Interpretacja indywidualna z dnia 21 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.92.2024.1.MAZ

Brak opodatkowania energii elektrycznej pochodzącej z instalacji fotowoltaicznej, zużywanej w wynajmowanych budynkach

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku akcyzowym jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 23 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie opodatkowania energii elektrycznej pochodzącej z instalacji fotowoltaicznej, zużywanej w wynajmowanych budynkach, wpłynął 23 kwietnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tzw. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka jest również zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Spółka nie jest podatnikiem podatku akcyzowego, nie jest zarejestrowana dla celów akcyzy w CRPA, nie składa też deklaracji akcyzowych oraz nie prowadzi ewidencji akcyzowych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmowaniu i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z).

W ramach swojej działalności Wnioskodawca przeprowadził realizację inwestycji budowy magazynów przeznaczonych pod wynajem. Realizacja ta była prowadzona w zgodzie z kryteriami ESG. Oznacza to m.in., że Spółka podjęła działania, aby wynajmowane powierzchnie były innowacyjne i ekologiczne oraz znajdowały się w budynkach o wysokiej efektywności energetycznej, a przy tym były dopasowane do indywidualnych potrzeb klienta. Spółka jest m.in. właścicielem nieruchomości, na której znajdują się budynki o przeznaczeniu magazynowo-biurowym (dalej jako: „Budynki”). Powierzchnie Budynków są obecnie wynajmowane na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (dalej jako: „Najemcy”), nieposiadających koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, magazynowanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną (dalej jako: „koncesja”).

Zgodnie z zawartymi umowami najmu Spółka oddaje Najemcom w najem, w zamian za czynsz oraz inne opłaty, powierzchnię biurową oraz powierzchnię magazynową o określonej w umowie powierzchni, na podstawie planów Budynków, w oparciu o dokonany uprzednio pomiar. Co istotne, najmowana powierzchnia jest oddawana Najemcom w Budynkach o określonym standardzie technicznym, uwzględniającym również fakt posadowienia na dachu Budynków instalacji fotowoltaicznej. Większość energii elektrycznej wykorzystywanej na potrzeby Budynków nabywana jest od sprzedawcy i dystrybutora energii elektrycznej … sp. z o.o. (dalej jako: „Dostawca”), na podstawie zawartej umowy.

Dodatkowo na dachu jednego z Budynków znajduje się instalacja fotowoltaiczna, przeznaczona do produkcji energii elektrycznej z energii słonecznej o mocy 49,61 kW (dalej jako: „Instalacja”). Instalacja ta przyłączona jest do sieci energetycznej. W umowie z Dostawcą określono, że Spółka jest prosumentem energii odnawialnej zgodnie z ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (dalej jako: „ustawa OZE”), a Dostawca jest podmiotem zobowiązanym na podstawie tej ustawy do rozliczenia wartości energii elektrycznej wprowadzonej przez prosumenta energii odnawialnej do sieci.

Wnioskodawca jest nabywcą końcowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym, co jest także określone w umowie z Dostawcą. Wnioskodawca nie posiada żadnej koncesji w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo Energetyczne. Spółka nie posiada dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii.

Energia wytwarzana przez Instalację służy do wspomagania zasilania pomieszczeń wspólnych (np. oświetlenie uliczne, oświetlenie na elewacji Budynków, zasilenie portierni, zasilenie szlabanów, zasilaczy awaryjnych; oświetlenie zewnętrznej części strefy załadunku) oraz urządzeń niezbędnych do funkcjonowania Budynków, a także do wspomagania zasilania w wynajmowanych pomieszczeniach o przeznaczeniu magazynowo-biurowym. Energia elektryczna produkowana w ramach Instalacji fotowoltaicznej jest zatem zużywana w ramach świadczenia kompleksowej usługi najmu powierzchni o przeznaczeniu magazynowo-biurowym, na rzecz najemców wykorzystujących ją w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z obecnym sposobem rozliczeń z Dostawcą, Dostawca wystawia fakturę na Spółkę za energię w oparciu o mechanizm tzw. net-meteringu oraz net-billingu, co oznacza, że efektywnie obciąża Wnioskodawcę za nadwyżkę energii pobraną (nabytą) z sieci nad wyprodukowaną w Instalacji w miesięcznym okresie rozliczeniowym, w oparciu o tzw. rozliczenie godzinowe. Ilość energii oddanej do sieci jest opomiarowana licznikiem przez Dostawcę. Rozliczenie takie powoduje, że ilość energii zafakturowanej przez Dostawcę nie obejmuje energii wyprodukowanej w Instalacji. Energia sprzedana przez Dostawcę podlega opodatkowaniu akcyzą – na fakturze Dostawcy widnieje informacja o wartości akcyzy zapłaconej od sprzedanej energii elektrycznej.

