Interpretacja indywidualna z dnia 24 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.179.2024.2.MC

Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług, za które należne jest wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1 oraz wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług, za które należne jest wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1 oraz wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 maja 2024 r. (data wpływu 22 maja 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca ma siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie jest podatnikiem zwolnionym z VAT na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Zgodnie z wpisem w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS), przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest (…).

Z art. 26 ust. 2 ustawy (…) wynika, że Spółka jest zawiązana w celu (…).

Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy (…) Wnioskodawca realizuje (…).

W związku z powyższą działalnością Wnioskodawca korzysta z usług producentów wykonawczych (dalej: „Producent Wykonawczy”). Spółka zawiera z Producentem Wykonawczym umowę (dalej: „Umowa z Producentem Wykonawczym”), której zasadniczym przedmiotem jest realizacja przez Producenta Wykonawczego na zlecenie Spółki utworu audiowizualnego (np. serialu telewizyjnego lub audycji telewizyjnej) (dalej: „Produkcja”), w tym także przeniesienie przez Producenta Wykonawczego na rzecz Spółki majątkowych praw autorskich i praw pokrewnych do wyprodukowanych Produkcji.

Umowa z Producentem Wykonawczym reguluje również zasady rozliczania wpływów z tytułu korzystania z praw do Produkcji, tzw. wpływów z tytułu reemisji.

Wnioskodawca traktuje wpływy z tytułu reemisji jako wynagrodzenie z tytułu usługi opodatkowanej podstawową stawką podatku VAT, obecnie wynoszącą 23%.

Rozliczenie wpływów z tytułu reemisji należnych Spółce może następować w dwóch wariantach, tj.:

• bezpośrednio od właściwej organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi (dalej: „OZZ”) (dalej: „Wariant 1”), lub
• za pośrednictwem Producenta Wykonawczego (dalej: „Wariant 2”).

Zasady rozliczeń w Wariancie 1

Wpływy z tytułu reemisji, zgodnie z Wariantem 1, są rozliczane na podstawie Umów z Producentem Wykonawczym, a także w związku z zawarciem aneksów do Umów z Producentem Wykonawczym, które to pierwotnie przewidywały rozliczenia zgodnie z Wariantem 2 (dalej: „Aneks”).

Zgodnie z postanowieniami Umowy z Producentem Wykonawczym (lub Aneksu), przewidujących rozliczenia zgodnie z Wariantem 1, Wnioskodawca wyraża zgodę na zachowanie przez Producenta Wykonawczego realizującego na jego rzecz Produkcji, będącej przedmiotem Umowy z Producentem Wykonawczym, uprawnienia do pobierania należnych opłat od OZZ na polu eksploatacji reemisji. Przy czym, wpływy faktycznie otrzymane od właściwej OZZ z tytułu eksploatacji Produkcji w tym zakresie dzielone są pomiędzy Spółkę a Producenta Wykonawczego zgodnie z podziałem przyjętym w Umowie z Producentem Wykonawczym lub Aneksem.

W związku z powyższym schemat rozliczeń wpływów z tytułu reemisji w Wariancie 1 jest następujący:

1)OZZ pobiera wynagrodzenie należne Wnioskodawcy oraz Producentowi Wykonawczemu za korzystanie z praw do eksploatacji Produkcji od operatorów telewizji kablowej i satelitarnej oraz nadawców telewizyjnych (dalej: „Użytkownicy”),

2)następnie OZZ przekazuje odpowiednią część kwoty należnych wpływów, po wcześniejszym dokonaniu potrąceń:

a) Producentowi Wykonawczemu (tj. kwoty wpływów obejmujące udział Producenta Wykonawczego),

b) Wnioskodawcy (tj. kwoty wpływów obejmujące udział Spółki).

W Wariancie 1, zgodnie z Umową lub Aneksem, Wnioskodawca, jak i Producent Wykonawczy są uprawnieni do otrzymywania i pobierania części przysługujących im wpływów z tytułu reemisji wypłacanych przez OZZ, pomniejszanych proporcjonalnie o dokonywane przez tę organizację potrącenia.

Zasady rozliczeń wypłat z tytułu reemisji należnych Wnioskodawcy od OZZ reguluje umowa o powierzeniu w zarząd autorskich praw majątkowych oraz praw pokrewnych do wideogramu (dalej: „Umowa A.”) zawarta przez Spółkę z B. (dalej: „B.”). Na podstawie Umowy A. w celu wykonywania zbiorowego zarządu Spółka powierza B. m.in. autorskie prawa majątkowe do Produkcji.

