Interpretacja indywidualna z dnia 7 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.488.2024.3.KR

Możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego - odprawa pieniężna wypłacona w związku z wyrokiem sądu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 czerwca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 6 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 lipca 2024 r. (wpływ 16 lipca 2024 r.) oraz pismem z 18 lipca 2024 r. (wpływ 19 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Na podstawie art. 14 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) wnosi Pani o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku odprawy za zwolnienie ze służby w Służbie Celno-Skarbowej w związku z likwidacją lub reorganizacją jednostki organizacji, w której pełniła Pani służbę.

Była Pani funkcjonariuszką Służby Celnej i Służby Celno-Skarbowej od (…) r. do dnia (…) r. Z dniem (…) r. stała się Pani funkcjonariuszką Służby Celno-Skarbowej z mocy prawa. Z dniem (…) r. została Pani „ucywilniona” tzn. zwolniona ze Służby Celno-Skarbowej, a następnie zatrudniona jako pracownik w korpusie Służby Cywilnej.

W Pani ocenie, „ucywilnienie” powinno być traktowane jako zwolnienie ze służby, na co nie miała Pani żadnego wpływu. Mogła Pani jedynie nie przyjąć propozycji pracy, a wówczas na podstawie art. 170 pkt 3 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948 ze zm.) Pani stosunek służbowy funkcjonariusza wygasnąłby, co traktowałoby się jak zwolnienie ze służby.

W związku z powyższym należna Pani jest odprawa pomimo występującej luki prawnej.

Lukę tę (w identycznych sprawach Sąd Rejonowy w Rzeszowie z 6 grudnia 2021 r., sygn. akt IV P 200/21, Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia z 28 maja 2021 r., sygn. akt IV P 867/20, Sąd Rejonowy w Gdyni z 27 maja 2022 r., sygn. akt IV P 62/21, Sąd Okręgowy w Poznaniu z 15 lipca 2022 r., sygn. akt VII Pa, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy z 9 listopada 2022 r., sygn. akt VII P 248/22) sądy wypełniają stosując art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej (Dz. U. z 2016 poz. 1799) w związku z art. 170 ust. 3 i ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej; zwana dalej „p.w. K.A.S.”

Sąd Najwyższy wskazał, że w przypadku art. 170 ust. 4 p.w. K.A.S. należy odstąpić od wykładni językowej na korzyść wykładni funkcjonalnej i systemowej, albowiem zakres stosowania art. 170 ust. 4 p.w. K.A.S. w ujęciu literalnym jest zbyt wąski. Sąd Najwyższy rozstrzygnął o prawie funkcjonariusza do odprawy przy zastosowaniu prokonstytucyjnej wykładni przepisów art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej w związku z art. 170 ust. 4 ustawy p.w. K.A.S. w związku z art. 32 Konstytucji (wyrok Sądu Najwyższego z 17 maja 2023 r., sygn. akt I PSKP 20/22, co potwierdził w uchwale z 6 lutego 2024 r., sygn. III PZP2/23).

Nie powinna Pani ponieść odpowiedzialności za błędy legislacyjne ustawodawcy oraz niezgodne z prawem Pani zwolnienie.

W Pani sprawie zapadł pozytywny dla Pani wyrok wydany przez Sąd Rejonowy w (…) z (…) r., sygn. akt (…) doręczony (…) r. i zaskarżony przez pozwanego Skarb Państwa i prowadzony pod sygn. akt (…).

Podkreśla Pani również, że w ocenie Sądu Najwyższego, odprawa w służbach mundurowych ma charakter gratyfikacji za wieloletnią służbę dla Rzeczpospolitej Polskiej. Jest to dodatkowym uzasadnieniem dla jej wypłaty osobie, która w sposób niezawiniony i wbrew swojej woli służbę tę kończy. W przypadku funkcjonariusza, którego służba na skutek przyjęcia zaproponowanych warunków zatrudnienia na stanowisku w ramach korpusu służby cywilnej uległa zakończeniu i który utracił szereg uprawnień składających się na tzw. „prawo do munduru” konieczne jest zrekompensowanie mu dotychczasowych szczególnych warunków służby związanych z pracą w formacji mundurowej.

Według organów podatkowych, odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Dotyczy to uszczerbku majątkowego, jak i niemajątkowego.

Istoty Pani odprawy należy doszukiwać się w fakcie, iż tego typu świadczenie jest odszkodowaniem w rozumieniu prawa pracy, czyli naprawieniem szkody lub straty, jaką funkcjonariusz poniósł w związku z pozbawieniem go statusu funkcjonariusza.

