Interpretacja indywidualna z dnia 27 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDWP.4011.263.2021.13.AS

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box).

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

- stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 6 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej - uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 23 marca 2022 r. sygn. akt I SA/GI 156/22 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 23 maja 2024 r.);

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 6 października 2021 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której głównym przedmiotem działalności jest działalność związana z oprogramowaniem (62.01.Z).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1 a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej w roku podatkowym 2021 zawarł umowę na świadczenie usług tworzenia specjalistycznych programów komputerowych. Umowa została zawarta ze spółką (…) S.A. - polską firmą z branży turystycznej (dalej: Zleceniodawca).

Zleceniodawca jako internetowy agent turystyczny oferuje bilety lotnicze, noclegi (także w postaci łączonej oferty lotniczo-hotelowej), ubezpieczenia podróżne, wypożyczanie samochodów, rezerwacje miejsc parkingowych przy lotniskach na całym świecie. Zleceniodawca prowadzi sprzedaż swoich usług i produktów turystycznych za pośrednictwem strony internetowej oraz aplikacji mobilnej. Produkty oferowane przez Zleceniodawcę pozwalają na skomponowanie własnego, indywidualnie dobranego produktu turystycznego tj. znalezienie, porównanie oraz zakup lotów, hoteli, ubezpieczeń turystycznych, wynajem samochodu, jachtów, helikopterów, rezerwację parkingu, a także innych elementów związanych z planowaną podróżą. Wszystkie produkty dostosowane są do wskazanych przez klienta oczekiwań, dodatkowo przedstawiane są propozycje optymalnych rozwiązań np. najtańszego bądź najkrótszego lotu. Powyższe możliwej jest dzięki korzystaniu ze specjalistycznych rozwiązań programistycznych, które pozwalają w możliwe najkrótszym czasie precyzyjne dopasować ofertę do zdefiniowanych oczekiwań klienta. Z uwagi na korzystanie ze specjalistycznego oprogramowania oraz konieczność jego nieustannego rozwoju zleceniodawca korzysta z usług programistów, w tym z usług Wnioskodawcy.

Wnioskodawca świadczy na rzecz Zleceniodawcy usługi związane z wytwarzaniem i rozwijaniem oprogramowania w odpowiedzi na bieżące zapotrzebowanie Zleceniodawcy. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca tworzy programy, elementy systemu informatycznego w dziedzinie sztucznej inteligencji. Wnioskodawca buduje i projektuje innowacyjne modele uczenia maszynowego w oparciu o dane posiadane przez kontrahenta. Celem oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę jest poprawa produktów oferowanych przez kontrahenta jak i zwiększenie rentowności jego działalności.

Wnioskodawca realizuje na rzecz Zleceniodawcy projekty, które związane są z budową elementów systemu informatycznego, projektowaniem i wdrażaniem programów w oparciu o uczenie maszynowe, przekształcaniem danych zbieranych w systemach w celu wyciągania z nich informacji na potrzeby tworzonych algorytmów.

Usługi programistyczne świadczone przez Wnioskodawcę mają na celu optymalizację i rozwój narzędzi Zleceniodawcy. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie pozwala przeprowadzać szereg optymalizacji kosztowych i automatyzować procesy sprzedażowe znaczącą wpływając na rozwój organizacji w tematyce customer care i custemer experience. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę pozwala nabywcy oprogramowania wypracować przewagę konkurencyjną na rynku z wykorzystaniem nowoczesnych technologii. Tworzone oprogramowania są unikatowe dla branży oraz każdego z obsługiwanych przez kontrahenta rynków. Tworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania programistyczne optymalizują koszty pozyskania i obsługi klienta oraz zwiększają jednocześnie zyski przez selekcję w oparciu o modele zbudowane na historycznych danych najlepszych ścieżek zakupowych klienta.

W ramach usług świadczonych przez Wnioskodawcę tworzone są przez niego nowe kody i algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej w postaci programu komputerowego. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do wytwarzanego oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca jest odpowiedzialny za projektowanie, budowę, wdrażanie, rozwój, utrzymanie i optymalizację programów komputerowych wykorzystujących uczenie maszynowe. Wnioskodawca projektuje nowe rozwiązania, przekształca dane w oparciu o które tworzy oprogramowanie, buduje algorytmy uczenia maszynowego dopasowane do celu biznesowego, testuje rozwiązania i wdraża je w systemie informatycznym oraz monitoruje poprawność działania oprogramowania.

W ramach procesu tworzenia oprogramowania Wnioskodawca odpowiedzialny jest za opracowanie danej funkcjonalności kompleksowo, począwszy od ustalenia wymagań co do oprogramowania, przez prace zmierzające do wytworzenia określonego rozwiązania, po zamknięcie prac nad danym rozwiązaniem poprzez przekazanie do niego praw autorskich i zapewnieniu prawidłowego działania danej funkcjonalności.

W ramach swoich usług Wnioskodawca ulepsza także istniejący kod źródłowy Zleceniodawcy.

W ramach projektów zmierzających do ulepszania oprogramowania budowane są nowe moduły zawierające rozbudowaną funkcjonalność. Kod modułów, programów, jest optymalizowany pod kątem wydajnościowym jak i stale zmieniających się danych źródłowych. Prace polegające na ulepszaniu oprogramowania zmierzają do stworzenia nowego, innowacyjnego rozwiązania poprawiającego lub zmieniającego istniejące funkcjonalności. Prace w tym zakresie mogą odbywać się na istniejącym już kodzie, przy czym opierają się na wprowadzaniu zmian, które pozwalają na ulepszenie części nad którą pracuje Wnioskodawca. Praca polegająca na ulepszeniu kodu polega na stworzeniu przez Wnioskodawcę własnego autorskiego kodu źródłowego, który podlega przekazaniu na rzecz Zleceniodawcy. W ramach projektów zmierzających do ulepszania oprogramowania budowane są nowe moduły zawierające rozbudowaną funkcjonalność, kod modułów, programów jest optymalizowany pod kątem wydajnościowym jak i stale zmieniających się danych źródłowych.