W związku z zawartymi umowami najmu Wnioskodawca obciąża najemców tzw. czynszem najmu oraz dodatkowymi kwotami dotyczącymi zużycia mediów, w tym również kosztami energii elektrycznej zużytej w Budynkach, a także opłatami eksploatacyjnymi, z tym, że Spółka osobno pobiera od najemców wynagrodzenie z tytułu najmu, kosztów mediów (w tym energii elektrycznej) oraz opłaty eksploatacyjne. Zgodnie z zapisami wynikającymi z zawartych przez Spółkę umów z najemcami, Umowa wskazuje, że: „Płatność Wydatków stanowi płatność odrębną od Czynszu, nie stanowi elementu kalkulacyjnego Czynszu i jest regulowana w sposób niezależny od Opłaty Eksploatacyjnej”. Przy czym wydatki to koszt: „telefonów, Internetu i zużycia energii elektrycznej w Łącznej Powierzchni Najmu oraz innych mediów i usług, z których Najemca będzie korzystał w Przedmiocie Najmu”.

Spółka obciąża swoich najemców kosztami mediów, ponoszonymi w związku z usługą najmu na podstawie faktury odrębnej od faktury dotyczącej czynszu, w której wykazane są osobne pozycje dla energii elektrycznej, gazu oraz wody i ścieków. Zgodnie z zapisami wynikającymi z zawartych przez Spółkę umów z najemcami: „Zużycie mediów w Łącznej Powierzchni Najmu może być ustalane na podstawie odczytów oddzielnych liczników zainstalowanych przez Wynajmującego. Wydatki, których zużycie nie jest mierzone licznikami, lub z których korzystać może więcej niż jeden najemca, będą pobierane od Najemcy w oparciu o Udział Najemcy”. Przy czym umowy jako udział najemcy określają: „procentowy wskaźnik Łącznej Powierzchni Najmu (...) do łącznej powierzchni Budynków do wynajęcia, tj. łącznej powierzchni, która jest lub może być wynajęta najemcom Budynków powiększonej o Powierzchnie Wspólne w Budynków, oraz z zastrzeżeniem korekty w razie, gdy wynajmowana powierzchnia Budynków ulegnie w przyszłości zmianie”.

Umowy określają przy tym dokładny udział każdego najemcy w łącznej powierzchni najmu. W praktyce koszty mediów pobierane są w oparciu o odczyt z liczników przypisanych do poszczególnych Najemców (liczniki dotyczą energii pobranej w powierzchniach biurowych i magazynowych danego najemcy), a w przypadku części wspólnych Budynków w oparciu o udział powierzchni wynajętej danemu najemcy w całości powierzchni dostępnej do wynajęcia w Budynkach. Spółka posiada aplikację, która wskazuje jaka ilość energii jest wyprodukowana w Instalacji w danym okresie rozliczeniowym, a w konsekwencji jaka oszczędność w koszcie energii nabywanej od Dostawcy powstaje w związku z posiadaniem Instalacji. Dokonując comiesięcznego rozliczenia zakupu i odsprzedaży energii elektrycznej, z uwzględnieniem energii wytworzonej w Instalacji, Spółka dokonuje następującej kalkulacji w celu wystawienia refaktury za zakupioną od Dostawcy Energię.

Wnioskodawca oblicza ilość energii pobranej z sieci przez danego Najemcę wg indywidualnego licznika, dodaje do niej ilość energii przypadającej na danego Najemcę (wg kryterium udziału najmu w powierzchni dostępnej do najmu) za części wspólne, a następnie odejmuje ilość energii przypadającej na danego Najemcę z Instalacji (wg kryterium udziału najmu w powierzchni dostępnej do najmu). W przypadku, gdy na fakturze Dostawcy zawarta jest informacja o depozycie prosumenckim, pomniejszającym należność do zapłaty do Dostawcy, także ta kwota pomniejsza (wg kryterium udziału najmu w powierzchni dostępnej do najmu) należność przypadającą na danego Najemcę. Tak obliczoną ilość energii Spółka refakturuje na poszczególnych Najemców.

