Interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.167.2024.2.AM
Rozpoznanie kosztów na potrzeby zwolnienia z z akcyzy na podstawie art. 31d ustawy o podatku akcyzowym.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku akcyzowym jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Państwa wniosek z 14 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozpoznania kosztów OZE jako kosztu wykorzystanej energii elektrycznej (...) na potrzeby zastosowania zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31d ustawy o podatku akcyzowym, wpłynął 14 sierpnia 2024 r. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 6 września 2024 r. (wpływ 6 września 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku)
X S.A. (dalej: Spółka, X) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego. Spółka rozlicza podatek akcyzowy, m.in. z tytułu zużycia energii elektrycznej oraz jej sprzedaży dla podmiotów zewnętrznych; opodatkowaniem objęta jest energia nabywana przez Spółkę oraz wytwarzana we własnym zakresie (w związku z posiadaniem przez Spółkę koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej we własnych źródłach).
Niektóre Oddziały Spółki (jednostki organizacyjne Spółki), spełniają warunki wymienione w art. 31d ustawy akcyzowej, przez co energia elektryczna zużywana w tych oddziałach na własne potrzeby może korzystać ze zwolnienia z akcyzy przysługującego zakładom energochłonnym, realizowanego przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii wykorzystanej przez ten zakład.
Zgodnie z art. 31d ust. 2 ustawy akcyzowej, przez zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną rozumie się podmiot, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, wynosi ponad 3%. (…).
W dniu 13 czerwca 2024 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C-266/23 (Dz. Urz. UE seria C z 29.07.2024 r., poz. 4566) w przedmiocie wykładni przepisów Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. 2003, L 283, s. 51) w związku z art. 31d ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. W przedmiotowym wyroku TSUE uznał, iż koszt nabytej energii ustalany wg przepisów polskich dla potrzeb ustalenia wysokości kosztów energii wykorzystanej przez zakład energochłonny, interpretowany w zgodzie z Dyrektywą 2003/96, obejmować winien - poza kosztem energii elektrycznej - również dodatkowe koszty, które nie mogą stanowić „podatków” w rozumieniu owego przepisu, do poniesienia których zobowiązany jest podatnik, w związku z nabyciem ww. energii.
W przypadku zakładów energochłonnych Spółki dodatkowe koszty jakie one ponoszą to m.in. koszty związane z obowiązkiem umorzenia świadectw pochodzenia energii - w odniesieniu m.in. do energii wykorzystanej na własne potrzeby. Zasady ponoszenia tych kosztów i ich ujęcia w księgach rachunkowych Spółki, zgodnie z wymogami przepisów o rachunkowości, przedstawiają się następująco:
1)wg art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 20.02.2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz. U. z 2023, poz. 1436):
Przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy, odbiorca przemysłowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w ust. 2, są obowiązane:
1)uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo pochodzenia wydane:
a)dla energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zlokalizowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej lub,
b)na podstawie ustawy - Prawo energetyczne lub;
2)uiścić opłatę zastępczą w terminie określonym w art. 68 ust. 2 obliczoną w sposób określony w art. 56.
Spółka posiada (…), stąd obowiązek poniesienia ww. kosztów (dalej: koszty OZE) ciąży bezpośrednio na Spółce i obciąża koszty zakładów energochłonnych Spółki, w odniesieniu do energii m.in. zużywanej przez te zakłady.
W sytuacji gdyby Spółka nie posiadała (…), koszty OZE byłyby elementem ceny energii nabywanej od dostawców zewnętrznych.
2)obowiązek umorzenia świadectw pochodzenia energii lub zapłaty opłaty zastępczej powstaje w terminie do 30 czerwca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy.
3)świadectwa pochodzenia energii, które Spółka nabywa stanowią prawa majątkowe i kwalifikowane są jako towary; oznacza, iż na moment ich zakupu faktyczny koszt ich zakupu nie obciąża kosztów działalności Spółki/zakładów energochłonnych (wyniku finansowego Spółki).
4)świadectwa pochodzenia energii, niezbędne do umorzenia za dany rok X, mogą być nabywane: (...)
