Interpretacja indywidualna z dnia 12 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.431.2024.2.SR

Odpłatne zbycie nieruchomości gruntowej wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 3 lipca 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również jako: „Sprzedający”) jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w …, przy ul. …, stanowiącej działkę gruntu o nr A, położoną w obrębie ewidencyjnym …, o powierzchni 0,3039 ha, dla której Sąd Rejonowy dla … w  … Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze … (dalej: „Nieruchomość”).

Sprzedający nabył przedmiotową Nieruchomość w dniu 16 listopada 2001 r. na podstawie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 15 maja 2001 r. zawartej w … przed asesorem notarialnym … (Rep. A nr …) oraz umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu zawartej w … przed asesorem notarialnym … (Rep. A nr …).

Następnie Prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości zostało przekształcone w prawo własności na podstawie decyzji Prezydenta … z dnia 27 października 2014 r. Nr …, Nieruchomość, z uwagi na jej charakter (jest to plac o dość regularnych kształtach, utwardzony kruszywem i położony u zbiegu dwóch dość ruchliwych ulic …) była wykorzystywana przez Sprzedającego w latach 2007-2012 do świadczenia usług parkingowych, a w latach 2013-2018 była przedmiotem sporadycznego odpłatnego wynajmu opodatkowanego VAT. W żadnym jednak okresie Nieruchomość nie była wprowadzona do działalności gospodarczej Sprzedającego (do tzw. ewidencji środków trwałych), lecz jedynie wykorzystywana w ramach prowadzenia działalności parkingu oraz wynajmu terenu. Po zakończeniu działalności parkingu (tj. od 2013 r.) przedmiotowa Nieruchomość stanowi majątek osobisty Sprzedającego (w 2013 r. nastąpiło wycofanie składnika z działalności gospodarczej).

Prowadzenie parkingu nigdy nie było przedmiotem zasadniczej działalności gospodarczej Sprzedającego, bowiem taką działalnością było prowadzenie działalności w zakresie konserwacji i naprawy … (przeważający rodzaj działalności o kodzie PKD: …). Działalność w tym zakresie była jednak prowadzona w innej lokalizacji od 1990 r. do 24 sierpnia 2022 r., kiedy to Sprzedający przekształcił jednoosobową działalność gospodarczą w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, której jest obecnie jednym z udziałowców (Spółka również prowadzi obecnie działalność w innej lokalizacji niż Nieruchomość).

Sprzedający nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, przy czym od kilku lat zamierzał sprzedać Nieruchomość – z uwagi na zainteresowanie dużych podmiotów deweloperskich, a nie osoby fizyczne. W ramach rozmów jakie dotychczas Sprzedający prowadził z potencjalnymi nabywcami Nieruchomości, podmioty te występowały (we własnym zakresie) z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (decyzje z dnia 4 sierpnia 2020 r. i 10 lutego 2021 r.), przy czym finalnie obie te decyzje zostały następnie przeniesione na Sprzedającego w dniu 8 lutego 2022 r. z uwagi na rezygnacje zainteresowanego z transakcji.

Sprzedający obecnie planuje sprzedać Nieruchomość na rzecz Kupującego. Kupujący również uzyskał we własnym zakresie decyzję o warunkach zabudowy dla Nieruchomości z dnia 10 lutego 2021 r. (przy czym decyzja ta obejmowała również obszar części działek sąsiadujących), która przewiduje możliwość zabudowy mieszkalno-usługowej na Nieruchomości.

Sprzedający nigdy nie czynił starań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości, w tym w szczególności:

a)nie występował o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

b)nie czynił jakichkolwiek inwestycji zmierzających do podłączenia Nieruchomości pod instalacje zapewniające tzw. media (typu woda, prąd, gaz etc.),

c)nie dzielił przedmiotowej Nieruchomości na kilka mniejszych działek gruntu.

Sprzedający jest również współwłaścicielem (na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej) innych nieruchomości, które są wydzierżawiane w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT na rzecz spółki kapitałowej (prowadzącej ww. działalność w zakresie konserwacji i naprawy …), której jednym z udziałowców jest Sprzedający. Przychody uzyskiwane z tytułu dzierżawy opodatkowane są w ramach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (tzw. najem/dzierżawa majątku prywatnego) Są to nieruchomości przy ul. …, przy ul. … oraz przy ul. … (wszystkie w …).

