Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 17 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB1-1.4019.33.2022.2.WK
Brak obowiązku uiszczenia opłaty z tytułu sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, za pośrednictwem Sklepu internetowego na rzecz klientów indywidualnych będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tj. konsumentów
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy są Państwo podmiotem zobowiązanym do zapłaty opłaty od środków spożywczych z tytułu sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, za pośrednictwem Sklepu internetowego na rzecz klientów indywidualnych będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tj. konsumentów –jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 grudnia 2022 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca (dalej również jako: Spółka) jest (…) czynnym podatnikiem VAT w Polsce.
Przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna (…) prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium kraju Spółka prowadzi sieć stacjonarnych sklepów (dalej: Sklep stacjonarny, Sklepy stacjonarne), w których prowadzona jest sprzedaż detaliczna (…).
(…).
Sprzedaż jest prowadzona zasadniczo na rzecz klientów indywidualnych będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tj. konsumentów (dalej: Klient, Klienci). Mogą zdarzyć się również sytuacje, w których Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą lub na rzecz osób prawnych (dalej: Przedsiębiorca, Przedsiębiorcy).
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium kraju Spółka prowadzi również sprzedaż na rzecz Klientów za pośrednictwem sklepu internetowego, tj. poprzez dedykowaną witrynę internetową lub aplikację (dalej: Sklep internetowy), umożliwiającą Klientom składanie zamówień na oferowane produkty oraz dokonywanie zapłaty za nie. Obecnie ogólne warunki handlowe Sklepu internetowego zakładają sprzedaż na rzecz Klientów, niemniej, Wnioskodawca nie wyklucza umożliwienia w przyszłości sprzedaży z wykorzystaniem Sklepu internetowego na rzecz Przedsiębiorców.
W ramach oferowanego asortymentu sprzedawanych produktów, Spółka wprowadza na rynek krajowy napoje bezalkoholowe (…) z dodatkiem:
1) cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie);
2) kofeiny lub tauryny;
(dalej: Napoje).
Wprowadzane przez Spółkę Napoje spełniają definicję napoju określoną w art. 12b ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, ujętego w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.
Sprzedawane przez Wnioskodawcę Napoje są przez niego uprzednio nabywane – co do zasady w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – w celu ich dalszej odsprzedaży w Sklepach stacjonarnych, jak również za pośrednictwem Sklepu internetowego. (…) Spółka jest co do zasady wyłącznym dystrybutorem Napojów na polski rynek. Innymi słowy, sprzedaż detaliczna Napojów (…) na rzecz konsumentów powinna mieć miejsce wyłącznie w Sklepach stacjonarnych Spółki lub za pośrednictwem Sklepu internetowego.
Na chwilę obecną, w ramach oferowanego asortymentu sprzedawanych Napojów, Wnioskodawca posiada trzy grupy Napojów które są dostępne do sprzedaży w Sklepach stacjonarnych oraz za pośrednictwem Sklepu internetowego:
i. Napoje o zawartości cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub o zawartości w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w Rozporządzeniu;
ii. Napoje o zawartości cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju;
iii. Napoje z dodatkiem kofeiny lub tauryny.
Każda z powyżej wymienionych grup Napojów została przez Wnioskodawcę zakwalifikowana jako podlegająca opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym (dalej: Opłata).
(…)
Wnioskodawca w ramach oferowanego asortymentu sprzedawanych Napojów posiada również inne Napoje, które pozostają poza zakresem Opłaty z uwagi na wyłączenia zawarte w Ustawie o zdrowiu publicznym (…).
Wnioskodawca powziął natomiast wątpliwości co do konieczności uiszczania w obowiązującym stanie prawnym Opłaty od sprzedaży Napojów na rzecz Klientów za pośrednictwem Sklepu internetowego oraz na rzecz Przedsiębiorców w Sklepach stacjonarnych i za pośrednictwem Sklepu internetowego.
Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:
Spółka wskazuje, iż sprzedawane przez nią Napoje są/będą przez Spółkę nabywane w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Spółka nie była i nie jest zamawiającym w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (tj. Dz. U. z 2022, poz. 1608).
Spółka informuje, iż w przypadku Napojów będących przedmiotem złożonego Wniosku Spółka nie dokonuje oraz nie będzie dokonywała nabyć od podmiotów krajowych.
W odpowiedzi na pytanie Organu, czy sprzedaż napojów na rzecz konsumentów i przedsiębiorców za pośrednictwem sklepu internetowego stanowi umowę zawartą na odległość w myśl art. 2 pkt 1 ustawy z 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 ze zm.), tj. umowę zawartą w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie? – podali Państwo, że:
Sprzedaż dokonywana za pośrednictwem Sklepu internetowego stanowi umowę zawartą na odległość w myśl art. 2 pkt 1 ustawy z 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 ze zm.). Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że nie realizuje jeszcze sprzedaży Napojów za pośrednictwem sklepów internetowych na rzecz przedsiębiorców.