Podczas prac nad projektami, Wnioskodawca odpowiedzialny jest m. in. za:

1.analizę - weryfikację danych na potrzeby budowy modeli uczenia maszynowego;

2.walidację - sprawdzanie prawidłowości działania stworzonego oprogramowania;

3.dokumentację - sporządzanie instrukcji i opisów wykorzystania budowanych programów, dokumentacja na własne potrzeby tworzonego kodu.

Proces wytwarzania oprogramowania w ramach współpracy ze Zleceniodawcą prowadzony jest w ramach zorganizowanego i uporządkowanego cyklu prac, który obejmuje m. in.:

1.analizę potrzeb w kontekście zaprojektowania rozwiązania;

2.wyszukiwanie i analizę informacji w celu stworzenia odpowiedniego algorytmu/kodu źródłowego oprogramowania;

3.projektowanie rozwiązania w postaci programu, który zapewni pożądany skutek;

4.tworzenie rozwiązania w postaci programu komputerowego o określonych funkcjonalnościach i właściwościach;

5.testowanie rozwiązania;

6.zapewnienie optymalności pod kątem wydajności oraz skalowalności.

Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach współpracy ze Zleceniodawcą jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej i stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1 994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija i ulepsza oprogramowanie, w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę czynności powstaje nowe rozwiązanie, stanowiące osobne oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego o nowe funkcjonalności, stanowiące odrębny od tego oprogramowania utwór (funkcjonalność/moduł stanowiący nowy kod źródłowy programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest autorem wytworzonych kodów źródłowych, tworzy je samodzielnie oraz nie zleca ich wykonania podwykonawcom.

Usługi programistyczne Wnioskodawcy, świadczone na rzecz Zleceniodawcy polegają na każdorazowym stworzeniu zupełnie nowego i niepowtarzalnego rozwiązania programistycznego dostosowanego do zdefiniowanych i założonych celów i funkcjonalności. Z uwagi na unikatowy charakter i innowacyjność rozwiązań tworzonych przez Wnioskodawcę, oprogramowanie jego autorstwa jest tworzone kreatywnie w odpowiedzi na zapotrzebowanie wynikające z zawartej przez Wnioskodawcę umowy o świadczenie usług programistycznych. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest w każdym przypadku rezultatem jego własnej, indywidualnej działalności intelektualnej, która ma charakter twórczy.

Wytworzone przez Wnioskodawcę rozwiązania cechuje brak odtwórczości i schematyczności - w ramach swoich usług Wnioskodawca staje przed wyzwaniem stworzenia nowego rozwiązania, którego trudność stworzenia wynika z faktu konieczności dostosowania rozwiązania do określonych funkcjonalności i właściwości oraz przeznaczenia. Rozwiązania opracowywane przez Wnioskodawcę w efekcie mają swój unikalny charakter. Wnioskodawca nie ma możliwości wykorzystania jednego standardowego rozwiązania i podejścia pozwalającego na stworzenie docelowego rozwiązania programistycznego z uwagi na fakt, że każde zadanie Wnioskodawcy wymaga unikalnego podejścia, aby wytworzyć rozwiązanie pozwalające na osiągnięcie założonych właściwości.

Tworzenie przez Wnioskodawcę programów komputerowych wiąże się z prowadzeniem prac koncepcyjnych z uwagi na konieczność indywidualnego podejścia do każdego projektu, szerokiej analizy konkretnego rozwiązania pod kątem możliwości jego implementowania (stworzenia programu komputerowego), analizy oczekiwanych właściwości i funkcjonalności, oraz niestandardowego myślenia. Praca Wnioskodawcy nad programami komputerowymi nie ma przy tym charakteru działań rutynowych ani okresowych zmian, lecz stanowi zorganizowany proces mający na celu opracowanie zupełnie nowego rozwiązania programistycznego o indywidualnych funkcjonalnościach, dedykowanego konkretnemu celowi. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, nauczania maszynowego, w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnego rozwiązania programistycznego. W ramach omawianej działalności, Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia oprogramowania, a przede wszystkim wykorzystuje dotychczasowe efekty swojej działalności w celu opracowywania, nowych, znacznie lepszych rozwiązań. Efekty działalności Wnioskodawcy są przy tym rozwiązaniami nie występującymi w analogicznym kształcie w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już przez Wnioskodawcę opracowanych.

W oparciu o zawartą umowę o świadczenie usług Wnioskodawca przenosi całość praw autorskich do opracowanych programów komputerowych na nabywcę, a z chwilą zapłaty wynagrodzenia traci prawa do wytworzonych utworów zamian za wynagrodzenie. Wynagrodzenie, jakie Wnioskodawca dostaje stanowi zatem w istocie zapłatę za przeniesienie praw autorskich do napisanych przez niego utworów, a Wnioskodawca osiąga dochód ze sprzedaży programów komputerowych. W przypadku, gdy Wnioskodawca wystawia fakturę, która obejmuje wynagrodzenie z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania, Wnioskodawca wyodrębnia wynagrodzenie z tego tytułu na fakturze. Wysokość wynagrodzenia z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich kalkulowana jest w oparciu o zaangażowanie godzinowe Wnioskodawcy w pracę nad oprogramowaniem.

Sprzedaż majątkowych praw autorskich do oprogramowania następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, która jest pozarolniczą działalnością gospodarczą.

W ramach świadczonych usług Wnioskodawca nie podlega kierownictwu ze strony kontrahenta lub jakiejkolwiek wyznaczonej przez nich osób. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę mają charakter usług świadczonych przez profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Wnioskodawca świadczy swoje usługi w oparciu o jego własną wiedzę oraz doświadczenie i żaden inny podmiot nie ingeruje w to w jaki sposób Wnioskodawca organizuje pracę, która jest wykonywana w pełni samodzielnie.

