Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 16 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.324.2024.3.ENB

Obowiązki płatnika w związku z opłacenia polisy dla wszystkich pracowników Spółki.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z planowanym zawarciem umów ubezpieczeniowych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – w dniu 12 lipca 2024 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzeń przyszłych

X (dalej także: „X”, „Spółka”, „Wnioskodawca” oraz „Pracodawca”) posiada siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

X świadczy szeroki zakres usług związanych z (...) w (...). X prowadzi działalność operacyjną od 2007 roku i obecnie zatrudnia ponad (...) pracowników.

Spółka zamierza zawrzeć umowę ubezpieczenia (dalej także: „Polisa”) od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW). Ubezpieczeniem będą objęte osoby, które w okresie ubezpieczenia będą pracownikami Spółki.

Umowa ubezpieczenia będzie miała charakter bezimienny, co oznacza, iż krąg osób ubezpieczonych nie będzie identyfikowany na podstawie danych osobowych. Polisa ukierunkowana jest na grupę osób, do której przynależność będzie następstwem zawarcia umowy o pracę ze Spółką. W przypadku zatrudnienia nowego pracownika w trakcie trwania polisy zostanie on automatycznie objęty ubezpieczeniem, gdyż zawarcie umowy o pracę będzie równoznaczne z podleganiem pod polisę ubezpieczeniową. Jednocześnie zakończenie stosunku pracy będzie jednoznaczne z wyłączeniem spod ubezpieczenia.

Krąg pracowników objętych ubezpieczeniem będzie się zmieniał ze względu na zatrudnianie nowych pracowników oraz ew. zakończenie stosunku pracy w przypadku dotychczasowych pracowników.

Mając powyższe na uwadze:

–zakres osób objętych ubezpieczeniem będzie szeroki, bowiem ubezpieczeniem będą objęci obecni i przyszli pracownicy Spółki,

–liczba osób objętych ubezpieczeniem będzie się cały czas zmieniała,

–zakres obowiązków, uprawnień oraz odpowiedzialności osób objętych ubezpieczeniem będzie zróżnicowany (np. w innym zakresie narażony na ryzyko będzie pracownik działu operacyjnego, a w innym zakresie pracownik działu administracyjnego).

Objęcie umową ubezpieczeniową jest elementem obowiązkowym w celu zawarcia stosunku pracy – pracownicy nie będą mieli możliwości zrezygnowania z polisy ani nie będą wyrażali woli objęcia polisą.

Zawierana przez X polisa jest m.in. wynikiem potrzeby zabezpieczenia Spółki jako pracodawcy, przed ewentualnymi roszczeniami cywilnymi ze strony pracowników z tytułu odszkodowania uzupełniającego za szkody związane z wypadkiem przy pracy, w drodze do lub z pracy. Celem Spółki jest także zapewnienie większego komfortu pracy pracownikom, a w konsekwencji zmniejszenie rotacji pracowników i utrzymanie ich wysokiego zaangażowania.

Wysokość składki będzie zależna od liczby zatrudnianych pracowników w okresie wyznaczonym przez ubezpieczyciela (np. na koniec miesiąca) lub od średniej liczby pracowników w danym okresie (np. w danym miesiącu) oraz oceny ryzyka pokrytego ubezpieczeniem, przy czym szczegółowy sposób kalkulacji składki przez ubezpieczyciela nie jest znany Spółce. Mając jednak na uwadze, że polisa ubezpieczeniowa będzie bezimienna, umowa ubezpieczenia nie będzie przypisywała wartości składki do poszczególnych osób zatrudnionych w Spółce.

Spółka będzie opłacała składki z własnych środków obrotowych. Pracownicy nie będą zwracali Spółce żadnej wartości składki.

Spółka może w przyszłości obejmować ubezpieczeniem inne ryzyka związane ze swoimi pracownikami (nie tylko NNW) np. odpowiedzialność cywilną pracowników, na analogicznych zasadach jak wskazano powyżej.

