Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.353.2024.2.AG

Możliwość skorzystania z ulgi na powrót.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 26 kwietnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 26 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzeń przyszłych

Zainteresowana (dalej też jako: „Wnioskodawczyni”) jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, jak również obywatelem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (dalej: „Wielka Brytania”). Jest stanu wolnego, nie ma dzieci i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe.

W 2013 r. Wnioskodawczyni wyjechała do Wielkiej Brytanii w celu odbycia studiów wyższych, które – na poziomie licencjackim i magisterskim – ukończyła.

W latach 2017-2023 Wnioskodawczyni świadczyła pracę na rzecz brytyjskich pracodawców, zaś od grudnia 2023 r. pozostaje jedynym wspólnikiem, reprezentującym 100% kapitału zakładowego, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wielkiej Brytanii, prowadzącej tam działalność gospodarczą. Po zakończeniu studiów wyższych, w 2017 r. Wnioskodawczyni postanowiła rozpocząć aktywność zawodową w Wielkiej Brytanii, tym samym lokując tam wówczas ośrodek interesów życiowych, w związku z czym Jej miejscem zamieszkania stała się Wielka Brytania. Tym samym, od 2017 r. rozlicza podatki od wszelkich swoich dochodów w Wielkiej Brytanii, z zastrzeżeniem wypełniania w Polsce obowiązków podatkowych związanych z opisanymi niżej dochodami z prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie najmu lokalu. Mając to na uwadze, w świetle przepisów brytyjskich, od 2017 r. Wnioskodawczyni posiada status rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii.

W 2022 r. Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie w (…), w którym do dnia złożenia wniosku zamieszkuje. W celu uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości Wnioskodawczyni wskazała, że przed zmianą miejsca zamieszkania na Wielką Brytanię, od urodzenia w 1994 r., miała nieprzerwane miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni otworzyła rachunek bankowy, na który wpływało Jej wynagrodzenie, a także z którego regulowane były płatności związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego, jak też do rachunku tego wydana została karta płatnicza. W tym czasie w Polsce była posiadaczem rachunku bankowego, niezbędnego do obsługi płatności związanych z prowadzoną w Polsce działalnością gospodarczą, o której mowa poniżej, jak też rachunku prywatnego służącego zasadniczo do regulowania płatności podczas pobytów w Polsce, w szczególności w celu uniknięcia dodatkowych opłat oraz przewalutowań związanych z korzystaniem z rachunku brytyjskiego w Polsce, jak też umożliwiającego korzystanie z użytecznych w trakcie pobytów w Polsce instrumentów płatniczych, oferowanych w ramach polskiego systemu bankowego (np. krajowe płatności on-line, czy też BLIK). W omawianym okresie, w Wielkiej Brytanii koncentrowała się zarówno aktywność zawodowa, towarzyska, jak i społeczna Wnioskodawczyni. Tam też realizowała Ona zainteresowania pozazawodowe i zaspokajała swoje potrzeby kulturalne.

Od czasu wyjazdu do Wielkiej Brytanii związki Wnioskodawczyni z Polską ograniczały się do sporadycznych wizyt w Polsce, głównie przy okazji różnego rodzaju okresów świątecznych, czy też krótkich urlopów, zasadniczo w celu odwiedzin rodziców, którzy zamieszkują w Polsce. Od czasu rozpoczęcia studiów w Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni nie przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni była właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w Polsce, który z racji wyjazdu z kraju został przez nią w 2022 r. darowany matce. Obecnie więc, poza opisanym niżej lokalem niemieszkalnym, Zainteresowana nie jest właścicielem w Polsce innych nieruchomości, jak też spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Wnioskodawczyni jest właścicielką położonego na terytorium Polski lokalu niemieszkalnego, który jest od 2020 r. wynajmowany w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, w związku z czym Wnioskodawczyni jest wpisana jako przedsiębiorca do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, prowadzonej przez właściwego ministra („CEIDG”) i w związku z tym pozostaje zarejestrowanym w Polsce, podatnikiem VAT czynnym.

