Interpretacja indywidualna z dnia 11 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.474.2024.1.MR1

Koszty zryczałtowanego podatku uiszczanego przez Spółkę właściwemu organowi podatkowego w latach: 2019, 2021, 2022, 2024 i w latach następnych nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów Spółki w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnychjest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty Zryczałtowanego Podatku uiszczanego przez Spółkę właściwemu organowi podatkowemu w latach: 2019, 2021, 2022, 2024 i w latach następnych mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w myśl art. 15 ust. 1 UPDOP.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy) w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm.) [dalej: „UPDOP”].

Wnioskodawca jest 100-proc. udziałowcem spółki kapitałowej A. z siedzibą w (…), numer VAT: (…)) [dalej: „A.”]. Zakres działalności A. zgodnie z jej statutem obejmuje działalność finansową realizowaną m.in. poprzez pozyskiwanie kapitału w drodze emisji obligacji lub za pomocą instrumentów finansowych, także udzielanie kredytów i pożyczek.

A. wyemitował dwukrotnie (w roku 2014 i w roku 2016) na międzynarodowym rynku regulowanym obligacje kuponowe [dalej: „Euroobligacje”], pozyskując tym samym określone środki finansowe. Ze środków pozyskanych z dwóch ww. emisji Euroobligacji A. udzielił Wnioskodawcy dwóch pożyczek: w roku 2014 i 2016 [dalej odpowiednio: „Pożyczka 1”, „Pożyczka 2” i łącznie: „Pożyczki”] - obie z 7-letnim terminem spłaty. Pożyczka 1 została w całości spłacona przez Spółkę w 2021 r., natomiast Pożyczka 2 uległa częściowej prolongacie poprzez zawarcie w 2023 r. aneksu do niej, którym zmieniony został harmonogram jej spłat (poprzez wydłużenie go na następne lata poza rok 2023 r.).

Pożyczki są oprocentowane z marżą powyżej oprocentowania Euroobligacji, co zapewnia A. wynagrodzenie z tytułu podejmowanych ryzyk, pełnionych funkcji oraz angażowanych aktywów. Spółka dodatkowo została obciążona przez A. kosztem opłaty wstępnej należnej z tytułu udzielenia Pożyczek. A. dokonał wykupu obu wspomnianych wyżej transz Euroobligacji - odpowiednio w roku 2021 i w roku 2023.

Wnioskodawca skorzystał z uprawnienia przysługującego mu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.) [dalej: „Ustawa Nowelizująca”] i przed dniem 31 marca 2019 r. skutecznie zawiadomił właściwy organ podatkowy o wyborze zryczałtowanej formy opodatkowania dokonywanych na rzecz A. wypłat należności z tytułu odsetek od opisanych wyżej Pożyczek. Wnioskodawca na podstawie art. 19 ust. 3-6 w zw. z art. 21 ust. 4 Ustawy Nowelizującej w terminach w tych przepisach wskazanych uiszczał 3-proc. zryczałtowany podatek dochodowy [dalej: „Zryczałtowany Podatek”]:

• w latach: 2019, 2021 i 2022 od wypłat na rzecz A. należności z tytułu odsetek od Pożyczki 1,
• w latach: 2019, 2021, 2022, 2024 (i będzie uiszczał w latach następnych) od wypłat na rzecz A. należności z tytułu odsetek od Pożyczki 2.

Środki pieniężne pozyskane z Pożyczek zostały przez Spółkę wykorzystane na jej bieżącą działalność gospodarczą polegającą na uzyskiwaniu przychodów z hurtowej i detalicznej sprzedaży towarów i usług.

Poniesione przez Wnioskodawcę koszty Zryczałtowanego Podatku są udokumentowane potwierdzeniami przelewów dokonanych z rachunku bankowego Spółki na rachunek bankowy właściwego organu podatkowego.

Pytanie

Czy koszty Zryczałtowanego Podatku uiszczanego przez Spółkę właściwemu organowi podatkowemu w latach: 2019, 2021, 2022, 2024 i w latach następnych mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w myśl art. 15 ust. 1 UPDOP?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy koszty Zryczałtowanego Podatku uiszczanego przez Spółkę właściwemu organowi podatkowemu mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w myśl art. 15 ust. 1 UPDOP.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP.

