Interpretacja indywidualna z dnia 19 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.321.2024.1.MŻ

Zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy przy sprzedaży udziału w kamienicy, stanowiącej towar handlowy.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 13 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania zwolnieniaod podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy przy sprzedaży udziału w kamienicy, (w tym lokali się w niej znajdujących) stanowiącej towar handlowy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1 stycznia 2014 r. pod firmą (...), prowadzoną pod adresem woj. (…), pow. (…), gm. (…), miejscowość (…), ul. (…) nr (…), lok. (…), poczta (…), zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP: (…) i numerem REGON: (…) pod przeważającym kodem PKD:

- 68.10.Z Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm. - dalej: ustawa o PIT).

Wnioskodawca posiada status podatnika w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 - dalej: ustawa o VAT).

Zakup kamienicy

W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca kupił na rynku wtórnym zniszczoną, używaną kamienicę. Budynek został kupiony bez podatku VAT, tj. konkretnie 21 marca 2024 r. Wnioskodawca nabył 1/2 udziału we własności nieruchomości położonej w (…) przy ulicy (…), składającej się z działki gruntu oznaczonej numerem 1 o powierzchni (…) ha, dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (…).

Stan prawny i faktyczny kamienicy:

• działka numer 1 zabudowana jest budynkiem mieszkalnym, wielorodzinnym, trzykondygnacyjnym oraz budynkiem gospodarczym, które znajdują się w stanie do generalnego remontu;
• działka nie jest przedmiotem dzierżawy, wolna jest od wszelkich długów, ciężarów, hipotek oraz praw i roszczeń osób trzecich;
• w skład działki 1 nie wchodzi las ani grunt leśny w rozumieniu artykułu 3 ustawy o lasach z dnia 28 września 1991 r.;
• przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasu ani decyzją Starosty określającą zadania z zakresu gospodarki leśnej wydaną na podstawie inwentaryzacji stanów lasu;
• w skład działki 1 nie wchodzą grunty pokryte śródlądowymi wodami stojącymi w jeziorach oraz innych naturalnych zbiornikach wodnych niezwiązanych bezpośrednio, w sposób naturalny, z powierzchniowymi śródlądowymi wodami płynącymi ani grunty pokryte wodami znajdującymi się w zagłębieniach terenu powstałych w wyniku działalności człowieka;
• nie została wydana decyzja określająca wysokość zaległości podatkowych, ani też nie zalega z jakimikolwiek składkami z tytułu ubezpieczeń społecznych.

Prace remontowe

Nabyta kamienica jest w trakcie generalnego remontu, a wydatki remontowe są udokumentowane fakturami (od tych faktur nie będzie odliczany podatek VAT).

Zakres planowanych wydatków kształtuje się w sposób następujący:

ükoszty budowlane:

1)zagospodarowanie placu budowy:

-przygotowanie terenu (wykonanie dojazdu do dziedzińca, monitoring, alarm, nowe zamki itp.);

(...)

Prace remontowe zostaną wykonane z materiałów budowlanych zgodnych z normami budowlanymi oraz posiadające odpowiednie zastosowania.

Charakter nieruchomości

Budynek nie został zaliczony do środków trwałych, natomiast jest zaksięgowany jako towar handlowy (celem zakupu jest dalsza odsprzedaż). W nieruchomości nie ma zgłoszonego miejsca prowadzenia działalności, nie będzie on służyć do celów prowadzonej działalności gospodarczej, służyć będzie wyłącznie do odsprzedaży po dokonaniu remontu.

Kamienica nie jest przedmiotem wynajmu oraz nie jest przewidziany jej wynajem. Budynek po remoncie generalnym będzie sprzedany bez zmiany jego przeznaczenia. Od pierwszego oddania do użytkowania minęły więcej niż dwa lata. Nakłady ponoszone na remont generalny kamienicy przekroczą 30% wartości nieruchomości.