Usługi najmu przedmiotowego lokalu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług („VAT”) i nie korzystają ze zwolnienia od tego podatku. Nabywając przedmiotowy lokal niemieszkalny, Wnioskodawczyni działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a w związku z zamiarem jego wynajmowania, uzyskała zwrot kwoty podatku naliczonego zawartego w cenie tego lokalu. Wnioskodawczyni rozważa zaprzestanie ww. działalności gospodarczej i złożenie w związku z tym wniosku o wykreślenie jej z CEIDG. W przypadku zakończenia działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie dalej wynajmować wymieniony lokal niemieszkalny w ramach majątku prywatnego, tj. źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT (dalej jako: „najem prywatny”), pozostając zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Niezależnie od powyższego, Zainteresowana rozważa powrót do Polski, który będzie wiązał się z zamieszkaniem w Polsce. Wówczas, Wnioskodawczyni w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w nieodległym czasie od przyjazdu do Polski podejmie starania w celu nabycia własności nieruchomości i jak należy założyć, nieruchomość taką nabędzie w okresie nieprzekraczającym kilkunastu miesięcy od dnia powrotu do Polski. Przy czym nie można wykluczyć, że Wnioskodawczyni stanie się właścicielem nieruchomości w Polsce, w wyniku przekazania Jej własności takiej nieruchomości przez rodziców, w ramach umowy darowizny. Jednocześnie, niezwłocznie podejmie starania w celu podjęcia zatrudnienia w Polsce lub rozpoczęcia działalności gospodarczej w Polsce (o przedmiocie innym niż najem opisanego wyżej lokalu niemieszkalnego). Po powrocie do Polski, opisany wyżej prywatny rachunek bankowy stanie się Jej podstawowym rachunkiem bankowym, związanym z bieżącym funkcjonowaniem i prowadzeniem gospodarstwa domowego, w tym regulowaniem niezbędnych płatności, umożliwiający też korzystanie z karty płatniczej. Przy czym, nie można wykluczyć, że jeżeli Wnioskodawczyni uzyska korzystniejszą ofertę (czy to z finansowego punktu widzenia, czy to z uwagi na funkcjonalność tego rachunku lub na instrumenty płatnicze z rachunkiem takim związane), otworzy nowy rachunek bankowy obsługujący wymienione potrzeby, związane z jej funkcjonowaniem i prowadzeniem gospodarstwa domowego. Wówczas też w Polsce koncentrować się będzie zarówno aktywność zawodowa, towarzyska, jak i społeczna Wnioskodawczyni. W Polsce Wnioskodawczyni korzystać będzie ze służby zdrowia, zapewni sobie możliwość stałego korzystania z samochodu, posiadać będzie telefon zarejestrowany u polskiego operatora, a także będzie regulowała płatności i nabywała towary i usługi związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego. W Polsce Wnioskodawczyni będzie też realizowała zainteresowania pozazawodowe i zaspokajała potrzeby kulturalne.

W przypadku powrotu do Polski, Wnioskodawczyni będzie przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w każdym roku podatkowym. Przy czym, nie można wykluczyć, że w roku kalendarzowym będącym rokiem powrotu do Polski, powrót ten może nastąpić w drugiej połowie roku kalendarzowego i wówczas możliwa jest sytuacja, że w tym pierwszym roku kalendarzowym z tego powodu Zainteresowana będzie przebywać w Polsce 183 dni lub krócej.

Wnioskodawczyni nie wie, czy w przypadku powrotu do Polski, Jej obecne mieszkanie w (…) zostanie sprzedane, czy też pozostanie Jej aktywem zaliczanym do majątku prywatnego. Jeżeli mieszkanie to nie zostanie sprzedane, Wnioskodawczyni rozważy jego wynajęcie.

W przypadku powrotu do Polski, Wnioskodawczyni będzie dysponować certyfikatem rezydencji lub innym dowodem dokumentującym miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz okres od początku roku, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W celu uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości, Wnioskodawczyni wskazała, że dotychczas nie korzystała, w całości lub w części, ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT.

Pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych

1.Czy w przypadku powrotu do Polski, na zasadach opisanych w zdarzeniu przyszłym (dalej: „powrót do Polski”) dojdzie do przeniesienia miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT, a w konsekwencji Wnioskodawczyni będzie podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy PIT?

2.Czy w przypadku powrotu do Polski w trakcie roku podatkowego Wnioskodawczyni od dnia tego powrotu będzie podlegać w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy PIT, tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, natomiast od pierwszego dnia roku podatkowego do końca dnia poprzedzającego powrót do Polski będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 2a ww. ustawy, tj. tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

3.Czy w przypadku powrotu do Polski Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT (dalej również zwanym „ulgą na powrót”), w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym przeniosła to miejsce zamieszkania, nawet wówczas, jeśli w roku tym przebywać będzie w Polsce krócej niż 183 dni, albo od początku roku następnego?

