Wyrok WSA w Kielcach z dnia 27 czerwca 2024 r., sygn. II SA/Ke 247/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Beata Ziomek, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 27 czerwca 2024 r. sprawy ze skargi Wojewody Świętokrzyskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Morawicy z dnia 29 grudnia 2023 r. nr LXXIII/681/23 w przedmiocie ustalenia warunków sprzedaży nieruchomości gruntowych będących własnością gminy I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości; II. zasądza od Gminy Morawica na rzecz Wojewody Świętokrzyskiego kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 29 grudnia 2023 r. Rada Miejska w Morawicy, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.) w oparciu o art. 198i i art. 198h ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.), zwanej dalej "u.g.n.", podjęła uchwałę nr LXXIII/681/23 w sprawie ustalenia warunków sprzedaży nieruchomości gruntowych będących własnością Miasta i Gminy Morawica na rzecz użytkowników wieczystych, w ramach realizacji roszczenia. W § 1 uchwalono, że "określa się szczegółowe warunki sprzedaży nieruchomości gruntowych stanowiących własność Gminy Morawica na rzecz ich użytkowników wieczystych, którzy w terminie do dnia 31 sierpnia 2024 r. wystąpią z żądaniem zawarcia umowy sprzedaży tych nieruchomości na ich rzecz w trybie określonym w przepisach Działu VIa ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (...)". W § 3 przyjęto, że "uchwała wschodzi w życie z dniem podjęcia".

W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skardze Wojewoda Świętokrzyski wniósł o stwierdzenie nieważności ww. uchwały w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania, formułując zarzuty istotnego naruszenia prawa materialnego, tj. art. 4 ust. 1 i art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 146), dalej jako "u.o.n.", poprzez ich niezastosowanie, skutkujące zaniechaniem publikacji uchwały w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz błędnym wskazaniem w § 3 uchwały, że wchodzi ona w życie z dniem podjęcia – podczas gdy uchwała jako akt prawa miejscowego podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym, a jej wejście w życie jest uzależnione od takiego ogłoszenia. W uzasadnieniu skarżący, powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, wskazał że ww. uchwała stanowi akt prawa miejscowego, ponieważ zawiera normy o charakterze generalnym i abstrakcyjnym. Charakter norm postępowania jest bowiem podstawową cechą aktów prawa miejscowego. Są to więc akty prawotwórcze zawierające co najmniej jedną normę postępowania o charakterze generalnym i abstrakcyjnym. Charakter norm prawnych, faktyczne kształtowanie przez nie sytuacji prawnej adresatów mają zasadnicze znaczenie w procesie kwalifikacji poszczególnych regulacji i nadawanie im walorów prawa miejscowego.