Interpretacja indywidualna z dnia 2 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.249.2024.2.RM

Obowiązek rozliczenia podatku VAT na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem samochodu oraz określenie podstawy opodatkowania.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem samochodu (...) oraz
• prawidłowe w zakresie określenia podstawy opodatkowania.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 maja 2024 r., za pośrednictwem ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z 16 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku rozliczenia podatku VAT na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem samochodu (...) oraz określenia podstawy opodatkowania z tytułu tej transakcji. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 lipca 2024 r. (wpływ, za pośrednictwem e-Urząd Skarbowy 8 lipca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Fundacja (...) jest fundacją, która działa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach. Celem Fundacji jest:

(…)

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie służącym realizacji ww. celów.

Dochód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest przeznaczany na finansowanie jej działalności statutowej.

W ramach realizacji celów, Wnioskodawca prowadzi (…) pod nazwą X. Wnioskodawca jest (…).

Wnioskodawca jest właścicielem samochodu (…), który może jeździć tylko (...). Samochód został nabyty od kontrahenta z Wielkiej Brytanii w (…) br. i w tym samym miesiącu został przewieziony na terytorium Niemiec, gdzie nastąpiło zakończenie procedury celnej i powstał obowiązek zapłaty cła.

Wszelkie formalności celne w Niemczech były podejmowane przez agencję celną. Na wynagrodzenie za usługi agencji celnej Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT.

Po zamknięciu procedury celnej i dopuszczeniu do obrotu w obszarze unijnym samochodu (…), został on dalej przetransportowany na terytorium Polski. Firma transportowa działała na zlecenie Wnioskodawcy i to wyłącznie Wnioskodawca ponosił koszt przemieszczenia samochodu z Wielkiej Brytanii do Polski.

Przy okazji zakupu samochodu (…) Wnioskodawca nabył także od tego samego kontrahenta brytyjskiego (…) używane felgi, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do tego samochodu.

Samochód jest przeznaczony do udziału w organizowanych (…), nie podlega on rejestracji ani homologacji dopuszczającej go do ruchu drogowego. Porusza się on wyłącznie po (…), a na miejsca (…) transportowany jest na lawecie. Pojazd nie jest wyposażony w licznik kilometrów, a jedynie posiada miernik godzin pracy silnika.

Wskazany pojazd (...) stanowi środek trwały i jest ujęty w ewidencji środków trwałych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Pojazd będzie wykorzystywany dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód (...) będzie służył reklamowaniu działalności sponsorów Wnioskodawcy. Samochód będzie brał udział w wydarzeniach sportowych organizowanych w Polsce i poza granicami kraju.

Przez wykorzystanie samochodu (...) w celu świadczenia usług marketingowych należy rozumieć sytuację, w której sponsorzy płacą umówione wynagrodzenie za umieszczenie reklam na samochodzie czy też sprzęcie kierowcy.

W związku z posiadaniem samochodu (...) oraz udziałem w (…) Wnioskodawca może świadczyć usługi marketingowe i reklamowe. Uzyskane w ten sposób przychody będą związane z faktem posiadania samochodu (...). Samochód jest przeznaczony tylko i wyłącznie do udziału w (...). Będzie się on poruszał po zamkniętych (...). Samochód będący przedmiotem niniejszego wniosku nie będzie wykorzystywany do celów prywatnych Wnioskodawcy ani jego pracowników.

Wskazać należy również, iż wykorzystanie pojazdu (...) do celów prywatnych byłoby ekonomicznie nieuzasadnione ze względu na duże spalanie paliwa. Dodatkowo, nie jest możliwe wykorzystanie samochodu do celów prywatnych ze względu na fakt, iż nie został on dopuszczony do ruchu drogowego.

Samochód występujący w (…) będzie miał umieszczone logo sponsora/sponsorów. Pojazd ten będzie pokazywany w telewizji motoryzacyjnej, streamingach, a jego zdjęcia mogą także widnieć na branżowych stronach internetowych. Opisany we wniosku samochód (...) jest użytkowany wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Samochód (...), o którym mowa we wniosku nie będzie wykorzystywany w innych celach, niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Samochód (...) będący przedmiotem wniosku nie spełnia kryteriów do uznania go za pojazd w rozumieniu art. 2 pkt 31 ustawy Prawo o ruchu drogowym, gdyż nie jest on przeznaczony do poruszania się po drodze. Nie stanowi on również pojazdu samochodowego, o którym mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług.

