Interpretacja indywidualna z dnia 17 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.415.2024.1.SH

Czy w okolicznościach przedstawionych powyżej, Wnioskodawca zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT może dokonać korekty zmniejszającej przychód w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał postanowienie z Prokuratury o umorzeniu śledztwa wobec niewykrycia sprawców przestępstwa. (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w okolicznościach przedstawionych we wniosku, Wnioskodawca zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może dokonać korekty zmniejszającej przychód w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał postanowienie z Prokuratury o umorzeniu śledztwa wobec niewykrycia sprawców przestępstwa (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) będąca polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadząca działalność w zakresie m.in. handlu hurtowego. W (...) 2020 r. ze Spółką nawiązała kontakt osoba podająca się za pracownika (dalej: „Pracownik”) firmy mającej siedzibę na terytorium F. (dalej: „Kontrahenta”) w celu rozpoczęcia współpracy i zakupu artykułów spożywczych, którymi Spółka handluje.

Spółka otrzymała dokument podpisany przez osobę uprawnioną do reprezentacji Kontrahenta, z którego wynikało, że Pracownik jest upoważniony do prowadzenia rozmów handlowych i składania zamówień w jego imieniu. Ponadto zgodnie z przyjętą polityką, Spółka telefonicznie potwierdziła upoważnienie Pracownika do składania zamówień, co uczyniła dzwoniąc na stacjonarny numer telefonu Kontrahenta pozyskany z oficjalnej strony internetowej Kontrahenta. Spółka uzyskała również potwierdzenie rejestracji Kontrahenta w systemie (…).

Po przeprowadzonych negocjacjach, w (...) 2020 r. Kontrahent złożył Spółce zamówienie na dostawę artykułów spożywczych. Zlecenie zostało złożone poprzez wiadomość e-mail wysłaną z adresu mailowego z domeną zawierającą nazwę Kontrahenta. Ponadto Spółka otrzymała podpisaną przez Kontrahenta fakturę pro formę. W korespondencji mailowej z Kontrahentem do wiadomości dołączone były adresy mailowe działu finansowego i menadżera z tej samej domeny (wszystkie adresy mailowe były zaczerpnięte z oficjalnej strony internetowej Kontrahenta).

W (...) 2021 r. Spółka skompletowała i wysłała towar pod wskazany w zamówieniu adres (magazyn mieszczący się na terytorium F.). Towar został przez Spółkę dostarczony, co zostało potwierdzone podpisanym przez Kontrahenta dokumentem (…) oraz oświadczeniem o dostarczeniu towaru.

W związku z wysłaniem towaru, Spółka wystawiła fakturę z odroczonym terminem płatności ustalonym na 14 dni od dnia dostawy. Faktura została przesłana i doręczona drogą elektroniczną na adres wskazany w zamówieniu, a ponadto oryginał został dostarczony wraz z dostawą towaru.

W związku z brakiem zapłaty za towar w przewidzianym terminie, Wnioskodawca podjął próbę kontaktu z Kontrahentem w celu ponaglenia uregulowania należności. Tym razem rozmowa została przeprowadzona z inną osobą podającą się za osobę reprezentującą Kontrahenta, która zaprzeczyła, żeby takie zamówienie zostało Spółce złożone. Po tej rozmowie kontakt z Kontrahentem całkowicie się urwał, faktura nie została opłacona, a towar nie został Spółce zwrócony.

Wnioskodawca padł ofiarą oszustwa, z uwagi na fakt, że nigdy nie otrzymał zapłaty za wysłany towar, którego nie udało się również odzyskać. Spółka podjęła próby odnalezienia podmiotu/podmiotów odpowiedzialnych za dokonanie wyżej opisanego oszustwa, poprzez zgłoszenie do Prokuratury Rejonowej zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa o czyn z art. 286 § 1 w zw. z art 294 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz.U. 2024 poz. 17 ze zm., zwana dalej: „kk”), tj. o oszustwo z obostrzeniem odpowiedzialności z uwagi na znaczą wartość mienia.

Powyższe próby nie przyniosły jednak efektów, gdyż śledztwo zostało umorzone na podstawie art. 322 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (t.j. Dz.U. poz. 2024 poz. 37 ze zm., dalej: „k.p.k”). Zaznaczyć należy, że ww. postanowienie zostało wydane wobec niewykrycia sprawców przestępstwa, a nie z powodu niepopełnienia czynu czy też braku dowodów jego popełnienia.

