Interpretacja indywidualna z dnia 1 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.241.2024.2.MSO

Brak opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanych

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 24 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia m.in., czy sprzedaż Działek dokonana w okresie od 27 czerwca 2022 r. do dnia 19 kwietnia 2024 r. jest opodatkowana podatkiem VAT.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 czerwca 2024 r. (data wpływu 1 lipca 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) i posiada na terytorium Polski nieograniczony obowiązek podatkowy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361).

W 1990 roku Wnioskodawca w drodze dziedziczenia po swoim ojcu nabył prawo własności nieruchomości położonej w (...) (woj. (...), powiat (...), gmina (...), miejscowość (...)), dla której Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą nr (...). Odziedziczony majątek stanowił współwłasność z bratem Wnioskodawcy. W 2018 r. dokonano zniesienia współwłasności.

Nieruchomość, która przypadła Wnioskodawcy wskutek zniesienia współwłasności, w 2021 r. została podzielona na 16 działek: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15 i 16 (zwane dalej jako Działki).

Wyżej wymienione działki są zaklasyfikowane jako grunty orne, pastwiska trwałe bądź jako łąki trwałe.

Aktualnie działka 6 jest przeznaczona na drogę dojazdową do pozostałych działek.

Z uwagi na swoją trudną sytuację finansową Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży działek.

Wskutek zbycia pierwszej działki możliwe było spłacenie długów Wnioskodawcy, a za środki pochodzące ze sprzedaży kolejnych działek Wnioskodawca zyskał możliwość kapitalnego wyremontowania własnego domu, który dotychczas znajdował się w bardzo złym stanie technicznym.

Na dzień składania wniosku Wnioskodawca dokonał zbycia 4 działek. Wraz ze sprzedażą działki był zbywany udział w działce stanowiącej drogę dojazdową. Przedmiotem zbycia były następujące działki (data – numer działki – kwota sprzedaży):

1)27 czerwca 2022 – dz. 15 – 232.500 zł;

2)4 września 2023 – dz. 3 – 175.530 zł;

3)16 lutego 2024 – dz. 1 – 184.000 zł;

4)19 kwietnia 2024 – dz. 14 – 183.000 zł.

W celu zbycia działek Wnioskodawca nie dokonał żadnych szczególnych czynności przygotowujących działki do zbycia, które mogłyby wykraczać poza minimalne i standardowe

działania nieprofesjonalnego sprzedawcy nieruchomości. Wnioskodawca dokonał podziału nieruchomości na mniejsze działki. W szczególności należy wskazać, że działania Wnioskodawcy ograniczyły się do umieszczenia ogłoszenia w lokalnych internetowych portalach ogłoszeniowych.

Od października 2023 r. Wnioskodawca nie korzysta z ogłoszeń internetowych, lecz umieścił baner na swojej działce. Działki nie zostały zaopatrzone w dostęp do mediów.

Dla obszaru, na którym znajdują się Działki, został przyjęty miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w uchwale nr (...) Rady Gminy w (...) z dnia 8 marca 1999 r. w sprawie uchwalenia zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy (...) – dalej jako „MPZP z 1999 r.”

Obszar, na którym są zlokalizowane Działki, w MPZP z 1999 r. został oznaczony symbolem D43 MN – tereny projektowanej zabudowy jednorodzinnej wolnostojącej. Dla tego obszaru (poza ustaleniami ogólnymi) ustalono:

- możliwość lokalizacji 2-ch ciągów zabudowy obsługiwanych odpowiednio z drogi nr (…) i drogi na dz. nr (…);

- m in. powierzchnię działek: 1500 m kw.;

- linie zabudowy od dróg: nr (...) oraz od drogi na dz. nr (…) w odległości min. 8,0 m;

- realizację ciągu wysokiej zieleni izolacyjnej od strony drogi nr (...).

MPZP z 1999 r. wszedł w życie w terminie 14 dni od daty ogłoszenia uchwały Rady Gminy w Dzienniku Urzędowym Województwa (...).

