Interpretacja indywidualna z dnia 17 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.261.2024.2.JK

Zakwalifikowanie dostawy Towaru, w ramach której następuje przemieszczenie towarów wraz z ich częściowym montażem, jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oraz możliwości zastosowania dla tej dostawy stawki podatku 0%.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek sygnowany datą 27 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

–zakwalifikowania dostawy Towaru, w ramach której następuje przemieszczenie towarów wraz z ich częściowym montażem, jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oraz

–możliwości zastosowania dla tej dostawy stawki podatku 0%.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 czerwca 2024 r. (wpływ 17 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, oraz dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. posiada aktywny numer VAT-UE. Przedmiot działalności Wnioskodawcy to głównie sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń oraz ich wynajem i dzierżawa. Sprzedaż odbywa się również do kontrahentów z innych państw Unii Europejskiej.

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę z podmiotem trzecim z innego kraju Unii Europejskiej (dalej jako: „Kontrahent”). Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca zobowiąże się do wytworzenia i dostarczenia przedmiotu zamówienia, zgodnego ze specyfikacją załączoną do umowy, do konkretnego miejsca wskazanego w umowie. Kontrahent zobowiąże się do odbioru towarów i zapłaty ceny.

Stosownie do postanowień umownych, towary zostaną dostarczone do magazynu Kontrahenta, zlokalizowanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Kontrahent będzie zobowiązany do zapewnienia odbioru i udostępnienia magazynu. Wnioskodawca na własny koszt zobowiąże się do wykonania czynności związanych z odpowiednim pakowaniem, załadunkiem i ubezpieczeniem transportu towarów. Dostarczone zostaną towary przeznaczone do częściowego montażu.

Rozładunek pozostanie po stronie odbiorcy (Kontrahenta). Kontrahent będzie ponosił ryzyko związane z towarami od chwili rozpoczęcia rozładunku towarów przez niego w miejscu dostawy lub od chwili upływu uzgodnionego terminu dostawy, jeżeli Kontrahent nie przyjąłby towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę.

Strony będą mogły dookreślić przedmiot umowy w załączniku do niej, tj. w ofercie określającej specyfikację towaru.

Towarami mogą być w szczególności takie towary jak: przenośnik taśmowy czy inne wyposażenie, urządzenia o podobnych gabarytach (dalej łącznie zwane jako: „Towar”). W ofercie zostanie określone, że wraz z Towarem dostarczone zostaną pełna dokumentacja i zostaną uruchomione podajniki (lub inny Towar lub jego część). W ofercie zostanie określona cena obejmująca również koszty dostawy i montażu. Uzgodniona przez strony cena w znakomitej większości będzie obejmowała koszty wytworzenia Towarów i koszty bezpośrednio związane z dostawą. Koszty montażu będą stanowiły znacznie mniejszą część, najczęściej zbliżoną do około 5% ceny sprzedaży.

Dodatkowo Wnioskodawca nadmienił, że określone czynności związane z wytworzeniem, transportem, montażem lub innymi czynnościami może wykonywać przez podmioty trzecie.

Czynności częściowego montażu nie wymagają specjalistycznej wiedzy, umiejętności czy doświadczenia, ograniczają się do prostych czynności odtworzenia poleceń wskazanych w przekazanej Kontrahentowi dokumentacji technicznej.

Konieczność częściowego montażu Produktu będzie wynikała przede wszystkim z gabarytów sprzedawanego Towaru. Towar ten dla celów odpowiedniego zabezpieczenia przy transporcie, z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, będzie wymagał przewożenia w formie częściowo zdemontowanej. Po przetransportowaniu Towaru do Kontrahenta, Towar ten zostanie w wyznaczonym w umowie miejscu złożony w całość. Teoretycznie montaż mógłby wykonać Kontrahent, niemniej ze względów umownych, a także dla zachowania dobrych relacji oraz z daleko idącego profesjonalizmu, będzie podjęta decyzja o częściowym montażu Towaru po stronie Wnioskodawcy.