Uzupełniając wniosek wyjaśnili Państwo, że osobą uprawnioną do wypłaty świadczeń z tytułu umowy ubezpieczenia w zakresie NNW będzie odpowiedni pracownik Spółki (w razie zaistnienia zdarzenia objętego polisą).

Osobą uprawnioną do wypłaty świadczeń z tytułu umowy ubezpieczenia w zakresie innych ryzyk, np. odpowiedzialności cywilnej będzie odpowiedni pracownik Spółki (w razie zaistnienia zdarzenia objętego polisą).

Informacja o objęciu pracowników wskazanymi we wniosku ubezpieczeniami będzie przekazywana do wiadomości wszystkich pracowników Spółki w sposób przyjęty w Spółce tj. przede wszystkim przy wykorzystaniu sieci Intranet, a także w ramach komunikacji ze związkami zawodowymi. Taka komunikacja stanowi dokument wewnętrzny Spółki.

Spółka nie planuje wskazywać w umowie o pracę informacji o obowiązkowym objęciu pracownika ubezpieczeniem NNW (lub ew. innym ubezpieczeniem). Co do zasady umowy o pracę zawierane przez Spółkę zawierają przede wszystkim elementy wymagane przepisami prawa. Tym niemniej, nowi pracownicy będą informowani przed zawarciem umowy o pracę o fakcie obowiązkowego objęcia odpowiednimi ubezpieczeniami.

Spółka na ten moment nie ma pewności czy informacja o objęciu pracowników ubezpieczeniami zostanie umieszczona w regulaminie pracy lub regulaminie wynagradzania – zależy to bowiem m.in. od uzgodnień z organizacjami związkowymi funkcjonującymi w Spółce. Należy jednak podkreślić, że w przypadku zawarcia polisy ubezpieczeniowej (ew. polis ubezpieczeniowych), o których mowa we wniosku, wszyscy pracownicy (zarówno obecni, jak i przyszli) zostaną o tym odpowiednio poinformowani.

Spółka pragnie jeszcze raz podkreślić, że objęcie ubezpieczeniami, o których mowa we wniosku będzie obowiązkowe dla wszystkich pracowników i niezależne od ich decyzji. Powyższe jest wyrazem dążenia Spółki do zabezpieczenia jej m.in. przed ew. roszczeniami ze strony pracowników oraz zapewnienia wyższego komfortu i bezpieczeństwa pracowników. Należy podkreślić, że Spółka prowadzi działalność na (...). W związku z tym w Państwa interesie oraz pracowników jest zawarcie ubezpieczenia NNW (oraz ew. innych ubezpieczeń na analogicznych zasadach) w celu zmniejszenia ryzyk związanych z Państwa działalnością.

Niezależnie Spółka podkreśla, że ubezpieczeniami, o których mowa we wniosku będą objęci wszyscy Państwa pracownicy. Zatrudniają Państwo obecnie ponad (...) pracowników. Ekspozycja na ryzyko tych pracowników w zakresie np. następstw nieszczęśliwych wypadków lub odpowiedzialności cywilnej jest bardzo zróżnicowana. Jednocześnie składka ubezpieczeniowa zostanie określona ryczałtowo, bez odniesienia jej do indywidualnych danych poszczególnych pracowników. W Państwa ocenie nie jest zatem możliwe określenie, jaką wartość ekonomiczną składki można przypisać do poszczególnych pracowników.

Pytania

1)Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego w związku z objęciem pracowników bezimienną umową ubezpieczeniową z tytułu opłacanych przez Pracodawcę składek powstanie dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

2)Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego w związku z objęciem pracowników bezimienną umową ubezpieczeniową oraz opłacaniem składek z tytułu tego ubezpieczenia, Pracodawca jako płatnik powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem – w zakresie pytania Nr 1 – w związku z objęciem pracowników bezimienną umową ubezpieczeniową z tytułu opłacanych przez Pracodawcę składek nie powstanie dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Państwa zdaniem – w zakresie pytania Nr 2 – w związku z objęciem pracowników bezimienną umową ubezpieczeniową oraz opłacaniem składek z tytułu tego ubezpieczenia, Pracodawca jako płatnik nie powinien pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52 i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów z Ordynacji podatkowej (Ordynacja podatkowa z dnia 29 sierpnia 1997 r., t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.), zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawodawca wskazał otwarty katalog źródeł przychodów osób fizycznych, gdzie przykładowo wskazano m.in. w ust. 1 oraz ust. 2 stosunek pracy, stosunek służbowy, a także działalność wykonywaną osobiście.

