Interpretacja indywidualna z dnia 21 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.596.2024.2.MKA

Skutki podatkowe otrzymania zwrotu na podstawie ugody bankowej dotyczącej kredytu hipotecznego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 16 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych otrzymania dodatkowej kwoty na podstawie ugody z bankiem. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 29 sierpnia 2024 r. (wpływ 29 sierpnia 2024 r.), 29 sierpnia 2024 r. (wpływ 30 sierpnia 2024 r.) i 14 października 2024 r. (wpływ 18 października 2024 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

Pani M.A.,

2)Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

·Pan K.A.;

·Pani E.A.;

Opis zdarzenia przyszłego (wynikający z wniosku i jego uzupełnienia)

Wnioskodawcy - małżonkowie M.A. i K.A. wraz z matką K.A. – E.A. – są stronami umowy kredytu hipotecznego waloryzowanego kursem waluty obcej (mechanizm denominacji) zawartej w 2005 r. (dalej także jako: „Umowa") z A Spółką Akcyjną (dalej także jako: „Bank"). Bank jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz bankiem krajowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t. j.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1896 z późn. zm.), podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a jego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym.

Umowa została zawarta celem zakupu jednej nieruchomości wraz z usytuowanym na niej budynkiem mieszkalnym w zabudowie szeregowej oraz celem jego wykończenia, tj. cel mieszkaniowy, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cel ten jasno został wskazany w umowie i miał służyć realizacji wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej. Wszyscy Wnioskodawcy mieszkają wspólnie w kredytowanej nieruchomości położonej w Polsce.

Wnioskodawcy wytoczyli pozew przeciwko Bankowi przed Sądem Okręgowym, sygn. akt: (…) (pozew z 18 września 2023 r.), w którym domagają się:

1)ustalenia nieważności umowy ze względu na abuzywność postanowień odnoszących się do waloryzacji kursem CHF oraz

2)zapłaty kwot: (…) zł oraz (…) CHF stanowiących sumę spłat rat kapitałowo-odsetkowych i kosztów okołokredytowych uiszczonych do 2 sierpnia 2023 r.

Powyższe kwoty po przeliczeniu spłat w CHF po średnim kursie NBP z dnia sporządzenia ugody (ten sam kurs, który został przyjęty do przeliczenia salda zadłużenia z CHF na PLN, tj. (…) odpowiadają łącznie (…) zł, podczas gdy Wnioskodawcom wypłacono kapitał w wysokości (…) zł. Świadczenie spełnione przez Wnioskodawców przewyższa wysokość udostępnionego kapitału o (…) zł. Wszyscy Kredytobiorcy uczestniczyli w spłacie kredytu. Zgodnie z umową odpowiadają oni za spłatę solidarnie do pełnej wysokości.

Strony planują w bieżącym roku kalendarzowym (2024 r.) zawrzeć ugodę, zgodnie z którą kredyt zostanie przewalutowany, a saldo zadłużenia pozostałe do spłaty ((…) CHF) zostanie przeliczone z CHF na PLN po kursie średnim NBP z dnia zawarcia ugody. W ten sposób przeliczone saldo w wysokości (…) zł (kurs z dnia sporządzania wzoru ugody) zostanie umorzone w całości w drodze zwolnienia z długu. Ponadto Bank zobowiąże się do zapłaty na rzecz Wnioskodawców (…) zł. Na obliczone saldo zadłużenia, zgodnie z ugodą, składają się: kwota kapitału, bieżących odsetek i odsetek zapadłych niespłaconych.

Postanowienie ugodowe sporządzone przez Bank brzmi następująco: Bank, w terminie 14 dni od daty podpisania Ugody, wypłaci Kredytobiorcy kwotę dodatkową w wysokości (…) PLN na rachunek należący do [ ] numer [ ]. Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w związku z wypłatą ww. kwoty powstaje po jego stronie przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT -11).

Celem rozwiania wątpliwości: wszyscy Wnioskodawcy są obywatelami polskimi, mieszkają w Polsce oraz podlegają w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Wnioskodawcy nigdy nie korzystali z zaniechania poboru podatku, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. K.A. rozlicza się na podstawie karty podatkowej, zaś M.A. na warunkach ogólnych, według skali podatkowej. E.A. jest na emeryturze.

