Interpretacja indywidualna z dnia 5 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.187.2024.2.JSU

Uznanie zespołu składników majątkowych składających się na Restaurację za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i uznanie, że w związku z tym, sprzedaż Restauracji będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 23 kwietnia 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych składających się na Restaurację za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i uznania, że w związku z tym, sprzedaż Restauracji ta będzie stanowić czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wpłynął 24 kwietnia 2024 r. Przedmiotowy wniosek uzupełnił Pan pismem z 24 czerwca 2024 r., (data wpływu: 24 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą skupioną w głównej mierze na prowadzeniu kilku restauracji, wytwarzaniu gotowych posiłków i dań oraz na działalności usługowej wspomagającej transport lądowy (dalej: „Działalność Operacyjna”).

Działalność Operacyjna prowadzona jest na nieruchomościach położonych na terytorium województwa (...), które są zabudowane m.in. budynkami restauracji oraz pełną infrastrukturą techniczną umożliwiającą prowadzenie Działalności.

W celu zapewnienia efektywnego rozwoju JDG, w szczególności w zakresie Działalności Operacyjnej oraz przygotowania działalności do sprzedaży zespołu składników majątkowych wyróżnia się w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności restaurację (dalej: „Restauracja”; „Sprzedawana Restauracja”).

W celu umożliwienia wykonywania zaplanowanych zadań Wnioskodawca posiada składniki majątkowe materialne i niematerialne, m.in. aktywa, zobowiązania, prawa i obowiązki, wykorzystywane w celu prowadzenia Działalności. Powyższe składniki mają charakter funkcjonalny i jest to odpowiednio odzwierciedlone w strukturze organizacyjnej.

Wyodrębnienie funkcjonalne Restauracji w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy ustanowione jest poprzez realizację zadań gospodarczych w ramach Działalności Operacyjnej związanej z prowadzeniem wyodrębnionej Restauracji, która jest niezależna od pozostałej Działalności Operacyjnej.

Restauracja posiada wewnętrzną strukturę funkcjonalną wraz podziałem zadań i obowiązków. Jednocześnie do restauracji przypisani zostali pracownicy odpowiedzialni za realizację jej zadań.

Wyodrębnienie ewidencji rachunkowej Restauracji realizowane jest w systemie finansowo-księgowym poprzez wyodrębnienie w ewidencji odpowiednich subkont dla każdej restauracji prowadzonej przez Wnioskodawcę, w tym Restauracji. Restauracja posiada wydzielone subkonta, zarówno przychodowe i kosztowe, do których przypisywane są odpowiednio przychody i koszty przynależne do danej Restauracji. W zakresie kosztów wyjątkowo zdarzają się sytuacje, w których koszty o charakterze wspólnym mogą nie podlegać alokacji do konkretnej Restauracji, natomiast wszystkie przychody alokowane są odpowiednio.

Ponadto, możliwe jest również ustalenie rachunku zysków i strat dla każdej z Restauracji.

Aktualnie więc Restauracja podlega bezpośrednio Wnioskodawcy, który posiada przypisane dla realizacji jej zadań aktywa i zobowiązania.

Wnioskodawca planuje sprzedaż zespołu składników majątkowych w postaci zorganizowanej części składników materialnych i niematerialnych służących Wnioskodawcy do wykonywania Działalności Operacyjnej, tj. Restauracji.

Wraz ze sprzedażą składników majątkowych i niemajątkowych składających się na Restaurację na kupującego przeniesione zostaną prawa i obowiązki, aktywa oraz zobowiązania z nimi związane.

Kupujący przejmie prawa i obowiązki z umów zawartych przez Wnioskodawcę, a związanych z prowadzoną Restauracją. Możliwe, iż nie wszystkie umowy zostaną przeniesione w ramach ZCP, z uwagi na potencjalne zawarcie przez nabywcę ZCP umów we własnym zakresie.

Na kupującego przeniesione zostaną również zobowiązania (po uzyskaniu odpowiednich zgód od wierzycieli).

Wraz ze sprzedażą Restauracji pracownicy do niej przypisani zostaną przeniesieni na kupującego jako pracodawcę, a sprzedaż stanowić będzie przejście części zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu Pracy.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w praktyce dochodzić może do sytuacji, iż pracownicy co do zasady przypisani do Restauracji świadczyć będą pracę w innej restauracji Wnioskodawcy, niemniej po przejściu zakładu pracy kwestia ta zostanie odpowiednio uregulowana pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą.

