Interpretacja indywidualna z dnia 29 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.544.2024.1.AD

Skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej przez jednego z małżonków.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan A. A., ul. C X,

XX-XXX D, NIP: (...),

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Pani B. A., ul. C X,

XX-XXX D.

Opis stanu faktycznego

Pan (dalej Wnioskodawca nr 1) i Pani B. A. (dalej Wnioskodawca nr 2), razem dalej zwani Wnioskodawcami, posiadają wyłącznie obywatelstwo polskie. Na terenie Polski zamieszkują, są rezydentami polskimi, w Polsce posiadają nieograniczony obowiązek podatkowy. Nie zawierali Państwo (Wnioskodawcy) umów małżeńskich. W Państwa małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej.

Pan (dalej Wnioskodawca nr 1) prowadzi indywidualną działalność gospodarczą zgłoszoną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej prowadzonej przez Ministra Rozwoju i Technologii, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi księgi podatkowe w tym księgi rachunkowe. Wybrał Pan (Wnioskodawca nr 1) sposób opodatkowania podatkiem dochodowym osiągniętych dochodów z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pani B. A. (Wnioskodawca nr 2) nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

26 marca 2001 r. kupili Państwo (Wnioskodawcy) od Gminy E nieruchomość gruntową zabudowaną (dalej Nieruchomość). Nieruchomość od momentu zakupu do dnia sprzedaży nie stanowiła nieruchomości przeznaczonej na cele mieszkaniowe.

(...) 2001 r. odbył się pisemny przetarg nieograniczony w sprawie sprzedaży tej nieruchomości gruntowej zabudowanej stanowiącej działkę nr 1/1, obszaru (...) m², stanowiącej własność Gminy E, przeznaczonej zgodnie z miejscowym szczegółowym planem zagospodarowania przestrzennego (...) na cele usług nieuciążliwych, administracji publicznej z wyłączeniem funkcji mieszkaniowej. Komisja przetargowa zdecydowała o przyjęciu oferty złożonej przez Pana (Wnioskodawca nr 1).

W związku z powyższym przedstawiciel Gminy E sprzedał Państwu (Wnioskodawcom nr 1 i 2) - zabudowaną działkę nr 1/1, obszaru (...) m² za cenę (...) zł, w tym grunt za cenę (...) zł, zaś budynek - pawilon przeznaczony do adaptacji, znajdujący się na tej działce za cenę (...) zł, a Państwo (Wnioskodawcy nr 1 i 2) działkę tę za podaną cenę kupili, dokonując nabycia ze środków pochodzących z majątku dorobkowego, do majątku objętego wspólnością ustawową. Dodatkowo oświadczyli, że powyższą Nieruchomość nabywają w celu prowadzenia na niej działalności gospodarczej przez Pana (Wnioskodawcę nr 1). Nabycie zostało sfinansowane częściowo ze środków własnych Państwa, częściowo z kredytu, jaki udzielił Państwu Bank (...). W kwocie (...) zł, waloryzowany kursem średnim waluty EURO ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, oprocentowany według zmiennej stopy procentowej ustalonej jako stopa bazowa powiększona o marżę banku. Zabezpieczeniem kredytu była hipoteka ustanowiona na tej Nieruchomości. Kupujący w związku z nabyciem Nieruchomości ponieśli koszty z tytułu przygotowania nieruchomości gruntowej do przetargu oraz opłaty notarialne.

Dodatkowo na mocy zawartej umowy zobowiązani byli Państwo (Wnioskodawcy) spełnić uwarunkowania urbanistyczno-architektoniczne zgodne z załącznikiem nr 2 Uchwały Zarządu E nr (...) z 19 grudnia 2000 r.:

–rozpocząć budowę - adaptację obiektów w terminie jednego roku od dnia zawarcia umowy,

–zakończyć budowę - adaptację obiektów w terminie trzech lat od dnia zawarcia umowy,

–korzystać z nieruchomości w sposób zgodny z jej przeznaczeniem oraz utrzymywać nieruchomość w należytym stanie.