Z Umowy A. wynika, że wynagrodzenie należne z tytułu korzystania z praw do Produkcji, jest wypłacane na rzecz Spółki z uwzględnieniem zasad obowiązujących przy podziale kwot należnych Producentom Wykonawczym za reemisję, a więc po wcześniejszym pomniejszeniu o wynagrodzenie obejmujące udział Producenta Wykonawczego.

Zgodnie z Umową z B., wypłata wynagrodzenia należnego z tytułu korzystania z praw do Produkcji następuje na zasadach obowiązujących przy podziale kwot należnych Producentom Wykonawczym za reemisję.

Rozliczenia pomiędzy Spółką a B., zgodnie z Umową A., dokonywane są na podstawie informacji o wysokości należności dla Wnioskodawcy, która wraz z raportem jest przekazywana przez B. Spółce. Raport jest przekazywany w formie pliku elektronicznego i zawiera w szczególności: tytuł Produkcji, numer odcinka (jeśli występuje), kwoty należne do wypłaty, program, datę i godzinę emisji, czas trwania Produkcji. Informacja o wysokości należności dla Spółki jest wraz z raportem sporządzana, zasadniczo, za okresy roczne (okres od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników (dalej: „Okres Emisji 1”).

Zgodnie z Umową A.:

• wypłaty należności dla Spółki są przekazywane przez B. raz w roku,
• podstawą do wystawienia faktury przez Spółkę jest przekazana przez B. informacja o wysokości należności wraz z raportem, o których mowa powyżej,
• wpływy są obciążone 23% stawką VAT,
• faktura wystawiona przez Wnioskodawcę jest płatna przez B. w ciągu 14 dni od daty jej wystawienia.

Jednocześnie Umowa A. zastrzega na rzecz Spółki w okresie 6 miesięcy od daty otrzymania należności prawo możliwości kontroli prawidłowości naliczenia należności przez B. w zakresie danych zawartych w raportach wskazanych powyżej (B. udzieli wszelkich wyjaśnień związanych z rozliczeniem należności, na każde żądanie Spółki w ciągu 14 dni roboczych od daty skierowania pisemnego żądania).

W praktyce, jednak rozliczenia pomiędzy Spółką a B. dokonywane są w innej kolejności niż opisane powyżej. W pierwszej kolejności Wnioskodawca otrzymuje od B. wpływy w wysokości równej kwocie netto wynagrodzenia. Następnie, Spółka otrzymuje od B. raport (dalej: „Raport 1”). Raport 1 pozwala Spółce ustalić między innymi z tytułu, jakich Produkcji, Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie. Na podstawie informacji zawartych w Raporcie 1, Spółka wystawia fakturę na rzecz B. Po uzyskaniu Raportu 1, Spółka wystawia fakturę na rzecz B. Po otrzymaniu faktury przez B. od Wnioskodawcy, B. przelewa na rachunek bankowy Spółki pozostałą część wynagrodzenia należnego Spółce, tj. w wysokości opiewającej na kwotę VAT wykazaną na ww. fakturze.

Przy czym, odwrócona sekwencja działań w zakresie rozliczeń, tj. otrzymanie najpierw wynagrodzenia w kwocie netto, a dopiero następnie Raportu 1, która jest stosowana w praktyce, nie została poprzedzona zmianą treści Umowy A. w tym zakresie (tj. postanowienia Umowy A. przewidują otrzymanie informacji o wysokości należności wraz z raportem od B. w pierwszej kolejności, a dopiero następnie wystawienie faktury przez Spółkę, na podstawie której wynagrodzenie jest płatne na rzecz Spółki).

Wpływy z tytułu reemisji za dany Okres Emisji 1 są otrzymywane przez Spółkę po upływie terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ostatni miesiąc Okresu Emisji 1. Zdarza się, że wynagrodzenie jest otrzymywane nawet po upływie kilku miesięcy od końca Okresu Emisji 1 lub później.

Należy również zauważyć, że w praktyce zdarzają się przypadki, gdy otrzymywane przez Spółkę wynagrodzenie nie dotyczy wyłącznie emisji Produkcji w ostatnio zakończonym Okresie Emisji 1, ale także Okresów Emisji 1 zakończonych w latach poprzednich. Spółka jest w stanie określić, jakich Okresów Emisji 1 dotyczy otrzymane przez nią wynagrodzenie dopiero na podstawie Raportu 1 uzyskanego od B.

