Wyrok NSA z dnia 21 marca 2024 r., sygn. III OSK 104/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia del. WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Bydgoszczy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 września 2021 r., sygn. akt II SA/Bd 287/21 w sprawie ze skargi A.L. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Bydgoszczy z dnia 17 grudnia 2021 r., nr 96/A w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 września 2021 r., sygn. akt II SA/Bd 287/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Miejskiego Policji we Włocławku z 9 października 2020 r., na podstawie której odmówiono skarżącemu wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy za lata 2011 – 2012.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł organ zaskarżając ten wyrok w całości, a na podstawie art. 174 P.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów:

1) prawa materialnego, to jest:

a) art. 190 ust. 4 Konstytucji RP w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej oraz art. 6 k.p.a. poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, że swoboda ustawodawcy ukształtowania implementujących przepisów jest zawężona, a jej granice wyznacza okoliczność, że "wzruszalności" aktów stosowania prawa została przesądzona już na gruncie samej Konstytucji RP, tym samym zdaniem sądu nie było możliwe modyfikowanie momentu ani skutku czasowego derogacji trybunalskiej, a w konsekwencji uznanie, że dla oceny prawidłowości decyzji wydawanych w sprawie nie miały znaczenia regulacje zawarte w obowiązującej od dnia 1 października w ustawie nowelizującej, tym samym skarżącemu przysługiwało uprawnienie do żądania wyrównania otrzymanego ekwiwalentu pieniężnego;