4.Czy ulga na powrót może mieć zastosowanie w dowolnej części, według uznania Wnioskodawczyni, w odniesieniu do poszczególnych przychodów wymienionych w lit. a-d w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT, w tym w szczególności w odniesieniu do przychodów ze stosunku pracy i z pozarolniczej działalności gospodarczej?

5.Czy jeżeli po uprzednim wykreśleniu Wnioskodawczyni z CEIDG w związku z zaprzestaniem działalności gospodarczej, po powrocie do Polski podejmie ona w tym samym roku podatkowym działalność gospodarczą, będzie służyło jej wówczas prawo wyboru formy opodatkowania dochodów osiągniętych z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni – w odniesieniu do pytania nr 1 – w przypadku powrotu Wnioskodawczyni do Polski dojdzie do przeniesienia miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT, a w konsekwencji Wnioskodawczyni będzie podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawczyni – w odniesieniu do pytania nr 2 – w przypadku powrotu do Polski w trakcie roku podatkowego Wnioskodawczyni od dnia tego powrotu będzie podlegać w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy PIT, tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, natomiast od pierwszego dnia roku podatkowego do końca dnia poprzedzającego powrót do Polski będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 2a ww. ustawy, tj. tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej?

Zdaniem Wnioskodawczyni – w odniesieniu do pytania nr 3 – w przypadku jej powrotu do Polski, będzie mogła ona korzystać ze zwolnienia od podatku zdefiniowanego wyżej jako ulga na powrót, w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym przeniosła to miejsce zamieszkania, nawet wówczas, jeśli w roku tym przebywać będzie w Polsce krócej niż 183 dni, albo od początku roku następnego.

Zdaniem Wnioskodawczyni – w odniesieniu do pytania nr 4 – ulga na powrót może mieć zastosowanie w dowolnej części, według uznania Wnioskodawczyni, w odniesieniu do poszczególnych przychodów wymienionych w lit. a-d w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT, w tym w szczególności w odniesieniu do przychodów ze stosunku pracy i z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednakże, suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni – w odniesieniu do pytania nr 5 – jeżeli po uprzednim wykreśleniu Zainteresowanej z CEIDG w związku z zaprzestaniem działalności gospodarczej, po powrocie do Polski podejmie ona w tym samym roku podatkowym działalność gospodarczą, będzie służyło jej wówczas prawo wyboru formy opodatkowania dochodów osiągniętych z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Uzasadnienie stanowiska

1. Ramy prawne

1.1. Miejsce zamieszkania i nieograniczony obowiązek podatkowy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy PIT osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jak z kolei stanowi ust. 1a ww. artykułu ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl ust. 2a ww. art. 3 ustawy PIT osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak z kolei stanowi ust. 2b omawianego artykułu, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

5a) umorzenia, odkupienia, wykupienia i unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych utworzonych na podstawie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpłatnego zbycia tych tytułów uczestnictwa;

6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Stosownie do art. 4a ustawy PIT przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 4 ust. 1 polsko-brytyjskiej UPO określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Z kolei w myśl ust. 2 ww. artykułu 4, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Na powyższe nie mają również wpływu przepisy konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018, poz. 1369 oraz Dz. U. z 2020, poz. 341), bowiem jej postanowienia w zakresie art. 4 polsko-brytyjskiej UPO zastępują jedynie ust. 3 tego artykułu, który dotyczy osób innych niż osoby fizyczne, a tym samym w niniejszej sprawie nie ma zastosowania.

Przy czym dla porządku wskazać trzeba, że zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. d polsko-brytyjskiej UPO określenie „osoba” obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób i nie obejmuje spółek osobowych.