Takie sytuacje mogą wystąpić, w szczególności z uwagi na specyfikę działalności B., która polega m.in. na tym że B. działa na podstawie danych telemetrycznych, które agregowane są w ich systemie a następnie stosownie przeliczane w zależności od zgromadzonych wynagrodzeń od Użytkowników versus wielkości widowni dla danej produkcji oraz czasu jej trwania.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie ma żadnej możliwości samodzielnego ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia za dany Okres Emisji 1, z uwagi na to, że podstawą do określenia wynagrodzenia są dane uzyskiwane przez B., które to dane (...) musi otrzymać od Użytkowników. Spółka nie posiada również realnych możliwości przyspieszenia tego procesu, a w szczególności nie ma wpływu na to, kiedy Użytkownicy przekażą stosowane informacje do OZZ, a następnie OZZ po weryfikacji do Spółki.

Na uwagę zasługuje również to, że uzyskanie wpływów z tytułu reemisji uzależnione jest każdorazowo od wykorzystania określonego prawa oraz od wysokości uzyskanych przychodów przez Użytkowników związanych z wykorzystaniem tego prawa w Okresie Emisji 1.

Zasady rozliczeń w Wariancie 2

Zgodnie z postanowieniami Umowy z Producentem Wykonawczym, przewidującej rozliczenia zgodnie z Wariantem 2, Wnioskodawca wyraża zgodę na zachowanie przez Producenta Wykonawczego realizującego na jego rzecz Produkcję, będącą przedmiotem Umowy z Producentem Wykonawczym, praw autorskich do Produkcji - na polu reemisja - w zakresie zarządzania nimi na potrzeby powierzenia w zbiorowy zarząd właściwej OZZ, a tym samym pobierania z tego tytułu należnych opłat od OZZ. Przy czym, wpływy faktycznie otrzymane od właściwej OZZ z tytułu eksploatacji Produkcji w tym zakresie dzielone są pomiędzy Spółkę a Producenta Wykonawczego zgodnie z podziałem przyjętym w Umowie.

W związku z powyższym schemat rozliczeń wpływów z tytułu reemisji w Wariancie 2 jest następujący:

1)OZZ pobiera wynagrodzenie należne Wnioskodawcy oraz Producentowi Wykonawczemu za korzystanie z praw do eksploatacji Produkcji od Użytkowników,

2)następnie OZZ przekazuje Producentowi Wykonawczemu kwoty należnych wpływów, po wcześniejszym dokonaniu potrąceń (tj. kwoty wpływów obejmujące udział Producenta Wykonawczego oraz udział Spółki),

3)w dalszej kolejności Producent Wykonawczy przekazuje Spółce należne jej kwoty wpływów, zgodnie z podziałem przyjętym w Umowie.

W Wariancie 2, Producent Wykonawczy otrzymuje zatem całość wpływów wypłacanych przez OZZ z tytułu reemisji (tj. należnych Producentowi Wykonawczemu, jak i Spółce), pomniejszanych o dokonywane przez tę organizacje potrącenia, m.in. z tytułu opłat i kosztów repartycji, opłat ISDN i innych. Po uzyskaniu wpływów z tytułu reemisji Producent Wykonawczy, w terminie określonym w Umowie z Producentem Wykonawczym, przekazuje Spółce informacje o należnych jej wpływach.

Należne Wnioskodawcy wpływy z tytułu reemisji wynikają z informacji o należnych wpływach przekazanych Wnioskodawcy przez Producenta Wykonawczego, przy czym informacje te (dalej: „Raport 2”) sporządzane są za okresy roczne (tj. okresy od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników (dalej: „Okres Emisji 2”).

Umowa z Producentem Wykonawczym stwierdza jednocześnie, że powyższe wpływy są rozliczane z Producentem Wykonawczym w okresach kwartalnych. Wysokość wpływów należnych Spółce za dany kwartał rozliczeniowy jest obliczana jako suma wpływów należnych Wnioskodawcy, wynikających z poszczególnych Raportów 2 przekazanych Wnioskodawcy przez Producenta Wykonawczego w tym kwartale. Jeśli w danym kwartale rozliczeniowym Producent Wykonawczy nie przekaże Wnioskodawcy Raportu 2, zgodnie z Umową z Producentem Wykonawczym, wysokość wpływów należnych Spółce za ten kwartał wynosi zero złotych.