Określenie co należy rozumieć pod pojęciem „przychody ze stosunku pracy i zrównane” zostało szeroko uregulowane w art. 12 ustawy o PIT, gdzie ust. 1 stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Nadto w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W konsekwencji przychodami ze stosunku pracy są nie tylko wypłaty pieniężne, ale również wartość innych otrzymanych, bądź pozostawionych do dyspozycji pracownika, świadczeń pieniężnych lub rzeczowych wynikających ze stosunku pracy. W szczególności należy podkreślić, iż przychodami ze stosunku pracy jest wartość innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez pracownika. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "inne nieodpłatne świadczenia", co w praktyce budzi wiele wątpliwości co do zakresu opodatkowania świadczeń, które pracownik może otrzymać w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, w tym także tych które są ściśle związane z działalnością gospodarczą pracodawcy, a nie potrzebami osobistymi pracownika.

Pomimo wskazania innych nieodpłatnych świadczeń jako źródła przychodu ustawodawca nie skonkretyzował prawnej definicji pojęcia. W związku z brakiem legalnej definicji należy odwołać się do linii orzeczniczej oraz interpretacyjnej.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, że za przychód pracownika z tytułu "innych nieodpłatnych świadczeń", o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o PIT mogą być uznane takie świadczenia, które:

1)zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2)zostały spełnione w jego interesie (tj. interesie pracownika, a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3)ww. korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W kontekście pierwszego warunku, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że "inne nieodpłatne świadczenia" na rzecz pracownika mogą być uznane za jego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie - z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej - jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji, przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

Odnosząc się do drugiego kryterium organ doprecyzował, że dla oceny w czyim interesie leży świadczenie, istotnym jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe. Trybunał Konstytucyjny uznał, że w zakres innego nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Przedmiotowa korzyść może wystąpić w dwóch postaciach, tj. prowadzić do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku. Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zauważył, iż w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy - po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Rozwijając trzeci warunek Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, jeżeli można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać, iż wartość składki z tytułu bezimiennego ubezpieczenia zawartego na rzecz pracowników, której koszty w pełni ponosi Pracodawca – nie spełnia przesłanek uznania za nieodpłatne świadczenie, a w konsekwencji wartość składki ubezpieczeniowej nie powinna stanowić przychodu w rozumieniu ustawy o PIT.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż zawierana polisa jest bezimienna i ma charakter otwarty. Oznacza to, iż podlegać jej będą wszyscy pracownicy Spółki niezależnie od swojej woli. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego „inne nieodpłatne świadczenie” może być uznane za przychód w rozumienia ustawy o PIT pod warunkiem dobrowolności skorzystania z przedmiotowego świadczenia. Objęcie polisą z własnej woli wyraża ocenę, iż świadczenie jest dla pracownika, z jego punktu widzenia przydatne, a także leży w jego interesie. W odniesieniu do stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, należy wskazać, iż pracownicy są objęci ubezpieczeniem z tytułu zatrudnienia mimowolnie, co oznacza, iż nie występuje w tej sytuacji dobrowolność przyjęcia świadczenia.

Ponadto Państwa zdaniem polisa jest zawierana głównie w interesie Pracodawcy tj. ma na celu ograniczenie ew. roszczeń pracowników wobec Spółki, ale także zmniejszenie rotacji pracowników. W analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym objęcie bezimienną umową ubezpieczeniową jest elementem obowiązkowym w celu zawarcia stosunku pracy – pracownicy nie mają możliwości zrezygnowania z polisy, ani nie będą wyrażali woli objęcia polisą.