Powyższy sposób kalkulacji należności za energię elektryczną wskazuje, że Spółka nie obciąża Najemców za energię elektryczną wytworzoną w instalacji i zużywaną na potrzeby Budynku, a wyłącznie refakturuje energię nabytą od Dostawcy. Przyjęty sposób kalkulacji refakturowania energii wynika z okoliczności, iż Spółka oferując powierzchnie biurowo-magazynowe w budynkach, m.in. w Budynkach, udostępnia je w określonym standardzie technicznym, obejmującym m.in. fakt posadowienia instalacji fotowoltaicznej na dachu. Co za tym idzie, kalkulując wartość czynszu Spółka uwzględnia nakłady na budowę instalacji, zaś energia elektryczna wytwarzana w instalacji jest udostępniana Najemcom bez odrębnej od czynszu należności (celem zamontowania Instalacji przez Spółkę jest obniżenie rzeczywistych kosztów energii elektrycznej nabywanej i refakturowanej dla Najemców). Instalacja zamontowana została w celu zmniejszenia całościowej ilości, a więc kosztu nabywanej energii elektrycznej konsumowanej przez Budynki, a nie osiągania korzyści ekonomicznych przez Spółkę z tytułu sprzedaży Najemcom energii pochodzącej z Instalacji. Biorąc pod uwagę powyższy sposób rozliczenia, na najemców jest refakturowana energia elektryczna nabyta, z już zapłaconą akcyzą, a nie wytworzona w Instalacji. Należy na koniec także zaakcentować, iż niezależnie od przyjętego z najemcami sposobu rozliczeń, istotne dla Spółki z perspektywy prowadzonej działalności gospodarczej jest świadczenie usługi najmu.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług najmu, w ramach których Spółka obciąża Najemców kosztem energii elektrycznej nabytej od Dostawcy, a nie obciąża Najemców za energię wytworzoną w instalacji fotowoltaicznej, Spółka nie będzie obowiązana do zapłaty podatku akcyzowego od energii pochodzącej z instalacji fotowoltaicznej zużywanej w Budynkach?

Państwa stanowisko w sprawie

Energia elektryczna na gruncie przepisów akcyzowych

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej: „ustawa akcyzowa”), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Pod pojęciem wyrobów akcyzowych, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej – rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W pozycji 33 załącznika nr 1 wymieniona została energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą w przypadku energii elektrycznej jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy akcyzowej:

1) nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2) sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;

3) zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4) zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5) import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6) zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Wskazany w powołanym przepisie katalog ma charakter wyczerpujący, co oznacza, iż wyłącznie określone w nim czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Ustawodawca nie wymienił w nim natomiast usługi najmu w ramach, której dochodzi do umownego obciążenia najemców kosztami zużytej energii elektrycznej. W konsekwencji nie można takiego umownego rozliczenia pomiędzy wynajmującym a najemcą uznać za sprzedaż energii elektrycznej.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 ustawy akcyzowej :

1. W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1) z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2) z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;

3) z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;

4) z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

2. Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.

Działalność Spółki w kontekście regulacji akcyzowych, dotyczących energii elektrycznej

Jak Spółka wskazuje w stanie faktycznym, prowadzi ona działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi. Nie prowadzi natomiast działalności, którą jest produkcja energii elektrycznej. Zamontowana na dachu jednego z Budynków Instalacja fotowoltaiczna służy wprawdzie do produkcji energii elektrycznej, natomiast istotne jest, że jest ona wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu budynków o przeznaczeniu magazynowo-biurowym.

Zgodnie z ustawą akcyzową (art. 9 ust. 1 pkt 2), przedmiotem opodatkowania akcyzą jest między innymi sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu-przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

W tym kontekście należy przytoczyć pojęcie sprzedaży. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy akcyzowej, przez sprzedaż należy rozumieć czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Z kolei przez nabywcę końcowego należy rozumieć, zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy akcyzowej, podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, magazynowanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (dalej: „Ustawa PE”).

