Interpretacja indywidualna z dnia 12 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.526.2024.1.MF
Dotyczy ustalenia, czy limit 150 000,00 zł może być osobno naliczony dla leasingu (opłata wstępna i raty leasingowe) oraz osobno dla transakcji wykupu samochodu na własność.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy limit 150 000,00 zł może być osobno naliczony dla leasingu (opłata wstępna i raty leasingowe) oraz osobno dla transakcji wykupu samochodu na własność.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką prawa handlowego, która na podstawie Aktu Notarialnego (…) z (…) została przekształcona z (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w (…), wpisanej do rejestru przedsiębiorców, prowadzonego przez Sąd Rejonowy (…).
Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest m.in. (…)
W dniu (…) Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego nr (…) na samochód osobowy wraz z opłatą końcową (cena wykupu określoną przez Finansującego na kwotę (…)) za cenę nabycia przedmiotu leasingu (…) netto.
Przedmiotowy samochód jest samochodem osobowym w myśl art. 4a pkt 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z harmonogramem na przedmiotową wartość nabycia samochodu składają się następujące opłaty:
- opłata wstępna na kwotę (…) zł netto,
- okresowe raty wynagrodzenia łącznie – (…) zł netto,
- opłata końcowa (cena wykupu, która nie została wliczona w raty ani w opłatę wstępną).
Ww. opłata końcowa, czyli cena wykupu samochodu osobowego nie jest wliczona ani w opłatę wstępną, ani w raty leasingowe, które są regulowane na podstawie załączonego do umowy harmonogramu opłat.
Według Spółki opłata końcowa jest odrębną transakcją gospodarczą w wyniku, której „Finansujący” sprzedaje przedmiotowy samochód (przenosi prawa i obowiązki do tego samochodu), na nabywcę, którym w tym przypadku jest „Korzystający”. Przedmiotowy samochód jest wykorzystywany do celów mieszanych, tj. na rzecz prowadzonej działalności oraz do innych celów w związku z czym Spółce przysługuje prawo do odliczenia tylko 50% podatku VAT z faktur związanych z eksploatacją samochodu osobowego.
Pytanie
W związku z powyżej przedstawionym stanem faktycznym (…) czy limit 150 000,00 zł może być osobno naliczony dla leasingu (opłata wstępna i raty leasingowe) oraz osobno dla transakcji wykupu samochodu na własność?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem, transakcja gospodarcza wykupu samochodu jest odrębną podatkowo transakcją gospodarczą od leasingu, gdyż na jej podstawie przenoszone są prawa i obowiązki wynikające z posiadania przedmiotowego samochodu na nabywcę („Korzystającego”) tegoż samochodu i opłata ta nie stanowi opłaty leasingowej i jest dodatkowym przychodem „Finansującego”.
W związku z powyższym należy przyjąć, że limit 150 000,00 zł (limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) powinien być naliczony osobno dla transakcji wykupu samochodu i osobno dla leasingu, tj. miesięcznych rat leasingowych wynikających z harmonogramu spłat i opłaty wstępnej (limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
W wyniku zastosowania powyższego rozwiązania kwota amortyzacji wykupionego samochodu powyżej 150 000,00 zł nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów.
We wniosku Spółka powołała się na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia (…) Znak: (…)
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…).
Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:
a) 225 000 zł - w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 875, 1394, 1506 i 1681) oraz w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy,
b) 150 000 zł - w przypadku pozostałych samochodów osobowych.
Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT:
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.
Ponadto zauważyć należy, że stosownie do art. 16 ust. 5a ustawy o CIT:
poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.
Na podstawie art. 16 ust. 5c ustawy o CIT:
w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.
Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT:
ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.
Z kolei art. 17a pkt 2 ustawy o CIT stanowi, że:
ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.
Przy czym, stosownie do treści art. 17b ust. 1 ustawy o CIT:
opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:
1)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
Natomiast w myśl art. 17b ust. 2 ustawy o CIT:
jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:
1)art. 6,
2)przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3)art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)
– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.
W związku z powyższym, co do zasady jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b ustawy o CIT warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 ustawy o CIT, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatki związane ze spłatą rat leasingowych.
Jednakże w sytuacji, gdy wartość samochodu będącego przedmiotem leasingu przekroczy 150.000 zł, to podatnik obowiązany jest stosować limit przewidziany w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT.
Limit uregulowany w ww. przepisie dotyczy zatem wyłącznie transakcji związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego, natomiast nie dotyczy transakcji wykupu, na skutek której samochód staje się własnością podatnika i w konsekwencji może stanowić jego środek trwały.
Do wykupu stosuje się bowiem limit określony w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, od którego odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywane według zasad określonych w art. 16a-16m, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.
Podkreślić bowiem należy, że choć cena wykupu samochodu wynika z umowy leasingu, to jednak transakcję wykupu należy traktować jako odrębną transakcję mającą inną podstawę prawną niż wynikające z umowy leasingu opłaty. W przypadku opłat wynikających z umowy leasingu podstawą prawną jest bowiem art. 7091 i następne ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), natomiast w przypadku transakcji wykupu podstawą prawną są art. 535 i następne kodeksu cywilnego.
W związku z powyższym do ceny wykupu samochodu nie należy stosować limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, a należy stosować limit określony w art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o CIT kalkulowany od wartości samochodu wynikającej z faktury sprzedaży wystawionej przez leasingodawcę powiększonej o ewentualne dodatkowe koszty związane z zakupem, o których mowa w art. 16g ust. 3 ustawy o CIT.
Mając powyższe na względzie, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, będą Państwu przysługiwać dwa limity odnoszące się do kwoty 150 000,00 zł w odniesieniu do zawartej umowy leasingu operacyjnego, tj. jeden wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT (dotyczący opłat wynikających z umowy leasingu), a drugi określony w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT dotyczący ewentualnych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych po wykupie od wartości początkowej wykupionego przedmiotu umowy leasingu operacyjnego.
Zgodzić się zatem należy z Państwem, że dopiero, kwota odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wykupionego samochodu osobowego powyżej 150 000,00 zł nie będzie dla Państwa stanowić kosztów uzyskania przychodów.
W związku z powyższym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?