Interpretacja indywidualna z dnia 1 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.602.2024.2.MK

Skutki podatkowe sprzedaży rzeczy z kolekcji.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 sierpnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 1 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia rzeczy. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 września 2024 r. (wpływ 17 września 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2021 r. po przejściu na emeryturę (…) Wnioskodawca jest bezrobotny i nie prowadzi działalności gospodarczej. Z racji pogłębionych zainteresowań związanych z badaniem sztuki awangardowej oraz muzyki współczesnej, przez około 30 lat Wnioskodawca kolekcjonował różnego rodzaju wydawnictwa muzyczne w postaci płyt CD, LP, kaset, fanzinów, magazynów, a także książek. Kolekcja wynosi około 6000 artefaktów (zdjęcia tego zbioru w załącznikach ORD-IN). Żadnych przedmiotów kolekcjonerskich Wnioskodawca nie otrzymał ani w darowiźnie, ani w spadku, ani nie nabył ich w celu późniejszej sprzedaży. Stworzone zbiory powstały niejako „przy okazji”, w wyniku Jego ogromnej miłości do określonego typu sztuki/muzyki oraz pragnienia jej jak najwnikliwszego poznania od strony estetycznej i historycznej. Wszystkie wydawnictwa Wnioskodawca nabył z własnych środków finansowych lub w drodze partnerskiej wymiany dokonanej z zaprzyjaźnionymi artystami, wydawcami lub innymi osobami – kolekcjonerami niemalże z całego świata. Zdecydowaną większość tej kolekcji stanowią przedmioty posiadające unikalną wartość, które zostały opublikowane w limitowanych edycjach, w niezależnych, podziemnych środowiskach artystycznych, poza oficjalną siecią sklepów, instytucji głównego obiegu. Bardzo często w chwili ich zakupu były już używane. W związku z planowaną za kilka lat (7-10 lat, uzależnione to jest od przejścia żony na emeryturę lub znalezienia, a także kontynuowania jej pracy zdalnej w innym kraju) emigracją do jednego z państw azjatyckich, Wnioskodawca postanowił w 2023 r. sukcesywnie sprzedawać posiadaną kolekcję na jednym z zagranicznych portali internetowych. Dotychczas wystawił na sprzedaż około 1100 pozycji. Żadne z tych wydawnictw nie zostało wystawione i sprzedane w okresie krótszym niż 6 miesięcy od chwili jego nabycia. Przez najbliższe 2 lata Wnioskodawca zamierza wystawić resztę posiadanej kolekcji, czyli około 5000 przedmiotów, nie nabywając już w tym czasie żadnych innych wydawnictw muzycznych, przynajmniej w ich fizycznej postaci. W 2023 r. w wyniku 96 (dziewięćdziesięciu sześciu) transakcji Wnioskodawca sprzedał przedmioty o łącznej wartości około 8 000 zł. Do czasu emigracji chciałby sprzedać jak największą ilość przedmiotów ze swojej kolekcji, aby nie narażać jej na pozostawienie bez nadzoru, porzucenie, a nawet zniszczenie. Wnioskodawca zaznacza, że z żoną nie ma dzieci, które mogłyby ewentualnie otrzymać w spadku tę kolekcję, a najbliższe rodziny nie dysponują warunkami do jej przechowywania. Transport nawet niedużej ilości tej kolekcji do odległego kraju w Azji jest praktycznie niemożliwy lub zwyczajnie nieopłacalny. Wnioskodawca odłożone pieniądze ze sprzedaży przedmiotów tej kolekcji, będzie chciał spożytkować na w miarę sprawne rozpoczęcie, a następnie kontynuowanie życia w nowym otoczeniu wśród niewątpliwie trudnych wyzwań bytowo-kulturowych. Wnioskodawca dotychczas nie prowadził i nie zamierza prowadzić żadnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą przedmiotów ze swojej kolekcji.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że prowadzona przez Niego sprzedaż wydawnictw muzycznych na platformie sprzedażowej nie była i nie będzie podyktowana celami zarobkowymi. Realizowana jest jedynie w celu zaspokojenia własnych potrzeb. Nie jest również prowadzona w sposób ciągły. Ma służyć jedynie pozbyciu się posiadanych zbiorów oraz nie jest obliczona jako stałe źródło dochodu finansowego, czy też tzw. „sposobu na życie”. Za sprzedane przedmioty Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich. Prowadzona przez Niego sprzedaż nie jest i nie będzie realizowana także w sposób zorganizowany. Posiadane wydawnictwa na sprzedaż znajdują się jedynie w mieszkaniu Wnioskodawcy, który nie prowadził i nie będzie prowadził działań marketingowych, ani też nie będzie zatrudniał w tym celu pracowników. Wszystkie czynności Wnioskodawca wykonuje i będzie wykonywał samodzielnie, bez żadnej pomocy innych ludzi. Wykonywane czynności związane ze sprzedażą rzeczonych wydawnictw nie są też realizowane pod jakimkolwiek kierownictwem, ani na zlecenie innych osób. Wnioskodawca nie ponosi zatem ryzyka gospodarczego związanego z ww. działaniami. Posiadane przedmioty nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej i stanowiły jedynie cel rozwoju osobistego.

