Interpretacja indywidualna z dnia 22 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.413.2024.1.MD

Obowiązki płatnika w związku z wydawaniem pracownikom talonów/bonów żywnościowych na posiłki profilaktyczne.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z wydawaniem pracownikom talonów/bonów żywnościowych na posiłki profilaktyczne.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Zatrudnia obecnie (...) pracowników. Wnioskodawca jest pracodawcą w rozumieniu przepisu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy. Na Wnioskodawcy, jako zakładzie pracy, ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do osób, które uzyskują od Wnioskodawcy przychody ze stosunku pracy.

Ze względu na charakter pracy u Wnioskodawcy, która między innymi jest wykonywana na otwartej przestrzeni w zróżnicowanych warunkach atmosferycznych i wiąże się z dużym wysiłkiem fizycznym, Wnioskodawca zobowiązany jest do zapewnienia zatrudnionym pracownikom odpowiednich posiłków profilaktycznych, zgodnie z przepisami regulującymi bezpieczeństwo i higienę pracy (dalej jako bhp). W związku z tym pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom, stale wykonującym pracę w terenie na otwartej przestrzeni, nieodpłatnie posiłki profilaktyczne o wartości kalorycznej około 1 000 kcal, w okresie od 1 listopada do 31 marca.

Wnioskodawca mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bhp, ze względów organizacyjnych, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

W związku z tym dla wyżej wymienionej grupy pracowników Wnioskodawca zakupi talony/bony, które będą uprawniały pracowników do zakupu wszystkich towarów mieszczących się w kategorii artykułów spożywczych o różnej kaloryczności, z wyłączeniem napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych, z których pracownik samodzielnie skomponuje posiłek profilaktyczny.

Pracownicy będą otrzymywać talony/bony, na podstawie których będą nabywać produkty spożywcze w sieci punktów je akceptujących, bez możliwości wymiany na gotówkę. Na talonach/bonach lub w umowie/regulaminie ich wydawania byłaby umieszczona wyraźna i jednoznaczna informacja jakie produkty są wyłączone z programu (tzn. napoje alkoholowe i wyroby tytoniowe). Talony/bony realizowane byłyby w punktach sprzedaży, sklepach spożywczych czy marketach konkretnej sieci, z którą pracodawca zawrze stosowną umowę o ich wydanie.

Pracownicy będą dokonywać wyboru produktów samodzielnie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami i preferencjami. Z nabytych w tym systemie artykułów żywnościowych, pracownicy będą przygotowywać posiłki we własnym zakresie. W tej sytuacji Spółka nie będzie kontrolować pod kątem kaloryczności ani nabywanych na podstawie talonów/bonów produktów, ani sporządzanych z nich posiłków, i pracownicy nie będą przedstawiać pracodawcy dowodów zakupu. Pracodawca nie będzie weryfikował kaloryczności tych artykułów, ponieważ byłoby to niezwykle pracochłonne, natomiast sama treść przepisów do tego nie zobowiązuje.

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom talonów/bonów, uprawniających do nabywania na ich podstawie produktów spożywczych, służących do przygotowania posiłku profilaktycznego, na zasadach określonych w opisie zdarzenia przyszłego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom talonów/bonów, uprawniających do nabywania na ich podstawie produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku profilaktycznego. Świadczenia te podlegają zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej ustawą PIT.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przepisy tej ustawy, wartość przyznanych pracownikom talonów/bonów na posiłki profilaktyczne oraz napoje stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Jednocześnie przychód ten korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy PIT. Zatem w powyższym zakresie nie będą ciążyć na Wnioskodawcy obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca nie będzie także zobowiązany do weryfikacji sposobu realizacji talonu/bonu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy Wnioskodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej konsekwentnie zajmuje bowiem stanowisko, zgodnie z którym pracodawca nie jest zobowiązany do weryfikacji sposobu realizacji bonu, talonu lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych, lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Wnioskodawca wskazuje poniżej pisma Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w których z urzędu zmienił wcześniejsze, niekorzystne dla podatników, interpretacje prawa podatkowego w sprawie posiłków profilaktycznych:

–z dnia 20 czerwca 2023 r. sygn. DOP3.8222.96.2023.CNRU,

–z dnia 7 czerwca 2023 r. sygn. DOP3.8222.95.2023.CNRU,

–z dnia 28 kwietnia 2023 r. sygn. DOP3.8222.18.2023.CNRU.