Tym samym na kupującego przeniesione zostaną składniki materialne i niematerialne, które pozwolą w sposób niezakłócony prowadzić działalność przez przeniesioną Restaurację

W rezultacie, po sprzedaży kupujący będzie w dalszym ciągu kontynuować i rozwijać dotychczasową działalność gospodarczą Wnioskodawcy realizowaną przez wyodrębnioną uprzednio Restaurację.

Podsumowując, Restauracja, która funkcjonalnie realizuje obecnie zadania związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, jest w pełni oddzielona od pozostałej działalności Wnioskodawcy na płaszczyźnie organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej.

Należy dodać, że po sprzedaży zespołu składników majątkowych w postaci Restauracji pozostała Działalność Operacyjna będzie w dalszym ciągu funkcjonować w ramach JDG, a wraz z nią wszelkie prawa i obowiązki, aktywa oraz zobowiązania dotyczące tej działalności, w wyniku czego będzie ona dalej prowadzona w takim samym kształcie, jak przed dokonaniem sprzedaży zespołu składników majątkowych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazał Pan:

Wnioskodawca oświadcza, iż restauracja będąca przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest restauracja (…).

Do składników majątkowych i niemajątkowych będących przedmiotem transakcji przynależą takie składniki, które są konieczne prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie szerokorozumianych usług gastronomicznych w lokalizacji wskazanej w odpowiedzi na pytanie powyżej. W szczególności będą to:

- środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, takie jak np. umowa (...),

- prawa do projektów architektonicznych i budowlanych,

- wyposażenie jak np. kosze na śmieci znajdujące się w restauracji jak i na zewnątrz, zadaszenia i ogrodzenia przed wejściem do restauracji, zabudowa szklanych drzwi,

- znaki kierunkowe oraz znaki identyfikujące restaurację,

- cyfrowe systemy bezpieczeństwa i CCTV, systemy antywłamaniowre, systemy pomiaru czasu, systemy składania zamówień oraz serwery koordynujące infrastrukturę IT restauracji.

Ponadto w skład takiego wyposażenia zaliczono min.:

- Lodówki,

- komory chłodnicze,

- kioski oraz kioski cyfrowe,

- dyspensery monet i dyspensery napojów,

- ekspresy do kawy,

- grille elektroniczne,

- podgrzewacze,

- kostkarki używane do wytworzenia kostek lodu,

- maszyny wykorzystywane do przygotowania lodów i shake-ów,

- frytownice,

- tostery,

- specjalistyczne stoły,

- wszelkie meble znajdujące się w restauracji jak i na zewnątrz (np. ławki, stoły, parasole przeciwsłoneczne),

- obszar przeznaczony do wykonywania funkcji zmywania wraz z zmywarkami,

- łazienki oraz zaplecze pracownicze,

- radia wraz z głośnikami i wzmacniaczami.

Dodatkowo w skład tych składników wschodzą zapasy, jak i wszelkie inne składniki niezbędne do kontynuowania działalności restauracji w sposób niezakłócony.

Tak jak Wnioskodawca wskazał, że Wniosku „(…) na kupującego przeniesione zostaną składniki materialne i niematerialne, które pozwolą w sposób niezakłócony prowadzić działalność przez przeniesioną Restaurację. W rezultacie, po sprzedaży kupujący będzie w dalszym ciągu kontynuować i rozwijać dotychczasową działalność gospodarczą Wnioskodawcy realizowaną przez wyodrębnioną uprzednio Restaurację. Podsumowując, Restauracja która funkcjonalnie realizuje obecnie zadania związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, jest w pełni oddzielona od pozostałej działalności Wnioskodawcy na płaszczyźnie organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej”.

Mając to na uwadze, Wnioskodawca wskazuje, że wedle jego wiedzy na dzień poprzedzający sprzedaż zespół składników majątkowych składających się na restaurację będzie zdolny do niezależnego działania jako podmiot gospodarczy i nie będzie wymagał zaangażowania innych środków materialnych lub niematerialnych, a także struktur działalności przyszłego Nabywcy lub podjęcia dodatkowych działań przez przyszłego Nabywcę.

Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie przedmiot sprzedaży zespołu składników majątkowych składających się na restaurację na moment sprzedaży będzie na tyle zorganizowany, aby mógł samodzielnie wykonywać zadania i prowadzić działalność bez udziału pozostałych struktur przyszłego Nabywcy.

