Interpretacja indywidualna z dnia 16 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB1-1.4019.6.2024.2.WK

Brak obowiązku naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z tytułu sprzedaży napojów za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) oraz na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z tytułu prowadzonej przez Państwa sprzedaży napojów bezalkoholowych dokonywanej:

- za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz konsumentów,

- za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz przedsiębiorcy nieprowadzącego sprzedaży detalicznej napojów,

- za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz przedsiębiorców (sklepów) prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej,

- na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa do sklepów prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej,

- jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy o zdrowiu publicznym, w zakresie opłaty od środków spożywczych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 czerwca 2024 r. (data wpływu 24 czerwca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

(…) (dalej jako „Spółka” lub Wnioskodawca) dokonuje sprzedaży napojów bezalkoholowych (dalej jako Napoje) zawierających:

 1. cukry będące monosacharydami lub disacharydami oraz środki spożywcze zawierające te substancje, a także substancje słodzące określone w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (t.j. Dz. Urz. UE.L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie);

 2. kofeinę lub taurynę.

Napoje produkowane są na rzecz Spółki w ramach umowy zawartej z producentem (skład napoju stanowi element umowy).

Spółka jest zatem zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1608 z późn. zm.), dalej jako Ustawa.

Napoje objęte przedmiotem wniosku są sklasyfikowane w dziale 11 według PKWiU i są sprzedawane przez Spółkę na rynku pod marką własną (…).

Spółka nie posiada własnych sklepów stacjonarnych, w których sprzedawałaby Napoje. Napoje gotowe do spożycia są sprzedawane (…) do:

1. hurtowni;

2. podmiotów prowadzących zarówno sprzedaż hurtową, jak i detaliczną;

3. sklepów prowadzących sprzedaż w lokalu przedsiębiorstwa (…).

Przypadki sprzedaży budzące wątpliwości Wnioskodawcy:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terenie kraju, Spółka prowadzi również sprzedaż Napojów na rzecz konsumentów za pośrednictwem sklepu internetowego umożliwiającego składanie zamówień na oferowane produkty oraz dokonywanie za nie zapłaty. Sprzedaż Napojów przez Internet stanowi umowę zawartą na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, przy wykorzystaniu jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Może się także zdarzyć, że nabywcami Napojów sprzedawanych w sklepie internetowym (również w ramach umowy zawartej na odległość) będą osoby fizyczne działające jako przedsiębiorcy, tj. wniosą o wystawienie faktury VAT i oznaczą siebie jako przedsiębiorców. Jednak podmioty te nie będą prowadzić sprzedaży napojów w rozumieniu ustawy tj. nie będą wprowadzać Napojów na rynek krajowy w rozumieniu art. 12a ust. 2 Ustawy. W tym zakresie przedsiębiorcy złożą stosowne oświadczenie o tym, że nie wprowadzają napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 Ustawy.

Istnieje również możliwość, że Spółka dokona sprzedaży Napojów do przedsiębiorców prowadzących sklepy internetowe, które zawierają umowy sprzedaży z konsumentami wyłącznie za pośrednictwem Internetu. W tym zakresie Spółka również pozyska stosowne oświadczenia od tych podmiotów, że nie będą one wprowadzać napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy.

Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:

W zakresie zadanego przez Wnioskodawcę pytania nr 3, prowadzona przez Wnioskodawcę sprzedaż na rzecz przedsiębiorców stanowi umowę zawartą na odległość w myśl art. 2 pkt 1 ustawy z 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2023 r. poz. 2759 ze zm.), tj. umowę zawartą w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Wnioskodawca niniejszym pismem postanowił uzupełnić stan faktyczny o nową okoliczność, która budzi jego wątpliwości. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży opisanych Napojów również na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa na rzecz sklepów internetowych. (…)

Spółka dokonuje również sprzedaży opisanych we wniosku Napojów na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 2 u.p.k., do przedsiębiorców prowadzących sklepy internetowe, którzy zawierają umowy sprzedaży z konsumentami wyłącznie za pośrednictwem Internetu.

Pytania

 1) Czy sprzedaż opisanych Napojów dokonana za pośrednictwem sklepu internetowego (czyli poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz konsumentów, skutkuje obowiązkiem Wnioskodawcy naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy?

 2) Czy sprzedaż opisanych Napojów za pośrednictwem sklepu internetowego (czyli poprzez zawieranie umów na odległość) dla przedsiębiorcy nieprowadzącego sprzedaży detalicznej napojów skutkuje obowiązkiem Wnioskodawcy naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy?

