Interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.303.2024.2.WK

Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług udostępniania lokali na rzecz pracowników.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Usług udostępniania lokali na rzecz pracowników. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 lipca 2024 r. (wpływ 9 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Spółka (...) (dalej: „Spółka”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się realizacją na potrzeby inwestorów budowy elektrowni fotowoltaicznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zatrudnia bądź współpracuje na podstawie umowy zlecenia: zespół specjalistów, techników oraz pracowników fizycznych, którzy posiadają doświadczenie w tworzeniu systemów fotowoltaicznych i wykonują usługi instalacji i montażu fotowoltaiki w wybranych lokalizacjach na terenie kraju (dalej „Pracownicy“).

W związku z realizacją przez Spółkę usług w różnych lokalizacjach na terenie kraju, oraz realizacją projektów, które mogą trwać od kilku dni do kilku tygodni czy nawet miesięcy, Spółka ponosi regularnie wydatki na wynajem mieszkań dla Pracowników, którzy są w nich lokowani na czas realizacji i montażu paneli fotowoltaicznych w wybranych lokalizacjach w Polsce, zgodnie z bieżącym zapotrzebowaniem (dalej „Usługi udostępniania lokali“). Wydatki ponoszone na najem mieszkań (na ogół właścicieli prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT), są efektywnie niższe od wydatków, które Spółka musiałaby ponieść na wynajem miejsc noclegowych w hotelach lub pensjonatach. Dodatkowo, kryterium wyboru kwater (mieszkań) wynika również z bliższej lokalizacji miejsc noclegowych względem prowadzonych inwestycji przez Spółkę, co również redukuje częściowo potencjalne koszty dla Spółki.

Wydatki, które Spółka ponosi w związku z powyższym są na ogół dokumentowane przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą fakturą zawierającą efektywną stawkę podatku VAT – tj. 23% lub 8%, w zależności od klasyfikacji usługi przez wystawcę faktury i obejmują wybrany okres czasu, najczęściej od 1-2 do kilku tygodni. Podmioty wystawiający na rzecz Spółki faktury dokumentujące Usługi udostępniania lokali posiadają status czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT.

Nabywane przez Spółkę Usługi udostępniania lokali, polegają na udostępnieniu Spółce lokali o charakterze mieszkalnym, które to Spółka następnie udostępnia swoim Pracownikom. Przy czym, celem zapewnienia miejsca Pracownikom Spółki nie jest chęć zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, lecz jedynie bezwzględna potrzeba do zapewnienia Spółce osób do pracy, które nie mają własnego miejsca zakwaterowania w pobliżu miejsca wykonywania zleconych przez Spółkę prac, zakładając, że w przypadku braku zapewnienia zakwaterowania Pracownikom, Spółka w ogóle nie mogłaby zrekrutować pracowników do prowadzonej inwestycji. Spółka zatrudnia wyłącznie Pracowników spoza UE i w sytuacji braku zapewnienia im zakwaterowania, Spółka w ogóle nie mogłaby osiągać przychodów i prowadzić działalności gospodarczej. To z kolei uniemożliwiłoby Spółce wykonywanie czynności opodatkowanych VAT i osiąganie przychodów (czynności opodatkowanych VAT) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Spółka powzięła wątpliwość, czy w związku z rozstrzygnięciem Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 12 grudnia 2023 r. (sygn. akt I FSK 281/23), w którym Sąd wskazał jednoznacznie, że: „Wydatki na najem lokali mieszkalnych dla pracowników i współpracowników spółki, nawet jeśli nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, to ich poniesienie wpływa na uzyskanie obrotu opodatkowanego VAT niejako poprzez zabezpieczenie utrzymania źródła przychodu. Spółka powinna mieć zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich poniesieniem.“, Spółka jest uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących nabycie Usług udostępniania lokali.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

Na pytanie o treści: „Czy (…) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?”, odpowiedzieli Państwo: „Tak. NIP (…)”.