Odbiorca końcowy, w myśl art. 3 pkt 13a Ustawy PE, dokonuje zakupu energii na własny użytek; do własnego użytku nie zalicza się energii elektrycznej zakupionej w celu jej magazynowania lub zużycia na potrzeby wytwarzania, przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej.

Spółka jako nabywca końcowy

W związku z pobieraniem energii elektrycznej z sieci energetycznej, Spółce z całą pewnością przypisać należy status nabywcy końcowego w znaczeniu wynikającym z ustawy akcyzowej oraz ustawy PE. Wnioskodawca bowiem nie posiada koncesji w rozumieniu przepisów ustawy o PE. W odniesieniu do powyższego, z uwagi na fakt, że Spółka wytwarza energię elektryczną o mocy 49,61 kW, czyli w mikroinstalacji w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy OZE, natomiast w świetle art. 3 pkt 1 ustawy OZE podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji nie wymaga uzyskania koncesji na zasadach i warunkach określonych w ustawie PE, należy stwierdzić, że również podjęcie produkcji energii elektrycznej w przedmiotowej Instalacji nie pozbawia Wnioskodawcy statusu nabywcy końcowego dla celów akcyzy. Ponadto, w przypadku takiej działalności, Wnioskodawca występuje [w] roli prosumenta energii odnawialnej w rozumieniu art. 1 pkt 27a ustawy OZE, jako podmiot wytwarzający energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji. Spółka nie nabywa energii w celu magazynowania, zużycia na potrzeby wytwarzania, przesyłania ani dystrybucji, wobec czego także w myśl ustawy PE nie jest odbiorcą końcowych. Także w umowie z Dostawcą Wnioskodawca określony jest jako nabywca końcowy energii.

W odniesieniu do wynajmujących natomiast, każdorazowo rozliczenie powiązane jest z zawartą między stronami umową najmu (umowa reguluje bowiem art. kwestię energii elektrycznej) i to umowa ta determinuje rozliczenie między stronami. Należy więc stwierdzić, że jest to element świadczonej przez Spółkę usługi najmu.

Ustawodawca nie wymienił w art. 9 ust. 1 ustawy akcyzowej usług najmu. Jak już wskazano powyżej, katalog czynności będących czynnością opodatkowaną jest katalogiem zamkniętym i nie ma w nim wymienionej usługi najmu, w ramach której dochodzi do umownego obciążenia najemców kosztami zużytej energii elektrycznej. W konsekwencji nie można takiego umownego rozliczenia pomiędzy wynajmującym a najemcą uznać za sprzedaż energii elektrycznej. Co równie istotne, odsprzedawana (refakturowana) przez Spółkę energia jest energią zakupioną od Dostawcy, pomniejszoną o uzysk energii z Instalacji.

Rozumowanie to potwierdza interpretacja z dnia 1.02.2023 r., wydana przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej sygn. DOP7.8101.4.2022, zgodnie z którą obciążenie kosztami energii na podstawie umowy najmu nie rodzi obowiązku na gruncie ustawy akcyzowej z tytułu sprzedaży: „Przedstawiona argumentacja uzasadnia zatem stanowisko, że w opisanym zdarzeniu przyszłym na podstawie zawartej umowy najmu lokalu użytkowego nie dochodzi do sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu. Jest ona bowiem zużywana w ramach prowadzonej działalności w jego lokalach użytkowych wynajmowanych przez najemców na podstawie zawartych umów. Oznacza to, że w omawianej sytuacji nie dojdzie do powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju (art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym)”.

W ocenie Wnioskodawcy przyjęcie, iż obciążenie najemców kosztami zużycia energii elektrycznej zgodnie z postanowieniami umowy najmu jest tożsame z czynnością sprzedaży energii elektrycznej, nie znajduje uzasadnienia w treści powołanych powyżej przepisów. Ponadto nie można również najemcom powierzchni w Budynkach przypisać statusu nabywcy końcowego, ponieważ nie nabywają oni energii elektrycznej, a usługę najmu powierzchni biurowo-magazynowej wyposażonej we wszystkie niezbędne media. Oznacza to, że w omawianej sytuacji nie dojdzie do powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy akcyzowej, w odniesieniu do najemców.

