Wyrok NSA z dnia 10 lipca 2024 r., sygn. III OSK 1213/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Kwiecińska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak sędzia del. WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 lutego 2023 r., sygn. akt III SA/Kr 1724/22 w sprawie ze skargi A. O. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2022 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop 1. prostuje oczywistą omyłkę w sentencji zaskarżonego wyroku w ten sposób, że omyłkową datę zaskarżonej decyzji "[...] września 2002 r.’’ zastępuje prawidłową datą "[...] września 2022 r."; 2. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (dalej: ‘’Sąd pierwszej instancji’’) wyrokiem z 22 lutego 2023 r., sygn. akt III SA/Kr 1724/22, po rozpoznaniu skargi A. O. (dalej: ‘’skarżący’’), uchylił zaskarżoną decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] (dalej także jako: ‘’organ’’) z [...] września 2022 r., nr [...], oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Miejskiego Policji w [...] z [...] lipca 2022 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wypłaty skarżącemu wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji z dniem [...] kwietnia 2016 r.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego wywiódł organ zaskarżając ten wyrok w całości, a na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej: p.p.s.a., zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w zw. z art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1882) w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 1610) poprzez błędną wykładnię, polegającą na uznaniu, że w stanie prawnym określonym cytowanymi przepisami na dzień wydania zaskarżonej decyzji, organ był zobowiązany do wyrównania świadczenia należnego skarżącemu na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy o Policji, podczas gdy z mocy ustawy ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy nabyty przed dniem 6 listopada 2018 r. winien być ustalany na zasadach wynikających z przepisów ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym przed dniem 6 listopada 2018 r., a to w odniesieniu do skarżącego zostało zrealizowane w 2016 r. poprzez wypłatę ekwiwalentu w wysokości określonej przepisem art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu wówczas obowiązującym;