Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 1 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDSL1-2.4011.256.2024.2.KS
Możliwość rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 18 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 czerwca 2024 r. (wpływ 3 czerwca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
W (…) 2022 r. sąd rozwiązał małżeństwo Pana A. (zwany dalej „Wnioskodawcą”) z Panią B. (zwaną dalej „Byłą Żoną”) bez orzekania o winie. Z uwagi na dobro dzieci obojgu rodzicom zależało na jak najmniej konfliktowym rozwiązaniu małżeństwa oraz o pozostawieniu jak największej swobody w kontaktach z dziećmi. Władzę rodzicielską nad dziećmi: C. i D. Sąd powierzył Byłej Żonie, pozostawiając Wnioskodawcy prawo do współdecydowania o najważniejszych sprawach dzieci, w szczególności dotyczących edukacji, wyboru szkoły, zawodu, leczenia, ochrony zdrowia, wyjazdów zagranicznych, wakacyjnych i innych, z zaznaczeniem nieograniczonych kontaktów Wnioskodawcy z dziećmi oraz prawem do przebywania dzieci u Wnioskodawcy i wspólnych wyjazdów w dłuższych okresach czasu i nie tylko w czasie wakacji. Kosztami wychowania i utrzymania dzieci sąd obciążył oboje rodziców i zasądził renty alimentacyjne po (…) zł na dziecko na rzecz Byłej Żony.
W dniu rozwodu Wnioskodawca z Byłą Żoną zawarł uzgodnienie co do rozdziału obowiązków w procesie wychowania i utrzymania dzieci. Była Żona wyprowadziła się do innej lokalizacji i nie mieszka z Wnioskodawcą. Uzgodnienie to stanowiło, że dzieci będą przebywać odrębnie i niezależnie, w tym uregulował kontakty Ojca w następujący dni:
a)co drugi tydzień od środy po zajęciach w placówkach edukacyjnych do niedzieli godz. 19.00,
b)w tygodniach, gdy dzieci nie spędzają większości tygodnia z ojcem: we wtorek i czwartek po zajęciach w placówkach edukacyjnych do godz. 20.00,
c)wakacje letnie: jeden miesiąc wakacji letnich z rozbiciem na 2 tygodnie w lipcu i 2 tygodnie w sierpniu, do ustalenia między stronami do końca maja każdego roku; a w przypadku braku porozumienia: od 1 lipca godz. 10.00 do 15 lipca godz. 19.00 oraz od 1 sierpnia godz. 10.00 do 15 sierpnia godz. 19.00;
d)jeden tydzień ferii zimowych do ustalenia między stronami do końca grudnia każdego roku; a przypadku braku porozumienia: pierwszy tydzień ferii zimowych od soboty godz. 10.00 do następnej soboty godz. 19.00,
e)Święta Bożego Narodzenia w latach parzystych: od 24 grudnia godz. 12.00 do 26 grudnia godz. 20.00 oraz od 31 grudnia godz. 10.00 do 1 stycznia godz. 20.00 zaś w latach nieparzystych: od 27 grudnia godz. 10.00 do 31 grudnia godz. 10.00.
Wypoczynek dzieci w trakcie wakacji i ferii zostanie zrealizowany przez Wnioskodawcę i Byłą Żonę osobno i niezależnie na własny i osobny koszt każdego z rodziców, chyba że dotyczy to wyjazdów dzieci bez rodzica (obozy, kolonie, wycieczki szkolne). Wszelkie większe wydatki na rzecz dzieci, które zostaną zainicjowane osobno przez każdego z rodziców (np. ubrania, leczenie, sprzęt elektroniczny), będą dzielone po połowie, chyba że drugi rodzic nie wyrazi na nie zgody (np. zbyt wysoki koszt, niezgodność celu wydatku z wartościami, które dany rodzic przekazuje dziecku – np. zakupu konsoli do gier).
W ramach czasu, kiedy Wnioskodawca przebywa z dziećmi prowadzi On samodzielnie proces wychowania dzieci, bez konsultacji z Byłą Żoną czy innymi osobami. Wnioskodawca pomaga im kształtować samodzielność, np. w podejmowaniu decyzji w zakresie swojego budżetu finansowego i dokonywania większych zakupów, posługiwaniem się kontem bankowym i podstawowymi instrumentami płatniczymi. Pomaga kształtować obowiązkowość i umiejętności praktyczne (np. poprzez wykonywanie obowiązków domowych, wspólnego i regularnego sprzątania, wykonywania prac na rzecz rodziny i wspólnego domu, majsterkowanie). Wnioskodawca pomaga dzieciom w rozwoju predyspozycji intelektualnych, np. nauczył je: jeździć na rowerze, rolkach, pływać i inne gry wymagające wysiłku umysłowego (gry planszowe/(…)). Wspiera je w decyzjach, lub współdecyduje z nimi o ważnych dla nich bieżących sprawach, takich jak wybór szkoły, zajęć pozalekcyjnych czy zainteresowań.
Wnioskodawca rozwija zainteresowania dzieci, jak i chęć poznawania innych miejsc, środowisk i kultur. W tym celu spędza z nimi znaczną część wakacji, ferii oraz organizuje wyjazdy weekendowe (wyjazdy w góry – w tym np. (…)). Organizuje wyjazdy krajowe i zagraniczne, w tym aktywny wypoczynek (narty, wycieczki rowerowe, spływy kajakowe, nurkowanie). Decyzje w zakresie kierunków wyjazdów i form spędzania wolnego czasu nie są konsultowane ani uzgadniane z Byłą Żoną i są podejmowane wspólnie z dziećmi (z drugiej strony również – Była Żona podejmuje decyzje o wyjazdach samodzielnie bez udziału Wnioskodawcy/Strony informują się o kierunku wyjazdów). Wnioskodawca nauczył dzieci jeździć na nartach, rolkach, pływania. Bez udziału Byłej Żony zaszczepił w dzieciach przywiązywanie wagi do regularnej aktywności ruchowej i rozwoju fizycznego, jako równie ważnego co rozwój intelektualny.
W domu Wnioskodawcy dzieci spożywają posiłki przygotowane głównie przez Wnioskodawcę lub czasami przez nie – w ramach kształtowania umiejętności praktycznych. Jednocześnie kilka razy w miesiącu korzystają ze wspólnych wyjść do restauracji. Dzięki sposobowi wychowania Wnioskodawcy i Jego zaangażowaniu dzieci potrafią przygotować wiele podstawowych potraw i przysmaków samodzielnie oraz utrzymywać czystość. Dzieci mają swoje własne osobne pokoje, ubrania, książki oraz rzeczy, z którymi są związane. Szkoła znajduje się w tej samej miejscowości. Dzieci mogą swobodnie kształtować wystrój swoich pokoi, zmieniać meble itd. Dzieci nadal traktują dom, w którym się wychowały, jak własny i bardzo dobrze się w nim czują.