1.2. Tzw. ulga na powrót

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

– w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Zgodnie z ust. 39 ww. art. 21 przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak z kolei stanowi ust. 43 ww. art. 21, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

– nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub – na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Nadto, w myśl ust. 44 art. 21 ustawy PIT, suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

1.3. Wybór formy opodatkowania

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy PIT dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzone na piśmie oświadczenie o zastosowaniu opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych określonego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Jak z kolei stanowi ust. 2 tego artykułu, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzonego na piśmie oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Zgodnie z ust. 2a tego artykułu podatnik może zawiadomić na piśmie o rezygnacji z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c lub złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2. W myśl ust. 2b wymienionego artykułu dokonany wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w terminie określonym w ust. 2 zawiadomi na piśmie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania albo złoży w terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Stosownie do ust. 2c powołanego artykułu oświadczenie oraz zawiadomienie, o których mowa w ust. 1-2b, podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG. Jak z kolei stanowi ust. 6 wymienionego art. 9a ustawy PIT, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Dla porządku wskazać trzeba, że przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022, poz. 2540, ze zm.) przewiduje, że sporządzone na piśmie oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku – według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego. Z kolei zgodnie z ust. 1a powołanego artykułu podatnik może złożyć oświadczenie, na piśmie, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych lub złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym, przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1. Nadto, jak stanowi ust. 1b ww. artykułu, dokonany wybór formy opodatkowania, o którym mowa w ust. 1, dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w terminie określonym w ust. 1 złoży oświadczenie na piśmie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego o rezygnacji z tej formy opodatkowania albo oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym, w terminie określonym w art. 9a ust. 2 tej ustawy.

Z kolei w myśl ust. 1c omawianego artykułu oświadczenia, o których mowa odpowiednio w ust. 1-1b, podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. z 2022 r. poz. 541).

2. Uzasadnienie szczegółowe

2.1. Uzasadnienie stanowiska dotyczącego pytania nr 1

Definicja osoby mającej miejsce zamieszkania w art. 3 ust. 1a ustawy PIT zawiera spójnik „lub”, a zatem stanowi alternatywę łączną, co tym samym powoduje, że w przypadku, gdy Zainteresowana będzie posiadać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodek interesów życiowych, nie będzie mieć znaczenia to, czy w roku podatkowym przebywać będzie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni. Biorąc pod uwagę, że nie powinno być żadnych wątpliwości, że z chwilą powrotu do Polski Zainteresowana będzie mieć miejsce zamieszkania wyłącznie w Polsce, przepisy art. 4 ust. 2 polsko-brytyjskiej UPO nie będą mieć zastosowania. Przy czym, art. 4 ust. 1 tej umowy międzynarodowej nie modyfikuje kryteriów ustalenia miejsca zamieszkania przyjętych w ustawie PIT.

Zainteresowana podziela i przyjmuje za własne stanowisko wskazane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako: „Dyrektor KIS”) z dnia 25 listopada 2022 r. nr 0115-KDIT2.4011.587.2022.2.ENB, w której wskazano, że „Definicja »osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie« odnosi się (…) bezpośrednio do określenia »miejsca zamieszkania« przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego. Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania”.

Wskazane przez Zainteresowaną okoliczności związane z jej pobytem w Wielkiej Brytanii świadczą bezsprzecznie o posiadaniu przez nią stałego ogniska domowego w Wielkiej Brytanii, jak też tego rodzaju więzi z Wielką Brytanią, które przemawiają za tym, że ośrodek interesów życiowych Zainteresowanej został w omawianym okresie ulokowany w tym państwie. W szczególności świadczą o tym opisane w zdarzeniu przyszłym zatrudnienie w Wielkiej Brytanii i późniejsze prowadzenie działalności gospodarczej przez spółkę, której wspólnikiem jest Zainteresowana, a także stałe zamieszkiwanie w Wielkiej Brytanii, w tym późniejsze nabycie w tym celu mieszkania, a także wszelkie opisane wyżej zachowania właściwe z prowadzeniem gospodarstwa domowego w danym kraju, a także aktywność pozazawodowa wykonywana w Wielkiej Brytanii, przy stosunkowo niewielkim natężeniu związków z Polską (ograniczonych zasadniczo do utrzymywania związków rodzinnych z rodzicami i związanych z tym czasowych pobytów w Polsce). Nie powinno być więc wątpliwości, że obecnym miejscem zamieszkania Zainteresowanej jest (…), a w Polsce ma ona jedynie ograniczony obowiązek podatkowych związany z uzyskiwanymi dochodami z nieruchomości położonej w Polsce.