Pan (Wnioskodawca nr 1) prowadził i prowadzi działalność handlową. Budynek pawilonowo-magazynowy po nabyciu został wprowadzony do ewidencji środków trwałych przez Pana (Wnioskodawcę nr 1). Wartość początkową budynku ustalono na kwotę (...) zł, przyjęto 10 % stawkę amortyzacji.

Korzystał Pan (Wnioskodawca nr 1) z postanowienia art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który pozwolił Panu (Wnioskodawcy nr 1) na przyjęcie wartości początkowej składnika majątku - budynku w pełnej wartości (100%) jako należącego do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, wykorzystywanego do działalności gospodarczej tylko jednego z małżonków.

We wrześniu 2007 r. przeprowadzono modernizację budynku i została zwiększona wartość początkowa o kwotę (...) zł (...) gr.

Kolejną modernizację przeprowadzono w grudniu 2017 r., w wyniku której nastąpiło kolejne zwiększenie wartości środka trwałego o kwotę (...) zł (...) gr.

Budynek przed sprzedażą został w 100 % zamortyzowany. Budynek został wykreślony z ewidencji po sprzedaży Nieruchomości przez Państwa (właścicieli - Wnioskodawców nr 1 i 2).

Grunt nie podlegał wpisowi do ewidencji środków trwałych i nie był amortyzowany.

Kredyt zaciągnięty przez Państwa (Wnioskodawców) został w 100 % spłacony. Odsetki od kredytu nie były na bieżąco odpisywane w koszty prowadzonej działalności gospodarczej Pana (Wnioskodawcy nr 1). Podatek od nieruchomości był zaliczany do kosztów uzyskania przychodów Pana (Wnioskodawcy nr 1).

13 czerwca 2024 r. w wykonaniu umowy przedwstępnej z 23 lutego 2024 r. Państwo (Wnioskodawcy nr 1 i 2) sprzedali wyżej opisaną Nieruchomość na rzecz F w E, na cele prowadzonej działalności statutowej Uczelni.

Czynność sprzedaży Nieruchomości podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług u Pana (Wnioskodawcy nr 1) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast Pani B. A. (Wnioskodawca nr 2) nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Na łączną cenę sprzedaży (...) składała się cena za grunt w kwocie (...) oraz cena za budynek i poniesione na Nieruchomość nakłady w kwocie (...).

W umowie przedwstępnej strony ustaliły, że wpłata 20 % ceny (...) zostanie wpłacona tytułem zaliczki na rzecz Pana (Wnioskodawcy nr 1), na konto bankowe prowadzone dla działalności gospodarczej Pana (Wnioskodawcy nr 1). Pan (Wnioskodawca nr 1) rozliczył wpływ zaliczki w księgach podatkowych.

W czerwcu 2024 r. zgodnie z postanowieniami umowy z 13 czerwca 2024 r. z łącznej ceny sprzedaży (...) 50 % została zapłacona przez Kupującego na rzecz Pani B. A. (Wnioskodawcy nr 2) na jej konto bankowe oraz pozostałe 30% ceny (...) zostało zapłacone na rzecz Pana (Wnioskodawcy nr 1) na konto bankowe prowadzone dla działalności gospodarczej Pana (Wnioskodawcy nr 1).

Pytania

1)Czy Wnioskodawcy jako sprzedający majątek w postaci wyżej opisanej Nieruchomości objęty ich wspólnością majątkową małżeńską powinni opodatkować przychód ze sprzedaży w równych udziałach po 50 %?

2)Czy Wnioskodawca nr 1 powinien rozpoznać dochód ze sprzedaży Nieruchomości jako dochód z działalności gospodarczej?

3)Czy Wnioskodawca nr 1 jest uprawniony do ustalenia kosztu uzyskania przychodu w postaci 50 % udokumentowanych kosztów nabycia nieruchomości w tym kosztu gruntu, budynku, nakładów, kosztów finansowych - spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup Nieruchomości, części zwrotu kapitału z udzielonego kredytu w związku ze spłatą kredytu jaką zwracał kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanego kredytu - w wysokości różnicy między kwotą zwrotu kapitału, a kwotą otrzymanego kredytu, opłat notarialnych, opłaty z tytułu przygotowania nieruchomości gruntowej do przetargu?