Ponadto, jak wynika z Umowy z Producentem Wykonawczym, Wnioskodawca wystawia i przekazuje Producentowi Wykonawczemu fakturę na kwotę wpływów należnych Spółce za dany kwartał rozliczeniowy. W przypadku niewystąpienia wpływów należnych za dany kwartał, Spółka nie wystawia faktury. Wpływy obciążone są 23% stawką VAT. Faktura, zgodnie z Umową z Producentem Wykonawczym, jest płatna przez Producenta Wykonawczego w ciągu 30 dni od daty jej wystawienia na konto wskazane w fakturze.

Zatem w ramach Wariantu 2 sekwencja dokonywania rozliczeń jest następująca: najpierw Spółka otrzymuje Raport 2, następnie na jego podstawie wystawia fakturę, która w dalszej kolejności jest regulowana przez Producenta Wykonawczego.

Wpływy z tytułu reemisji za Okres Emisji 2, tj. roczny okres, za który sporządzany jest Raport 2, są otrzymywane przez Spółkę po upływie terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ostatni miesiąc tego okresu. Zdarza się, że wynagrodzenie jest otrzymywane nawet po upływie kilku miesięcy od końca danego okresu, za który sporządzany jest Raport 2 lub później.

Należy również zauważyć, że w praktyce zdarzają się przypadki, gdy otrzymywane przez Spółkę wynagrodzenie nie dotyczy wyłącznie emisji Produkcji w ostatnio zakończonym Okresie Emisji 2, za który sporządzany jest Raport 2, ale także tych wcześniej zakończonych. Spółka jest w stanie określić, jakich okresów dotyczy otrzymane przez nią wynagrodzenie dopiero na podstawie Raportu 2 uzyskanego od Producenta Wykonawczego.

Przy czym, Wnioskodawca nie ma żadnej możliwości samodzielnego ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia za dany okres rozliczeniowy, przed uzyskaniem Raportu 2, z uwagi na to, że podstawą do określenia wynagrodzenia przez Producenta Wykonawczego są dane uzyskiwane przez Producenta Wykonawczego, których z kolei podstawą do określenia są dane uzyskiwane przez OZZ, których to danych Spółka nie może samodzielnie ustalić.

Przy czym, zgodnie z Umową z Producentem Wykonawczym, Wnioskodawca zastrzega sobie w okresie 3 miesięcy od daty otrzymania płatności możliwość kontroli prawidłowości naliczenia opłat przez Producenta Wykonawczego. Zgodnie z Umową, Producent Wykonawczy udostępni dokumenty związane z rozliczeniem opłaty od właściwej OZZ, na żądanie Wnioskodawcy w ciągu 30 dni od daty skierowania pisemnego żądania do Producenta Wykonawczego.

Ponadto, uzyskanie wpływów z tytułu reemisji uzależnione jest każdorazowo od wykorzystania określonego prawa oraz od wysokości uzyskanych przychodów przez Użytkowników związanych z wykorzystaniem tego prawa w danym okresie rozliczeniowym.

Wnioskodawca występuje z niniejszym Wnioskiem, aby potwierdzić moment identyfikacji obowiązku podatkowego z tytułu otrzymywanych wpływów z tytułu reemisji w ramach Wariantu 1 i Wariantu 2 z perspektywy podatku VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

W odpowiedzi na pytanie nr 1: jakie są konkretne postanowienia Umowy A. w zakresie okresów za jakie sporządzany jest Raport 1 – prosimy precyzyjnie wskazać okresy za jakie sporządzany jest Raport 1 w Wariancie 1 (we wniosku wskazano: „Informacja o wysokości należności dla Spółki jest wraz z raportem sporządzana, zasadniczo, za okresy roczne (okres od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników (dalej: „Okres Emisji 1”)”, wskazano:

„Ad. 1 Umowa A. nie zawiera konkretnych postanowień, które określałyby wprost, za jakie okresy, sporządzany jest Raport 1 w Wariancie 1. W Umowie A. wskazano wyłącznie, że wypłaty należności dla Spółki będą przekazywane raz w roku.

W praktyce, standardowy Raport 1, który Spółka otrzymuje od B., zawiera informacje dotyczące emisji Produkcji przez Użytkowników w ostatnio zakończonym roku kalendarzowym, tj. od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku. Przykładowo w 2023 r. Spółka otrzymała od B. Raport 1, który obejmował dane o emisjach Produkcji mających miejsce w ostatnio zakończonym roku kalendarzowym, a więc 2022 r.

