Interpretacja indywidualna z dnia 12 listopada 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.526.2024.1.MF

Dotyczy ustalenia, czy limit 150 000,00 zł może być osobno naliczony dla leasingu (opłata wstępna i raty leasingowe) oraz osobno dla transakcji wykupu samochodu na własność.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy limit 150 000,00 zł może być osobno naliczony dla leasingu (opłata wstępna i raty leasingowe) oraz osobno dla transakcji wykupu samochodu na własność.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką prawa handlowego, która na podstawie Aktu Notarialnego (…) z (…) została przekształcona z (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w (…), wpisanej do rejestru przedsiębiorców, prowadzonego przez Sąd Rejonowy (…).

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest m.in. (…)

W dniu (…) Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego nr (…) na samochód osobowy wraz z opłatą końcową (cena wykupu określoną przez Finansującego na kwotę (…)) za cenę nabycia przedmiotu leasingu (…) netto.

Przedmiotowy samochód jest samochodem osobowym w myśl art. 4a pkt 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z harmonogramem na przedmiotową wartość nabycia samochodu składają się następujące opłaty:

- opłata wstępna na kwotę (…) zł netto,

- okresowe raty wynagrodzenia łącznie – (…) zł netto,

- opłata końcowa (cena wykupu, która nie została wliczona w raty ani w opłatę wstępną).

Ww. opłata końcowa, czyli cena wykupu samochodu osobowego nie jest wliczona ani w opłatę wstępną, ani w raty leasingowe, które są regulowane na podstawie załączonego do umowy harmonogramu opłat.

Według Spółki opłata końcowa jest odrębną transakcją gospodarczą w wyniku, której „Finansujący” sprzedaje przedmiotowy samochód (przenosi prawa i obowiązki do tego samochodu), na nabywcę, którym w tym przypadku jest „Korzystający”. Przedmiotowy samochód jest wykorzystywany do celów mieszanych, tj. na rzecz prowadzonej działalności oraz do innych celów w związku z czym Spółce przysługuje prawo do odliczenia tylko 50% podatku VAT z faktur związanych z eksploatacją samochodu osobowego.

Pytanie

W związku z powyżej przedstawionym stanem faktycznym (…) czy limit 150 000,00 zł może być osobno naliczony dla leasingu (opłata wstępna i raty leasingowe) oraz osobno dla transakcji wykupu samochodu na własność?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, transakcja gospodarcza wykupu samochodu jest odrębną podatkowo transakcją gospodarczą od leasingu, gdyż na jej podstawie przenoszone są prawa i obowiązki wynikające z posiadania przedmiotowego samochodu na nabywcę („Korzystającego”) tegoż samochodu i opłata ta nie stanowi opłaty leasingowej i jest dodatkowym przychodem „Finansującego”.

W związku z powyższym należy przyjąć, że limit 150 000,00 zł (limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) powinien być naliczony osobno dla transakcji wykupu samochodu i osobno dla leasingu, tj. miesięcznych rat leasingowych wynikających z harmonogramu spłat i opłaty wstępnej (limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W wyniku zastosowania powyższego rozwiązania kwota amortyzacji wykupionego samochodu powyżej 150 000,00 zł nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku Spółka powołała się na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia (…) Znak: (…)

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT:

Ponadto zauważyć należy, że stosownie do art. 16 ust. 5a ustawy o CIT:

Na podstawie art. 16 ust. 5c ustawy o CIT:

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT:

Z kolei art. 17a pkt 2 ustawy o CIT stanowi, że:

Przy czym, stosownie do treści art. 17b ust. 1 ustawy o CIT:

Natomiast w myśl art. 17b ust. 2 ustawy o CIT:

W związku z powyższym, co do zasady jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b ustawy o CIT warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 ustawy o CIT, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatki związane ze spłatą rat leasingowych.

Jednakże w sytuacji, gdy wartość samochodu będącego przedmiotem leasingu przekroczy 150.000 zł, to podatnik obowiązany jest stosować limit przewidziany w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT.

Limit uregulowany w ww. przepisie dotyczy zatem wyłącznie transakcji związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego, natomiast nie dotyczy transakcji wykupu, na skutek której samochód staje się własnością podatnika i w konsekwencji może stanowić jego środek trwały.

Do wykupu stosuje się bowiem limit określony w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, od którego odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywane według zasad określonych w art. 16a-16m, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić bowiem należy, że choć cena wykupu samochodu wynika z umowy leasingu, to jednak transakcję wykupu należy traktować jako odrębną transakcję mającą inną podstawę prawną niż wynikające z umowy leasingu opłaty. W przypadku opłat wynikających z umowy leasingu podstawą prawną jest bowiem art. 709¹ i następne ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), natomiast w przypadku transakcji wykupu podstawą prawną są art. 535 i następne kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym do ceny wykupu samochodu nie należy stosować limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, a należy stosować limit określony w art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o CIT kalkulowany od wartości samochodu wynikającej z faktury sprzedaży wystawionej przez leasingodawcę powiększonej o ewentualne dodatkowe koszty związane z zakupem, o których mowa w art. 16g ust. 3 ustawy o CIT.

Mając powyższe na względzie, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, będą Państwu przysługiwać dwa limity odnoszące się do kwoty 150 000,00 zł w odniesieniu do zawartej umowy leasingu operacyjnego, tj. jeden wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT (dotyczący opłat wynikających z umowy leasingu), a drugi określony w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT dotyczący ewentualnych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych po wykupie od wartości początkowej wykupionego przedmiotu umowy leasingu operacyjnego.

Zgodzić się zatem należy z Państwem, że dopiero, kwota odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wykupionego samochodu osobowego powyżej 150 000,00 zł nie będzie dla Państwa stanowić kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).