W myśl utartej linii interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz orzecznictwa sądów administracyjnych kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła, o ile nie podlegają wyłączeniu z kosztów. Zaś aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, winien spełniać łącznie następujące warunki:

• być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów,
• pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• być poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez podmioty inne niż podatnik),
• być właściwie udokumentowany,
• nie znajdować się w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

Jako że - co zostało wskazane powyżej w zaistniałym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym - środki pieniężne pozyskane z Pożyczek zostały przez Spółkę wykorzystane na jej bieżącą działalność gospodarczą polegającą na uzyskiwaniu przychodów z hurtowej i detalicznej sprzedaży towarów i usług, to będący konsekwencją prawną tych Pożyczek (a dokładniej mówiąc – odsetek od nich) wydatek Wnioskodawcy na Zryczałtowany Podatek również został (choćby pośrednio) poniesiony w celu uzyskania tych przychodów z jego działalności. Zryczałtowany Podatek uiszczony jest z rachunku bankowego Spółki i dokumentują ten wydatek stosowne dokumenty bankowe (potwierdzenia przelewów) będące w posiadaniu Wnioskodawcy. To wszystko sprawia, że pierwsze cztery spośród wyżej wymienionych warunków uznania wydatków na Zryczałtowany Podatek za koszty uzyskania przychodów Spółki niewątpliwie są spełnione.

Należy zatem przeanalizować jeszcze, czy spełniony jest ostatni z pięciu powyższych warunków, czyli brak takiego kosztu w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe - czyli w art. 16 ust. 1 UPDOP. Przywołany art. 16 ust. 1 UPDOP niewątpliwie zawiera zamknięty katalog wydatków, a więc nie może być on rozszerzany. Zryczałtowany Podatek, o którym mowa w art. 19-21 Ustawy Nowelizującej, nie został literalnie w tym katalogu wymieniony, więc uznanie, że nie może być on podatkowym kosztem uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 UPDOP, byłoby nieuprawnionym rozszerzeniem stosowania tego przepisu, co w konsekwencji godziłoby w podstawową zasadę podatku dochodowego, dającą podatnikowi prawo do zmniejszania podstawy opodatkowania o wartość ponoszonych kosztów.

W szczególności podkreślić należy, że do Zryczałtowanego Podatku nie znajduje zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP, zgodnie z którym „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego”. Przepis ten odnosi się bowiem zdaniem Wnioskodawcy jedynie do „zwykłego” podatku dochodowego od osób prawnych (o którym mowa w art. 19 UPDOP), więc - mając na uwadze zasadę wykładni prawa zakazującą nadawania identycznym sformułowaniom różnych znaczeń - nie można rozszerzyć go na Zryczałtowany Podatek, który został zdefiniowany w Ustawie Nowelizującej. Podatki te różnią się bowiem nie tylko nazwą, ale także sposobem obliczania. Istotą podatku dochodowego jest możliwość obniżenia podstawy opodatkowania o podatkowe koszty uzyskania przychodów, co nie występuje w przypadku Zryczałtowanego Podatku, o którym mowa w Ustawie Nowelizującej.

Za podejściem nakazującym stosowanie art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP jedynie do podatku określonego w art. 19 UPDOP przemawia także wykładnia systemowa wewnętrzna. Ustawodawca bowiem w art. 16 ust. 1 pkt 74 UPDOP odrębnie wyłączył z kosztów podatkowych inny rodzaj podatku dochodowego - podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego będącego budynkiem, który teoretycznie jest (tak jak Zryczałtowany Podatek) jednym z „podatków dochodowych”. I zrobił to mimo przywołanego wyżej brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP. Wynika z tego jednoznacznie, że jeżeli celem ustawodawcy byłoby objęcie normą art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP innych podatków dochodowych niż podatek dochodowy określony w art. 19 UPDOP, nie wprowadzałby odrębnego przepisu dla podatku dochodowego od przychodów z tytułu własności środka trwałego będącego budynkiem. Skoro jednak zdecydował się to zrobić, to jedynym uzasadnieniem tego musi być fakt, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP należy rozumieć wąsko, czyli że nie mieszczą się w nim specyficzne podatki dochodowe, zdefiniowane w innych przepisach niż art. 19 UPDOP. A więc nie mieści się w tymże art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP ani podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego, ani Zryczałtowany Podatek.

