokumentami. Takie stanowisko zostało również potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej jako: „NSA”), w uchwale wydanej przez poszerzony skład siedmiu sędziów, z 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, w której stwierdzono m.in., że przepisy wskazane w art. 42 powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, w świetle której „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”. Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej. W tej samej uchwale stwierdzono także, że „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 VAT (bądź też innymi dowodami, niewymienionymi w tym przepisie), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego lub państwa poza terytorium UE.

W dodatku Wnioskodawca wskazuje że, przepisy art. 42 ust. 2 i ust. 11 VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów gromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe przyjęły formę elektroniczną, bądź też były Wnioskodawcy przesłane w formie elektronicznej. Do takiego wniosku prowadzi m.in. analiza wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1909/08), w którym Sąd stwierdził, iż: „z przywołanych przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę papierową. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem”.

Powyżej wskazane podejście jest prezentowane również przez organy podatkowe:

a)Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 1 sierpnia 2019 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.293.2019.2.PR) stwierdził, że: „Przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. (...) dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR) gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy”.

b)Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 2 lutego 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.614.2017.3.IT) stwierdził, że: „Dla zastosowania stawki w wysokości 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej, wystarczy ich wersja elektroniczna. Jeżeli są to dokumenty przesyłane w formie elektronicznej, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju”.

c)Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB) przyjął za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym gromadzone przez Wnioskodawcę w formie elektronicznej wysłane nabywcom zbiorcze zestawienia faktur oraz otrzymane od tych nabywców potwierdzenia stanowiły dokumentację wystarczającą do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT.

Mając na względzie powyższe uwagi, w przypadku otrzymywania drogą elektroniczną dokumentów wymienionych w opisie stanu faktycznego, stanowią i będą stanowić one dowód, o którym mowa odpowiednio w art. 42 ust. 3 lub ust. 11 VAT.

Jak wynika z przedstawionych wariantów dokumentacji WDT, każdorazowo Wnioskodawca posiada i będzie posiadał fakturę (lub jej kopię) zawierającą dane Kontrahenta oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. W niektórych wypadkach Wnioskodawca posiada/będzie posiadać również podpisany przez odbiorcę towaru list CMR. Ponadto, w przypadkach gdy Wnioskodawca takim CMR nie dysponuje (lub list ten nie jest podpisany przez odbiorcę towaru), Wnioskodawca gromadzi/będzie gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (różnego rodzaju – zarówno dowody).

Wariant I potwierdzany jest przez:

a)interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 5 września 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.152.2017.3.JNA: „W przypadku transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych do miejsca wskazanego przez Kontrahenta – magazynu logistycznego na terytorium kraju siedziby Kontrahenta, gdy odbioru towarów na zlecenie Kontrahenta dokonują pracownicy magazynu logistycznego, a transport jest zlecany firmom transportowym (...) Należy stwierdzić, że ww. dokumenty (w szczególności specyfikacja sprzedawanych towarów, dokument WZ potwierdzający wydanie towarów z magazynu Wnioskodawcy oraz dokument CMR podpisany przez kierowcę /kierowców i pracowników magazynu logistycznego wskazanego przez Kontrahenta), potwierdzają/będą potwierdzać wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do Kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju”;

b)interpretacja indywidualna wydana przez Izbę Skarbową w Warszawie 8 września 2008 r., o sygn. IPPP2-443-1014/08-2/PW, w której organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że przysługuje mu prawo do zastosowania stawki 0% VAT do WDT m.in. w przypadku, w którym gromadzi on: „Fakturę VAT, Specyfikację dostarczonych towarów (tzw. »packing list«). Dokument przewozowy CMR potwierdzony w poz. 23 przez przewoźnika oraz w poz. 24 przez pracownika magazynu wynajmowanego przez nabywcę”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że rozwiązanie to obejmuje potwierdzenie odbioru towarów w sposób, o którym mowa wprost w przepisie art. 42 ust 3 pkt 1 i pkt 3 VAT, co w ocenie Wnioskodawcy, spełnia przesłankę do zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 VAT.