4)Czy cena uzyskana przez Wnioskodawcę nr 2 ze sprzedaży udziału we współwłasności Nieruchomości będzie stanowiła przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zadaniem:

–w zakresie pytania pierwszego – Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że przychód ze sprzedaży opisanej Nieruchomości, która należała do ich majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską powinni opodatkować po połowie, każdy odrębnie według obowiązujących go przepisów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1 a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Ustawodawca w art. 6 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Reasumując, Wnioskodawcy uważają, że przychód ze wspólnej własności podlega opodatkowaniu u każdego ze współwłaścicieli odrębnie. Dodatkowo należy przyjąć, że udziały są równe po 50%. W związku z powyższym każdy z Wnioskodawców powinien przychód i dochód ze sprzedaży Nieruchomości rozliczyć według obowiązujących go zasad opodatkowania przyjmując jako kwotę osiągniętego przychodu ze sprzedaży 50 % ceny łącznej (...) zapłaconej przez Kupującego.

–w zakresie pytania drugiego – Wnioskodawca nr 1 prowadził i prowadzi działalność gospodarczą. Nieruchomość stanowiącą jego współwłasność wykorzystywał w działalności gospodarczej do dnia sprzedaży. W związku z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w zw. z ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wnioskodawca nr 1 ujął w ewidencji środków trwałych budynek położony na Nieruchomości, który został wykreślony z ewidencji po sprzedaży Nieruchomości przez właścicieli.

W związku z treścią art. 8 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem Wnioskodawcy nr 1 będzie 50 % łącznej sprzedaży (...). Przychód ten po pomniejszeniu o koszty uzyskania przychodu i ustaleniu dochodu będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z wybranym sposobem opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej na 2024 r. przez Wnioskodawcę nr 1 - na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza również treść uzasadnienia zawarta w interpretacji Indywidualnej z 19 marca 2024 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011 866.2023.3.KD:

Odnosząc się natomiast do kwestii skutków podatkowych związanych ze sprzedażą nieruchomości niemieszkalnej (budynki magazynowo - biurowe), wskazać należy, że jak już wyżej wskazano przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch odrębnych źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej lub ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Decydujące znaczenie dla kwalifikacji przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości do właściwego źródła ma fakt wykorzystywania tej nieruchomości do celów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz charakter tej nieruchomości.

Podobnie w uzasadnieniu Interpretacji Indywidualnej z 28 listopada 2023 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.584.2023.5. AA, która dotyczy zbycia nieruchomości gruntowej należącej do dwóch małżeństw (czworga współwłaścicieli), wśród których tylko mężczyźni prowadzili działalność gospodarczą na tej nieruchomości organ wyjaśnia:

(...) sprzedaż nieruchomości spowoduje powstanie u Pana przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, a uzyskany z tego tytułu przychód będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z wybraną przez Pana formą opodatkowania [...]. Przychód ten powinien Pan określić proporcjonalnie do przysługującego Panu udziału we współwłasności nieruchomości (...).

–w zakresie pytania trzeciego – zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art 21, 52. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust, 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art 27 ust. 1 W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się. że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy:

Zasady wyrażone w ust 1 stosuje się odpowiednio do:

1)rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;

2)ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

W art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje się definicja dochodu, która wskazuje że:

U podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Koszty uzyskania przychodu zdefiniowane zostały w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodu zostało zdefiniowane w sposób ogólny i celowościowy jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych art. 23 podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że ogólna definicja kosztów jest zbudowana z dwóch przesłanek - pozytywnej i negatywnej. Przesłanką pozytywną jest warunek celu poniesienia kosztu, przesłanką negatywną jest natomiast przyporządkowanie wydatku do jednego z kosztów niepotrącalnych, określonych w taksatywnym wyliczeniu w art. 23 podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z przedstawionymi wyżej rozważaniami dotyczącymi kosztów uzyskania przychodu możliwość zaliczenia przez podatnika określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodu należy więc ocenić jedynie według następujących kryteriów ustawowych:

–kryterium celu - ustawa, oceniając wydatki podatników pod względem możliwości ich zaliczenia do kosztów podatkowych, posługuje się jedynie kryterium celu, a nie kryterium rezultatu.