 3) Czy sprzedaż opisanych Napojów do sklepów prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, skutkuje obowiązkiem Wnioskodawcy naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy?

 4) Czy sprzedaż opisanych Napojów przez Spółkę dokonana na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa do sklepów prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej skutkuje obowiązkiem Wnioskodawcy naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy? (pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Państwa stanowisko w sprawie

Sprzedaż opisanych Napojów, dokonana za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz konsumentów oraz przedsiębiorców, którzy nie wprowadzają napojów na rynek krajowy w rozumieniu Ustawy nie skutkuje obowiązkiem Wnioskodawcy naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy.

Sprzedaż Napojów do sklepów prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy w rozumieniu Ustawy, tym samym nie skutkuje obowiązkiem Wnioskodawcy naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa  w art. 12a ust. 1 Ustawy.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

 1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE.L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333/2008”,

 2. kofeiny lub tauryny,

podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą”.

Dodatkowo, na podstawie art. 12a ust. 2 Ustawy, przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

W myśl art. 12a ust. 3 Ustawy, przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

 1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 oraz z 2021 r. poz. 2105);

 2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast zgodnie z art. 12d ust. 1 Ustawy, obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

 1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju;

 2. zamawiającym, w przypadku, gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Zgodnie z art. 12g ust. 1 pkt 1 Ustawy, podmioty obowiązane do zapłaty opłaty,  o których mowa w art. 12d ust. 1, są obowiązane składać w postaci elektronicznej informację, opatrzoną podpisem kwalifikowanym, według wzoru, o którym mowa w ust. 3, organowi właściwemu w sprawie opłaty za pośrednictwem systemu informatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy informacja, na rachunek organu właściwego w sprawie opłaty.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, opłacie cukrowej podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów, substancji słodzących lub kofeiny/tauryny.

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów należy rozumieć sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty cukrowej do pierwszego punktu, w którym prowadzona jest sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, zamawiającego, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa  w art. 12e ust. 3. Zatem opłata cukrowa wprost w Ustawie związana jest ze sprzedażą detaliczną.

Ustawodawca zdefiniował w Ustawie sprzedaż detaliczną dla celów opłaty cukrowej. Z definicji tej wynika, że sprzedażą detaliczną w rozumieniu Ustawy jest odpłatne zbywanie towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta ("u.p.k.") lub poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 u.p.k.

Zatem sprzedaż detaliczna w rozumieniu Ustawy dotyczy wyłącznie sprzedaży towarów na rzecz konsumentów na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa. A contrario, nie jest sprzedażą detaliczną w rozumieniu Ustawy jakakolwiek inna umowa zawierana z konsumentem (czy innym podmiotem).

Z kolei u.p.k., do której wprost odwołuje się Ustawa, rozróżnia:

1. umowę zawartą w lokalu przedsiębiorstwa (definicja lokalu przedsiębiorstwa art. 2 pkt 3 u.p.k.);

2. umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa (art. 2 pkt 2 u.p.k.);

3. umowę zawartą na odległość (art. 2 pkt 1 u.p.k.).

Zgodnie z art. 2 pkt 1 u.p.k., przez umowę zawartą na odległość rozumie się umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 2 u.p.k., przez umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa rozumie się umowę z konsumentem zawartą:

 a. przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,

 b. w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa w lit. a,

 c. w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron,

 d. podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami.

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 3 u.p.k., przez lokal przedsiębiorstwa rozumie się:

 a. miejsce prowadzenia działalności będącej nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,

 b. miejsce prowadzenia działalności będącej rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.

Zasadnicza różnica pomiędzy umowami zawartymi w lokalu przedsiębiorstwa lub poza lokalem przedsiębiorstwa a umową zawarta na odległość jest to, że przy umowach zawartych w lokalu/poza lokalem przedsiębiorcy wymagana jest fizyczna obecność stron. Natomiast umowy zawierane na odległość charakteryzują się tym, że przy ich zawarciu strony nie są jednocześnie fizycznie obecne.

