Interpretacja indywidualna z dnia 17 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.563.2019.9.AR

Czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 4 grudnia 2019 r., który wpłynął do Organu 9 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 listopada 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1106/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 stycznia 2024 r., sygn. akt II FSK 483/21

2) i stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT – jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2019 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka”, zarówno nazwa jak i forma prawna Spółki ulegały w przeszłości zmianom) jest polskim rezydentem podatkowym, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podlega na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka prowadzi działalność wydawniczą w zakresie (…).

Spółka nie jest ubezpieczycielem, bankiem ani podmiotem, o którym mowa w art. 15c ust. 16 pkt 3, 4, 15 i 16 ustawy o CIT, instytucją finansową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t. j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2187 ze zm.) oraz podmiotem, o którym mowa w art. 3 pkt 21 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2286. ze zm.).

Transakcja sprzedaży z 2019 roku

Do dnia (...) 2019 r. Spółka była wydawcą m.in. czasopisma „A". Na mocy Umowy sprzedaży czasopism z dnia (...) 2019 roku (dalej: „Umowa") Spółka dokonała sprzedaży trzech czasopism (jednym ze sprzedanych czasopism była „A (dalej: „Czasopismo") na rzecz podmiotu niepowiązanego działającego w branży wydawniczej (dalej: „Kupujący"). Warunki Umowy były przedmiotem rynkowych negocjacji Spółki i Kupującego w szczególności w zakresie kluczowych elementów transakcji, tj. m.in. praw będących przedmiotem sprzedaży, określenia ceny oraz jej alokacji na poszczególne elementy transakcji sprzedaży, warunków płatności oraz innych istotnych ustaleń biznesowych.

Zgodnie z zapisami Umowy Spółka przeniosła na Kupującego między innymi następujące, przysługujące jej prawa związane z Czasopismem (analogiczny szereg praw dotyczących pozostałych dwóch czasopism również był przedmiotem Umowy, nie dotyczy to jednak kwestii objętych niniejszym wnioskiem):

 1. prawa ochronne oraz prawa wynikające ze zgłoszeń słownych i słowno-graficznych znaków towarowych oraz autorskie prawa majątkowe do utworów stanowiących znaki towarowe. W grupie tych praw znajdowało się prawo z rejestracji pod numerem rejestracyjnym (…), słownego znaku towarowego „A" (dalej: „Znak Towarowy");

 2. prawa z rejestracji tytułu prasowego Czasopisma i wydań specjalnych Czasopisma;

 3. autorskie prawa majątkowe do utworów zawartych w Czasopiśmie i wydaniach specjalnych Czasopisma, tj. do layoutów (rozumianych jako projekt graficzny czasopisma lub makieta), do projektu graficznego logo oraz nazwy Czasopisma i wydań specjalnych Czasopisma, w celu wykorzystania na wszystkich znanych w dniu zawarcia Umowy polach eksploatacji wymienionych w art. 50 i art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.);

 4. prawa do zawartości Czasopisma, tj. licencja niewyłączna do utworów i materiałów, które zostały zamieszczone Czasopiśmie od numeru (…) włącznie;

 5. utwory i materiały do numeru 14/2019 Czasopisma, tj. autorskie prawa majątkowe lub licencje do utworów, które zostały zakupione w celu ich zamieszczenia w ww. numerach Czasopisma;

 6. prawa zależne - przysługujące Spółce prawa do decydowania o rozporządzaniu i korzystaniu z opracowania utworów i przedmiotów praw zależnych w stosunku do praw, o których mowa w pkt. 1 do 5 powyżej;

 7. prawa i obowiązki wynikające z rejestracji domen internetowych związanych z Czasopismem;

 8. prawo do fanpage'a Czasopisma na portalu (...).

W celu udokumentowania sprzedaży czasopism na drodze Umowy Spółka wystawiła fakturę VAT obejmującą w odrębnych pozycjach poszczególne aktywa przeniesione na mocy Umowy wraz z przypisaną im ceną. Jedną z pozycji ujętych na fakturze był Znak Towarowy. W wyniku rynkowych negocjacji Spółki i Kupującego istotna wartość przedmiotu transakcji została przypisana do Znaku Towarowego.

W związku z rozliczeniem sprzedaży praw związanych z czasopismami objętymi Umową, w tym w szczególności w związku ze sprzedażą prawa z rejestracji Znaku Towarowego, Spółka osiągnęła dochód podatkowy.