Dostarczenie Towarów oraz jego montaż będzie potwierdzony protokołem zdawczo -odbiorczym, będącym podstawą do wystawienia faktury VAT dokumentującej sprzedaż.

Dodatkowo, Wnioskodawca na zlecenie Kontrahenta może sprzedać dodatkowe materiały (niewymagające montażu na miejscu) lub może wykonywać dodatkowe czynności polegające na modyfikacji (wprowadzaniu zmian) Towaru (np. przed ukończeniem jego wytwarzania). Czynności te, w ocenie Wnioskodawcy nie zmieniają kwalifikacji podatkowej wykonywanego świadczenia.

Doprecyzowanie opisu sprawy

W odpowiedzi na pytanie:

Wskazali Państwo:

W odpowiedzi na pytanie:

Wskazali Państwo:

W odpowiedzi na pytanie:

Wskazali Państwo:

W odpowiedzi na pytanie:

Wskazali Państwo:

Pytania

1.Czy dokonanie dostawy Towaru opisanego w opisie zdarzenia przyszłego, w ramach której następuje przemieszczenie Towarów wraz z ich częściowym montażem, będzie stanowiło wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 Ustawy VAT?

2.W przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę odpowiedzi, że stanowisko zawarte w pytaniu nr 1 jest prawidłowe, to czy Wnioskodawca do dostaw Towaru opisanego w opisie zdarzenia przyszłego będzie mógł zastosować stawkę 0%, przy założeniu posiadania dokumentów potwierdzających dostawę Towarów na terytorium kraju, w którym siedzibę będzie posiadał Kontrahent?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Dokonanie dostawy Towaru opisanego w opisie zdarzenia przyszłego, w ramach której następuje przemieszczenie towarów wraz z ich częściowym montażem będzie stanowiło wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 Ustawy VAT.

Ad 2.

Wnioskodawca do dostawy Towaru opisanego w opisie zdarzenia przyszłego będzie mógł zastosować stawkę 0%, przy założeniu posiadania dokumentów potwierdzających dostawę towarów na terytorium kraju, w którym siedzibę będzie posiadał Kontrahent.

Uzasadnienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Według art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, w świetle art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z kolei na podstawie art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 Ustawy VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów i wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei przepis art. 13 ust. 1 Ustawy VAT, wskazuje, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie art. 13 ust. 2 Ustawy VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Ponadto, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Jak wskazano powyżej w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca po dostarczeniu Towaru będzie zobowiązany do dokonania jego częściowego montażu (złożenia) wynikającego z jego gabarytów. Towar ze względu na swoją wielkość będzie przewożony w częściach (np. nie jako cała linia produkcyjna – przenośnik taśmowy), a następnie u Kontrahenta częściowo montowany w wyznaczonym miejscu.

W związku z powyższym, przy tak przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, dla zastosowania właściwych regulacji prawnych należy, zdaniem Wnioskodawcy, rozstrzygnąć, jak dla celów podatku VAT zakwalifikować opisane świadczenie, w skład którego będą wchodziły dostawa towarów oraz usługa polegająca na częściowym montażu (złożeniu w całość) Towarów, ewentualnie jego modyfikacja.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT, w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejscem dostawy tych towarów jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Niemniej, co zdaniem Wnioskodawcy istotne, regulacje nie definiują ww. pojęć, które skutkują przesunięciem miejsca świadczenia do państwa, na terytorium którego wykonywany jest montaż lub instalacja towarów. Według słownika języka polskiego (www.sjp.pl) za „montaż” rozumie się: „składanie urządzeń z gotowych części”.