W doktrynie (Czech Tomasz, Prawa konsumenta. Komentarz, wyd. II) podkreśla się, że zawarcie omawianej umowy musi następować z wykorzystaniem środka porozumiewania się na odległość. Chodzi o każdy środek umożliwiający komunikację osobom,  które nie są fizycznie obecne w jednym miejscu. Przykłady:

1. telefon,

2. poczta elektroniczna,

3. strona internetowa,

4. komunikator internetowy służący do przesyłania tekstu, głosu lub obrazu (np. Skype),

5. faks,

6. radiostacja (w tym CB radio),

7. poczta tradycyjna (w tym przesyłanie pisemnych formularzy zamówień i katalogów).

Sklep internetowy prowadzony przez Spółkę to sklep detaliczny, adresowany do konsumentów, którzy stanowią zdecydowaną większość kontrahentów Spółki i kupują towary (w tym Napoje) dla swoich prywatnych celów. Osoby te w relacji handlowej ze Spółką występują jako konsumenci i stosuje się do nich przepisy u.p.k., przy czym umowa zawierana przez Spółkę klasyfikowana jest jako umowa zawierana na odległość w rozumieniu art. 2 pkt 1 u.p.k.

Nawiązując do powyższego, zdaniem Spółki sprzedaż opisanych Napojów, dokonana za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz konsumentów (czyli poprzez zawieranie umów na odległość), nie spełnia definicji sprzedaży detalicznej wskazanej w art. 12a ust. 3 Ustawy.

Zatem wskazana sprzedaż nie skutkuje obowiązkiem Wnioskodawcy naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy.

Podobnie w wypadku sprzedaży za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz przedsiębiorców, którzy nie prowadzą sprzedaży napojów w rozumieniu Ustawy i złożą w tym zakresie stosowne oświadczenie Wnioskodawcy - nie wystąpi żadna sytuacja kwalifikowana jako „wprowadzenie na rynek krajowy napoju” w rozumieniu Ustawy. Zatem wskazana sprzedaż nie będzie skutkować obowiązkiem Wnioskodawcy naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy.

Identycznie, sprzedaż przez spółkę do podmiotu, który prowadzi sprzedaż do konsumentów wyłącznie za pośrednictwem sieci Internet, nie stanowi podlegającego opłacie wprowadzenia napojów na rynek krajowy, o którym mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy.

Interpretacja z dnia 21 czerwca 2021 r. nr 0111-KDSB1-1.4019.25.2021.2.MF: Organ stwierdził, że „sprzedaż na rzecz Konsumentów na podstawie umów zawieranych na odległość (za pośrednictwem Sklepu Internetowego) nie spełnia definicji sprzedaży detalicznej wskazanej w art. 12a ust. 3 ustawy. Zatem, niezalenie od tego, czy (i) opłata cukrowa została wcześniej zapłacona przez producenta lub dostawcę i niezależnie, czy (ii) nabywacie Państwo napoje jako zamawiający lub w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu nie są Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży napojów za pośrednictwem sklepu internetowego.”

Interpretacja z dnia 3 sierpnia 2021 r. nr 0111-KDSB1-1.4019.94.2021.2.MF: Organ potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, który twierdził, że „sprzedaż towarów na podstawie umowy zawartej na odległość w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o prawach konsumenta nie została wskazana jako rodzaj sprzedaży detalicznej w rozumieniu definicji, o której mowa w art. 12a ust. 3 ustawy o zdrowiu publicznym. W ocenie Spółki powyższe oznacza, że dokonywana przez nią sprzedaż napojów przez Internet na rzecz konsumentów nie podlega opłacie od środków spożywczych.”

Interpretacja z dnia 17 lutego 2023 r. nr 0111-KDSB1-1.4019.33.2022.2.WK, wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: Organ stwierdził, że „W świetle powyższego, sprzedaż towarów na odległość do konsumentów za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej nie spełnia definicji sprzedaży detalicznej, o której mowa w art. 12a ust. 3 ustawy. W konsekwencji w przypadku sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, za pośrednictwem Sklepu internetowego na rzecz klientów indywidualnych będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tj. konsumentów, poprzez zawieranie umów na odległość nie będziecie Państwo zobowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych, gdyż sprzedaż ta nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy. W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy są Państwo podmiotem zobowiązanym do zapłaty opłaty od środków spożywczych z tytułu sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, za pośrednictwem Sklepu internetowego na rzecz klientów indywidualnych będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tj. konsumentów - jest prawidłowe.”