Jako Strona umów najmu kwater (mieszkań) z podmiotami wynajmującymi zawsze występuje (…)

Spółka buduje i stawia farmy fotowoltaiczne na terytorium całego kraju. Od początku prowadzenia działalności, Spółka wybudowała ponad (...) farm fotowoltaicznych o mocy ponad (...) megawatów (obszar zabudowanego terenu sięga ok. (...) hektarów ziemi).

Obecnie pracownicy wykonujący budowę farm mieszkają w dwudziestu lokalizacjach na terenie całego kraju. Są to kwatery pracownicze, hostele, mieszkania prywatne itd., w zależności od potrzeb Spółki i dostępności obiektów w danej lokalizacji. Na chwilę obecną Spółka prowadzi budowy pod (…). Każda budowa może trwać (w zależności od wielkości) od tygodnia do ok. 3-5 miesięcy. Bywa również tak, że brygady współpracowników w różnych lokalizacjach są mobilne w zależności od bieżącego postępu prac lub przerwy w pracach w poszczególnych lokalizacjach. Może to wynikać z takich okoliczności, gdy Inwestor chce przyspieszyć roboty, czy dostawa komponentów w danej lokalizacji się opóźnia albo współpracownicy są angażowani jako serwis gwarancyjny po zakończeniu budowy. Takie sytuacje są integralną częścią prowadzonego biznesu, co wymaga elastyczności Spółki w zakresie wyboru lokalizacji kwater. Z drugiej strony, współpracownik wykonujący pracę nie jest w stanie przewidzieć w dłuższej perspektywie, w jakiej części kraju, bądź w jak długim okresie, będzie wykonywał prace.

W tym miejscu należy wskazać, że osoby podejmujące współpracę ze Spółką wykonują pracę, która nie wymaga komunikatywnego poziomu znajomości języka polskiego, a osoby współpracujące pochodzące nie znają języka polskiego na tyle dobrze, aby samodzielnie móc wyszukać miejsce zakwaterowania, zrozumieć i podpisać umowę oraz wypełniać obowiązki z tym związane. Spółka zatrudnia pracownika, który koordynuje dyslokację współpracowników i zamawia miejsca noclegowe w wybranych lokalizacjach, w zależności od potrzeb Spółki w konkretnym okresie. Z biznesowego punktu widzenia, nie ma takiej możliwości, aby współpracownicy sami rezerwowali sobie miejsca noclegowe w związku z wykonywaniem pracy w różnych lokalizacjach, byłoby to nieekonomiczne i nieuzasadnione, chociażby ze względów logistycznych. Pracownicy nie są w stanie sami określić miejsca destynacji, z którego odległość do budowy farmy będzie optymalna, a dodatkowo generowałoby to dodatkowe koszty związane z dojazdem różnych osób z różnych lokalizacji na miejsce budowy.

Może się zdarzyć, że pracownicy Spółki, którzy znają dobrze język polski, mieszkają w Polsce od dłuższego czasu i ze względów osobistych chcą mieszkać osobno, mogą wynajmować mieszkanie samodzielnie, a koszty wynajmu są zwracane takiemu współpracownikowi. Niemniej jednak taka sytuacja ma charakter sporadyczny i przeważnie dotyczy składu kierowniczego, a nie szeregowych pracowników. Intencją Spółki jest jednak uzyskanie interpretacji w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w zakresie wskazanym w poprzednim akapicie.

Podmioty wynajmujące nie są/nie będą z Państwem powiązani w jakichkolwiek sposób, np. biznesowo, rodzinnie.

Mieszkanie jest udostępniane nieodpłatnie, gdyż jest to niezbędne do tego, aby Spółka wybudowała farmę fotowoltaiczną w konkretnej lokalizacji, zatem koszt zakwaterowania jest de facto wliczony w koszt prowadzenia konkretnej inwestycji, a więc w czynności opodatkowane VAT. W związku z opłacaniem lokali mieszkalnych (kwater, hosteli, mieszkań prywatnych) Spółka otrzymuje świadczenie, w wyniku którego jest w stanie wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu VAT, tj. czynności polegające na budowie farm fotowoltaicznych na zlecenie konkretnego inwestora.