5)w roku X, za który Spółka zobowiązana jest wywiązać się z obowiązków umorzenia świadectw pochodzenia energii (lub zapłaty opłaty zastępczej) (...), co znajduje potwierdzenie w sprawozdaniu finansowym Spółki za dany rok; sprawozdania finansowe Spółki podlegają corocznie badaniu przez uprawnionego biegłego rewidenta.
6) (...) wycenia się:
‒w wysokości wartości bilansowej posiadanych przez Spółkę praw majątkowych według (...) oraz
‒w zakresie nie pokrytym posiadanymi prawami - (...).
7)w roku, w którym dochodzi do umorzenia świadectw pochodzenia (...) za rok poprzedni (X), koszty zakładów energochłonnych (ewidencjonowane w księgach rachunkowych):
‒ obciążane są rzeczywistym kosztem zakupu świadectw pochodzenia, wycenianych (...), które podlegają umorzeniu za rok poprzedni X (koszt ten zmniejsza wartość towarów na moment umorzenia świadectw) lub kosztem poniesionej opłaty zastępczej - w części nie pokrytej posiadanymi świadectwami;
‒ pomniejszane są o (...).
Różnica pomiędzy ww. wielkościami (o ile powstanie) stanowi koszt roku, w którym dokonano umorzenia świadectw pochodzenia - w przypadku gdy rzeczywisty koszt umorzonych świadectw (lub poniesionej opłaty zastępczej) (...). W sytuacji gdy koszty umorzonych świadectw (lub poniesiona opłata zastępcza) (...), koszty są pomniejszane o powstałą różnicę (w roku w którym dokonano umorzenia ww. świadectw).
Ww. zasada jest stosowana przez Spółkę w każdym roku analogicznie. W konsekwencji oznacza to, że w roku X kosztem jest (...) skorygowana o różnicę odpowiednio (+/-), powstałą w roku X z tytułu umorzenia świadectw pochodzenia (lub zapłaty opłaty zastępczej) za rok poprzedni (...).
Wywiązanie z obowiązku umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej jest potwierdzane w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (gdzie określana jest ilość i rodzaj umarzanych świadectw pochodzenia).
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy prawidłowym jest stanowisko Spółki, iż przy kalkulacji udziału kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej (danego zakładu energochłonnego), o którym mowa w art. 31d ust. 2 i 3 ustawy akcyzowej, za rok podatkowy X, tj. za rok za który składany jest wniosek o zwrot akcyzy, Spółka jest uprawniona rozpoznać koszty OZE jako koszt wykorzystanej energii (...).
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Spółka w kalkulacji współczynnika, o którym mowa w art. 31d ust. 2 i 3 ustawy akcyzowej za dany rok X (za który składany jest wniosek o zwrot) uprawniona jest rozpoznać jako koszt wykorzystanej energii elektrycznej koszty OZE (...).
Uzasadnienie:
Zgodnie z art. 31d ust. 2 ustawy akcyzowej przez zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną rozumie się podmiot, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, wynosi ponad 3% (ust. 2).
Jednocześnie art. 31d ust. 3 ustawy akcyzowej określa algorytm dla wyliczenia kwoty zwracanej częściowo akcyzy, w którym uwzględnia się jako element kalkulacji tego zwrotu współczynnik K, który stanowi udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej, wyrażony w procentach (%), w roku podatkowym, za który składany jest wniosek.
Ustawa akcyzowa dla potrzeb ustalenia kosztów energii, w odniesieniu do kosztów OZE (rozliczanych przez Spółkę tak jak przedstawiono to w niniejszym wniosku), nie definiuje samodzielnie pojęcia kosztu. Niemniej jednak art. 31d ust. 1 pkt. 2 ustawy akcyzowej, jako jeden z warunków zastosowania zwolnienia, wymienia konieczność prowadzenia (przez podatnika korzystającego z tego zwolnienia) ksiąg rachunkowych w rozumieniu przepisów o rachunkowości. Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 pkt. 31 ustawy z 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2023, poz. 120 ze zm.) przez koszty i straty rozumie się uprawdopodobnione zmniejszenia w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zmniejszenia wartości aktywów, albo zwiększenia wartości zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców lub właścicieli.
(...), spełnia definicję kosztu wg przytoczonych przepisów rachunkowych, bowiem stanowi odzwierciadlanie zmniejszenia korzyści ekonomicznych wiarygodnie określonych (...), co prowadzi do zmniejszenia kapitału własnego, którego elementem jest zysk netto (...).