Do pojęcia „nabywcy końcowego” należy odnieść sposób fakturowania zarówno przez Dostawcę, jak i przez Spółkę. Spółka bowiem, obciążając najemców kosztem energii elektrycznej, kalkuluje go w sposób adekwatny do sposobu kalkulacji dokonanego przez Dostawcę. Dostawca natomiast od ilości energii pobranej z sieci odejmuje ilość energii wprowadzonej do sieci przez Spółkę (net-metering), w każdej godzinie.

Wnioskodawca wystawiając faktury na najemcę bierze natomiast pod uwagę ilość zużytej energii z liczników poszczególnych najemców oraz dzieli pozostałą część zużytej energii w częściach wspólnych na poszczególnych najemców, biorąc pod uwagę ich udział najmu w powierzchni dostępnej do najmu w Budynkach. Przy czym punktem odniesienia dla Spółki są kwoty jakie musi zapłacić Dostawcy za nabytą energię. Dodatkowo ilość energii refakturowana na Najemców jest pomniejszana o uzysk energii z Instalacji. Faktycznie więc nie dochodzi do sprzedaży energii pochodzącej z Instalacji, ale do refakturowania energii nabytej od Dostawcy, z zapłaconą akcyzą.

Dodatkowo, jakkolwiek nie jest możliwe technicznie ustalenie jaka energia jest pobierana przez Najemców w oparciu o ich liczniki (pochodząca od Dostawcy czy z Instalacji) oraz jaka energia zasila części wspólne Budynków, to ilość refakturowanej na Najemców energii nie zwiększa się w stosunku do ilości energii elektrycznej nabywanej od Dostawcy. Tym samym jasnym jest, że Spółka nie obciąża Najemców za energię elektryczną pochodzącą z Instalacji.

Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawcy nie dokonuje on sprzedaży energii elektrycznej na rzecz Najemców, ponieważ nie wykazuje na fakturze rzeczywistego zużycia danego Najemcy, lecz specyficzną kalkulację, którą opiera zgodnie z umową na licznikach przyporządkowanych do najemcy oraz na udziale powierzchni najmowanej w powierzchni udostępnionej do najmu w całych Budynkach. Nie można więc odnośnie takiego sposobu kalkulacji stwierdzić, że najemcy są nabywcami końcowymi. W tym przypadku bowiem nabywcą końcowym jest Spółka.

Stanowisko to potwierdza interpretacja z dnia 6 listopada 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4013. 246.2023.3.MS, w której organ stwierdza: „w przypadku gdy Najemcy, którzy płacą comiesięczną stawkę ryczałtową na podstawie faktury, w której wykazane będą tylko dwie kwoty za najem oraz za media i inne usługi, bez wyodrębniania kwoty za energię elektryczną, uznać należy, że wykorzystywana energia elektryczna wyprodukowana z instalacji fotowoltaicznych będzie mogła być objęta zwolnieniem z podatku akcyzowego na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień, zgodnie z którym zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej, wytworzonej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię”.

Spółka zaznacza, że argumentacja organu w przytoczonej interpretacji ma zastosowanie do jej sytuacji. Obciążając bowiem najemców kosztami energii elektrycznej nie obciąża ich za energię wyprodukowaną w Instalacji, a ponadto nie obciąża ich dokładnym kosztem energii, lecz następuje to w oparciu o kalkulację, która powoduje, że na fakturze nie jest pokazane realne zużycie dokonane przez najemców, z racji na uwzględnienie w wyliczeniu kosztów energii zużytej w częściach wspólnych Budynku, w wielkości uzależnionej od udziału Najemców w powierzchni najmu całego Budynku. W ocenie Wnioskodawcy jest to sytuacja podobna do zastosowania ryczałtu pomimo, że jest na fakturze pokazana w odrębnej pozycji.

Czynność opodatkowana akcyzą

Skoro to Spółka jest nabywcą końcowym, sprzedaż energii przez Dostawcę do Spółki powoduje powstanie obowiązku podatkowego po stronie Dostawcy. Energia ta jest zużywana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności z wykorzystaniem jego powierzchni magazynowo-biurowej, wynajmowanej przez Najemców na podstawie zawartych umów oraz w częściach wspólnych Budynków. Wobec tego to faktura wystawiona przez Dostawcę dokumentuje sprzedaż do nabywcy końcowego. Wnioskodawca otrzymuje fakturę od Dostawcy, w której wskazuje on kwotę akcyzy obliczonej od całości energii elektrycznej wykazanej na tej fakturze.