Przez cały czas i nieprzerwanie Wnioskodawca wychowuje dzieci samotnie, kiedy przebywają z Nimi, wpływa na kształtowanie ich światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. Przekazuje im wartości i postawy moralne niezależnie od Byłej Żony, ponieważ wyznawane przez nią wartości znacznie się różnią od Wnioskodawcy i były główną przyczyną rozwodu. Osobny proces wychowania prowadzony przez Byłą Żonę jest dla Wnioskodawcy widoczny w postawach dzieci, dlatego niezależnie stara się On przekazać dzieciom punkt widzenia na ważne sprawy życiowe i pokazać system wartości oraz wiedzę społeczną, które uznaje za najwłaściwsze dla ich dobra, w którym rodzina i dobro drugiego człowieka są najważniejsze. Wnioskodawca poświęca dzieciom maksymalną ilość czasu, dzięki czemu zaspokaja ich potrzeby psychiczne bliskości i miłości. Podczas wspólnie spędzanego czasu Wnioskodawca zaspokaja wszystkie potrzeby materialne dzieci, nieraz dobrowolnie (poza alimentami i podziałem głównych wydatków), ponosi koszty zakupu odzieży, obuwia, sprzętu sportowego i pomocy szkolnych, czy sprzętu elektronicznego – komputer/tablet/telefony komórkowe. Wnioskodawca ponosi koszty wyposażenia i utrzymania domu związane z ich pobytem. Pokrywa również koszty leczenia dzieci oraz zawozi na wizyty lekarskie, jeśli przypadają one w dni, kiedy dzieci są z Wnioskodawcą. Ponadto samodzielnie opłaca prywatną opiekę zdrowotną dla dzieci, z której korzysta dla dzieci Była Żona w dni kiedy dzieci są pod jej opieką.
W czasie, kiedy Wnioskodawca zajmuje się dziećmi robi to samodzielnie, bez niczyjej pomocy i bez konsultacji z kimkolwiek. Tym samym uważa, że od czasu rozwodu pełni rolę rodzica opiekującego się oraz wychowującego swoje dzieci samodzielnie, niezależnie i osobiście.
Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.
Wnioskodawca nie pobiera świadczeń wychowawczych.
Wnioskodawca w 2022 r. i 2023 r. uzyskiwał dochody tylko ze stosunku pracy, zatem nie stosował przepisów art. 30c ustawy o PIT lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów oraz nie podlegał opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Wnioskodawca nie przewiduje, aby sytuacja w tym zakresie się zmieniła w kolejnych latach.
Wnioskodawca nabywa akcje na giełdzie w USA.
W uzupełnieniu wniosku udzielił Pan następujących odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania:
1.Kiedy uprawomocniło się orzeczenie sądu o Pana rozwodzie (proszę wskazać dokładną datę)?
Odpowiedź: Orzeczenie sądu o rozwodzie Wnioskodawcy uprawomocniło się (…) 2022 r.
2.Czy zawarł Pan ponownie związek małżeński? – jeśli tak, proszę wskazać datę jego zawarcia.
Odpowiedź: Wnioskodawca nie zawarł ponownie związku małżeńskiego.
3.Czy w stosunku do Pana córek, w okresie którego dotyczy wniosek, miały/mają/będą miały zastosowanie przepisy:
a)art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym),
b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego,
c)ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych?
Odpowiedź: W stosunku do córek Wnioskodawcy, w okresie którego dotyczy wniosek, nie miały/nie mają/nie będą miały zastosowania przepisy:
a)art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym),
b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego,
c)ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
4.Czy w okresie, w którym dzieci nie przebywały/nie przebywająz Panem, matka dzieci zajmowała/zajmuje się ich wychowaniem i wykonywała/wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dzieci, tj. dbała/dba o prawidłowy rozwój dzieci kształtując ich właściwe zachowania, rozwijała/rozwija ich zainteresowania, ponosiła/ponosi wydatki związane z wypoczynkiem, ponosiła/ponosi koszty ich utrzymania, zabezpieczała/zabezpiecza potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, troszczyła/troszczy się o ich rozwój fizyczny i duchowy, pomagała/pomaga w edukacji szkolnej, wykazywała/wykazuje zainteresowanie ich wychowaniem, troszczyła się/troszczy się o fizyczny i duchowy rozwój dzieci, brała/bierze czynny udział w sprawach dotyczących dzieci związanych z ich kształceniem, dodatkowymi zajęciami, leczeniem itp.?
Odpowiedź: W okresach, w których dzieci przebywają z Wnioskodawcą, matka dzieci nie wykonuje aktywnie władzy rodzicielskiej w zakresie codziennego wychowania. Wnioskodawca jest w pełni odpowiedzialny za zapewnienie prawidłowego rozwoju dzieci, kształtowanie ich właściwych zachowań, rozwijanie ich zainteresowań, ponoszenie wydatków związanych z ich wypoczynkiem, kosztami utrzymania oraz zabezpieczeniem ich potrzeb bytowych, zdrowotnych i edukacyjnych. Wnioskodawca troszczy się również o ich rozwój fizyczny i duchowy, pomaga im w edukacji szkolnej oraz aktywnie uczestniczy w sprawach dotyczących ich kształcenia, dodatkowych zajęć i leczenia.
W okresach, kiedy dzieci przebywają z matką, to ona przejmuje te obowiązki. Wnioskodawca nie ma jednak wglądu w to, w jaki sposób matka dzieci kształtuje ich codzienne zachowania i dba o ich rozwój, gdy przebywają pod jej opieką. Wnioskodawca podkreśla, że między innymi samodzielnie ponosi koszty związane z abonamentem na prywatną opiekę medyczną dla dzieci oraz finansuje wszystkie wyjazdy zagraniczne z dziećmi.
5.Czy jest Pan ojcem lub opiekunem prawnym innych dzieci (niż wymienione w treści wniosku) i względem nich wykonywał/wykonuje/będzie wykonywał w latach, których dotyczy wniosek władzę rodzicielską? Jeśli tak, należy podać ich daty urodzenia.
Odpowiedź: Wnioskodawca nie jest ojcem lub opiekunem prawnym innych dzieci niż wymienione w treści wniosku.