Możliwe jest również wystąpienie sytuacji, w której B. otrzymuje informacje dotyczące emisji Produkcji przez Użytkowników, które miały miejsce w latach wcześniejszych niż rok kalendarzowy, za który wystawiany jest Raport 1. W takim przypadku dane uzupełniające za emisje z lat poprzednich również są ujmowane na Raporcie 1, w tym w podziale na konkretne lata kalendarzowe (a więc zgodnie z ww. przykładem w Raporcie 1 za 2022 r. mogły pojawić się również informacje o emisjach z 2021 r.).

W związku z tym użyte przez Wnioskodawcę sformułowanie „zasadniczo” odnosi się do możliwości wykazania na Raporcie 1 uzupełniająco również nieprzekazanych wcześniej danych dotyczących emisji Produkcji mających miejsce w latach poprzedzających rok kalendarzowy, za który wystawiany jest Raport 1.”

W odpowiedzi na pytanie nr 2: czy Umowa A. przewiduje okresy rozliczeniowe, za które należne jest Państwu wynagrodzenie (przewidziana jest płatność za te okresy) – prosimy jednoznacznie wskazać jakie okresy rozliczeniowe przewiduje Umowa A. (kwartalne okresy rozliczeniowe, roczne okresy rozliczeniowe, itp.), wskazano:

„Ad. 2 Umowa A. nie określa wprost okresów rozliczeniowych, za które należne jest Spółce wynagrodzenie. Tak jak wskazaliśmy w odpowiedzi na pytanie 1, w Umowie A. mowa jest wyłącznie, o tym, że wypłaty należności dla Spółki będą przekazywane raz w roku.

W praktyce wynagrodzenie z tytułu reemisji jest należne Spółce za okresy roczne (tj. okres od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku).”

W odpowiedzi na pytanie nr 3: jakie są konkretne postanowienia Umowy z Producentem Wykonawczym w zakresie okresów za jakie sporządzany jest Raport 2 – prosimy precyzyjnie wskazać okresy za jakie sporządzany jest Raport 2 w Wariancie 2 (we wniosku wskazano: „Należne Wnioskodawcy wpływy z tytułu reemisji wynikają z informacji o należnych wpływach przekazanych Wnioskodawcy przez Producenta Wykonawczego, przy czym informacje te (dalej: „Raport 2”) sporządzane są za okresy roczne (tj. okresy od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników (dalej: „Okres Emisji 2”)” oraz jednocześnie wskazano: „Umowa z Producentem Wykonawczym stwierdza jednocześnie, że powyższe wpływy są rozliczane z Producentem Wykonawczym w okresach kwartalnych.”, wskazano:

„Ad. 3 Umowa z Producentem Wykonawczym nie zawiera konkretnych postanowień, które określałyby wprost, za jakie okresy, sporządzany jest Raport 2 w Wariancie 2.

W praktyce, standardowy Raport 2 zawiera informacje dotyczące emisji Produkcji przez Użytkowników w ostatnio zakończonym roku kalendarzowym, tj. od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku. Przykładowo w 2023 r. Spółka otrzymała od Producenta Wykonawczego Raport 2, który obejmował dane o emisjach Produkcji mających miejsce w ostatnio zakończonym roku kalendarzowym, a więc 2022 r.

Możliwe jest również wystąpienie sytuacji, w której Producent Wykonawczy otrzymuje informacje dotyczące emisji Produkcji przez Użytkowników, które miały miejsce w latach wcześniejszych niż rok kalendarzowy, za który wystawiany jest Raport 2. W takim przypadku dane uzupełniające za emisje z lat poprzednich również są ujmowane na Raporcie 2, w tym w podziale na konkretne lata kalendarzowe (a więc zgodnie z ww. przykładem w Raporcie 2 za 2022 r. mogły pojawić się również informacje o emisjach z 2021 r.).

Zgodnie z postanowieniami Umowy z Producentem Wykonawczym wpływy z tytułu reemisji są rozliczane z Producentem Wykonawczym w okresach kwartalnych, a wysokość wpływów należnych Spółce za dany kwartał rozliczeniowy jest obliczana jako suma wpływów należnych Wnioskodawcy, wynikających z poszczególnych Raportów 2 przekazanych Wnioskodawcy przez Producenta Wykonawczego w tym kwartale. Jeśli w danym kwartale rozliczeniowym Producent Wykonawczy nie przekaże Wnioskodawcy Raportu 2, zgodnie z Umową z Producentem Wykonawczym, wysokość wpływów należnych Spółce za ten kwartał wynosi zero złotych.

