Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 maja 2023 r., sygn. VIII SA/Wa 67/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Leszek Kobylski Sędziowie Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak (sprawozdawca) Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Radomiu w trybie uproszczonym w dniu 31 maja 2023 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia 24 listopada 2022 r. nr [...] w przedmiocie uznania zasiłku stałego za świadczenie nienależnie pobrane uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta R. z 30 września 2022 r. nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z [...] września 2022 r. nr [...] Prezydent Miasta R. (dalej: Prezydent, organ I instancji), działając na podstawie art. 6 pkt 16, art. 98, art. 104 ust. 3 i 4, art. 110 ust. 7 i 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r.

o pomocy społecznej (Dz.U. z 2021 r. poz. 2268 ze zm., dalej u.p.s.), stwierdził, że świadczenie z pomocy społecznej wypłacone Z. K. (dalej: skarżąca, strona) w formie zasiłku stałego za okres od 1 października 2019 r. do 31 sierpnia 2022 r. w łącznej kwocie 22.199,44 zł stanowi świadczenie nienależnie pobrane (pkt 1). Ponadto w punkcie 2 decyzji organ I instancji nałożył na stronę obowiązek zwrotu kwoty 22.199,44 zł, którą należy wpłacić do kasy lub na konto bankowe Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. (dalej: MOPS) w terminie 14 dni od uprawomocnienia się decyzji.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że decyzją z [...] kwietnia 2013 r. znak: [...] Prezydent przyznał stronie świadczenie w formie zasiłku stałego oraz świadczenie niepieniężne w formie składki na ubezpieczenie zdrowotne na okres od 1 kwietnia 2013 r. do nadal. Jednak wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 109 u.p.s. skarżąca nie poinformowała o pobieraniu rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego z ZUS, z którego dochód miał istotny wpływ na prawo do zasiłku. Organ I instancji wskazał wysokości świadczenia z ZUS, poczynając od 1 września 2019 r. do 31 lipca 2022 r., a następnie stwierdził, że w tym okresie skarżąca nie kwalifikowała się do zasiłku stałego, bowiem jej dochód przekraczał kryterium dochodowe wynoszące dla osoby samotnie gospodarującej w okresie od 1 września 2019 r. do 31 grudnia 2021 r. w kwocie 701 zł, natomiast od 1 stycznia 2022 r. kryterium dochodowe wynoszące w kwocie 776 zł. Dlatego, w ocenie Prezydenta, świadczenie wypłacone na mocy wyżej wskazanej decyzji jest świadczeniem nienależnie pobranym w rozumieniu art. 6 pkt 16 u.p.s. i zgodnie z art. 98 tej ustawy podlega zwrotowi.