Wnioskodawca wskazuje także, że prowadzi na bieżąco ewidencję zawierającą wszystkie elementy określone w art. 30cb ust. 1 u.p.d.o.f., zapewniającą w szczególności wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do wytwarzanych programów komputerowych poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań, a jego wersja elektroniczna jest archiwizowana. Ewidencja prowadzona jest na bieżąco od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do programów komputerowych, z których dochód z tytułu sprzedaży Wnioskodawca zamierza rozliczyć przy wykorzystaniu preferencyjnej stawki.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb u.p.d.o.f., które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f.). w stosunku do dochodów osiągniętych w ramach współpracy ze Zleceniodawcą.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca wskazuje, że opisaną szczegółowo w stanie faktycznym wniosku działalność gospodarczą związaną z tworzeniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania prowadzi od (…)  2019 roku. Wnioskodawca uzyskuje dochody z tego tytułu, które zamierza rozliczyć według preferencyjnej stawki od 1 lipca 2021 roku.

Wnioskodawca nie określił prowadzonej działalności jako działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe. Wnioskodawca skierował pytanie do organu czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi prace rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f.

Wnioskodawcy nie przysługują prawa (na podstawie umowy licencji ani też oprogramowanie ulepszane nic jest już własnością/współwłasnością Wnioskodawcy) do oprogramowania, które Wnioskodawca ulepsza (rozwija). Wnioskodawcy przysługują w takim przypadku prawa majątkowe (prawo własności) do składowych (części oprogramowania), które modyfikują bądź ulepszają oprogramowanie, ale tylko do momentu przeniesienia ich na rzecz nabywcy.

Wnioskodawca nie jest użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie licencji.

W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija oprogramowanie odbywa się to poprzez tworzenie przez niego nowych modułów i funkcjonalności tego oprogramowania. Tworzone moduły są odrębnymi utworami wykonanymi samodzielnie przez Wnioskodawcę, który jest ich autorem i właścicielem. Następnie tak utworzone moduły są dodawane do oprogramowania już istniejącego będącego własnością innego podmiotu. Wnioskodawca przenosi prawa autorskie na nabywcę do tak utworzonych modułów.

W wyniku tworzenia lub rozwinięcia oprogramowanie są tworzone nowe kody i algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

W oparciu o zawartą umowę o świadczenie usług Wnioskodawca przenosi całość praw autorskich do opracowanych programów komputerowych na nabywcę, a z chwilą zapłaty wynagrodzenia traci prawa do wytworzonych utworów zamian za wynagrodzenie. Wynagrodzenie, jakie Wnioskodawca dostaje stanowi zatem w istocie dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca wskazuje, iż odrębna ewidencja prowadzona jest na bieżąco od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do programów komputerowych, z których dochód z tytułu sprzedaży Wnioskodawca zamierza rozliczyć przy wykorzystaniu preferencyjnej stawki.

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie ewidencji z dniem 1 lipca 2021 roku, tj. z dniem rozpoczęcia prac nad programami komputerowymi, z których dochód Wnioskodawca zamierza rozliczyć w ramach preferencyjnej stawki.

Wniosek dotyczy stanu faktycznego (roku podatkowego 2021) i zdarzenia przyszłego (lat przyszłych).

W przypadku zapytania przez Wnioskodawcę o subsumpcję stanu faktycznego do definicji podatkowej, która to odsyła do kolejnej definicji wynikającej z ustawy pozapodatkowej organ wydający interpretację przepisów podatkowych jest zobligowany do interpretacji definicji, do których rzeczona ustawa odsyła, ze względu na fakt, że staje się ona na skutek odesłania elementem ustawy podatkowej. Wynika to z faktu, iż odesłanie ma skutek taki jak przepisanie danego przepisu do ustawy podatkowej, a celem ustawodawcy definitywnie nie jest wyłączenie przepisu, do którego prowadzi odesłanie z zakresu ustawy podatkowej, a ograniczenie fizycznej obszerności danej ustawy i uniknięcie zbędnego powielania przepisów stanowiących system prawny. Powyższe obliguje organ do zajęcia stanowiska w zakresie tego, czy działalność Wnioskodawcy stanowi prace rozwojowe.

Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 11 marca 2021 r. o sygn. I SA/Kr 179/21 w sprawie dot. IP BOX: „Przypomnieć należy, że wydanie interpretacji indywidualnej często wymaga nie tylko wykładni wyłącznie prawa podatkowego sensu stricto, zdefiniowanego w art. 3 pkt 2 o.p. Skutki podatkowe niejednokrotnie wynikają z różnych zdarzeń prawnych, zwykle z zakresu prawa cywilnego (prawa zobowiązań, prawa spadkowego, prawa rzeczowego), ale też z zakresu prawa administracyjnego. Wnioskodawca jest uprawniony o wystąpienie o interpretację w związku z każdym takim zdarzeniem. Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę opowiada się za szerokim rozumieniem pojęcia "przepisy prawa podatkowego", o którym mowa w art. 14b § 1 o.p., z tym zastrzeżeniem, że przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej mogą być tylko takie przepisy, które współkształtują daną instytucję podatkowego prawa materialnego (tak wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2020 r. sygn. akt: II FSK 346/18-CBOSA). Organ powinien dokonać wykładni przepisów użytych przez ustawodawcę jako "budulec" dla definicji zawartych w art. 5a pkt 38, 39 i 40 u.p.d.o.f. Jest to konieczne, skoro ustawodawca podatkowy skonstruował definicje wykorzystując pojęcia z innych ustaw i wyraźnie do tych ustaw odesłał. Prawo podatkowe wykazuje oczywiste, a w tym wypadku normatywne związki z innymi dziedzinami obowiązującego prawa. Aby odkodować normę prawa podatkowego należy w tym wypadku sięgnąć do Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce. Skoro podatnik musiałby to zrobić, gdyby chciał na własne ryzyko-bez wystąpienia o interpretację-rozwiać swoje wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji podatkowoprawnej swojej aktywności, to taka sama konieczność ciąży na organie interpretacyjnym, przed którym stanęło zadanie wątpliwości podatnika.”

