Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 3 października 2024 r., sygn. II SA/Go 371/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Michał Ruszyński Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz (spr.) Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 3 października 2024 r. sprawy ze skargi D. s.r.o. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] r., znak: [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w [...], po rozpatrzeniu odwołania [...] z siedzibą w [...], Słowacja(dalej skarżąca) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia skarżącej kary pieniężnej w wysokości 20.000,00 zł za niewykonanie przez nią obowiązku przesłania do rejestru SENT zgłoszenia przewozu odpadów i uzyskania numeru referencyjnego dla tego zgłoszenia.

Decyzja ta zapadła w następującym stanie sprawy. Dnia [...] marca 2023 r. na Stacji Paliw [...] przy [...] funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej przeprowadzili kontrolę zestawu ciężarowego o numerach rejestracyjnych [...], którym skarżąca przewoziła z [...], odpady w postaci odzieży zużytej, klasyfikowane do kodu odpadu [...] i kodu systemowego [...], o masie brutto 24.440 kg. Podmiotem odbierającym ww. towar była firma [...], [...].

W toku kontroli funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej stwierdzili brak zgłoszenia przewozu towaru w rejestrze monitorowania. Wyniki czynności odnotowano w protokole kontroli z dnia [...] 2023 r.

Następnie Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w [...]postanowieniem z dnia [...] r. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za stwierdzone naruszenie. Postanowienie doręczono skarżącej dnia [...] r. W toku postępowania zgłosił się pełnomocnik skarżącej spółki. Zawiadomieniem z dnia [...] października 2023 r. organ I instancji wyznaczył mu siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego, z czego skarżąca nie skorzystała.