Celem zapewnienia miejsca Pracownikom Spółki nie jest chęć zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, lecz jedynie chęć zapewnienia Spółce osób do pracy, które nie mają własnego miejsca zakwaterowania w pobliżu miejsca wykonywania zleconych przez Spółkę prac, zakładając, że w przypadku braku zapewnienia zakwaterowania Pracownikom, Spółka w ogóle nie mogłaby zrekrutować pracowników do prowadzonej inwestycji. To z kolei uniemożliwiłoby Spółce wykonywanie czynności opodatkowanych VAT.

O ile Spółka jest firmą wykonawczą w branży budowlanej, głównym jej narzędziem, dzięki którym prace są wykonywane są ludzie, za pomocą których realizują Państwo wasze działania. Wychodząc z tego założenia Spółka ma biznesową potrzebę utrzymania warunków pracy oraz pobytu pracowników czy współpracowników na odpowiednim poziomie.

W branży fotowoltaicznej występuje bardzo wysoka konkurencja w obszarze pracowników i bardzo wysoka rotacja. Zapewnienie zatrudnienia jak również dowóz do miejsca wykonywania robót, może być dla wielu współpracowników czynnikiem wiodącym przy wyborze miejsca pracy, co umożliwia Spółce bardziej efektywne i długofalowe pozyskiwanie i utrzymanie ludzi do współpracy. Brak zapewnienia zatrudnienia spowodowałby brak ludzi chętnych do pracy, ciągłą rotację i przestoje w pracy, co mogłoby skutkować niewypłacalnością Spółki z uwagi na generowanie strat.

Wszystkie osoby, które pracują na rzecz Spółki w związku z budową farm fotowoltaicznych, stanowią pracownicy wykwalifikowani, tj. m.in. operatorzy maszyn budowlanych (koparki, ładowarki, kafary itd.) oraz elektrycy, które to stanowiska wymagają odpowiednich uprawnień. Z kolei personel, który nie wymaga kwalifikacji jest przeważający w łącznym zatrudnieniu, i stanowią go głównie monterzy.

Niewątpliwie osoby wykwalifikowane, w sposób przedstawiony poniżej, jak i monterzy stanowią niezbędną kadrę do wykonywania czynności pracowniczych jako całość, stąd w stosunku do cały skład pracowniczy może korzystać z kwater.

Wynika to z aktualnych realiów i trendów rynku pracy. Pracownicy polscy bądź z innych krajów UE nie są co do zasady zainteresowani pracą w takim zakresie, gdyż jest to praca o charakterze fizycznym, a wymogi finansowe przy podjęciu pracy przez pracowników krajowych są kilkukrotnie wyższe niż z państw trzecich. Pracę w Spółce podejmują najczęściej osoby, które godzą się na częste przeprowadzki, rotację po kraju oraz nie mają w Polsce swojego stałego miejsca zamieszkania (np. przyjechali do Polski w celach zarobkowych z zamiarem powrotu do kraju pochodzenia).

Trudności w znalezieniu pracowników w tym sektorze wynikają z uciążliwości warunków pracy (rotacje po kraju, ciągła praca w grupie, przebywanie w kręgu tych samych osób w pracy i po pracy czy utrudnione kontakty z osobami najbliższymi, z uwagi na rotacje po kraju). Powyższe stanowi duże wyzwanie dla Spółki w zakresie pozyskania pracowników fizycznych, zwłaszcza, że zapotrzebowanie na rynku pracy w tym sektorze jest bardzo duże, stąd Spółka musi zabiegać o pracowników, np. poprzez zabezpieczenie im zakwaterowania.