Istotne z punktu widzenia sprawy i działań organu jest to, w jaki sposób został zredagowany przepis art. 14b § 3 o.p. tj. „Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego”.

Zastosowane w przytoczonym przepisie określenie „wyczerpujący” było już przedmiotem rozważań orzecznictwa sądów administracyjnych, jako przykład można wskazać treść wyroku WSA w Poznaniu z dnia 23 lutego 2010 r. (I SA/Po 1124/09): „Użyte w art. 14b § 3 ustawowe określenie "wyczerpująco" należy rozumieć, jako przedstawienie danego zagadnienia wszechstronnie, dogłębnie, szczegółowo, gruntownie i dokładnie, a zatem w taki sposób, by wnioskodawca mógł zająć stanowisko w stosunku do prezentowanego stanu rzeczy, zaś organ podatkowy na tej podstawie udzielić jednoznacznej odpowiedzi, co do konkretnego zdarzenia przyszłego lub obecnego".

W stanie faktycznym będącym podstawą zaskarżenia organ został zapytany czy Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe a tym samym działalność badawczo-rozwojową oraz czy spełnia przesłanki do zastosowania wobec niego stawki podatku dochodowego w wysokości 5% w związku z czym stan faktyczny przez niego opisany powinien być wystarczający dla stwierdzenia przez organ czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza stanowi prace rozwojowe a tym samym działalnością badawczo-rozwojową.

Aby przesłanka ta została spełniona konieczne było na tyle precyzyjne opisanie stanu faktycznego, aby możliwe było odniesienie go do przesłanek z art. 5a pkt 39 i 40 u.p.d.o.f. w zw. z art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, jak i art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. Wnioskodawca w pełni sprostał temu wymaganiu.

Określenie charakteru prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności pod kątem prowadzenia prac naukowych lub rozwojowych stanowi przesłankę prawną możliwości skorzystania przez niego z ulgi badawczo-rozwojowej oraz zastosowania stawki opodatkowania w wysokości 5% z uwagi na fakt, że określenie czy dana działalność ma charakter naukowy lub rozwojowy stanowi w istocie element definicyjny działalności badawczo-rozwojowej co wynika wprost z siatki pojęciowej ustawy. Mając to na względzie, organ na podstawie art. 14b § 1 w zw. z art. 14b § 3 zobowiązany jest do dokonania interpretacji przepisów u.p.d.o.f. w kontekście oceny charakteru działalności Wnioskodawcy pod kątem definicji prac rozwojowych lub prac naukowych, nie mając w tym zakresie podstaw prawnych do przerzucenia ciężaru dokonania kwalifikacji prawnej pod kątem prawnopodatkowym na Wnioskodawcę.

Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 marca 2021 sygn. I SA/Bk 73/21 w sprawie IP BOX, gdzie sąd stwierdził ,iż: „W ocenie Sądu, to organ powinien ocenić, czy działalność Wnioskodawcy obejmuje badania naukowe i/lub badania rozwojowe, właśnie dlatego, że jest to klucz do stwierdzenia, czy podatnik prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. Organ może od podatnika wymagać opisu faktów - lecz nie ocen. Skoro Wnioskodawca nie potrafi zakwalifikować prowadzonej działalności jako polegającej na badaniach naukowych bądź na pracach rozwojowych, ponieważ jest to równoznaczne z zakwalifikowaniem jej jako działalność badawczo-rozwojowa, to zwraca się z tym pytaniem do organu interpretacyjnego. Wnioskodawca ma prawo oczekiwać wyjaśnienia przez właściwy organ nasuwających się wątpliwości, które dotyczą regulacji ukształtowanej przepisami prawa podatkowego także wówczas, gdy zazębia się ona z innymi unormowaniami prawnymi. ”

Podobnie w zakresie możliwości żądania przez organ wydania przez wnioskodawcę opinii co do stanu faktycznego odniósł się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia z dnia 11 marca 2021 r., sygn. I SA/Kr 179/21, w którym to stwierdził, iż: „Prawo organu do wezwania o uzupełnienie stanu faktycznego nie oznacza możliwości wymagania od podatnika ubiegającego się o interpretację, aby to on sam rozstrzygnął w takiej formie wątpliwości interpretacyjne związane z pojęciem zawartym w przepisach prawa podatkowego (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 sierpnia 2016 r., sygn. akt: III SA/Wa 2047/15-CBOSA), a więc sformułowanie pytania w wezwaniu w sposób wyżej przytoczony stanowi naruszenie przepisów dotyczących wydawania indywidualnych interpretacji podatkowych w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy - albowiem nieudzielenie przez skarżącego odpowiedzi w sposób oczekiwany przez organ, doprowadziło do pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia."

Mając na względzie powyższe Wnioskodawca wskazuje, iż sformułowane przez niego pytanie obejmuje w zakresie odnoszącym się do prac rozwojowych zagadnienie prawne, które podatnik poddaje analizie organu w oparciu o przedstawiony stan faktyczny. Prowadzenie prac rozwojowych nie stanowi więc elementu stanu faktycznego, lecz jest przedmiotem wątpliwości podatnika.

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę na przykładowe sygnatury wydanych wcześniej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej pozytywnych interpretacji podatkowych, w których przedmiotem oceny organu było prowadzenie przez podatnika prac rozwojowych lub badań naukowych. Jednocześnie w razie wystąpienia odmiennej interpretacji tych samych przepisów. Wnioskodawca prosi, o odniesienie się do przytoczonych interpretacji, wskazanie znaczących różnic w stanic faktycznym lub prawnym oraz uzasadnienie odmiennego traktowania jego przypadku, od utrwalonej już linii interpretacyjnej przywołanych przepisów.