Mając na względzie opisaną wyżej transakcję sprzedaży z 2019 roku, na potrzeby ujęcia rozliczenia przez Spółkę tej transakcji na gruncie ustawy o CIT, Spółka przeprowadziła wewnętrzne analizy mające na celu ustalenie jakie czynności zostały podjęte przez Spółkę w przeszłości w związku z nabyciem Znaku Towarowego (które to czynności zostały opisane poniżej).

Transakcja nabycia praw związanych z Czasopismem

Spółka zaznacza, że Czasopismo pod niezmienionym tytułem ukazuje się od 1948 roku i przez cały ten okres pozostawało jednym z najbardziej rozpoznawalnych tytułów w swoim segmencie.

Prawa do wydawania Czasopisma zostały zakupione przez poprzednika prawnego Spółki - spółkę „A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - na mocy Umowy zbycia praw do wydawania czasopism z dnia (…) zawartej z podmiotem niepowiązanym, tj. spółką „Y" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Umowa Nabycia"). W ramach przedmiotowej Umowy Nabycia Spółka dokonała również zakupu praw wydawniczych do dwóch innych czasopism (których wydawanie nie było kontynuowane i które nie dotyczą sprawy objętej niniejszym wnioskiem o interpretację).

Transakcja nabycia została dokonana za wynagrodzeniem i Spółka poniosła istotny wydatek finansowy z tytułu zakupu praw wydawniczych do czasopism (w tym zakupu praw wydawniczych do Czasopisma).

Zgodnie z treścią preambuły do Umowy Nabycia sprzedawca był jedynym i wyłącznym wydawcą Czasopisma na podstawie umowy kupna-sprzedaży z dnia 11 lipca 1991 roku oraz rejestru dzienników i czasopism prowadzonego przez właściwy miejscowo dla siedziby wydawcy Sąd Wojewódzki.

W Umowie Nabycia sprzedawca oświadczył, że przysługują mu prawa wydawnicze do Czasopisma, które nie są niczym ograniczone oraz przenosi na Spółkę „wszystkie swoje prawa związane z wydawaniem” m.in. Czasopisma „A".

Zgodnie z zapisami Umowy Nabycia, Spółka nabyła uprawnienia do wydawania Czasopisma z chwilą dokonania zmian we właściwym rejestrze dzienników i czasopism. Stosowny wniosek Spółki w tym przedmiocie wpłynął do Sądu Wojewódzkiego(…). W szczególności podkreślenia wymagało, że zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (t. j. Dz. U. z 1984 r. nr 5 poz. 24 z dnia 7 lutego 1984 r. ze zm.) w brzmieniu obowiązującym we wrześniu 1993 roku wniosek o rejestrację powinien zawierać m.in. tytuł czasopisma, któremu to wymogowi czynił za dość przedmiotowy wniosek. Na dzień sprzedaży Czasopisma było ono wpisane do rejestru dzienników i czasopism prowadzonego przez Sąd Okręgowy w Warszawie pod numerem (…).

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w dacie dokonania transakcji oraz rozporządzenia Ministra Finansów z 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne (t. j. Dz. U. z 1992 r. nr 30 poz. 130 z 7 kwietnia 1992 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym we wrześniu 1993 roku, w dniu 28 września 1993 roku Spółka wprowadziła do ewidencji podatkowej WNIP (którego wartość początkowa co do zasady odpowiadała wartości praw nabytych w ramach Umowy Nabycia) pozycję „Prawa wydawnicze do tytułu A" i następnie od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ujęto je w ewidencji księgowej rozpoczęła ich amortyzację podatkową.

Rejestracja Znaku Towarowego „A"

Spółka w związku z nabytymi na mocy Umowy Nabycia uprawnieniami do wydawania Czasopisma, dnia 1 sierpnia 1995 roku wystąpiła z wnioskiem o rejestrację słownego znaku towarowego „A" stanowiącego de facto tytuł Czasopisma aby uzyskać pełną formalną ochroną prawną. Zgodnie z treścią rejestru znaków towarowych prowadzonego przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej, słowny Znak Towarowy „A" został zarejestrowany 8 września 1998 roku pod nr rejestracyjnym (…), co zostało ogłoszone w (…) (6 czerwca 2001 r. zostały uwzględnione w rejestrze zmiany nazwy i formy prawnej Spółki). Znak Towarowy nie został wprowadzony do podatkowego rejestru WNiP i nie był amortyzowany dla celów podatkowych przez Spółkę.