Docelowymi klientami, którym Wnioskodawca będzie świadczył usługi marketingowe i reklamowe są podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Poszczególne działania przedstawione w opisie zdarzenia będą wpływać na osiągnięcie lub zachowywanie albo zabezpieczenie źródła przychodu. Pojazd (...) jest oklejony logiem sponsora/sponsorów. Pojazd jeżdżący w (…) bądź biorący udział w podobnych wydarzeniach jest widoczny dla dużego grona publiczności, która jest dla firm sponsorów potencjalnymi odbiorcami produktów i usług.

(…) są pokazywane w telewizji, na streamingach internetowych. Zdjęcia pojazdu Wnioskodawcy oraz artykuły, w których Wnioskodawca jest wspominany będą publikowane na branżowych stronach internetowych, gdzie także pojawiają się potencjalni klienci sponsorów. Posiadanie pojazdu (...) i uczestniczenie w wydarzeniach sportowych daje sponsorom Wnioskodawcy szansę na dotarcie do nowych rynków i poszerzenie grona klientów firmy zarówno na rynku krajowym, jak i zagranicznym ze względu na wysoką popularność i zainteresowanie takimi wydarzeniami w Europie a rozszerzenie wykonywanych przez Wnioskodawcę usług o wymienione wcześniej, pozwoli także na zabezpieczenie celów statutowych Wnioskodawcy.

Na wymienione usługi Wnioskodawca będzie wystawiał faktury.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytania dotyczące wskazania:

1)czy jesteście Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT-UE,

2)czy samochód (...), który nabyli Państwo od kontrahenta z Wielkiej Brytanii stanowi nowy środek transportu, w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”, w tym m.in. czy:

a)czy samochód (...), który nabyli Państwo od kontrahenta z Wielkiej Brytanii jest napędzany silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata,

b)czy ww. samochód (...) przejechał nie więcej niż 6000 kilometrów,

c)czy od momentu dopuszczenia do użytku - w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy - samochodu (...) minęło nie więcej niż 6 miesięcy,

3)czy samochód (...) będzie użytkowany na terytorium kraju,

4)w którym momencie/na terytorium jakiego kraju kontrahent z Wielkiej Brytanii przeniósł na Państwa prawo do rozporządzania towarem (samochodem (...)) jak właściciel,

5)czy informację wskazaną w opisie sprawy, że „firma transportowa działała na zlecenie Wnioskodawcy i to wyłącznie Wnioskodawca ponosił koszt przemieszczenia samochodu z Wielkiej Brytanii do Polski” - należy rozumieć w ten sposób, że to Spółka zawarła umowę z firmą transportową (lub inny dokument) i zleciła jej transport samochodu (...) z Wielkiej Brytanii do Niemiec a następnie z Niemiec do Polski, tj. firma transportowa działała w tym zakresie wyłącznie w Państwa imieniu/na Państwa rzecz, a nie w imieniu/na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii,

6)w czyim imieniu/na czyją rzecz działała agencja celna w Niemczech, tj. w imieniu/na rzecz Państwa Spółki czy w imieniu/na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii,

7)czy nabycie przez Państwa samochodu (...) oraz nabycie (…) używanych felg, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do samochodu (...) nastąpiło w ramach odrębnych umów/transakcji,

8)czy kontrahent z Wielkiej Brytanii udokumentował sprzedaż samochodu (...) oraz sprzedaż (…) używanych felg, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do samochodu (...) odrębnymi fakturami (lub innymi dokumentami),

9)jakie elementy (towary/usługi) składają się na cenę jaką zapłacili Państwo kontrahentowi z Wielkiej Brytanii z tytułu dokonanej/ych transakcji,

10)czy transakcja, w ramach której nabyli Państwo od kontrahenta z Wielkiej Brytanii towar używany, tj. (…) używane felgi, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do samochodu (...) podlegała opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy (procedura VAT marża),

11)czy towar używany, tj. (…) używane felgi, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do samochodu (...) zostały nabyte przez Państwa w celu dalszej odsprzedaży, czy do wykorzystania i użytkowania samochodu (...),

12)czy posiadają Państwo dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie ww. towarów używanych na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy (procedura VAT marża),

wskazali Państwo następująco:

Ad 1

Wnioskodawca jest zarejestrowany do celów VAT-UE.