Sprzedający w dniu 22 grudnia 2023 r. zawarł z Kupującym, przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości, zgodnie z którą, zawarcie umowy przyrzeczonej nastąpi, o ile spełnione zostaną wszystkie z opisanych warunków:

a)Sprzedający przy zawarciu tej umowy przedstawi zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach wydane przez właściwe organy podatkowe potwierdzające brak zaległości wobec Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego,

b)Sprzedający przedstawi umowę sprzedaży warunkowej z dnia 15 maja 2001 r. oraz umowę przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu z dnia16 listopada 2001 r. będące podstawą nabycia Nieruchomości przez Sprzedającego,

c)Sprzedający przedstawi zaświadczenie wydane przez Gminę … potwierdzające spłatę wszystkich rat z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego we własność,

d)Kupujący uzyska pozwolenie na budowę budynku/-ów wielomieszkaniowego/-ych z częścią usługową oraz infrastrukturą towarzyszącą, o określonych parametrach, nie gorszych niż wskazane w umowie przedwstępnej,

e)w księdze wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości brak będzie jakichkolwiek wpisów lub wzmianek w działach I-SP, III i IV, z wyjątkiem wpisu uprawnień Kupującego wynikających z niniejszej umowy przedwstępnej.

Umowa przyrzeczona zostanie zawarta w terminie 14 dni od dnia spełnienia ostatniego z ww. warunków, przy czym nie później niż do dnia 30 czerwca 2025 r. lub 31 grudnia 2025 r. (w przypadku, gdy z przyczyn niezależnych od Kupującego nie uzyska on przed dniem 30 czerwca 2025 r. decyzji o pozwoleniu na budowę).

Wyżej określone warunki zawarcia umowy przyrzeczonej zostały zastrzeżone na korzyść Kupującego, co oznacza, że Kupujący może domagać się zawarcia umowy przyrzeczonej pomimo braku ziszczenia się tych warunków, a Sprzedający nie może odmówić zawarcia umowy przyrzeczonej, przy czym oświadczenie w tym przedmiocie Kupujący winien złożyć do dnia 30 czerwca 2025 r.

Strony uzgodniły również w umowie przedwstępnej, że w przypadku gdy pomimo ziszczenia się ww. warunków, któraś ze stron nie stawi się w dniu wyznaczonym na zawarcie umowy przyrzeczonej, celem jej zawarcia, druga strona będzie uprawniona do żądania zapłaty kary umownej w określonej wysokości.

Sprzedający zobowiązany jest współpracować z Kupującym w celu wykonania umowy. Strony ponadto zobowiązują się do dołożenia wszelkich starań i podjęcia wszelkich koniecznych działań w celu właściwego i terminowego spełnienia wszelkich warunków określonych w umowie.

W ramach ceny sprzedaży, bez dodatkowych świadczeń ze strony Kupującego, Sprzedający zobowiązał się do niepodejmowania jakichkolwiek działań przed organami administracji oraz sądami administracyjnymi i cywilnymi, które uniemożliwiłyby, utrudniłyby bądź opóźniły uzyskanie jakichkolwiek decyzji (w szczególności decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na przedsięwzięcie, pozwoleń konserwatorskich, itd.) lub innych decyzji, dokumentów, pozwoleń czy innych rozstrzygnięć, których uzyskanie warunkuje wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę.

Ponadto, Sprzedający zobowiązał się udzielić, w ramach ceny sprzedaży Nieruchomości zgody na przeniesienie na Kupującego obu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku gdy Kupujący nie odstąpi od umowy przedwstępnej najpóźniej w terminie 14 dni od dnia złożenia wezwania do udzielenia zgody.

W ramach umowy przedwstępnej, Kupujący wpłacił na rachunek depozytowy notariusza określoną kwotę pieniężną (zaliczkę) i polecił notariuszowi wypłatę tej kwoty na rzecz Sprzedającego, niezwłocznie po złożeniu przez Sprzedającego oświadczenia o ustanowieniu na rzecz Kupującego na Nieruchomości hipoteki umownej do określonej kwoty pieniężnej, na zabezpieczenie wynikających z tej umowy wierzytelności o zwrot zaliczki. Zapłata pozostałej ceny sprzedaży zostanie uregulowana przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności. Strony postanowiły, że ww. zaliczka będzie podlegać zwrotowi na rzecz Kupującego wyłącznie w przypadku, gdy do zawarcia umowy przyrzeczonej nie dojdzie z przyczyn leżących po stronie Sprzedającego.