Na pytanie o treści: „Czy nabywane przez Państwa usługi udostępniania kwater (mieszkań) wykorzystywane są/będą przez Państwa wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT?”, odpowiedzieli Państwo: „Tak. Ponoszone przez Spółkę wydatki na udostępnianie lokali pracownikom (współpracownikom), mają związek z jej czynnościami opodatkowanymi, jeżeli Spółka ponosi je celem stworzenia warunków zatrudnienia pracownikom (współpracownikom).

Co prawda, ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przez Spółkę obrotach opodatkowanych VAT, to jednak poniesienie tych wydatków warunkuje uzyskanie takiego obrotu opodatkowanego VAT należnego, poprzez zabezpieczenie utrzymania źródła przychodu (obrotu), co powoduje, że Spółce wykorzystuje nabywane przez siebie Usługi udostępniania kwater do czynności opodatkowanych VAT.

Innymi słowy, celem zapewnienia miejsca pracownikom Spółki nie jest chęć zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, lecz jedynie chęć zapewnienia Spółce osób do pracy, które nie mają własnego miejsca zakwaterowania w pobliżu miejsca wykonywania zleconych przez Spółkę prac, zakładając, że w przypadku braku zapewnienia zakwaterowania pracownikom, Spółka w ogóle nie mogłaby zrekrutować pracowników do prowadzonej inwestycji. To z kolei uniemożliwiłoby Spółce generowanie dochodu i wykonywanie czynności opodatkowanych VAT”.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Usług udostępniania lokali?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Usług udostępniania lokali.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (...) przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem wyjątków wprost wskazanych w ustawie o VAT.

Kwestia ograniczenia prawa od odliczenia uregulowana jest w art. 88 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT, mimo istnienia związku pomiędzy poniesionym kosztem a prowadzoną działalnością, między innymi jeżeli: nabywa usługi noclegowe (…), transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku, wystawione faktury stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane, podają kwoty niezgodne z rzeczywistością lub potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności.

W tym miejscu należy także zwrócić uwagę na treść art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, z którego wynika, że: „Zwalnia się od podatku (…) usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu (…)”.

Próbując dokonać wykładni ww. przepisów należy wskazać, że z literalnego brzmienia art. 86 ustawy o VAT wynika więc, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, istotne jest wykorzystywanie zakupionych towarów i usług do wykonywanych przez podatnika czynności opodatkowanych, a tym samym decydujący jest związek zakupionych towarów i usług z czynnościami podatnika generującymi należny podatek VAT.

Prawo do odliczenia powstaje zatem jako konsekwencja dokonania określonych zakupów, które są następnie wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Z czynnością opodatkowaną mamy natomiast do czynienia wtedy, gdy podlega ona opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy o VAT oraz jest dokonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (por. wyrok NSA z 29 października 2019 r., sygn. I FSK 1281/17).

Za błędne zatem należy uznać stanowisko, że brak prawa do odliczenia VAT z faktur za najem miejsc noclegowych, wynika z faktu powiązania tych usług z czynnościami polegającymi na udostępnianiu pokojów w hotelu, pensjonacie lub innym miejscu noclegowym Pracownikom, odpłatnie lub nieodpłatnie, które to czynności nie skutkują powstaniem świadczenia po stronie Spółki powodującego podatek VAT należny.

Za nieprawidłowe i niesłuszne należy zatem uznać łączenie ponoszenia wydatków z czynnościami udostępnienia lokali pracownikom (co do zasady, niepodlegające opodatkowaniu VAT), gdyż prawidłowe powinno być powiazanie ponoszonych wydatków na Usługi udostępniania lokali Pracownikom z opodatkowaną działalnością Spółki w zakresie instalacji i montażu farm fotowoltaicznych, w lokalizacjach wskazanych przez inwestorów na terenie całego kraju, bez względu na formę udostępniania takich lokali Pracownikom.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z dotychczasowym dorobkiem sądowo-administracyjnym, dla możliwości realizacji prawa do odliczenia, wystarczający jest chociażby pośredni związek ponoszonych wydatków z całokształtem działalności gospodarczej podatnika.

