Interpretacja indywidualna z dnia 21 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.410.2024.2.ACZ

Skutki podatkowe sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 kwietnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 18 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 czerwca 2024 r. (wpływ 18 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

30 października 2018 r. na mocy aktu notarialnego Pani wraz z mężem zakupiliście do majątku wspólnego nieruchomość – mieszkanie w starej kamienicy w (…) przy ul. (…). Od tego momentu przysługiwało Pani prawo współwłasności to tego lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (współwłasność małżeńska).

Następnie mieszkanie zostało przez Panią i Pani męża wyremontowane i podzielone (fizycznie i formalnie) na dwie odrębne nieruchomości.

Pani i Pani mąż posiadacie wszelkie niezbędne zgody i projekty budowlane:

·pozwolenie na budowę wydane przez Prezydenta (…);

·zgodę Wspólnoty Mieszkaniowej na podział lokalu;

·projekty budowlane;

·pozwolenie na przeprowadzenie prac wydane przez (…) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

14 stycznia 2022 r. aktem notarialnym ww. lokal został formalnie podzielony na dwa mieszkania i nadano im odpowiednio numery: A i B. Akt notarialny zawierał jednostronne oświadczenie Pani i Pani męża, czyli właścicieli lokalów. Właścicielami mieszkań nadal pozostawaliście Pani oraz Pani mąż.

Lokale o nr A oraz nr B zostały ujawnione w odrębnych księgach wieczystych. Lokal nr A miał powierzchnię 90,11 m², natomiast lokal nr B miał powierzchnię 25,01 m².

28 lutego 2024 r., a więc po upływie pięciu lat kalendarzowych od momentu zakupu, aktem notarialnym Pani oraz Pani mąż sprzedaliście jedno z mieszkań powstałych po podziale – lokal nr B. Sprzedaż nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej. W momencie sprzedaży lokalu mieszkalnego przysługiwało Pani prawo współwłasności do lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość nr B.

W przeszłości, w 2014 r. Pani wraz z mężem sprzedaliście spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego – mieszkanie w (…).

Przez cały okres małżeństwa, tj. od 2009 r., jak również w momencie zakupu mieszkania w 2018 r. aż do chwili obecnej, Pani oraz Pani mąż pozostajecie we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w związku z tym, że od zakupu mieszkania upłynęło pełne pięć lat (liczone od roku następnego po zakupie), jednak w międzyczasie w 2022 r. nastąpił podział na dwa lokale, jest Pani zobowiązana zapłacić podatek od sprzedaży nieruchomości?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

W Pani ocenie, nie musi Pani płacić podatku od sprzedaży nieruchomości, dlatego że upłynęło pełne 5 lat od momentu zakupu lokalu, natomiast jego podział, który nastąpił w 2022 r. nie oznacza, iż w tym momencie nabyła Pani dwie nowe nieruchomości, ponieważ wywodzą się one w 100% z lokalu zakupionego w 2018 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Panią w 2024 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, którego była Pani współwłaścicielem, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jego odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

W myśl art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Wskazać również należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że jak wskazuje art. 35 ww. Kodeksu:

W myśl art. 43 § 1 ww. Kodeksu:

W przedmiotowej sprawie konieczne jest również ustalenie czy czynność wyodrębnienia lokalu należy uznać za jego nabycie.

Kwestie ustanowienia odrębnej własności lokalu reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Na mocy art. 2 ust. 1 ww. ustawy:

W świetle art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali:

W świetle art. 3 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 3 ust. 3 ww. ustawy:

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy:

Z art. 8 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:

Dodatkowo, na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1984):

Natomiast budynek, który jest posadowiony na gruncie stanowiącym własność nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności, lecz zgodnie z powyższą zasadą dzieli los prawny tego gruntu.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Takim właśnie wyjątkiem jest lokal mieszkalny posiadający ustanowioną odrębną własność. Dlatego też należy rozważyć, czy ustanowienie w 2022 r. odrębnej własności lokalu nr B i założenie dla niego odrębnej księgi wieczystej stanowi „nowe” nabycie, które powoduje konieczność ponownego liczenia terminu pięcioletniego od tej daty.

Podkreślić należy, że w wyniku wyodrębnienia poszczególnych lokali nr A i nr B, wielkość lokalu mieszkalnego z którego je wyodrębniono, jaką Pani posiadała przed ich wyodrębnieniem nie zmieniła się, z czego wynika, że ustanowienie odrębnej własności lokali nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie występuje bowiem przysporzenie majątkowe ponad to, czego właścicielem był dokonujący tego wyodrębnienia (tj. Pani).

Z powyższego wynika, że wyodrębnienie faktyczne lokali bez ustanowienia ich odrębnej własności nie zmienia stanu własności nieruchomości ani momentu jej nabycia. Również prawne wyodrębnienie lokali z nieruchomości nie powoduje, że momentem nabycia lokalu jest chwila ustanowienia odrębnej własności lokalu, czy założenia księgi wieczystej, o ile w wyniku ustanowienia odrębnej własności nie nastąpiło zwiększenie dotychczasowego stanu posiadania.

W rezultacie, wobec wskazania przez Panią w opisie sprawy, że nabyty w 2018 r. do majątku wspólnego Pani i Pani męża lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość został w 2022 r. aktem notarialnym formalnie podzielony na dwa lokale mieszkalne nr A i nr B i właścicielami wyodrębnionych lokali mieszkalnych nadal pozostawaliście Pani oraz Pani mąż, stwierdzić należy, że w wyniku opisanego wyodrębnienia dwóch samodzielnych lokali mieszkalnych nr A i nr B nie doszło do nowego ukształtowania prawa własności.

W konsekwencji, za datę nabycia wyodrębnionego lokalu mieszkalnego nr B, który został sprzedany w 2024 r., należy uznać datę nabycia lokalu mieszkalnego, z którego go wyodrębniono, tj. 2018 r., gdyż w wyniku przedmiotowego wyodrębnienia nie nastąpiła zmiana dotychczasowego stanu posiadania, czyli nie mamy do czynienia z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie zwiększył się stan posiadanego majątku osobistego).

Zatem, nienastępująca w wykonywaniu działalności gospodarczej sprzedaż w 2024 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość nr B wyodrębnionego z lokalu mieszkalnego, który nabyła Pani w 2018 r. do majątku wspólnego, nie stanowi dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 5-letniego okresu wskazanego w tym przepisie.

Tym samym nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. Pani męża).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).