Z podejściem tym zgadza się Naczelny Sąd Administracyjny, który w swoim wyroku z dnia 23 marca 2023 r. sygn. akt II FSK 2291/20 jednoznacznie wskazał, że „wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów z art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.) nie jest objęty "zryczałtowany podatek dochodowy" przewidziany w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193).” A dalej w uzasadnieniu tego wyroku czytamy: „Użyte wobec tego w art. 16 ust. 1 pkt 74 u.p.d.o.f. wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów podatku od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b oznacza, że bez tego zapisu ten szczególny podatek wymierzany od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem mógłby zostać uznany za składnik kosztów podatkowych. Tego istotnego elementu normy prawnej wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 74 u.p.d.o.f. nie można pomijać przy wykładni art. 16 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.p., gdyż zgodnie z zakazem wykładni per non est nie można traktować tej części tekstu prawnego jako zbędnej. Podobnego zabiegu nie poczynił ustawodawca w stosunku do podatku ustanowionego w art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej.”

Podobne tezy znajdziemy w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 3 sierpnia 2023 r. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0114-KDIP2-2.4010.154.2019.9.S/AG/AP, w której organ ten podzielił (odstępując od pisemnego uzasadnienia) w całości stanowisko własne podatnika, iż: „do zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 19-21 ustawy nowelizującej nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 15 UPDOP”, stąd też: „w przypadku wyboru opodatkowania odsetek na zasadach określonych w art. 19-21 ustawy nowelizującej, wydatek odpowiadający wartości obliczonego według zasad określonych w tych przepisach zryczałtowanego podatku dochodowego spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 UPDOP, a tym samym może być zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodów”.

Zważywszy na argumenty przedstawione powyżej, uzasadnionym jest stanowisko Spółki, że koszty Zryczałtowanego Podatku uiszczanego przez Spółkę właściwemu organowi podatkowemu mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w myśl art. 15 ust. 1 UPDOP.

Stan faktyczny i pytanie nie dotyczą wydatków na Zryczałtowany Podatek poniesionych w roku 2023, jako że w Spółce trwa kontrola podatkowa rozliczeń w podatku dochodowym od osób prawnych za ten okres, a więc wniosek o interpretację nie może go dotyczyć.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o zasadności zastosowania w niniejszej sprawie mechanizmu przewidzianego w art. 19-21 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193; dalej: „ustawa nowelizująca”).

Niniejsza interpretacja stosownie do podlegającego ocenie własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie, w kontekście zadanego pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, ogranicza się zatem jedynie do analizy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego zryczałtowanego podatku dochodowego.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka jest 100-proc. Udziałowcem spółki kapitałowej A. A. wyemitował dwukrotnie na międzynarodowym rynku regulowanym obligacje kuponowe [dalej: „Euroobligacje”], pozyskując tym samym określone środki finansowe. Ze środków pozyskanych z dwóch ww. emisji Euroobligacji A. Wnioskodawcy dwóch pożyczek: w roku 2014 i 2016 [dalej odpowiednio: „Pożyczka 1”, „Pożyczka 2” i łącznie: „Pożyczki”] - obie z 7-letnim terminem spłaty. Pożyczka 1 została w całości spłacona przez Spółkę w 2021 r., natomiast Pożyczka 2 uległa częściowej prolongacie poprzez zawarcie w 2023 r. aneksu do niej, którym zmieniony został harmonogram jej spłat (poprzez wydłużenie go na następne lata poza rok 2023 r.).

Pożyczki są oprocentowane z marżą powyżej oprocentowania Euroobligacji, co zapewnia A. wynagrodzenie z tytułu podejmowanych ryzyk, pełnionych funkcji oraz angażowanych aktywów. Spółka dodatkowo została obciążona przez A. kosztem opłaty wstępnej należnej z tytułu udzielenia Pożyczek. A. dokonał wykupu obu wspomnianych wyżej transz Euroobligacji - odpowiednio w roku 2021 i w roku 2023.