Wnioskodawca wskazuje, że skuteczna rejestracja Znaku Towarowego i jego utrzymanie przez Spółkę nie byłyby w praktyce możliwe, gdyby poprzednik prawny Spółki w drodze odpłatnej transakcji gospodarczej (udokumentowanej Umową Nabycia) z 1993 roku, nie nabył uprawnień wydawniczych do czasopisma o tytule „A". Czasopismo było w momencie zawierania Umowy Nabycia jednym z najbardziej rozpoznawalnych tytułów prasowych w Polsce. Wysoka rozpoznawalność Czasopisma, a w konsekwencji Znaku Towarowego była skutecznie budowana od 1948 r. Spółka wykorzystywała Znak Towarowy w prowadzonej działalności związanej z wydawaniem Czasopisma przez cały okres jego posiadania. Wykorzystanie Znaku Towarowego polegało w szczególności na umieszczaniu go na wszystkich numerach Czasopisma oraz wydaniach specjalnych Czasopisma, a także w działaniach reklamowych i marketingowych związanych z Czasopismem.

Mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności Spółka pragnie uzyskać potwierdzenie co do prawidłowości alokacji przychodu ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego o numerze rejestracyjnym 105151 do odpowiedniego źródła przychodów, tj. do przychodów z zysków kapitałowych lub do przychodów z innych źródeł.

Pytanie

Czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychody z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e) ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT.

Uzasadnienie.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy zmieniające ustawę o CIT poprzez wprowadzenie podziału na dwa źródła przychodów: przychody z zysków kapitałowych oraz inne przychody, obligujące podatników do dokonywania odpowiedniej alokacji uzyskiwanych przychodów pomiędzy te źródła.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody ze zbycia m.in. praw majątkowych, o których mowa w z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, z wyłączeniem m.in. praw wytworzonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

2. licencje,

3. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (dalej: „p.w.p.”),

4. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),

- o przewidywanym czasie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednocześnie, jak wskazała Spółka w opisie zaistniałego stanu faktycznego, w odniesieniu do zakresu działalności Spółki nie znajdują zastosowania wyłączenia podmiotowe, które skutkowałyby zaliczeniem przedmiotowego przychodu ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego przez Spółkę w źródle przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W świetle powyższego weryfikacja, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi zgodnie z art. 7b przychód z zysków kapitałowych, czy też inne przychody na gruncie ustawy o CIT, wymaga stwierdzenia, czy zbywane prawo:

1. należy do katalogu praw wskazanych w art. 16b ust 1 pkt 4-7 ustawy o CIT (powołanych powyżej) oraz czy spełnia następujące przesłanki:

a. zostało nabyte od innego podmiotu (na gruncie art. 16b ustawy o CIT),

b. nadawało się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

c. przewidywany okres użytkowania był dłuższy niż rok,

d. wykorzystywane było przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz

2. nie zostało wytworzone przez podatnika (na gruncie art. 7b ustawy o CIT).

W tym celu Spółka przytacza wynik wewnętrznych analiz zdarzeń przeszłych dotyczących nabycia prawa do Znaku Towarowego.

Dodatkowo Spółka pragnie podkreślić, że w dacie zdarzeń przeszłych obowiązywały inne niż obecnie przepisy regulujące kwestię nabycia prawa do Znaku Towarowego na gruncie ustawy p.w.p. uprzednio obowiązujących ustaw w zakresie znaków towarowych, jak również na gruncie ustawy o CIT. W związku z czym, poniżej Spółka przedstawia również odpowiednią analizę w tym zakresie.

Ad. 1.

Weryfikacja, czy zbywane prawo z rejestracji Znaku Towarowego należy do katalogu praw wskazanych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT oraz czy spełnia przesłanki wskazane w art. 16b ustawy o CIT.

Celem weryfikacji, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ustawy o CIT, w pierwszej kolejności Spółka pragnie dokonać analizy, czy zbywane prawo do Znaku Towarowego należy do katalogu praw wskazanego w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki prawo z rejestracji Znaku Towarowego znajduje się w katalogu praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, a mianowicie stanowi prawo określone w ustawie p.w.p. i wypełnia hipotezę art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT. Dokonując klasyfikacji prawa z rejestracji Znaku Towarowego na gruncie p.w.p należy wskazać, że prawo z rejestracji Znaku Towarowego powstało w okresie obowiązywania uprzednio obowiązujących przepisów dotyczących własności intelektualnej (czyli m.in. praw do znaków towarowych), t.j. przed 2001 r.