Należy także wskazać, że krąg osób objętych ubezpieczeniem nie będzie skonkretyzowany przez wskazanie imienia i nazwiska w polisie ubezpieczeniowej. Krąg pracowników objętych ubezpieczeniem będzie się zmieniał ze względu na zatrudnianie nowych pracowników oraz ew. zakończenie stosunku pracy w przypadku dotychczasowych pracowników. Jednocześnie, ekspozycja na ryzyko poszczególnych pracowników oraz faktyczna wartość, jaką będzie miało dla nich ubezpieczenie będzie zróżnicowana, a w konsekwencji nie będzie możliwe przypisanie realnej wartości składki do poszczególnych pracowników. Na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy o PIT - zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Z kolei w odniesieniu do art. 41 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, należy wskazać, iż Pracodawca nie ma obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, gdyż w związku z zawarciem tzw. polisy ubezpieczeniowej, bezimiennej po stronie pracowników nie powstanie żaden przychód opodatkowany.

Powyższe stanowisko potwierdzają także interpretacje indywidualne oraz wyroki sądów administracyjnych - poniżej przedstawiono przykładowe:

–interpretacja indywidualna z dnia 16 maja 2024 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.348.2024.1.DJ, cyt. „[...]opłacenie przez Państwa składki z tytułu bezimiennej umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej osób objętych ochroną ubezpieczeniową nie spowoduje powstania po stronie tych osób przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Tym samym na Państwu - w związku z opłaceniem ww. polisy - nie będzie ciążył obowiązek naliczania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od składki ubezpieczeniowej zapłaconej z tytułu ubezpieczenia osób objętych tą polisą.”

–interpretacja indywidualna z dnia 20 września 2023 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.415.2023.1.ENB, cyt. „Tym samym, skoro nie można wskazać beneficjenta tej konkretnej umowy ubezpieczenia w sposób zindywidualizowany, to nie ma też dostatecznych podstaw by przypisać korzyść ubezpieczeniową konkretnej osobie. Dodatkowo, podkreślić należy, że zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych oraz odpowiedzialności osób objętych ubezpieczeniem, bądź osób, które w przyszłości mogą zostać objęte ubezpieczeniem, jest różny i niemożliwym jest ustalenie realnej wartości świadczenia.”

–interpretacja indywidualna z dnia 2 sierpnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL3-1.4011.132.2019.4.AMN, cyt. „Jak wskazano w treści wniosku, ubezpieczonym jest grupa obejmująca zarówno obecne jak i potencjalnie przyszłe osoby pełniące funkcje objęte zakresem ubezpieczenia. Wynika z tego, że status ubezpieczonego można będzie uzyskać w zależności od spełnienia określonych przesłanek, które nie są zdarzeniem pewnym. Składy organów spółki mogą się bowiem zmieniać, zatem na dzień zapłaty składki nie jest znany krąg osób objętych ochroną od odpowiedzialności cywilnej i krąg osób objętych tym ubezpieczeniem nie stanowi zbioru zamkniętego. Powyższe okoliczności uniemożliwiają przypisanie konkretnym osobom identyfikowalnych z ich punktu widzenia korzyści, posiadających konkretną wartość majątkową. Zatem, skoro nie ma możliwości określenia przychodu przypadającego na każdą z ubezpieczonych osób (odpowiadającego określonej części składki ubezpieczeniowej), nie można mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że zapłacona składka ubezpieczeniowa, z tytułu zawartej umowy ubezpieczeniowej, nie będzie stanowić dla Menedżera przychodu z działalności wykonywanej osobiście, tym samym Spółka nie będzie zobowiązana do naliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.”

–wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 września 2021 r., sygn. akt II FSK 216/19, cyt. „w przypadku, gdy osoby ubezpieczone nie zostały z góry określone w umowie (załączniku do umowy, aneksie lub innym dokumencie) w sposób pozwalający na ich jednoznaczną identyfikację, jako osób ubezpieczonych od odpowiedzialności cywilnej, lecz są identyfikowane dopiero w chwili zajścia wypadku ubezpieczeniowego lub w chwili spełnienia świadczenia przez ubezpieczyciela, nie jest możliwe ustalenie przychodu w postaci otrzymania nieodpłatnych świadczeń przez poszczególnych ubezpieczonych, ponieważ brak jest podstaw do przyporządkowania im składek w dacie zawarcia umowy i opłacenia ich przez spółkę”.

–wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 września 2020 r., sygn. akt II FSK 2186/18, cyt. „(...) objęcie ochroną ubezpieczeniową osób pełniących w organach spółki różne funkcje oznacza, że osoby te mają różny zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności, co powoduje, iż różne jest też prawdopodobieństwo, czy też możliwość spowodowania przez nie zdarzenia rodzącego obowiązek odszkodowawczy. Mając na względzie, że X ma być "bezimienna", a zakres odpowiedzialności poszczególnych osób pełniących funkcje w zarządzie spółki jest różny, to zachodzi konieczność ustalenia, jaka część składki ubezpieczeniowej przypada na poszczególne osoby. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego udzielona poszczególnym członkom, zarządu spółki i rady nadzorczej, ochrona nie będzie równa. W konsekwencji części składki ubezpieczeniowej, przypadające na poszczególne osoby pełniące funkcje w organach, winny być zindywidualizowane (...) skoro nie ma możliwości określenia wysokości przychodu przypadającego na konkretną osobę, w tym zarządzającego (prezesa zarządu i innych członków organów spółki), czyli wartości przychodu z nieodpłatnych świadczeń, to zgodnie z regulacją zawartą w art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f., nie może być on uwzględniony w podstawie opodatkowania i w konsekwencji opodatkowany”.

Mając powyższe na uwadze, Państwa zdaniem w opisanym zdarzeniu przyszłym:

1)wartość składki z tytułu bezimiennej polisy opłacanej przez Pracodawcę dla pracowników nie będzie stanowiła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych;

2)w konsekwencji Pracodawca jako płatnik nie będzie zobowiązany do poboru z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 1:

Stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 tejże ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Art. 11 ust. 2a ustawy stanowi, że:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, że za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy, mogą być uznane takie świadczenia, które:

–po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

–po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

–po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W kontekście pierwszego warunku, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji, przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny – w ślad za uchwałami NSA – uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę.

Mając powyższe na uwadze Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przysporzeniem dla ubezpieczonego jest samo posiadanie gwarancji uzyskania świadczenia od ubezpieczyciela (opieki medycznej, odszkodowania), niezależnie od tego, czy w okresie objętym umową zdarzył się wypadek ubezpieczeniowy, z którym świadczenie było związane (...). Współcześnie umów ubezpieczenia nie traktuje się już jako losowych, tj. takich w których świadczenie ubezpieczyciela uzależnione jest od przypadku. Przyjmuje się, że odpowiednikiem świadczenia ubezpieczającego (zwykle składka ubezpieczeniowa, cena pakietu medycznego) jest zapewnienie mu bezpieczeństwa w całym okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej. Samo posiadanie ochrony ubezpieczeniowej jest już korzyścią majątkową, niezależnie od tego czy w danym roku konkretny pracownik realnie skorzystał ze świadczenia ubezpieczyciela.

Trybunał Konstytucyjny rozpatrując różne rodzaje nieodpłatnych świadczeń odniósł się do ubezpieczenia pracownika przez pracodawcę. Wskazał przy tym m. in. wprost, że nie stanowi przychodu pracownika wartość ubezpieczenia pracownika w czasie wykonywania pracy (ubezpieczenia stanowiącego warunek dopuszczenia go do pracy). W tym kontekście przytoczył wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt II FSK 1741/11, w którym wskazano, że pracodawca zabezpiecza się niejako przed koniecznością zwrotu z własnych środków kosztów leczenia pracownika poniesionych podczas jego podróży za granicą, do czego obligują przepisy Kodeksu cywilnego i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2022 r.

Co istotne Trybunał Konstytucyjny zauważył również, że w sytuacji, gdy otrzymane przez pracownika nieodpłatne świadczenie stanowi świadczenie pracodawcy, na które pracownik wyraził zgodę, które zostało spełnione w jego interesie i oznacza realne przysporzenie mu korzyści, problem ustalenia podstawy opodatkowania w zasadzie ulega rozwiązaniu.