(...) Rady Gminy (...) z dnia 30 listopada 2023 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obrębu (...) w gminie (...) (dalej jako MPZP z 2023 r.).

W § 16 ust. 1 MPZP z 2023 r. Działki zostały oznaczone symbolem „MN2.13”. Jak wynika z treści MPZP z 2023 r. jest to teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Z § 16 ust. 2 MPZP z 2023 r. wynika przeznaczenie podstawowe:

1)zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna;

2)zabudowa zagrodowa na terenach oznaczonych symbolami: MN1.1, MN1.2, MN2.1, MN2.2, MN2.3, MN2.4, MN2.5, MN2.6, MN2.7, MN2.8, MN2.9, MN2.10, MN2.11, MN2.12, MN2.13, MN2.14, MN2.15, MN2.16, MN2.17, MN2.18, MN2.19, MN2.20, MN2.21, MN2.22, MN2.23, zgodnie z przepisami odrębnymi.

Natomiast z § 16 ust. 3 MPZP z 2023 r. wynika przeznaczenie uzupełniające:

1)usługi turystyki i rekreacji;

2)zabudowa letniskowa;

3)działalność agroturystyczna;

4)inne usługi towarzyszące, z możliwością lokalizowania ich samodzielnie za wyjątkiem działalności uciążliwych;

5)urządzenia towarzyszące.

Stosownie do § 41 MPZP z 2023 r. uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa (...).

Pismem z 29 czerwca 2024 r. (data wpływu 1 lipca 2024 r.) uzupełnił Pan opis sprawy o następujące informacje:

Ad. 1)

Wnioskodawca nie ustalił, aby jakiś podmiot prywatny dążył do uchwalenia miejscowego

planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego działki nr 15, 3, 1 i 14, tj. działki zbyte w okresie od 27 czerwca 2022 r. do 19 kwietnia 2024 r. W związku z tym zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony z inicjatywy Gminy.

Ad. 2)

Wnioskodawca nie wykorzystywał działek. Działki były jedynie koszone.

Ad. 3)

Wnioskodawca nie wykorzystywał działek na cele prywatne.

Ad. 4)

Wnioskodawca prowadził gospodarstwo rolne do roku 1990 r. wraz ze swoją mamą.

Następnie Wnioskodawca pracował jako kierowca w lokalnym kółku rolniczym, jednakże sam nie miał ani aktualnie nie ma statusu rolnika.

Ad. 5)

Z nieruchomości, z której zostały wydzielone działki nr 15, 3, 1 i 14, nie były sprzedawane płody rolne opodatkowane podatkiem VAT.

Ad. 6)

Działki nie były objęte decyzją o warunkach zabudowy. Prawo zabudowy wynikało z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Ad. 7)

Działki nr 15, 3, 1 i 14 nie były wynajmowane ani wydzierżawiane.

Ad. 8)

Z nabywcami działek nr 15, 3, 1 i 14 nie były zawierane umowy

przedwstępne.

Ad. 9)

Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa swojej kuzynce Pani Danucie Gładyszewskiej w zakresie działek nr 15, 3, 1 i 14, które upoważniało do sprzedaży oraz

reprezentowania Wnioskodawcy przed organami administracji publicznej oraz przed sądami.

Ad. 10)

Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości niż te, które zostały

wymienione we wniosku. Wnioskodawca stał się właścicielem nieruchomości dopiero w 2018 r. wskutek zniesienia współwłasności, która powstała w wyniku odziedziczenia spadku po ojcu.

Nieruchomości, o których mowa we wniosku, zostały sprzedane w celu spłaty zadłużenia oraz w celu uzyskania środków na potrzeby osobiste ze względu na złą sytuację finansową

Wnioskodawcy.

Ad. 11)

Wnioskodawca posiada udział we współwłasności domu rodzinnego wraz z przyległymi

gruntami, jednakże na dzień dzisiejszy nie planuje sprzedaży tego udziału.