W praktyce realizacja ww. postanowień umownych polega na tym, że Spółka ujmuje wynagrodzenie z tytułu reemisji w rozliczeniu za kwartał, w którym otrzymuje Raport 2. Koncepcję tę prezentuje następujący przykład:

Spółka we wrześniu 2023 r. otrzymała Raport 2, a więc raport zawierający informacje dotyczące emisji Produkcji przez Użytkowników w ostatnio zakończonym roku kalendarzowym, tj. w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 r.

Z uwagi na to, że ani w I, ani w II kwartale 2023 r. Spółka nie otrzymała Raportu 2 za 2022 r., zgodnie z postanowieniami Umowy z Producentem Wykonawczym, Spółka uznaje, że wysokość należnych jej wpływów zarówno za I kwartał, jak i II kwartał 2023 r. wynosi 0 zł.

Mając na uwadze, że Raport 2 został otrzymany przez Spółkę w III kwartale, wpływy z tytułu reemisji za 2022 r. Spółka rozlicza w rozliczeniu za III kwartał 2023 r.

Jeżeli Raport 2 zawierałby dane uzupełniające dotyczące emisji Produkcji, które miały miejsce w latach wcześniejszych niż 2022 r., również te wpływy zostałyby rozliczone przez Spółkę w rozliczeniu za III kwartał 2023 r.”

W odpowiedzi na pytanie nr 4: czy Umowa z Producentem Wykonawczym przewiduje okresy rozliczeniowe, za które należne jest Państwu wynagrodzenie (przewidziana jest płatność za te okresy) – prosimy wskazać jakie okresy rozliczeniowe przewiduje Umowa z Producentem Wykonawczym (kwartalne okresy rozliczeniowe, roczne okresy rozliczeniowe, itp.)., wskazano:

„Tak jak wskazano w odpowiedzi na pytanie 3, zgodnie z postanowieniami Umowy z Producentem Wykonawczym wpływy z tytułu reemisji są rozliczane z Producentem Wykonawczym w okresach kwartalnych, a wysokość wpływów należnych Spółce za dany kwartał rozliczeniowy jest obliczana jako suma wpływów należnych Wnioskodawcy, wynikających z poszczególnych Raportów 2 przekazanych Wnioskodawcy przez Producenta Wykonawczego w tym kwartale. Jeśli w danym kwartale rozliczeniowym Producent Wykonawczy nie przekaże Wnioskodawcy Raportu 2, zgodnie z Umową z Producentem Wykonawczym, wysokość wpływów należnych Spółce za ten kwartał wynosi zero złotych.

Przy czym, praktyczna realizacja ww. postanowień umownych została opisana w odpowiedzi na pytanie 3.”

Pytania

1)W jakim momencie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1?

2)W jakim momencie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1 powstaje albo w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za usługę od B., albo w momencie otrzymania Raportu 1 od B., w zależności, od tego, co następuje wcześniej.

2. Obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2 powstaje w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę Raportu 2 od Producenta Wykonawczego.

I. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Część wspólna

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Przy czym, należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT przewidują również szczególne zasady w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla usług rozliczanych w okresach rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Jednocześnie zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Ad. 1

W ramach Wariantu 1 wpływy z tytułu reemisji pobierane są przez OZZ od Użytkowników, a następnie po dokonaniu potrąceń są przekazywane na rzecz Wnioskodawcy. Wpływy z tytułu reemisji stanowią wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej odpowiednio przez Spółkę na rzecz Użytkowników, którzy odprowadzają składki na rzecz OZZ, co podlega opodatkowaniu podstawową 23% stawką VAT.

Wątpliwości Spółki dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymywanych od OZZ wpływów z tytułu reemisji.

Zgodnie ze wskazanymi powyżej regulacjami - art. 19a ust. 1 ust. 3 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi, a w przypadku usługi, dla ustalone zostały następujące po sobie okresy rozliczeń, przez moment „wykonania usługi” uznaje się upływ danego okresu rozliczeń.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, uzyskanie wpływów z tytułu reemisji przez Wnioskodawcę, jest każdorazowo uzależnione od wykorzystania określonego prawa oraz od wysokości uzyskanych przychodów przez Użytkowników związanych z wykorzystaniem tego prawa w Okresie Emisji 1. Oznacza to, że Spółka otrzymuje wpływy z tytułu reemisji wyłącznie, jeżeli Użytkownik skorzystał z praw do eksploatacji Produkcji. Informacje o mających miejsce emisjach Produkcji są sporządzane za Okresy Emisji 1, które obejmują, zasadniczo, okresy roczne (okres od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku).