Wnioskodawca zwraca uwagę na specyficzną kalkulację, której dokonuje Dostawca w związku z posiadaną przez Spółką Instalacją – z uwagi na mechanizm tzw. net-meteringu oraz net-bilingu dochodzi do pomniejszenia zużycia energii wykazanej na fakturze Dostawcy o ilość energii wyprodukowanej przez Instalację. Efektywnie więc na tym etapie obrotu akcyza od energii faktycznie sprzedanej, dostarczonej przez Dostawcę Spółce (niepochodząca z Instalacji), zostaje rozliczona. Jeżeli więc Spółka nabywa energię elektryczną od podmiotu zewnętrznego i jest ona opodatkowana (z akcyzą zawartą w cenie), to jej dalsze zużycie przez Spółkę oraz najemców nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zgodnie z definicją nabywcy końcowego wprowadzono zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej do konsumpcji nabywcy końcowemu, w tym przez podmiot posiadający koncesję, jak i przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię. W art. 9 ust. 3 ustawy akcyzowej zapewniono zasadę jednokrotności opodatkowania akcyzą, stosownie do której, jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Opodatkowaniu, zgodnie z zasadą jednofazowości, nie podlega więc energia elektryczna nabyta przez nabywcę końcowego (nabyta od podmiotu posiadającego koncesję), która została odsprzedana (refakturowana) innemu podmiotowi. W tym przypadku więc Spółka występuje jako nabywca końcowy wobec czego obciążenie kosztami energii najemców nie podlega opodatkowaniu akcyzą.

Zużycie energii elektrycznej przez Spółkę

W konsekwencji powyższego należy odnieść się do art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy akcyzowej, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania akcyzą jest zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię. W sytuacji Spółki przepis ten dotyczy zużycia energii wytworzonej w Instalacji, która wykorzystywana jest przez Spółkę na potrzeby własne, w tym przez najemców w ramach umowy najmu.

W ocenie Wnioskodawcy do zużycia energii elektrycznej dochodzi w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w ramach najmu powierzchni w Budynkach. Inaczej mówiąc, energia jest zużywana przez Wnioskodawcę w tzw. powierzchniach wspólnych (tj. zużycie energii np. przy oświetleniu ulicznym, oświetleniu na elewacji Budynków, zasilaniu portierni, zasilaniu szlabanów, zasilaczach awaryjnych oraz strefy załadunku itp.) oraz w ramach powierzchni w Budynku wynajmowanych przez najemców na podstawie zawartych umów. Zużycie samodzielnie wytworzonej energii elektrycznej zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy akcyzowej podlega opodatkowaniu, natomiast sprzedaż takiej energii przez prosumenta bezpośrednio do przedsiębiorstwa energetycznego nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu akcyzą (tak przykładowo w interpretacji z 6 lipca 2023 r. sygn. 0111-KDIB3-3. 4013.119.2023.3.AM). Powodem takiego stanowiska jest status Wnioskodawcy jako prosumenta, który to jest zobowiązany do rozliczenia akcyzy w odniesieniu do energii elektrycznej przez siebie wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, z tym, że samo wprowadzenie energii elektrycznej wyprodukowanej w mikroinstalacji do sieci elektroenergetycznej nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym jako zdarzenie niewymienione w art. 9 ustawy akcyzowej. Obowiązek taki wiąże się natomiast z zużyciem przedmiotowej energii i owo zużycie na potrzeby własne Budynków, które Wnioskodawca wykorzystuje w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, powinno być traktowane jako przedmiot opodatkowania także w przypadku tej części wytworzonej przez Wnioskodawcę energii, która ostatecznie zużyta zostanie przez najemców poszczególnych powierzchni Budynku.

Zwolnienie z akcyzy dla energii wyprodukowanej w Instalacji

Biorąc pod uwagę, że w odniesieniu do energii elektrycznej wyprodukowanej w Instalacji obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy akcyzowej (w związku z zużyciem jakie występuje u Wnioskodawcy, który wyprodukował tę energię), należy rozważyć możliwość zastosowania zwolnienia z akcyzy. Podstawą zwolnienia dla zużycia energii elektrycznej jest § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, zgodnie z którym zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej przez podmiot, który wyprodukował ją z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW.