Jednocześnie, Strony oświadczyły, że w przypadku zwiększenia (w stosunku do zakładanej) wielkości powierzchni użytkowej mieszkań i lokali użytkowych, jakie będzie mógł wybudować Kupujący na podstawie uzyskanej decyzji o pozwoleniu na budowę, Kupujący zobowiązuje się dopłacić Sprzedającemu różnicę według przyjętych w umowie przedwstępnej zasad (pod rygorem zapłaty przez Kupującego kary umownej o określonej wartości).

Ponadto Sprzedający:

a)wyda Kupującemu Nieruchomość w dacie zawarcia umowy przyrzeczonej (na podstawie protokołu wydania);

b)wyraził zgodę na korzystanie przez Kupującego z Nieruchomości na cele budowlane w zakresie niezbędnym do uzyskania przez Kupującego pozwolenia na budowę, warunkującego zawarcie umowy przyrzeczonej, udzielając określonym osobom po stronie Kupującego nieodwołalnego pełnomocnictwa do złożenia oświadczenia o dysponowaniu Nieruchomością na cele budowlane, do wystąpienia w imieniu własnym i uzyskania od właściwego gestora mediów wszelkich niezbędnych dla zabudowy i zagospodarowania Nieruchomości warunków technicznych przebudowy lub przyłączenia do sieci elektrycznej, wod-kan, gazowej, co, teletechnicznej oraz warunków wydawanych przez właściwego zarządcę dróg publicznych oraz złożenia wszelkich dodatkowych zgód, pism, oświadczeń, wniosków, które będą wymagane przez organy administracji państwowej i samorządowej w toku projektowania inwestycji i starań o uzyskanie pozwolenia na budowę (pod rygorem zapłaty kary umownej, w przypadku odwołania udzielonego pełnomocnictwa).

Kupujący jest osobą prawną, spółką prawa handlowego, zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce, od wielu lat realizującym inwestycje deweloperskie w wielu miastach na terenie Polski, w tym również poprzez spółki celowe, w których Wnioskodawca ma udziały/akcje bądź uczestniczy w podziale zysków tych podmiotów.

Nieruchomość nie jest obecnie oraz nie będzie w dniu planowanej transakcji nieruchomością zabudowaną, lecz będzie przeznaczona pod zabudowę zgodnie z wydanymi decyzjami o warunkach zabudowy (zarówno decyzji wydanej na rzecz Kupującego, jak i decyzji wydanej na rzecz poprzedniego zainteresowanego kupnem Nieruchomości, która została przeniesiona na Sprzedającego).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

a)W latach 2018-2024 Nieruchomość (działka nr A), stanowiła majątek prywatny Wnioskodawcy i nie była w żaden sposób wykorzystywana (użytkowana) do celów zarobkowych.

b)Wnioskodawca po 2013 r. nie zaliczał do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej żadnych wydatków związanych z użytkowaniem działki nr A.

c)Wnioskodawca nie poniósł nakładów na przygotowanie działki nr A do celów prowadzonej działalności gospodarczej, które zostały zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów.

d)Wnioskodawca, w okresie posiadania działki nr A nie podejmował czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia (uatrakcyjnienia) wartości działki.

e)Działki nr A w momencie jej nabycia była utwardzona kruszywem.

f)W latach 2013-2018, działka nr A stanowiła majątek osobisty Wnioskodawcy i wynajmowana była przez Wnioskodawcę w ramach najmu prywatnego.

g)W odniesieniu do wskazanej we wniosku jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca wskazuje, iż przeważającą działalności gospodarczą była „Konserwacja i naprawa …, z wyłączeniem motocykli” (PKD: …).

Działalność Wnioskodawcy obejmowała również:

•Wynajem i dzierżawa … (PKD: …);

•Wynajem i dzierżawa pozostałych ... (PKD: …).