Interpretacja z dnia 3 marca 2022 r. nr 0111-KDSB1-1.4019.189.2021.2.MF: Organ podatkowy stwierdził, że „Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów,  o których mowa w art. 12b ust. 1 ustawy. Natomiast wprowadzenie na rynek krajowy napojów rozumiane jest jako sprzedaż napojów (m.in. detaliczna lub do pierwszego punktu sprzedaży detalicznej) przez podmioty zobowiązane do zapłaty opłaty od środków spożywczych. W konsekwencji sprzedaż przez Państwa napojów na rzecz konsumentów dokonywana za pośrednictwem sklepu internetowego poprzez zawieranie umów na odległość, nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy, a tym samym nie podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa  w art. 12a ust. 1 ustawy. Analogicznie obowiązek naliczenia i odprowadzenia opłaty od środków spożywczych nie powstanie po Państwa stronie w przypadku sprzedaży za pośrednictwem sklepu internetowego poprzez zawieranie umów na odległość, wytworzonych przez Państwa napojów na rzecz przedsiębiorców nieprowadzących sprzedaży detalicznej napojów.

Interpretacja z dnia 22 grudnia 2021 r., nr 0111-KDSB1-1.4019.175.2021.2.MF, http://sip.mf.gov.pl. Organ podatkowy stwierdził, że „W konsekwencji sprzedaż przez Państwa napojów do sklepów prowadzących sprzedaż na rzecz konsumentów wyłącznie na odległość, za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy. W konsekwencji czego, nie podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy. W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3, dotyczące sprzedaży napojów do sklepów prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej - jest prawidłowe.”

W uzupełnieniu wniosku przedstawili Państwo własne stanowisko w zakresie zadanego przez Państwa pytania nr 4:

Sprzedaż napojów przez Spółkę dokonana na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa do sklepów prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy w rozumieniu art. 12a ust. 1 i 2 w zw. z art. 12a ust. 3 ustawy, podlegającego opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 tej ustawy.

W tym miejscu ponownie należy przywołać art. 12e ust. 1 ustawy, zgodnie  z którym obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych powstaje wyłącznie w odniesieniu do tych napojów, które zostały wprowadzone na rynek krajowy. Natomiast przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów podlegających opłacie, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, do pierwszego punktu,  w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy tj. sprzedaż napojów podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.

W konsekwencji sprzedaż Napojów przez Wnioskodawcę dokonana na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa, do sklepów prowadzących sprzedaż na rzecz konsumentów wyłącznie na odległość, za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy. W konsekwencji czego, nie podlega opłacie od środków spożywczych,  o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie braku obowiązku naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z tytułu prowadzonej przez Państwa sprzedaży napojów bezalkoholowych dokonywanej:

- za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz konsumentów,

- za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz przedsiębiorcy nieprowadzącego sprzedaży detalicznej napojów,

- za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz przedsiębiorców (sklepów) prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej,

- na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa do sklepów prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej,

 - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1608 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy:

W myśl art. 12a ust. 3 ustawy,

Jak stanowi art. 12b ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 12d ust. 1 ustawy,

obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

 1) podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

 2) zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy,

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzą Państwo sprzedaż napojów bezalkoholowych zawierających w swoim składzie cukry będące monosacharydami lub disacharydami, środki spożywcze zawierające te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008, a także kofeinę lub taurynę. Napoje sklasyfikowane są według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w dziale 11.

Napoje produkowane są na Państwa rzecz w ramach umowy zawartej z producentem, a skład napojów stanowi element ww. umowy. Wskazali Państwo, że są zamawiającym w myśl art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy.

Ponadto, wyjaśnili Państwo, że nie posiadają własnych sklepów stacjonarnych, a wyprodukowane napoje sprzedają Państwo pod marką własną (…) na rzecz:

- hurtowni;

- podmiotów prowadzących sprzedaż zarówno hurtową jak i detaliczną;

- sklepów prowadzących sprzedaż w lokalu przedsiębiorstwa (m.in. hipermarketów, supermarketów, sklepów spożywczych, stacji benzynowych).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, prowadzą Państwo także sprzedaż napojów za pośrednictwem sklepu internetowego na rzecz konsumentów oraz przedsiębiorców. Sprzedaż ta stanowi umowę zawartą na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, przy wykorzystaniu jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie. Doprecyzowali Państwo także, że dokonują również sprzedaży napojów na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa do przedsiębiorców prowadzących sklepy internetowe, którzy zawierają umowy sprzedaży z konsumentami wyłącznie za pośrednictwem Internetu.