Strony planują zawrzeć ugodę, w której postanowienie ugodowe brzmi następująco: Bank, w terminie 14 dni od daty podpisania Ugody, wypłaci Kredytobiorcy kwotę dodatkową w wysokości (…) PLN na rachunek należący do l ] numer l ]. Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w związku z wypłatą ww. kwoty powstaje po jego stronie przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT -11).

Kwota wskazana powyżej, zgodnie z literalnym brzmieniem postanowienia, stanowi „kwotę dodatkową”, którą zobowiązuje się wypłacić kredytobiorcom z własnych środków Bank w związku z zawarciem ugody. Intencja Banku nie jest Wnioskodawcom znana, mimo podjętych rozmów, a co więcej Bank nie zgadza się na modyfikację powyższego postanowienia, tak by wybrzmiewał z niego bezsprzecznie charakter wypłacanego świadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy przy uwzględnieniu charakteru prowadzonych rozmów ugodowych, specyfiki zawieranych ugód w tożsamych sprawach czy wreszcie faktu dokonania przez kredytobiorców znaczącej nadpłaty ponad udostępniony im kapitał kredytu, świadczenie, które wypłacić ma Bank kredytobiorcom będzie mieć charakter zwrotny, na co Wnioskodawca wskazywał, uzasadniając swoje stanowisko w sprawie. Stanowi to jednak domniemanie Wnioskodawcy, które w świetle wskazanych powyżej okoliczności, nie może być poparte żadnymi dodatkowymi wyjaśnieniami Banku.

Dlatego też Wnioskodawcy zwrócili się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy właśnie powyższych wątpliwości, chcąc rozstrzygnąć, czy nawet mimo braku literalnego wskazania charakteru wypłacanego świadczenia z tytułu zawartej ugody jako zwrotnego i równoczesnego braku jednoznacznego przyznania tego przez Bank, świadczenie to stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy kwota dodatkowa, którą Bank ma wypłacić Wnioskodawcom będzie stanowiła po stronie Wnioskodawców przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Zainteresowanych, kwota dodatkowa, którą na mocy ugody Bank ma wypłacić Wnioskodawcom, nie będzie stanowić przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej także jako: „ustawa PIT”).

Zgodnie z art. 9 ustawy PIT:

1.Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

1a. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów.

2. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy PIT: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa PIT rozróżnia źródła przychodów i przewiduje różne sposoby opodatkowania dochodów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT źródłem przychodów są również inne źródła.

Art. 20 ww. ustawy wymienia przykłady przychodów z innych źródeł, na co wskazuje określenie „w szczególności”. Przyjmuje się powszechnie, że przychody z innych źródeł stanowią realne korzyści majątkowe powstałe u podatnika. Jak twierdzi Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji nr 0113-KDIPT2-2.4011.778.2023.2.ACZ: „niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego".

Zdaniem Wnioskodawców z taką samą sytuacją mamy do czynienia in casu. Mając na uwadze długotrwałość prowadzonych postępowań oraz jednolite już orzecznictwo polskich sądów, które, w dużym uproszczeniu mówiąc, unieważniają umowy kredytu waloryzowanych kursem waluty obcej bądź ustalają nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z takich umów i skutek takiego wyroku w postaci konieczności dokonania wzajemnych rozliczeń, tj. zwrotu spełnionych świadczeń jako niemających podstawy prawnej (bezpodstawne wzbogacenie), strony postępowań sądowych decydują się na zawarcie ugody w drodze wzajemnych ustępstw.

W tym przypadku, Wnioskodawcy, pomimo że dokonali nadpłaty ponad udostępniony kapitał w wysokości 386 069,35 zł, są gotowi zawrzeć ugodę na warunkach przedstawionych powyżej. Dla szybszego zakończenia sprawy są gotowi zrezygnować z przysługującej im wierzytelności w wysokości aż 300 000,00 zł - oczywiście jest to kwota w przybliżeniu z uwagi na zmienność kursów walut i wierzytelności wyrażone w różnych walutach.

Jak wskazano powyżej, Bank w ugodzie zgodził się na umorzenie w całości salda pozostającego do spłaty oraz zapłatę na rzecz Wnioskodawców kwoty 80 000,00 zł.