Wnioskodawca wskazuje, iż w jego ocenie zespół składników majątkowych i niemajątkowych składający się na restauracje jest kompletny i pozwala na kontynuowanie jej działalności zatem przyszły Nabywca nie będzie musiał angażować dodatkowych środków w celu kontynuacji działalności restauracji.

Wnioskodawca wskazuje, że zespół składników majątkowych składających się na restaurację będzie na moment sprzedaży wyodrębniony:

 1) na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. będzie stanowił wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, w tym również od innych restauracji:

 2) na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. będzie stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Pytanie

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym zespół składników majątkowych składających się na Restaurację będzie uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a w konsekwencji czy sprzedaż zespołu Restauracji będzie stanowić po stronie JDG czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie przepisów art. 6 pkt 1 Ustawy VAT?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym zespół składników majątkowych składających się na Restaurację będzie uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a w konsekwencji ich sprzedaż będzie stanowić po stronie Wnioskodawcy czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie przepisów art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 2 pkt 27e Ustawy VAT ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Stosownie do art. 6 pkt 1 Ustawy VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazany w opisie zdarzenia przyszłego zespół składników materialnych i niematerialnych, składający się na Restaurację stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu powyższego przepisu, ponieważ obejmuje organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Jest przy tym przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych (tj. w ramach Działalności Operacyjnej) oraz mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W celu stwierdzenia spełnienia wymogów uznania Restauracji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27c Ustawy VAT, poniżej Wnioskodawca przedstawia argumenty na potwierdzenie wyodrębnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych wchodzących w jego skład pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym.

Wyodrębnienie organizacyjne

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że odrębny pod względem organizacyjnym zespół składników materialnych i niematerialnych powinien mieć swoje miejsce w strukturze organizacyjnej jako dział, oddział, pion, wydział itp. Takie stanowisko było wielokrotnie wyrażane przez organy podatkowe, m.in. potwierdził je:

a) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dn. (…) r. (znak - …),

b) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dn. (…) r. (znak - …),

c) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dn. (…) r. (znak - …),

d) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dn. (…) r. (znak - …),

e) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dn. (…) r. (znak - …).

W perspektywie wyodrębnienia organizacyjnego istotne jest formalne potwierdzenie struktury organizacyjnej, co oznacza że organizacyjne wyodrębnienie zostało dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa. Istniejąca struktura z określonymi relacjami podległości służbowej i podziału kompetencji w przedsiębiorstwie stanowi jedną z oznak organizacyjnego wyodrębnienia części przedsiębiorstwa.

O wyodrębnieniu organizacyjnym Restauracji może świadczyć obowiązująca struktura organizacyjna, wskazująca szczegółowy zakres obowiązków pracowniczych czy też zasady zwierzchnictwa nad wykonywaną pracą (por. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z (…) r., znak - …).

Mając to na uwadze, Wnioskodawca podkreśla, iż w ramach prowadzonej działalności funkcjonuje podział na prowadzone przez niego restauracje, który to podział odzwierciedlony jest w wewnętrznych dokumentach korporacyjnych, w tym w zakresie przydzielenia odpowiednich pracowników do poszczególnych restauracji czy organizacji pracy w danej restauracji.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, warunek wyodrębnienia organizacyjnego zespołu składników materialnych i niematerialnych, składających się na Restaurację, w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy został spełniony.

Wyodrębnienie finansowe

Wyodrębnienie finansowe stanowi sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Takie rozumienie podzielają organy podatkowe, w wydawanych indywidualnych interpretacjach podatkowych, m.in.:

a) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dn. (…) r. (znak - …),

b) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dn. (…) r. (znak - …),

c) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dn. (…) r. (znak - …),

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza konieczności prowadzenia dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa odrębnej księgowości, czy też samodzielnego sporządzania bilansu (przykładowo: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dn. (…) r. sygn. …).

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, wyodrębnienie ewidencji rachunkowej Restauracji realizowane jest w systemie finansowo-księgowym poprzez wyodrębnienie w ewidencji odpowiednich subkont dla każdej restauracji prowadzonej przez Wnioskodawcę, w tym Restauracji. Restauracja posiada wydzielone subkonta, zarówno przychodowe i kosztowe, do których przypisywane są odpowiednio przychody i koszty przynależne do danej Restauracji. W zakresie kosztów wyjątkowo zdarzają się sytuacje, w których koszty o charakterze wspólnym mogą nie podlegać alokacji do konkretnej Restauracji, natomiast wszystkie przychody alokowane są odpowiednio.

Ponadto, możliwe jest również ustalenie rachunku zysków i strat dla każdej z Restauracji.