W judykaturze przyjmuje się (wyrok NSA z 28.2.1997 r., SA/Gd 3458/95, Legalis), że:

koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, a nie niezbędności i rezultatu, jaki przyniosły w postaci konkretnego przychodu. O tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność, a nie organ podatkowy, który według własnego uznania przesądza, co jest niezbędne, a co me dla uzyskania określonego przychodu.

–kryterium celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, a me niezbędności i rezultatu, jaki wydatki przyniosły w postaci konkretnego przychodu; teza o tym, że wydatek jest tylko wtedy celowy, gdy przynosi określony efekt w postaci przychodu, pomija w ogóle ryzyko w prowadzeniu działalności i wyklucza ponoszenie strat,

–kryterium negatywnego - niewystępowania danego kosztu w katalogu wyłączeń (Legalis, Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, red prof. dr. hab. Witold Modzelewski. - art. 22, 2024 r.).

W wymienionych w art. 23 rodzajach kosztów, które nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków znajduje się wydatek na nabycie gruntów jak i nabycie innych środków trwałych oraz wydatki na ich ulepszenie (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a -c), które jednak zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 są kosztem uzyskania przychodów przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 bez względu na czas ich poniesienia

W sytuacji zbycia tych środków zarówno wydatki na nabycie środka trwałego, jak i wydatki na jego ulepszenie są uwzględniane przy ustalaniu dochodu ze zbycia. Jeśli podatnik uprzednio dokonał odpisów amortyzacyjnych, to przy ustalaniu dochodu ze zbycia tych składników powinien on obniżyć koszty uzyskania przychodów o wartość dokonanych odpisów (zgodnie z ust. 1 pkt 8 komentowanego artykułu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

–spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

–pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy między kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu). Pożyczkobiorca (kredytobiorca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy między kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału,

–spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń,

–umorzenie kapitałów pozostających w związku z utworzeniem (nabyciem), powiększeniem lub ulepszeniem źródła przychodów.

Przepisy ustawy wyłączyły z kosztów uzyskania przychodów wydatki na spłatę zaciągniętych kredytów, z których finansowana jest działalność lub zakupy podatnika związane z prowadzoną przez mego działalnością, ponieważ kosztem poniesionym w celu osiągnięcia przychodu są wydatki poniesione faktycznie i definitywnie. Otrzymanie pożyczki lub kredytu nie jest przychodem, więc również jego spłata nie jest kosztem. Kosztem podatkowym będą faktycznie poniesione, a nie tylko zarachowane wydatki na spłatę skapitalizowanych odsetek od kredytu, będących wynagrodzeniem za korzystanie z użyczonych środków finansowych (Legalis, Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, red prof. dr hab Witold Modzelewski, - art. 23, 2024 r)

Wnioskodawca nr 1 uważa, że dokonując ustalenia wartości dochodu ze zbycia Nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest uprawniony do rozliczenia zgodnie z jego udziałem w przychodzie 50% kosztów nabycia Nieruchomości (obejmującej: grunt, budynek, nakłady, koszty finansowe - spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup Nieruchomości, część zwrotu kapitału z udzielonego kredytu w związku ze spłatą kredytu jaką zwracał kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanego kredytu - w wysokości różnicy między kwotą zwrotu kapitału, a kwotą otrzymanego kredytu, opłat notarialnych opłaty z tytułu przygotowania nieruchomości gruntowej do przetargu) po ich zmniejszeniu o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Koszty te są związane z osiągniętym przychodem, nie są wymienione w art. 23 jako wydatki nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu i podlegają potrąceniu - rozliczeniu w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

–w zakresie pytania czwartego - cena uzyskana ze sprzedaży Nieruchomości w części przypadającej na Wnioskodawcę nr 2 udziału (50 % ceny sprzedaży) nie będzie stanowiła przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, ze względu na upływ pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Ustawodawca w art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychody ze wspólnej własności rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału), w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Ustawodawca jednoznacznie wskazał, że przychód ze wspólnej własności podlega opodatkowaniu u każdego ze współwłaścicieli odrębnie.

