Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 maja 2024 r., sygn. II SA/Gd 32/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Krzysztof Kaszubowski po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2024 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 27 października 2023 r., nr SKO.450.116.2023 w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga M.G., reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika, na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie warunków zabudowy, została wniesiona w następującym stanie sprawy:

Decyzją z 23 kwietnia 2021 r. Wójt Gminy Nowa Wieś Lęborska ustalił A.C. warunki zabudowy dla budowy zespołu do 21 budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej na działkach nr [...], [...], [...] i [...] w obrębie [...]. Jak wynika z wydanego przez Wójta zaświadczenia z 21 czerwca 2021 r., decyzja stała się ostateczna 31 maja 2021 r.

Pismem z 22 lutego 2022 r. skarżąca, na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. w zw. z art. 150 § 2 k.p.a., wystąpiła z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem opisanej wyżej decyzji Wójta z 23 kwietnia 2021 r., wskazując, że nie brała udziału w postępowaniu bez swojej winy. Jednocześnie strona skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania ww. decyzji, z uwagi na prawdopodobieństwo jej uchylenia w wyniku wznowienia.

Strona skarżąca wskazała, że kierowana do niej korespondencja wysyłana była na adres widniejący w ewidencji gruntów, który nie jest jej adresem zamieszkania ani zameldowania. Korespondencja ta zawiera adnotację listonosza o niepodjęciu jej w terminie. Zdaniem skarżącej nie ma jednak podstaw przyjęcia fikcji prawnej doręczenia korespondencji i zastosowania art. 44 § 4 k.p.a. Strona skarżąca podkreśliła, że adresy stron co do zasady ustala się na podstawie wszystkich informacji możliwych do uzyskania przez organ, z przepisów nie wynika przy tym, żeby rejestr ewidencji gruntów i budynków miał szczególne nadrzędne znaczenie jako podstawa ustalania adresu do doręczeń. Nie wynika to ani z art. 21 ani z art. 22 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. Skarżąca zarzuciła, że organ nie podjął żadnych czynności do zmierzających do ustalenia jej adresu. Nadto wskazała swój adres zamieszkania i zameldowania, załączając do wniosku zaświadczenie o zameldowaniu. Wyjaśniła także, że dowiedziała się o ww. decyzji 15 lutego 2022r.