Jednocześnie art. 31d ust. 8 ustawy akcyzowej wskazuje, iż do wniosku, o którym mowa w ust. 5, dołącza się dokumenty, na podstawie których określono koszty wykorzystanej energii elektrycznej przy obliczaniu kwoty zwracanej częściowo akcyzy (…).
Ustawa akcyzowa nie wymaga zatem dowodów na poniesienie kosztów, a jedynie wymaga dokumentów, na podstawie których określono te koszty.
Tym samym w opinii Spółki, łączne odczytanie ww. przepisów (art. 31d ust. 1 pkt. 2, ust. 2 i 3 oraz ust. 8 ustawy akcyzowej) uprawnia do stwierdzenia, iż koszty OZE (jako element kosztu wykorzystanej energii przez dany zakład energochłonny) należy rozpoznać w kalkulacji współczynnika wg przepisów o rachunkowości, tj. w momencie kiedy te przepisy uznają daną wielkość za koszt. W konsekwencji, w kalkulacji współczynnika, o którym mowa w art. 31d ust. 2 i 3 ustawy akcyzowej za dany rok X Spółka uprawniona jest rozpoznać jako koszt wykorzystanej energii elektrycznej koszty OZE (...).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku względem sformułowanego we wniosku pytania jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1542, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):
Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.
Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.
Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.
Jak wynika z art. 31d ust. 1 ustawy:
Zakładowi energochłonnemu wykorzystującemu energię elektryczną, który łącznie spełnia następujące warunki:
1) wykonuje działalność gospodarczą oznaczoną następującymi kodami Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD): 0510, 0729, 0811, 0891, 0893, 0899, 1032, 1039, 1041, 1062, 1104, 1106, 1310, 1320, 1394, 1395, 1411, 1610, 1621, 1711, 1712, 1722, 1920, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2060, 2110, 2221, 2222, 2311, 2312, 2313, 2314, 2319, 2320, 2331, 2342, 2343, 2349, 2399, 2410, 2420, 2431, 2432, 2434, 2441, 2442, 2443, 2444, 2445, 2446, 2720, 3299, 2011, 2332, 2351, 2352, 2451, 2452, 2453, 2454, 2611, 2680 lub 3832,
2) prowadzi księgi rachunkowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości,
3) nie korzysta w stosunku do tej energii elektrycznej ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a
- przysługuje zwolnienie od akcyzy, realizowane przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej wykorzystanej przez ten zakład.
W myśl art. 31d ust. 2 ustawy:
Przez zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną rozumie się podmiot, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, wynosi ponad 3%. Zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
W świetle art. 31d ust. 3 ustawy:
Kwotę zwrotu części zapłaconej akcyzy, o której mowa w ust. 1, zwanej dalej „kwotą zwracanej częściowo akcyzy”, oblicza się według następującego wzoru:
Z = (K% - 3%) / K% x (S - 0,5 x W) x E x 0,85
w którym poszczególne symbole oznaczają:
Z - kwotę zwracanej częściowo akcyzy (w złotych),
K - udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej, wyrażony w procentach (%), w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5,
S - stawka akcyzy na energię elektryczną określona w art. 89 ust. 3,
W - kurs euro w stosunku do złotego, obowiązujący w pierwszym dniu roboczym października roku poprzedzającego rok, w którym rozpoczął się rok podatkowy, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5, opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,
E - łączne zużycie energii elektrycznej wyrażone w megawatogodzinach (MWh) w roku podatkowym, za który składany jest wniosek, o którym mowa w ust. 5.
Jak stanowi art. 31d ust. 5 ustawy:
Zwrot kwoty zwracanej częściowo akcyzy dokonywany jest na wniosek zakładu, o którym mowa w ust. 1, za okres roku podatkowego. O zwrocie tym orzeka, w drodze decyzji, właściwy naczelnik urzędu skarbowego.