W związku z faktem, że Nieruchomość była objęta współwłasnością majątkową małżeńską, należała do dwóch współwłaścicieli, przyjmuje się, że udziały są równe po 50%.

W związku z powyższym każdy z Wnioskodawców powinien przychód i dochód ze sprzedaży Nieruchomości rozliczyć według obowiązujących go zasad opodatkowania, przyjmując jako kwotę osiągniętego przychodu ze sprzedaży 50 % ceny łącznej (...) zapłaconej przez Kupującego.

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Własność Nieruchomości przysługiwała jej niezmiennie od daty zakupu w 2001 r. do dnia sprzedaż w czerwcu 2024 r., tym samym od daty zakupu minęło ponad dwadzieścia lat.

W art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wymienia źródła przychodów w ust. 1 pkt 8 lit. a); przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości, jednakże wprowadza zastrzeżenie, że tylko takie odpłatne zbycia, które nastąpiły przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Jednocześnie wprowadzając kolejne zastrzeżenie dotyczące wyłączenia stosowania wskazanej normy w stosunku do przychodów z działalności gospodarczej.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W związku z faktem, że Wnioskodawca nr 2 nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, działalność prowadził tylko Wnioskodawca nr 1, zostały spełnione wszystkie wymagania ustawowe, a osiągnięty przychód ze sprzedaży Nieruchomości przez Wnioskodawcę nr 2 nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższe wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są:

–pozarolnicza działalność gospodarcza,

–odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z zestawienia powyższych przepisów wynika, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnione powinny zostać dwie podstawowe przesłanki:

–nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

–nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Zatem w przypadku gdy co najmniej jeden z podanych warunków nie zostanie spełniony, przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Definicja środka trwałego została zawarta w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie natomiast z art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji nie podlegają:

1)grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2)budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,

3)dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4)wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,

5)składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

W świetle powyższego wskazuję, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Powyższy przepis wskazuje więc, że ustalając wartość początkową, np. nieruchomości podatnik powinien co do zasady rozpoznać ją w takiej proporcji, w jakiej pozostaje jego udział we własności tego składnika majątku.

Z treści wniosku wynika, że:

–26 marca 2001 r. kupili Państwo (Wnioskodawcy) od Gminy E nieruchomość gruntową zabudowaną. Nieruchomość od momentu zakupu do dnia sprzedaży nie stanowiła nieruchomości przeznaczonej na cele mieszkaniowe. W Państwa małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej.

–Nieruchomość nabyli Państwo w celu prowadzenia na niej działalności gospodarczej przez Pana (Wnioskodawcę nr 1). Nabycie zostało sfinansowane częściowo ze środków własnych Państwa, częściowo z kredytu, jaki udzielił Państwu Bank (...). Kredyt zaciągnięty przez Państwa (Wnioskodawców) został w 100 % spłacony.

–W związku z nabyciem nieruchomości ponieśli Państwo koszty z tytułu przygotowania nieruchomości gruntowej do przetargu oraz opłaty notarialne.

–Pani B. A. (Wnioskodawca nr 2) nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej.

–Pan (dalej Wnioskodawca nr 1) prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Nieruchomość po nabyciu została wprowadzona przez Pana (Wnioskodawcę nr 1) do ewidencji środków trwałych. We wrześniu 2007 r. oraz w grudniu 2017 r. przeprowadzono modernizację budynku i została zwiększona jej wartość początkową. Budynek przed sprzedażą został w 100 % zamortyzowany. Budynek został wykreślony z ewidencji po sprzedaży nieruchomości przez Państwa (właścicieli - Wnioskodawców nr 1 i 2).

