Wyrok NSA z dnia 20 czerwca 2024 r., sygn. III FSK 1203/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 kwietnia 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 294/22 w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 20 grudnia 2021 r., nr SKO.F/41.4/904/2021/15638 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

|III FSK 1203/22 | |

| | |

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 294/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę P. B. (dalej jako: skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 20 grudnia 2021 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wskazał, że przedmiotem skargi była wydana przez Kolegium decyzja, dotycząca kwestii opodatkowania według wyższej stawki podatkowej nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą, będących w roku 2016 w posiadaniu skarżącego jako osoby fizycznej oraz dwóch osób prawnych. Dodał, że organ uznał, że osoba fizyczna (skarżący), będąca współwłaścicielem lub posiadaczem nieruchomości wraz z osobą prawną (w niniejszej sprawie K. S.A. - obecnie S. S.A. z siedzibą w B.), obowiązana jest opłacać podatek od nieruchomości, tak jak wykazuje to osoba prawna, czyli w niniejszej sprawie według podwyższonych stawek, obowiązujących dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Organ uznał, że przedmiot opodatkowania związany był z prowadzoną działalnością gospodarczą K. S.A. w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm., dalej jako: u.p.o.l.), z uwzględnieniem jego wykładni po wydanym wyroku przez Trybunał Konstytucyjny z dnia 24 lutego 2021 r. sygn. akt SK 39/19. Dalej organ stwierdził, że nieruchomość, będąca przedmiotem opodatkowania, nie znajdowała się w posiadaniu samoistnym skarżącego, co ewentualnie miałoby istotne znaczenie dla opodatkowania przedmiotowej nieruchomości. Skarżący natomiast stanął na stanowisku, że jeżeli nieruchomość jest w posiadaniu osoby prawnej, samo to nie przesądza o jej związaniu z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wskazał, że w sprawie należało zbadać związek tej nieruchomości z działalnością gospodarczą, którego w jego opinii niniejszej sprawie brak. Nadto skarżący twierdził, że przedmiotowa nieruchomość znajdowała się w posiadaniu samoistnym skarżącego. WSA w Gliwicach w powyższym sporze uznał, że rację należało przyznać organowi. Wskazał, że w jego ocenie organ zasadnie wywiódł, że w niniejszej sprawie nie został wykazany czynnik woli skarżącego do władania rzeczą wyłącznie dla siebie. Skarżący respektował fakt, że nieruchomość jest we współużytkowaniu wieczystym i współwłasności dwóch innych podmiotów, pomimo że faktycznie te podmioty nie wykorzystywały przedmiotowej nieruchomości na prowadzenie działalności gospodarczej. Podkreślił, że nie miało się do czynienia z sytuacją, w której nieruchomość, będąca przedmiotem opodatkowania, znajdowałaby się w posiadaniu samoistnym skarżącego, co ewentualnie miałoby istotne znaczenie dla opodatkowania przedmiotowej nieruchomości, gdyż w sytuacji stwierdzenia, że skarżący faktycznie w 2016 r. władał nieruchomością i wykazywał wolę wykonywania tego władztwa dla siebie, to wówczas byłby podatnikiem podatku od nieruchomości na mocy art. 3 ust. 3 u.p.o.l. jako osoba fizyczna.