Ad 2

Samochód (...), który Wnioskodawca nabył od kontrahenta z Wielkiej Brytanii nie stanowi nowego środka transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o VAT.

Ad 3

Samochód (...) będzie użytkowany w wyścigach odbywających się na terytorium kraju. W przyszłości nie jest jednak wykluczone jego użycie w wyścigach poza terytorium Polski.

Ad 4

Wnioskodawca uzyskał prawo do rozporządzania samochodem (...) jak właściciel na terytorium Wielkiej Brytanii.

Ad 5

Potwierdzają Państwo, że pod sformułowaniem „firma transportowa działała na zlecenie Wnioskodawcy i to wyłącznie Wnioskodawca ponosił koszt przemieszczenia samochodu z Wielkiej Brytanii do Polski” należy rozumieć sytuację, w której to Wnioskodawca zawarł umowę z firmą transportową (zlecenie transportowe) i zlecił jej transport samochodu (...) z Wielkiej Brytanii do Niemiec a następnie z Niemiec do Polski, tj. firma transportowa działała w tym zakresie wyłącznie w imieniu Wnioskodawcy i na jego rzecz, a nie w imieniu/na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii. Obowiązkiem kontrahenta z Wielkiej Brytanii nie był wywóz samochodu z tego kraju lub zlecenie takiego wywozu, ani też kontrahent nie ponosił ryzyka utraty rzeczy lub jej uszkodzenia w transporcie.

Ad 6

Agencja celna działała na zlecenie Wnioskodawcy i na jego rzecz. Jak wskazano w Ad 5, kontrahent z Wielkiej Brytanii na żadnym etapie nie był zaangażowany w wywóz samochodu (...) z tego kraju, w tym zwłaszcza nie był stroną umowy z agencją celną.

Ad 7-9

Jak wskazano we wniosku, przy okazji zakupu samochodu (...) Wnioskodawca nabył także od tego samego kontrahenta brytyjskiego (…) używane felgi, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do tego samochodu. Istotą i celem zakupu było nabycie samochodu (...). Nabycie ww. dodatkowych rzeczy nastąpiło akcesoryjnie i wynikło z nieoczekiwanej propozycji zbywcy pojazdu. Cena za te rzeczy została ustalona niezależnie od ceny pojazdu. Wnioskodawca nie miał obowiązku zakupu felg, opon i kół wraz z zakupem pojazdu. Gdyby zatem zbywca zaoferował za te dodatkowe rzeczy zbyt wysoką cenę to Wnioskodawca , nie rezygnując z zakupu pojazdu, nie przyjęłaby oferty zbywcy dot. opon, felg i kompletnych kół.

Kontrahent z Wielkiej Brytanii udokumentował sprzedaż samochodu (...) oraz sprzedaż (…) używanych felg, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do samochodu (...) odrębnymi fakturami.

Wnioskodawca uiścił na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii wynagrodzenie tytułem ceny za pojazd (...) oraz ceny za zakup (…) używanych felg, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami).

Ad 10 i 12

Nie, transakcja nie podlegała opodatkowaniu na zasadach VAT-marży. Tym samym, Wnioskodawca nie posiada dokumentów potwierdzających jej zastosowanie przy zakupie towarów używanych.

Ad 11

Towar używany, tj. (…) używane felgi, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do samochodu (...) nie zostały przez Wnioskodawcę nabyte w celu dalszej odsprzedaży, lecz do wykorzystania i użytkowania samochodu (...) w zakresie opisanym we wniosku.

Pytania

1)Czy w związku z dokonanym zakupem samochodu (...) Wnioskodawca powinien dokonać rozliczenia VAT na zasadach szczególnych przewidzianych dla środków transportu, zgodnie z art. 103 ust. 3 i 4 ustawy o VAT?

W przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na powyższe pytanie Wnioskodawca wnosi dodatkowo także o wyjaśnienie:

2)Czy do podstawy opodatkowania WNT z tytułu nietransakcyjnego przemieszczenia samochodu (...), uprzednio zaimportowanego na terytorium innego kraju członkowskiego, należy doliczyć:

a)koszty cła i wydatki na usługę agencji celnej,

b)wydatki na transport (przemieszczenie) samochodu (...) z terytorium Wielkiej Brytanii do Polski,

c)wydatki na nabycie (…) używanych felg, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do tego samochodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1)w związku z dokonanym zakupem samochodu (...) Wnioskodawca nie powinien dokonać rozliczenia VAT na zasadach szczególnych przewidzianych dla środków transportu, zgodnie z art. 103 ust. 3 i 4 ustawy o VAT. W tym zakresie znajdą zasady ogólne rozliczania WNT;

