Interpretacja indywidualna z dnia 2 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.295.2024.2.KO

Możliwość skorzystania z zaniechania poboru podatku w związku z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 maja 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zaniechania poboru podatku. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 17 i 30 czerwca 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2006 r. wzięła Pani kredyt hipoteczny frankowy w X, w przeliczeniu z CHF na sumę (...) zł oraz wydała (...) zł na kupno mieszkania i (...) zł na cele okołokredytowe (uruchomienie kredytu). Pod koniec 2023 r. złożyła Pani pozew do sądu by unieważnić tę umowę. Bank zaproponował Pani ugodę. Chciałaby się Pani dowiedzieć czy zapłaci podatek dochodowy od umorzonych pieniędzy. Do końca 2023 r. spłaciła Pani kredyt do kwoty (...) zł. Według wyliczeń banku jest Pani winna jeszcze (...) zł, ale bank w ramach ugody to umorzy i jeszcze odda Pani (...) zł.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia

(...) 2006 r. w (...) pomiędzy Y z siedzibą w (...), Oddział (...) w (...), dalej zwanym „X”, a Pani mężem A i Panią, została zawarta umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych waloryzowany kursem CHF.

Celem kredytu było finansowanie zakupu Państwa pierwszego (i jedynego jak dotychczas) mieszkania na rynku wtórnym oraz finansowanie opłat związanych z uruchomieniem kredytu. Kwota kredytu to (...) PLN. Walutą kredytu był CHF. Kredyt pokrył zakup mieszkania przy (...) w (...) (w tym mieszkaniu mieszka Pani wraz z mężem do dzisiaj) w kwocie (...) PLN, pozostałe (...) PLN zostało wydane na koszty około kredytowe.

Kwota kredytu wyrażona była w walucie waloryzacji na koniec dnia (...) 2006 r. według kursu kupna waluty z tabeli kursowej Y i wyniosła w tamtym momencie (...) CHF, aczkolwiek ta kwota miała charakter informacyjny i nie stanowiła zobowiązania banku. Okres kredytowania wynosił (...) miesięcy.

Spłata kredytu miała następować w miesięcznych odstępach czasu, kwota spłaty została rozłożona na równe raty kapitałowo-odsetkowe. Do umowy dołączono harmonogram spłat, aczkolwiek zawierał on tylko raty podane w walucie CHF. Raty odsetkowe miały być spłacane w PLN, po uprzednim przeliczeniu ich według kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej Y (obowiązującego na dzień spłaty z godziny (...)).

Wyjaśniając okoliczności podpisania umowy kredytu wskazuje Pani, że na początku 2006 r. spodziewała się Pani dziecka. Wraz z mężem pracowała Pani na umowę o pracę w firmie (...). Od niecałych dwóch miesięcy byli Państwo małżeństwem i nie mieli gdzie mieszkać. Od kilku tygodni gorączkowo szukali Państwo mieszkania, które spełni podstawowe potrzeby bytowe. Mieszkanie przy (...) w (...), w tamtym momencie wydawało się idealne.

Przystąpiła Pani wraz z mężem do poszukiwań banku, który udzieliłby kredytu. Nie mieli Państwo żadnych oszczędności aby kupić mieszkanie za gotówkę. Wystąpiła Pani wraz z mężem z wnioskami o kredyt – przez doradcę kredytowego – do wielu banków, ale tylko trzy banki zgodziły się na rozpatrzenie wniosków: (...) i X (inne banki od razu odrzuciły wnioski, gdyż według tych banków, nie posiadali Państwo zdolności kredytowej by zaciągnąć kredyt hipoteczny).

Finalnie banki (...) nie udzieliły pozytywnej opinii kredytowej. Tylko X zgodził się udzielić kredytu, ale w walucie CHF i pod warunkiem ustanowienia dodatkowej hipoteki na mieszkaniu B.A, Pani matki.

Po kilku dniach przemyśleń, zdecydowała się Pani wraz z mężem podpisać umowę o kredyt hipoteczny z X, gdyż w tamtym momencie wydawało się to być jedyną szansą na zakup własnego mieszkania. (...) 2006 r. zawierzyli Państwo swój los bankowi, jako instytucji zaufania publicznego.

Przy podpisywaniu umowy, zostali Państwo poinformowani przez przedstawiciela X o ryzyku kursowym, jednocześnie zostali zapewnieni, że waluta Szwajcarii jest jedną z najstabilniejszych walut na świecie i mimo ewentualnych wahań kursowych, kredyt w CHF będzie dla nich bardziej korzystny niż ten w PLN. Przy podpisywaniu umowy nie zostały zaprezentowane żadne symulacje dotyczące przyszłych rat kredytu w PLN, które mogłyby skłonić Państwa do zmiany decyzji dotyczącej podpisania umowy z X.

Po zawarciu umowy, X zgodnie z umową przelał na podane w umowie rachunki kwoty w PLN. Od tamtej pory co miesiąc regularnie spłacała Pani wraz z mężem kredyt w walucie PLN, według kursu sprzedaży ustalanego przez X.

Po kilkunastu latach spłacania kredytu, okazało się że umowa zawarta z X zawiera niedozwolone zapisy. W związku z tym wielokrotnie składali Państwo reklamacje do X w tej sprawie. Przy pomocy prawników, złożyli Państwo pozew do sądu o uznanie nieważności umowy kredytowej. Pierwszy termin rozprawy nie został jeszcze ustalony przez Sąd.