Z treści art. 86 ustawy o VAT nie wynika w szczególności w żaden sposób, czy związek ten musi być bezpośredni, czy wystarczającym dla odliczenia podatku naliczonego jest wykazanie pośredniego tylko związku zakupionych towarów i usług z czynnościami podatnika opodatkowanymi podatkiem VAT.

Co więcej, jak wskazują inne rozstrzygnięcia sądów administracyjnych, w przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. „kosztów ogólnych”, tj. związanych z ogólnym prowadzeniem działalności, wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika (towarów lub usług) pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT (por. wyrok NSA z 29 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 571/10, oraz wyrok NSA z 29 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 1167/13).

Biorąc zatem pod uwagę powyższe wnioski, potwierdzone w prawomocnych rozstrzygnięciach sądów, należy wskazać, że ponoszone przez Spółkę wydatki na Usługi udostępniania lokali Pracownikom, mają związek z jej czynnościami opodatkowanymi, ponieważ Spółka ponosi je celem stworzenia warunków zatrudnienia Pracownikom, którzy przyczyniają się do osiągania przychodów przez Spółkę, a więc czynności podlegających opodatkowaniu VAT należnym.

Co prawda, ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przez Spółkę obrotach opodatkowanych VAT, to jednak poniesienie tych Wydatków warunkuje uzyskanie takiego obrotu opodatkowanego VAT należnym, poprzez zabezpieczenie utrzymania źródła przychodu (obrotu), co powoduje, że Spółce co do zasady przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących poniesienie Wydatków na Usługi udostępniania lokali Pracownikom.

Powyższe stanowisko potwierdza również m.in.:

-interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 marca 2020 r., sygn. S-ILPP4/4512-1-140/16/20-S/BA,

-wyrok NSA z dnia 2 czerwca 2023 r., sygn. akt I FSK 542/19,

oraz cytowane wcześniej:

-wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2023 r., sygn. akt I FSK 281/23,

-wyrok NSA z 29 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 571/10,

-wyrok NSA z 29 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 1167/13.

W tym miejscu, wyraźnie należy także wskazać na fakt, że nabywane przez Spółkę Usługi, nie są usługami noclegowymi. Usługi te polegają bowiem wyłącznie na udostępnianiu przez właścicieli lokali mieszkalnych (mieszkań czy domów), bez żadnych dodatkowych świadczeń. Co do zasady, nie obejmują one czynności dodatkowych, takich jak sprzątanie, zmiana lub zapewnienie pościeli, ani innych szeroko pojętych usług związanych z obsługą lokalu/najemcy oraz nie są świadczone usługi recepcyjne itp., które są charakterystyczne dla usług noclegowych. Tym samym, nie można jednoznacznie uznawać Usług nabywanych przez Spółkę za usługi noclegowe w rozumieniu art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Jednocześnie, brak jest, w opinii Spółki, podstaw, aby nabywane przez nią Usługi kwalifikować jako usługi najmu lokali przeznaczonych na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Taki pogląd wynika z faktu, że Spółka nie wynajmuje mieszkań na własne cele mieszkaniowe, bo jako osoba prawna nie może realizować potrzeb mieszkaniowych, a należy mieć na uwadze, że przepis (wyłączenie) z ustawy o VAT dotyczy wyłącznie zwolnienia z VAT usług wynajmu lokali na cele mieszkaniowe wynajmującego.

Celem zapewnienia miejsca Pracownikom Spółki nie jest chęć zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, lecz jedynie bezwzględna potrzeba zapewnienia Spółce osób do pracy, które nie mają własnego miejsca zakwaterowania w pobliżu miejsca wykonywania zleconych przez Spółkę prac, zakładając, że w przypadku braku zapewnienia zakwaterowania Pracownikom, Spółka w ogóle nie mogłaby zrekrutować pracowników do prowadzonej inwestycji. To z kolei uniemożliwiłoby Spółce wykonywanie czynności opodatkowanych VAT.