Zdaniem Spółki, prawo z rejestracji Znaku Towarowego należy uznać za prawo określone w obecnie obowiązujących przepisach p.w.p. do których odwołuje się art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Przesłankę takiej klasyfikacji Spółka wywodzi z brzmienia:

- art. 315 ust. 1 p.w.p., zgodnie z którym: „Prawa w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych, topografii układów scalonych, znaków towarowych oraz projektów racjonalizatorskich, istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, pozostają w mocy. Do praw tych stosuje się przepisy dotychczasowe, o ile przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej.” oraz

- wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 marca 2007 r., sygn. akt GSK 364/06, w którym NSA stwierdził, że: „zawarte w art. 315 ust. 1 zdanie drugie p.w.p. wskazanie rozumieć trzeba w ten sposób, że przepisy ustawy o znakach towarowych stosuje się do oceny skutków zdarzeń prawnych, mających miejsce w czasie ich obowiązywania, natomiast skutki zdarzeń prawnych, które nastąpiły po 22 sierpnia 2001 r. podlegać powinny ocenie na podstawie przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej także wówczas, gdy dotyczyły praw już istniejących”.

W kwestii uznania prawa z rejestracji Znaku Towarowego jako prawo nabyte należy podnieść, że prawo z rejestracji Znaku Towarowego Spółka nabyła w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego z 8 września 1998 r., na mocy której Znak Towarowy został wpisany do rejestru. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych „nie ma uzasadnionych powodów, które mogłyby być wywodzone, czy to z wykładni gramatycznej, czy też systemowej, bądź celowościowej, aby na gruncie art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT przyjmować, iż w użytym tam pojęciu „nabyte” nie mieści się uzyskanie przez podatnika prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego. Przepisy art. 144 i art. 147 p.w.p. stanowią „o wydaniu decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy”. Urząd patentowy udziela zatem w drodze decyzji prawa ochronnego na znak towarowy, a adresat tej decyzji prawo to nabywa” - por. m.in. wyrok NSA z 15 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 3175/12, z 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 996/15, z 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 847/15 oraz z 6 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 660/15, z 5 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3635/14, z 3 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3201/14, z 7 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1408/14, z 10 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 312/13.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 1 ustawy z 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych, tj. przepisów, na mocy których Spółka wystąpiła z wnioskiem o rejestrację Znaku Towarowego: „Przedsiębiorstwo, na którego rzecz został zarejestrowany znak towarowy, nabywa wyłączne prawo używania znaku w obrocie gospodarczym na całym terytorium państwa dla towarów objętych rejestracją.” Tym samym, Spółka w pełni popiera argumentację i stanowisko wyrażone w przytoczonym powyżej orzecznictwie sądów administracyjnych i stoi na stanowisku, że ma ono zastosowanie także do prawa z rejestracji Znaku Towarowego będącego przedmiotem niniejszego wniosku.

W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić nierozerwalny związek zbywanego Znaku Towarowego (który de facto stanowił tytuł Czasopisma) z prawem do wydawania Czasopisma, w związku z nabyciem którego Spółka poniosła istotny wydatek finansowy.

Dodatkowo Spółka podkreśla, że objęcie Znaku Towarowego formalną ochroną prawną nie było możliwe bez wcześniejszej transakcji zakupu praw do wydawania Czasopisma od innego podmiotu.

Uwzględniając ten fakt, Spółka zaznacza jednocześnie, że w jej ocenie rejestracja Znaku Towarowego w Urzędzie Patentowym miała charakter pochodny w stosunku do nabycia praw wydawniczych do Czasopisma. Zdaniem Spółki, próba dokonania rejestracji Znaku Towarowego przez inne podmioty niż przez faktycznego wydawcę czasopisma w praktyce mogłaby zakończyć się odmową udzielenia prawa ochronnego na Znak Towarowy lub unieważnieniem tego prawa czy też kwestionowaniem praw innych podmiotów do wykorzystywania tego prawa.

Mając na względzie powyższe oraz odnosząc się do przesłanek wskazanych w art. 16b ustawy o CIT Spółka wskazuje, że:

- prawo zostało nabyte od innego podmiotu.

