Interpretacja indywidualna z dnia 21 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.248.2024.1.AS

Opodatkowanie przychodów z najmu nieruchomości.

 Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Aktualnie Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której zakres obejmuje wynajem lokali. Jest zarejestrowany w CEIDG pod firmą A. Zgodnie z danymi w CEIDG działalność gospodarczą rozpoczął (...) 2004 r.

Na chwilę obecną w CEIDG ujawniono następujący przedmiot działalności:

•68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi Wykonywana działalność gospodarcza (kody PKD)

•68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

•41.20.Z - Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,

•68.10.Z - Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,

•68.31.Z - Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami,

•68.32.Z - Zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie.

Od zarejestrowania działalności do niedawna głównym przedmiotem tej działalności była działalność transportowa. Z czasem Wnioskodawca uzyskał z takiej działalności nadwyżkę środków finansowych, które postanowił ulokować w nieruchomościach.

W 2018 r. zakupił dwa lokale mieszkalne w położonym w X. budynku przy ul. A..

W 2020 r. Wnioskodawca zakupił 11 lokali mieszkalnych w położonym w X. budynku przy ul. B..

W 2020 r. Wnioskodawca zakupił 7 lokali mieszkalnych w położonym w X budynku przy ul. C..

Wszystkie wspomniane lokale zostały nabyte na rynku pierwotnym (na podstawie umów o ustanowienie odrębnej własności lokalu i przeniesienie jego własności). Zostały one nabyte w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy dla celów tej działalności. Dla ułatwienia ww. lokale mieszkalne będą dalej zwane „Lokalami w X.”.

W tym samym celu w 2021 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową położoną w Y., na której w ramach działalności gospodarczej wybudował budynek wielomieszkaniowy (blok mieszkalny) przy ul. D.. Znajduje się w nim 37 lokali mieszkalnych oraz jeden lokal użytkowy. Na chwilę obecną lokale nie zostały wyodrębnione, tj. nie ustanowiono odrębnej własności lokali. Dla ułatwienia przedmiotowe lokale znajdujące się w budynku wybudowanym przez Wnioskodawcę będą dalej zwane: „Lokalami w Y.”.

Początkowo wszystkie lokale (zarówno te położone w X., jak i w Y.) stanowiły środki trwałe. Lokale były wynajmowane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej na cele mieszkalne. Wyjątek stanowił lokal użytkowy położony w budynku w Y., który wynajęto innemu podmiotowi na cele działalności gospodarczej. Aktualnie najemca prowadzi tam sklep spożywczy. Lokale zostały przystosowane do potrzeb wynajmu, czyli wykończone, wyposażone w meble i podstawowe sprzęty urządzenia domowego.

Lokale w Y. zostały wycofane z działalności gospodarczej Wnioskodawcy (wycofane z ewidencji środków trwałych) i przeniesione do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Nastąpiło to na początku 2024 r. Na takich samych zasadach do majątku prywatnego Wnioskodawcy przeniesiono również dwa lokale położone w X. przy ul. C..

Wnioskodawca nie sprzedał żadnych lokali związanych z działalnością gospodarczą. W grudniu 2022 r. Wnioskodawca zaprzestał faktycznego wykonywanie działalności transportowej. Po tym zdarzeniu rozpoczął wyprzedawać samochody i składniki majątku związane z taką działalnością. Pojazdy są sprzedawane do dnia dzisiejszego. Wnioskodawca spodziewa się, że do końca czerwca 2024 r. uda się sprzedać resztę pojazdów, choć proces ten może się przedłużyć.

Aktualnie w ramach działalności gospodarczej wynajmuje wyłącznie Lokale w X., za wyjątkiem dwóch lokali w budynku przy C., które wynajmowane są w ramach najmu prywatnego. Lokale w Y. są wynajmowane w ramach najmu prywatnego. W nieodległej przyszłości Wnioskodawca zamierza całkowicie zlikwidować działalność gospodarczą i wycofać do majątku prywatnego resztę lokali. Zostanie wykreślony z CEIDG.

Docelowo Wnioskodawca zamierza wynajmować wszystkie lokale w ramach tzw. najmu prywatnego.