2)do podstawy opodatkowania WNT z tytułu nietransakcyjnego przemieszczenia samochodu (...), uprzednio zaimportowanego na terytorium innego kraju członkowskiego, należy doliczyć koszty cła i wydatki na usługę agencji celnej, natomiast nie będą stanowiły podstawy opodatkowania z tytułu WNT samochodu (...):

a)wydatki na transport (przemieszczenie) samochodu (...) z terytorium Wielkiej Brytanii do Polski,

b)wydatki na nabycie (…) używanych felg, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do tego samochodu.

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy, przepis ust. 1 ww. artykułu stosuje się pod warunkiem, że nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a (tj. czynny podatnik podatku od towarów i usług lub podatnik podatku od wartości dodanej).

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ponadto art. 20 ust. 5 ww. ustawy stanowi, że w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Z ust. 6 ww. artykułu wynika, że w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Zatem, obowiązek podatkowy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem unijny podatnik VAT, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę, bo wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca niewątpliwie dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, uprzednio zaimportowanego na terytorium Niemiec. Jednakże wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zakwalifikowania przedmiotowego pojazdu do środków transportu, a co za tym idzie obowiązku zastosowania art. 103 ust. 4 ustawy przy rozliczeniu podatku VAT.

Zgodnie z art. 103 ust. 3 cyt. ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Natomiast art. 103 ust. 4 stanowi, iż przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.

Powyższy przepis art. 103 ust. 4 ustawy, skracający termin zapłaty podatku w stosunku do terminu wynikającego z zasad ogólnych, ma zastosowanie do wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych lub innych środków transportu.

Na potrzeby podatku VAT nowe środki transportu zostały zdefiniowane w art. 2 pkt 10 ustawy o VAT.

Z postanowień art. 2 pkt 10 lit. a ustawy wynika, że nowym środkiem transportu są przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6 000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Zatem za nowe środki transportu mogą być uznane pojazdy lądowe, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem).

Natomiast przez inne środki transportu, o których mowa w art. 103 ust. 4 należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za nowe środki transportu w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.

Tożsamą wykładnię przepisów zawarto m.in. w interpretacji nr 3 z dnia 6 lutego 2019 r. Dyrektora KIS (znak: 0112-KDIL1-3.4012.749.2018.2.PR), w której wprost wskazano, że „przez "inne środki transportu", o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za "nowe środki transportu" w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku”.

Biorąc pod uwagę przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy uznać, iż przemieszczony wewnątrzwspólnotowo przez Wnioskodawcę samochód (...) nie stanowi środka transportu, a tym samym rozliczenie transakcji nie podlega regulacji z art. 103 ustawy o VAT.

Uzupełniająco należy zauważyć, że w świetle art. 38 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, poz. 1) „środek transportu” obejmuje pojazdy mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.

W ust. 2 tego przepisu znalazła się przykładowa lista takich środków transportu, która obejmuje w szczególności następujące pojazdy:

a)pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;

b)przyczepy i naczepy;

c)wagony kolejowe;

d)statki;

e)statki powietrzne;

f)pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;

g)ciągniki i inne pojazdy rolnicze;

h)pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.

Z powyższych regulacji wynika, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Przeznaczenie to, czyli przewóz, należy odczytywać wąsko w kontekście regulacji dotyczących ruchu drogowego i przykładowego katalogu pojazdów zawartego w art. 38 ust. 2 rozporządzenia Rady.

Samochód (...) nie służy do przewozu osób ani rzeczy z miejsca na miejsce. W konsekwencji w zakresie obowiązku podatkowego od wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia samochodu z terytorium Niemiec na terytorium Polski, zastosowanie znajdzie art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, zaś termin zapłaty podatku należy ustalić zgodnie z art. 99 tej ustawy.

Ad 2

Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym uprzednio zaimportowanego, stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a ust. 1-1b, 6, 7, 10 i 11 (art. 30a ust. 1 ustawy).

W myśl art. 30a ust. 2 ustawy - do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 11, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 2.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy - podstawa opodatkowania obejmuje:

a)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

b)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Ustawodawca dokonał podziału wydatków zwiększających podstawę opodatkowania na dwie grupy.

