Interpretacja indywidualna z dnia 1 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.635.2024.3.MG

Możliwość opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 12 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Uzupełnił go Pan pismem z 31 lipca 2024 r. (data wpływu) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 września 2024 r. (wpływ 12 września 2024 r.) oraz pismem z 23 września 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan gospodarstwo rolne od 6 maja 2019 r., pod adresem (...).  Pana identyfikatorem podatkowym jest numer PESEL: (...). Jest Pan wyłącznym właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej (dalej: „Grunt”) o powierzchni 2,17 ha w gminie (...), obrębie (...), pod numerem ewidencyjnym (...), numerem księgi wieczystej (...) Sądu Rejonowego w (...), (...) wydziału KW. Posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. Z 2024 r. poz. 226, dalej: „Ustawa o PIT”).

Jest Pan w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój wspólności majątkowej. Nie prowadzi Pan pozarolniczej działalności gospodarczej. Aktualnie osiąga Pan przychody wyłącznie ze sprzedaży produktów rolnych, nie osiąga Pan przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Korzysta Pan ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361, dalej: „Ustawy o VAT”). Otrzymał Pan propozycję wydzierżawienia za wynagrodzeniem części gruntu rolnego w celu realizacji inwestycji budowy elektrowni wiatrowej wraz z przyłączeniem elektrowni wiatrowej do sieci oraz wszelką potrzebną do realizacji przedsięwzięcia infrastrukturą towarzyszącą, w tym w szczególności drogami dojazdowymi, liniami elektroenergetycznymi oraz telekomunikacyjnymi, magazynem energii, placem manewrowym, powierzchniami tymczasowymi niezbędnymi na czas budowy i powierzchnią, na którą będą nachodziły śmigła rotora (dalej: „Elektrownia Wiatrowa”).

Podmiot realizujący inwestycję X. sp. z o.o. i zarządzana przez wskazany podmiot spółka S. sp. z o.o. są częścią grupy kapitałowej norweskiej firmy (...), której (...). Podmioty realizują to poprzez budowanie mocy wytwarzających energię elektryczną ze źródeł odnawialnych, tym samym realizując długoletnią strategię inwestycyjną (dalej: „Dzierżawca”).

Wynagrodzenie określone w umowie ma obejmować:

1.Wynagrodzenie w określonej kwocie za okres od dnia zawarcia umowy do końca roku kalendarzowego 2024.

2.Wynagrodzenie roczne w określonej kwocie za kolejne lata kalendarzowe od dnia rozpoczęcia budowy Elektrowni Wiatrowej.

3.Wynagrodzenie w określonej kwocie za każdą turbinę wiatrową, która powstanie na Gruncie na podstawie ostatecznego pozwolenia na budowę Elektrowni Wiatrowej.

4.Wynagrodzenie w określonej kwocie za każdy miesiąc od rozpoczęcia budowy Masztu Pomiarowego, które zostanie doliczone do wynagrodzenia rocznego.

Wynagrodzenie według umowy ma podlegać corocznej waloryzacji począwszy od 2025 r. współczynnikiem za 2024 r., o średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszany przez Prezesa Urzędu Statystycznego.

Działając w roli wydzierżawiającego ma Pan zobowiązać się do udzielenia niezbędnych pełnomocnictw, w tym umożliwiających przeprowadzenie zmiany klasyfikacji klas gruntu, a także wyrazić zgodę na zmianę przeznaczenia gruntu objętego umową, z obecnego na zgodny z potrzebami realizacji i eksploatacji Elektrowni Wiatrowej, a także na cel umożliwiający wytwarzanie i magazynowanie energii oraz na inne cele lub działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem energii elektrycznej.

Działając w roli wydzierżawiającego ma Pan zobowiązać się również do udzielenia pełnomocnictwa Dzierżawcy w okresie obowiązywania Umowy, do reprezentowania go przed sądami, urzędami, organach administracji publicznej, w tym organach administracji architektoniczno-budowlanej, organach nadzoru budowlanego, organami administracji skarbowej oraz wszelkimi innymi organami i osobami trzecimi, oraz do wykonywana wszelkich czynności faktycznych i prawnych, które okażą się konieczne i niezbędne do realizacji lub eksploatacji Elektrowni Wiatrowej, a w szczególności do uzyskania wszelkich decyzji, zgód, zezwoleń, pozwoleń, certyfikatów, wypisów i odpisów oraz do dokonywania wpisów w księdze wieczystej w zakresie ujawnienia bądź wykreślenia, jak również ujawnienia bądź wykreślenia związanych z nią służebności.