W przypadku zaś opisanego powrotu do Polski, będzie wiązać się z tym przeniesienie centrum interesów życiowych Zainteresowanej do Polski. Świadczyć będzie o tym w szczególności to, że powrót ten będzie mieć miejsce w celu zamieszkiwania w Polsce i zaspokajania tym samym w Polsce potrzeb mieszkaniowych, jak też przeniesienia do Polski swojej aktywności zawodowej, towarzyskiej i społecznej i wykonywanie typowych aktywności związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego w danym miejscu. Na ocenę tych okoliczności nie wpływa możliwe pozostawienie w majątku prywatnym Zainteresowanej jej (…) nieruchomości, która w związku z zamieszkaniem w Polsce będzie jej służyć zasadniczo do czerpania dochodów z najmu, ewentualnie stanowić będzie składnik jej majątku prywatnego.

Mając to wszystko na uwadze, w ocenie Zainteresowanej, wskutek jej powrotu do Polski dojdzie do przeniesienia miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT, a w konsekwencji Zainteresowana będzie podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy PIT.

2.2. Uzasadnienie stanowiska dotyczącego pytania nr 2

Jak już wskazano w pkt 2.1. powyżej, jednym z kryteriów uznania, że osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w Polsce, jest posiadanie przez nią na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych. Oznacza to, że z chwilą, gdy ośrodek interesów życiowych zostanie ulokowany w Polsce (co w ocenie Zainteresowanej będzie mieć miejsce z chwilą jej powrotu do Polski), objęta zostanie ona nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy PIT.

Z treści art. 3 ust. 1 oraz ust. 2a ustawy wynika, że omawiana zmiana statusu podatkowego osobie fizycznej ma miejsce z mocy samego prawa. Na gruncie niniejszej sprawy oznacza to, że w ramach tego roku podatkowego Zainteresowana od pierwszego dnia roku podatkowego do dnia poprzedzającego dzień powrotu do Polski będzie mieć ograniczony obowiązek podatkowy, zaś z chwilą powrotu do Polski, kiedy to jej centrum interesów życiowych zostanie ulokowane w Polsce (będzie mieć w Polsce miejsce zamieszkania) Zainteresowana będzie mieć w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy.

Dla porządku należy jedynie dodać, art. 4 ust. 1-2 polsko-brytyjskiej UPO nie modyfikuje powyżej opisanych zasad wynikających z powołanych przepisów ustawy PIT.

Pogląd potwierdzający, że podatnik w ramach jednego roku podatkowego mogą występować zarówno okresy podsiadania nieograniczonego obowiązku podatkowego, jak i ograniczonego obowiązku podatkowego, wyraził również Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2023 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.244.2023.2.SR. Wskazał w niej m.in., że „od dnia 3 sierpnia 2021 r., tj. od momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Polski, posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a królestwem Niderlandów w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania. Od tego dnia podlega Pan zatem w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ww. ustawy, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. W konsekwencji, jest Pan zobowiązany do wykazania w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce za 2021 r., wyłącznie dochodów uzyskanych w Polsce od dnia 3 sierpnia 2021 r., nie łącząc dochodów uzyskanych w Holandii w okresie nieograniczonego obowiązku w Holandii. Dochody osiągnięte przez Pana na terytorium Holandii, w okresie gdy posiadał tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych nie podlegają opodatkowaniu w Polsce”.

2.3. Uzasadnienie stanowiska dotyczącego pytania nr 3

Po pierwsze, zdaniem Zainteresowanej, będzie ona mogła skorzystać z ulgi na powrót, bowiem spełni warunek przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przewidziany w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT, jak też warunki przewidziane w ust. 43 tego artykułu, bowiem:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)posiada obywatelstwo polskie, a niezależnie od tego miała miejsce zamieszkania nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, jak również miała miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiadać będzie certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystała uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia.

Po drugie, z treści art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT wynika, że „wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł (…) – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego (…)”.

Wynika z tego więc, że uwzględnienie wspomnianej ulgi może mieć miejsce już w rozliczeniu roku podatkowego, w którym Zainteresowana przeniesie miejsce zamieszkanie z Wielkiej Brytanii do Polski, niezależnie od tego, czy w roku przeniesienia tego miejsca zamieszkania będzie przybywać w Polsce więcej niż 183 dni, a także w trzech kolejno po sobie następujących latach podatkowych.