W pierwszej grupie wydatków (z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy) zwiększających podstawę opodatkowania m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów są podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem kwoty podatku. Wymienione ww. przepisem rodzaje wydatków nie stanowią katalogu zamkniętego, są tylko pewną wskazówką, o jakie rodzaje wydatków chodzi. Oznacza to, że podstawę opodatkowania m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zwiększają wydatki - podatki, cła, opłaty i inne należności np. o charakterze administracyjnym, których nałożenie pozostaje w bezpośrednim związku z tym nabyciem, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego mocą ustawy.

Drugą grupę wydatków (z art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy) zwiększających podstawę opodatkowania m.in. z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stanowią wydatki pobierane przez dostawcę w związku z realizacją umowy kupna-sprzedaży, które ostatecznie „przerzucane” są na nabywcę. Wobec powyższego podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, stanowi cena nabycia towaru. Jest to zatem wartość, jaka znajduje się na rachunku wystawionym przez sprzedającego, zwiększona o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, związane z nabyciem towarów (z wyjątkiem kwoty podatku) oraz o wymienione w art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy koszty dodatkowe.

Zatem pokryte przez Wnioskodawcę koszty cła stanowią element zwiększający podstawę opodatkowania literalnie wskazany w art. 29a ust. 2 pkt 1 ustawy.

Natomiast opisane we wniosku:

a)koszty transportu, które Wnioskodawca ponosi na rzecz podmiotu innego niż brytyjski zbywca samochodu (...),

b)wydatki za usługi agencji celnej,

- nie zwiększają podstawy opodatkowania z tytułu WNT pojazdu.

Do podstawy opodatkowania z tytułu WNT samochodu (...) nie należy zaliczyć także wydatków na nabycie (..) kompletów używanych opon. Zakup używanych opon jest samodzielną transakcją (niezależną od zakupu samochodu (...)) podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe oraz w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 3-5 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że:

Jak stanowi art. 2 pkt 7 ustawy:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Ponadto, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy:

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. W myśl powołanej regulacji, przemieszczenie towarów traktowane jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju. W takim przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie – dokonywane przez ten sam podmiot.

Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku, gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 12 ust. 1 ustawy.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy:

Natomiast art. 20 ust. 5 ustawy stanowi, że:

Według art. 26a ust. 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest (…). Wnioskodawca zajmuje się m.in. (…) i prowadzi działalność gospodarczą służącą realizacji tych celów. Dochód uzyskany z działalności gospodarczej Wnioskodawca przeznacza na finansowanie działalności statutowej.

W (…) roku Wnioskodawca nabył od kontrahenta z Wielkiej Brytanii samochód (...), który wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto, Wnioskodawca nabył od tego samego dostawcy używane felgi, opony i kompletne koła (felgi z oponami) do tego samochodu.

Wątpliwości przedstawione we wniosku dotyczą m.in. ustalenia, czy w odniesieniu do dokonanego nabycia samochodu (...) znajduje zastosowanie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.

Uważają Państwo, że dokonali Państwo wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (samochodu (...)), zaimportowanego uprzednio na terytorium Niemiec. Przy czym, w Państwa ocenie, samochód (...) nie stanowi środka transportu, co oznacza, że rozliczenie podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia ww. samochodu nie podlega regulacji zawartej w art. 103 ust. 3 i 4 ustawy lecz powinno nastąpić na zasadach ogólnych przewidzianych dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy zgodzić się z Państwem, że nabycie samochodu (...) od kontrahenta z Wielkiej Brytanii stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Wnioskodawca, który jest czynnym podatnikiem VAT i jest zarejestrowany do celów VAT-UE, nabył od kontrahenta z Wielkiej Brytanii samochód (...), który wykorzystuje do świadczenia usług marketingowych i reklamowych. Wnioskodawca uzyskał prawo do rozporządzania towarem (samochodem (...)) jak właściciel na terytorium Wielkiej Brytanii. Zakupiony samochód został przetransportowany z Wielkiej Brytanii do Niemiec, gdzie nastąpiło zakończenie procedury celnej i powstał obowiązek zapłaty cła. Wszelkie formalności celne w Niemczech podejmowała agencja celna, która działała w tym zakresie na zlecenie Wnioskodawcy i na jego rzecz. Po zamknięciu procedury celnej i dopuszczeniu do obrotu w obszarze unijnym samochodu (...), został on przetransportowany na terytorium Polski.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika więc, że na terytorium Niemiec doszło do importu towarów. W związku z importem towarów dokonanym na terytorium Niemiec, Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie, a towar dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec uzyskał status towaru wspólnotowego. Zatem, dalsze przemieszczenie przez Wnioskodawcę własnego towaru, tj. samochodu (...) (zaimportowanego uprzednio i dopuszczonego do obrotu w Niemczech) z Niemiec do Polski stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