Wnioskodawca jest jeszcze właścicielem 10 działek, które zostały mu przyznane w wyniku

zniesienia współwłasności (jest to jego majątek rodzinny). Działki te hipotetycznie mogą być sprzedane w przyszłości. Jeżeli znajdzie się nabywca, który zapłaci cenę oczekiwaną przez Wnioskodawcę, to wówczas zostaną one sprzedane.

Pytanie oznaczone we wniosku nr 1

Czy sprzedaż Działek dokonana w okresie od 27 czerwca 2022 r. do dnia 19 kwietnia 2024 r. jest opodatkowana podatkiem VAT?

Pana stanowisko w sprawie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż Działek dokonana w okresie od 27 czerwca 2022 r. do dnia 19 kwietnia 2024 r. nie jest opodatkowana podatkiem VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe należy zaznaczyć, że Wnioskodawca nie występuje w charakterze podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że do nabycia prawa własności nieruchomości doszło wskutek dziedziczenia. Wnioskodawca nie nabył prawa własności w drodze odpłatnej transakcji.

Przedmiotowe Działki stanowią majątek rodzinny Wnioskodawcy.

Po drugie wymaga podkreślenia, że Wnioskodawca zbywa Działki w związku ze swoją trudną sytuacją finansową. Za zbycie pierwszej działki możliwe było spłacenie długów, a za środki pochodzące ze sprzedaży kolejnych działek Wnioskodawca zyskał możliwość posiadania własnego domu z łazienką, kuchnią, sypialnią zapewniającą godne warunki życia.

Wnioskodawca dokonał jedynie podziału nieruchomości na 16 działek, tak aby działki szybko się sprzedały. Poza tą czynnością Wnioskodawca nie wykonał żadnego innego działania świadczącego o profesjonalnym charakterze takiej sprzedaży – nie uzbroił działek, nie korzystał ze specjalistycznego marketingu ani też nie planuje podjęcia takich działań w przyszłości. Dotychczas Wnioskodawca poszukiwał nabywców działek za pośrednictwem internetowych serwisów ogłoszeniowych i tak też planuje czynić w przyszłości.

Wnioskodawca jest gotowy na szybką sprzedaż wielu działek. Jednakże taka działalność nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT. Co prawda działania Wnioskodawcy są nastawione na osiągnięcie zarobku, lecz nie są to działania stałe, ciągłe, zorganizowane ani profesjonalne.

Okoliczność, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy VAT znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów.

Tytułem przykładu można wskazać na wyrok NSA z 4 lipca 2023 r., I FSK 427/23. Sąd orzekł, że „nie mogą być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej same z siebie czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie ma też decydującego charakteru sama liczba i zakres transakcji sprzedaży. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego”.

Z kolei w innym orzeczeniu NSA przyjął, że „dokonując kwalifikacji działalności związanej z obrotem nieruchomościami w celu oceny możliwości zaliczenia jej do działalności gospodarczej, należy uwzględnić, że przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować działania przygotowawcze, np. wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek same przez się nie dają podstaw do zakwalifikowania, że są one typowe dla działań „handlowca”, a więc podatnika podatku od towarów i usług” (wyrok NSA z 24 marca 2023 r., I FSK 2068/22).

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca nie działa jako profesjonalny podmiot, który zawodowo zajmuje się sprzedażą nieruchomości. Działania Wnioskodawcy sprowadzają się do zarządu prywatnym majątkiem, który został odziedziczony po ojcu Wnioskodawcy. Przede wszystkim wymaga podkreślenia, że sprzedaż jest dokonywana przez Wnioskodawcę w celu wyjścia z trudnej sytuacji finansowej.

Zatem wszystkie transakcje sprzedaży Działek, niezależnie od ich ilości w ciągu roku, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT. Dotychczasowe transakcje sprzedaży działek nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawił we wniosku w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (działek) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży Działek w okresie od 27 czerwca 2022 r. do dnia 19 kwietnia 2024 r. podejmował Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów przy uwzględnieniu orzeczenia TSUE, prowadzi do wniosku, że nie można uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku. Sprzedając ww. działki, nie działał Pan w charakterze handlowca.