6.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 4, proszę wskazać czy wychowuje je Pan wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym (partnerem)?
Odpowiedź: Z uwagi na fakt, iż odpowiedź na pytanie nr 5 jest przecząca, nie jest konieczne udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 6.
Pytania
1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca miał prawo w rozliczeniu podatku za lata 2022 i 2023 do wyboru rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba wychowująca samotnie dzieci?
2.Czy Wnioskodawca w przedstawionej sytuacji będzie miał prawo w rozliczeniu podatku za 2024 r. i lata następne (w przypadku braku zmiany stanu prawnego i spełnienia warunków określonych w art. 6 ust. 8 ustawy o PIT oraz braku wyłączenia z ust. 4e) do wyboru rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba wychowująca samotnie dzieci?
Pana stanowisko w sprawie
Ad 1.
W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2022 r.:
Na podstawie art. 6 ust. 4c ustawy o PIT, od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:
1)małoletnie,
2)pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3)pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie
– podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.
Zgodne z art. 6 ust. 4d ustawy o PIT, w przypadku, o którym mowa w ust. 4c, podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotne wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, przy czym do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
W myśl art. 6 ust. 4e ustawy o PIT, przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:
1)dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub
2)przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152
– w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 2194), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.
Zgodne z art. 6 ust. 4f ustawy o PIT, sposób opodatkowana, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowana do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.
W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o PIT, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:
1)stosuje przepisy:
a)art. 30c lub
b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy
– w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększana lub pomniejszenia podstawy opodatkowania a co przychodów, zobowiązana lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;
2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Wyrokiem z 10 sierpnia 2023 r. sygn. akt I SA/Kr 570/23 WSA w Krakowie uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 kwietnia 2023 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.204.2023.2.MJ i w jego uzasadnieniu wskazał:
Dokonując interpretacji przepisów dotyczących ulgi podatkowej ustanowionej przez art. 6 ust. 4c-4e u.p.d.o.f. nie można zapominać, że celem wprowadzenia ulgi było umożliwienie preferencyjnego rozliczenia podatkowego dla tych osób, które w roku podatkowym doświadczyły samotnej, samodzielnej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywaniem. Cel ten wpisuje się w idee polityki prorodzinnej Państwa, która na gruncie prawa podatkowego realizowana jest na wiele sposobów (I SA/Łd 324/23 – Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi).
Sformułowany w skardze zarzut dotyczący naruszenia art. 6 ust. 4c u.p.d.o.f., poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że w przedstawionym we wniosku o interpretację stanie faktycznym sprawy Skarżący nie jest osobą „samotnie wychowującą dziecko” i w konsekwencji nie spełnia przesłanek do preferencyjnego opodatkowania jej dochodów, okazał się uzasadniony.
Sąd podkreśla, że dokonując wykładni przepisu art. 6 ust. 4c u.p.d.o.f. nie można poprzestać na odwołaniu się wyłącznie do reguł wykładni językowej. Konieczne jest skonfrontowanie jej rezultatów z wynikiem interpretacji uzyskanym przy zastosowaniu reguł wykładni funkcjonalnej czy systemowej, tak by w konsekwencji ich stosowania nie doprowadzić do sytuacji nałożenia obowiązków lub przyznania uprawnień pozostających obiektywnie w sprzeczności z istniejącym porządkiem prawnym, czy niewykonalnych. Zastosowanie literalnej wykładni w niniejszej sprawie prowadzi do absurdalnych wniosków. Nie można odwoływać się wyłącznie do słownikowej definicji pojęcia „samotny” zgodnie z którą oznacza ono (1) „żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół”, (2) „znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam”, (3) „spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa”, (4) „znajdujący się na odludziu”, ponieważ prowadziłoby to do konkluzji, że samo posiadanie dziecka wyklucza możliwość bycia samotnym.
Należy zauważyć, że przeciwieństwem pojęcia „samotnego wychowywania dziecka” jest pojęcie „wspólnego wychowywania dziecka”. W niniejszej sprawie nie można uznać, że rodzice wychowują i opiekują się dzieckiem „wspólnie”, ponieważ każde z nich odrębnie, w konkretnie ustalonym czasie, bez udziału drugiego z rodziców opiekuje się dzieckiem i zaspokaja jego potrzeby, stwarzając mu odpowiednie warunki rozwoju w miejscu swojego zamieszkania. W ocenie Sądu, należałoby przyjąć, że proces wychowywania dziecka realizowany jest przez każdego z rodziców „samotnie”. Jeżeli przez część czasu w roku dziecko zamieszkuje u jednego z rodziców, w stosunku do których sąd orzekł rozwód, to rodzic ten w tym czasie samodzielnie, tj. bez wsparcia drugiego rodzica wychowuje dziecko, natomiast przez pozostały czas dziecko wychowuje drugi z rodziców. Każdy z rodziców działa bez wsparcia drugiej osoby i samodzielnie dokonuje czynności związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka, jednocześnie samodzielnie ponosząc przez część roku podatkowego koszty utrzymania dziecka. Zatem każdy z rodziców sprawujących opiekę i wychowujących dziecko w tak ustalonym systemie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.
O wspólnym wychowaniu dziecka nie świadczy fakt powierzenia władzy rodzicielskiej wspólnie obojgu małżonkom. Pojęcia te nie są tożsame, a pojęcie samotnego wychowania dziecka winno być rozpatrywane głównie w kontekście samodzielnego pokrywania przez podatnika kosztów związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka. Zastosowana przez ustawodawcę preferencja ma bowiem kontekst finansowy.
Przyjęta przez organ interpretacja art. 6 ust. 4c u.p.d.o.f. prowadzić może natomiast do nasilenia się niekorzystnych zjawisk, których skutki mogą bezpośrednio dotknąć dzieci. Taka wykładnia uzależnia bowiem skorzystanie z ulgi przez jednego z rodziców de facto od całkowitego wyeliminowania drugiego z rodziców z procesu opieki i wychowania dzieci, bowiem tylko w takiej sytuacji organ uznaje przesłanki tego przepisu za spełnione.