(…)
Pytanie (dotyczące zakresu interpretacji)
1. Czy Wnioskodawca powinien zostać uznany za podmiot obowiązany do odprowadzenia Opłaty z tytułu sprzedaży Napojów na rzecz Klientów dokonywanej za pośrednictwem Sklepu internetowego?
Państwa stanowisko w sprawie (dotyczące zakresu interpretacji, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
1. Wnioskodawca nie jest podmiotem obowiązanym do odprowadzania Opłaty z tytułu sprzedaży Napojów dokonywanej na rzecz Klientów za pośrednictwem Sklepu internetowego.
Uzasadnienie Państwa stanowiska (dotyczące zakresu interpretacji):
Zgodnie z brzmieniem art. 12d ust. 1 pkt 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, do zapłaty Opłaty zobowiązany jest m.in. podmiot prowadzący sprzedaż detaliczną napojów, będący podmiotem nabywającym napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zgodnie z tym podmioty, które podobnie jak w przypadku Wnioskodawcy, nabywają Napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, są obowiązane do uiszczenia Opłaty w przypadku, gdy prowadzą sprzedaż detaliczną Napojów.
Pojęcie „sprzedaży detalicznej” zdefiniowane jest w art. 12a ust. 3 ustawy o zdrowiu publicznym. Zgodnie z tym przepisem, przez „sprzedaż detaliczną” rozumie się dokonywanie na terytorium Polski, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:
- w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 oraz z 2021 r. poz. 2105),
- poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta,
także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.
Biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca nie realizuje sprzedaży Napojów w sposób, któremu towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej, zdaniem Spółki w celu stwierdzenia, czy dokonywana przez nią Sprzedaż Napojów Klientom za pośrednictwem Sklepu internetowego będzie spełniała przesłanki do uznania jej za „sprzedaż detaliczną”, kluczowe jest ustalenie, czy sprzedaż ta może być zakwalifikowana jako sprzedaż dokonywana na podstawie umowy zawartej z konsumentem w lokalu bądź też poza lokalem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w myśl art. 2 pkt 3 oraz art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta.
Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta, lokalem przedsiębiorstwa jest:
a) miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,
b) miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.
Natomiast z art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta wynika, że umową zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa jest umowa z konsumentem zawarta:
a) przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,
b) w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa w lit. a,
c) w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron, bądź też
d) podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami.
Z kolei umową zawartą na odległość, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o prawach konsumenta jest umowa zawarta z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej ilości środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.
Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy oraz opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż Napojów Klientom za pośrednictwem Sklepu internetowego nie kwalifikuje się do uznania jej za sprzedaż dokonywaną na podstawie umowy zawieranej w lokalu przedsiębiorstwa, oraz nie spełnia kryteriów sprzedaży dokonywanej na podstawie umowy zawieranej poza lokalem przedsiębiorstwa.
Można ją uznać z kolei za sprzedaż na podstawie umowy zawartej na odległość, o której mowa w art. 2 pkt. 1 ustawy o prawach konsumenta. Zakup Napojów przez Klientów za pomocą Sklepu internetowego odbywa się bowiem na podstawie umowy sprzedaży zawartej z wykorzystaniem środka porozumiewania się na odległość (łącza internetowego) bez fizycznej wizyty Klienta w placówce Wnioskodawcy.
Co istotne jednak, sprzedaż towarów na podstawie umowy zawieranej na odległość nie jest wymieniona w art. 12a ust. 3 ustawy o zdrowiu publicznym jako rodzaj sprzedaży detalicznej. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy nie ma podstaw do zakwalifikowania sprzedaży Napojów na rzecz Klientów z wykorzystaniem Sklepu internetowego jako sprzedaży detalicznej, co w konsekwencji prowadzi do uznania, iż taka sprzedaż nie podlega Opłacie.
Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in. w interpretacji z dnia 21 czerwca 2021 r. nr. 0111-KDSB1-1.4019.25.2021.2.MF, w której organ stwierdził, iż „(...) sprzedaż na rzecz Konsumentów na podstawie umów zawieranych na odległość (za pośrednictwem Sklepu Internetowego) nie spełnia definicji sprzedaży detalicznej wskazanej w art. 12a ust. 3 ustawy. Zatem, niezależnie czy (i) Opłata cukrowa została wcześniej zapłacona przez producenta lub dostawcę i niezależnie, czy (ii) nabywacie Państwo Napoje jako zamawiający lub w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu - nie są Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy w przypadku sprzedaży napojów za pośrednictwem sklepu internetowego”.
Analogiczne stanowisko wyraził organ w interpretacji z dnia 3 sierpnia 2021 r., nr 0111-KDSB1-1.4019.94.2021.2.MF, gdzie potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, który twierdził, iż „Sprzedaż towarów na podstawie umowy zawartej na odległość w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o prawach konsumenta nie została jednak wskazana jako rodzaj sprzedaży detalicznej w rozumieniu definicji, o której mowa w art. 12a ust. 3 ustawy o zdrowiu publicznym. W ocenie Spółki powyższe oznacza, że dokonywana przez nią Sprzedaż Napojów przez Internet na rzecz konsumentów nie podlega opłacie od środków spożywczych”.
