Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2024 r., sygn. II GSK 1756/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Marek Krawczak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 kwietnia 2023 r. sygn. akt III SA/Gl 95/23 w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] grudnia 2022 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów leczenia poza granicami kraju 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. G. na rzecz Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2023 r., sygn. akt III SA/Gl 95/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę A. G. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 5 grudnia 2022 r. w przedmiocie odmowy zwrotu kosztów świadczenia opieki zdrowotnej poza granicami Polski.

Ze skargą kasacyjną od powyższego wyroku wystąpił skarżący zaskarżając ten wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach oraz zasądzenie od organu na jego rzecz kosztów postępowania sądowoadministracyjnego za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na podstawie art. 176 § 1 pkt 2 oraz art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a powyższemu orzeczeniu zarzucił:

1. naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2492) w zw. z art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c) p.p.s.a w zw. z art. 7 k.p.a., 77 § 1 k.p.a., 80 k.p.a. a także art. 42d ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2561 z późn. zm., dalej: "ustawa o świadczeniach") w zw. z art. 151 p.p.s.a., poprzez dokonanie własnych ustaleń faktycznych bez przeprowadzenia postępowania dowodowego na podstawie art. 106 § 3 p.p.s.a., polegających na przyjęciu, że udzielone skarżącemu świadczenie nie spełnia warunków konsultacji specjalistycznej, pomimo że organy obu instancji tej okoliczności nie kwestionowały, co doprowadziło Sąd do błędnego ustalenia, że świadczenie udzielone stronie nie jest świadczeniem gwarantowanym i w konsekwencji do oddalenia skargi, z pominięciem rozważań, czy co do zasady świadczenie udzielone stronie w formie telemedycyny stanowi świadczenie gwarantowane;