W pierwszej kolejności Państwa wątpliwość budzi, czy sprzedaż napojów bezalkoholowych opisanych we wniosku, dokonana za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz konsumentów, skutkuje powstaniem obowiązku naliczenia i zapłaty przez Państwa opłaty od środków spożywczych,  o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Zatem za napój na potrzeby ustawy uważa się produkt, który:

- jest wyrobem w postaci napoju oraz syropem będącym środkiem spożywczym, oraz

- jest ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11, oraz

- w jego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Stwierdzić zatem należy, że napoje bezalkoholowe opisane we wniosku spełniają definicję napoju podlegającego opłacie, gdyż są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług  w dziale 11, oraz zawierają w swoim składzie dodatek substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Z kolei przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy tj. sprzedaż napojów podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.

W myśl art. 12e ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, przez sprzedaż detaliczną rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa.

Zatem sprzedaż detaliczna w rozumieniu ustawy dotyczy wyłącznie sprzedaży towarów na rzecz konsumentów na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa, przy czym w drugim przypadku konieczna jest fizyczna obecność stron przynajmniej na etapie złożenia oferty, która inicjuje zawarcie umowy.

Ustawa nie definiuje pojęcia konsumenta. Należy więc przytoczyć definicję konsumenta zawartą w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Stosownie do art. 22¹ Kodeksu cywilnego,

W zakresie definicji konsumenta, zasadne jest również powołanie art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.),

Z kolei przez lokal przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 3 ustawy z 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2023 r. poz. 2759 ze zm.), zwanej dalej ustawą o prawach konsumenta, rozumie się:

a) miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,

b) miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta, umowa zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa oznacza:

umowę z konsumentem zawartą:

 a) przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,

 b) w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa w lit. a,

 c) w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron,

 d) podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami,

 e) podczas pokazu zorganizowanego przez przedsiębiorcę, w którym uczestniczy zaproszona bezpośrednio lub pośrednio określona liczba konsumentów, w którego trakcie ma miejsce promocja, składanie ofert sprzedaży lub sprzedaż towarów lub usług, bez względu na to, czy został na niego zorganizowany transport.

Należy wskazać, że ustawa o prawach konsumenta, oprócz ww. rodzajów umów (umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa i umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa) wymienia jeszcze jeden rodzaj umowy, a mianowicie umowę zawartą na odległość.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o prawach konsumenta, umowa zawarta na odległość oznacza:

W świetle powyższego, sprzedaż napojów na rzecz konsumentów za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) nie spełnia definicji sprzedaży detalicznej, o której mowa w art. 12a ust. 3 ustawy.

W konsekwencji w przypadku sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, na rzecz konsumentów za pośrednictwem sklepu internetowego, poprzez zawieranie umów na odległość, nie są Państwo zobowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych, gdyż sprzedaż ta nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z tytułu prowadzonej przez Państwa sprzedaży napojów bezalkoholowych dokonywanej za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz konsumentów – należało uznać za prawidłowe.

Następnie, Państwa wątpliwość budzi, czy sprzedaż napojów bezalkoholowych opisanych we wniosku, za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz przedsiębiorcy nieprowadzącego sprzedaży detalicznej napojów, skutkuje powstaniem obowiązku naliczenia i zapłaty przez Państwa opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego przez Państwa opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, może się zdarzyć, że nabywcami sprzedawanych przez Państwa napojów bezalkoholowych w sklepie internetowym poprzez zawieranie umów na odległość, będą osoby fizyczne działające jako przedsiębiorcy, tj. wniosą o wystawienie faktury VAT i oznaczą siebie jako przedsiębiorców. Wskazali Państwo, że podmioty te nie będą jednak wprowadzać napojów na rynek krajowy w rozumieniu art. 12a ust. 2 ustawy. Przedsiębiorcy w tym zakresie złożą stosowne oświadczenie potwierdzające ww. informację.

Jak wskazano już wyżej opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy. Z kolei przez wprowadzenie na rynek krajowy tych napojów zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 (sprzedaż napojów do podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową).