Pytanie

Czy sprzedaż przedmiotowej kamienicy, (w tym lokali się w niej znajdujących) będzie zwolniona od podatku stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Pana stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowej kamienicy, (w tym lokali się w niej znajdujących) będzie zwolniona od podatku stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomości spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegająca opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarcza stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Działalność prowadzi jako osoba fizyczna - jednoosobowa działalność gospodarcza. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił na rynku wtórnym zniszczony, używany budynek mieszkalny (kamienicę) bez płacenia podatku VAT (tj. 1/2 udziału we własności tej nieruchomości).

Następnie nabyty budynek zostanie przez Wnioskodawcę wyremontowany, a wydatki remontowe będą udokumentowane fakturami VAT. Nieruchomość nie zostanie zaliczona do środków trwałych, ale będzie zaksięgowana jako towar handlowy. W budynku nie ma zgłoszonego miejsca prowadzenia działalności oraz nie będzie on służyć do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Kamienica, (w tym lokale się w nim znajdujące) będzie przeznaczona wyłącznie do jej odsprzedaży po dokonaniu remontu przez jednoosobową działalność gospodarczą, bez zmiany przeznaczenia tej nieruchomości (nadal będzie miała charakter mieszkalny). Jak wskazał Wnioskodawca, kamienica nie jest przedmiotem wynajmu oraz nie jest przewidziany jej wynajem. Planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie sprzedażą w ramach pierwszego oddania do użytku, bowiem od pierwszego zasiedlenia minęły więcej niż dwa lata.

Stosownie do wskazań Wnioskodawcy nakłady ponoszone na remont mogą przekroczyć 30% wartości początkowej lokalu. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT przy sprzedaży udziałów we własności nieruchomości.

NSA w uchwale z 24 października 2011 r. o sygn. akt I FPS 2/11 definitywnie rozstrzygnął, że sprzedaż udziału we współwłasności budynku, tak jak i udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania tymi towarami tak jak właściciel. W związku z tym na gruncie ustawy o VAT taka czynność nie może prowadzić do innych skutków prawnych niż sprzedaż towaru przez jedynego właściciela (użytkownika wieczystego), która niewątpliwie - w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - stanowi dostawę towarów, w jej wyniku bowiem dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług.

Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.wybudowaniu lub

b.ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajecie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.) zwanej dalej Dyrektywa 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE, z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług w nowym brzmieniu, oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajecie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Podnieść w tym miejscu należy również, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ulepszenia. O ulepszeniu traktuje norma art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, która stanowi, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkowa tych środków, ustalona zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy podatkowej - jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującą istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomość, która nie będzie stanowić u podatnika środka trwałego, nie może ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy prawa należy wskazać, że kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia - w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady, orzecznictwem TSUE oraz art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia.

Powyższe wynika z faktu, że nieruchomość jest kupowana bez podatku VAT na rynku wtórnym, a od pierwszego oddania do użytkowania - jak wskazał Wnioskodawca - minęły więcej niż 2 lata.

Wnioskodawca zamierza ponieść wydatki na remont nieruchomości. Wydatki te co prawda mogą przekraczać 30% wartości zakupionej nieruchomości, jednakże należy podkreślić, że zakupiona kamienica nie będzie zaliczana do środków trwałych, ale będzie traktowana jako towar handlowy. Tym samym, skoro nieruchomość nie będzie środkiem trwałym, to wówczas nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na budynek nie będą stanowiły ulepszenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego, dla dostawy przedmiotowej nieruchomości będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Stanowisko to zostało potwierdzone w interpretacjach wydawanych przez Krajowa Informacje Skarbowa m.in.:

Niniejszego nie będzie zmieniał fakt ewentualnego wyodrębnienia lokali w kamienicy.