Jednakże, Zainteresowana może – według własnego wyboru – zdecydować, że ulga ta zostanie przez nią uwzględniona dopiero w rozliczeniu roku następnego po roku, w którym doszło do przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski, a także w rozliczeniu kolejnych po sobie następujących trzech latach podatkowych.

2.4. Uzasadnienie stanowiska dotyczącego pytania nr 4

Jak była już mowa, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

– w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Zdaniem Zainteresowanej przepis ten wskazuje wysokość kwoty tzw. ulgi na powrót (85 528 zł) w roku podatkowym, jak też wskazuje poszczególne przychody, które mogą korzystać z omawianego zwolnienia. Nie wyklucza jednak możliwości podjęcia decyzji przez podatnika by – w dowolny ustalony przez siebie sposób (w dowolnej części) przy zachowaniu jej maksymalnej kwoty (tj. 85 528 zł) – kwotę ulgi rozliczyć w odniesieniu do różnych przychodów wskazanych w lit. a-d art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT. Oznacza to możliwość rozliczenia przez Zainteresowaną np. kwoty 80.000 zł w odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz 5 528 zł w odniesieniu do przychodów ze stosunku pracy.

2.5. Uzasadnienie stanowiska dotyczącego pytania nr 5

Zainteresowana podziela i przyjmuje za własne stanowisko wskazane w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 12 października 2023 r. nr 0112-KDIL2-2.4011.564.2023.4.AA, w której wskazano, że „(…) podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym z działalności gospodarczej jest opodatkowanie na tzw. zasadach ogólnych, czyli według skali podatkowej.

Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze. Złożenie stosownego oświadczenia – w wymienionym w przepisach terminie – jest natomiast warunkiem koniecznym dla możliwości wyboru sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Przy tym, w trakcie roku podatkowego – wybór sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej jest możliwy tylko w przypadku rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. W innych przypadkach oświadczenie o wyborze formy opodatkowania należy złożyć do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Oznacza to, że jeżeli nie została zgłoszona likwidacja działalności gospodarczej, wyboru formy (lub sposobu) opodatkowania dochodów podatnik dokonuje na dany rok podatkowy.

Natomiast w sytuacji, kiedy w ciągu roku podatnik w sposób trwały zlikwidował pozarolniczą działalność gospodarczą i o tym fakcie zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego, dokonał wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej, a następnie w tym samym roku podatkowym ponownie rozpoczął (po uzyskaniu wpisu do ewidencji) prowadzenie działalności gospodarczej, nie ma przeszkód do wyboru przez ten podmiot formy opodatkowania. Co do zasady, skoro podatnik zawiadomił wcześniej organ podatkowy o likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej (ze wszelkimi konsekwencjami wynikającymi z przepisów prawnych), to gdy rozpocznie on ponownie działalność, nie ma podstaw, aby odmówić mu statusu podatnika rozpoczynającego na nowo prowadzenie działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego. W związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej podatnik powinien dokonać wyboru formy opodatkowania zgodnie z cytowanymi przepisami. W przypadku zatem niezłożenia oświadczenia o wyborze formy opodatkowania (np. w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych), jego dochody z działalności gospodarczej opodatkowane są na zasadach ogólnych, a więc wg określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skali podatkowej”.

W związku z powyższym, jeżeli po uprzednim wykreśleniu Zainteresowanej z CEIDG w związku z zaprzestaniem działalności gospodarczej, po powrocie do Polski podejmie ona w tym samym roku podatkowym działalność gospodarczą, będzie służyło jej wówczas prawo wyboru formy opodatkowania dochodów osiągniętych z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 1, pkt 2 i pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle tych przepisów prawa rozstrzygające znaczenie w Pani sprawie w pierwszej kolejności ma ustalenie Pani miejsca zamieszkania w związku z Pani przeprowadzką z Wielkiej Brytanii do Polski. Kryterium decydującym o rodzaju obowiązku podatkowego jest miejsce zamieszkania, zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powołany w zdaniu poprzednim przepis wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Natomiast „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przesądza o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W odniesieniu do Pani sprawy będą miały zastosowanieprzepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840; dalej: Konwencja), zmodyfikowane Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369; dalej: Konwencja MLI).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 Konwencji:

Przy czym wskazuję, że zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały Konwencję polsko-brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku. Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Wielką Brytanię 29 czerwca 2018 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii 1 października 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowanie w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2253).