O finansowym wyodrębnieniu Restauracji świadczą wprowadzone zasady finansowego wyodrębnienia Restauracji, polegające zarówno na wyodrębnieniu ewidencyjnym, które umożliwia odpowiednie przypisanie aktywów i pasywów do Restauracji oraz ustalenia wyniku finansowego dla działalności Restauracji, jak i na faktycznym wydzieleniu przepływów pieniężnych dotyczących Restauracji.

Restauracja stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) wyodrębnionych finansowo, o czym świadczy między innymi fakt, iż ewidencja zdarzeń gospodarczych dotyczących Restauracji pozwala na oddzielenie finansów jej dotyczących od reszty przedsiębiorstwa. System księgowy daje bowiem możliwość przypisania odrębnie do Restauracji odpowiednio przychodów i kosztów.

W ocenie Wnioskodawcy Restauracja spełnia warunek wyodrębnienia finansowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wyodrębnienie funkcjonalne

Wyodrębnienie funkcjonalne oznacza przeznaczenie zorganizowanych części przedsiębiorstwa do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna więc stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna posiadać zdolność funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy, a więc umożliwiać podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Takie rozumienie wyodrębnienia funkcjonalnego zostało potwierdzone m.in. w interpretacjach indywidualnych przywołanych powyżej.

W przypadku wyodrębnienia funkcjonalnego należy mieć na względzie, czy zorganizowana część jest w stanic realizować zadania gospodarcze (por. wyrok NSA z 24 listopada 2022 r., I FSK 1333/22), a także, czy dany zespół składników majątkowych mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, które realizuje w ramach przedsiębiorstwa (zob. wyrok NSA z 21 stycznia 2020 r., I FSK 1343/17).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Restauracja spełnia kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego w prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż jest ona przeznaczona do realizacji odmiennych zadań (w określonym zakresie), niezależnych od pozostałej Działalności Operacyjnej.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, Restauracja stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, powiązanych czynnikiem organizacyjnym, który umożliwia bez przeszkód oraz w niezmienionym zakresie kontynuowanie dotychczasowej działalności gospodarczej.

W konsekwencji uznać należy, że restauracja stanowi wyodrębnioną część przedsiębiorstwa, mającą zdolność do samodzielnego funkcjonowania na rynku jako niezależny podmiot, restauracja może bowiem stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące wskazane zadania.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że Restauracja jest wyposażona w aktywa i zobowiązania, które będą potrzebne do niezależnego prowadzenia działalności, co również wskazuje na spełnienie wymogu samodzielności wyodrębnionej części działalności gospodarczej.

W celu kontynuacji tej działalności do Restauracji przypisani są także pracownicy w niezbędnym zakresie. Ponadto, składniki majątkowe stanowiące Restauracji nie są zatem w żadnym razie przypadkowym zbiorem niepowiązanych ze sobą elementów, gdyż są wykorzystywane w prowadzonej przez Restauracje działalności.

Biorąc pod uwagę wszelkie okoliczności przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego oraz wskazane powyżej uzasadnienie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na Restaurację powinien zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT.

Zgodnie z przepisem art. 6 pkt 1 Ustawy VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jednocześnie należy wskazać, że pojęcie „transakcji zbycia” użyte w powołanym przepisie Ustawy VAT jest pojęciem szerszym niż sprzedaż, obejmując swoim zakresem każde rozporządzenie przedmiotem, którego skutkiem jest przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powyższe uznając zespół składników materialnych i niematerialnych, przypisanych do Restauracji, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, należy stwierdzić, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę Restauracji oraz zespołu składników materialnych i niematerialnych przypisanych do Restauracji będzie stanowiła po stronie JDG czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie przepisów art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.

W świetle przywołanych argumentów oraz wyżej zaprezentowanych poglądów organów podatkowych, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy:

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes Sarl przeciwko Administration de l’Enregistrement et des Domaines, Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Ponadto TSUE stwierdził, iż fakt, że VI Dyrektywa nie zawiera definicji pojęcia przedsiębiorstwa lub jego części, nie oznacza, że państwa członkowskie mają swobodę jego interpretacji. Pojęcia w niej używane powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny od innych przepisów, z wyjątkiem sytuacji, gdy sama Dyrektywa daje państwom członkowskim jasną dyspozycję do zdefiniowania pojęcia w krajowej legislacji. TSUE wskazał też, iż nabywca musi jednak posiadać zamiar kontynuowania działalności gospodarczej przejmowanego przedsiębiorstwa lub jego części, nie zaś jedynie natychmiast likwidować daną działalność i sprzedać przejęte mienie.

