Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2023 r., sygn. I FSK 1861/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Zbigniew Łoboda (spr.), Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. Sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 2768/21 w sprawie ze skargi R. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2021 r. nr 1401-IOV-4.4103.30.2021.MCz w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do kwietnia 2018 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2021 r. nr 1401-IOV-4.4103.30.2021.MCz, 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz R. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 11.217 (słownie: jedenaście tysięcy dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 2768/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi R. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2021 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do kwietnia 2018 r., na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm., dalej - "p.p.s.a."), oddalił skargę.

Z uzasadnienia wyroku oraz akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-[...] decyzją z dnia 2 lutego 2021 r. określił skarżącej kwotę do zwrotu na rachunek bankowy za okresy od stycznia do kwietnia 2018 r. i ustalił za te miesiące dodatkowe zobowiązanie podatkowe na podstawie art. 112b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm., dalej - "u.p.t.u."). Określenie skarżącej kwoty do zwrotu na poziomie niższym, niż to wynikało z deklaracji VAT-7, było konsekwencją zastosowania art. 32 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. i określenia podstawy opodatkowania na poziomie wyższym z tytułu świadczenia usługi podnajmu nieruchomości.