Interpretacja indywidualna z dnia 10 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.229.2024.2.TR

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości na Ukrainie.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 26 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 maja 2024 r. (wpływ 24 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan Ukraińcem, legalnie przebywa Pan w Polsce, od 2023 roku jest Pan rezydentem podatkowym Polski, pracuje Pan tutaj (najpierw na podstawie umowy o pracę, potem w ramach JDG) i płaci Pan podatki w Polsce.

6 lutego 2024 roku sprzedał Pan mieszkanie na Ukrainie. Mieszkanie kupił Pan w 2018 r., a sprzedał w 2024 r., czyli posiadał je Pan przez ponad 5 lat. Sprzedał Pan mieszkanie przez pełnomocnika. Pełnomocnictwo do sprzedaży mieszkania zostało poświadczone przez polskiego notariusza (o ile ma to wpływ na indywidualną interpretację).

Wszystkie podatki na Ukrainie zostały zapłacone:

a)fakt transakcji potwierdza zapłacenie podatków, gdyż ukraiński notariusz występuje jako agent podatkowy w transakcji kupna-sprzedaży nieruchomości;

b)dodatkowo wskazał Pan zaświadczenie od ukraińskiego notariusza potwierdzające opłacenie podatku od transakcji.

Pytania

1)Czy zgodnie z art. 24 ust. 2 umowy między Polską a Ukrainą w przypadku Polski podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce uzyskuje dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Ukrainie, to Polska zwolni taki dochód lub majątek od podatku zgodnie z postanowieniami ustępów 3 i 4?

2)Czy informację o sprzedaży ukraińskiego mieszkania trzeba uwzględnić w zeznaniu rocznym PIT-36 czy PIT-37 (2024)?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, swoją interpretację i stanowisko oparł Pan na ustawie o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Ukrainą a Polską, a także na interpretacji wydanej wcześniej na podobny wniosek (0112-KDIL2-1.4011.816.2023.1.DJ ).

Pana stanowisko w sprawie:

Zgodnie z art. 24 ust. 2 umowy między Polską a Ukrainą w przypadku Polski podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce uzyskuje dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Ukrainie, to Polska zwolni taki dochód lub majątek od podatku zgodnie z postanowieniami ustępów 3 i 4.

W konsekwencji dochód ze sprzedaży nieruchomości położonej w Ukrainie nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Nie ma Pan również obowiązku składania deklaracji rocznej PIT-39 oraz wykazywania uzyskanego przychodu. To nie ma wpływu na stawkę podatku od dochodów z pracy w Polsce (np. JDG).

Informacji o sprzedaży mieszkania nie trzeba uwzględniać w zeznaniu rocznym PIT-36 czy PIT-37 (2024).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Stosownie do art. 4a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że jest Pan Ukraińcem, legalnie przebywa Pan, od 2023 r. jest Pan rezydentem podatkowym Polski, najpierw pracował Pan w Polsce, a teraz prowadzi Pan w Polsce działalność gospodarczą i płaci Pan w Polsce podatki W 2024 r. sprzedał Pan – przez pełnomocnika – mieszkanie na Ukrainie, po upływie ponad 5 lat od jego nabycia. Wszystkie podatki na Ukrainie zostały zapłacone.

Mając zatem na uwadze fakt, że – jak sam Pan wskazał – jest Pan od 2023 r. rezydentem podatkowym Polski, uznaję, że w roku sprzedaży mieszkania (2024) podlega Pan w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Odnosząc się do opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu sprzedaży nieruchomości na terytorium Ukrainy, należy dokonać analizy Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 63, poz. 269, z późn. zm.).

Określając skutki podatkowe sprzedaży w 2024 roku przez Pana – jako polskiego rezydenta podatkowego – położonej na terytorium Ukrainy nieruchomości, odwołać należy się do art. 13 ww. konwencji dotyczącego zysków ze sprzedaży majątku.

Stosownie do art. 13 ust. 1 konwencji:

Przy tym sformułowanie „dochód z przeniesienia własności majątku może być opodatkowany w drugim państwie” oznacza, że drugie państwo (w rozpatrywanym przypadku Państwo, w którym położona jest zbywana nieruchomość) ma prawo opodatkować taki dochód, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa dochód ze sprzedaży nieruchomości podlega w tym państwie opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza zatem brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez Państwo, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania. W świetle zapisów cytowanej umowy, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, z tytułu sprzedaży majątku nieruchomego położonego w Ukrainie może być opodatkowany zarówno w państwie rezydencji, tj. w Polsce, jak i w Ukrainie, zgodnie z prawem tego państwa.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przywołany przepis formułuje generalną zasadę stanowiącą, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli wspomniane zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie bądź wybudowanie, nie generuje ono przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie – kwota uzyskana z takiego zbycia w ogóle nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzam, że skoro dokonana przez Pana sprzedaż nieruchomości (mieszkania) nastąpiła po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym zbytą nieruchomość Pan nabył, to sprzedaż ta nie stanowi dla Pana źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie – w Polsce nie występuje u Pana obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z tą sprzedażą.

Jednocześnie w Polsce nie jest Pan zobowiązany rozliczyć i wykazać ww. sprzedaży ani w deklaracji PIT-39, ani w zeznaniach PIT-36 i PIT-37.

W konsekwencji też – wbrew Pana stanowisku – nie znajduje zastosowania metoda służąca zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu, ponieważ w Polsce do takiego opodatkowania w opisanym przez Pana przypadku nie dochodzi; innymi słowy, nie ma takiej potrzeby, ponieważ analizowane zbycie jest w Polsce podatkowo obojętne. Z tego powodu – mimo korzystnego dla Pana pod względem ekonomicznym rozstrzygnięcia – Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pana do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r.poz. 2383 ze zm.).