1.Nr 0114-KDIP3-1.4011.303.2020.2.MZ;

2.Nr 0114-KDIP2-1.4011.38.2020.3.KS;

3.Nr 0114-KDIP3-2.4011.679.2019.3.JK2;

4.Nr 0114-KDIP3-1.4011.380.2020.2.MZ;

5.Nr 0114-KDIP3-1.4011.571.2019.2.MK1;

6.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.329.2020.2.AC;

7.Nr 0113-KDIPT2-2.4011.381.2020.3.MK;

8.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.472.2020.2.GG;

9.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.430.2020.2.SJ;

10.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.464.2020.2.MM;

11.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.31.2020.2.AP;

12.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.34.2020.2.MAP;

13.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.42.2020.2.KO;

14.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.50.2020.2.MM;

15.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.55.2020.2.DJD;

16.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.57.2020.2.MAP;

17.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.66.2020.2.MA;

18.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.74.2020.2.MM;

19.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.633.2019.3.MAP;

20.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.711.2019.2.MM;

21.Nr 0113-KD1PT2-1.4011.738.2019.2.MD;

22.Nr 0113-KDIPT2-1.4011.748.2019.2.MAP;

23.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.24.2020.2.AC;

24.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.26.2020.3.JŚ;

25.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.54.2020.2.PR;

26.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.69.2020.2.ST;

27.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.73.2020.2.MS;

28.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.94.2020.2.AC;

29.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.238.2020.2.GG;

30.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.656.2019.2.PR;

31.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.702.2019.2.PR;

32.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.736.20I9.2.SJ;

33.Nr 0113-KDIPT2-3.4011.759.2019.2.JŚ;

34.Nr 0111-KDIB1-1.4011.33.2020.2.NL;

35.Nr 0111-KDIB1-1.4011.87.2020.2.DK;

36.Nr 0111-KDIB1-2.4011.55.2020.2.DP;

37.Nr0111-KDIB1-3.4011.7.2020.2JKT;

38.Nr 0111-KDIB1-3.4011.10.2020.2.APO;

39.Nr 0111-KDIB1-3.4011.52.2020.2.PC;

40.Nr 0111-KDIB2-1.4011.18.2020.2.MK;

41.Nr 0112-KDIL2-1.4011.2.2O2O.3.MKA;

42.Nr 0112-KDIL2-1.4011.379.2020.2.KF;

43.Nr 0112-KDIL2-2.4011.20.2020.2.IM;

44.Nr 0112-KDIL2-2.4011.27.2020.2.MC;

45.Nr 0112-KDIL2-2.4011.44.2020.2.AA;

46.Nr 0112-KDIL2-2.4011.52.2019.2.MW;

47.Nr 0112-KDIL2-2.4011.52.2020.2.IM;

48.Nr 0112-KDIL2-2.4011.53.2019.3.WS;

49.Nr 0112-KDIL2-2.4011.56.2019.2.AA;

50.Nr 0112-KDIL2-2.4011 60.2020.2.MC;

51.Nr 0112-KDIL2-2.4011.65.2019.2.MW;

52.Nr 0112-KPIL2-2.4011.69.2020.2.MM;

53.Nr 0112-KDTL2-2.4011.70.2019.2.AA;

54.Nr 0112-KDIL2-2.4011.73.2020.2.MM;

55.Nr 0112-KDIL2-2.4011.79.2020.2.1M;

56.Nr 0112-KDIL2-2.4011.98.2019.2.MC;

57.Nr 0112-KDIL2-2.4011.107.2019.2.IM;

58.Nr 0112-KDIL2-2.4011.115.2020.2.MW;

59.Nr 0112-KDIL2-2.4011.119.2019.2.AA;

60.Nr 0112-KDIL2-2.4011.126.2019.2.MC;

61.Nr 0112-KDIL2-2.4011.139.2019.2.MM;

62.Nr 0112-KDIL2-2.4011.143.2019.2.MM;

63.Nr 0112-KDIL2-2.4011.144.2019.2.WS;

64.Nr 0112-KDIL2-2.4011.161.2019.2.MC;

65.Nr 0112-KDIL2-2.4011.194.2020.2.MW;

66.Nr 0112-KDIL2-2.4011.269.2020.2.KP;

67.Nr 0112-KDIL2-2.4011.337.2020.2.KP;

68.Nr 0112-KDIL3-3.4011.412.2019.2.MM;

69.Nr 0112-KDIL2-1.4011.407.2020.3.TR;

70.Nr 0112-KDIL2-2.4011.520.2020.2.WS;

71.Nr 0112-KDIL2-2.4011.416.2020.2.MC;

72.Nr 0112-KDIL2-2.4011.469.2020.2.MM;

73.Nr 0112-KDIL2-1.4011.518.2020.2JK;

74.Nr 0115-KDIT1.4011.375.2020.2.MN;

75.Nr 0115-KDIT1.4011.374.2020.2.MN;

76.Nr 0115-KDIT1.4011.489.2020.2.MR;

77.Nr 0115-KDIT1.4011.471.2020.2.MN;

78.Nr 0115-KDWT.4011.14.2020.2.JŁ;

79.Nr 0115-KDWT.4011.66.2020.2.MŚ;

80.Nr 0115-KDIT1.4011.123.2020.2.JG;

81.Nr 0115-KDIT1.4011.17.2020.2.MK;

82.Nr 0115-KDIT1.4011.2.2020.2.KK;

83.Nr 0115-KDIT1.4011.14.2020.2.MST;

84.Nr 0115-KDIT1.4011.46.2020.2.MST;

85.Nr 0115-KDIT1.4011.61 2020.2.MST;

86.Nr 0115-KDIT1.4011.66.2019.2.KK;

87.Nr 0115-KDIT1.4011.100.2019.2.MR;

88.Nr 0115-KDIT1.4011.124.2019.2.MN;

89.Nr 0115-KDIT1.4011.126.2019.2.MK;

90.Nr 0115-KDIT1.4011.128.2019.2.MN.