Wnioskodawca skorzystał z uprawnienia przysługującego mu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.) [dalej: „Ustawa Nowelizująca”] i przed dniem 31 marca 2019 r. skutecznie zawiadomił właściwy organ podatkowy o wyborze zryczałtowanej formy opodatkowania dokonywanych na rzecz A. wypłat należności z tytułu odsetek od opisanych wyżej Pożyczek. Wnioskodawca na podstawie art. 19 ust. 3-6 w zw. z art. 21 ust. 4 Ustawy Nowelizującej w terminach w tych przepisach wskazanych uiszczał 3-proc. zryczałtowany podatek dochodowy [dalej: „Zryczałtowany Podatek”]:

• w latach: 2019, 2021 i 2022 od wypłat na rzecz A. należności z tytułu odsetek od Pożyczki 1,
• w latach: 2019, 2021, 2022, 2024 (i będzie uiszczał w latach następnych) od wypłat na rzecz A. należności z tytułu odsetek od Pożyczki 2.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy koszty Zryczałtowanego Podatku uiszczanego przez Spółkę właściwemu organowi podatkowemu w latach: 2019, 2021, 2022, 2024 i w latach następnych mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w myśl art. 15 ust. 1 UPDOP.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, iż w stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: „ustawa CIT”).

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT,

Zgodnie z art. 26 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r.

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.

Na podstawie przepisów ustawy nowelizującej wprowadzony został alternatywny do powyższego sposób opodatkowania wypłacanych odsetek dotyczących emisji obligacji dokonanych przed 1 stycznia 2019 r. Wybór nowej metody opodatkowania, jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej, pozostaje w gestii decyzji samego podatnika.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy nowelizującej:

Zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy nowelizującej:

Stosownie do art. 18 ust. 3 ustawy nowelizującej:

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej:

Stosownie do art. 19 ust. 2 ustawy nowelizującej,

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztem uzyskania przychodów będzie taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy CIT:

Powyższy przepis nie obejmuje podatku dochodowego odprowadzonego przez podmiot w konsekwencji pełnienia roli płatnika podatku dochodowego. Zakres ww. przepisu dotyczy tylko tego podatku dochodowego, który jest uiszczany przez podatnika.

W opisywanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w związku z wyborem opodatkowania 3% zryczałtowanym podatkiem dochodowym (na podstawie art. 19-21 ustawy nowelizującej) zastosowanie znajdzie zwolnienie z obowiązków wynikających z art. 26 ustawy CIT (po spełnieniu ustawowo określonych warunków) - płatnik staje się podatnikiem. Nie można więc stosować w niniejszej sprawie analogicznych zasad rozliczania przedmiotowego wydatku w postaci zryczałtowanego podatku dochodowego w kosztach, jak w przypadku zasad określonych w art. 21 w zw. z art. 26 ustawy CIT, w których uregulowane zostały obowiązki płatnika podatku dochodowego.

W związku z powyższym, wbrew Państwa twierdzeniom, zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy CIT. Spółka rozliczająca fizycznie podatek zryczałtowany - jest bowiem w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego, wynoszącego 3% podstawy opodatkowania. W związku z tym, Spółka nie będzie mogła zaliczyć wartości zapłaconego podatku dochodowego do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Należy również podkreślić, że w uzasadnieniu do projektu zmian w podatku dochodowym od osób prawnych, które zostały wprowadzone od 1 stycznia 2018 r. (Druk 1878), ustawodawca wprost stwierdził, że podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego, o którym mówi art. 16 ust. 1 pkt 74 ustawy CIT „mimo, że jest to podatek dochodowy wyłączony z kosztów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o CIT, z uwagi na jego specyfikę właściwe wydaje się wprowadzenie odrębnej regulacji w tym zakresie”. Dlatego nie można zgodzić się z argumentacją Wnioskodawcy dotyczącą stosowania art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy CIT jedynie do podatku określonego w art. 19 ustawy CIT.

W konsekwencji należało zatem stwierdzić, że koszty zryczałtowanego podatku uiszczanego przez Spółkę właściwemu organowi podatkowego w latach: 2019, 2021, 2022, 2024 i w latach następnych nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów Spółki w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

• Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
• Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej, oraz wyroku sądu administracyjnego, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określony stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się odnoszących.

Powołana interpretacja oraz orzeczenie sądu nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).