Zgodnie z art. 31d ust. 7 ustawy:
Wniosek, o którym mowa w ust. 5, powinien zawierać:
1)imię i nazwisko lub nazwę wnioskodawcy, adres zamieszkania lub jego siedziby;
2)numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy;
3)numer wnioskodawcy w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo informację o wpisie w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;
4)(uchylony)
5)określenie kwoty zwracanej częściowo akcyzy, o zwrot której ubiega się wnioskodawca;
6)numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany zwrot kwoty zwracanej częściowo akcyzy;
7)określenie roku podatkowego, za który składany jest wniosek;
8)oświadczenie wnioskodawcy o:
a)wykonywaniu działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, z podaniem kodu Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD),
b)prowadzeniu ksiąg rachunkowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
W myśl art. 31d ust. 8 ustawy:
Do wniosku, o którym mowa w ust. 5, dołącza się dokumenty, na podstawie których określono koszty wykorzystanej energii elektrycznej przy obliczaniu kwoty zwracanej częściowo akcyzy, oraz opinię biegłego rewidenta, potwierdzającą prawidłowość wyliczenia udziału kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek.
Stosownie do art. 52 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1361):
1. Przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy, odbiorca przemysłowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w ust. 2, są obowiązane:
1) uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo pochodzenia wydane:
a) dla energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zlokalizowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej lub
b) na podstawie ustawy - Prawo energetyczne lub
2) uiścić opłatę zastępczą w terminie określonym w art. 68 ust. 2 obliczoną w sposób określony w art. 56.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonują:
1) odbiorca przemysłowy, który w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku zużył nie mniej niż 100 GWh energii elektrycznej i złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 3;
2) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej lub obrotu tą energią i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym niebędącym odbiorcami przemysłowymi, o których mowa w pkt 1;
3) odbiorca końcowy inny niż odbiorca przemysłowy, o którym mowa w pkt 1, będący członkiem giełdy w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, zwanej dalej „ustawą o giełdach towarowych”, lub członkiem rynku organizowanego przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, w odniesieniu do transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez ten podmiot;
4) odbiorca końcowy inny niż odbiorca przemysłowy, o którym mowa w pkt 1, będący członkiem giełdowej izby rozrachunkowej w rozumieniu przepisów ustawy o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych przez niego poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w pkt 3, będących przedmiotem rozliczeń prowadzonych w ramach tej izby przez spółkę prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2024 r. poz. 722), zwanej dalej „ustawą o obrocie instrumentami finansowymi”;
5) towarowy dom maklerski lub dom maklerski w rozumieniu ustawy o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych na zlecenie odbiorców końcowych, innych niż odbiorcy przemysłowi, o których mowa w pkt 1, na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany.
2a. Obowiązku, o którym mowa w ust. 1, nie wykonują wytwórcy energii elektrycznej w mikroinstalacji, prosumenci energii odnawialnej, prosumenci zbiorowi energii odnawialnej lub prosumenci wirtualni energii odnawialnej.
3. Odbiorca przemysłowy składa Prezesowi URE oświadczenie potwierdzające:
1) wykonywanie działalności gospodarczej oznaczonej kodami Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), o których mowa w ust. 6,
2) ilość zużytej energii elektrycznej oraz ilość energii elektrycznej zakupionej na własny użytek w roku kalendarzowym poprzedzającym rok realizacji obowiązku,
3) wartość współczynnika intensywności zużycia energii elektrycznej,
4) ilość energii elektrycznej objętej obowiązkiem, o którym mowa w ust. 1, oraz stanowiącej podstawę do obliczenia opłaty OZE, o której mowa w art. 96 ust. 1, oraz opłaty kogeneracyjnej, o której mowa w art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, wyrażoną w procentach
- wraz z opinią biegłego rewidenta potwierdzającą prawidłowość wyliczenia wartości współczynnika intensywności zużycia energii elektrycznej, w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1.
4. Prezes URE sporządza wykaz odbiorców przemysłowych, którzy złożyli oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, wraz z informacją, o której mowa w ust. 5, i ogłasza je w Biuletynie Informacji Publicznej URE, w terminie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1.
5. Informacja zawiera:
1) nazwę i adres siedziby odbiorcy przemysłowego;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego lub numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) dane dotyczące ilości energii elektrycznej objętej obowiązkiem, o którym mowa w ust. 1, oraz stanowiącej podstawę do obliczenia opłaty OZE, o której mowa w art. 96 ust. 1, oraz opłaty kogeneracyjnej, o której mowa w art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, wyrażonej w procentach;
4) wskazanie, czy dany odbiorca przemysłowy jest odbiorcą przemysłowym, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.