W opisie zdarzenia wskazali Państwo, że zamierzają zawrzeć umowę ubezpieczenia (dalej także: „Polisa”) od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW). Ubezpieczeniem będą objęte osoby, które w okresie ubezpieczenia będą pracownikami Spółki.

Krąg pracowników objętych ubezpieczeniem będzie się zmieniał ze względu na zatrudnianie nowych pracowników oraz ew. zakończenie stosunku pracy w przypadku dotychczasowych pracowników.

Mając powyższe na uwadze:

–zakres osób objętych ubezpieczeniem będzie szeroki, bowiem ubezpieczeniem będą objęci obecni i przyszli pracownicy Spółki,

–liczba osób objętych ubezpieczeniem będzie się cały czas zmieniała,

Spółka będzie opłacała składki z własnych środków obrotowych. Pracownicy nie będą zwracali Spółce żadnej wartości składki.

Osobą uprawnioną do wypłaty świadczeń z tytułu umowy ubezpieczenia w zakresie NNW będzie odpowiedni pracownik Spółki (w razie zaistnienia zdarzenia objętego polisą).

Informacja o objęciu pracowników wskazanymi we wniosku ubezpieczeniami będzie przekazywana do wiadomości wszystkich pracowników Spółki w sposób przyjęty w Spółce tj. przede wszystkim przy wykorzystaniu sieci Intranet, a także w ramach komunikacji z związkami zawodowymi. Taka komunikacja stanowi dokument wewnętrzny Spółki.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że zgodnie z treścią art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 808 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia.

Roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu. Zarzut mający wpływ na odpowiedzialność ubezpieczyciela może on podnieść również przeciwko ubezpieczonemu.

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. W konsekwencji opłacenie składki przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Świadczenie nieodpłatne stanowi bowiem w tym przypadku ochrona ubezpieczeniowa na wypadek zaistnienia zdarzenia określonego w umowie ubezpieczenia.

Państwa Pracownicy oraz osoby nowo zatrudniane zostaną poinformowani o objęciu ubezpieczeniem. Z przedstawionych informacji wynika m.in., że w przypadku polisy NNW celem Spółki jest także zapewnienie większego komfortu pracy pracownikom. Ponadto polisą objęte będą również wypadki w drodze do lub z pracy, które co do zasady nie skutkują odpowiedzialnością odszkodowawczą pracodawcy. Zauważyć należy, że objęcie pracowników ubezpieczeniem w zakresie NNW czy OC nie chroni pracodawcy przed możliwością dochodzenia dodatkowego odszkodowania przez pracownika na drodze cywilno-prawnej.

Co również istotne, w przedstawionej sytuacji, osobami ubezpieczonymi będą pracownicy, i to pracownicy będą osobami uprawnionymi do wypłaty świadczeń w razie zaistnienia zdarzenia objętego polisami.

Podkreślenia wymaga, że należy odróżniać kwestię powstania przychodu od sposobu ustalania jego wysokości. Okoliczności takie jak zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności poszczególnych ubezpieczonych przekłada na różne prawdopodobieństwo/możliwość spowodowania przez nich zdarzenia rodzącego obowiązek odszkodowawczy i może wpływać na sposób ustalania wysokości przychodu. Powinny jednak, tak jak i np. ryczałtowy charakter składki pozostawać bez wpływu na sam fakt powstania przychodu w rozumieniu ustawy. Jeżeli krąg ubezpieczonych jest ograniczony (zamknięty), przychód powstaje, nawet mimo bezimiennego charakteru umowy ubezpieczenia.

Z wniosku i jego uzupełnienia jednoznacznie wynika, iż krąg osób objętych ubezpieczeniem – mimo, że nie są one wymienione z imienia i nazwiska – jest ograniczony, gdyż wiadomo, że objęci ubezpieczeniem są wszyscy pracownicy. W rezultacie mogą Państwo wskazać każdą osobę, która jest objęta tym ubezpieczeniem, a także okres, w którym korzysta z ochrony ubezpieczeniowej. Zatem, w przedmiotowej sprawie katalog osób objętych polisą ubezpieczeniową jest zamknięty.

