Wyrok NSA z dnia 26 marca 2024 r., sygn. II OSK 295/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Magdalena Dobek - Rak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 15 listopada 2022 r., sygn. akt II SA/Ol 697/22 w sprawie ze skargi D.P. na postanowienie Warmińsko-Mazurskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2022 r., nr [...] w przedmiocie wstrzymania robót budowlanych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 15 listopada 2022 r., sygn. akt II SA/Ol 697/22, oddalił skargę D. P. na postanowienie Warmińsko-Mazurskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] sierpnia 2022 r., nr [...], utrzymujące w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta Olsztyna z [...] lipca 2022 r., nr [...], którym wstrzymano prowadzenie robót budowlanych związanych z budową ujęcia śródlądowego wód powierzchniowych z jeziora X ([...]) do celów przeciwpożarowych dla budynku zamieszkania zbiorowego - Y przy ul. (...) w O. oraz zobowiązano inwestora do przedstawienia określonych dokumentów.

W skardze kasacyjnej D. P., zaskarżając wyrok Sądu pierwszej instancji w całości, przytoczył podstawy kasacyjne dotyczące naruszenia przepisów postępowania oraz prawa materialnego.

W ramach podstawy kasacyjnej dotyczącej prawa materialnego skarżący kasacyjnie zarzucił naruszenie:

- art. 29 ust. 1 pkt 22 i ust. 2 pkt 1aa w zw. z art. 3 pkt 4 i 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1186), zwanej dalej Prawem budowlanym, poprzez błędne uznanie, że wybudowane ujęcie wody stanowiące de facto kawałek rury zakończonej końcówką, który służy do podłączenia węża strażackiego, stanowi obiekt budowlany i tym samym, zgodnie z zasadą zawartą w art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego, roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę i bezpodstawne przyjęcie, że wykonanie przedmiotowego obiektu budowlanego nie zostało wymienione w art. 29-31 Prawa budowlanego, a tym samym nie podlega zwolnieniu od obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę lub zgłoszenia organowi administracji architektoniczno-budowlanej, podczas gdy wskazany obiekt ma charakter obiektu małej architektury i "dobudowanie" tego obiektu stanowiło jedynie uzupełnienie już obiektu istniejącego - hotelu w niezbędną infrastrukturę przeciwpożarową, podczas gdy prawidłowa analiza wskazanych przepisów w związku z § 2 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. Nr 109 poz. 719), zwanego dalej rozporządzeniem, wskazywałaby, że przedmiotowe ujęcie wody nie mieści się w pojęciu obiektu budowlanego, albowiem po pierwsze, stanowi urządzenie służące do zwalczania pożaru, które przynależy do obiektu budowlanego, którym jest użytkowany hotel, jak i po drugie, urządzenie to stanowi co najwyżej obiekt małej architektury, a nie jako ujęcie wody w kategorii obiektu budowlanego, którego celem jest zaopatrywanie ludności czy gospodarki w wodę w sposób gospodarczy, jak wskazują na to przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r. poz. 1566 ze zm.), zwane dalej Prawem wodnym, co w konsekwencji doprowadziło, że Sąd nie zauważył, że doszło do nieuzasadnionego wszczęcia przez organ nadzoru budowlanego procedury legalizacyjnej określonej w art. 48 Prawa budowlanego i wydania bezpodstawnie zaskarżonego postanowienia.