5a. Do składania oświadczeń, o których mowa w ust. 3, oraz sporządzania wykazu odbiorców przemysłowych i informacji, o których mowa w ust. 4 i 5, przepisów ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się.
6. Przez odbiorcę przemysłowego rozumie się odbiorcę końcowego:
1) którego przeważającą działalnością gospodarczą jest działalność określona w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) i oznaczona następującymi kodami: 0510; 0729; 0811; 0891; 0893; 0899; 1032; 1039; 1041; 1062; 1104; 1106; 1310; 1320; 1394; 1395; 1411; 1610; 1621; 1711; 1712; 1722; 1920; 2012; 2013; 2014; 2015; 2016; 2017; 2060; 2110; 2221; 2222; 2311; 2312; 2313; 2314; 2319; 2320; 2331; 2342; 2343; 2349; 2399; 2410; 2420; 2431; 2432; 2434; 2441; 2442; 2443; 2444; 2445; 2446; 2720; 3299; 2011; 2332; 2351; 2352; 2451; 2452; 2453; 2454; 2611; 2680; 3832;
2) dla którego wartość współczynnika intensywności zużycia energii elektrycznej wynosi nie mniej niż 3%.
Jak wynika z art. 3 ust. 1 pkt 31 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120, ze zm.):
Koszty i straty to uprawdopodobnione zmniejszenia w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zmniejszenia wartości aktywów, albo zwiększenia wartości zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców lub właścicieli.
W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 17 ust. 1 Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.Urz.UE.L Nr 283, poz. 51):
Pod warunkiem że minimalne poziomy opodatkowania przewidziane w niniejszej dyrektywie są przestrzegane średnio przez wszystkie przedsiębiorstwa, Państwa Członkowskie mogą stosować obniżki podatku do zużycia produktów energetycznych wykorzystywanych do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b) i c) oraz do energii elektrycznej w następujących przypadkach:
b)na rzecz zakładów energochłonnych
„Zakład energochłonny” oznacza jednostkę gospodarczą, określoną w art. 11, w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej wynoszą przynajmniej 3,0% wartości produkcji lub krajowy należny podatek energetyczny wynosi przynajmniej 0,5% wartości dodanej. W ramach tej definicji, Państwa Członkowskie mogą stosować bardziej rygorystyczne pojęcia, włącznie z wartością sprzedaży, definicjami dotyczącymi procesu i sektora.
„Nabycie produktów energetycznych i energii elektrycznej” oznacza rzeczywisty koszt energii nabytej lub wytworzonej w ramach zakładu. Zalicza się do niej jedynie energię elektryczną, ciepło i produkty energetyczne, które są wykorzystywane do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b) i c). Włączone są wszystkie podatki poza podatkiem od wartości dodanej, który może zostać odliczony.
„Wartość produkcji” oznacza obrót, włącznie z subwencjami bezpośrednio powiązanymi z ceną produktu, plus lub minus zmiany poziomu zapasów produktów gotowych, niegotowych oraz towarów i usług nabytych w celu odsprzedaży, minus towary i usługi nabyte w celu odsprzedaży.
„Wartość dodana” oznacza całkowity obrót podlegający podatkowi od wartości dodanej włącznie ze sprzedażą na wywóz, minus całkowita suma zakupów podlegających podatkowi VAT włącznie z przywozem.
Państwom Członkowskim, które stosują obecnie krajowe systemy podatku energetycznego, w których energochłonne zakłady są określone zgodnie z kryteriami innymi niż koszty energii w porównaniu z wartością produkcji i należny krajowy podatek energetyczny w porównaniu z wartością dodaną, zostaje przyznany na okres przejściowy nie później niż do dnia 1 stycznia 2007 r. w celu dostosowania definicji określonej w lit. a) akapit pierwszy.
c) w przypadku gdy zostały zawarte porozumienia z przedsiębiorstwami lub związkami przedsiębiorstw, lub w przypadku gdy wprowadzone zostały w życie systemy zezwoleń handlowych lub równoważne uzgodnienia, o ile prowadzą one do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że w myśl uregulowań krajowych implementowanych z przepisów dyrektywy, pojęcie „nabycia energii elektrycznej” dotyczy rzeczywistego kosztu energii nabytej lub wytworzonej w ramach zakładu.