Biorąc pod uwagę powyższe, z uwagi na fakt, że moc Instalacji posiadanej przez Wnioskodawcę, w której produkuje energię nie przekracza 1 MW, zużycie tej energii podlega zwolnieniu od akcyzy. Wobec tego, biorąc pod uwagę powyższą argumentację co do braku sprzedaży na rzecz Najemców, w przypadku wynajmowania przez najemcę powierzchni w Budynkach, które zasilane są Instalacją, występuje możliwość zastosowania zwolnienia od akcyzy dla zużycia energii elektrycznej we wszystkich częściach Budynków.

Możliwość takiego zwolnienia potwierdza m.in. interpretacja z dnia 6 lipca 2023 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.119.2023.3.AM: „(…) ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia z opodatkowania akcyzą zużycia energii elektrycznej przez podmiot, który wyprodukował ją z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW (i która nie będzie przedmiotem dalszego obrotu). Zgodnie z informacjami przedstawionymi we wniosku, energia elektryczna będzie wytwarzana w instalacji fotowoltaicznej o mocy poniżej 1 MW, a następnie przez Państwa częściowo zużywana. Wobec powyższego będą Państwo uprawnieni - na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia - do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy w zakresie zużywanej na własne potrzeby energii elektrycznej, wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej o mocy nieprzekraczającej 1 MW, jednakże wyłącznie w zakresie, w jakim zużywają ją Państwo na własne potrzeby (w tym również w zakresie w jakim energia elektryczna jest zużywana do produkcji ciepła, zasilania klimatyzacji budynku oraz w częściach wspólnych wynajmowanego budynku)”.

Podsumowanie

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółce będącej wytwórcą energii elektrycznej z Instalacji o mocy do 1 MW przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia z akcyzy od energii elektrycznej zużytej w Budynkach, w których wynajmowane są powierzchnie magazynowo-biurowe, a Najemcy obciążani są kosztem energii elektrycznej nabytej od Dostawcy i zużytej w Budynkach, który kalkulowany jest jako suma wskazań liczników oraz zużycia na podstawie procentowego udziału w najmie całej nieruchomości, odnośnie energii zużywanej w części wspólnej Budynków. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż odnośnie energii z Instalacji najemcom nie można przypisać statusu nabywcy końcowego, ponieważ podmioty te nie nabywają energii elektrycznej z racji braku odpłatności za energię ze względu na przyjęty przez Spółkę sposób przeniesienia na Najemców kosztów energii elektrycznej z faktury Dostawcy. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług najmu, w ramachktórych Spółka obciąża Najemców kosztem energii elektrycznej nabytej od Dostawcy, a nie obciąża Najemców za energię wytworzoną w instalacji fotowoltaicznej, Spółka nie będzie obowiązana do zapłaty podatku akcyzowego od energii pochodzącej z instalacji fotowoltaicznej zużywanej w Budynkach, ale będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia z akcyzy na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1542, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 do ustawy, kod CN 2716 00 00, wymieniono energię elektryczną.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Określenie nabywca końcowy oznacza podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2022 r. poz. 1385, z późn. zm.), z wyłączeniem:

a) spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2023 r. poz. 380) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

b) towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2023 r. poz. 646 i 825),

c) giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

d) spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym:

Sprzedaż oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Jak wskazano w art. 9 ustawy:

1. W przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1) nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

3) zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4) zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5) import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2. Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania, dystrybucji lub magazynowania energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem, dystrybucją lub magazynowaniem oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

3. Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Stosownie do art. 11 ustawy:

1. W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1) z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2) z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;

3) z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;

4) z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

W świetle z art. 13 ust. 1 ustawy:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą […].

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1436, ze zm.; dalej jako: „ustawa o OZE”):

Odnawialne źródło energii - odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otoczenia, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego, biometanu, biopłynów oraz z wodoru odnawialnego.

Na podstawie natomiast § 5 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1891; dalej jako: „rozporządzenie w sprawie zwolnień”):

1. Zwalnia się od akcyzy zużycie energii przez podmiot, który wyprodukował ją z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, z tym że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego produkującej energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2023 r. poz. 1436, 1597, 1681 i 1762) łączna moc generatorów jest ustalana odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy.