Jednocześnie, według art. 22 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Za „proste czynności” rozumie się generalnie działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru i sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. Dlatego też, za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, czynności częściowego montażu nie wymagają specjalistycznej wiedzy, umiejętności czy doświadczenia, ograniczają się do prostych czynności odtworzenia poleceń wskazanych w przekazanej Kontrahentowi dokumentacji technicznej. Konieczność częściowego montażu Towaru wynika przede wszystkim z gabarytów sprzedawanego Towaru (np. w przypadku przenośnika taśmowego). Towar dla celów odpowiedniego zabezpieczenia przy transporcie z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej wymaga przewożenia w formie częściowo zdemontowanej. Po przetransportowaniu Towaru do Kontrahenta, Towar ten zostanie w wyznaczonym w umowie miejscu złożony w całość. Teoretycznie montaż mógłby wykonać Kontrahent, niemniej ze względów umownych, a także dla zachowania dobrych relacji oraz z daleko idącego profesjonalizmu, podjęto decyzję o częściowym montażu Towaru po stronie Wnioskodawcy.

Powyższe okoliczności uzasadniają, że czynności wykonywane w ramach usługi częściowego montażu towarów opisanych w opisie zdarzenia przyszłego, związanych z opisaną sprzedażą, nie można uznać za „instalację” lub „montaż” w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Transakcja ta, zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowi zatem dostawy towarów z montażem, o której mowa w ww. przepisie.

Idąc dalej, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie opisane w zdarzeniu przyszłym stanowi świadczenie kompleksowe, to jest świadczenie składające się z kilku różnych świadczeń.

Dla oceny podatkowej takiego świadczenia, należy zbadać, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego – dominującego, wzbogaconą o świadczenia pomocnicze, czy też dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń. Za świadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet, jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z dostawą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane czynności wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie (dla celów podatkowych) miałoby sztuczny charakter. Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia głównego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania z tego świadczenia głównego).

Innymi słowy, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego.

Przepisy Ustawy VAT nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i Europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Tym samym, gdy w przypadku świadczenia złożonego mamy do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący. Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji jest wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności mają charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Przenosząc powyższe na opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że z uwagi na treść zawartej umowy, oferty oraz faktycznie podjętych czynności dla danej dostawy towarów, iż mamy do czynienia z dostawą towaru, gdzie montaż (złożenie) jest jedynie świadczeniem dodatkowym, niemającym charakteru osobnego, a celem całości świadczenia jest wykonanie dostawy towaru (przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel), a nie świadczenie usługi – tym samym nie należałoby tych świadczeń rozdzielać. Interpretując przedstawione zdarzenie przyszłe, nie powinno dojść się do innego wniosku niż taki, iż montaż (w tym modyfikacja) dostarczonego Produktu stanowi integralną część dostawy towaru z uwagi na oczekiwania Kontrahenta chcącego otrzymać częściowo zmontowany Towar. Co więcej, sama konieczność częściowego montażu jest również zdeterminowana przez gabaryty Towaru, uniemożliwiające jego transport w całości.

Jednocześnie, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, cena ustalona w umowie za dostawę Towaru wraz z jego częściowym montażem ustalona jest w oparciu o przede wszystkim wartość dostarczanego Towaru, a jej częścią składową jest m.in. wartość montażu jako element uzupełniający ich dostawę.

Dodatkowo, jak należy wywieźć z opisanego zdarzenia przyszłego, świadczenie usługi montażu nie stanowi dla Kontrahenta wartości samej w sobie, lecz jest tylko elementem pomocniczym dla świadczenia głównego jakim jest dostawa towarów. Montaż jest ściśle powiązany z dostawą zamówionych towarów. Z ekonomicznego punktu widzenia realizowana przez Wnioskodawcę dostawa towarów wraz z ww. usługą dodatkową jest obiektywnie jedną transakcją. Zatem, również z ekonomicznego punktu widzenia, dostawa towaru wraz z wykonaniem czynności towarzyszących nie powinna być dzielona dla celów podatkowych na poszczególne elementy, gdyż tworzy jedną złożoną dostawę towarów.