Korzystne dla Spółki stanowisko w tym zakresie, potwierdza także wyrok NSA z 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16, w którym wskazano, że: „zwolnienie najmu lokali mieszkalnych ma charakter zwolnienia celowego, ukierunkowanego na ochronę, w aspekcie ekonomicznym, najemców lokali mieszkalnych faktycznie zaspakajających potrzeby mieszkaniowe poprzez tenże najem. Preferencją tą nie są natomiast objęte usługi wynajmu lokali mieszkalnych, w których bezpośrednim celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz realizacja przez niego celów gospodarczych, w tym zarobkowych”. Jak dalej wskazuje NSA: „lokale te wprawdzie realizują cel mieszkaniowy, ale nie jest to cel wyłączny. W takim przypadku wynajem jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, choć pośrednio zaspokajane są potrzeby mieszkaniowe zatrudnionych pracowników”.

Przyjmując zatem, że nabywane przez Spółkę Usługi korzystania z lokali nie są usługami zwolnionymi z VAT, nie będzie miała również zastosowania przesłanka ograniczająca prawo do odliczenia VAT określona w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, co powoduje, że VAT naliczony wynikający z faktur za Usługi udostępniania lokali Pracownikom może podlegać odliczeniu przez Spółkę.

W opinii Spółki, bez wpływu dla prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabywane przez Spółkę Usługi udostępniania lokali – nie ma również znaczenia, że osoby (podmioty) wynajmujące mieszkania i domy na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej w różny sposób opisują świadczoną usługę – przykładowo jako najem na cele mieszkaniowe, usługa noclegowa, wynajem pokoi, itp. oraz stosują różne stawki VAT (8% lub 23%).

W opinii Wnioskodawcy, sposób opisu na fakturze sprzedawcy, co do zasady pozostaje bez wpływu dla klasyfikacji nabywanych usług i nie budzi wątpliwości co jest przedmiotem usługi – w każdym przypadku jest to udostępnienie lokalu na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej – tj. na potrzeby zakwaterowania w tych lokalach Pracowników Spółki w okresie wykonywania pracy na rzecz Spółki. Z opisów przytoczonych w stanie faktycznym jednoznacznie wynika, że usługi nabywane przez Spółkę polegają na udostępnieniu Spółce lokalu (Usługi udostępniania lokali Pracownikom Spółki), w związku z czym dobór słów do opisu tych usług nie powinien mieć znaczenia dla prawa do odliczenia podatku naliczonego z takich faktur.

W ocenie Spółki, dla prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie ma również znaczenia, że osoby wynajmujące Spółce mieszkania i domy dla potrzeb prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej stosują różne stawki. Spółka stoi bowiem na stanowisku, że usługi nabywane przez Spółkę powinny być klasyfikowane, jako usługi związane z zakwaterowaniem, czyli opodatkowane stawką VAT w wysokości 8%. Nie ma jednak znaczenia, jaką stawkę stosują wystawcy faktur, tj. czy stosują stawkę 8% czy 23%, co potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 czerwca 2022 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.166.2022.2.JJ, w której wskazano, że: „(…) Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji zastosowania przez sprzedawcę towaru lub usługi stawki wyższej niż prawidłowa, przysługuje Państwu prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktury dokumentującej nabycie związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Zastosowanie błędnej, zawyżonej stawki podatku przez wystawcę faktury nie pozbawia Państwa prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nie stanowi to negatywnej przesłanki, uniemożliwiającej odliczenie tego podatku, wymienionej w art. 88 ustawy. Powyższe wynika z tego, że dla istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury (nawet w przypadku wskazanym wyżej), obok fundamentalnych przesłanek takich jak status odliczającego jako czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT, związek zakupionych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi (u odliczającego) i faktycznie zrealizowana transakcja, to również najistotniejsze jest to, by nabyta usługa lub towar podlegały opodatkowaniu i nie korzystały przy tym ze zwolnienia od tego podatku. Kwestia stawki – z punktu widzenia podmiotu dokonującego odliczenia – ma drugorzędne znaczenie (…)”.