Sąd dodatkowo zauważa, że ustawodawca nie wprowadził żadnych ograniczeń czasowych uzasadniających skorzystanie z tej preferencji, co daje prawo do korzystania z niej zarówno osobom wychowującym dziecko samotnie przez znaczny okres czasu w roku podatkowym jak i osobom, które samotnie wychowują dziecko przez krótki okres roku podatkowego ani też nie powiązał zakresu prawa do skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania z czasem samotnego wychowania dziecka w roku podatkowym przez zastosowanie przy obliczaniu podatku korekty dostosowującej prawo do preferencji do faktycznego czasu samotnego wychowywania dziecka w roku podatkowym (przykładowo współczynnika procentowego). W niniejszej sprawie organ w wydanej interpretacji, co do zasady, nie kwestionował prawa do uzyskania preferencji rodzica wychowującego i utrzymującego dziecko samotnie przez część roku podatkowego.
Zgodnie z art. 6 ust. 4f u.p.d.o.f. preferencyjne opodatkowanie nie przysługuje samotnym rodzicom, którzy wychowują co najmniej jedno dziecko wspólnie, rozumiane także jako „naprzemienne” wykonywanie opieki nad dzieckiem w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze. Należy zauważyć, że taka redakcja przepisu nie modyfikuje rozumienia pojęcia „samotnego wychowywania dzieci”, lecz wyklucza jedynie wspólne opodatkowanie w określonym ustawą przypadku. Regulacja ta nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, z uwagi na fakt, że Skarżący nie pobiera żadnego świadczenia wychowawczego.
Wyrokiem z 23 listopada 2023 r. sygn. akt I SA/Wr 126/23 we Wrocławiu uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 grudnia 2022 r. nr 0115-KDIT2.4011.657.2022.1.MM i w jego uzasadnieniu wskazał:
Przenosząc treść powyższych przepisów na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wbrew twierdzeniu DKIS przedstawionego w zaskarżonej interpretacji literalna wykładnia analizowanych przepisów u.p.d.o.f., nie pozwala na ograniczenie statusu osoby samotnie wychowującej dziecko wyłącznie do jednego z rodziców, gdyż przepis wskazuje tylko, że rodzic chcący skorzystać z ulgi, jest zobowiązany „w roku podatkowym samotnie wychowywać dzieci”.
Należy podkreślić, że ustawodawca, nowelizując u.p.d.o.f. od 1 stycznia 2011 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 226, poz. 1478) uchylił ust. 5 art. 6 u.p.d.o.f., a tym samym nie tylko zrezygnował z legalnej definicji pojęcia „osoby samotnie wychowującej dzieci”, ale też nadając nowe brzmienie art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. określającemu kryteria uznania „osobę samotnie wychowującą dzieci” zrezygnował z wcześniejszego zapisu (zawartego w uchylonym nowelizacją art. 6 ust. 5), że za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się „jednego z rodziców”.
W konsekwencji należy uznać, że zamierzony zabieg ustawodawcy doprowadził do takiego stanu prawnego, w którym status osoby „samotnie wychowującej dzieci” od 1 stycznia 2011 r. może mieć każde z rodziców (nie tylko jeden z rodziców), spełniających pozostałe kryteria określone w art. 6 u.p.d.o.f.
W powyższym przepisie ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego od samotnego wychowywania dziecka w roku podatkowym.
Sąd zauważa, że w celu skorzystania z przedmiotowej ulgi nie jest konieczne samotne wychowywanie dziecka przez cały rok podatkowy. Takie ograniczenie nie wynika wprost z przedmiotowych regulacji u.p.d.o.f. Prowadzić to musi do wniosku, że wystarczające jest, aby stan taki w roku podatkowym zaistniał, tj. konieczne jest samotne wychowywanie dziecka w danym roku podatkowym.
Zdaniem Sądu, jeżeli w art. 6 ust. 4c u.p.d.o.f. (wcześniej art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f.) ustawodawca nie zastrzegł wprost, że z ustanowionej tym przepisem ulgi podatkowej może korzystać tylko jeden z rodziców dziecka, mając na uwadze, iż zgodnie z art. 93 § 1 oraz art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego władza rodzicielska, która obejmuje wychowanie dziecka, przysługuje obojgu rodzicom oraz że co do zasady rozwód nie pozbawia żadnego z rodziców władzy rodzicielskiej (dziecko ma prawo do wychowania przez oboje rodziców), ale ustanowił jako warunek zwolnienia od podatku „samotnie wychowywanie dzieci”, to nieuprawniona jest taka wykładnia tego przepisu, która wyklucza spod jego działania jednego z rodziców wychowującego dziecko bez udziału drugiego rodzica, tj. samotnie. Prawidłowo dokonana wykładnia omawianego przepisu prowadzi do wniosku, że rodzic samotnie wychowujący dziecko, w znaczeniu powyżej wskazanym, jest uprawniony do ulgi ustanowionej w tym przepisie, jeżeli spełnia pozostałe warunki zwolnienia, które jak zostało przedstawione w stanie faktycznym, w przedmiotowym przypadku są również spełnione, tj. wychowuje dziecko bez udziału drugiego rodzica (ojca). Jednocześnie, na gruncie literalnej wykładni faktycznie w roku podatkowym samotnie wychowuje dziecko, tj. sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym, tj. „nie wspólnie”.
W ocenie Sądu za przedstawionym stanowiskiem przemawia również reguły wykładni celowościowej i systemowej. Dokonując interpretacji przepisów dotyczących ulgi podatkowej ustanowionej przez art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. oraz art. 6 ust. 4c-4e u.p.d.o.f. nie można zapomnieć, że celem bowiem wprowadzenia ulgi było umożliwienie preferencyjnego rozliczenia podatkowego dla tych osób, które w roku podatkowym doświadczyły samotnej, samodzielnej pieczy nad dzieckiem i jego wychowaniem. Cel ten wpisuje się w idee polityki prorodzinnej Państwa, która na gruncie prawa podatkowego realizowana jest na wiele sposobów (m.in. odliczenia od podatku dochodowego od osób fizycznych, zwolnienia podatkowe w podatku od spadków i darowizn itp).
W praktyce sądów administracyjnych przyjmuje się, że zgodnie z art. 71 ust. 1 Konstytucji RP Państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej uwzględnia dobro rodziny. Rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych. Co prawda wychowywanie dzieci w rodzinach niepełnych nie jest stanem pożądanym, jednak w zmieniających się realiach społecznych, należy uwzględnić szczególną ochronę i pomoc Państwa wobec takich rodzin, np. poprzez umożliwienie rodzicom samotnie wychowującym dzieci skorzystanie z ulgi podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był w tym czasie wyeliminowany z opieki i wychowania dzieci, taki bowiem warunek przeczyłby polityce prorodzinnej Państwa zmierzającej do systemowego wsparcia rodziców w wychowaniu dzieci, zwłaszcza w samotnym wychowaniu dzieci.