Umowa przewiduje również wpłatę przez Dzierżawcę kaucji na Pana rzecz, w wysokości trzykrotnego czynszu za każdą turbinę wiatrową, która powstanie na gruncie. Kaucja wskazana w umowie może zostać użyta przez Pana do zaspokojenia potrzeb w związku z przywróceniem gruntu do stanu sprzed zawarcia umowy. Kaucja podlega zwrotowi, w przypadku wywiązania się Dzierżawcy ze swoich obowiązków, związanych z usunięciem Elektrowni Wiatrowej po zakończeniu trwania umowy.

Doprecyzowanie i uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Umowa dzierżawy została podpisana w lipcu 2024 r.

Wartość sprzedaży ww. usług w trakcie roku podatkowego 2024 nie przekroczy kwoty 200 000 zł (bez podatku) w proporcji do okresu rozpoczęcia wykonywania czynności opodatkowanych.

Nie prowadził Pan wcześniej żadnej działalności gospodarczej innej niż rolnicza.

Pytania

1)Czy uzyskując przychody z dzierżawy gruntu ma Pan prawo do zaklasyfikowania wskazanych przychodów do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym opodatkowania wskazanych przychodów ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a w zw. z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

2)Czy w przypadku nieprzekroczenia kwoty 200 tys. zł przychodu rocznie z tytułu umowy dzierżawy może Pan równocześnie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT w zakresie uzyskiwanych przychodów z dostawy produktów rolnych oraz zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie uzyskiwanych przychodów z dzierżawy gruntu?

3)Czy w przypadku przekroczenia kwoty 200 tys. zł przychodu rocznie z tytułu umowy dzierżawy może Pan nadal korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT w zakresie uzyskiwanych przychodów z dostawy produktów rolnych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W zakresie pytań nr 2 i 3 dotyczących podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Stoi Pan na stanowisku, iż osiągane przychody z dzierżawy gruntu winny być zaklasyfikowane do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a w zw. z art. 6. Ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym tj. stawką 8,5% do kwoty 100 tys. zł rocznie oraz stawką 12,5% powyżej kwoty 100 tys. zł rocznie.

Art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT stanowi, że źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Natomiast art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT wskazuje jako źródło przychodu pozarolniczą działalność gospodarczą, przy czym art. 5a pkt 6 ustawy o PIT normuje pozarolniczą działalność gospodarczą jako działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Katalog źródeł przychodu ma charakter rozłączny, w związku z czym każdy konkretny przychód winien być przypisany wyłącznie do jednego źródła przychodów.

W uchwale NSA z 22 czerwca 2015 r. sygn. akt FPS 1/15 podkreślono, że przychód powinien być przypisany do tego źródła, którego opis w sposób najbardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba że ustawa expressis verbis nakazuje zaliczenie go do innego źródła. W dotychczasowym orzecznictwie organy podatkowe oraz sądy administracyjne stały na różnych stanowiskach odnośnie kwalifikacji przychodów z najmu do odpowiedniego źródła przychodu.

Głównym aspektem rozbieżności interpretacyjnych pozostawała kwestia, czy przychody z najmu powinny być w pierwszej kolejności rozpatrywane pod kątem obiektywnych przesłanek prowadzenia działalności gospodarczej, przedstawionych w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Organy interpretacyjne czasami orzekały, że najem podatnika jest usługową działalnością zarobkową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, więc kryteria prowadzenia działalności gospodarczej są spełnione, zaś przychód należy zakwalifikować do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 3, czyli jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej. Przełomowa uchwała NSA z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21, wydana w poszerzonym składzie siedmiu sędziów zwróciła uwagę na kolejność kwalifikacji źródeł. W uchwale wskazano na konstrukcję art. 5a pkt 6 ustawy o PIT oraz wynikającą z niej kolejność analizowania źródeł przychodu:

„Jednak nie można zapominać, że w art. 5a pkt 6 PDOFizU in fine jest zastrzeżenie, że jest to działalność gospodarcza, „z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9”. Wobec powyższego przychody należy kwalifikować w pierwszej kolejności do źródeł wymienionych w tych punktach, co orzekł skład sędziowski na końcu przywołanej uchwały NSA:

„Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej”. Skład sędziowski zwrócił również uwagę na cechy działalności w zakresie wynajmu, które zazwyczaj pokrywają się z cechami działalności gospodarczej, co jednak powinno powodować automatycznego uznania najmu czy dzierżawy za działalność gospodarczą.