Wnioskodawca jest stanu wolnego, nie pozostaje w związku małżeńskim. Wszystkie Lokale są jego wyłączną własnością. Zakupione lokale nabył w celu lokowania oszczędności. To samo dotyczy nabycia nieruchomości położonej w Y.  i wybudowania na niej budynku.

Po faktycznej likwidacji działalności i wycofaniu do majątku prywatnego reszty lokali Wnioskodawca zamierza wynajmować opisane powyżej lokale w ramach tzw. najmu prywatnego (jako osoba fizyczna). Nie będzie prowadzić żadnej jednoosobowej działalności gospodarczej, nie będzie zarejestrowany w CEIDG. Lokale nie będą figurować w ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawca rozpoczął wynajem lokali w 2018 r. Z czasem po nabyciu kolejnych Lokali i wybudowaniu budynku w Y. wynajmowanych lokali było coraz więcej. Lokale będą wynajmowane w ramach tzw. najmu długoterminowego (najczęściej na okresy wynoszące co najmniej kilka miesięcy). Wnioskodawca nie będzie zajmować się najmem krótkoterminowym. Możliwość wynajęcia poszczególnych lokali oraz wysokość przychodów z najmu będzie od aktualnego popytu na najem lokali określonego rodzaju.

Tak jak dotychczas czynności związane z wynajmem lokali Wnioskodawca będzie wykonywać samodzielnie, w szczególności będzie zajmować się poszukiwaniem najemców, obsługą umów najmu, monitorowaniem terminowości płatności i kontaktem z najemcami, czynnościami związanymi z płatnościami i przelewami. Samodzielnie będzie kontaktować się z podmiotami sprawującymi zarząd/administrację w budynkach w X..

Najemców Wnioskodawca z reguły wyszukuje samodzielnie, głównie przez portale internetowe takie jak (...) itp. Tak samo będzie po likwidacji działalności gospodarczej.

Wnioskodawca samodzielnie zajmuje się czynnościami związanymi z administrowaniem budynkiem w Y.. Zdarza się, że zleca innym podmiotom wykonanie czynności takich jak naprawę określonych usterek czy sprzątanie. Podobnie sytuacja będzie przedstawiać się po likwidacji działalności gospodarczej. Niewykluczone, że w dalszej przyszłości w budynku zostaną wyodrębnione lokale i powstanie wspólnota mieszkaniowa, a zarząd nieruchomością zostanie zlecony profesjonalnemu podmiotowi.

Aktualnie Wnioskodawca z tytułu przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu tzw. podatkiem liniowym w stawce 19%. Przychód z tytułu nieruchomości wycofanych z działalności gospodarczej (najmu prywatnego) jest rozliczany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Wnioskodawca w zakresie uzyskiwanych przychodów korzysta z usług księgowego (biura rachunkowego). Przy rozliczaniu najmu w ramach działalności gospodarczej świadczona jest usługa prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W zakresie najmu prywatnego świadczona jest usługa sporządzenia pliku JPK-VAT wraz z wyliczeniem miesięcznej kwoty ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (kwoty wpłaty do US tytułem PPE).

W przyszłości po likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawca również zamierza korzystać z usług takiego podmiotu przy rozliczaniu uzyskiwanych przychodów z najmu. Wnioskodawca nie będzie posiadać przedsiębiorstwa (własnego biura) zajmującego się wynajmem mieszkań, nie będzie zatrudniać pracowników do czynności związanych z najmem. Dotychczas też nie posiadał takiego biura i zatrudniał takich osób.

Po likwidacji działalności gospodarczej i wycofaniu do majątku osobistego wszystkich lokali Wnioskodawca zamierza rozliczać przychody z najmu lokali jako najem prywatny (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), które opodatkuje ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Ponadto Wnioskodawca w 2024 r. nabył jeszcze lokal mieszkalny w Z. dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Lokal służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych córki Wnioskodawcy. Nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wniosek nie dotyczy jednak tego lokalu.

Dla pełnego zobrazowania stanu faktycznego należy podkreślić, że dotychczas główna aktywność zawodowa i biznesowa Wnioskodawcy koncentrowała się wokół działalności transportowej. Zakup nieruchomości, wybudowanie budynków i wynajem mieszkań był sposobem na ulokowanie nadwyżki posiadanych środków z działalności transportowej.