Wariant II potwierdzają:

a)Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 października 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.398.2020.1.PK, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy (odstępując przy tym od uzasadnienia), zgodnie z którym oświadczenie o dostarczeniu towarów przez przewoźnika spełnia wymogi określone w art. 42 ust. 11 VAT;

b)interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Katowicach z 26 lutego 2015 r., sygn. IBPP4/443-627/14/BP, w której organ wskazał, że: „w sytuacji gdy Wnioskodawca – zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym – dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiada fakturę, specyfikację wysłanego towaru oraz potwierdzenie od przewoźnika o dostarczeniu towarów do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim, należy uznać, że dokumenty te łącznie uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Możliwe jest bowiem, przyporządkowanie faktury i specyfikacji do oświadczenia spedytora”;

c)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 lipca 2018 ., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.3482018.1.KT, gdzie organ wskazał, że: „W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi otrzymanemu z opisanego systemu śledzenia przesyłki. Tym samym zgromadzone przez Wnioskodawcę dowody – tj. wystawiona faktura VAT, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, dokument transportowy, a w przypadku dokumentu przewozowego bez podpisu nabywcy, wydruk ze strony internetowej, na której znajduje się usługa »śledzenia« przesyłki, potwierdzający status otrzymania towarów przez nabywcę – na podstawie których można jednoznacznie uznać, że towar został doręczony do miejsca docelowego poza terytorium Polski, łącznie uprawdopodabniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do odbiorcy znajdującego na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Wariant III potwierdzają:

a)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 listopada 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.115.2017.1.PK), gdzie organ odstępując od uzasadnienia zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który wnosił, że: „będąc w posiadaniu kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia dostaw, którego zgodność z rzeczywistością została potwierdzona przez Kontrahenta poprzez informację w wiadomości e-mail, będzie uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów”,

b)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 września 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.298.2017.1.IG), w której organ podatkowy stwierdza: „Zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% podatku VAT, w przypadku dokonywania WDT (...) jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał co najmniej fakturę dokumentującą transakcję, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz otrzyma informację zwrotną od nabywcy w postaci wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru zgodnie z wykazem faktur zawartych w tej wiadomości e-mail”,

c)interpretacja indywidualna z 20 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.115.2017.1.PK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym: „będąc w posiadaniu kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta bądź skanu zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta będzie on uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów”,

d)interpretacja indywidualna z 7 czerwca 2017 r., znak: 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym dokumentacja WDT w postaci: (i) kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk załadunku oraz (ii) otrzymanego drogą elektroniczną zbiorczego potwierdzenia odbioru towarów zawierającego wykaz faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz nabywcy w danym okresie, będącego oświadczeniem, iż towary zostały otrzymane przez Nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego, podpisanym przez osobę upoważnioną przez Nabywcę – jest wystarczająca do zastosowania stawki 0% do WDT,

e)interpretacja indywidualna z 19 lutego 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.470.2019.1.MK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że dokumentacja zawierająca kopię faktury oraz „zestawienia zrealizowanych dostaw – wysłane samodzielnie przez nabywcę do Spółki (drogą elektroniczną bądź pocztą tradycyjną) lub wygenerowane przez Spółkę z portalu nabywcy (Spółka ma dostęp do systemu/portalu nabywcy i może monitorować, kiedy dane towary zostały otrzymane przez nabywcę, jak również pobrać potwierdzenia zrealizowanych dostaw). Przedmiotowe zestawienia zawierają m.in. numer faktury/delivery note, datę otrzymania towaru przez nabywcę i miejsce dostawy”,