Potwierdzenie to znajduje w transakcji udokumentowanej Umową Nabycia (która dała Spółce możliwość rejestracji Znaku Towarowego w Urzędzie Patentowym - co zostało opisane powyżej). Dodatkowo w punkcie 2 poniżej, Spółka przedstawiła dodatkowe argumenty wskazujące na dokonanie transakcji nabycia prawa od innego podmiotu. Jednocześnie podkreślić należy, że w dacie nabycia prawa nie istniał ustawowy warunek, że nabycie ma zostać dokonane od innego podmiotu. W związku z tym w analizowanej sytuacji można dodatkowo wskazywać na dokonane nabycie prawa z rejestracji Znaku Towarowego w drodze uzyskania decyzji Urzędu Patentowego (co zostało przedstawione powyżej).

- nadawało się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania.

Jak zostało wskazane w opisie zaistniałego stanu faktycznego Spółka, korzystając z nabytych na mocy Umowy Nabycia praw, wydawała Czasopismo pod niezmienionym tytułem „A” od 1993 r.

- przewidywany okres użytkowania był dłuższy niż rok.

Spółka wykorzystywała Znak Towarowy w prowadzonej działalności związanej z wydawaniem Czasopisma przez cały okres jego posiadania (dłuższy niż rok, tj. w latach 1993 - 2019).

- wykorzystywane było przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Transakcja udokumentowana Umową Nabycia dała Spółce faktyczną możliwość umieszczania Znaku Towarowego „A” na wszystkich numerach Czasopisma oraz wydaniach specjalnych Czasopisma, a także działaniach reklamowych i marketingowych związanych z Czasopismem. Tym samym Spółka mogła realizować w działalności gospodarczej uprawnienia nabyte w ramach transakcji udokumentowanej Umową Nabycia.

Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, że biorąc pod uwagę ścisły związek Znaku Towarowego  z prawem do wydawania Czasopisma pod tytułem „A” i to że wartość Znaku Towarowego odpowiadała ekonomicznie wartości prawa do wydawania Czasopisma (ustalonego w ramach transakcji nabycia) dokonana rejestracja Znaku Towarowego w Urzędzie Patentowym, która miała pochodny charakter w stosunku do nabycia praw wydawniczych do Czasopisma, nie skutkowała tym, że Znak Towarowy został wprowadzony do podatkowego rejestru WNiP Spółki.

Spółka pragnie podkreślić, że w analizowanym przypadku nie ma znaczenia fakt, że Znak Towarowy nie został wprowadzony do podatkowego rejestru WNiP. Potwierdzenie to znajduje w brzmieniu art. 16b ust. 1 pkt 4-7, który nie wskazuje wprost, że wartość niematerialna i prawna musi być amortyzowana dla celów podatkowych. Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, że z perspektywy ekonomicznej, prawa do tytułu „A” zostały zamortyzowane całkowicie dla celów podatkowych przez Spółkę pod pozycją „Prawa wydawnicze do tytułu A”.

Zważywszy na wskazaną powyżej argumentację i przywołane orzecznictwo, należy stwierdzić, że w ramach transakcji udokumentowanej Umową „prawo z rejestracji Znaku Towarowego” spełniało przesłanki opisane w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Ad. 2

Weryfikacja, czy na gruncie przepisu art. 7b ustawy o CIT, zbywane prawo z rejestracji Znaku Towarowego nie zostało wytworzone przez Spółkę.

Po analizie przesłanek do klasyfikacji zbywanego prawa z rejestracji Znaku Towarowego w katalogu wskazanym w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, celem weryfikacji, czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych, zgodnie z art. 7b ustawy o CIT, Spółka pragnie dokonać analizy na potrzeby stwierdzenia, czy w rozumieniu art. 7b ustawy o CIT można uznać, że prawo z rejestracji Znaku Towarowego nie zostało wytworzone przez Spółkę.

Zdaniem Spółki, dla konkluzji w tym zakresie kluczowe jest rozważenie czy prawo z rejestracji Znaku Towarowego było w istocie:

 a) aktywem które Spółka wykreowała „samodzielnie” (tj. czy powstało ono przede wszystkim wskutek aktywności pracowników lub współpracowników Spółki lub innych działań „wewnętrznych” dokonywanych przez Spółkę) - wtedy tylko, zdaniem Spółki, możemy mówić o „wytworzeniu” prawa przez podatnika, czy też raczej

 b) było aktywem, które Spółka uzyskała przede wszystkim dzięki transakcji z podmiotem trzecim, który to aktywo wcześniej „rozwijał” (i która to transakcja nabycia praw wiążąca się z istotnymi nakładami po stronie Spółki warunkowała faktyczną możliwość uzyskania praw do Znaku Towarowego).