Mając na uwadze powyższe cele, samotne wychowywanie dzieci przez cały rok podatkowy mogłoby być zrealizowane jedynie w odniesieniu do wdów, wdowców i osób rozwiedzionych, którym przyznano wyłączną władzę rodzicielską.
Tym niemniej należy podkreślić, że art. 6 ust. 4c u.p.d.o.f. (poprzednio art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f.), na równi przyznaje ulgę wszystkim rodzicom i opiekunom prawnym wychowującym dzieci samotnie, niezależnie od przyczyny pozostawania cywilnie w stanie wolnym.
Wbrew twierdzeniom DKIS samotnie wychowującą dziecko jest osoba, która w oznaczonym czasie sama zajmuje się dzieckiem i faktycznie wychowuje dziecko bez udziału drugiego z rodziców, niezależnie od tego, że w pewnych okolicznościach dzieckiem może opiekować się również drugi z rodziców, którego opieka nie została ograniczona. Istotne jest jednak to, kto sprawuje faktyczną pieczę nad dzieckiem.
Jeżeli zatem rozwiedziony rodzic nie wykonuje, w tym samym czasie i w tym samym miejscu czynności, przy współudziale drugiego rodzica, składających się na proces jego czynności wychowawczych nad dzieckiem, to nieuzasadnione jest twierdzenie, że dany rodzic czyni to wspólnie z drugim rodzicem i tym samym nie może korzystać z przedmiotowej preferencji rozliczenia dochodów na gruncie regulacji u.p.d.o.f.
Sąd podkreśla, że wyżej wskazane stanowisko znajduje potwierdzenie w ocenie prawnej wyrażonej w analogicznych stanach faktycznych przez Naczelny Sąd Administracyjny (m.in. w wyrokach z 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 573/15; z 20 maja 2020 r., sygn. akt II FSK 383/20; z 6 maja 2021 r., sygn. akt II FSK 412/19; z 14 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 3083/19; z 17 sierpnia 2021 r., sygn. akt II FSK 775/19; z 2 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 1513/19; z 3 lutego 2022 r. wyrok z 20 kwietnia 2022 r., sygn. akt II FSK 2030/19 oraz wojewódzkie sądy administracyjne (m.in. w wyroku WSA w Gdańsku z 12 lipca 2022 r., sygn. akt I SA/Gd 320/22 oraz wyroku WSA w Krakowie z 30 stycznia 2023 r., sygn. akt I SA/Kr 1036/22) zapadłe na gruncie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2021 r., jednakże zdaniem Sądu znajdują one również zastosowanie do regulacji obowiązujących od 1 stycznia 2022 r.
Sąd podkreśla, że brzmienie art. 6 ust. 4 obowiązującego do 31 grudnia 2021 r. i art. 6 ust. 4c obowiązującego od 1 stycznia 2022 r. precyzuje pojęcie „osoby samotnie wychowującej dzieci” w taki sposób, aby nie budziło wątpliwości, iż prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione, o których mowa w art. 6 ust. 4 i ust. 4c, a wyłącznie tym, które samotnie wychowują dzieci. Do skorzystania z tej preferencji, niewystarczające jest samo legitymowanie się określonym stanem cywilnym. Również istotne jest samotne troszczenie się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka bez udziału innej osoby, tj. w szczególności ojca lub matki dziecka. W przypadku, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, tj. sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej.
W sytuacji zaś, gdy dziecko pozostaje pod stałą, codzienną opieką jednego rodzica, a drugi rodzic jest zobowiązany do zajmowania się dzieckiem doraźnie (np. według uzgodnienia stron), status samotnego rodzica ma ten, który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Rodzic, który jest stanu cywilnego, o którym mowa w art. 6 ust. 4 i ust. 4c u.p.d.o.f., i w pojedynkę troszczy się o zaspokojenie bieżących potrzeb dziecka, nie traci statusu osoby samotnie wychowującej dziecko z racji utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego rodzica.
W związku z powyższym Sąd nie podzielił argumentacji DKIS w świetle, której skarżący nie jest osobą samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4c u.p.d.o.f. (w poprzednim stanie prawnym art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f.) a niewłaściwa interpretacja tych przepisów skutkowała błędną wykładnią zarzucanego w skardze art. 6 ust. 4f u.p.d.o.f. Organ interpretacyjny nieprawidłowo bowiem dokonał wykładni art. 6 ust. 4c w zw. z art. 6 ust. 4f u.p.d.of. wskazując, iż w związku z wychowywaniem naprzemiennym niepełnoletniego syna skarżący nie może zostać uznany za osobę samotnie wychowującą dziecko. Z faktu wykonywania opieki naprzemiennej nie można bowiem – tak jak czyni to DKIS – wywodzić, iż wnioskodawca nie może zostać uznany za osobę samotnie wychowującą dziecko. Przepis art. 6 ust. 4f u.p.d.o.f. stanowi bowiem, iż sposób opodatkowania określony w art. 4d u.p.d.o.f. nie będzie miał zastosowania, jeżeli osoba samotnie wychowująca dziecko – a taką jest w ocenie Sądu skarżący – będzie wykonywała tę opiekę naprzemiennie z drugim rodzicem i w związku z tą opieką obojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze. A zatem, zdaniem Sądu, wprowadzona zmiana normatywna nie pozwala na preferencyjne opodatkowanie samotnych rodziców, którzy wychowują co najmniej jedno dziecko wspólnie, rozumiane także jako „naprzemienne” wykonywanie opieki nad dzieckiem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 29 maja 2023 r. sygn. akt I SA/Łd 324/23 uchylił interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 lutego 2023 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.924.2022.2.AK i w uzasadnieniu wskazał m.in.:
Sąd zwraca uwagę, że oznaczenie „osoby samotnie wychowującej dzieci” nie uległo zmianie od 1 stycznia 2022 r. Oznacza to, że na gruncie art. 6 ust. 4c ustawy o PIT pojęcie to należy rozumieć tak samo jak w omówionym wyżej art. 6 ust. 4 ustawy o PIT.
Brzmienie art. 6 ust. 4 i ust. 4c ustawy o PIT precyzuje pojęcie „osoby samotnie wychowującej dzieci” w taki sposób, aby nie budziło wątpliwości, iż prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione, o których mowa w art. 6 ust. 4 i ust. 4c, a wyłącznie tym, które samotnie wychowują dzieci. Do skorzystania z tej preferencji, niewystarczające jest samo legitymowanie się określonym stanem cywilnym. Równie istotne jest samotne troszczenie się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka bez udziału innej osoby, tj. w szczególności ojca lub matki dziecka.