Wydana uchwała jest utrzymaniem linii orzeczniczej wyroków wydanych w tej sprawie, m.in. wyroku NSA z 11 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1940/15, gdzie stwierdzono, że: czynności podejmowane w zakresie najmu, czy też dzierżawy nieruchomości z istoty swojej wypełniają cechy charakteryzujące działalność gospodarczą.

(...) Czy zatem okoliczność, że skoro działalność podatnika w zakresie najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze spełniać będzie wymienione w art. 5a pkt 6 PDOFizU kryteria działalności gospodarczej oznacza, że przychody uzyskiwane z tego tytułu winny być per se kwalifikowane do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej? Według Naczelnego Sądu Administracyjnego właściwą odpowiedzią jest odpowiedź negatywna. Przeciwny pogląd pozostawałby w kolizji z treścią art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, w którym w sposób wyraźny wyodrębniono, jako osobne źródło przychodów, m.in. najem i dzierżawę, bez rozróżnienia rozmiarów tej aktywności. Z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT wynika również, że jedynym kryterium wyłączającym zastosowanie tego przepisu, w odniesieniu do umów najmu, czy też dzierżawy, jest związanie składników majątkowych będących przedmiotem takiego stosunku prawnego z działalnością gospodarczą.

Wskazany wyrok nasuwa następujący wniosek: przy rozpoznaniu przychodu ze źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (najmu prywatnego) należy przede wszystkim zwrócić uwagę na kryterium, które wyłącza definitywnie przychód z przytoczonego źródła - przedmiot najmu, dzierżawy, bądź umowy o podobnym charakterze nie może być składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą. Aby odpowiednio ustalić źródło przychodu nie należy brać pod uwagę przesłanek funkcjonalnych działalności gospodarczej (działalność zarobkowa prowadzona w sposób ciągły, zorganizowany, we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek), ponieważ konstrukcja najmu zazwyczaj je spełnia, a należy ustalić, czy sam przedmiot najmu jest związany z działalnością gospodarczą. Z powyższego wynika zatem, że przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (do najmu prywatnego), chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Podsumowując, Pana zdaniem jest Pan uprawniony od zakwalifikowania uzyskanych przychodów z umowy dzierżawy gruntu jako przychodu ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (przychód z najmu prywatnego). Przychody z tytułu najmu, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, według stawki przewidzianej w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) tej ustawy, tj. 8,5 % do kwoty 100.000 zł, natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę według stawki 12,5 %. Zgodnie bowiem z ustawą z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy. Przepis art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne stanowi, iż: Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5 % przychodów do kwoty 100.000 oraz 12,5 % przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100.000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Ponadto, zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem/dzierżawa, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzam, że najem/dzierżawa stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem/dzierżawa, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu/dzierżawy są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, wynajmowanie/wydzierżawianie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W tym miejscu wskazać należy na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r., II FPS 1/21, gdzie wskazano:

Aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

• celu zarobkowego,
• ciągłości,
• zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Jednocześnie podkreślam, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy zdarzenia przyszłego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Przychody z najmu/dzierżawy zaliczane są zatem bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że przedmiot najmu/dzierżawy stanowi składnik majątkowy związany z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.) :

Według art. 2 ust. 1a ww. ustawy:

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ww. ustawy:

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy:

Z powyższego wynika, że od 1 stycznia 2022 roku, zgodnie z art. 2 ust. 1a cyt. ustawy, przychody z tytułu:

• najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze oraz
• dzierżawy, poddzierżawy działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej

- które nie są uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowuje się na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Reasumując, biorąc pod uwagę opis okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że uzyskiwane przez Pana przychody z tytułu dzierżawy działki kwalifikują się do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podlegają one opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a w zw. z art. 6 ust. 1a ww. ustawy.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informujemy ponadto, że interpretacja ta rozstrzyga wyłącznie w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (pytanie nr 1 wniosku), zaś w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług (pytania nr 2 i 3 wniosku) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; (dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).