Konwencja MLI wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Konwencji MLI po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, Konwencja MLI wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 Konwencji MLI).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 Konwencji MLI.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

W wyniku wejścia w życie Konwencji MLI przepis art. 4 ust. 1 i ust. 2 Konwencji polsko-brytyjskiej nie uległ zmianie.

Dla potrzeb dokonania interpretacji przepisu powołanego w zdaniu poprzednim należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je, biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

W zakresie powiązań gospodarczych wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je, biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik ma miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce płaci podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że jest Pani obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, jak również obywatelem Wielkiej Brytanii. Jest Pani stanu wolnego, nie ma Pani dzieci i prowadzi Pani jednoosobowe gospodarstwo domowe. W 2013 r. wyjechała Pani z Polski do Wielkiej Brytanii w celu odbycia studiów. W latach 2017-2023 świadczyła Pani pracę na rzecz brytyjskich pracodawców, natomiast od grudnia 2023 r. pozostaje Pani jedynym wspólnikiem, reprezentującym 100% kapitału zakładowego, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wielkiej Brytanii, prowadzącej tam działalność gospodarczą. W świetle przepisów brytyjskich od 2017 r. posiada Pani status rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii koncentrowała się zarówno Pani aktywność zawodowa, towarzyska, jak i społeczna. W 2022 r. kupiła Pani mieszkanie w (…), w którym Pani obecnie mieszka. Jest Pani również właścicielką położonego na terytorium Polski lokalu niemieszkalnego, który od 2020 r. wynajmuje Pani w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Rozważa Pani zakończenie działalności gospodarczej i wynajmowania tego lokalu w ramach majątku prywatnego. Planuje Pani powrót do Polski, który będzie wiązał się z zamieszkaniem w Polsce. Podejmie Pani starania w celu nabycia własności nieruchomości w Polsce. Nie wyklucza Pani sytuacji, w której nabędzie Pani nieruchomość w drodze darowizny od rodziców. Planuje Pani zatrudnić się w Polsce lub rozpocząć działalność gospodarczą w Polsce (o przedmiocie innym niż najem ww. lokalu niemieszkalnego). W Polsce będzie miała Pani rachunek bankowy. W Polsce koncentrować się będzie zarówno Pani aktywność zawodowa, towarzyska, jak i społeczna. W Polsce korzystać będzie Pani ze służby zdrowia, zapewni sobie możliwość stałego korzystania z samochodu, posiadać będzie Pani telefon zarejestrowany u polskiego operatora, a także będzie Pani regulować płatności i nabywać towary i usługi związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego. W Polsce będzie Pani też realizowała zainteresowania pozazawodowe i zaspokajała potrzeby kulturalne. W przypadku powrotu do Polski, będzie Pani przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w każdym roku podatkowym. Przy czym, nie może Pani wykluczyć, że w roku kalendarzowym będącym rokiem powrotu do Polski powrót ten może nastąpić w drugiej połowie roku kalendarzowego i wówczas możliwa jest sytuacja, że w tym pierwszym roku kalendarzowym z tego powodu będzie Pani przebywać w Polsce 183 dni lub krócej.

Analizując stopień Pani powiązań osobistych i gospodarczych w świetle art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 4 Konwencji, stwierdzam, że od 2017 r. do momentu przyjazdu do Polski ma Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii ze względu na fakt posiadania w tym kraju centrum interesów osobistych i gospodarczych. W tym okresie podlega Pani w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlega Pani obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednak sytuacja zmieni się w momencie Pani przyjazdu do Polski, ponieważ od tej chwili Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych będzie znajdowało się w Polsce. Z tym dniem przeprowadzi się Pani do Polski na stałe. Od tego dnia będzie podlegać Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegać obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Podsumowanie: w przypadku Pani powrotu do Polski, na zasadach opisanych w zdarzeniu przyszłym dojdzie do przeniesienia Pani miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji będzie Pani podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy.