W odniesieniu do odszkodowań z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 27 listopada 2007 r., sygn. akt SK 18/05 (OTK-A 2007/10/128) stwierdził, że odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę, nie jest odszkodowaniem sensu stricto, lecz sui generis świadczeniem majątkowym, pełniącym funkcję sankcji (ustawowej kary pieniężnej wobec pracodawcy za bezprawne działanie, a w pewnych tylko sytuacjach, pełni rolę odszkodowania lub zadośćuczynienia).

W wyrokach o sygn. akt (…) i sygn. akt (…) Naczelny Sąd Administracyjny postanowił oddalić skargi kasacyjne (…) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) z (…) r., sygn. akt (…) w sprawie ze skargi (…) na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w (…) działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia (…) r. w zakresie skutków podatkowych wypłaty odprawy, lecz wypowiedział się, że odprawy wypłacane na podstawie prawa pracy należy rozumieć szerzej niż w przepisach kodeksu cywilnego.

W przypadku wątpliwości organu wydającego niniejszą interpretację indywidualną, należy wziąć pod uwagę art. 2a Ordynacji podatkowej (niedające usunąć się wątpliwości co do treści przepisów prawa należy rozstrzygnąć na korzyść podatników).

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Pani intencją jest możliwość zwolnienia z opodatkowania świadczenia pieniężnego w kwocie (…) zł (…)  gr. Przedmiotowe świadczenie zostało przyznane wyrokiem Sądu z (…) r., sygn. akt (…) na skutek oddalenia apelacji – wyrok Sądu z (…) r., sygn. akt (…). Otrzymała Pani (…) r. odprawę za zwolnienie ze służby na podstawie ww. wyroków Sadów w kwocie (…) zł (…) gr wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od (…) r. Wysokość Pani świadczenia została ustalona, tj. 6 miesięczne uposażenie ustalone przy zastosowaniu kwoty bazowej dla funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej obowiązującej w 2017 r. w oparciu o zasady przyjęte do ustalenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy na dzień (…) r. Pani świadczenie pieniężne zostało zasądzone Pani tytułem odprawy za zwolnienie ze służby w służbie Celno-Skarbowej w związku z likwidacją lub reorganizacją jednostki organizacji, gdzie pełniła Pani służbę. Podstawą przyznania Pani świadczenia jest art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej w związku z art. 170 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej. Z tych przepisów wynikają m.in. zasady wypłaconego świadczenia pieniężnego. W wyroku Sądu Rejonowego Pani świadczenie pieniężne miało charakter odprawy.

W uzupełnieniu wniosku z 18 lipca 2024 r. wskazała Pani, że zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dotyczy tylko samej kwoty odprawy, tj. (…) zł (…) gr, nie zaś odsetek. Podkreśliła Pani, że Pani odprawa ma charakter zadośćuczynienia lub odszkodowania.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy Pani świadczenie pieniężne w kwocie (…) zł (…) gr jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465).

Taką wykładnię zastosował organ podatkowy wydając interpretację indywidualną z 8 lutego 2016 r., nr IPTPB2/4511-853/15-2/IL, w której stwierdza, że uzyskane przez wnioskodawcę odszkodowanie, którego zasady ustalania i wysokość wynikają wprost z Programu Dobrowolnych Odejść, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego przepisu wynikają trzy warunki zwolnienia:

-wysokość i zasady ustalania Pani świadczenia - odprawy wynikają z przepisów odrębnych, tj. ustawy o Służbie Celnej oraz ustawy Przepisów wprowadzających ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej i ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej,

-wypłacona odprawa będzie odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem,

-wypłacone świadczenie nie mieści się w enumeratywnym katalogu wyłączeń ze zwolnienia.

Zatem, spełnia Pani trzy warunki zwolnienia Pani odprawy.

Wypłacona odprawa stanowiłaby dla Pani przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że Pani odprawa powinna być zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ mieści się w kategorii odszkodowań, zadośćuczynień. Nie mieści się w katalogu wyłączeń ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość i zasady ustalania Pani świadczenia pieniężnego wynikają z przepisów odrębnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Natomiast w świetle art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jednak nie wszystkie świadczenia otrzymane od pracodawcy podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszystkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Ponadto zaakcentować należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto, przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia i to tylko te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, bądź z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g zacytowanego przepisu.