Uwzględniając wysokość zapłaconej składki oraz okres ubezpieczenia można ustalić wysokość przychodu uzyskanego przez daną osobę.

Zaznaczyć przy tym należy, że cena zakupu usługi stanowi punkt odniesienia do ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia; w tym obszarze wartością nieodpłatnego świadczenia może być wartość ustalona jako przyjęcie danej ceny zakupu, jak również inne wartości ustalane w pozytywnym odniesieniu do cen zakupu. Ustawowe sformułowanie "według cen zakupu", posiada więc szersze znaczenie prawne, aniżeli miałby samodzielnie użyty termin "cena zakupu".

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego wskazano na możliwość ustalania wartości nieodpłatnego świadczenia w odniesieniu do cen zakupu, a nie tylko zgodnie z ceną zakupu. Oznacza to, że wartość nieodpłatnego świadczenia w postaci objęcia ubezpieczeniem, w sytuacji powstania przychodu po stronie ubezpieczonych, nie zawsze musi oznaczać podzielenie opłaconej przez ubezpieczającego składki "po równo". Zasadne jest przy obliczaniu wartości nieodpłatnego świadczenia przypadającego na każdą z osób ubezpieczonych przyjęcie rozwiązania uwzględniającego różny zakres obowiązków, różny stopień narażenia na wypadek, bądź też stopień odpowiedzialności osób ubezpieczonych.

W opisanych zdarzeniach przyszłych będą Państwo opłacali za pracowników składki, które pracownicy musieliby finansować z własnych środków, gdyby na własną rękę przystąpili do analogicznych ubezpieczeń. Sfinansowanie składek przez pracodawcę oznacza w istocie uniknięcie wydatku przez pracowników. Niewątpliwie zatem Państwa pracownicy uzyskają korzyść z tego tytułu, że opłaty składki dokonywać będzie pracodawca. Natomiast zatrudnienie/kontynuowanie pracy w Spółce oznacza w istocie akceptację pracowników co do objęcia ich osoby ubezpieczeniem.

W konsekwencji, uznać należy, że w związku z planowanym zawarciem przez Państwa umowy ubezpieczenia NNW lub z tytułu innych ryzyk, np. ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oraz uiszczaniem z tego tytułu przez Państwa składki ubezpieczeniowej u osób objętych ochroną ubezpieczeniową, tj. u Państwa pracowników powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, który należy zaliczyć do przychodów w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Państwo jako płatnik, zgodnie z art. 32 ust. 1 będą obowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Odniesienie się do podanych przez Państwa rozstrzygnięć

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa wyroków sądów administracyjnych i interpretacji indywidualnych informuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Zauważyć również należy, że wskazane interpretacje dotyczą odmiennych zdarzeń, aniżeli przedstawione w Państwa wniosku. Odnoszą się one m.in. do sytuacji w której krąg osób ubezpieczonych był bardzo szeroki i obejmuje osobę która była, jest lub zostanie członkiem zarządu, członkiem rady nadzorczej, członkiem komisji rewizyjnej, członkiem komitetu audytu lub prokurentem bądź osobą fizyczną zajmującą inne stanowisko, które w myśl mających zastosowanie przepisów prawa obcego państwa określone jest jako równorzędne wobec stanowiska członka zarządu, członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej, członka komitetu audytu lub prokurenta; pracownikiem pełniącym funkcję zarządczą lub nadzorczą w Spółce, osobą odpowiedzialną za księgi rachunkowe Spółki, współmałżonka, konkubenta lub inną podobną osobę (np. partnera życiowego), spadkobierców, przedstawicieli prawnych lub cesjonariuszy. W sytuacji objęcia ubezpieczeniem tak szerokiego grona osób zasadnym było stwierdzenie o braku możliwości ustalenia realnej wartości świadczenia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

Podstawa wymiaru składek ZUS. Praktyczne rozliczenia

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 16 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.324.2024.3.ENB