W kontekście powyższego przede wszystkim należy wskazać, że Spółka na mocy Umowy Nabycia zawartej z podmiotem niepowiązanym, nabywając m.in. wszystkie prawa wydawnicze do Czasopisma i ponosząc z tego tytułu istotny wydatek finansowy, nabyła w istocie możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wydawania Czasopisma „A”. Wskazać należy, że Czasopismo pod niezmienionym tytułem ukazywało się od 1948 r., a w chwili gdy Spółka nabyła do niego prawa, było jednym z najlepiej rozpoznawalnych tytułów prasowych w Polsce i posiadało ugruntowaną pozycję na rynku. Po zawarciu Umowy Nabycia Spółka została wpisana jako wydawca Czasopisma we właściwym rejestrze dzienników i czasopism. Spółka, korzystając z nabytych na mocy Umowy Nabycia praw, wydawała Czasopismo pod niezmienionym tytułem od 1993 do 2019 r., tym samym korzystając z praw nabytych w ramach transakcji udokumentowanej Umową Nabycia w prowadzonej działalności gospodarczej. Dodatkowo - jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku - bez Umowy Nabycia skuteczna rejestracja Znaku Towarowego przez Spółkę nie byłaby możliwa.

Przenosząc powyższe na dyskusję o prawach do samego Znaku Towarowego należy stwierdzić że:

 a) Znak Towarowy był bezsprzecznie związany z Czasopismem (stanowił de facto jego tytuł), które ukazywało się bez zmian tytułu od 1948 r., więc w istocie „wytworzenia” w tym zakresie musieli dokonać poprzedni wydawcy Czasopisma „A”;

 b) wobec tego Spółka z pewnością nie wykreowała samodzielnie Znaku Towarowego (uzyskała jedynie formalną ochronę w wyniku rejestracji Znaku Towarowego ściśle związanego z Czasopismem już istniejącym wcześniej tj. wydawanym przez inny podmiot przez wiele lat);

 c) powyższy wniosek zgodny jest z orzecznictwem sądów administracyjnych m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 czerwca 2019 r., sygn. II FSK 2178/17 „Niewątpliwie znak towarowy istnieje niezależnie od powstania jego ochrony prawnej”;

 d) gdyby nie zawarcie Umowy Nabycia, skuteczne uzyskanie praw do Znaku Towarowego przez Spółkę nie byłoby możliwe, tak więc istotą nabycia przez Spółkę praw do Znaku Towarowego było nie „wytworzenie”, a raczej „nabycie od podmiotu trzeciego”.

Podsumowując, w analizowanej sytuacji nie można mówić o wytworzeniu prawa do Znaku Towarowego w działalności gospodarczej Spółki, a powyżej przytoczona argumentacja potwierdza, że w analizowanej sytuacji w świetle art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o CIT, nie mamy do czynienia z wytworzeniem prawa przez podatnika.

Mając na względzie powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, że przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego na mocy Umowy, jako:

- prawo objęte hipotezą art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT oraz

- prawo, którego Spółka nie wytworzyła w rozumieniu art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o CIT powinno stanowić przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust 1 pkt 6 lit. e) ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 9 marca 2020 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB2-1.4010.563.2019.1.AP, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Zgodnie ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru powyższa interpretacja została doręczona 12 marca 2020 r.

Skarga na interpretację

Pismem z 14 kwietnia 2020 r. nadanym w Urzędzie pocztowym w tym samym dniu wnieśli Państwo skargę na ww. interpretacje do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie 16 kwietnia 2020 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie interpretacji w całości.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 26 listopada 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1106/20 uchylił zaskarżoną interpretację z 9 marca 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.563.2019.1.AP.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 18 stycznia 2024 r. sygn. akt II FSK 483/21 oddalił wniesioną skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął 18 marca 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraziły Naczelny Sąd Administracyjny oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego stanowi przychód z zysków kapitałowych, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT – jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

- z zysków kapitałowych oraz

- z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian było wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody:

 a. z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,

 b. z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,

 c. z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,

 d. z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,

 e. ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,

f. z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań waluta wirtualną.

Zauważyć należy, że przepis art. 7b ust. 1 ustawy o CIT, zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych, co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Ponadto konstrukcja powyższych przepisów wskazuje, że przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT odnosi się do art. 16b ustawy o CIT, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika wartości niematerialne i prawne, które to wartości są kreowane u podatnika wyłącznie poprzez nabycie danego prawa.