W deklaracji podatkowej za 2021 rok Spółka wykazała przychód podatkowy z tytułu opisanej dostawy oraz wskazała jako właściwą stawkę 0% VAT. Obecnie, w związku z otrzymaniem postanowienia Prokuratury Rejonowej umarzającego śledztwo ze wskazanego wyżej powodu, Spółka rozważa korektę przychodów oraz podstawy opodatkowania w VAT.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych powyżej, Wnioskodawca zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT może dokonać korekty zmniejszającej przychód w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał postanowienie z Prokuratury o umorzeniu śledztwa wobec niewykrycia sprawców przestępstwa? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad do pytania oznaczonego we wniosku Nr 1

W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych powyżej, może on zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT dokonać korekty zmniejszającej przychód w okresie rozliczeniowym w którym otrzymał postanowienie z Prokuratury o umorzeniu śledztwa wobec niewykrycia sprawców przestępstwa.

W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych powyżej, może on zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT dokonać korekty zmniejszającej przychód w okresie rozliczeniowym w którym otrzymał postanowienie z Prokuratury o umorzeniu śledztwa wobec niewykrycia sprawców przestępstwa.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast jak wskazuje art. 12 ust. 3 tego aktu za przychody związane z działalnością gospodarczą uznaje się także osiągnięte w roku podatkowym należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Spółka, która padła ofiarą kradzieży/przywłaszczenia towaru, wykazała przychód w zgodzie z powyższymi regulacjami. Wskazać jednak należy, że w niniejszej sprawie nie doszło do faktycznej dostawy towaru, a co za tym idzie - powstania przysporzenia majątkowego po stronie Spółki.

Przychód jest bowiem określany jako wartość przysporzenia, które w sposób definitywny powiększa aktywa osoby prawnej. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 31 stycznia 2006 r. sygn. akt II FSK 198/05, „Należność” wynika z treści stosunku prawnego a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności”. Wskazuje się, że cecha „należności” dotyczy kwot, które są wymagalne w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, a zatem przychodami w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, stają się kwoty, których podatnik może skutecznie domagać się od swojego kontrahenta.

Wnioskodawca, z uwagi na oszukańcze działanie Kontrahenta, nie uzyskał i nie uzyska żadnego przysporzenia majątkowego z tytułu dostarczenia towaru do jego magazynu. Spółka jest zatem uprawniona do zmniejszenia wykazanych pierwotne przychodów, na co ustawodawca wyraża zgodę w art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, zgodnie z którym jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W analizowanej sprawie, nie doszło ani do błędu ani do innej oczywistej omyłki. Błędne przeświadczenie Spółki co do faktycznego przebiegu transakcji wynikało z wprowadzenia jej w błąd przez nieustalonych sprawców, którzy posługując się sfałszowaną tożsamością wyłudzili od Spółki towar, doprowadzając do szkody po stronie Spółki. Potwierdzenie, iż Spółka padła w przedstawianym stanie faktycznym ofiarą oszustwa stanowi niejako otrzymane przez Wnioskodawczynię postanowienie o umorzeniu postępowania wobec niewykrycia sprawców przestępstwa. Jako podstawa wydania ww. postanowienia o umorzeniu, wskazany został art. 322 § 1 k.p.k. Wymieniony przepis nie wyłania katalogu przesłanek po zaistnieniu których umorzenie takie następuje, jednakże doktryna prawa karnego wyjaśnia, iż do sytuacji skutkujących koniecznością umorzenia postępowania na podstawie art. 322 § 1 k.p.k są zaliczane:

 1) niewykrycie sprawcy przestępstwa,

 2) niepopełnienie przez podejrzanego czynu określonego w postanowieniu o przedstawieniu zarzutów,

 3) brak dowodów popełnienia przez podejrzanego zarzucanego mu czynu (M. Kurowski (w) Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Tom I. Art 1-424, wyd. VII, red. D. Świecki. Warszawa 2024. Art. 322)

Jak już wyżej podkreślano, w przypadku zawiadomienia złożonego przez Spółkę, umorzenie nastąpiło z powodu niewykrycia sprawcy przestępstwa, a nie z któregoś z pozostałych powodów wskazujących na brak zaistnienia czynu, co stanowi potwierdzenie, iż doszło do oszustwa na szkodę Spółki, natomiast niemożliwe było ustalenie podmiotu, który go dokonał. Pokreślić należy, że problem z wykryciem osoby sprawcy nie przesądza o braku przestępstwa.

Korekta nie powinna mieć zatem charakteru wstecznego, tylko winna być dokonana w okresie, w którym został otrzymany dokument uprawniający do korekty - w przypadku Spółki jest to postanowienie Prokuratury o umorzeniu śledztwa, które jak już wyżej wyjaśniono, potwierdza, iż do oszustwa doszło, jednakże postępowanie nie mogło być kontynuowane z powodu niemożności wykrycia sprawców przestępstwa, co z uwagi na specyfikę prawa karnego (oparcie odpowiedzialności na przypisaniu winy konkretnej osobie) uniemożliwiało dalsze prowadzenie sprawy.

Jak wyjaśnił Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 2 maja 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.144.2023.1.MZA, podatnicy dokonują korekty przychodów „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym wystawią fakturę korygującą lub inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Korekta przychodów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym. Zasady korygowania przychodów mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką”.