Tym samym, w analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki do podziału świadczenia będącego przedmiotem zapytania na dostawę towaru oraz jego montaż (modyfikację). Podział taki byłby sztuczny i nieuzasadniony, biorąc pod uwagę intencje stron umowy oraz warunki realizacji opisanej dostawy. Powyższe wynika z faktu, iż montaż towarów związany będzie z ich dostawą i stanowi integralną część kompleksowej transakcji sprzedaży towaru (wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów).

W konsekwencji, całość świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę należy opodatkować z zastosowaniem zasad właściwych dla dostawy towarów. Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności, opisane transakcje spełniają, co do zasady, warunki do uznania ich za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 oraz art. 13 ust. 1 Ustawy VAT. Takie rozumienie zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2017 r., sygn. 3063-ILPP1-3.4512.189. 2016.2.JNa.

Na marginesie należy wskazać, że zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 Ustawy VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Z kolei w myśl art. 19a ust. 8 Ustawy VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Jednym z zastrzeżeń do zasady ogólnej wskazanej powyżej jest art. 20 ustawy, który określa moment powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Wskazano tam, że w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Zatem – w myśl obowiązujących przepisów – otrzymanie zaliczki na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie wywołuje konsekwencji podatkowych, a tym samym nie powoduje obowiązku wystawienia faktury VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca, jeśli otrzyma przedpłatę (zaliczkę) na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, to nie powoduje ona powstania obowiązku podatkowego w VAT.

Powyższe potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2017 r., sygn. 3063-ILPP1-3.4512.169.2016.2.JNa.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie dostawy towarów opisanych w opisie zdarzenia przyszłego, w ramach której następuje przemieszczenie towaru wraz z jego częściowym montażem stanowiło wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 Ustawy VAT.

Ad 2.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 Ustawy VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 tejże Ustawy.

Jednocześnie, stosownie do art. 42 ust. 1 Ustawy VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Tym samym, potraktowanie danych czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, która korzystać może z opodatkowania preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od spełnienia dwóch głównych warunków:

1)pierwszy z nich dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana;

2)drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego dostarczenie do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Uwzględniając powyższe uregulowania oraz okoliczności opisane w opisie zdarzenia przyszłego, dla dostawy towarów spełnione są warunki do zastosowania stawki 0%, gdyż:

•Wnioskodawca dokona dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych;

•przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie miał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

•składając deklarację będzie zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, będzie on mógł do przedstawionych transakcji zastosować stawkę 0% przy założeniu posiadania dokumentów potwierdzających dostawę towarów na terytorium kraju, w którym Kontrahent będzie posiadał siedzibę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt. 22 ustawy:

 Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Jednocześnie wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „montaż lub instalacja”, niemniej jednak stosownie do cytowanego art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Jako „proste czynności” należy rozumieć działania, umożliwiające funkcjonowanie danego towaru/sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie. Zatem, za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, „montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń, itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei „instalacja” to montowanie gdzieś urządzeń technicznych.

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy:

Jak wynika z powołanych wyżej regulacji prawnych, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu ww. przepisu ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

–musi mieć miejsce czynność określona w art. 7 ustawy, tj. musi dojść do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel;

–w konsekwencji tej czynności musi dojść do wywozu towaru z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE przez dostawcę lub przez nabywcę.

Warunki te mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do innego kraju Unii Europejskiej, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, że nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Powyższą tezę potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 24 maja 2011 r. (sygn. akt I SA/Wr 446/11), w którym wskazał, że: „Uznanie danej dostawy za czynność wewnątrzwspólnotową musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. Określenie »wywóz« użyte w art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należy interpretować w ten sposób, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następuje tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego, w wyniku wysyłki lub transportu, tj. fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowani jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, oraz dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. posiadają aktywny numer VAT-UE. Przedmiot Państwa działalności to głównie sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń oraz ich wynajem i dzierżawa. Sprzedaż odbywa się również do kontrahentów z innych państw Unii Europejskiej.