NSA w swym wyroku z 18 maja 2018 r., II FSK 1392/16 stwierdził, że "Pojęcie" przepisów prawa podatkowego", o którym mowa w art. 14b § 1 o.p., nie można ograniczać się wyłącznie do ustaw, które w swoim tytule zawierają takie pojęcie, lecz chodzi o rzeczywistą treść zawartych w ustawach regulacji mających wpływ na opodatkowanie. Przepisy prawa podatkowego jakkolwiek stanowią autonomiczną dziedzinę prawa, to jednak nie są całkowicie odrębne, niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami systemu prawnego, a wręcz przeciwnie - wraz z przepisami innych gałęzi prawa stanowią część jednego porządku prawnego obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."

Jak wynika ze stanowiska NSA pojęcie „przepisów podatkowych” należy rozumieć szeroko. Warto również podkreślić, iż w najnowszych interpretacjach indywidualnych (ich numery poniżej) organy podatkowe dokonują wykładni pojęć: „prace rozwojowe”, „działalność badawczo-rozwojowa”. Dotychczasowe stanowisko organów podatkowych i wyrok NSA zdają się potwierdzać, że organ podatkowy władny jest odpowiedzieć na pytanie podatnika, które dotyczy zakwalifikowania jego działalności jako prac rozwojowych a tym samym jako działalności badawczo-rozwojowej.

1.0111-KDIB1-2.4011.1.2021.3.AK;

2.0111-KDIB1-2.4011.20.2021.2.ANK;

3.0114-KDIP2-1.4011.39.2021.2.KW;

4.0114-KDIP2-1.4011.13.2021.2.PD;

5.0111-KDIB1-2.4011.25.2021.2.SK;

6.0111-KDIB1-1.4011.31.2021.2.MF;

7.0111-KDIB1-2.4011.8.2021.2.BD;

8.0114-KDIP2-1.4011.5.2021.2JF;

9.0113-KDIPT2-3.4011.1043.2020.2.SJ;

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 12 maja 2021 r. I SA/GI 372/21 określił jak należy interpretować przepisy art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.: „Sąd zauważa, że Skarżący we wniosku i jego uzupełnieniu przedstawił opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) umożliwiający organowi odniesienie się do wymienionych tam okoliczności w zakresie wypełniania, w ich ramach, znamion działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a ust. 38-40 u.p.d.o.f. Rzeczą organu było odniesienie się do tych okoliczności i stwierdzenie, czy odpowiadają one definicjom przedstawionym w powołanym przepisie. Skoro normy te odsyłają do innej ustawy celem wyjaśnienia znaczenia użytych w ustawie podatkowej pojęć, to tym samym w istocie stanowią one przepisy, które należy uwzględnić przy ocenie stanowiska Wnioskodawcy. To, czy w danych okolicznościach sprawy podejmowane czynności mieszczą się w pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, czy też nie, należy do organu, który przepis ten będzie stosował (interpretował), a nie do strony, która jedynie wskazuje własne stanowisko i wątpliwości w tej sprawie. Organ nie może przerzucać ciężaru dokonania prawidłowej wykładni tego pojęcia na Wnioskodawcę. Organ nie może domagać się od Wnioskodawcy podania jako stanu faktycznego, czy zdarzenia przyszłego czegoś co w istocie należy do sfery prawnej, a więc takiej, która tyczy obowiązków organu wydającego indywidualne interpretacje. Skoro ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f pojęciem działalności badawczo-rozwojowej to oczywistym jest, że dokonując jego interpretacji konieczne było, z uwagi na definicje z art. 5a pkt 38-40 tej ustawy, odniesienie się do przepisów tam wskazanej ustawy. Żądanie od Skarżącego uzupełnienia wniosku o stwierdzenie, jako elementu stanu faktycznego, czy tworzone programy komputerowe (oprogramowania, części oprogramowania) powstają w ramach działalności badawczo-rozwojowej, wykraczało poza ramy zakreślone w art. 14b § 3 o.p., a tym samym naruszało w tym zakresie przepis art. 169 § ł w związku z art. I4h o.p. Oznacza to, że wezwanie do sprecyzowania wniosku nie mogło prowadzić do żądania, aby to sam Wnioskodawca przesądził rzeczoną kwestię, o którą wszak wprost zapytał, lecz jedynie do sprecyzowania danych faktycznych dotyczących prowadzonej działalności niezbędnych do ich oceny w kontekście definicji owej działalności."

W związku z powyższym Wnioskodawca wskazuje, iż nie przeformułuje pytania zawartego we wniosku z przyczyn wskazanych przez organ i wnioskuje o wydanie interpretacji w zakresie sformułowanego pytania, o treści: „Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi prace rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f, a działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w tym zakresie stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.?”.

Pytania

1. Czy podejmowana przez Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi prace rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., a działalność prowadzona przez Pana w tym zakresie stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.?

2. Czy w świetle opisanego stanu faktycznego Pan spełnia przesłanki uprawniające go do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego lub rozwijanego przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy podejmowana przez niego działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi prace rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., a działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w tym zakresie stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia on także wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, a co za tym idzie uprawniony jest do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego lub rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Uzasadnienie

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie zgodnie z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f., ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 z poźn. zm),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668, z póżn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1.badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2.badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f., zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 u.p.d.o.f.) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f.).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Odnosząc się do opisanego stanu faktycznego wskazać należy, iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem działalności jest działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca świadczy specjalistyczne usługi programistyczne, w ramach których zajmuje się projektowaniem i wytwarzaniem nowych programów komputerowych o określonej specyfikacji i funkcjonalności. Do zadań Wnioskodawcy należy tworzenie od podstaw określonych rozwiązań programistycznych (tworzenie programów komputerowych od zera), Wnioskodawca zajmuje się także rozszerzaniem opracowanych rozwiązań, a także ulepsza działające rozwiązania programistyczne, oraz prowadzi prace koncepcyjne polegające na projektowaniu nowych rozwiązań programistycznych.