Prawidłowość korekty na bieżąco w sytuacji, w której podatnik stał się ofiarą oszustwa jest potwierdzone w aktualnej linii interpretacyjnej organów podatkowych. W interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 lutego 2021 r, Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.848.2020.2.ISL, skoro transakcja sprzedaży towaru przez Spółkę jawną, której Wnioskodawca jest wspólnikiem została udokumentowana fakturami, jednakże ww. sprzedaż dokonana została na rzecz podmiotu podającego się za reprezentanta Spółki włoskiej, wskutek czego doszło do kradzieży/przywłaszczenia towaru Spółki jawnej, to nie można uznać, aby doszło do faktycznej sprzedaży tego towaru, a co za tym idzie powstania przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika tej Spółki. Zatem, Wnioskodawca nie powinien rozpoznawać proporcjonalnie do swojego udziału w Spółce przychodu z działalność gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości ceny wynikającej z faktury wystawionej na ww. podmiot, tj. Spółkę włoską, której dane zostały wykorzystane do oszustwa, a która nie była w rzeczywistości nabywcą, a towar został skradziony przez niezidentyfikowaną osobę podszywającą się pod jej reprezentanta”.

Tożsame stanowisko zajął Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 2 maja 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.144.2023. MZA.

Pamiętać należy również o treści art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynność, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, a z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na względzie, w okolicznościach przedstawionych powyżej, Wnioskodawca zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT może dokonać korekty zmniejszającej przychód w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał postanowienie z Prokuratury o umorzeniu śledztwa wobec niewykrycia sprawców przestępstwa. (…)

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania oznaczonego Nr 1 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz.2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Objęte powyższą regulacją przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko uznając tym samym, iż przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy o CIT przysporzenia, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w Rozdziale 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winny być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę przysporzeń - stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu - które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

Z treści cyt. art. 12 ust. 3 ustawy o CIT wynika więc, iż przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia.

Przychody należne odnoszą się do przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Jako takie przychody nie powinny być więc traktowane wyłącznie przychody ściśle wynikające z tej działalności, przykładowo z tytułu sprzedaży towarów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Za przychody związane z działalnością gospodarczą należy uznać nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale również przychody z każdej innej działalności z nią związanej. Jako przychody należne powinny być zatem traktowane te przysporzenia, które nie powstałyby gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

Państwa wątpliwości w sprawie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 dotyczą ustalenia, czy w okolicznościach przedstawionych powyżej, Wnioskodawca zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT może dokonać korekty zmniejszającej przychód w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał postanowienie z Prokuratury o umorzeniu śledztwa wobec niewykrycia sprawców przestępstwa.

Zasady ogólne dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j-3m ustawy CIT.

I tak, stosownie do treści art. 12 ust. 3j ustawy o CIT:

W myśl art. 12 ust. 3k ustawy o CIT:

Na podstawie art. 12 ust. 3l ustawy o CIT:

Przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do:

1) korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;

2) korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j ustawy o CIT wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”.

Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnicy dokonują korekty przychodów „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym wystawią fakturę korygującą lub inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Korekta przychodów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym. Zasady korygowania przychodów mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Natomiast w sytuacji, w której korekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, ma miejsce korygowanie ze skutkiem „wstecz”.

Mając powyższe na względzie, w sytuacji przedstawionej we wniosku przyczyną korekty nie jest błąd rachunkowy ani inna oczywista omyłka. Zdarzeniem powodującym korektę jest otrzymane przez Wnioskodawcę postanowienie z Prokuratury o umorzeniu śledztwa wobec niewykrycia sprawców przestępstwa.

Zatem, korekta przychodu (przez jego zmniejszenie) w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie wynika z błędu, czy też oczywistej omyłki, stąd korekta ta nastąpi „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiono dokument potwierdzający przyczyny korekty, tj. postanowienie z Prokuratury o umorzeniu śledztwa wobec niewykrycia sprawców przestępstwa.

Wobec powyższego zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT mogą Państwo dokonać korekty zmniejszającej przychód w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymali Państwo postanowienie z Prokuratury o umorzeniu śledztwa wobec niewykrycia sprawców przestępstwa.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Zastrzega się jednocześnie, że niniejsza interpretacja w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, dotyczy wyłącznie kwestii objętej treścią zadanego przez Państwa pytania i udzielono jej wyłącznie w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego. Zatem kwestia uznania, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z wyłudzeniem towaru i popełnieniem przestępstwa nie była przedmiotem rozstrzygnięcia, bowiem wykracza to poza zakres rzeczowy interpretacji indywidualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych tj. pytania oznaczonego we wniosku Nr 1. W zakresie podatku od towarów i usług, tj. pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 zostanie/zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnej sprawie podmiotu, który o jej wydanie wystąpił, zatem nie jest ona wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).