Planują Państwo zawrzeć umowę z Kontrahentem z innego kraju Unii Europejskiej, na podstawie której zobowiążą się Państwodo wytworzenia i dostarczenia przedmiotu zamówienia, zgodnego ze specyfikacją załączoną do umowy, do konkretnego miejsca wskazanego w umowie. Kontrahent zobowiąże się do odbioru towarów i zapłaty ceny.

Stosownie do postanowień umownych, Towary zostaną dostarczone do magazynu Kontrahenta, zlokalizowanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Kontrahent będzie zobowiązany do zapewnienia odbioru i udostępnienia magazynu. Wnioskodawca na własny koszt zobowiąże się do wykonania czynności związanych z odpowiednim pakowaniem, załadunkiem i ubezpieczeniem transportu towarów. Dostarczone zostaną Towary przeznaczone do częściowego montażu.

Rozładunek pozostanie po stronie odbiorcy (Kontrahenta). Kontrahent będzie ponosił ryzyko związane z towarami od chwili rozpoczęcia rozładunku Towarów przez niego w miejscu dostawy lub od chwili upływu uzgodnionego terminu dostawy, jeżeli Kontrahent nie przyjąłby Towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę.

Strony będą mogły dookreślić przedmiot umowy w załączniku do niej, tj. w ofercie określającej specyfikację Towaru.

Towarami mogą być w szczególności takie towary jak: przenośnik taśmowy czy inne wyposażenie, urządzenia o podobnych gabarytach. W ofercie zostanie określone, że wraz z towarem dostarczone zostaną pełna dokumentacja i zostaną uruchomione podajniki (lub inny Towar lub jego część). W ofercie zostanie określona cena obejmująca również koszty dostawy i montażu. Uzgodniona przez strony cena w znakomitej większości będzie obejmowała koszty wytworzenia Towarów i koszty bezpośrednio związane z dostawą. Koszty montażu będą stanowiły znacznie mniejszą część, najczęściej zbliżoną do około 5% ceny sprzedaży.

Wskazali Państwo, że określone czynności związane z wytworzeniem, transportem, montażem lub innymi czynnościami mogą wykonywać przez podmioty trzecie.

Czynności częściowego montażu nie wymagają specjalistycznej wiedzy, umiejętności czy doświadczenia, ograniczają się do prostych czynności odtworzenia poleceń wskazanych w przekazanej Kontrahentowi dokumentacji technicznej.

Konieczność częściowego montażu Towaru będzie wynikała przede wszystkim z gabarytów sprzedawanego Towaru. Towar ten dla celów odpowiedniego zabezpieczenia przy transporcie, z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, będzie wymagał przewożenia w formie częściowo zdemontowanej. Po przetransportowaniu Towaru do Kontrahenta, Towar ten zostanie w wyznaczonym w umowie miejscu złożony w całość. Teoretycznie montaż mógłby wykonać Kontrahent, niemniej ze względów umownych, a także dla zachowania dobrych relacji oraz z daleko idącego profesjonalizmu, będzie podjęta decyzja o częściowym montażu towaru po stronie Wnioskodawcy.

Dostarczenie towarów oraz jego montaż będzie potwierdzony protokołem zdawczo -odbiorczym, będącym podstawą do wystawienia faktury VAT dokumentującej sprzedaż.

Elementem głównym świadczenia, pożądanym przez Kontrahenta, pozostaje nabycie Towaru (usługa bez Towaru pozostaje bezprzedmiotowa; nie o nią chodzi nabywcy).

Wszystkie czynności wykonywane przez Państwa na rzecz Kontrahenta (m.in. wytworzenie, dostawa oraz częściowy montaż Towaru w wyznaczonym miejscu) są tak blisko ze sobą związane, że tworzą w obiektywny sposób jedno niepodzielne świadczenia, którego podział byłby sztuczny. Powyższe z uwagi na okoliczność, że składanie Towaru jest uzależnione od sposobu jego przewożenia (nie ma możliwości albo byłoby znacząco utrudnione przewóz Towaru w całości). Pozostałe usługi to drobne czynności mające na celu dopasowanie Towaru do potrzeb Kontrahenta.