Działalność w zakresie wynajmu dla wnioskodawcy była dotychczas dodatkowym źródłem dochodu.

Pytanie

Czy po likwidacji działalności gospodarczej i wycofaniu do majątku prywatnego Wnioskodawcy wszystkich lokali przychody z najmu nieruchomości będą stanowić przychody ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określanego jako najem prywatny, a w konsekwencji będą musiały być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy po likwidacji działalności gospodarczej i wycofaniu do majątku prywatnego wszystkich lokali opisane we wniosku przychody z najmu nieruchomości będą stanowić przychody ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określanego jako najem prywatny, w związku z czym będą podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów u.p.d.o.f., odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

–pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

–najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub Jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Powyższa ustawa zawiera definicję działalności gospodarczej wyrażoną w art. 5a pkt 6.

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,

z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 1 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 powołanej ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki, tj.:

–zaistnienie przesłanek pozytywnych, o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy, pozwalających na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

–brak wystąpienia przesłanek negatywnych z art. 5b ust. 1 ustawy oraz wykluczenie, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki celu zarobkowego, ciągłości oraz zorganizowanego charakteru. Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy - do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

W ocenie Wnioskodawcy, podejmowane przez niego działania nie będą polegać na budowie struktury organizacyjnej przybierającej postać profesjonalnej działalności. Najem nie będzie mieć charakteru profesjonalnego, lecz amatorski (okazjonalny), uzależniony od popytu na najem określonego rodzaju mieszkań. Zamierzeniem Wnioskodawcy będzie reinwestowanie zysku osiągniętego z tytułu zakończonej już działalności transportowej. Najem nie będzie więc nosić znamion działalności gospodarczej.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powołanej ustawy podejmowane przez podatnika czynności, które będą mieści się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. będą mieć na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Jednocześnie wskazać należy, że sama ilość wynajmowanych lokali nie jest przesłanką bezwzględnie przesądzającą o kwalifikacji uzyskiwanych przychodów z najmu do określonego źródła przychodu. Ustawodawca w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazał bowiem, aby była to jedyna i ostateczna przesłanka, która determinuje kwalifikację tego rodzaju przysporzeń majątkowych do określonego źródła przychodów. Jak już wyżej zauważono, decydujące znaczenie mają bowiem wszystkie okoliczności faktyczne danej sprawny.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego.

W tym miejscu należy powołać Uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) podjętą w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21, w której wskazano: To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...)

Powołana uchwała NSA wskazuje, że o sposobie opodatkowania dochodów z najmu decyduje fakt wprowadzenia (lub braku wprowadzenia) nieruchomości do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. Tym samym potwierdzono, że o sposobie opodatkowania decyduje sam podatnik.

Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.

Reasumując, z ww. uchwały NSA wynika więc, że o tym, czy wynajem nieruchomości prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej, czy też w ramach zarządu majątkiem prywatnym, decyduje sam podatnik. Zasadą jest kwalifikowanie przychodów jako przychód z tytułu najmu z art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., chyba że podatnik zdecyduje się na prowadzenie lokali do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. W praktyce chodzi tu o wprowadzenie majątku do ewidencji środków trwałych.

Stanowisko takie było później powielane w wielu orzeczeniach (dla przykładu można tu wskazać wyrok NSA z dnia z dnia 22 czerwca 2021 r. sygn. II FSK 2402/19, wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2021 r. sygn. II FSK 2403/19, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 lipca 2022 r. sygn. I SA/Gd 190/22).

Należy podkreślić, że sądy administracyjne co do zasady są związane uchwałą wydaną w składzie 7 sędziów. Nie mogą odstąpić od wyrażonego w niej stanowiska bez przekazania zagadnienia prawnego powiększonemu składowi NSA (por. art. 269 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. Dz.U. z 2023 r., poz. 259 ze zm.).

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również m.in.:

–interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 kwietnia 2022 r. sygn. 0114-KDIP3-2.4011.173.2022.3.MG,

–interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2023 r. sygn. 0115-KDIT1.4011.38.2023.1.AS,

–interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 lutego 2023 r. sygn. 0115-KDIT1.4011.839.2022.1.MK,

–interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 lutego 2023 r. sygn. 0115-KDIT3.4011.78.2023.1.AD,

–interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia z dnia 18 maja 2023 r. 0113-KDIPT2-1.4011.240.2023.1.HJ,

–interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 lutego 2023 r. sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.1006.2022.2.ID.