Efekty działalności Wnioskodawcy w każdym przypadku mają charakter twórczy - w toku prac nad nowymi rozwiązaniami programistycznymi nie występuje element typowej standaryzacji. Cele jakie są zakładane przez Wnioskodawcę do osiągnięcia wymagają unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac programistycznych. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest wyłącznym rezultatem jego własnej indywidualnej działalności intelektualnej, ze względu na fakt, że jest ono wytwarzane przez niego samodzielnie od podstaw z wykorzystaniem swoich autorskich rozwiązań, które wypracował w toku prowadzonej działalności.

Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi więc przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (jest to wyraz jego własnej twórczości intelektualnej). W toku prac Wnioskodawca podejmuje działania polegające na analizie konkretnego projektu, do którego następnie opracowuje szczegółowy model działania i tworzy konkretne rozwiązania. Zastosowane rozwiązania oraz kod źródłowy są wynikami jego twórczej pracy i odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Efektem działań jest zatem stworzenie oprogramowania (programu komputerowego), które zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83 z późn. zm.), podlega ochronie, jak utwory literackie.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę obejmuje przy tym wykorzystanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania innowacyjnych rozwiązań programistycznych. Wnioskodawca świadczy specjalistyczne usługi programistyczne, które zmierzają do opracowania rozwiązań, pozwalających na korzystanie ze złożonych i specjalistycznych i automatycznych funkcjonalności.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę mają więc charakter prac rozwojowych. Prace Wnioskodawcy nie są związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w oprogramowaniu, zaś tworzone rozwiązania charakteryzują się wysokim poziomem innowacyjności, który wynika z faktu, iż każde z rozwiązań jest indywidualne oraz posiada niepowtarzalne funkcjonalności. W konsekwencji, opracowane przez Wnioskodawcę rozwiązania są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę są w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) i są każdorazowo poprzedzone fazą eksploracyjną, mającą na celu wynalezienie optymalnego sposobu na osiągnięcie planowanego rezultatu i stworzenie określonego rozwiązania o danej specyfikacji. Działalność związana z tworzeniem oprogramowania stanowi przy tym główny przedmiot działalności Wnioskodawcy, który kontynuowany będzie także w przyszłości.

W świetle powyższego uznać należy, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi prace rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., a działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w tym zakresie stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f.: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1.patent,

2.prawo ochronne na wzór użytkowy,

3.prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4.prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5.dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6.prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7.wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8.autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 u.p.d.o.f.).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca u.p.d.o.f.: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru określonego w tymże przepisie.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 u.p.d.o.f. dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f. dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1.z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2.ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3.z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4.z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 u.p.d.o.f.: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca u.p.d.o.f. są obowiązani:

1.wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2.prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3.wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4.dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5.dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f. podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. Stosownie do art. 30cb ust. 3 u.p.d.o.f.: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c u.p.d.o.f.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatku od dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca wytwarza, rozwija i ulepsza opisane w stanie faktycznym prawa własności intelektualnej w postaci chronionych prawem autorskim programów komputerowych, które stanowią przejaw prowadzonej przez niego, w ramach jego działalności gospodarczej, działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 40 u.p.d.o.f.

Jednocześnie Wnioskodawca na bieżąco prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.o.f. ewidencję, pozwalającą w szczególności na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

W świetle powyższego wywodu należy stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z osiągany z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, z których każdy stanowi utwór prawnie chroniony, wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez siebie oprogramowania.

Postanowienie

21 października 2021 r. wydałem postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia znak 0114-KDWP.4011.263.2021.2.AS.

2 listopada 2021 r. wniósł Pan zażalenie na te postanowienie.

7 grudnia 2021 r. wydałem postanowienie o utrzymaniu w mocy ww. postanowienia znak 0114-KDWP.4011.263.2021.3.AS/AS1.

Skarga na postanowienie

10 stycznia 2022 r. wpłynęła do mnie skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, w której zaskarżył Pan postanowienie z 7 grudnia 2021 r., znak  0114- KDWP.4011.263.2021.3.AS/AS1 utrzymujące w mocy postanowienie z 21 października 2021 r., znak 0114-KDWP.4011.263.2021.2.AS o pozostawieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia i wniósł Pan o:

• uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia, które zostały wydane przez Dyrektora KIS;
• zasądzenie kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa przez doradcę podatkowego oraz wydatku dotyczącego opłaty skarbowej w kwocie 17 zł, według norm przepisanych;
• rozpatrzenie skargi na posiedzeniu niejawnym.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżone postanowienie wyrokiem z 23 marca 2022 r., sygn. akt I SA/GI 156/22.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

20 września 2023 r. złożyłem wniosek o wycofanie złożonej skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny - postanowieniem z 25 października 2023 r., sygn. akt II FSK 900/22 umorzył postepowanie kasacyjne.

Wyrok, który uchylił ww. postanowienie stał się prawomocny od 25 października 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;
• ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 5a pkt 6 tej ustawy:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Znaczenie pojęcia „działalność badawczo-rozwojowa” zostało wyjaśnione w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest to:

Przy czym znaczenia pojęć „badania naukowe” i „prace rozwojowe” zostały określone odpowiednio w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy.