Ponadto Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację z dnia 15 września 2023 r. sygn. 0112-KDIL2-1.4011.668.2023.1.MKA, gdzie utrzymuje korzystne dla podatnika stanowisko.

We wszystkich wyżej wskazanych interpretacjach organ zauważa „że z literalnego brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy PIT nie wynika, aby na pracodawcę nałożony został dodatkowy obowiązek polegający na weryfikacji sposobu realizacji bonu, kuponu lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawę posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych. W konsekwencji, w powyższym zakresie nie ciążą na Państwu obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.”

Tym samym uprawnione jest twierdzenie, że ukształtowała się linia orzecznicza zgodnie z którą pracodawca nie jest zobowiązany do weryfikacji sposobu realizacji bonu, talonu lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków artykułów spożywczych, lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że nie będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom talonów/bonów uprawniających do nabywania na ich podstawie produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku profilaktycznego, ze względu na fakt, że świadczenia te podlegają zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy PIT. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do weryfikacji sposobu realizacji talonu/bonu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych(t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno w postaci pieniężnej, jak i w postaci niepieniężnej, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Na podstawie art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w art. 12 ust. 1 omawianej ustawy sformułowanie „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy właściwie wszystkie świadczenia otrzymane przez niego od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl powyższego, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.

Wyjaśnić przy tym należy również, że obowiązki płatnika, związane ze stosunkiem pracy, reguluje art. 32 ust. 1 wskazanej ustawy, który stanowi, że:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Jednocześnie z art. 21 ust. 1 pkt 11b przytoczonej ustawy wynika, że:

Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Natomiast prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 1465 ze zm.). Obowiązek pracodawcy zapewnienia nieodpłatnie pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach odpowiednich posiłków i napojów ze względów profilaktycznych bierze swój początek z art. 232 Kodeksu pracy. Według bowiem tego przepisu

Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Na mocy § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60 poz. 279 ze zm.):

Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1)posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej "posiłkami", w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,

2)napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

W świetle § 2 pkt 2 powołanego rozporządzenia:

Pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Zgodnie zaś z § 3 pkt 1 cytowanego rozporządzenia:

Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8374 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,

2)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10^○ C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25^○ C,

3)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,

4)pod ziemią.

Stosownie do § 5 przywołanego rozporządzenia:

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników.

Na gruncie § 8 wskazanego rozporządzenia:

Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia oraz powołane powyżej przepisy prawa w pierwszej kolejności zauważyć należy, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazuje, że wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych – objęta jest zwolnieniem przedmiotowym.

Wobec tego wartość kupowanych przez Wnioskodawcę talonów/bonów, uprawniających pracowników do nabywania na ich podstawie artykułów spożywczych, z których pracownicy samodzielnie skomponują posiłki profilaktyczne, wynikające z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, będzie stanowiła dla pracowników przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 przytoczonej ustawy. Jednocześnie przychód ten korzystać będzie ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b omawianej ustawy.

Zauważyć należy, że z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 11b wskazanej ustawy nie wynika, aby na pracodawcę nałożony został dodatkowy obowiązek polegający na weryfikacji sposobu realizacji bonu, kuponu, lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych, lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

W związku z tym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych talonów/bonów żywieniowych na posiłki profilaktyczne. Przy tym dodać należy, że od 1 stycznia 2023 r. zasada, określająca obowiązki płatnika będącego zakładem pracy, zawarta jest w art. 32 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu zaś do przywołanych przez Państwa interpretacji wskazać należy, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.