Działalność Wnioskodawcy nie obejmowała jednak dzierżawy/najmu nieruchomości.

h)Poprzez „wycofanie” działki nr A z działalności gospodarczej, Wnioskodawca miał na myśli zaprzestanie wykorzystywania nieruchomości w ramach działalności parkingowej oraz wynajmu tego terenu (nie w ramach najmu prywatnego).

Nieruchomość nie była wprowadzona w żadnym okresie do środków trwałych przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę. Wycofanie polega natomiast na definitywnym zaprzestaniu wynajmowania terenu w ramach działalności i wykorzystywania go jako parkingu, a rozpoczęciu wynajmowania tego terenu w ramach najmu prywatnego.

i)Planowana sprzedaż działki nr A nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

j)W ciągu ostatnich kilku lat Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości.

k)Poza wskazanymi w opisie zdarzenia przyszłego wniosku nieruchomościami Wnioskodawca posiada również następujące nieruchomości:

•dwa mieszkania w … przy ul. … (rok nabycia 2012 do majątku wspólnego małżonków, przeznaczone do zamieszkania przez dzieci Wnioskodawcy i Jego małżonki),

•działka zabudowana przy ul. … wykorzystywana w ramach najmu/dzierżawy prywatnego (zakupiona w 2016 r. do majątku wspólnego małżonków, z przeznaczeniem na rozbudowę powierzchni parkingowej oraz powierzchni warsztatowej),

•dwa apartamenty mieszkalne w … (zakupione w 2022 r. do majątku wspólnego małżonków) przeznaczone do najmu prywatnego.

l)Nabywca ww. działki nie jest w stosunku do Wnioskodawcy podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

m)Wnioskodawca nie zasiada w zarządzie spółki celowej, w której ma udziały, powiązanej ze spółką osobową prawa handlowego będącej kupującym.

n)Wnioskodawca nie uczestniczył w podejmowaniu decyzji przez spółkę kupującą o nabyciu od Wnioskodawcy nieruchomości.

o)Cena sprzedaży nieruchomości będzie odpowiadała cenom rynkowym. Została uzgodniona w drodze wzajemnych negocjacji.

Pytanie

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży Nieruchomości nie będzie stanowić dla Niego źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, które nastąpi w wyniku wykonania działalności gospodarczej, a w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3, jak również zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany przez Niego ze sprzedaży Nieruchomości nie będzie stanowić dla niego źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, które nastąpi w wyniku wykonania działalności gospodarczej, a w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3, jak również zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy PIT, źródłami przychodów są:

(…)

3)pozarolnicza działalność gospodarcza;

(…)

8)odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany; (…).

Co istotne, zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 4 ustawy PIT, zwolnienie to nie ma zastosowania do składników, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy PIT, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te zostały wycofane z działalności gospodarczej, i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 19 ustawy PIT przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników będących rzeczami ruchomymi, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie umowy, o której mowa w art. 23b ust. 1, przy czym przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W ocenie Wnioskodawcy, w celu określenia, czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży Nieruchomości nie będzie stanowić dla Niego źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, które nastąpi w wyniku wykonania działalności gospodarczej, a w konsekwencji nie będzie stanowić źródła przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 lub art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy PIT (jak również innych pozostałych źródeł przychodów wskazanych w ustawie PIT) z uwagi na upływ pięcioletniego okresu licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a tym samym nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku PIT, kluczowym jest analiza działań Wnioskodawcy wskazanych w ramach opisu zdarzenia przyszłego przedmiotowej sprawy z normatywnymi wzorcami działalności gospodarczej wynikającymi z ustawy PIT.

I tak, zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest osiągnięcie zysku. Zysk z kolei powinno się definiować jako nadwyżkę przychodów nad wydatkami. Należy też liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli z poniesieniem straty. Tym samym o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia. Z drugiej jednak strony, sam zamiar osiągnięcia zysku przez podatnika w związku z przeprowadzanymi przez niego transakcjami (czynnościami), nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu realizowanego w wyniku działalności gospodarczej, bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 ustawy PIT.