Pytanie

Czy dochód uzyskany ze sprzedaży opisanej we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca uważa, że nie prowadząc działalności gospodarczej, tej zarejestrowanej, czy też tej bez rejestracji, sprzedaż przedmiotów kolekcjonerskich, których jest w posiadaniu od więcej niż 6 miesięcy, powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Z kolei, jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

·zarobkowym celu działalności,

·wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

·prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to „przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie”, bądź w znaczeniu drugim „nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek” (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika – mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Pana do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem niepotrzebnych składników majątku osobistego, o których mowa we wniosku, bowiem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionym opisie sprawy wskazał Pan, że od 2021 r. po przejściu na emeryturę jest Pan bezrobotny i nie prowadzi działalności gospodarczej. Przez około 30 lat kolekcjonował Pan różnego rodzaju wydawnictwa muzyczne. Kolekcja wynosi około 6000 artefaktów. Żadnych przedmiotów kolekcjonerskich nie otrzymał Pan ani w darowiźnie, ani w spadku, ani nie nabył ich w celu późniejszej sprzedaży. Wszystkie wydawnictwa nabył Pan z własnych środków finansowych lub w drodze partnerskiej wymiany dokonanej z zaprzyjaźnionymi artystami, wydawcami lub innymi osobami – kolekcjonerami niemalże z całego świata. Bardzo często w chwili ich zakupu były już używane. W związku z planowaną za kilka lat emigracją do jednego z państw azjatyckich, postanowił Pan w 2023 r. sukcesywnie sprzedawać posiadaną kolekcję na jednym z zagranicznych portali internetowych. Dotychczas wystawił na sprzedaż około 1100 pozycji. Żadne z tych wydawnictw nie zostało wystawione i sprzedane w okresie krótszym niż 6 miesięcy od chwili jego nabycia. Przez najbliższe 2 lata zamierza Pan wystawić resztę posiadanej kolekcji, czyli około 5000 przedmiotów, nie nabywając już w tym czasie żadnych innych wydawnictw muzycznych, przynajmniej w ich fizycznej postaci. W 2023 r. w wyniku 96 (dziewięćdziesięciu sześciu) transakcji sprzedał Pan przedmioty o łącznej wartości około 8 000 zł. Do czasu emigracji chciałby sprzedać jak największą ilość przedmiotów ze swojej kolekcji, aby nie narażać jej na pozostawienie bez nadzoru, porzucenie, a nawet zniszczenie. Dotychczas nie prowadził Pan i nie zamierza prowadzić żadnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą przedmiotów ze swojej kolekcji. Prowadzona przez Pana sprzedaż wydawnictw muzycznych na platformie sprzedażowej nie była i nie będzie podyktowana celami zarobkowymi. Realizowana jest jedynie w celu zaspokojenia własnych potrzeb. Nie jest również prowadzona w sposób ciągły. Ma służyć jedynie pozbyciu się posiadanych zbiorów oraz nie jest obliczona jako stałe źródło dochodu finansowego, czy też tzw. „sposobu na życie”. Za sprzedane przedmioty nie ponosi Pan odpowiedzialności wobec osób trzecich. Prowadzona przez Pana sprzedaż nie jest i nie będzie realizowana także w sposób zorganizowany. Nie będzie Pan zatrudniał w tym celu pracowników. Wszystkie czynności wykonuje i będzie Pan wykonywał samodzielnie, bez żadnej pomocy innych ludzi. Wykonywane czynności związane ze sprzedażą rzeczonych wydawnictw nie są też realizowane pod jakimkolwiek kierownictwem, ani na zlecenie innych osób. Nie ponosi Pan zatem ryzyka gospodarczego związanego z ww. działaniami. Posiadane przedmioty nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej i stanowiły jedynie cel rozwoju osobistego.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności nie wynika, aby przychody ze sprzedaży ww. własnych, używanych składników majątku osobistego można było zakwalifikować jako uzyskiwane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pana zachowanie w stosunku do sprzedaży ww. rzeczy, które kupował Pan w celach osobistych, wskazuje bowiem na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Tym samym, w wyniku sprzedaży wymienionych we wniosku własnych, używanych składników majątku (rzeczy, które Pan kupował w celach osobistych), nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, skutki podatkowe sprzedaży opisanych we wniosku własnych, używanych składników majątku, należy rozpatrywać w kontekście źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, nie stanowi źródła przychodu.

Zatem stwierdzić należy, że skoro – jak Pan wskazał - wszystkie ww. rzeczy były kupowane w celach rozwoju osobistego na własne potrzeby i w posiadaniu każdej z tych rzeczy był Pan powyżej pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym je nabył, to ich sprzedaż nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym uzyskany z tego tytułu przychód w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).