Mając na uwadze powyższe, w zakresie Pytania 1, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie jest on zobligowany do odprowadzania Opłaty od sprzedaży Napojów dokonywanej na rzecz Klientów za pośrednictwem Sklepu internetowego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia czy są Państwo podmiotem zobowiązanym do zapłaty opłaty od środków spożywczych z tytułu sprzedaży napojów za pośrednictwem Sklepu internetowego na rzecz klientów indywidualnych będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tj. konsumentów – jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1608), zwanej dalej ustawą,
wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:
1)cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.) zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
2)kofeiny lub tauryny
– podlega opłacie.
Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy,
przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.
Jak stanowi art. 12a ust. 3 ustawy,
przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:
1) w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 oraz z 2021 r. poz. 2105),
2) poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta
- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.
Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy,
za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.
Zgodnie z art. 12d ust. 1 ustawy,
obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:
1) podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2) zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy,
obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.
Z opisu stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że w ramach działalności gospodarczej prowadzą Państwo sieć stacjonarnych sklepów, w których prowadzona jest sprzedaż detaliczna (…).
Wskazali Państwo, że w ramach oferowanego asortymentu posiadają Państwo napoje bezalkoholowe (…), które spełniają definicję napoju określoną w art. 12b ust. 1 ustawy, tj. są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, a także zawierają dodatek:
- cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie);
- kofeiny lub tauryny.
Wskazali Państwo również, że na chwilę obecną posiadają Państwo w oferowanym asortymencie, trzy grupy napojów, tj.:
- napoje o zawartości cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju, lub o zawartości w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,
- napoje o zawartości cukrów powyżej 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju,
- napoje z dodatkiem kofeiny lub tauryny.
Przedmiotowe napoje nabywacie Państwo w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a następnie dokonujecie ich sprzedaży w Sklepach stacjonarnych, a także za pośrednictwem Sklepu internetowego.
W Sklepach stacjonarnych przeważnie dokonują Państwo sprzedaży napojów na rzecz klientów indywidualnych będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tj. na rzecz konsumentów.
W ramach prowadzonej przez Państwa działalności prowadzą Państwo również sprzedaż przedmiotowych napojów na rzecz konsumentów za pośrednictwem Sklepu internetowego.
Doprecyzowując opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wyjaśnili Państwo, że sprzedaż dokonywana za pośrednictwem Sklepu internetowego stanowi umowę zawartą na odległość w myśl art. 2 pkt 1 ustawy z 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 ze zm.), tj. umowę zawartą w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.
Państwa wątpliwość budzi, czy w przypadku sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy za pośrednictwem Sklepu internetowego na rzecz klientów indywidualnych będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tj. konsumentów będziecie Państwo podmiotem zobowiązanym do uiszczenia opłaty od środków spożywczych.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami ustawy, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.
Z kolei przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy tj. sprzedaż napojów podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.
W myśl art. 12e ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.
Zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, przez sprzedaż detaliczną rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa.
Ustawa nie definiuje pojęcia konsumenta. Należy więc odwołać się do definicji konsumenta zawartej w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.
Stosownie do art. 221 Kodeksu cywilnego,
przez konsumenta należy rozumieć osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.
Z kolei przez lokal przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 3 ustawy z 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287 ze zm.), zwanej dalej ustawą o prawach konsumenta, rozumie się:
a) miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,
b) miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.
Natomiast stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta umowa zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa oznacza:
umowę z konsumentem zawartą:
a) przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,
b) w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa w lit. a,
c) w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron,
d) podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami.
Zatem sprzedaż detaliczna w rozumieniu ustawy dotyczy wyłącznie sprzedaży towarów na rzecz konsumentów na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa, przy czym w drugim przypadku konieczna jest fizyczna obecność stron przynajmniej na etapie złożenia oferty, która inicjuje zawarcie umowy.
Należy wskazać, że ustawa o prawach konsumenta, oprócz ww. rodzajów umów (umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa i umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa) wymienia jeszcze jeden rodzaj umowy, a mianowicie umowę zawartą na odległość.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o prawach konsumenta umowa zawarta na odległość oznacza:
umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.
W świetle powyższego, sprzedaż towarów na odległość do konsumentów za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej nie spełnia definicji sprzedaży detalicznej, o której mowa w art. 12a ust. 3 ustawy.
konsekwencji w przypadku sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, za pośrednictwem Sklepu internetowego na rzecz klientów indywidualnych będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tj. konsumentów, poprzez zawieranie umów na odległość nie będziecie Państwo zobowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych, gdyż sprzedaż ta nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy.
W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy są Państwo podmiotem zobowiązanym do zapłaty opłaty od środków spożywczych z tytułu sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, za pośrednictwem Sklepu internetowego na rzecz klientów indywidualnych będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tj. konsumentów – jest prawidłowe.
Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o treści niniejszego rozstrzygnięcia. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
W zakresie pytań oznaczonych we wniosku jako nr 2 i nr 3, (…), zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie, znak (…)
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…).
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right