Interpretacja indywidualna z dnia 31 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.391.2024.2.JS

Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 maja 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 27 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki nr 1 oraz udziału w działce 2. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 lipca 2024 r. (wpływ 24 lipca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku)

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Była zatrudniona na umowę o pracę, obecnie jest emerytką. Po śmierci męża w 2014 r., czyli 10 lat temu Wnioskodawczyni odziedziczyła nieruchomość niezabudowaną w postaci 2 działek o pow. 0,0779 ha i 0,3297 ha, nr księgi wieczystej ... prowadzonej przez SR w ... (akt poświadczenia dziedziczenia ... z 04.04.2014 r., postanowienie SR w ... ...).

Wnioskodawczyni użytkowała te działki na swoje potrzeby rolne. Działka o pow. 0,0779 ha nie posiadała dojazdu do drogi publicznej. Wnioskodawczyni próbowała sprzedać wymienione działki przez okres około 4 lat. Brak dojazdu do drogi publicznej (nieruchomość z wadą) powodował brak chętnych do kupna nieruchomości. W 2013 roku Wnioskodawczyni postanowiła podzielić tą nieruchomość na 2 równe działki oraz wydzielić działkę, która będzie drogą dojazdową do dwóch działek. W związku z powyższym Wnioskodawczyni wystąpiła o warunki zabudowy i podział 2 działek oraz wyznaczenia działki jako drogi dojazdowej. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję nr ... o warunkach zabudowy w dniu 22.12.2023 r. Powstały 3 działki o nr 3, 1, 2 – jako droga dojazdowa. Droga dojazdowa nie jest utwardzona. Wnioskodawczyni nie występowała o podłączenie energii elektrycznej ani infrastruktury wodociągowej.

Wnioskodawczyni chce sprzedać działkę o nr 1 oraz udział w drodze dojazdowej 2. Wnioskodawczyni zawarła umowę z biurem pośrednictwa sprzedaży nieruchomości, gdyż samodzielnie nie mogła przez 4 lata sprzedać tej nieruchomości. Sprzedaż działki następuje z majątku prywatnego. Wnioskodawczyni chce przeznaczyć środki ze sprzedaży nieruchomości na zakup mieszkania na własne cele.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

1.Nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361). Na dzień sprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie rolnikiem ryczałtowym. W chwili nabycia spadku w 2015 r. po śmierci męża Wnioskodawczyni była pracownikiem umysłowym. Natomiast od 25 sierpnia 2023 r. jest emerytem.

2.Numery dwóch działek przed podziałem miały numery 4 i 5. Działka 4 nie posiadała dojazdu. Trzeba było przejeżdżać przez działkę 5.

3.Działki po podziale mają numery 2, 3, 1. Przedmiotem sprzedaży będzie działka nr 1 oraz udział w działce 2 (droga dojazdowa).

4.Od 2015 roku do 2019 r. działki 4 i 5 były uprawiane na własne potrzeby Wnioskodawczyni. Było uprawiane zboże, ziemniaki oraz warzywa na potrzeby własne. Od 2020 roku działki były i są odłogowe. Nie jest prowadzona żadna produkcja rolna.

Działka 2 jest odłogowana.

Działka 3 jest odłogowana.

Działka 1 jest odłogowana.

5.Działki przed podziałem nr 4 i 5 były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane przez cały okres posiadania na cele prywatne (osobiste). Były prowadzone uprawy zboża, ziemniaków oraz warzyw w okresie 2015 do 2020 roku. Działki po podziale to jest działka 1 jest odłogowa. Działka po podziale nr 2 jest odłogowa. W okresie od 2023 do 2024 roku wtedy kiedy zostały podzielone. Obecnie nie są prowadzone żadne uprawy na tych działkach.

6.Działki przed podziałem to jest 4 i 5 nie były i nie są udostępniane innym osobom na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy. Działki po podziale nr 1 i 2 nie były i nie są udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy.

7.W odniesieniu do działki 1 Wnioskodawczyni nie zawarła i nie zamierza zawrzeć przedwstępnej umowy sprzedaży. W odniesieniu do działki nr 2 Wnioskodawczyni nie zawarła i nie zamierza zawrzeć przedwstępnej umowy sprzedaży.

8.Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

9.Wnioskodawczyni posiada działkę 3 wynikającą z podziału działek 4 i 5. Jest to jedna działka o pow. 0,1769 ha. Jest to nieruchomość ze spadku po zmarłym mężu. Jak już wcześniej Wnioskodawczyni wskazała działki przed podziałem były użytkowane na potrzeby własne (osobiste) od 2015 roku. Natomiast od 2020 roku działka ta jest odłogowana. Być może w przyszłości działkę tą Wnioskodawczyni sprzeda na potrzeby podratowania zdrowia bądź przeznaczy na darowiznę lub sporządzi testament dla działki nr 3.