f)interpretacja indywidualna z 12 czerwca 2017 r. znak: 0114-KDIP1-2.4012.149.2017.2.PC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym wydruki z systemu SAP mogą stanowić dowód o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 VAT i w konsekwencji wraz z innym dowodem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3, będą uprawniać wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla takich transakcji. W omawianej interpretacji indywidualnej wnioskodawca opisał działanie systemu SAP wskazując, że „podczas rozładunku naklejka na paletach jest skanowana przy pomocy ręcznego terminala, co pozwala na rejestrację towaru w systemie zarządzania magazynem osoby trzeciej, który posiada bezpośredni interfejs z systemem SAP Spółki oraz na wysłanie wiadomości (WMS-250 Idoc) do systemu SAP. Dzięki tej wiadomości księgowany jest odbiór towarów w systemie SAP i dostawa w lokalizacji przyjmującej. Na podstawie takiego komunikatu, U. posiada całkowitą pewność, że towar został dostarczony do lokalizacji przyjmującej w innym państwie członkowskim UE. Konsekwentnie, jeżeli towar nie został pomyślnie dostarczony, jego przemieszczenie nie widnieje w systemie SAP. Wyłącznie potwierdzenie dostarczenia towarów na podstawie jego rejestracji w systemie magazynowym lokalizacji przyjmującej poprzez zeskanowanie kodu kreskowego, pozwala na automatyczne ujęcie tego przemieszczenia w systemie SAP Spółki i jednoznacznie potwierdza otrzymanie towaru przez lokalizację przyjmującą w innym kraju UE”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Jest Pani zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej współpracuje Pani z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej, zarejestrowanymi do celów rozliczania podatku od wartości dodanej. Dokonuje Pani na ich rzecz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Transakcje te dokonywane są wyłącznie z Kontrahentami, którzy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, który został Pani podany.

W ramach opisanych dostaw, towary, co do zasady, nie są transportowane przy użyciu własnych środków transportu Pani lub Kontrahentów. Przedmiotem złożonego wniosku są wyłącznie dostawy, w stosunku do których transport zlecany jest zewnętrznym przewoźnikom. W niektórych przypadkach towar będący przedmiotem dostawy jest transportowany do magazynu lub centrum logistycznego podmiotu trzeciego, który działa na rzecz Kontrahenta. Niemniej, w każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku, miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE. W celu zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu WDT, gromadzi Pani dokumenty mające potwierdzać, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE.

Pani wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w wariantach I-III powinny być opodatkowane stawką 0%.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Należy zatem przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym państwie członkowskim UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Zasadniczą kwestią jest zatem, aby posiadane przez Panią dokumenty łącznie, jednoznacznie, potwierdzały, że towary te były przedmiotem WDT.

W analizowanej sprawie dokumentacja gromadzona przez Panią dla potrzeb stosowania stawki 0% przy WDT będzie obejmować opisane poniżej przypadki:

·Wariant I

W ramach tego wariantu, jest/będzie Pani w posiadaniu:

a)faktury (lub jej kopii) dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

b)międzynarodowego listu przewozowego CMR, podpisanego przez nadawcę, przewoźnika i odbiorcę.

Możliwe są przy tym przypadki, w których w polu odbiorcy towaru na dokumencie przewozowym widnieć będą dane Magazynu, do którego dostarczane są towary.

·Wariant II

W ramach tego wariantu, jest/będzie Pani w posiadaniu:

a)faktury (lub jej kopii) zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz

b)potwierdzenia przewoźnika o dostarczeniu towaru do Kontrahenta.

Potwierdzenie takie może mieć charakter:

a)pisemnego oświadczenia przewoźnika o dostarczeniu towaru do Kontrahenta na obszarze UE lub poza obszarem UE – w oświadczeniu takim wskazywane są dane dotyczące daty wyjazdu oraz dostawy, dane odbiorcy, jak również numer referencyjny nadawcy. Za pośrednictwem tych danych Wnioskodawca ma i będzie mieć możliwość powiązania oświadczenia z określoną dostawą;

b)wydruku informacji o trasie przesyłki z portalu internetowego firmy kurierskiej (umożliwiającego jej monitorowanie). Potwierdzenie to będzie zawierało datę, godzinę i miejsce dostarczenia towaru do odbiorcy. Z uwagi na fakt, że każdorazowo Wnioskodawca posiada/będzie posiadać dowody nadania przesyłek, na których znajdują się dane dotyczące dostawy, za każdym razem Wnioskodawca zna/będzie znać numer przesyłki i jest/będzie w stanie go przypisać do konkretnej dostawy. Potwierdzenie dostarczenia towarów, oprócz numeru przesyłki, zawiera/będzie zawierać również szereg innych danych, w tym datę dostarczenia towarów do Kontrahenta.

·Wariant III

W ramach tego wariantu, Wnioskodawca jest/będzie w posiadaniu:

a)faktury (lub jej kopii) zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzenia odbioru towaru przez Kontrahenta.