Przy czym zauważyć należy, że pojęcie „rzeczywistego kosztu” nie zostało jednak zdefiniowane w przepisach zarówno unijnych jak i krajowych. Niemniej jednak w tym zakresie należy posłużyć się wykładnią prezentowaną w orzecznictwie TSUE.
Zgodnie z wydanym 13 czerwca 2024 r. wyrokiem TSUE w sprawie C-266/23 (który Państwo również powołują w przedstawionym we wniosku opisie sprawy), rzeczywisty koszt nabytej energii w rozumieniu art. 17 ust. 1 lit. a dyrektywy 2003/96/WE powinien obejmować dodatkowe należności, które nie mogą stanowić „podatków” w rozumieniu owego przepisu, takie jak związane z tą energią obowiązkowe opłaty dystrybucyjne ponoszone zgodnie z uregulowaniem krajowym przy jej nabyciu. Taka interpretacja powyższego pojęcia jest bowiem zgodna z językowym znaczeniem tego wyrażenia, zgodnie z którym rzeczywisty koszt należy rozumieć jako koszt odpowiadający wszelkim kosztom związanym w sposób konieczny z nabyciem energii lub jej wytworzeniem w ramach zakładu. Ponadto wykładnia literalna art. 17 ust. 1 lit. a dyrektywy 2003/96/WE nie ogranicza zakresu powyższego terminu wyłącznie do ceny energii, jaką dany zakład musi zapłacić, aby ją nabyć.
Zatem mając na uwadze powyższe wskazać należy, że do kosztów nabycia (wytworzenia) energii elektrycznej oprócz kosztów energii elektrycznej wraz z podatkami (z wyłączeniem podatku VAT) należy zaliczyć również koszty obowiązkowych opłat dodatkowych (m.in. opłat dystrybucyjnych, opłat OZE), których wysokość jest ustalana na podstawie precyzyjnych przepisów prawa.
Z przedstawionego przez Państwa we wniosku opisu sprawy wynika, że niektóre Państwa oddziały spełniają warunki wskazane w art. 31d ustawy o podatku akcyzowym, co oznacza, że energia elektryczna zużywana przez te oddziały (nabywana oraz wytwarzana we własnym zakresie) na własne potrzeby może korzystać ze zwolnienia od podatku akcyzowego przysługującego zakładom energochłonnym, które jest realizowane przez zwrot części zapłaconej akcyzy od energii wykorzystanej przez ten zakład.
Ze względu na Państwa (…), poza kosztami energii elektrycznej, ponoszą Państwo m.in. koszty związane z obowiązkiem umorzenia świadectw energii (koszty OZE - wynikające z ustawy o OZE). Wskazali Państwo również, że gdyby nie posiadali Państwo (…), koszty OZE byłyby elementem ceny energii nabywanej od dostawców zewnętrznych.
Z opisu sprawy wynika również, że nabywane przez Państwa świadectwa energii stanowią prawa majątkowe i kwalifikowane są jako towary - na moment zakupu zatem faktyczny koszt ich zakupu nie obciąża kosztów Państwa działalności/działalności zakładów energochłonnych.
Wskazali Państwo również, że świadectwa pochodzenia energii, niezbędne do umorzenia za dany rok X, mogą być nabywane: (...)
Z okoliczności sprawy wynika ponadto, że w roku X, za który zobowiązani są Państwo wywiązać się z obowiązków umorzenia świadectw pochodzenia energii (lub zapłaty opłaty zastępczej) tworzą Państwo (...) co znajduje potwierdzenie w Państwa sprawozdaniu finansowym za dany rok, które podlega corocznie badaniu przez uprawnionego biegłego rewidenta.
Jak wynika z opisu sprawy, (...) wycenia się:
‒w wysokości wartości bilansowej posiadanych przez Spółkę praw majątkowych według (...) oraz
‒w zakresie nie pokrytym posiadanymi prawami - (...).
