Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 1 sierpnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.365.2024.2.KKA
Opodatkowanie dochodów członka wspólnoty gruntowej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów członka wspólnoty gruntowej jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lipca 2024 r. (data wpływu 19 lipca 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest udziałowcem spółki „X”, działającej na podstawie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 1963 r. Nr 28. poz. 169 ze zm.).
Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej – jest emerytem i Jego dochód stanowi emerytura.
Przychody przysługujące Wnioskodawcy jako wspólnikowi Spółki nie stanowią przychodów z działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ Spółka nie prowadzi żadnej działalności rolniczej.
Wspólnotę gruntową stanowią lasy i nieużytki, o łącznej powierzchni 91, 1428 ha. Z tego około 8 ha wydzierżawionych jest na cele nierolnicze i nieleśne, głównie w celu wydobycia piachu. Spółka jest osobą prawną, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy i posiada statut zatwierdzony przez Starostę Powiatu (…). Członkami Spółki są wyłącznie osoby fizyczne i w związku z tym grunty wchodzące w skład wspólnoty są własnością udziałowców, jako osób fizycznych. Przychody, które uzyskuje Spółka, jako zarządca majątku Wspólnoty, po ich pomniejszeniu o koszty zarządu, stanowią dochód uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej. Przychód z dzierżawy wpływa na rachunek bankowy Spółki, a ze sprzedaży drewna do kasy Spółki. Koszty ponoszone w związku z zarządzaniem wspólnotą, to koszty administracyjne funkcjonowania Spółki (bankowe, pocztowe, itp.) – koszty te pokrywane są z rachunku bankowego lub kasy Spółki. Spółka nie osiąga żadnego dochodu własnego. W związku z tym zabezpieczenie w planie finansowym środków na działalność statutową Spółki polega na przekazaniu przez udziałowców na rzecz Spółki części swojego dochodu uzyskanego z gruntów nazywanych wspólnotą gruntową.
Na zebraniu udziałowców, 19 maja 2024 r. przyjęto uchwałę – plan finansowy na 2024 r. W planie tym zabezpieczono między innymi środki dla kilku udziałowców na dofinansowanie po 8 000 zł do ich prywatnych inwestycji, między innymi ocieplenia domu, wymiany pieca centralnego ogrzewania i innych. Wydatki te w żaden sposób nie są związane z zagospodarowaniem i zarządzaniem wspólnotą gruntową. Dofinansowania zostały przekazane udziałowcom na podstawie umów zawartych pomiędzy udziałowcami i Spółką.
Wnioskodawca uzyskuje przychód w Spółce (podobnie jak wszyscy udziałowcy) głównie z dzierżawy gruntów na cele nierolnicze i nieleśne oraz w niewielkiej kwocie ze sprzedaży drewna. W 2024 r. Wnioskodawca nie otrzymał od Spółki żadnego świadczenia, ani w pieniądzu, ani w naturze, lecz związany z Jego udziałami dochód uzyskany z dzierżawy gruntów pod kopalnię piachu został przekazany na rzecz Spółki, głównie na działalność statutową niezwiązaną z zarządzaniem i zagospodarowaniem tej części wspólnoty gruntowej, która jest w dzierżawie.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
Wniosek dotyczy 2024 r. Wnioskodawca wnioskuje o informację, czy po zakończeniu roku kalendarzowego będzie zobowiązany odprowadzić podatek dochodowy od pieniędzy, które na chwilę złożenia przedmiotowego wniosku zostały już wydatkowane w bieżącym roku.
Pytanie
Czy jako udziałowiec spółki do zagospodarowania wspólnoty gruntowej Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy od dochodu uzyskanego z dzierżawy gruntów na cele inne niż rolnicze i leśne w sytuacji, gdy dochód ten nie został Mu wypłacony, lecz przeznaczony na mocy uchwały zebrania ogólnego na działalność statutową spółki niezwiązaną z zarządzaniem i zagospodarowaniem gruntów będących w dzierżawie?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Z uwagi na fakt, że Spółka „X ” nie uzyskuje dochodu własnego – całą działalność Spółki finansują udziałowcy, przeznaczając na ten cel dochód uzyskany z gruntów nazywanych wspólnotą gruntową. Dochód z dzierżawy, którego dotyczy wniosek przeznaczony jest na działalność Spółki na mocy uchwały budżetowej (plan finansowy) podejmowanej przez zebranie ogólne udziałowców. W czasie głosowania nad budżetem, udziałowcy dysponują własnym dochodem przeznaczając go na działalność Spółki. Każdy udziałowiec co do zasady partycypuje w kosztach związanych z działalnością Spółki w stosunku proporcjonalnym do wielkości udziału we wspólnocie gruntowej. Zatem, Wnioskodawca pokrywa część działalności Spółki proporcjonalnie do posiadanych udziałów. Koszty działalności związanej z zarządzaniem i zagospodarowaniem tej części wspólnoty, która jest w dzierżawie stanowią dochód, który został wydatkowany przez Spółkę i podlega opodatkowaniu, ponieważ został uzyskany z dzierżawy gruntów na cele inne niż rolnicze i leśne. Zatem, od tego wydatkowanego przez Spółkę dochodu Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy mimo, że dochód ten nie został Mu wypłacony, a tylko dysponował nim w czasie głosowania nad planem finansowym.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy:
Działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
1)miesiąc - w przypadku roślin,
2)16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3)6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4)2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
-licząc od dnia nabycia.
Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej - nie stanowią przychodów z tej działalności.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy:
Źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Jak wynika z powyższego, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.
Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym.
Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.
I tak, w myśl art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 333 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.
Za gospodarstwo rolne – w myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy uważa się:
Obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.
Gospodarstwem rolnym, w rozumieniu przepisów o podatku rolnym są więc wyłącznie wymienione wyżej grunty o powierzchni przekraczającej 1 ha, będące własnością lub znajdujące się w posiadaniu określonego podmiotu.
Wyjaśnić dalej należy, że wspólnoty gruntowe, to podmioty o swoistym statusie prawnym opartym na uregulowaniach zawartych w ustawie z 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 140). Z definicji zawartej w tej ustawie wynika, że wspólnotami gruntowymi podlegającymi zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w tej ustawie są nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne – o określonych przymiotach (art. 1 ust. 1 ww. ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych).
Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych:
Uprawnionymi do udziału we wspólnocie gruntowej są osoby fizyczne lub prawne posiadające gospodarstwa rolne, jeżeli w ciągu ostatniego roku przed dniem wejścia w życie ustawy faktycznie korzystały z tej wspólnoty.
Wielkość udziałów we wspólnocie gruntowej normuje art. 9 tej ustawy. I tak, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych:
Udziały poszczególnych uprawnionych we wspólnocie gruntowej określa się w idealnych (ułamkowych) częściach.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych:
Osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty.
Natomiast, z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych wynika, że:
Spółka jest osobą prawną i działa na podstawie statutu.
Jak wynika z powyższego, udziały uprawnionych we wspólnocie i w korzyściach wynikających z zagospodarowania wspólnoty są określone w idealnych (ułamkowych) częściach w sposób wymieniony w cytowanym wyżej art. 9 ustawy o wspólnotach gruntowych.
Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że wspólnota gruntowa nie jest osobą fizyczną, a stanowi zespół nieruchomości, nad którymi zarząd sprawuje spółka, utworzona specjalnie w tym celu przez osoby uprawnione do udziału.
Należy zauważyć, że spółka dla zagospodarowania wspólnoty gruntowej w momencie jej powołania nie staje się właścicielem majątku wspólnoty, lecz pełni tylko funkcje zarządcze. Majątek ten stanowi w dalszym ciągu przedmiot własności osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej.
Wspólnota gruntowa, aczkolwiek zbliża się do współwłasności, stanowi jednak współwłasność o szczególnych cechach, niepodlegającą podziałowi, rządzącą się odrębnymi zasadami. Istotą współwłasności jest uprawnienie do udziału we wspólnocie gruntowej w postaci korzystania z objętych nią gruntów zgodnie z ich przeznaczeniem, które przysługuje osobom fizycznym lub prawnym. Spółka wspólnoty gruntowej ma za zadanie wyłącznie zarządzać majątkiem wspólnoty, nie uzyskuje z tego tytułu żadnych dochodów. Należności, które spółka uzyskuje jako zarządca majątku wspólnoty, po ich pomniejszeniu o koszty zarządu spółki, stanowią dochód, będący dochodem osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej, w tym przypadku także Pana.
Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne, należy wskazać, że jeżeli dzierżawiony grunt nie stanowi dla Pana działalności rolniczej, to przychód uzyskany z tytułu czynszu dzierżawy tego gruntu stanowi przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast, przychodami z dzierżawy są co do zasady otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Wobec powyższego, przychody uzyskane z tytułu dzierżawy, które przeznaczone zostały na mocy uchwały zebrania ogólnego na działalność statutową spółki niezwiązaną z zarządzaniem i zagospodarowaniem gruntów będących w dzierżawie, stanowią przysporzenie majątkowe po Pana stronie (jako wspólnika (..)), podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych proporcjonalnie do Pana udziału w tej Spółce. Oznacza to, że przychód z dzierżawy gruntów na cele nierolnicze powstanie dla Pana w momencie faktycznego otrzymania (postawienia do dyspozycji) przez dzierżawcę zapłaty, niezależnie od sposobu zadysponowania środków.
Zatem, od dochodu uzyskanego z dzierżawy gruntów na cele inne niż rolnicze i leśne, obliczonego proporcjonalnie do Pana udziału w Spółce do (…) powinien Pan zapłacić podatek dochodowy w sytuacji, gdy dochód ten nie został Panu wypłacony, lecz przeznaczony na mocy uchwały zebrania ogólnego na działalność statutową spółki niezwiązaną z zarządzaniem i zagospodarowaniem gruntów będących w dzierżawie.
W konsekwencji, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Dodatkowo informujemy, że interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście sformułowanych pytań interpretacyjnych, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii opisanych we wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako: „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right