W przypadku, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej w sytuacji, gdy dziecko pozostaje pod stałą, codzienną opieką jednego rodzica, a drugi rodzic jest zobowiązany do zajmowania się dzieckiem doraźnie (np. według uzgodnienia stron), status samotnego rodzica ma ten, który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Rodzic, który jest stanu cywilnego, o którym mowa w art. 6 ust. 4 i ust. 4c ustawy o PIT, i w pojedynkę troszczy się o zaspokojenie bieżących potrzeb dziecka, nie traci statusu osoby samotnie wychowującej dziecko z racji utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego rodzica. Skoro kluczowe (istotne) decyzje w zakresie sprawowania pieczy nad dzieckiem i jego majątkiem, tj. zapewnienie synowi wszelkich potrzeb bytowych, rozwojowych, edukacyjnych, emocjonalnych, podejmowanie kluczowych decyzji dotyczących zdrowia, rozwoju oraz wychowania syna, są podejmowanie przez Wnioskodawczynię, a nie byłego męża, to uznać należy, że Strona mieści się w pojęciu „osoby samotnie wychowującej dzieci”.
Prowadzić to powinno do wniosku, że Skarżąca spełniać będzie również warunki określone w art. 6 ust. 4c ustawy o PIT i tym samym będzie przysługiwać jej prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.
Sąd wskazuje, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w praktyce organów, tj. m.in.: w interpretacji indywidualnej z 7 lipca 2022 r., nr 0115-KDIT2.4011.209.2022.2.MD oraz w interpretacji indywidualnej z 27 października 2022 r. nr 0115-KDIT2.4011.543.2022.2.MD.
Reasumując, w oparciu o stanowiska i argumentację sądów administracyjnych, m.in. przedstawione w wyżej wskazanych sprawach, zdaniem Wnioskodawcy, miał On prawo w rozliczeniu za lata 2022 i 2023 do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba wychowująca samotnie dzieci.
Ad 2.
W oparciu o stanowiska i argumentację sądów administracyjnych, m.in. przedstawione w sprawach wskazanych w ad 1., zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał On prawo w rozliczeniu podatku za 2024 r. i lata następne (w przypadku braku zmiany stanu prawnego i spełnienia warunków określonych w art. 6 ust. 8 ustawy o PIT oraz braku wyłączenia z ust. 4e) do wyboru rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba wychowująca samotnie dzieci.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na mocy art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) dalej zwanej ustawą:
Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:
1)małoletnie,
2)pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3)pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie
– podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.
Zgodnie z art. 6 ust. 4d ustawy:
W przypadku, o którym mowa w ust. 4c, podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, przy czym do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w niniejszej ustawie.
Według art. 6 ust. 4e ustawy:
Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:
1)dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub
2)przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152
-w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 2194), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.
Stosownie do art. 6 ust. 4f ustawy:
Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2023 r. poz. 810 i 1565).
Na podstawie art. 6 ust. 8 ustawy:
Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:
1) stosuje przepisy:
a) art. 30c lub
b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy
– w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;
2) podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:
·posiadania przez rodzica statusu osoby samotnie wychowującej dziecko (dzieci),
·wychowywania przez rodzica samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
·nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;
·nie podlegania przez rodzica i dziecko (dzieci) opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Należy jednak wskazać, że art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym, określonym w tym przepisie, jest osobą samotnie wychowującą dziecko.
Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny.
Przepis art. 6 ust. 4c ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.
Natomiast, kiedy każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza to, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich.
Brzmienie ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzuje pojęcie „osoby samotnie wychowującej dzieci” w taki sposób, aby nie budziło wątpliwości, iż prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione (o których mowa w tym przepisie), a wyłącznie jednemu z rodziców/opiekunów prawnych, tj. temu, który samotnie wychowuje dziecko/dzieci. Do skorzystania z tej preferencji, niewystarczające jest samo legitymowanie się określonym stanem cywilnym. Równie istotne jest samotne troszczenie się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka bez udziału innej osoby, tj. w szczególności ojca lub matki dziecka.
Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo, pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.
Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.
Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.
Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dziecko jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dziecko.
Zatem prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.
Należy powtórzyć, że przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być zatem odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci (posiadająca prawa rodzicielskie i je wykonujące) oraz znajdująca się w stanie wolnym lub w separacji jest osobą samotnie wychowującą dziecko.
Ponadto, wpływ na możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej w obecnym stanie prawnym ma również treść art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust 4d nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, zaś szczególną formą wspólnej opieki (która również wyłącza możliwość rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko) jest opieka naprzemienna, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.
Zatem, osoba, która wspólnie z drugim rodzicem wychowuje dziecko nie może skorzystać z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko. Samotne wychowywanie oznacza wychowywanie dziecka (dzieci) bez faktycznego udziału w procesie wychowawczym drugiego rodzica.
W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:
Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.
Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.
Z opisu sprawy wynika, że (…) 2022 r. Sąd rozwiązał Pana małżeństwo z Pana Byłą Żoną bez orzekania o winie. Orzeczenie Sądu o rozwodzie uprawomocniło się (…) 2022 r. Nie zawarł Pan ponownie związku małżeńskiego. Z uwagi na dobro dzieci obojgu rodzicom zależało na jak najmniej konfliktowym rozwiązaniu małżeństwa oraz o pozostawieniu jak największej swobody w kontaktach z dziećmi. Władzę rodzicielską nad dziećmi Sąd powierzył Byłej Żonie, pozostawiając Panu prawo do współdecydowania o najważniejszych sprawach dzieci, w szczególności dotyczących edukacji, wyboru szkoły, zawodu, leczenia, ochrony zdrowia, wyjazdów zagranicznych, wakacyjnych i innych, z zaznaczeniem nieograniczonych kontaktów Pana z dziećmi oraz prawem do przebywania dzieci u Pana i wspólnych wyjazdów w dłuższych okresach czasu i nie tylko w czasie wakacji. Kosztami wychowania i utrzymania dzieci Sąd obciążył oboje rodziców i zasądził renty alimentacyjne na rzecz Byłej Żony. Była Żona wyprowadziła się do innej lokalizacji i nie mieszka z Panem. W dniu rozwodu zawarł Pan z Byłą Żoną uzgodnienie co do rozdziału obowiązków w procesie wychowania i utrzymania dzieci. Uzgodnienie to stanowiło, że dzieci będą przebywać odrębnie i niezależnie, w tym uregulował kontakty Pana w następujący dni:
a)co drugi tydzień od środy po zajęciach w placówkach edukacyjnych do niedzieli godz. 19.00,
b)w tygodniach, gdy dzieci nie spędzają większości tygodnia z Panem: we wtorek i czwartek po zajęciach w placówkach edukacyjnych do godz. 20.00,
c)wakacje letnie: jeden miesiąc wakacji letnich z rozbiciem na 2 tygodnie w lipcu i 2 tygodnie w sierpniu, do ustalenia między stronami do końca maja każdego roku; a w przypadku braku porozumienia: od 1 lipca godz. 10.00 do 15 lipca godz. 19.00 oraz od 1 sierpnia godz. 10.00 do 15 sierpnia godz. 19.00;
d)jeden tydzień ferii zimowych do ustalenia między stronami do końca grudnia każdego roku; a przypadku braku porozumienia: pierwszy tydzień ferii zimowych od soboty godz. 10.00 do następnej soboty godz. 19.00,
e)Święta Bożego Narodzenia w latach parzystych: od 24 grudnia godz. 12.00 do 26 grudnia godz. 20.00 oraz od 31 grudnia godz. 10.00 do 1 stycznia godz. 20.00 zaś w latach nieparzystych: od 27 grudnia godz. 10.00 do 31 grudnia godz. 10.00.
