Opinia rzecznika generalnego Collins przedstawiona w dniu 11 kwietnia 2024 r., sygn. C-710/22 P

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ANTHONY’EGO M. COLLINSA

przedstawiona w dniu 11 kwietnia 2024 r.(1)

Sprawa C‑710/22 P

JCDecaux Street Furniture Belgium

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Pomoc państwa – Artykuł 107 ust. 1 TFUE – Pomoc wdrożona przez władze belgijskie na rzecz JCDecaux Street Furniture Belgium – Nieuiszczanie opłat z tytułu najmu nośników reklamowych zamontowanych na terytorium miasta Brukseli (Belgia) i podatków od tych nośników – Korzyść gospodarcza – Mechanizm rekompensaty – Decyzja Komisji uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie – Brak sprzeczności w uzasadnieniu – Dokonywana przez Trybunał kontrola oceny okoliczności faktycznych i dowodów – Wykluczenie, z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia

 Wprowadzenie

1. W rozpatrywanym odwołaniu JCDecaux Street Furniture Belgium (zwana dalej „spółką JCDecaux”) wnosi o uchylenie wyroku wydanego przez Sąd Unii Europejskiej w sprawie T‑642/19(2), w drodze którego Sąd oddalił jej skargę zmierzającą do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Europejskiej (UE) 2019/2120 z dnia 24 czerwca 2019 r. w sprawie pomocy państwa SA.33078 (2015/C) (ex 2015/NN) wdrożonej przez Belgię na rzecz przedsiębiorstwa JCDecaux Belgium Publicité(3). Niniejsza sprawa daje Trybunałowi między innymi możliwość wypowiedzenia się na temat charakteru i zakresu kontroli sądowej, o której przeprowadzenie wnosi się do niego w ramach odwołania.

 Okoliczności powstania sporu

2. Miasto Bruksela (Belgia) i spółka JCDecaux zawarły dwie kolejne umowy, każdą na okres 15 lat, dotyczące instalacji na terenie tego miasta reklamowych wiat przystankowych i obiektów informacyjnych małej architektury (zwanych dalej „MUPI”), z których część mogła być wykorzystywana w celach reklamowych(4).

Pierwsza umowa, z dnia 16 lipca 1984 r. (zwana dalej „umową z 1984 r.”), dotyczyła reklamowych wiat przystankowych i MUPI, których właścicielem pozostawała spółka JCDecaux. Umowa ta przewidywała w szczególności, że spółka ta nie będzie uiszczała żadnych opłat na rzecz miasta Brukseli z tytułu najmu, użytkowania czy opłat licencyjnych w odniesieniu do wiat przystankowych i MUPI, lecz będzie musiała zapewnić temu miastu pewną liczbę świadczeń w naturze, a mianowicie miała nieodpłatnie udostępniać kosze na śmieci papierowe, toalety publiczne i gazety elektroniczne, a także opracować plan ogólny, plan turystyczno‑hotelarski oraz plan szlaków pieszych miasta. W zamian spółka JCDecaux była uprawniona do wykorzystywania w celach reklamowych niektórych obiektów zintegrowanych z przekazanymi jej wiatami przystankowymi i MUPI lub z nich wydzielonych. Każdy z tych obiektów mógł być wykorzystywany przez okres 15 lat od dnia jego zamontowania, które potwierdzano w protokole podpisywanym przez obie strony umowy().