Stosownie bowiem do treści art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

- licencje,

- prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,

- wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W znowelizowanym, z dniem 1 stycznia 2018 r. art. 16b ust. 1 ustawy o CIT podkreślono, że dla uznania danego prawa za wartość niematerialną i prawną konieczne jest jego nabycie od innego podmiotu, celem wyłączenia nabycia pierwotnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzicie Państwo działalność wydawniczą w zakresie czasopism i książek oraz działalność portali internetowych. W 2019 r. Spółka dokonała sprzedaży czasopisma „A”, którego była wydawcą. Uprawnienia do wydawania Czasopisma nabyliście Państwo (Państwa poprzednik prawny) w 1993 r. Zgodnie z obowiązującymi w momencie nabycia ww. uprawnień przepisami, Spółka wprowadziła do ewidencji podatkowej WNIP pozycję „Prawa wydawnicze do tytułu A" (którego wartość początkowa co do zasady odpowiadała wartości praw nabytych w ramach Umowy Nabycia) i następnie od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ujęto je w ewidencji księgowej rozpoczęła ich amortyzację podatkową. 1 sierpnia 1995 r. wystąpiliście Państwo z wnioskiem o rejestrację słownego znaku towarowego „A” aby uzyskać pełną formalną ochronę prawną. Ww. słowny znak towarowy został zarejestrowany 8 września 1998 r. w drodze decyzji Urzędu Patentowego. Znak Towarowy nie został przez Spółkę wprowadzony do podatkowego rejestru WNiP i nie był amortyzowany dla celów podatkowych.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia czy przychód ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego, stanowi przychód z zysków kapitałowych, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT.

Zauważyć należy , że z przepisu art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, jednoznacznie wskazuje, że do powstania przychodu ze źródła zyski kapitałowe dochodzi m.in. w przypadku zbycia praw majątkowych, o których mowa jest w art 16b ust. 1 pkt 4-7 tej ustawy. Prawa majątkowymi, o których mowa w przepisie art. 16b ust. 1 pkt 4-7 są natomiast wyłącznie prawa majątkowe nabyte od innego podmiotu.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że w 1993 r. poprzednik prawny Spółki nabył Prawo do wydawania Czasopisma „A”. Nabyte prawo zostało wprowadzone do ewidencji podatkowej Wartości Niematerialnych i Prawnych pod pozycją „Prawa wydawnicze do tytułu A”. Wartość początkowa ww. „Prawa wydawniczego do tytułu A” odpowiadała wartości praw nabytych w ramach Umowy Nabycia.

Spółka w związku z nabytymi na mocy Umowy Nabycia uprawnieniami do wydawania Czasopisma, 1 sierpnia 1995 roku wystąpiła z wnioskiem o rejestrację słownego znaku towarowego „A" stanowiącego de facto tytuł Czasopisma aby uzyskać pełną formalną ochroną prawną. Zgodnie z treścią rejestru znaków towarowych prowadzonego przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej, słowny Znak Towarowy „A" został zarejestrowany 8 września 1998 roku pod nr rejestracyjnym 105151, co zostało ogłoszone w numerze 1998/12 Wiadomości Urzędu Patentowego (6 czerwca 2001 r. zostały uwzględnione w rejestrze zmiany nazwy i formy prawnej Spółki). Znak Towarowy nie został wprowadzony do podatkowego rejestru WNiP i nie był amortyzowany dla celów podatkowych przez Spółkę.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 czerwca 2019 roku w sprawie sygn. akt II FSK 2178/17, podzielił poglądy wyrażone w wyrokach tego sądu z dnia: 5 stycznia 2015 r. sygn. akt II FSK 3175/12; 7 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1408/14; 15 listopada 2018 r. sygn. akt II FSK 3224/16 i stwierdził, że nie ma uzasadnionych powodów, które mogłyby być wywodzone, czy to z wykładni gramatycznej, czy też systemowej, bądź celowościowej, aby na gruncie art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT przyjmować, iż w użytym tam pojęciu "nabyte" nie mieści się uzyskanie przez podatnika prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego. Przepisy art. 144 i art. 147 u.p.w.p. – stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny - stanowią o "wydaniu decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy". Urząd Patentowy udziela zatem w drodze decyzji prawa ochronnego na znak towarowy, a adresat tej decyzji prawo to nabywa. Powyższe uwagi są aktualne także w odniesieniu do uzyskanego przez skarżącą prawa ochronnego na znak towarowy, z uwagi na wskazane wyżej brzmienie art. 13 ust. 1 ustawy o znakach towarowych, analogiczne do brzmienia art. 144 i art. 147 ustawy prawo własności przemysłowej.