Przyjęte zasady rozliczeń mogłyby zdaniem Wnioskodawcy sugerować, że upływ każdego Okresu Emisji 1 wyznacza moment wykonania usługi w rozumieniu art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, a w konsekwencji powinien być uznawany za moment powstania obowiązku podatkowego zarówno po stronie OZZ, jak również Wnioskodawcy.

Zdaniem jednak Spółki, przyjęcie takiego podejścia w opisanym modelu rozliczeń w ramach Wariantu 1 jest nie do zaakceptowania.

Za powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, przemawia to, że dopiero z chwilą otrzymania wpływów w wysokości równej kwocie netto wynagrodzenia Spółka dowiaduje się o wysokości, należnych wpływów z tytułu skorzystania z praw do eksploatacji Produkcji a na podstawie Raportu 1, Spółka jest natomiast w stanie ustalić, z tytułu, jakich Produkcji oraz kiedy wyemitowanych (w których Okresach Emisji 1) dotyczy otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie w kwocie netto. Przy czym wpływy z tytułu reemisji, a także Raport 1, są otrzymywane przez Spółkę nawet po upływie kilku miesięcy od końca Okresu Emisji 1 lub później. Spółka nie ma żadnej realnej możliwości przyspieszenia tego procesu, a w szczególności nie ma wpływu na to, kiedy Użytkownicy przekażą stosowne informacje do OZZ, a następnie OZZ po weryfikacji do Spółki.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy sedno problemu sprowadza się do tego, czy w przedstawionych powyżej okolicznościach, można by przyjąć, że upływ Okresu Emisji 1 jako koniec okresu rozliczeniowego wyznacza datę powstania obowiązku podatkowego w VAT, a więc czy w opisanym stanie faktycznym, jak i zdarzeniu przyszłym zasadne jest określanie momentu powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki przyjęcie takiego podejścia byłoby nieprawidłowe. W ocenie Wnioskodawcy należy bowiem uwzględnić ogólne regulacje dotyczące obowiązku podatkowego i zobowiązań podatkowych, które zawierają przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 4 Ordynacji podatkowej, obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Z kolei stosownie do art. 5 Ordynacji podatkowej, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Natomiast, zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania.

Z powyżej wskazanych regulacji wynika zatem, że w chwili, gdy powstanie zobowiązanie podatkowe, podatnik jest zobowiązany do wpłacania go określonemu organowi, w określonej wysokości oraz we wskazanym terminie i miejscu. Oznacza to, że chwilą powstania zobowiązania podatkowego musi więc być znana wysokość podatku do zapłacenia. Natomiast zobowiązanie podatkowe nie mogłoby powstać bez określenia wysokości podatku do zapłaty.

Zasadniczo, na gruncie VAT obowiązek podatkowy i zobowiązanie podatkowe powstają w tym samym momencie, a więc w przypadku wykonania odpłatnej usługi, data powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19a ustawy o VAT stanowi jednocześnie datę przekształcenia go w zobowiązanie podatkowe, o ile możliwe jest obliczenie podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT (zależnej od wysokości należnej zapłaty), a tym samym wysokości należnego podatku VAT.

Podkreślić należy, że kwestia dotycząca momentu powstawania obowiązku podatkowego z tytułu wpływów z reemisji otrzymywanych przez OZZ była przedmiotem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z 11 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1386/15 (dalej: „Wyrok”).

NSA w Wyroku również zwrócił uwagę na konieczność uwzględnienia relacji pomiędzy obowiązkiem podatkowym a zobowiązaniem podatkowym:

„Nie uwzględniając przepisów regulujących te zagadnienia przy wydawaniu zaskarżonego wyroku sąd pierwszej instancji bezpodstawnie przyjął, że są one bez znaczenia, a ograniczenie się do analizy określenia „obowiązek podatkowy” i mechanicznego porównania przepisów regulujących moment powstawania tego obowiązku ze zdarzeniem przyszłym opisanym przez Stowarzyszenie było wystarczające do rozstrzygnięcia sprawy. Tymczasem wzajemne powiązanie „obowiązku podatkowego” i „zobowiązania podatkowego” nie ulega wątpliwości, a o istotności obu kwestii dla sprawy świadczy już pobieżna analiza wniosku o wydanie interpretacji, która czyni jasnym, że wątpliwości Stowarzyszenia dotyczą niemożności określenia wysokości zobowiązania podatkowego w terminie do rozliczenia podatku wynikającym z momentu powstania obowiązku podatkowego. Przepisy art. 19a ust. 1 i 3 u.p.t.u., mimo że są źródłem problemu opisanego przez Stowarzyszenie, nie stanowią zatem jego sedna.”