Natomiast stosownie do art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465):

Ponadto należy podkreślić, że ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane zgodnie z wykładnią literalną. W związku z tym, tylko otrzymanie odszkodowania lub zadośćuczynienia opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga łącznego spełnienia następujących warunków:

1)otrzymane świadczenie musi być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem,

2)odszkodowanie lub zadośćuczynienie musi być przyznane na podstawie:

a)ustawy,

b)przepisów wykonawczych do ustawy,

c)aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów,

d)układów zbiorowych pracy lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy

3)wysokość bądź zasady ustalania odszkodowania lub zadośćuczynienia muszą wprost wynikać z ww. aktów,

4)nie mogą zachodzić wyłączenia, o jakich mowa w lit. a-g art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że ilekroć ustawodawca posługuje się w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określeniem „odprawa”, to za każdym razem dotyczy to wyłączenia od analizowanego zwolnienia przedmiotowego zawartego w lit. a, b i c ww. normy prawnej. Przedmiotowym zwolnieniem nie są zatem objęte odprawy pieniężne, i to zarówno te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, jak i odprawy pieniężne, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, że zwolnieniu powyższemu podlegają wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia – co wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Natomiast istoty „odprawy” nie należy doszukiwać się w twierdzeniu, że tego typu świadczenie jest odszkodowaniem, czyli naprawieniem szkody lub straty, jaką pracownik poniósł w związku z pozbawieniem go zatrudnienia. De facto jest ona świadczeniem pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy.

Zgodnie z art. 163 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1799 ze zm.):

W myśl art. 165 ust. 3 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948):

Stosownie do art. 165 ust. 7 ww. ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 171 ust. 1 ww. ustawy:

Art. 170 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że:

Zgodnie z art. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej:

Stosownie do art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2023 poz. 615 ze zm.):

W myśl art. 170 ust. 2 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej:

Zgodnie z art. 170 ust. 3 ww. ustawy:

Ponadto, zgodnie z art. 170 ust. 4 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 159 pkt 3 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej:

W tym miejscu wskazać należy, że w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 2024 r., sygn. akt III PZP 2/23, stwierdzono, że: „Funkcjonariuszowi służby celnej, który zgodnie z art. 165 ust. 3 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948) stał się funkcjonariuszem Służby Celno-Skarbowej pełniącym służbę w jednostkach Krajowej Administracji Skarbowej i który następnie przyjął propozycję, o jakiej mowa w art. 165 ust. 7 tej ustawy, określającą nowe warunki zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, stając się zgodnie z art. 171 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy pracownikiem zatrudnionym w Krajowej Administracji Skarbowej na podstawie umowy o pracę, przysługuje - w związku z zakończeniem służby - prawo do odprawy pieniężnej (art. 163 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1799 ze zm., w związku ze stosowanym odpowiednio art. 170 ust. 1, 3 i 4 Przepisów wprowadzających ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej).”

W uzasadnieniu uchwały Sąd Najwyższy stwierdził, że; „Zgodnie z art. 163 ust. 4 uchylonej ustawy o Służbie Celnej funkcjonariuszowi służby stałej, zwolnionemu ze służby w związku ze zniesieniem lub reorganizacją jednostki organizacyjnej, przysługuje odprawa na zasadach i w wysokości określonych w ust. 1-3 tego artykułu. Przepis ten odnosi się bezpośrednio do zniesienia lub reorganizacji jednostki organizacyjnej, nie zaś do likwidacji i przekształcenia całej Służby, nie budzi jednak wątpliwości Sądu Najwyższego, że w takiej sytuacji, jak będąca podstawą dla rozpatrywanego zagadnienia prawnego, do funkcjonariusza per analogiam znajdzie odpowiednie zastosowanie art. 170 ust. 4 PWKASU, który przyznaje świadczenia należne w związku ze zniesieniem lub reorganizacją jednostki w rozumieniu ustawy o Służbie Celnej. Wynika to ze wskazanego powyżej faktu tożsamości sytuacji funkcjonariusza, którego stosunek służbowy wygasł z uwagi na nieprzyjęcie zaproponowanych warunków, jak również z uwagi na ich przyjęcie i nawiązanie w miejsce wygasłego stosunku służbowego, stosunku pracy. Tym samym funkcjonariuszowi należna jest odprawa na podstawie art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej.”

Z analizy wniosku wynika, że zasądzono Pani świadczenie pieniężne w postaci odprawy pieniężnej, wynikającej z art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej w zw. z art. 170 ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że odprawa pieniężna wypłacona Pani w związku z wyrokiem Sądu, wynikająca z art. 163 ust. 4 ustawy o Służbie Celnej w zw. z art. 170 ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej, stanowić będzie dla Pani przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, do którego nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zgodnie z tym przepisem zwolnieniem objęte są tylko odszkodowania lub zadośćuczynienia, a jak wskazano powyżej, zasądzona Pani odprawa nie mieści się w pojęciu odszkodowania czy zadośćuczynienia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).