W tym wariancie Wnioskodawca nie posiada/nie będzie posiadać międzynarodowego listu przewozowego CMR, lub też Wnioskodawca posiada go/będziecie go posiadał, ale nie jest/nie będzie on podpisany przez odbiorcę towaru. W związku z tym Wnioskodawca gromadzi/zamierza gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą dokonanie WDT w postaci potwierdzenia odbioru towarów otrzymywanego od Kontrahenta.

Potwierdzenie to może być złożone w następujących formach:

a)korespondencja elektroniczna (mailowa) z Kontrahentem zawierająca oświadczenie o odbiorze przez niego dostaw zrealizowanych w danym okresie, ze wskazaniem danych umożliwiających identyfikację poszczególnych dostaw; przykładowo mogą to być dane takie jak data dostawy towaru, oznaczenie symbolu oraz ilości towaru, numer faktury czy też numer dokumentu będącego dokumentem towarzyszącym danej dostawie. Wnioskodawca przesyła/będzie przesyłać Kontrahentowi wiadomość e-mail ze szczegółami danych dostaw, a Kontrahent odsyła/będzie odsyłać Wnioskodawcy odpowiedź mailową zawierającą potwierdzenie, że dostawy te zostały otrzymane. Potwierdzenie to może być zawarte w treści wiadomości e-mail lub stanowić załącznik do takiej wiadomości zawierający listę dostaw z podpisem Kontrahenta;

b)potwierdzenie odbioru towaru poprzez komunikaty/zrzut ekranu komunikatów generowanych w systemie SAP lub przez portal Kontrahenta, do którego dostęp ma/będzie mieć zarówno Wnioskodawca, jak i Kontrahent. Zgodnie z zasadami funkcjonowania systemu SAP, po przyjęciu towaru będącego przedmiotem danej dostawy w magazynie, Kontrahent wprowadza/wprowadzi dane dotyczące danej dostawy do systemu. Dane znajdujące się w systemie SAP pozwalają/będą pozwalały na jednoznaczną identyfikację danych dostaw. Po wprowadzeniu przez Kontrahenta do systemu SAP danych danej dostawy, Wnioskodawca jest/będzie w stanie wyszukać tę dostawę w systemie oraz potwierdzić jej wywóz z terytorium kraju oraz dostarczenie do Kontrahenta. W przypadku komunikatów generowanych przez portal Kontrahenta, Wnioskodawca uzyskuje dostęp do wydzielonej części sieciowej infrastruktury logistycznej Kontrahenta. Tego rodzaju dostęp pozwala Wnioskodawcy na monitorowanie statusu realizowanych z perspektywy logistycznej Kontrahenta bez możliwości ingerencji w treść dokumentów. Wnioskodawca zamierza pozyskiwać z ww. systemów oraz portali komunikaty, w tym także generowane automatycznie przez system, lub zrzuty ekranu, które potwierdzać będą fakt otrzymania przez Kontrahenta towarów. Wnioskodawca zaznacza przy tym, iż w przypadku niektórych komunikatów tego rodzaju możliwa jest konwersja zawartych w nich danych do postaci pliku z tabelarycznym zestawieniem transakcji zrealizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta – w trakcie takiej konwersji nie dochodzi jednak w żaden sposób do zmiany danych źródłowych, a wyłącznie do zmiany sposobu prezentacji danych;

c)tabelarycznego zestawienia zrealizowanych transakcji na rzecz Kontrahenta – w takim przypadku kontrahent przesyła/będzie przesyłał Wnioskodawcy zestawienie przyjętych dostaw z wyszczególnieniem daty otrzymania dostawy, nazwy dostawcy (w tym przypadku – Wnioskodawcy), numeru faktury, rodzaju towaru oraz jego ilości. Zestawienie takie jest najczęściej generowane przez wewnętrzny system logistyczny kontrahenta.

Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że opisane wyżej dokumenty posiadane przez Panią w odniesieniu do transakcji WDT realizowanych w Wariantach I-III stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie dla każdego z Wariantów, będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, a w konsekwencji będą upoważniały Panią (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Podsumowując, należy uznać, że:

1.Dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie I powinny być, w świetle art. 42 ustawy, opodatkowane 0% stawką VAT.

2.Dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie II powinny być, w świetle art. 42 ustawy, opodatkowane 0% stawką VAT.

3.Dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powinny być, w świetle art. 42 ustawy, opodatkowane 0% stawką VAT.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, nr 2 i nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).