Ponadto wskazali Państwo, że w roku, w którym dochodzi do umorzenia świadectw pochodzenia (...) za rok poprzedni (X), koszty zakładów energochłonnych:
‒ obciążane są rzeczywistym kosztem zakupu świadectw pochodzenia, wycenianych (...), które podlegają umorzeniu za rok poprzedni X (koszt ten zmniejsza wartość towarów na moment umorzenia świadectw) lub kosztem poniesionej opłaty zastępczej - w części nie pokrytej posiadanymi świadectwami;
‒ pomniejszane są o (...).
Tym samym wskazali Państwo, że różnica pomiędzy powyższymi wielkościami (o ile powstanie) stanowi koszt roku, w którym dokonano umorzenia świadectw pochodzenia - w przypadku gdy rzeczywisty koszt umorzonych świadectw (lub poniesionej opłaty zastępczej) (...). W sytuacji gdy koszty umorzonych świadectw (lub poniesiona opłata zastępcza) (...), koszty są przez Państwa pomniejszane o powstałą różnicę (w roku w którym dokonano umorzenia ww. świadectw).
Tym samym, w roku X kosztem dla Państwa jest (...) skorygowana o różnicę odpowiednio (+/-), powstałą w roku X z tytułu umorzenia świadectw pochodzenia (lub zapłaty opłaty zastępczej) za rok poprzedni (...).
Wywiązanie z obowiązku umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej jest potwierdzane w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (gdzie określana jest ilość i rodzaj umarzanych świadectw pochodzenia).
Państwa wątpliwości dotyczą uznania czy przy kalkulacji kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej danego zakładu energochłonnego za rok podatkowy za który jest składany wniosek o zwrot akcyzy, są Państwo uprawnieni do rozpoznania kosztów OZE jako koszt wykorzystanej energii w wysokości (...).
Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, orzecznictwo TSUE oraz okoliczności sprawy wskazać należy, że w Państwa przypadku będą Państwo uprawnieni do rozpoznania kosztów OZE (...), jako kosztu wykorzystanej energii. Jak wynika z opisu sprawy, posiadając (…) są Państwo zobowiązani do ponoszenia kosztów OZE, które obciążają Państwa zakłady energochłonne. Równocześnie jednoznacznie wskazali Państwo we wniosku, gdyby Państwo nie posiadali takiego statusu, koszty OZE byłyby elementem ceny energii nabywanej od dostawców zewnętrznych.
Ponadto z opisu sprawy wynika, że (...), co znajduje swoje odzwierciedlenie w sprawozdaniu finansowym za dany rok, które następnie podlega corocznemu badaniu prowadzonemu przez biegłego rewidenta.
Z okoliczności sprawy wynika również, że (...), powstała kwota stanowi rzeczywisty koszt zakupu świadectw pochodzenia lub koszt poniesionej opłaty zastępczej.
Zatem, skoro rzeczywisty koszt energii powinien obejmować dodatkowe należności, które nie mogą stanowić „podatków” w rozumieniu w rozumieniu art. 17 ust. 1 lit. a dyrektywy 2003/96/WE, takie jak związane z tą energią obowiązkowe opłaty ponoszone zgodnie z uregulowaniem krajowym, to w Państwa sytuacji koszty OZE (...), mogą być/będą mogły być w ocenie Organu rozpoznane jako koszty wykorzystanej energii elektrycznej.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie zadanego we wniosku pytania należy uznać za prawidłowe.
Organ w tym miejscu podkreśla, że prawidłowość wyliczenia udziału kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości potwierdza opinia biegłego rewidenta, a o zasadności zwrotu (zwolnienia) oraz jego wysokości orzeka w drodze decyzji właściwy naczelnik urzędu skarbowego w autonomicznym postępowaniu wszczętym wniesionym wnioskiem, w oparciu o dołączone do wniosku dokumenty
Zastrzeżenia również wymaga, że będą Państwo mogli korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 31d ust. 1 ustawy, tj. zwolnienia realizowanego przez zwrot zapłaconej akcyzy od energii elektrycznej, o ile spełnią Państwo wszystkie wymienione w ustawie warunki do jego realizacji, w tym nie będą Państwo korzystali w stosunku do tej energii elektrycznej ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a ustawy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;
‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnień objętych treścią zadanego pytania i została wydana w oparciu o przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, którego elementem był m.in. fakt spełnienia warunków wynikających z art. 31d ustawy o podatku akcyzowym.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.