–13 czerwca 2024 r. w wykonaniu umowy przedwstępnej z 23 lutego 2024 r. sprzedali Państwo (Wnioskodawcy nr 1 i 2) nieruchomość na rzecz F w E, na cele prowadzonej działalności statutowej Uczelni.

W tym miejscu wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2809).

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ww. ustawy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zatem każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Wskazać należy, że odpłatne zbycie nieruchomości stanowiącej przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanej w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc zatem treść przytoczonych wyżej uregulowań prawnych do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy wskazać, sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości będzie stanowić w całości dla Pana (Wnioskodawcy nr 1) przychód z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu zgodnie z wybraną formą opodatkowania dochodów z tego źródła.

Nie można zatem zgodzić się z Państwem, że sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości – w związku z tym, że wchodzi w skład wspólności majątkowej małżeńskiej – spowoduje u Państwa powstanie przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych „po połowie” ceny sprzedaży przypadającej na prawo opisanej we wniosku nieruchomości. Nie można również zgodzić się z twierdzeniem, że sprzedaż ta będzie stanowiła u Pani B. A. (Wnioskodawca nr 2) przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak bowiem wynika z wniosku, nieruchomość wykorzystywana była nieprzerwanie do dnia sprzedaży w prowadzonej przez Pana (Wnioskodawcę nr 1) działalności gospodarczej i została ujęta w ewidencji środków trwałych prowadzonej dla tej działalności. Tym samym – jak wskazano powyżej – uzyskany ze sprzedaży przychód powinien zostać opodatkowany w całości według zasad wynikających z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez Pana (Wnioskodawcę nr 1), tj. podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, natomiast po stronie Pani B. A. (Wnioskodawca nr 2) nie wystąpi przychód do opodatkowania.

Nie można również zgodzić się ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Pana (Wnioskodawcę nr 1), że dokonując ustalenia wartości dochodu ze zbycia nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest uprawniony Pan do rozliczenia zgodnie z jego udziałem w przychodzie 50% kosztów nabycia nieruchomości (obejmującej: grunt, budynek, nakłady, koszty finansowe – spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup Nieruchomości, część zwrotu kapitału z udzielonego kredytu w związku ze spłatą kredytu jaką zwracał kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanego kredytu – w wysokości różnicy między kwotą zwrotu kapitału, a kwotą otrzymanego kredytu, opłat notarialnych opłaty z tytułu przygotowania nieruchomości gruntowej do przetargu) po ich zmniejszeniu o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Tym samym – kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodów z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

–musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodami lub ze źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

–musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

–musi być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 (zdanie 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a- 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W świetle powyższego w Pana przypadku (Wnioskdoawcy nr 1 ) kosztami uzyskania przychodu rozpoznanymi w związku odpłatnym zbyciem opisanej we wnosku nieruchomości są wydatki, o jakich mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b i c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego, jest Pan uprawniony do rozpozania kosztów uzyskania przychodów w związku z odpłatnym zbyciem w wysokości wydatków jakie poniósł Pan na nabycie i ulepszenie opisanej we wniosku nieruchomości.

Przy czym za podstawie art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Tym samym w Pana przypadku (Wnioskodawcy nr 1) kosztami uzyskania przychodu rozpoznanymi w związku odpłatnym zbyciem opisanej we wnosku nieruchomości są:

–kwota należna zbywcy powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania jej do używania, tj. wskazane w pytaniu opłaty notarialne, opłaty z tytułu przygotowania nieruchomości gruntowej do przetargu, odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości, oraz

–suma wydatków poniesionych na ulepszenie nieruchomości, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększały jej wartość jako środka trwałego, stanowiące podstawę naliczania przez Pana odpisów amortyzacyjnych.