Wobec powyższego należy wskazać, że do nabycia prawa do znaku towarowego „A” doszło w 1998 r. i to prawo zostało zbyte przez Wnioskodawczynię w 2019 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, z którego wynika, że prawo z rejestracji Znaku Towarowego Spółka nabyła w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego z 8 września 1998 r., na mocy której Znak Towarowy został wpisany do rejestru, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii czy Wnioskodawczyni nabyła Znak Towarowy od innego podmiotu należy wyjaśnić, że w niniejszej sytuacji nie miało to miejsca. Wnioskodawczyni nabyła od innego podmiotu prawa wydawnicze a nie Znak Towarowy, który nabyła dopiero w 1998 r. Należy zauważyć, , że przedmiotem zbycia w 2019 r. był właśnie Znak Towarowy a nie prawo wydawnicze nabyte przed zarejestrowaniem Znaku.

Okoliczność, że prawa te zostały wprowadzone do ewidencji podatkowej i były amortyzowane nie zmienia przedmiotu zbycia w 2019 r.

W chwili zbycia Znaku Towarowego obowiązywało wprowadzone od 1 stycznia 2018 r. brzmienie art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, w którym mowa o prawach nabytych od innego podmiotu.

W niniejszej sprawie, jak wskazano powyżej, doszło do nabycia Znaku Towarowego nie od innego podmiotu ale w wyniku rejestracji tego Znaku.

Potwierdzeniem tego jest wyrok WSA z 19 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Gl 87/18 (utrzymany w mocy przez wyrok NSA z 30 marca 2021 r., sygn. akt II FSK 3208/18), z którego wynika: „Jednakże należy zauważyć, że od dnia 1 stycznia 2018 r. doszło do zmiany stanu prawnego na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175). Zgodnie z art. 2 pkt 20 ww. ustawy zmieniającej nadano art. 16b nowe brzmienie wprowadzenia do tego przepisu o treści "Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania". Z uzasadnienia druku poselskiego nr 1878 sejmu VIII kadencji wynika, iż "Zmiana ma na celu doprecyzowanie, iż pod pojęciem nabycia, o którym mowa w przepisie art. 16b ust. 1, rozumie się wyłącznie nabycie wtórne (od innego podmiotu), a nie nabycie pierwotne. Akceptacja przez orzecznictwo rozciągnięcia stosowania tej regulacji do nabycia pierwotnego doprowadziła do sytuacji, w której podatnicy zaliczają do wartości niematerialnych i prawnych i amortyzują od ich wartości początkowej równej wartości rynkowej, znaki towarowe "powstałe" w wyniku decyzji o objęciu takiego znaku prawem ochronnym". Z powyższego wynika zatem, że od dnia 1 stycznia 2018 r. amortyzacji podlegają jedynie "nabyte od innego podmiotu" m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Powyższe oznacza, że w obecnym stanie prawnym treść art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. nie może budzić wątpliwości interpretacyjnych. Wolą ustawodawcy doszło bowiem do ograniczenia w zakresie możliwości amortyzacji wymienionych w nim wartości niematerialnych i prawnych, w tym wynikających z ustawy Prawo własności przemysłowej, jedynie do nabytych wtórnie, a zatem od innego podmiotu. Bez wątpienia zatem uzyskanie prawa ochronnego w drodze decyzji Urzędu Patentowego takiego warunku nie spełnia.”

Uwzględniając powyższe, uznać należy, że będące przedmiotem wskazanej w opisie sprawy Transakcji sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej wymienionej w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, ponieważ nie można uznać, że ww. prawo zostało przez Państwa „nabyte od innego podmiotu” w myśl tego przepisu. Z wniosku wynika także jednocześnie, że będące przedmiotem sprzedaży prawo z rejestracji Znaku Towarowego nigdy nie zostało uwzględnione w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i nie podlegało amortyzacji podatkowej.

W związku z powyższym, uzyskane przez Państwa przychody ze sprzedaży prawa z rejestracji Znaku Towarowego, nie stanowią przychodów z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. ust. 1 pkt 6 lit. e ustawy o CIT, lecz stanowią przychody z tzw. innych źródeł, w rozumieniu tej ustawy.

Państwa stanowisko w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwo i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).