Na tę ostatnią okoliczność, czyli przydatność zespołu składników do prowadzenia (kontynuowania) działalności przez nabywcę, zwrócił uwagę TSUE w wyroku C-408/98 (Abbey National Plc), podzielając opinię Rzecznika Generalnego z dnia 13 kwietnia 2000 r., który stwierdził, iż „rozwiązanie przyjęte w Zjednoczonym Królestwie wydaje się rozsądne: gdy aktywa stanowiące część przedsiębiorstwa zdolną do odrębnego funkcjonowania są zbywane w taki sposób, że sprzedana część kontynuuje swoją działalność, ma zastosowanie opcja, z której Zjednoczone Królestwo skorzystało na mocy art. 5(8) VI Dyrektywy i uznaje się, że nie nastąpiła dostawa towarów”.

W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia stosowania przepisów ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, w tym dóbr materialnych oraz ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów zasobów, jeśli istnieją.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Zatem daną transakcję można uznać za zbycie przedsiębiorstwa lub ZCP, jeżeli na moment jej przeprowadzenia spełnione są łącznie następujące kryteria:

- przenoszony na nabywcę zespół składników zawiera zespół składników majątku (zaplecze) umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę wystarczający do prowadzenia tej działalności,

- nabywca – w ramach swojej działalności – ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej w dotychczasowym zakresie przez zbywcę przy pomocy szeregu składników majątkowych będących przedmiotem transakcji.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany, jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) V Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie m.in. zbycia samodzielnej części przedsiębiorstwa, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie samodzielnej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych, np. w wyroku NSA z 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12, czy z 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub też jego zorganizowanej części decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik zobowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i jest Pan podatnikiem VAT czynnym.

Pana działalność gospodarcza skupia się w głównej mierze na prowadzeniu kilku restauracji, wytwarzaniu gotowych posiłków i dań oraz na działalności usługowej wspomagającej transport lądowy (Działalność Operacyjna).

W celu zapewnienia efektywnego rozwoju JDG, w szczególności w zakresie Działalności Operacyjnej oraz przygotowania działalności do sprzedaży zespołu składników majątkowych wyróżnia się w prowadzonej przez Pana działalności restaurację (Restauracja).

Planuje Pan sprzedaż zespołu składników majątkowych w postaci zorganizowanej części składników materialnych i niematerialnych służących Panu do wykonywania Działalności Operacyjnej, tj. Restauracji.

Restauracja zlokalizowana jest przy ul. (...).

Do składników majątkowych i niemajątkowych będących przedmiotem transakcji przynależą takie składniki, które są konieczne prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie szerokorozumianych. W szczególności, jak wynika z uzupełnienia wniosku na sprzedaż przeznaczone zostaną:

- środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, takie jak np. umowa (...),

- prawa do projektów architektonicznych i budowlanych,

- wyposażenie jak np. kosze na śmieci znajdujące się w restauracji jak i na zewnątrz, zadaszenia i ogrodzenia przed wejściem do restauracji, zabudowa szklanych drzwi,

- znaki kierunkowe oraz znaki identyfikujące restaurację,

- cyfrowe systemy bezpieczeństwa i CCTV, systemy antywłamaniowre, systemy pomiaru czasu, systemy składania zamówień oraz serwery koordynujące infrastrukturę IT restauracji.

Ponadto w skład takiego wyposażenia zaliczono min.:

- Lodówki,

- komory chłodnicze,

- kioski oraz kioski cyfrowe,

- dyspensery monet i dyspensery napojów,

- ekspresy do kawy,

- grille elektroniczne,

- podgrzewacze,

- kostkarki używane do wytworzenia kostek lodu,

- maszyny wykorzystywane do przygotowania lodów i shake-ów,

- frytownice,

- tostery,

- specjalistyczne stoły,

- wszelkie meble znajdujące się w restauracji jak i na zewnątrz (np. ławki, stoły, parasole przeciwsłoneczne),

- obszar przeznaczony do wykonywania funkcji zmywania wraz z zmywarkami,

- łazienki oraz zaplecze pracownicze,

- radia wraz z głośnikami i wzmacniaczami.

Dodatkowo w skład tych składników wschodzą zapasy, jak i wszelkie inne składniki niezbędne do kontynuowania działalności restauracji w sposób niezakłócony.