Wola uzyskania zysku w przytoczonym wyżej rozumieniu, stanowić bowiem może również imperatyw, którym kierować się będzie podatnik zamierzający osiągnąć przychód nie tylko w wyniku działań wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Bowiem podatnik wyprzedający swój majątek prywatny (osobisty) również dąży do osiągnięcia zysku, nie natomiast poniesienia straty, w celu zwiększenia swojego majątku prywatnego.

Zorganizowanie i ciągłość to kolejne cechy działalności gospodarczej. Z ich wyjaśnieniem wiąże się najwięcej problemów interpretacyjnych. Pojęcie „zorganizowanie” można rozpatrywać w dwóch aspektach: zorganizowania formalnego oraz zorganizowania faktycznego. Na organizację formalną przedsięwzięcia kwalifikowanego jako działalność gospodarcza składa się m.in.: wybór formy organizacyjno-prawnej, w jakiej działalność ta będzie uskuteczniana (np. na podstawie zgłoszenia osoby fizycznej do ewidencji działalności gospodarczej, czy też przez powołanie spółki prawa handlowego, wpisanej następnie do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego); uzyskanie właściwego numeru statystycznego; zgłoszenie działalności organowi podatkowemu oraz spełnienie innych warunków prawnych, związanych z podjęciem określonego rodzaju działalności gospodarczej. W tym należy jednak wskazać, że dopełnienie wymienionych wyżej wymogów formalnych nie ma decydującego znaczenia dla uznania określonych form aktywności za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy podatkowej.

W judykaturze ugruntował się pogląd, w świetle którego prowadzenie działalności gospodarczej (i osiąganie przychodów z tej działalności), to pewien stan obiektywny. Dla uzyskiwania przychodów z tego źródła nie jest konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy, nie jest konieczna rejestracja tej działalności w sposób przewidziany w przepisach odrębnych, dotyczących wymogów formalnych, jakie powinna spełnić osoba prowadząca działalność gospodarczą. Nie ma także znaczenia subiektywne przekonanie podatnika, że przychody z jego aktywności są przypisane do innego źródła przychodu (por. np. wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2096/12, publ. CBOSA).

Zdaniem Wnioskodawcy, dla oceny czy aktywność podatnika spełnia cechy „zorganizowania” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy PIT istotne jest wykazanie, że występuje tutaj element faktycznego zorganizowania działalności. W konsekwencji formę prawną działalności gospodarczej podatnika („zorganizowanie prawne”) można ustalić dopiero po stwierdzeniu, że prowadzi on samodzielnie (we własnym imieniu) działalność funkcjonalnie, organizacyjnie przygotowaną do realizacji celu zarobkowego i ma ona charakter ciągły. W efekcie uznać należy, że o zaliczeniu określonych form aktywności podatnika do działalności gospodarczej zadecyduje nie tyle dopełnienie przez niego wymogów formalnych, związanych z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej, ile okoliczności faktyczne świadczące o tym, że jego działania miały charakter zorganizowany i ciągły oraz, że były prowadzone w celu zarobkowym we własnym imieniu, a uzyskane w ten sposób przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 u.p.d.o.f. (por. np. wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 773/13, publ. CBOSA).

Uwzględniając zatem wymieniony aspekt faktyczny, mający znaczenie dla scharakteryzowania zachowań podatnika, należy stwierdzić, że na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy PIT składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonej działalności, jak i w fazie realizacyjnej.

Z kolei przez „ciągłość” działań należy rozumieć stałość (trwałość) ich wykonywania, powtarzalność, regularność i stabilność. Podzielić należy wyrażone w orzecznictwie poglądy, że brak jest podstaw kwalifikowania do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy PIT, podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny czy też potrzeb prywatnych.

Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą (por. cyt. wyroki NSA w sprawach o sygn. akt II FSK 855/14, II FSK 1423/14, II FSK 379/14 oraz II FSK 3760/17). W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy PIT, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

Każda zatem transakcja związana ze sprzedażą nieruchomości, powinna być rozpatrywana indywidualnie, z uwzględnieniem całokształtu okoliczności z nią związanych, w tym czynności podjętych przez sprzedającego przed dokonaną sprzedażą, a którą cechują przymioty charakterystyczne dla prowadzonej działalności gospodarczej. Znaczenie dla oceny zdarzenia mogą mieć również indywidualne cechy przedmiotu transakcji, bądź okoliczności życiowe, w jakich znajdował się podatnik dokonujący transakcji, a które miały wpływ na jego decyzje. Należy bowiem każdorazowo rozstrzygać, czy dana transakcja była wynikiem zorganizowania i ciągłości podporządkowanych celom prowadzenia działalności gospodarczej, czy też w aspekcie sytuacji życiowej, ekonomicznej, rodzinnej, bądź zdrowotnej nie wykazywała tych cech.