Powyższe, potwierdza również literalne brzmienie przepisów, m.in. art. 88 ustawy o VAT, który wskazuje, że nie podlega odliczeniu VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących czynności zwolnione. Przepis ten nie zawiera podobnej regulacji w stosunku do faktur, w których została zawyżona lub zaniżona stawka podatku VAT (nie ma również innych regulacji w ustawie o VAT, które zabraniałyby odliczenia VAT, gdy sprzedawca zastosował zawyżoną stawkę), co oznacza, że nawet gdy wystawca faktury zastosuje błędna stawkę VAT (np. 23% zamiast 8%), to Spółce i tak przysługuje prawo do odliczenia tego podatku wnikającego z faktury dokumentującej nabycie Usługi udostępnienia lokali dla potrzeb zakwaterowania Pracowników Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z treści art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie natomiast do art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści wskazanych wyżej przepisów wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny.

Natomiast prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje m.in. przy nabyciu towarów i usług:

1)wykorzystywanych do czynności nieobjętych zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (tzn. niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem),

2)wykorzystywanych do czynności wprawdzie podlegających zakresowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług, niemniej jednak na podstawie przepisów szczególnych zwolnionych od tego podatku.

W tym miejscu należy ponownie wskazać, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym.

Na podstawie treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061), dalej Kodeks cywilny:

Jak wynika z powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Na mocy art. 710 Kodeksu cywilnego:

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Podkreślić w tym miejscu należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy:

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Dla stwierdzenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot.

Powyższe zagadnienie było także przedmiotem orzeczenia TSUE z 16 października 1997 r., sygn. C-258/95. W przedmiotowym stanie faktycznym Trybunał rozważał, czy bezpłatny przewóz pracowników na teren przedsiębiorstwa stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 6(2)(b) VI Dyrektywy (opodatkowane VAT). Trybunał wskazał, że w większości sytuacji usługi transportowe świadczone nieodpłatnie na rzecz pracowników podlegają opodatkowaniu. Jednak zdarza się, że usługi transportowe świadczone przez pracodawcę są jedyną możliwością dowozu pracowników do miejsca pracy i wówczas takie usługi służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Wówczas osobiste korzyści uzyskiwane przez pracowników mają znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych, zaś artykuł 6(2)(b) nie ma zastosowania.

W normalnych okolicznościach użyczenie lokali mieszkalnych pracownikom służy prywatnym celom pracownika, jednakże w określonych okolicznościach (Zleceniobiorcy pracują w lokalizacjach odległych zarówno od siedziby Spółki, jak i od swojego miejsca zamieszkania), wymogi prowadzonej działalności (potrzeby przedsiębiorstwa) mogą spowodować konieczność zapewnienia przez pracodawcę lokali mieszkalnych dla pracowników na czas trwania stosunku pracy. W takich specyficznych okolicznościach służy to działalności gospodarczej podatnika, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego użyczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa. Zatem, jeśli z obiektywnych okoliczności wynika, że korzyść przedsiębiorstwa wynikająca z danej czynności ma charakter dominujący nad korzyścią osobistą danego pracownika, to do tej czynności nie znajdzie zastosowania obowiązek jej opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Podkreślić należy, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które nie spełniają warunku w nim wymienionego, tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Jeśli ww. warunek nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Usług udostępniania lokali.