Pytanie Wnioskodawców dotyczy wyłącznie świadczenia, które Bank zobowiązałby się wypłacić dodatkowo poza umorzeniem salda kredytu, który to przychód wynikający z umorzenia, zdaniem Wnioskodawców, w tym przypadku objęty będzie zaniechaniem poboru podatku, o którym mowa w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102).

Charakter planowanej ugody związanej ściśle ze sporem istniejącym między stronami oraz ich wzajemnymi roszczeniami, w tym roszczeniem Wnioskodawców o zwrot spełnionych świadczeń tytułem nieważnej umowy, jasno wskazuje, że kwota, którą Bank proponuje wypłacić na rzecz Wnioskodawców ma charakter zwrotny, tj. Bank zwróci na rzecz Kredytobiorców część spełnionego przez nich świadczenia, a więc część pieniędzy należących do Kredytobiorców, a nienależnie przez nich przekazanych Bankowi. W tym miejscu podkreślenia wymaga, że umowa jest nieważna ex lege i ex tunc, a ewentualny wyrok ustalający nieważność ma charakter wyłącznie deklaratoryjny. Oczywiście w razie zawarcia ugody nie dojdzie do prawomocnego ustalenia nieważności umowy, co nie zmienia jednak faktu, że umowa jest nieważna z mocy samego prawa.

Kredytobiorcy zawierając ugodę, po prostu zrezygnują z sądowej ochrony swoich praw, tj. z dochodzenia sądowego orzeczenia nieważności umowy i zasądzenia na ich rzecz świadczenia nienależnie spełnionego.

W związku z zawarciem ugody i dokonaniem przez Bank wypłaty dodatkowej kwoty, Wnioskodawcy otrzymają jedynie ekwiwalent własnych środków pieniężnych, które wcześniej na mocy Umowy przekazywali na rzecz Banku w ramach spłaty rat kredytu. Zatem, zwrot tej niewielkiej kwoty nie spowoduje faktycznego przysporzenia w ich majątku, a jedynie „wyrównanie” wcześniejszego pomniejszenia ich majątku.

Zgodnie z interpretacją indywidualną z 1 sierpnia 2024 r., 0112-KDIL2-1.4011.535.2024.3.DJ: zwrot przez bank części kwoty uiszczonej tytułem spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego (tj. będącej przedmiotem Pani zapytania kwoty dodatkowej) nie będzie stanowił dla Pani przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie będzie Pani miała obowiązku zapłaty podatku od wypłaconej Pani przez bank ww. kwoty dodatkowej”.

Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, podzielają ww. interpretację przepisów podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnychświadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Przystępując do oceny skutków podatkowych wypłaty przez bank kwoty dodatkowej, na podstawie zawartej ugody dotyczącej kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Państwa, wskazuję, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

Odnosząc się do skutków podatkowych wypłaty ustalonej w ugodzie kwoty wyjaśniam, że zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Jednakże jak wyżej wyjaśniłem definicja przychodu podatkowego zawarta w art. 11 ust. 1 wskazuje, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że planują Państwo zawrzeć z bankiem ugodę, zgodnie z którą kredyt zostanie przewalutowany. Bank poza umorzeniem powstałego po przewalutowaniu salda kredytu zobowiąże się do wypłaty na Państwa rzecz kwoty (…) zł. Przy czym spełnione przez Państwa świadczenie na rzecz banku przewyższa wysokość udostępnionego kapitału o (…) zł. Ponadto, w Państwa ocenie, przy uwzględnieniu charakteru prowadzonych rozmów ugodowych, specyfiki zawieranych ugód w tożsamych sprawach czy wreszcie faktu dokonania przez kredytobiorców znaczącej nadpłaty ponad udostępniony im kapitał kredytu, świadczenie, które wypłacić ma Bank kredytobiorcom będzie mieć charakter zwrotny.

Wobec powyższego, skoro kwota dodatkowa, którą otrzymają Państwo od banku w wyniku zawarcia ugody, mieścić się będzie w kwocie wpłacanej przez Państwa podczas spłaty kredytu hipotecznego jej otrzymanie nie spowoduje po Państwa stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. Wypłata ta będzie dla Państwa neutralna podatkowo.

Dlatego stwierdzam, że wypłata przez bank „kwoty dodatkowej” nie spowoduje u Państwa powstania przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie będą mieli Państwo obowiązku zapłaty podatku od wypłaconej przez bank kwoty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).