Dostawy Towarów, będą dokonywane na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla poszczególnych nabywców, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będą Państwo posiadać dokumenty potwierdzające, że Towary będące przedmiotem dostawy, zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W pierwszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy transakcja sprzedaży Towarów wraz z ich częściowym montażem na rzecz Kontrahenta będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

W celu zastosowania właściwych regulacji prawnych w rozpatrywanej sprawie należy przede wszystkim rozstrzygnąć, jak dla celów podatku VAT zakwalifikować opisane świadczenie, w skład którego wchodzi dostawa Towarów wraz z ich częściowym montażem na rzecz Kontrahenta.

W obrocie gospodarczym występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, bowiem składają się z kilku różnych czynności. Dla określenia skutków podatkowych transakcji złożonych należy badać, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego – dominującego, wzbogaconą o świadczenia pomocnicze, czy też dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń.

W analizowanej sprawie istotnym jest, czy dostarczany towar jest czynnikiem determinującym do uznania kompleksowego świadczenia za dostawę towaru, w skład której wchodzi usługa montażu, a także, czy świadczenie to stanowi dostawę z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy wskazać, że za świadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z dostawą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane czynności wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie (dla celów podatkowych) miałoby sztuczny charakter.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia głównego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania z tego świadczenia głównego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia. W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, tj. świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego.

Natomiast o tym, czy mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji jest wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności mają charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji są inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W konsekwencji, w przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpatrywanej sprawy należy zgodzić się z Państwem, że w opisanych okolicznościach realizowane przez Państwa na rzecz Kontrahenta świadczenie, obejmujące dostawę Towaru wraz z jego częściowym montażem, ma charakter kompleksowy i stanowi dostawę towarów. Jak wynika bowiem z treści wniosku, dostarczany przez Państwa Towar, dla celów odpowiedniego zabezpieczenia przy transporcie będzie wymagał przewożenia w formie częściowo zdemontowanej. Po przetransportowaniu Towaru zostanie on złożony przez Państwa w całość. Czynności częściowego montażu nie będą wymagały specjalistycznej wiedzy, umiejętności czy doświadczenia (ograniczały się będą do prostych czynności odtworzenia poleceń wskazanych w przekazanej Kontrahentowi dokumentacji technicznej). Jak Państwo wskazali, ww. montaż mógłby zostać wykonany przez Kontrahenta, niemniej ze względów umownych, a także dla zachowania dobrych relacji oraz z daleko idącego profesjonalizmu, montaż ten będzie dokonywany przez Państwa. Ponadto, zaznaczyli Państwo, że elementem głównym świadczenia, pożądanym przez Kontrahenta, pozostaje nabycie Towaru (usługa bez Towaru pozostaje bezprzedmiotowa), a wszystkie czynności wykonywane przez Państwa na rzecz Kontrahenta (m.in. wytworzenie, dostawa oraz częściowy montaż Towaru w wyznaczonym miejscu) są tak blisko ze sobą związane, że tworzą w obiektywny sposób jedno niepodzielne świadczenie. Co istotne, jak wskazali Państwo w opisie sprawy, konieczność częściowego montażu Towaru będzie wynikała przede wszystkim z gabarytów sprzedawanego Towaru. Ponadto, wynagrodzenie za dostarczany Towar obejmować będzie również koszty dostawy i montażu a uzgodniona przez strony cena w znakomitej większości będzie obejmowała koszty wytworzenia towarów i koszty bezpośrednio związane z dostawą. Koszty montażu będą stanowiły znacznie mniejszą część, najczęściej zbliżoną do około 5% ceny sprzedaży.

W analizowanym przypadku nie zachodzą zatem przesłanki do podziału świadczenia będącego przedmiotem zapytania na dostawę towaru oraz jego montaż. Podział taki byłby sztuczny i nieuzasadniony, biorąc pod uwagę intencje stron transakcji oraz okoliczności realizacji opisanej dostawy. Częściowy montaż Towaru u Kontrahenta należy uznać za integralną część kompleksowej transakcji sprzedaży tego Towaru. W konsekwencji, całość świadczenia realizowanego przez Państwa na rzecz Kontrahenta należy opodatkować z zastosowaniem zasad właściwych dla dostawy towarów.