Analizując wskazane wyżej informacje w kontekście przywołanych przepisów oraz orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdzić należy, że nieodpłatne udostępnianie lokali pracownikom Spółki, związanych z zakwaterowaniem na czas realizacji usług budowania i stawiania farm fotowoltaicznych przez Spółkę w pobliżu miejsca świadczenia pracy, stanowi nieodpłatne świadczenie usług. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, w analizowanym przypadku czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ w takich specyficznych okolicznościach nadrzędnym celem świadczonych usług będzie realizacja celów gospodarczych Wnioskodawcy – zapewnienie Spółce pracowników, a korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników z takiego bezpłatnego świadczenia ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa. Jak bowiem wskazali Państwo w opisie sprawy, mieszkanie jest udostępniane nieodpłatnie, gdyż jest to niezbędne do tego, aby Spółka wybudowała farmę fotowoltaiczną w konkretnej lokalizacji. Celem zapewnienia miejsca Pracownikom Spółki nie jest chęć zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, lecz jedynie chęć zapewnienia Spółce osób do pracy, które nie mają własnego miejsca zakwaterowania w pobliżu miejsca wykonywania zleconych przez Spółkę prac, zakładając, że w przypadku braku zapewnienia zakwaterowania Pracownikom, Spółka w ogóle nie mogłaby zrekrutować pracowników do prowadzonej inwestycji. W związku z opłacaniem lokali mieszkalnych (kwater, hosteli, mieszkań prywatnych) Spółka otrzymuje świadczenie, w wyniku którego jest w stanie wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu VAT, tj. czynności polegające na budowie farm fotowoltaicznych na zlecenie konkretnego inwestora.

Podsumowując, nieodpłatne udostępnianie lokali pracownikom przez Spółkę, stanowi nieodpłatne świadczenie usług związane z działalnością gospodarczą Spółki, które na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wynajem lokali mieszkalnych, które następnie udostępniają Państwo nieodpłatnie pracownikom należy stwierdzić, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zaznaczyć należy, że określenie pośredniego związku nabywanych towarów i usług z konkretną działalnością przedsiębiorcy (czynnościami opodatkowanymi bądź nieopodatkowanymi) może mieć miejsce dopiero w sytuacji, gdy niemożliwym jest wykazanie ich bezpośredniego związku z daną działalnością.

Jak wynika z opisu sprawy:

·Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT;

·Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się realizacją na potrzeby inwestorów budowy elektrowni fotowoltaicznych;

·Spółka zatrudnia bądź współpracuje na podstawie umowy zlecenia: zespół specjalistów, techników oraz pracowników fizycznych, którzy posiadają doświadczenie w tworzeniu systemów fotowoltaicznych i wykonują usługi instalacji i montażu fotowoltaiki w wybranych lokalizacjach na terenie kraju;

·nabywane przez Spółkę Usługi udostępniania lokali polegają na udostępnieniu Spółce lokali o charakterze mieszkalnym, które to Spółka następnie nieodpłatnie udostępnia swoim Pracownikom.

Ponadto, jak wskazali Państwo w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, co prawda ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przez Spółkę obrotach opodatkowanych VAT, to jednak poniesienie tych wydatków warunkuje uzyskanie takiego obrotu opodatkowanego VAT należnego, poprzez zabezpieczenie utrzymania źródła przychodu (obrotu), co powoduje, że Spółce wykorzystuje nabywane przez siebie Usługi udostępniania kwater do czynności opodatkowanych VAT.

Jak wskazano powyżej, obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Należy zaznaczyć, że w sytuacji nieodpłatnego świadczenia usług udostępniania lokali pracownikom w tych miejscach, które są bliskie miejscu wykonywania przez nich pracy wydatki dokonywane przez Spółkę będą służyły w pierwszej kolejności (bezpośrednio) do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług polegających na nieodpłatnym udostępnianiu lokali pracownikom, a ich następstwem nie będzie powstanie zobowiązania podatkowego (podatku należnego).

W konsekwencji, w takim przypadku prawo do odliczenia podatku naliczonego od przedmiotowych wydatków nie będzie przysługiwało Państwu w ogóle, ponieważ wydatki te nie będą wykorzystywane przez Państwa do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ww. wydatki służą bowiem bezpośrednio do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowanie

Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Usług udostępniania lokali pracownikom.

Państwa stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi tylko w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Odnośnie powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Państwa w przedmiotowym wniosku wyroków sądów, wyjaśniam, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).