Wypoczynek dzieci w trakcie wakacji i ferii zostanie zrealizowany przez Pana i Byłą Żonę osobno i niezależnie na własny i osobny koszt każdego z rodziców, chyba że dotyczy to wyjazdów dzieci bez rodzica (obozy, kolonie, wycieczki szkolne). Wszelkie większe wydatki na rzecz dzieci, które zostaną zainicjowane osobno przez każdego z rodziców (np. ubrania, leczenie, sprzęt elektroniczny), będą dzielone po połowie, chyba że drugi rodzic nie wyrazi na nie zgody (np. zbyt wysoki koszt, niezgodność celu wydatku z wartościami, które dany rodzic przekazuje dziecku – np. zakupu konsoli do gier). W ramach czasu, kiedy Pan przebywa z dziećmi prowadzi Pan samodzielnie proces wychowania dzieci, bez konsultacji z Byłą Żoną czy innymi osobami. Pomaga Pan im kształtować samodzielność, np. w podejmowaniu decyzji w zakresie swojego budżetu finansowego i dokonywania większych zakupów, posługiwaniem się kontem bankowym i podstawowymi instrumentami płatniczymi. Pomaga kształtować obowiązkowość i umiejętności praktyczne (np. poprzez wykonywanie obowiązków domowych, wspólnego i regularnego sprzątania, wykonywania prac na rzecz rodziny i wspólnego domu, majsterkowanie). Pomaga Pan dzieciom w rozwoju predyspozycji intelektualnych, np. nauczył je: jeździć na rowerze, rolkach, pływać i inne gry wymagające wysiłku umysłowego (gry planszowe/(…)). Wspiera Pan je w decyzjach, lub współdecyduje z nimi o ważnych dla nich bieżących sprawach, takich jak wybór szkoły, zajęć pozalekcyjnych czy zainteresowań. Rozwija Pan zainteresowania dzieci, jak i chęć poznawania innych miejsc, środowisk i kultur. W tym celu spędza Pan z nimi znaczną część wakacji, ferii oraz organizuje wyjazdy weekendowe (wyjazdy w góry – w tym np. (…)). Organizuje wyjazdy krajowe i zagraniczne, w tym aktywny wypoczynek (narty, wycieczki rowerowe, spływy kajakowe, nurkowanie). Decyzje w zakresie kierunków wyjazdów i form spędzania wolnego czasu nie są konsultowane ani uzgadniane z Byłą Żoną i są podejmowane wspólnie z dziećmi (z drugiej strony również – Była Żona podejmuje decyzje o wyjazdach samodzielnie bez Pana udziału/Strony informują się o kierunku wyjazdów). Nauczył Pan dzieci jeździć na nartach, rolkach, pływania. Bez udziału Byłej Żony zaszczepił w dzieciach przywiązywanie wagi do regularnej aktywności ruchowej i rozwoju fizycznego, jako równie ważnego co rozwój intelektualny. W Pana domu dzieci spożywają posiłki przygotowane głównie przez Pana lub czasami przez nie – w ramach kształtowania umiejętności praktycznych. Jednocześnie kilka razy w miesiącu korzystają ze wspólnych wyjść do restauracji. Dzięki Pana sposobowi wychowania i Pana zaangażowaniu dzieci potrafią przygotować wiele podstawowych potraw i przysmaków samodzielnie oraz utrzymywać czystość. Dzieci mają swoje własne osobne pokoje, ubrania, książki oraz rzeczy, z którymi są związane. Szkoła znajduje się w tej samej miejscowości. Dzieci mogą swobodnie kształtować wystrój swoich pokoi, zmieniać meble itd. Dzieci nadal traktują dom, w którym się wychowały, jak własny i bardzo dobrze się w nim czują. Wskazał Pan, że przez cały czas i nieprzerwanie wychowuje Pan dzieci samotnie, kiedy przebywają z Nimi, wpływa na kształtowanie ich światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. Przekazuje im wartości i postawy moralne niezależnie od Byłej Żony, ponieważ wyznawane przez nią wartości znacznie się różnią od Pana i były główną przyczyną rozwodu. Osobny proces wychowania prowadzony przez Byłą Żonę jest dla Pana widoczny w postawach dzieci, dlatego niezależnie stara się Pan przekazać dzieciom punkt widzenia na ważne sprawy życiowe i pokazać system wartości oraz wiedzę społeczną, które uznaje za najwłaściwsze dla ich dobra, w którym rodzina i dobro drugiego człowieka są najważniejsze. Poświęca Pan dzieciom maksymalną ilość czasu, dzięki czemu zaspokaja ich potrzeby psychiczne bliskości i miłości. Podczas wspólnie spędzanego czasu zaspokaja Pan wszystkie potrzeby materialne dzieci, nieraz dobrowolnie (poza alimentami i podziałem głównych wydatków), ponosi koszty zakupu odzieży, obuwia, sprzętu sportowego i pomocy szkolnych, czy sprzętu elektronicznego – komputer/tablet/telefony komórkowe. Ponosi Pan koszty wyposażenia i utrzymania domu związane z ich pobytem. Pokrywa Pan również koszty leczenia dzieci oraz zawozi na wizyty lekarskie, jeśli przypadają one w dni, kiedy dzieci są z Panem. Ponadto samodzielnie opłaca Pan prywatną opiekę zdrowotną dla dzieci, z której korzysta dla dzieci Była Żona w dni kiedy dzieci są pod jej opieką. W czasie, kiedy Pan zajmuje się dziećmi robi to samodzielnie, bez niczyjej pomocy i bez konsultacji z kimkolwiek. Tym samym uważa Pan, że od czasu rozwodu pełni rolę rodzica opiekującego się oraz wychowującego swoje dzieci samodzielnie, niezależnie i osobiście.