W myśl art. 99 ust. 10 ustawy:

Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy:

Na podstawie art. 103 ust. 4 ustawy:

W myśl art. 103 ust. 5 ustawy:

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 105 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1007) określił wzór takiej informacji i jest to druk VAT-23, stanowiący załącznik do ww. rozporządzenia.

Powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o takim nabyciu oraz do zapłaty podatku z tego tytułu. Przy czym informacja i zapłata podatku dotyczy zarówno „nowych środków transportu” jak i „innych środków transportu”.

Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy. W myśl tego przepisu:

Powołując się na definicję zawartą w ww. przepisie ustawy, za „nowe środki transportu” mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem). Natomiast przez „inne środki transportu”, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za „nowe środki transportu” w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.

Aby można uznać jakąkolwiek maszynę, urządzenie czy pojazd za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu”, należy przede wszystkim ustalić, czy będzie się ona zawierała w zakresie pojęciowym „środka transportu”.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej, państwa członkowskie zobowiązały się do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Treść art. 249 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/2 ze zm.) stanowi, że:

I tak, zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011  str. 1 ze zm.) – zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”:

Przepis art. 38 ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawiera przykładową (niewyłączną) listę środków transportu. Zgodnie z tym przepisem:

Natomiast stosownie do art. 38 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

Analiza art. 38 rozporządzenia 282/2011 wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danej maszyny, urządzenia czy pojazdu za środek transportu jest jej przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce.

Okoliczności przedstawione we wniosku pozwalają przyjąć, że samochód (...) zakupiony od kontrahenta z Wielkiej Brytanii stanowi środek transportu, o którym mowa w art. 38 ust. 1 rozporządzenia 282/2011.

Z definicji określonej w ustępie 1 tego artykułu wynika, że aby dany pojazd mógł być uznany za „środek transportu”, musi być zaprojektowany oraz faktycznie nadawać się do wykorzystania w celu transportu osób lub rzeczy z jednego miejsca do drugiego. Przy czym, do środków transportu nie zalicza się jedynie takich pojazdów, które są trwale unieruchomione oraz kontenerów (art. 38 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).

Wskazali Państwo, że samochód (...) nie stanowi nowego środka transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, pojazdu samochodowego, o którym mowa w art. 2 pkt 34 ustawy ani pojazdu, w rozumieniu art. 2 pkt 31 ustawy Prawo o ruchu drogowym, ponieważ nie jest przeznaczony do poruszania się po drodze. Pojazd nie podlega rejestracji ani homologacji dopuszczającej go do ruchu drogowego. Pojazd posiada miernik godzin pracy silnika, nie jest natomiast wyposażony w licznik kilometrów. Należy jednak zauważyć, że choć jak Państwo wskazują - na miejsca wyścigów samochód transportowany jest na lawecie, to jednak podczas zawodów sportowych porusza się po (...). Zatem samochód (...) powinien być postrzegany, jako pojazd mechaniczny służący do przewozu osób (kierowcy) z miejsca na miejsce. Z uwagi na to, że nie ma żadnych innych warunków określonych w dyrektywie VAT ani w rozporządzeniu wykonawczym 282/2011, a konstrukcja samochodu (...) pozwala na transport osób, należy uznać, że wpisuje się on w definicję środków transportu, określoną w art. 38 ust. 1 rozporządzenia 282/2011.

W konsekwencji, do czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu (...) znajduje zastosowanie art. 103 ust. 4 i 5 ustawy, co oznacza, że mieli Państwo obowiązek przedłożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o nabyciu środka transportu (VAT-23) oraz zapłaty podatku od towarów i usług w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego, na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania 1 jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również określenia podstawy opodatkowania dla dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu (...).

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 30a ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 30a ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy:

Według art. 29a ust. 6 ustawy:

Z przytoczonych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Przy tym, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy - stosownie do art. 30a ust. 2 w zw. z art. 29a ust. 2 ustawy - podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie tej dostawy towarów.