Warto tu zwrócić szczególną uwagę na wyrok NSA z dnia 27 października 2023 r. sygn. II FSK 372/21. Podzielono w nim wyrażone we wspomnianej uchwale stanowisko, że decydujący dla rozróżnienia pomiędzy najmem rzeczy w ramach zarządu majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą (nazywanym także niekiedy potocznie „prywatnym” lub „osobistym”), a najmem rzeczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest zamiar samego podatnika. Jednocześnie podkreślono, że przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na inne własne potrzeby, w tym także zarobkowe poprzez oddanie go w najem, nie może być postrzegany jako bezskuteczny na gruncie podatkowym. Treść orzeczenia potwierdza dodatkowo, że decyzja o powiązaniu składnika majątkowego z zarządem majątkiem prywatnym może przejawiać się w wycofaniu go z działalności gospodarczej na inne własne potrzeby podatnika, w tym na oddanie go najem. Opodatkowany ryczałtem tzw. najem prywatny może dotyczyć nieruchomości wycofanych z działalności gospodarczej.

Stanowisko takie podziela również Dyrektor KIS. Dla przykładu można przytoczyć interpretację z dnia 15 grudnia 2023 r. sygn. 0114-KDIP3-2.4011.886.2023.1.MJ. Potwierdzono w niej, że po wycofaniu nieruchomości wraz z budynkiem z działalności gospodarczej do majątku prywatnego podatnika, w przypadku dzierżawy tych składników majątku prywatnego podatnik jest zobligowany do rozliczania przychodów z tytułu dzierżawy w ramach tzw. wynajmu prywatnego na zasadach określonych w ustawie o ryczałcie.

Podobnie w interpretacji z dnia 29 listopada 2023 r. sygn. 0115-KDIT3.4011.375.2023.2.KP, Dyrektor KIS stwierdził, że w przypadku przeniesienia (wycofania) nieruchomości do majątku prywatnego przedmiotem najmu nie są już składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. W związku z powyższym najem takich nieruchomości stanowi źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. W konsekwencji przychody takie powinny zostać opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Stanowisko takie zostało również wyrażone w interpretacji z dnia 10 października 2023 r. sygn. 0115-KDST2-2.4011.367.2023.1.BM oraz interpretacji z dnia 12 września 2023 r. sygn. 0112-KDIL2-2.4011.510.2023.2.IM.

Reasumując, przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wynajem lokali przez Wnioskodawcę będzie mieścić się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy. Przychody z najmu należy więc zakwalifikować do źródła określonego z art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., czyli tzw. najmu prywatnego.

W myśl art. 9 ust. 6 u.p.d.o.f., dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane są w przepisach ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: „ustawa o ryczałcie”). Zgodnie z art. 2 ust. 1a ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z 6 ust. 1a ustawy o ryczałcie opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z treści art. 9a ust. 6 u.p.d.o.f. i art. 2 ust. 1a ustawy o ryczałcie wynika więc wyraźnie, że osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., nie mają możliwości wyboru innych zasad opodatkowania niż ryczał od przychodów ewidencjonowanych, w szczególności aktualnie nie jest tu możliwe opodatkowanie przychodów z najmu na zasadach ogólnych (według skali podatkowej).

Inaczej jest w przypadku wynajmu w ramach działalności gospodarczej, czyli źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. (por. art. 9a ust. 1 i 2 u.p.d.o.f.).

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego będącego przedmiotem wniosku o interpretację należy wskazać, że skoro lokale stanowiące przedmiot najmu nie będą składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz będą stanowić składnik majątku prywatnego Wnioskodawcy niezwiązanego z działalnością gospodarczą, to najem tych lokali będzie stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., określane jako najem prywatny, w związku z czym będzie on podlegać opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (na zasadach określonych w ustawie o ryczałcie).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Powołane przez Pana interpretacje indywidualne i orzeczenia sądowe stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach osadzonych w określonych stanach faktycznych oraz prawnych i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. W konsekwencji nie mogą wpływać na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa\ Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.