Ponadto wskazał Pan, że nie pobiera Pan świadczeń wychowawczych. W 2022 r. i 2023 r. uzyskiwał Pan dochody tylko ze stosunku pracy, zatem nie stosował przepisów art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów oraz nie podlegał opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Nie przewiduje Pan, aby sytuacja w tym zakresie się zmieniła w kolejnych latach. Nabywa Pan akcje na giełdzie w USA. W stosunku do Pana córek, w okresie którego dotyczy wniosek, nie miały/nie mają/nie będą miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym); ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego; ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
W uzupełnieniu wniosku wyjaśnił Pan, że w okresach, w których dzieci przebywają z Panem, matka dzieci nie wykonuje aktywnie władzy rodzicielskiej w zakresie codziennego wychowania. Jest Pan w pełni odpowiedzialny za zapewnienie prawidłowego rozwoju dzieci, kształtowanie ich właściwych zachowań, rozwijanie ich zainteresowań, ponoszenie wydatków związanych z ich wypoczynkiem, kosztami utrzymania oraz zabezpieczeniem ich potrzeb bytowych, zdrowotnych i edukacyjnych. Troszczy się Pan również o ich rozwój fizyczny i duchowy, pomaga im w edukacji szkolnej oraz aktywnie uczestniczy w sprawach dotyczących ich kształcenia, dodatkowych zajęć i leczenia. W okresach, kiedy dzieci przebywają z matką, to ona przejmuje te obowiązki. Nie ma Pan jednak wglądu w to, w jaki sposób matka dzieci kształtuje ich codzienne zachowania i dba o ich rozwój, gdy przebywają pod jej opieką. Podkreśla Pan, że miedzy innymi samodzielnie ponosi koszty związane z abonamentem na prywatną opiekę medyczną dla dzieci oraz finansuje wszystkie wyjazdy zagraniczne z dziećmi. Ponadto nie jest Pan ojcem lub opiekunem prawnym innych dzieci niż wymienione w treści wniosku.
Dla zastosowania rozliczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotny jest m.in. warunek, że w trakcie roku podatkowego rzeczywiście samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowuje się dziecko. Preferencja ta uzależniona jest nie tylko od stanu cywilnego, ale przede wszystkim od faktycznego samotnego wychowywania dziecka. Jak już wskazano, wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie jego osobowości, światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo i pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.
Nie sposób zatem uznać, że w przedstawionym przez Pana opisie sprawy – w tak zorganizowanym trybie wykonywania władzy rodzicielskiej i opieki przez obojga rodziców – zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza matka dzieci (Pana była żona) w swoim czasie, gdy dzieci u niej zamieszkują i przebywają z nią, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy dzieci przebywają z Panem. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców. Dlatego też okoliczność, że wychowaniem dzieci zajmuje się zarówno Pan, jak i Pana była żona wyklucza możliwość uznania Pana za osobę samotnie wychowującą dzieci.
Należy podkreślić, że samodzielna opieka nad dziećmi nie jest równoznaczna z samotną opieką. Fakt, że każdy z rodziców zajmuje się dziećmi w ustalonym czasie, czyli samodzielne i w tym czasie drugi rodzic nie uczestniczy w ich wychowaniu, nie oznacza że mamy do czynienia z samotnym wychowaniem dziecka.
Wskazać także należy, że rodzice nie wychowują dzieci równocześnie. Nie zawsze bowiem opiekują się dzieckiem w tym samym miejscu i czasie. Podczas sprawowania opieki przez rodziców może zachodzić taka sytuacja, że w którymś momencie dnia, tygodnia, miesiąca (a w szczególnych sytuacjach nawet w określonych dniach, tygodniach, miesiącach) tylko jeden z rodziców zajmuje się dzieckiem. Jednakże w takiej sytuacji nie ma mowy o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.
Tym samym, nie kwestionując faktu, że Pan – jako osoba rozwiedziona – bierze udział w wychowywaniu swoich dzieci – nie sposób uznać Pana za osobę samotnie wychowującą dzieci w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym konkretnym przypadku, współdziałanie Pana w wychowywaniu dzieci, poprzez opiekę nad dziećmi przez oboje rodziców, nie oznacza, że proces wychowawczy dzieci prowadzony jest tylko i wyłącznie przez Pana. Fakt, że w przedstawionej sytuacji każdy z rodziców zajmuje się dziećmi w ustalonym czasie, czyli samodzielne, i w tym czasie drugi rodzic nie uczestniczy w ich wychowaniu, nie oznacza, że mamy do czynienia z samotnym wychowaniem dzieci. Należy podkreślić, że samodzielna opieka nad dziećmi nie jest równoznaczna z samotną opieką. Zatem nie kwestionując Pana zaangażowania w proces wychowawczy córek, nie można uznać, że posiadał i posiada Pan status osoby samotnie wychowującej dziecko.
Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego, nie można uznać Pana za osobę samotnie wychowującą dzieci w rozumieniu art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z preferencyjnej formy opodatkowania przewidzianej w art. 6 ust. 4c i ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako osoba samotnie wychowująca dzieci w zeznaniu rocznym za 2022 r. i 2023 r.
Uprawnienie do omawianego preferencyjnego rozliczania się nie będzie Panu przysługiwać także za 2024 r., jak i lata następne, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
-zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
-zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się do powołanych przez Pana wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy podkreślić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Istotne jest również, że orzecznictwo sądów administracyjnych w omawianej kwestii nie jest jednolite i tak np. w wyrokach: z 17 grudnia 2013 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy sygn. akt I SA/Bd 893/13, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 października 2019 r. sygn. akt I SA/Łd 475/19 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 4 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Ol 378/19 – zostało zaprezentowane stanowisko odnoszące się do sposobu rozumienia pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko”, z którego wynika, że naprzemienne przebywanie dzieci raz u jednego, raz u drugiego z rodziców wynika z prawa rodziców do kontaktowania się ze swymi dziećmi. Tego faktu w żadnym przypadku nie można utożsamiać z samotnym wychowywaniem dzieci.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right