Jednocześnie art. 29a ust. 6 ustawy wskazuje wprost jakie wydatki zwiększają podstawę opodatkowania. Przy czym, wymienione rodzaje wydatków nie stanowią katalogu zamkniętego, są tylko pewną wskazówką jakie rodzaje wydatków zwiększają podstawę opodatkowania. W grupie wydatków zwiększających podstawę opodatkowania, wskazanej w art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy są podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów lub usług, z wyjątkiem kwoty podatku. W drugiej grupie wydatków zwiększających podstawę opodatkowania wskazano wydatki, które w związku z realizacją świadczenia pobiera dostawca lub usługodawca, ale które ostatecznie „przerzuca” na nabywcę (art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy).

Odnosząc się do kwestii czy do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy należy wliczyć koszty cła i wydatki na usługę agencji celnej, wydatki na transport samochodu (...) z terytorium Wielkiej Brytanii do Polski, oraz wydatki na nabycie używanych felg, używanych opon i kompletnych używanych kół do tego samochodu należy wskazać, że punktem wyjścia dla ustalenia podstawy opodatkowania analizowanej transakcji stanowi art. 30a ust. 2 ustawy. Jednocześnie podstawę opodatkowania ustaloną w oparciu o art. 30a ust. 2 w zw. z art. 29a ust. 2 ustawy powiększa się o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, o których mowa w art. 29a ust. 6 ustawy (art. 30a ust. 2 w zw. z ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy).

Wnioskodawca dokonał importu towaru z Wielkiej Brytanii (samochód (...)), przy czym stał się właścicielem ww. samochodu już na terenie Wielkiej Brytanii. Następnie, Wnioskodawca dokonał importu towaru na terenie Niemiec za pośrednictwem agencji celnej, która działała w tym zakresie w imieniu/na rzecz Wnioskodawcy. Na wynagrodzenie za usługi agencji celnej Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT. Samochód (...) został przetransportowany z Wielkiej Brytanii do Niemiec, a następnie z Niemiec do Polski przez firmę transportową, która również działała w imieniu/na rzecz Wnioskodawcy.

Zatem, zgodnie z art. 30a ust. 2 w zw. z art. 29a ust. 2 oraz w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy, za podstawę opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy Wnioskodawca powinien uznać sumę wartości samochodu (...) nabytego od dostawcy z Wielkiej Brytanii oraz wartość cła. Natomiast do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu (...) Wnioskodawca nie powinien wliczać kosztów transportu oraz kosztów usług agencji celnej. Ponadto, do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu (...), Wnioskodawca nie powinien wliczać kosztów zakupu (…) używanych felg, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do tego samochodu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył ww. towary używane przy okazji zakupu samochodu (...). Przy czym, istotą i celem zakupu było nabycie samochodu (...), natomiast zakup ww. dodatkowych rzeczy był wynikiem nieoczekiwanej propozycji zbywcy pojazdu. Wnioskodawca nie miał obowiązku zakupu używanych felg, opon i kół wraz z zakupem pojazdu. Przykładowo, gdyby cena tych towarów była za wysoka Wnioskodawca nie przyjąłby oferty zbywcy, nie rezygnując przy tym z zakupu pojazdu. Cena za te rzeczy została ustalona niezależnie od ceny pojazdu. Kontrahent z Wielkiej Brytanii udokumentował sprzedaż samochodu (...) oraz sprzedaż (…) używanych felg, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do samochodu (...) odrębnymi fakturami. Transakcja, w ramach której Wnioskodawca nabył od kontrahenta z Wielkiej Brytanii używane felgi, opony i kompletne koła do samochodu (...) nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy (procedura VAT marża). Wnioskodawca nie nabył tych towarów w celu dalszej odsprzedaży lecz w związku z użytkowaniem samochodu (...).

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy należy uznać, że koszty zakupu (…) używanych felg, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do samochodu (...) nie stanowią elementu podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu (...). Podatek VAT związany z nabyciem ww. towarów powinien zostać rozliczony odrębnie.

Zatem, stanowisko w zakresie pytania nr 2, z którego wynika, że elementem zwiększającym podstawę opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu (...) jest poniesiony przez Wnioskodawcę koszt cła, natomiast podstawy opodatkowania nie zwiększają poniesione przez Wnioskodawcę koszty transportu, wydatki za usługi agencji celnej oraz wydatki na nabycie (…) używanych felg, (…) używanych opon i (…) kompletnych używanych kół (felgi z oponami) do tego samochodu jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).