Z okoliczności sprawy wynika, że w drodze dziedziczenia po ojcu nabył Pan prawo własności nieruchomości położonej w (...). Odziedziczony majątek stanowił współwłasność z bratem. W 2018 r. dokonał Pan wraz z bratem zniesienia współwłasności. Nieruchomość, która przypadła Panu wskutek zniesienia współwłasności, w 2021 r. została podzielona na 16 działek: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 9, 11, 12, 13, 14, 15 i 16.

Jak wskazał Pan w uzupełnieniu wniosku, nie wykorzystywał Pan działek, były one jedynie koszone. Z nieruchomości, z której zostały wydzielone działki nr 15, 3, 1 i 14, nie były sprzedawane płody rolne opodatkowane podatkiem VAT.

Podjął Pan decyzję o sprzedaży nieruchomości z powodu konieczności spłaty zadłużenia oraz uzyskania środków na potrzeby osobiste ze względu na trudną sytuację finansową, co wiązało się z koniecznością podziału na mniejsze działki. Działka nr 6 została przeznaczona na drogę dojazdową do pozostałych działek.

Wskazał Pan, że Działki nie były wynajmowane ani wydzierżawiane. Z nabywcami tych Działek nie były zawierane umowy przedwstępne. Udzielił Pan pełnomocnictwa swojej kuzynce w zakresie działek nr 15, 3, 1 i 14, które upoważniało do sprzedaży oraz reprezentowania Pana przed organami administracji publicznej oraz przed sądami.

Nie dokonywał Pan wcześniej sprzedaży nieruchomości. Posiada Pan inne nieruchomości również nabyte w drodze spadku, które zamierza Pan sprzedać.

Jak wynika z powyższych ustaleń oraz powołanych przepisów, nie podejmował Pan profesjonalnych czynności przygotowujących działki do sprzedaży i zbywając je nie wykonywał Pan działań charakterystycznych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Sam podział nie może przesądzać o tym, że sprzedaż działek będących przedmiotem zapytania będzie podlegać opodatkowaniu. Wprawdzie udzielił Pan pełnomocnictwa osobie trzeciej w zakresie działek nr 15, 3, 1 i 14, jednakże zakres tego pełnomocnictwa obejmował jedynie ich sprzedaż oraz reprezentowanie Pana przed organami administracji publicznej i przed sądami.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności dotyczące nabycia oraz warunków sprzedaży działek, należy stwierdzić, że opisane okoliczności nie stanowią ciągu zdarzeń, który wskazywałby na Pana aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, w rezultacie uznania Pana za podatnika z tytułu sprzedaży działek.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży Działek nr 15, 3, 1 i 14 będących przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku nr 1, korzystał Pan z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Zatem sprzedaż przedmiotowych Działek nr 15, 3, 1 i 14, stanowiła działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Podsumowując Pana działania w zakresie zbycia Działek nr 15, 3, 1 i 14 nie mieszczą się w zakresie art. 15 ustawy o VAT i nie wywołują skutku w postaci uznaniem Pana za podatnika VAT zdefiniowanego w ust. 1 ww. artykułu, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Pana w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, zgodnie z którym sprzedaż Działek dokonana w okresie od 27 czerwca 2022 r. do dnia 19 kwietnia 2024 r. nie jest opodatkowana podatkiem VAT jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie opisanego we wniosku stanu faktycznego, tj. pytania oznaczonego we wniosku nr 1. W zakresie zdarzeń przyszłych opisanych we wniosku w pytaniach oznaczonych nr 2, 3, 4 i 5, zostało wydane 21 czerwca 2024 r. odrębne rozstrzygnięcie, tj. postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania znak: 0111-KDIB3-1.4012.344.2024.1.MSO.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Pana w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej,

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej,

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.