W piśmie z dnia 18 lutego 2019 r. wydanym przez Dyrektora KIS o znaku 0115-KDIT1-3.4012.874.2018.1.AP wskazano, że

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie nieruchomości stanowi dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą A D.K. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej zakupił Pan na rynku wtórnym zniszczoną, używaną kamienicę (zgodnie z Pana wskazaniem - bez płacenia podatku VAT). Budynek po generalnym remoncie zostanie sprzedany bez zmiany jego przeznaczenia. Wydatki ponoszone na ww. kamienicę będą dokumentowane fakturami. Nabyta przez Pana kamienica nie zostanie zaliczona do środków trwałych, nie będzie też służyć do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Zakupiona kamienica stanowi dla Pana towar handlowy. Po przeprowadzeniu w niej remontu przeznaczona do dalszej odsprzedaży. Kamienica nie jest i nie będzie także przedmiotem wynajmu.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz fakt, że jest Pan osobą fizyczną, która prowadzi działalność gospodarczą stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku należącego do Pana przedsiębiorstwa, bowiem zgodnie z Pana wskazaniem kupił ją Pan w ramach działalności gospodarczej. Zatem przy sprzedaży udziału w kamienicy, (w tym lokali się w nich znajdujących) jest Pan/będzie Pan podatnikiem podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż dotyczy/będzie dotyczyła składnika majątku Pana przedsiębiorstwa (jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce).

W konsekwencji, sprzedaż udziału w kamienicy, (w tym lokali się w nich znajdujących) jest/będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wyjaśnić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia została uregulowana w art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do użytkowania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich część oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej - bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w tym artykule.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U z 2023 r. poz. 2805 ze zm.):

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy podatkowej - jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych;
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały;
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu;
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany;
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. budynki), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy wyłącznie ulepszenia środków trwałych.

Z opisu sprawy wynika, że kupił Pan na rynku wtórnym zniszczoną, używaną kamienicę. Budynek został zakupiony - jak Pan wskazał - bez podatku VAT. Następnie nabyta kamienica zostanie wyremontowana, a wydatki remontowe będą udokumentowane fakturami (od tych faktur nie jest odliczany podatek VAT). Budynek nie zostanie zaliczony do środków trwałych, natomiast będzie zaksięgowany jako towar handlowy (celem zakupu jest dalsza odsprzedaż).

W nieruchomości nie ma zgłoszonego miejsca prowadzenia działalności, nie będzie on służyć do celów prowadzonej działalności gospodarczej, służyć będzie wyłącznie do odsprzedaży po dokonaniu remontu. Kamienica nie jest przedmiotem wynajmu oraz nie jest przewidziany jej wynajem. Budynek po remoncie generalnym będzie sprzedany bez zmiany jego przeznaczenia. Od pierwszego oddania do użytkowania minęły więcej niż dwa lata. Nakłady ponoszone na remont generalny kamienicy mogą przekroczyć 30% wartości nieruchomości.

Pana wątpliwości dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT przy sprzedaży udziału w kamienicy, (w tym lokali się w nich znajdujących).

Mając na uwadze powyższe, jak wskazał Pan w opisie sprawy, przed sprzedażą budynku dokona Pan jego remontu. Należy jednak podkreślić, że przedmiotowy budynek kamienicy, (w tym lokali się w nich znajdujących), będący przedmiotem sprzedaży, stanowi dla Pana towar handlowy przeznaczony do dalszej odsprzedaży. Tym samym skoro nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym, nakłady ponoszone przez Pana na przedmiotowy budynek kamienicy nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od prawnych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że dla dostawy udziału w budynku kamienicy, (w tym lokali się w nich znajdujących) są/będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż jak Pan wskazał w opisie sprawy, w przypadku tego budynku doszło już do pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zajęciem, a planowaną datą sprzedaży upłynie okres powyżej 2 lat. Tym samym planowana dostawa budynku nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynku minie okres dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym sprzedaż udziału w kamienicy, (w tym lokali się w niej znajdujących) stanowiącej towar handlowy korzysta/będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia czy wydatki poniesione na remont budynku kamienicy przekroczą czy nie 30% jego wartości początkowej.

Zatem Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).