Odnosząc powyższe uwagi do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji należy zauważyć, że czynności Wnioskodawcy związane ze sprzedażą Nieruchomości świadczą o tym, iż celem jest wyzbycie się części majątku prywatnego i przeznaczenie uzyskanych środków na cele osobiste.

Nie ulega też wątpliwości, że sprzedaż Nieruchomości będzie przeprowadzona przez Wnioskodawcę w Jego imieniu własnym oraz na Jego rachunek. Spełnienie jednak tylko tych dwóch warunków (z czterech wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy PIT), zdaniem Wnioskodawcy, nie pozwala na przyjęcie, że przychody te należy zaliczyć do przychodów osiąganych w ramach działalności gospodarczej, bowiem działania Wnioskodawcy nie wykazują cechy zorganizowania i ciągłości w przedstawionym wyżej rozumieniu.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca planuje dokonać incydentalnej sprzedaży Nieruchomości, którą nabył wiele lat temu (ponad 20 lat). Wnioskodawca nabył Nieruchomość w dniu 16 listopada 2001 r. na podstawie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 15 maja 2001 r. zawartej w … przed asesorem notarialnym … (Rep. A nr …) oraz umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu zawartej w … przed asesorem notarialnym … (Rep. A nr …). Następnie prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości zostało przekształcone w prawo własności na podstawie decyzji Prezydenta … z dnia 27 października 2014 r. Nr ….

Nieruchomość nie była wprowadzona do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj. do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Nieruchomość była co prawda wykorzystywana do działalności parkingu, jednak od 2013 r., tj. po zakończeniu działalności parkingu do dnia sprzedaży Nieruchomość stanowi majątek osobisty (prywatny) Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, nie sposób przyjąć, że sprzedaż dokonywana będzie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższego nie zmienia również fakt, że Nieruchomość w latach 2013-2018 była wynajmowana, bowiem już wtedy był to najem prywatny, tj. nie w ramach działalności gospodarczej. Co więcej powyższego nie może również zmienić fakt, iż Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, które wynajmuje. Bowiem i w tym przypadku, nieruchomości te stanowią majątek prywatny na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej, a przychody z wynajmu tych nieruchomości opodatkowane są zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w ramach tzw. najmu prywatnego.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wszelkie działania dotyczące Nieruchomości, jeśli były podejmowane, to nie przez Sprzedającego, a przez potencjalnych nabywców, w tym przez Kupującego. Czynności te były podejmowane przez potencjalnych nabywców w imieniu własnym i na ich rzecz.

Sprzedający natomiast nigdy nie czynił starań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości, w tym w szczególności:

a)nie występował o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

b)nie czynił jakichkolwiek inwestycji zmierzających do podłączenia Nieruchomości pod instalacje zapewniające tzw. media (typu woda, prąd, gaz etc.),

c)nie dzielił przedmiotowej Nieruchomości na kilka mniejszych działek gruntu.

Co więcej, określone w umowie przedwstępnej warunki zawarcia umowy przyrzeczonej zostały zastrzeżone na korzyść Kupującego, co potwierdza chęć wyprzedaży majątku prywatnego Wnioskodawcy z Kupującym, w celu jak najszybszego wyzbycia się Nieruchomości, jednorazowo, tj. bez szukania innych, kolejnych nabywców. Świadczy to o braku zorganizowania oraz ciągłości w działaniach Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdzie również przepis art. 10 ust. 2 pkt 4 ustawy PIT, bowiem od 2013 r. (tj. okres przekraczający 6 lat) przedmiotowa Nieruchomość nie była wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej, a stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy (w 2013 r. nastąpiło wycofanie składnika z działalności gospodarczej).