Inni kredytobiorcy, którzy są w podobnej sytuacji, wygrywają w Sądzie z bankami. Umowy kredytowe stają się nieważne, a bank rozlicza się z kredytobiorcami w ten sposób, że zwraca im nadpłaconą kwotę ponad sumę kredytu, tj. w Państwa przypadku, jeśli oddali Państwo X, w postaci regularnie spłacanych rat, sumę którą kiedyś pożyczyła Pani wraz z mężem ((...) PLN), to wszystko, co wpłacili Państwo ponad tą kwotę, zostanie zwrócone.

Spłacili Państwo bankowi w ramach umowy kredytowej ponad (...) PLN. Do spłaty pozostaje prawie (...) PLN. Bank w ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy, zaproponował kilka ugód, ostatnia zawiera następujące zapisy:

–Umorzenie całego długu pozostałego do spłaty według umowy kredytowej, tj. (...) PLN (kapitał plus odsetki),

–Zwrot (...) PLN (ponieważ tyle mniej więcej wpłacili Państwo do banku w postaci comiesięcznych rat ponad sumę kredytu tj. (...) PLN) ze środków własnych.

Oświadcza Pani, że kredyt został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, której celem było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa rodzinnego. Do tej pory nie korzystała Pani z mężem z zaniechania poboru podatkowego.

Bank który udzielił Pani kredytu hipotecznego, podlegał nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym i był uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

Pytanie

Czy w razie podpisania ugody z bankiem w 2024 r., będzie Pani mogła skorzystać z obowiązującego w tym roku kalendarzowym, zwolnienia z podatku PIT od części dochodów związanych z kredytem mieszkaniowym?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z Pani wiedzą, do końca 2024 r. obowiązuje regulacja, która wprowadza zaniechanie poboru podatku CIT od kredytodawców. Zwolnienie dotyczy dochodów odpowiadających równowartości umorzonych wierzytelności z tytułu kredytów – w takiej samej części, w jakiej następuje zaniechanie poboru PIT.

Zwolnienie jest dostępne pod pewnymi warunkami, które spełnia Pani wraz z mężem. Oświadcza Pani, że kredyt hipoteczny, o którym mowa, został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, której celem było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa rodzinnego. Nie korzystała Pani z mężem z zaniechania poboru podatkowego od kwot umorzenia wierzytelności z tytułu żadnego innego kredytu mieszkaniowego. Y, który udzielił Państwu kredytu hipotecznego, był podmiotem którego działalność podlegała kontroli nadzoru finansowego i był uprawniony do udzielania kredytów.

Umorzonej kwoty zobowiązania nie trzeba będzie uwzględniać w rocznym zeznaniu PIT, ponieważ – co do zasady – w deklaracjach nie wykazuje się dochodów zwolnionych z opodatkowania. Ponadto na banku, który umorzył kredytobiorcy zobowiązanie, nie ciąży obowiązek sporządzenia i przekazania rocznej informacji PIT-11.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wynika z niego, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Z wniosku wynika, że (...) 2006 r. zawarła Pani umowę o kredyt hipoteczny na zakup mieszkania położonego w (...). Kredyt ten został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej. Planuje Pani podpisać w 2024 r. ugodę z bankiem, która będzie obejmowała umorzenie kapitału wraz z odsetkami oraz zwrot określonej kwoty, wpłaconej przez Panią tytułem rat ze środków własnych, ponad sumę kredytu.

Pani wątpliwości dotyczą możliwości zastosowania zaniechania poboru podatku dochodowego do umorzenia wierzytelności (kapitału i odsetek) z tytułu zaciągniętego (...) 2006 r. kredytu. Nie korzystała Pani nigdy wcześniej z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej.

Odnosząc się do Pani wątpliwości na wstępie wskazać należy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.).

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Należy w tym miejscu wskazać, że umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym wartość umorzonej kwoty wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego (kapitału i odsetek), na podstawie ugody z bankiem, którą zamierza Pani zawrzeć w 2024 r., stanowić będzie dla Pani przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Przychód taki może skorzystać z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102):

1.Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:

1)umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;

2)otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

2.Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:

1)kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);

2)odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;

3)opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.

3.W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego.

4.W przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zastąpiony kredytem refinansowym lub gdy na jego spłatę został zaciągnięty kredyt konsolidacyjny, zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje odpowiednio kwotę wierzytelności z tytułu kredytu refinansowego lub konsolidacyjnego w części odpowiadającej kwocie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego.

5.Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:

1)jednego gospodarstwa domowego albo

2)więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843).

6.Przez jedno gospodarstwo domowe, o którym mowa w ust. 5, rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę fizyczną zajmującą jeden lokal mieszkalny albo jeden budynek mieszkalny jednorodzinny, samodzielnie lub wspólnie z innymi osobami stale z nią zamieszkującymi i gospodarującymi.

7.W przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie wyłącznie do osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b.

W myśl § 3 ww. rozporządzenia:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został:

1)udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz

2)zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz

3)zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do § 4 ww. rozporządzenia:

Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2024 r.

Z kolei art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

a)nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b)nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c)nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d)budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e)rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zaniechanie poboru podatku znajduje zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy hipotecznego kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b w zw. z § 3 przytoczonego rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - aby kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. a i § 3 pkt 3 rozporządzenia).

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w świetle opisanych przez Panią okoliczności, do dochodów które uzyska Pani w związku z umorzeniem kwoty wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego w 2006 r., znajdzie zastosowanie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Spełnia Pani bowiem wszystkie przesłanki umożliwiające skorzystanie z ww. zaniechania. Kwota ww. wierzytelności może przy tym obejmować kapitał, odsetki, a także prowizje oraz poniesione opłaty niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. Zatem kwot objętych zaniechaniem bank nie powinien wykazywać w Informacji PIT-11, a Pani nie ma obowiązku uwzględniania ich w zeznaniu podatkowym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).