2. W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca podał, że nie jest podatnikiem podatku akcyzowego, nie jest zarejestrowany dla celów akcyzy w CRPA. Wnioskodawca wynajmuje budynki o przeznaczeniu magazynowo-biurowym podmiotom nieposiadającym koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, magazynowanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną. Na dachu jednego z budynków znajduje się instalacja fotowoltaiczna o mocy 49,61 kW, służąca do produkcji energii elektrycznej. Instalacja przyłączona jest do sieci elektroenergetycznej. Energia elektryczna wyprodukowana w instalacji fotowoltaicznej służy do wspomagania zasilania pomieszczeń wspólnych oraz urządzeń niezbędnych do funkcjonowania budynków, a także do wspomagania zasilania wynajmowanych pomieszczeń. Większość energii elektrycznej na potrzeby wynajmowanych budynków jest nabywana od Dostawcy. Wnioskodawca posiada status nabywcy końcowego, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy. Dostawca jest zobowiązany, na podstawie ustawy o OZE, do rozliczania wartości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez prosumenta. Wnioskodawca nie posiada żadnej koncesji w rozumieniu ustawy Prawo energetyczne. Spółka nabywa od Dostawcy energię elektryczną opodatkowaną akcyzą. Wnioskodawca obciąża najemców osobno kosztem czynszu oraz zużycia mediów, w tym energii elektrycznej. Wnioskodawca przedstawił sposób kalkulacji należności za energię elektryczną, wskazując, że Spółka nie obciąża najemców za energię elektryczną wytworzoną w instalacji fotowoltaicznej. Spółka wyłącznie refakturuje energię elektryczną nabytą od Dostawcy z zapłacona akcyzą. Energia elektryczna wytworzona w instalacji fotowoltaicznej jest udostępniana najemcom bez odrębnej od czynszu należności.

Państwa wątpliwości – wyrażone w zadanym pytaniu – dotyczą uznania, że w przypadku, gdy najemcy są obciążani kosztami energii elektrycznej nabytej od Dostawcy, a nie wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej, Spółka nie będzie zobowiązana do zapłaty akcyzy od tej energii pochodzącej z instalacji fotowoltaicznej.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, w przypadku, gdy jak wskazała Spółka, nie obciąża najemców pomieszczeń magazynowo-biurowych kosztami energii elektrycznej wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej (energia z instalacji jest udostępniana najemcom bez odrębnej od czynszu należności), uznać należy, że ta energia elektryczna wytwarzana w instalacji fotowoltaicznej jest zużywana przez Państwa na własne potrzeby. W tej sytuacji nie są spełnione przesłanki do uznania, że mamy do czynienia z czynnością sprzedaży energii elektrycznej w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Nie następuje wydanie energii elektrycznej nabywcy końcowemu, ponieważ najemcy pomieszczeń takiego statusu nie posiadają. Nie jest wypełniona dyspozycja normy wynikającej z art. 11 ust. 2 ustawy.

W tej sytuacji są Państwo – jako podmiot nieposiadający koncesji – podatnikiem podatku akcyzowego w zakresie zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej przez Państwa w instalacji fotowoltaicznej. Zużycie na potrzeby własne Spółki energii elektrycznej wytworzonej przez Państwa stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, w myśl art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Jednak ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia od opodatkowania akcyzą zużycia energii elektrycznej przez podmiot, który wyprodukował ją z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW. Podstawą do zastosowania tego zwolnienia jest § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień.

Z okoliczności sprawy przedstawionych przez Państwa wynika, że energia elektryczna jest wytwarzana w instalacji fotowoltaicznej o mocy 49,61 kW (mniejszej niż moc wskazana jako graniczna w § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień) i zużywana przez Państwa. Zatem w sytuacji, gdy najemcy pomieszczeń nie są obciążani kosztami energii elektrycznej wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej, energia elektryczna wyprodukowana w tej instalacji będzie mogła być objęta zwolnieniem od akcyzy na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie objętym zadanym pytaniem, należy uznać za prawidłowe.

Organ zastrzega, że wydana interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, w którym:

- energia elektryczna wytwarzana w instalacji jest udostępniana najemcom bez odrębnej od czynszu należności;

- na najemców jest refakturowana energia elektryczna nabyta z zapłaconą akcyzą, a nie energia wytworzona w instalacji fotowoltaicznej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383, ze zm.; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydana w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących tę sprawę wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Instrukcje VAT - 15 praktycznych procedur dla podatników

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 21 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.92.2024.1.MAZ