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy, należy zauważyć, że w przypadku gdy przedsiębiorcy na rzecz, których sprzedają Państwo przedmiotowe napoje za pośrednictwem sklepu internetowego, nie prowadzą sprzedaży detalicznej napojów, to wówczas nie następuje wprowadzenie tych napojów na rynek krajowy, bowiem nie dokonają Państwo sprzedaży do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna, jak również sami nie prowadzą Państwo w tym przypadku sprzedaży detalicznej jako zamawiający, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, w przypadku sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, za pośrednictwem sklepu internetowego, poprzez zawieranie umów na odległość, na rzecz przedsiębiorców nieprowadzących sprzedaży detalicznej napojów, nie będą Państwo zobowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych, gdyż jak wyjaśniono powyżej, sprzedaż ta nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z tytułu prowadzonej przez Państwa sprzedaży napojów bezalkoholowych dokonywanej za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz przedsiębiorcy nieprowadzącego sprzedaży detalicznej napojów– należało uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwość budzą również sytuacje, w których napoje bezalkoholowe zostaną przez Państwa sprzedane:

- za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz przedsiębiorców (sklepów) prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej,

- na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa do sklepów prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.

Jak wskazali Państwo we wniosku, istnieje również możliwość sprzedaży napojów do przedsiębiorców prowadzących sklepy internetowe, którzy zawierają umowy sprzedaży z konsumentami wyłącznie za pośrednictwem Internetu. Podmioty te, złożą stosowne oświadczenia, że nie będą wprowadzać napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy. W uzupełnieniu wniosku, doprecyzowali Państwo, że sprzedaż na rzecz ww. podmiotów dokonywana jest na podstawie:

- umowy zawartej na odległość, tj. umowy zawartej w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie,

- umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa.

W tym miejscu, należy ponownie podkreślić, że obowiązek uiszczenia opłaty od środków spożywczych powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy. Mając więc na uwadze art. 12a ust. 2 ustawy, definiujący pojęcie wprowadzenia napojów na rynek krajowy, zauważyć należy, że nawiązuje on wyłącznie do sprzedaży detalicznej, tj. wprowadzenie na rynek krajowy następuje m.in. w momencie sprzedaży napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa  w art. 12d ust. 1 do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna, a także kiedy sprzedaż detaliczną prowadzi producent, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach WNT lub importer napoju  oraz w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy.

Z kolei, jak zostało wskazane powyżej, zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, sprzedaż detaliczna w rozumieniu ustawy dotyczy wyłącznie sprzedaży towarów na rzecz konsumentów na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa, przy czym w drugim przypadku konieczna jest fizyczna obecność stron przynajmniej na etapie złożenia oferty, która inicjuje zawarcie umowy. W zakresie powyższych definicji ustawodawca wprost odwołuje się do ustawy o prawach konsumenta, która to oprócz ww. rodzajów umów (umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa i umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa) wymienia jeszcze jeden rodzaj umowy – umowę zawartą na odległość.

Ponownie należy podkreślić, że w świetle powyższego, mając na uwadze definicję umowy zawartej na odległość określoną w art. 2 pkt 1 ustawy o prawach konsumenta, sprzedaż napojów na rzecz konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, nie spełnia definicji sprzedaży detalicznej, o której mowa  w art. 12a ust. 3 ustawy.

Uwzględniając zatem okoliczność, iż napoje bezalkoholowe opisane we wniosku, sprzedają Państwo do przedsiębiorców (sklepów) prowadzących sprzedaż na rzecz konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, należy stwierdzić, że podmioty te nie prowadzą sprzedaży detalicznej w myśl art. 12a ust. 3 ustawy.

Tym samym, w przypadku dokonywanej przez Państwa sprzedaży napojów bezalkoholowych zarówno za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) jak i na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa, na rzecz przedsiębiorców (sklepów) prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, nie nastąpi wprowadzenie napojów na rynek krajowy, bowiem analogicznie jak w przypadku zadanego przez Państwa pytania nr 2, nie dokonają Państwo sprzedaży napojów do pierwszego punktu,  w którym prowadzona jest sprzedaż detaliczna, jak również sami nie prowadzą Państwo  w tym przypadku sprzedaży detalicznej jako zamawiający, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, w przypadku sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, za pośrednictwem sklepu internetowego, poprzez zawieranie umów na odległość, jak i na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa – na rzecz przedsiębiorców prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, nie będą Państwo zobowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych, gdyż jak wyjaśniono powyżej, sprzedaż  ta nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z tytułu prowadzonej przez Państwa sprzedaży napojów bezalkoholowych dokonywanej:

- za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz przedsiębiorców (sklepów) prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej,

- na podstawie umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa do sklepów prowadzących sprzedaż do konsumentów wyłącznie na odległość za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej,

- należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o treści niniejszego rozstrzygnięcia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – PPSA.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).