W przypadku powrotu Pani do Polski w trakcie roku podatkowego, od dnia tego powrotu będzie Pani podlegać w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast od pierwszego dnia roku podatkowego do końca dnia poprzedzającego powrót do Polski będzie podlegać Pani ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 2a tej ustawy, tj. tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W odniesieniu natomiast do możliwości skorzystania przez Panią z ulgi na powrót wskazuję, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 21 ust. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 powołanej ustawy.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Jak wyżej wskazałem, w momencie Pani powrotu do Polski z Wielkiej Brytanii będzie Pani podlegać w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu,w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w 2013 r. wyjechała Pani z Polski do Wielkiej Brytanii na studia. W latach 2017-2023 świadczyła Pani pracę na rzecz brytyjskich pracodawców, natomiast od grudnia 2023 r. pozostaje Pani jedynym wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wielkiej Brytanii, prowadzącej tam działalność gospodarczą. W świetle przepisów brytyjskich od 2017 r. posiada Pani status rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii koncentruje się zarówno Pani aktywność zawodowa, towarzyska, jak i społeczna. W 2022 r. kupiła Pani mieszkanie w (…), w którym Pani obecnie mieszka.

Zatem spełni Pani również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co równie istotne, jednym z wymagań, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest posiadanie obywatelstwa polskiego, który to warunek również Pani spełni, ponieważ – jak Pani wskazała w opisie sprawy – posiada Pani obywatelstwo polskie.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest, stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z tej regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

We wniosku wskazała Pani, że w przypadku powrotu do Polski, będzie Pani dysponować certyfikatem rezydencji lub innym dowodem dokumentującym Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieni Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz okres od początku roku, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Spełni Pani zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pani również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako że skorzystanie z tej ulgi jest możliwe dopiero, poczynając od rozliczenia za rok 2023.

Dlatego stwierdzam, że po powrocie do Polski będzie Pani miała prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w limitowanej wysokości, w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpi przeniesienie miejsca zamieszkania.

Podsumowanie: w przypadku powrotu Pani do Polski, będzie mogła Pani korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym przeniesie to miejsce zamieszkania, nawet wówczas, jeśli w roku tym będzie przebywać Pani w Polsce krócej niż 183 dni albo od początku roku następnego.

Ulga na powrót może mieć zastosowanie w dowolnej części, według Pani uznania, w odniesieniu do poszczególnych przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a-d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym w szczególności w odniesieniu do przychodów ze stosunku pracy i z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W odniesieniu natomiast do Pani wątpliwości dotyczącej możliwości wyboru formy opodatkowania działalności gospodarczej, w przypadku gdy działalność została zlikwidowana i w tym samym roku zostanie rozpoczęta, wskazuję, że stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 776):

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Z powyższych przepisów wynika, że podstawową formą opodatkowania podatkiem dochodowym z działalności gospodarczej jest opodatkowanie na tzw. zasadach ogólnych, czyli według skali podatkowej. Wymieniona forma opodatkowania przysługuje z mocy ustawy i podatnik nie musi składać oświadczenia o jej wyborze. Złożenie stosownego oświadczenia – w wymienionym w przepisach terminie – jest natomiast warunkiem koniecznym dla możliwości wyboru sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych bądź tzw. podatku liniowego.

Przy tym, w trakcie roku podatkowego – wybór sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej jest możliwy tylko w przypadku rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W sytuacji, kiedy w ciągu roku podatnik w sposób trwały zlikwidował pozarolniczą działalność gospodarczą i o tym fakcie zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego, dokonał wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej, a następnie w tym samym roku podatkowym ponownie rozpoczął (po uzyskaniu wpisu do ewidencji) prowadzenie działalności gospodarczej, nie ma przeszkód do wyboru przez ten podmiot formy opodatkowania.

Co do zasady, skoro podatnik zawiadomił wcześniej organ podatkowy o likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej (ze wszelkimi konsekwencjami wynikającymi z przepisów prawnych), to gdy rozpocznie on ponownie działalność, nie ma podstaw, aby odmówić mu statusu podatnika rozpoczynającego na nowo prowadzenie działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego.

Na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego stwierdzam, że będzie Pani miała prawo po likwidacji działalności w trakcie roku podatkowego i rozpoczęciu jej po przerwie w trakcie tego samego roku do zastosowania w nowo otwartym przedsiębiorstwie wyboru formy opodatkowania tej działalności.

Podsumowanie: jeżeli po uprzednim wykreśleniu Pani działalności gospodarczej z CEIDG, po powrocie do Polski podejmie Pani w tym samym roku podatkowym działalność gospodarczą, będzie służyć Pani prawo wyboru formy opodatkowania dochodów osiągniętych z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Informuje także, że wniosek w zakresie podatku VAT podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzeń przyszłych i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).