Postanowienie NSA z dnia 26 czerwca 2024 r., sygn. II OSK 1131/24

Dnia 26 czerwca 2024 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2024 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D.M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 lutego 2024 r., sygn. akt II SAB/Wr 67/24 o odrzuceniu skargi D.M. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę Ś. w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego decyzją zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 12 lutego 2024 r., sygn. akt II SAB/Wr 67/24, Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) we Wrocławiu odrzucił skargę D.M. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę Ś. w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego decyzją zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

W uzasadnieniu postanowienia sąd pierwszej instancji wskazał, że pismem z 20 grudnia 2023 r. D.M. złożyła skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę Ś. w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego decyzją Starosty S. z 7 kwietnia 2009 r. (Nr 128/2009) zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Z akt sprawy wynika, że Starosta Ś. (na którego opieszałość skarży się strona) wydał w sprawie decyzję 12 października 2022 r. (Nr 972/2022), którą stwierdził naruszenie prawa w decyzji Starosty S. z 7 kwietnia 2009 r. (Nr 128/2009) i brak możliwości jej uchylenia z przyczyn określonych w art. 146 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (K.p.a.). Natomiast 16 marca 2023 r. w sprawie została wydana ostateczna decyzja Wojewody Dolnośląskiego (Nr IF-O.7840.1.411.2022.PF), którą uchylono w/w decyzję Starosty Ś. oraz orzekając o istocie sprawy stwierdzono, że decyzja Starosty S. z 7 kwietnia 2009 r. została wydana z naruszeniem prawa.