Jednocześnie, powyższe okoliczności wskazują, że czynności wykonywane w ramach częściowego montażu Towarów, nie będą stanowić „instalacji” lub „montażu” w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Przedstawione okoliczności sprawy wskazują bowiem, iż czynności wykonywane w ramach częściowego montażu, będą to „proste czynności”, umożliwiające funkcjonowanie danego Towaru, które Kontrahent mógłby wykonać we własnym zakresie. Zatem, dokonywany przez Państwa częściowy montaż Towarów zostanie wykonany w związku z transakcją dostawy realizowaną przez Państwa na rzecz Kontrahenta.

Zatem dostawy Towarów, które planują Państwo dokonać na rzecz Kontrahenta nie będą stanowić dostawy z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W dalszej kolejności należy określić czy dostawy Towarów, które planują Państwo dokonać na rzecz Kontrahenta z innego kraju Unii Europejskiej, w sytuacji gdy zobowiążą się Państwo do wytworzenia i dostarczenia przedmiotu zamówienia do konkretnego miejsca wskazanego w umowie, zlokalizowanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, będą stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zatem, jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż w wyniku dokonanej przez Państwa dostawy Towarów na rzecz Kontrahenta z innego kraju Unii Europejskiej, Towar będzie przemieszczany do miejsca zlokalizowanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, to dostawa ta będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, dostawa Towaru opisanego w opisie zdarzenia przyszłego, w ramach której nastąpi przemieszczenie Towarów wraz z ich częściowym montażem na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą określenia, czy do wskazanej w opisie sprawy dostawy Towarów będą mogli Państwo zastosować stawkę 0%, przy założeniu posiadania dokumentów potwierdzających dostawę towarów na terytorium kraju, w którym siedzibę będzie posiadał Kontrahent.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Opodatkowanie transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką podatku VAT 0% wymaga spełnienia warunków określonych w art. 42 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Na mocy art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym państwie członkowskim UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Zasadniczą kwestią jest zatem, aby posiadane przez Państwa dokumenty łącznie, jednoznacznie, potwierdzały, że towary te były przedmiotem WDT.

W analizowanej sprawie wskazali Państwo, że są zarejestrowani dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. posiadają aktywny numer VAT-UE. Ponadto, w wyniku dokonanej przez Państwa dostawy Towarów na rzecz Kontrahenta z innego kraju Unii Europejskiej, Towar będzie przemieszczany do miejsca zlokalizowanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Dostarczenie towarów oraz jego montaż będzie potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym, będącym podstawą do wystawienia faktury VAT dokumentującej sprzedaż. Wskazali Państwo również, że dostawy Towarów, będą dokonywane na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla poszczególnych nabywców, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Z opisu sprawy wynika również, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będą Państwo posiadać dokumenty potwierdzające, że Towary będące przedmiotem dostawy, zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zatem w analizowanej sprawie zostaną spełnione warunki wskazane w art. 42 ust. 1 ustawy, uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W konsekwencji planowane przez Państwa dostawy Towarów, na rzecz Kontrahenta z innego kraju Unii Europejskiej, będą stanowić wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów opodatkowane, na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy, stawką podatku 0%.

Wskazać dodatkowo należy, że będą Państwo mieć prawo do zastosowania stawki podatku 0% dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, pod warunkiem spełnienia przez Państwa obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy, czyli złożenia w urzędzie skarbowym zbiorczej informacji o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, dla dostawy Towaru opisanego w opisie zdarzenia przyszłego będą Państwo mogli zastosować stawkę 0%, przy założeniu posiadania dokumentów potwierdzających dostawę towarów na terytorium kraju, w którym siedzibę będzie posiadał Kontrahent.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).