Nie będą natomiast stanowiły kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości:

–odsetki zapłacone przez Pana po dniu oddania jej do użytkowania, oraz

–część zwrotu kapitału z udzielonego kredytu w związku ze spłatą kredytu jaką Pan (Wnioskodawca nr 1) zwracał, tj. kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanego kredytu - w wysokości różnicy między kwotą zwrotu kapitału, a kwotą otrzymanego kredytu.

Ww. wydatki nie mieszczą się bowiem w dyspozycjiart. 23 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazujemy, że zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 (zdanie drugie) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Z tej regulacji wynika, że dochód z odpłatnego zbycia środka trwałego ustala się przy uwzględnieniu trzech wielkości, tj. przychodu z odpłatnego zbycia tego środka trwałego, jego wartości początkowej wykazanej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonanych od tego środka trwałego odpisów amortyzacyjnych. Dochód ustalany jest zgodnie z zacytowanym przepisem szczególnym. Zatem dochodem ze sprzedaży jest różnica między kwotą przychodu uzyskanego ze sprzedaży, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej w ramach Pana (Wnioskodawcy nr 1) jednoosobowej działalności gospodarczej, powiększoną o dokonane przez Pana (Wnioskodawcę nr 1) w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, w sytuacji opisanej we wniosku:

–uzyskany ze sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości przychód powinien zostać opodatkowany w całości według zasad wynikających z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez Pana (Wnioskodawcę nr 1), tj. podatnika prowadzącego działalność gospodarczą,

–po stronie Pani B. A. (Wnioskodawca nr 2) nie wystąpi przychód do opodatkowania.

–kosztami uzyskania przychodu rozpoznanymi w związku odpłatnym zbyciem opisanej we wnosku nieruchomości są:

–kwota należna zbywcy powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania jej do używania, tj. wskazane w pytaniu opłaty notarialne, opłaty z tytułu przygotowania nieruchomości gruntowej do przetargu, odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości, oraz

–suma wydatków poniesionych na ulepszenie nieruchomości, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększały jej wartość jako środka trwałego, stanowiące podstawę naliczania przez Pana (Wnioskodawcę nr 1) odpisów amortyzacyjnych.

Nie stanowią natomiast kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości:

–odsetki zapłacone przez Pana (Wnioskodawcę nr 1) po dniu oddania jej do użytkowania, oraz

–część zwrotu kapitału z udzielonego kredytu w związku ze spłatą kredytu jaką Pan (Wnioskodawca nr 1) zwracał, tj. kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanego kredytu - w wysokości różnicy między kwotą zwrotu kapitału, a kwotą otrzymanego kredytu.

W konsekwencji zajęte przez Państwa stanowisko uznać należy za nieprawidłowe.

Informacje dodatkowe

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądowych, wyjaśniam, że rozstrzygnięcia te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacja organu podatkowego dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Niemniej jednak, dokonując przedmiotowej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, miałem na względzie wskazane przez Państwa rozstrzygnięcia. Odnosząc się do nich wskazuję, że zostały one wydane na gruncie odmiennego stanu faktycznego aniżeli w niniejszej sprawie, tj.: w przypadku:

–interpretacji indywidualnej z 19 marca 2024 r., znak 0113-KDIPT2-1.4011.866.2023.3.KD – ma miejsce sytuacja zbycia nieruchomości należącej do majątku osobistego wspólnika. Nieruchomość nie stanowiła majątku spółki. Nie była środkiem trwałym. Spółka, w której podatnik był wspólnikiem użytkowała ją na podstawie umowy używania.

–interpretacji indywidualnej z 28 listopada 2024 r., znak 0112-KDIL2-2.4011.584.2023.5.AA – nieruchomość stanowiła współwłasność dwóch podatników. Była ona wykorzystywana przez nich na potrzeby prowadzonej przez każdego z nich odrębnej, własnej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Tym samym w żaden sposób kwestie w nich przedstawione nie przystają do sytuacji nakreślonej w Państwa wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowaną, która jest stroną postępowania

Pan A. A. (Zainteresowany będący stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).