10.W odniesieniu do działki nr 1 i 2 Wnioskodawczyni nie poniosła i nie poniesie jakichkolwiek nakładów w celu ich uatrakcyjnienia (uzbrojenia działki w przyłącza sieci kanalizacyjnej, gazowej lub wystąpienia z wnioskiem o dokonanie przyłączy, ogrodzenia, utwardzenia dróg, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki). Wnioskodawczyni nie poniesie żadnych nakładów.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy czynność sprzedaży powyższych działek nr 2 i 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) oraz grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem aby dana czynność była opodatkowana podatkiem VAT musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był zobowiązany do bycia podatnikiem VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 2 cytowanego artykułu, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Stosownie do art. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy dana czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów (gruntu) nawet jednorazową uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, aby wykorzystane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zatem wykonując czynność dostawy towarów, polegającą na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży, nie jest Wnioskodawczyni podatnikiem podatku VAT.

W ocenie Wnioskodawczyni, zbycie przedmiotowej działki, nabytej bez zamiaru odsprzedaży, stanowiącej majątek osobisty nie stanowi działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (Interpretacja indywidualna z dn. 23.06.2023 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej0114-KDIP1-1.4012.429.2018.6.MMA, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23.01.2019.r. sygn. VIII SA/WA 761/18, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18.01.2023 r. sygn. I FSK 789/19).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że zbycie przedmiotowej działki nr 1 oraz udziału w działce nr 2 (droga dojazdowa) nabytych bez zamiaru odsprzedaży, stanowiących majątek osobisty, nie stanowi działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również udziałów w nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie w celu dokonania sprzedaży podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C‑181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów (w tym udziałów w gruncie) angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości (udziałów w nieruchomości) porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (tu działek) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że nie prowadzi Pani działalności gospodarczej. Nie posiada Pani statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy. Na dzień sprzedaży nie będzie Pani rolnikiem ryczałtowym. Po śmierci męża w 2014 r. odziedziczyła Pani nieruchomość niezabudowaną w postaci dwóch działek o pow. 0,0779 ha i 0,3297 ha (nr 4 i 5). Działki były przez Panią wykorzystywane przez cały okres posiadania na cele prywatne (osobiste). Były prowadzone uprawy zboża, ziemniaków oraz warzyw w okresie 2015 do 2020 roku. Od 2020 r. działki były i są odłogowe. Nie jest prowadzona żadna produkcja rolna. Działka o pow. 0,0779 ha nie posiadała dojazdu do drogi publicznej. Postanowiła Pani podzielić tą nieruchomość na dwie równe działki oraz wydzielić działkę, która będzie drogą dojazdową do dwóch działek. W związku z powyższym wystąpiła Pani o warunki zabudowy i podział dwóch działek oraz wyznaczenie działki jako drogi dojazdowej. Otrzymała Pani decyzję o warunkach zabudowy w dniu 22.12.2023 r. Powstały trzy działki o nr 3, 1, 2 – jako droga dojazdowa. Droga dojazdowa nie jest utwardzona. Przedmiotem sprzedaży będzie działka nr 1 oraz udział w działce 2 (droga dojazdowa). Ze względu na to, że samodzielnie nie mogła Pani przez 4 lata sprzedać tej nieruchomości zawarła Pani umowę z biurem pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Sprzedaż działki następuje z majątku prywatnego. Chce Pani przeznaczyć środki ze sprzedaży nieruchomości na zakup mieszkania na własne cele. Działki przed podziałem i po podziale nie były i nie są udostępniane innym osobom na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy.

W odniesieniu do działki 1 i 2 nie zawarła i nie zamierza Pani zawrzeć przedwstępnej umowy sprzedaży. W odniesieniu do tych działek nie poniosła i nie poniesie Pani jakichkolwiek nakładów w celu ich uatrakcyjnienia (uzbrojenia działki w przyłącza sieci kanalizacyjnej, gazowej lub wystąpienia z wnioskiem o dokonanie przyłączy, ogrodzenia, utwardzenia dróg, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki). Nie dokonywała Pani wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że sprzedaż przez Panią działki nr 1 oraz udziału w działce 2 nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia ww. działki nr 1 oraz udziału w działce 2, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie będzie występować bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przedmiotowych działek będzie wypełniać przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie podejmowała Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w związku z planowaną przez Panią sprzedażą działki nr 1 oraz udziału w działce 2 będzie występować Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Panią należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, będzie korzystać Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem dokonując sprzedaży działki nr 1 oraz udziału w działce 2 nie będzie działała Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż działki nr 1 oraz udziału w działce 2 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Zgodnie z art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).