Wraz ze sprzedażą składników majątkowych i niemajątkowych składających się na Restaurację na kupującego przeniesione zostaną prawa i obowiązki, aktywa oraz zobowiązania z nimi związane.

Kupujący przejmie prawa i obowiązki z umów zawartych przez Wnioskodawcę, a związanych z prowadzoną Restauracją. Możliwe, iż nie wszystkie umowy zostaną przeniesione w ramach ZCP, z uwagi na potencjalne zawarcie przez nabywcę ZCP umów we własnym zakresie.

Na kupującego przeniesione zostaną również zobowiązania (po uzyskaniu odpowiednich zgód od wierzycieli).

Wraz ze sprzedażą Restauracji pracownicy do niej przypisani zostaną przeniesieni na kupującego jako pracodawcę, a sprzedaż stanowić będzie przejście części zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu Pracy.

W analizowanej sprawie, Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy zespół składników majątkowych składających się na Restaurację będzie uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a w konsekwencji czy sprzedaż zespołu Restauracji będzie stanowić po stronie JDG czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie przepisów art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności zbycia określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy nie miały zastosowania do zbywanego zespołu składników, musi on - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedawana Restauracja będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa ze względu na spełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Restauracja będzie funkcjonowała jako wyodrębniony funkcjonalnie, finansowo i organizacyjnie zespół, możliwy do odseparowania bez szkody dla kontynuacji pozostającej u Pana działalności.

Zespół składników majątkowych składających się na restaurację będzie na moment sprzedaży wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. będzie stanowił wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, w tym również od innych restauracji. Wynika z tego, że działalność wydzielana w postaci Restauracji będzie miała swoje miejsce w strukturze organizacyjnej, zatem wymóg wyodrębnienia organizacyjnego zostanie spełniony.

O wyodrębnieniu finansowym świadczy fakt, że wyodrębnienie ewidencji rachunkowej Restauracji realizowane jest w systemie finansowo-księgowym poprzez wyodrębnienie w ewidencji odpowiednich subkont dla każdej restauracji prowadzonej przez Pana, w tym Restauracji mającej być przedmiotem sprzedaży. Restauracja posiada wydzielone subkonta, zarówno przychodowe i kosztowe, do których przypisywane są odpowiednio przychody i koszty przynależne do danej Restauracji.

Natomiast w odniesieniu do wyodrębnienia funkcjonalnego, wskazać należy, że zespół składników majątkowych składających się na restaurację będzie stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Restauracja posiada wewnętrzną strukturę funkcjonalną wraz podziałem zadań i obowiązków. Jednocześnie do restauracji przypisani zostali pracownicy odpowiedzialni za realizację jej zadań. Na dzień poprzedzający sprzedaż zespół składników majątkowych składających się na restaurację będzie zdolny do niezależnego działania jako podmiot gospodarczy i nie będzie wymagał zaangażowania innych środków materialnych lub niematerialnych, a także struktur działalności przyszłego Nabywcy lub podjęcia dodatkowych działań przez przyszłego Nabywcę. Przedmiot sprzedaży zespołu składników majątkowych składających się na restaurację na moment sprzedaży będzie na tyle zorganizowany, aby mógł samodzielnie wykonywać zadania i prowadzić działalność bez udziału pozostałych struktur przyszłego Nabywcy. Zespół składników majątkowych i niemajątkowych składający się na restauracje jest kompletny i pozwala na kontynuowanie jej działalności zatem przyszły Nabywca nie będzie musiał angażować dodatkowych środków w celu kontynuacji działalności restauracji.

Podsumowując, analiza zaprezentowanego przez Pana opisu sprawy w kontekście przytoczonych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania zespołu składników majątkowych składających się na Restaurację (w aktualizacji podanej we wniosku) za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Jak bowiem wynika z wniosku, kontynuowanie tej działalności nie będzie wymagało od Nabywcy angażowania dodatkowych składników. Ponadto, jak wyżej wykazano zespół wydzielanych składników (opisana we wniosku Restauracja) będzie na dzień transakcji wyodrębniony w Pana istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Dodatkowo będący przedmiotem transakcji zespół składników majątkowych, o którym mowa we wniosku (Restauracja), będzie na moment transakcji na tyle zorganizowany, aby mógł samodzielnie wykonywać zadania i prowadzić działalność bez udziału pozostałych struktur przyszłego Nabywcy. Tym samym sprzedaż zespołu składników majątkowych składających się na Restaurację stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, i w myśl art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Pana zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność. Należy zaznaczyć, że interpretację wydano na podstawie przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych oraz konkretnych stanów prawnych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.