W świetle powyższego Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, iż przychód uzyskany ze sprzedaży Nieruchomości nie będzie stanowić dla niego źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, które nastąpi w wyniku wykonania działalności gospodarczej, a w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 jak również zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy PIT z uwagi na upływ pięcioletniego okresu licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Przychód uzyskany ze sprzedaży Nieruchomości nie będzie mógł być również zakwalifikowany do innych źródeł wskazanych w ustawie PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Z kolei stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy:

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

-nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

-nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Jak już wcześniej wspomniano, klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe, w tym również w zakresie możliwości wyboru formy opodatkowania. Możliwość wyboru formy opodatkowania mają m.in. podatnicy osiągający przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

W myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy:

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. wskazywał, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi – ujętych w ewidencji środków trwałych.

Od dnia 1 stycznia 2015 r. przepis ten stanowi jednak, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Zmiana treści powyższego przepisu wynikała z przyjętej ostatecznie przez sądy administracyjne linii orzeczniczej, ukształtowanej uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 8/13. W ocenie Sądu, poprzednie brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmowało swoim zakresem przychód z odpłatnego zbycia wyłącznie tych składników majątku, które podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a nie wszystkich składników majątku. Tym samym, przychód ze sprzedaży składników majątku spełniających ustawową definicję środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, których podatnik nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo że zbyciu podlegały składniki majątku w rzeczywistości służące tej działalności, a nie celom prywatnym podatnika. Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328), ustawodawca doprecyzował brzmienie ww. przepisu i objął jego zakresem skutki podatkowe odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania ich za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, bez względu na to, czy podatnik wpisał je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ww. ustawy zmieniającej, zmiana dotycząca sposobu ustalenia przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej ma charakter doprecyzowujący. Jej celem jest wyraźne wskazanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to składników, które z uwagi na przewidywany okres ich używania krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych, jak również składników, których podatnik – pomimo takiego obowiązku – nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że co do zasady regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i art. 22c ww. ustawy, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22c ww. ustawy:

Stosownie bowiem do art. 22d ww. ustawy:

Jak natomiast stanowi art. 22n ust. 3 pkt 1 ww. ustawy:

Z kolei, stosownie do art. 5a pkt 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera bezpośredniej definicji środków trwałych, dokonuje natomiast ich podziału na podlegające i niepodlegające amortyzacji.

Definicja pojęcia środki trwałe wywodzi się z ustawy o rachunkowości, gdzie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15:

W myśl przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864), prawo użytkowania wieczystego gruntów klasyfikuje się do grupy 0 „Grunty”.

W przedmiotowej sprawie w momencie rozpoczęcia wykorzystywania przedmiotowej nieruchomości w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, prawo użytkowania wieczystego do przedmiotowej działki powinno zostać ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W celu zakwalifikowania działań podjętych przez Pana do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia, czy sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości będzie stanowiła przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Z literalnej wykładni przywołanych przepisów wynika zatem, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Co istotne, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych, ani też dokonywania jego amortyzacji.

Jak wskazano wcześniej, w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Powyższy przepis wprowadza zatem swoisty „mechanizm” wyodrębnienia z majątku prowadzonej działalności gospodarczej np. niewykorzystywanej w działalności gospodarczej nieruchomości i „przesunięcia” jej do majątku prywatnego przedsiębiorcy z jednoczesnym określeniem po upływie jakiego czasu do jej odpłatnego zbycia stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że planowane przez Pana odpłatne zbycie nabytej w 2001 r. nieruchomości (działki nr A) wykorzystywanej przez Pana w działalności gospodarczej w latach 2007-2012 i wycofanej z wykorzystywania w Pana działalności gospodarczej w 2013 r., nie będzie stanowiło przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestał Pan jej wykorzystywania w działalności gospodarczej i dniem jej odpłatnego zbycia upłynie 6 lat. Nieruchomość ta pozostaje od 2013 r. w Pana majątku prywatnym. Zatem sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie skutkować powstaniem po Pana stronie przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skutki podatkowe tej czynności należy więc ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Biorąc pod uwagę, że będąca przedmiotem sprzedaży nieruchomość została przez Pana nabyta w 2001 r., to planowana przez Pana jej sprzedaż, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w ww. przepisie. Wobec powyższego nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu ww. transakcji odpłatnego zbycia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Pana zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).