I tak, stosownie do art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć jest w niej mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 ze zm.), a więc:

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli:

Pracami rozwojowymi, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast - zgodnie z art. 5a pkt 40 tej ustawy - prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli:

Z opisu sprawy wynika, że od (…) 2019 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą związaną z tworzeniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania. Uzyskuje Pan dochody z tego tytułu, które zamierza rozliczyć według preferencyjnej stawki od 1 lipca 2021 roku. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za projektowanie, budowę, wdrażanie, rozwój, utrzymanie i optymalizację programów komputerowych wykorzystujących uczenie maszynowe. Projektuje Pan nowe rozwiązania, przekształca dane w oparciu o które tworzy oprogramowanie, buduje algorytmy uczenia maszynowego dopasowane do celu biznesowego, testuje rozwiązania i wdraża je w systemie informatycznym oraz monitoruje poprawność działania oprogramowania.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo–rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku). 

Kryteria działalności badawczo-rozwojowej

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć– powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje Pan dostępną wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, nauczania maszynowego, w celu tworzenia nowych zastosowań w postaci innowacyjnego rozwiązania programistycznego. Pana praca nad programami komputerowymi nie ma przy tym charakteru działań rutynowych ani okresowych zmian, lecz stanowi zorganizowany proces mający na celu opracowanie zupełnie nowego rozwiązania programistycznego o indywidualnych funkcjonalnościach, dedykowanego konkretnemu celowi. Tworzenie przez Pana programów komputerowych wiąże się z prowadzeniem prac koncepcyjnych z uwagi na konieczność indywidualnego podejścia do każdego projektu, szerokiej analizy konkretnego rozwiązania pod kątem możliwości jego implementowania (stworzenia programu komputerowego), analizy oczekiwanych właściwości i funkcjonalności, oraz niestandardowego myślenia.

Realizuje Pan na rzecz Zleceniodawcy projekty, które związane są z budową elementów systemu informatycznego, projektowaniem i wdrażaniem programów w oparciu o uczenie maszynowe, przekształcaniem danych zbieranych w systemach w celu wyciągania z nich informacji na potrzeby tworzonych algorytmów.

Zatem, prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowym ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wyjaśnił Pan, że w ramach procesu tworzenia oprogramowania odpowiedzialny jest Pan za opracowanie danej funkcjonalności kompleksowo, począwszy od ustalenia wymagań co do oprogramowania, przez prace zmierzające do wytworzenia określonego rozwiązania, po zamknięcie prac nad danym rozwiązaniem poprzez przekazanie do niego praw autorskich i zapewnieniu prawidłowego działania danej funkcjonalności.

Proces wytwarzania oprogramowania w ramach współpracy ze Zleceniodawcą prowadzony jest w ramach zorganizowanego i uporządkowanego cyklu prac, który obejmuje m. in.:

1.analizę potrzeb w kontekście zaprojektowania rozwiązania;

2.wyszukiwanie i analizę informacji w celu stworzenia odpowiedniego algorytmu/kodu źródłowego oprogramowania;

3.projektowanie rozwiązania w postaci programu, który zapewni pożądany skutek;

4.tworzenie rozwiązania w postaci programu komputerowego o określonych funkcjonalnościach i właściwościach;

5.testowanie rozwiązania;

6.zapewnienie optymalności pod kątem wydajności oraz skalowalności.

Zatem, kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Wskazał Pan, że w ramach omawianej działalności, zdobywa, poszerza i łączy Pan interdyscyplinarną wiedzę z zakresu tworzenia oprogramowania, a przede wszystkim wykorzystuje dotychczasowe efekty swojej działalności w celu opracowywania, nowych, znacznie lepszych rozwiązań. Efekty działalności Pana są przy tym rozwiązaniami nie występującymi w analogicznym kształcie w praktyce gospodarczej Pana lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już przez Pana opracowanych.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

• badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz
• prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

• nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

• nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;
• łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;
• kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;
• wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

• planowaniu produkcji oraz
• projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług - od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Tworzenie przez Pana programów komputerowych wiąże się z prowadzeniem prac koncepcyjnych z uwagi na konieczność indywidualnego podejścia do każdego projektu, szerokiej analizy konkretnego rozwiązania pod kątem możliwości jego implementowania (stworzenia programu komputerowego), analizy oczekiwanych właściwości i funkcjonalności, oraz niestandardowego myślenia. Praca Pana nad programami komputerowymi nie ma przy tym charakteru działań rutynowych ani okresowych zmian, lecz stanowi zorganizowany proces mający na celu opracowanie zupełnie nowego rozwiązania programistycznego o indywidualnych funkcjonalnościach, dedykowanego konkretnemu celowi.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu - takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu i w warunkach działalności wynikające z wniosku i jego uzupełnienia.

Reasumując, na podstawie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzam, że tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Pana Oprogramowania opisanego we wniosku wyczerpuje definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opodatkowanie preferencyjną stawką podatku

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Stosownie do art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podkreślenia wymaga, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Z opisu sprawy wynika, że:

• tworzy Pan wymienione w opisie oprogramowania (programy komputerowe) w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• w oparciu o zawartą umowę o świadczenie usług przenosi Pan całość praw autorskich do opracowanych programów komputerowych na nabywcę, a z chwilą zapłaty wynagrodzenia traci Pan prawa do wytworzonych utworów zamian za wynagrodzenie;
• przysługują Panu prawa autorskie do wytwarzanego oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1 994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
• prowadzi Pan na bieżąco ewidencję zawierającą wszystkie elementy określone w art. 30cb ust. 1 u.p.d.o.f;

Prawo do Oprogramowania tworzonego, rozwijanego i ulepszanego przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do Oprogramowania w ramach wykonywanej przez Pana działalności stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód ten stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do Oprogramowania w ramach wykonywanych zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym osiąga Pan kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Mając na uwadze powyższe, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do dochodu ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, na podstawie przepisów art. 30ca ust. 7 pkt 2 ww. ustawy uzyskanego w okresie od 1 lipca 2021 r. oraz w latach kolejnych - jeżeli nie ulegnie zmianie przedstawiony stan faktyczny i prawny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem/pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej -rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania kontrolnego organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).