W Wyroku NSA wskazał także, że dla przekształcenia obowiązku podatkowego w zobowiązanie podatkowe konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego możliwości ustalenia wysokości tego zobowiązania:

„Mając to na względzie nie sposób jednak nie zauważyć, że konkretyzacja obowiązku podatkowego w zobowiązanie podatkowe związana jest z zaistnieniem wszystkich przesłanek niezbędnych do obliczenia podatku. Przepis art. 5 o.p. definiuje bowiem zobowiązanie podatkowe jako wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Co więcej, w przypadku podatku od towarów i usług zastosowanie znajduje art. 21 § 1 pkt 1 o.p., a więc zobowiązanie podatkowe w tym podatku powstaje z dniem zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Powstające w ten sposób zobowiązania podatkowe powinny być obliczane i rozliczane przez podmioty zobowiązane (przede wszystkim podatników) w drodze samoobliczenia.”

Natomiast zdaniem NSA nie do zaakceptowania jest taka wykładnia przepisów prawa podatkowego, która prowadzi do uznania, że obowiązki po stronie podatnika mogą powstać w sytuacji, gdy ze względu na okoliczności od siebie niezależne nie może on tych obowiązków wypełnić. W ocenie NSA właśnie taka sytuacja występowała w rozpatrywanej sprawie, gdy z uwagi na niemożność obliczenia podstawy opodatkowania, OZZ nie mogła ustalić, w jakiej wysokości obciążało ją zobowiązanie podatkowe, a tym samym, jaki należny podatek VAT powinna uwzględnić w składanej deklaracji i jakiej wpłaty na rzecz organu podatkowego powinna dokonać.

NSA zwrócił również uwagę, że nie bez znaczenia jest to, gdy sam organ podatkowy na podstawie danych posiadanych przez podatnika nie byłby w stanie stwierdzić, jaka jest wysokość podatku, który powinien być zapłacony przez OZZ.

Ponadto, NSA wskazał, że w rozpatrywanej sprawie nie chodziło o przypadek, w którym podatnik w drodze dobrowolnie przyjętych przez siebie postanowień umownych kształtuje swoje stosunki z kontrahentem w taki sposób, że traci możliwość terminowego wywiązania się z ustawowych obowiązków w zakresie rozliczania podatku VAT. Jak wskazał NSA, OZZ w znacznej mierze jest pozbawiona takiej swobody układania relacji z kontrahentami, jak inni przedsiębiorcy - swoboda ta została odebrana OZZ przez ustawodawcę, który reguluje nie tylko zasady działania OZZ, ale również uzależnia sposób kalkulacji wynagrodzenia od okoliczności, o których OZZ nie ma i nie może mieć wiedzy - jak podkreślił NSA chodzi tu przede wszystkim o wysokość wpływów osiąganych przez użytkowników z korzystania utworów.

NSA zwrócił również uwagę, że w danym okresie rozliczeniowym dany użytkownik może nie skorzystać z utworów pozostających w zarządzie OZZ, w związku z czym OZZ może nie wiedzieć, czy w ogóle wykonała usługę i czy tym samym powinno spodziewać się raportu lub zapłaty od użytkownika.

NSA uznał również, że automatyczne podejmowanie przez OZZ działań, które miałyby na celu domaganie się udzielania informacji oraz udostępniania dokumentów niezbędnych do ustalenia wysokości wynagrodzenia w każdym przypadku, gdy OZZ nie uzyskało takiej informacji z końcem okresu rozliczeniowego, stanowiłoby znaczne obciążenie dla funkcjonowania OZZ. Ponadto, w przypadku zwlekania przez użytkownika z udzieleniem informacji i koniecznością skierowania sprawy na drogę sądową, OZZ nie miałaby żadnej realnej szansy na prawidłowe ujęcie usług świadczonych na rzecz tego użytkownika w swoich rozliczeniach VAT. Jak podkreślił NSA, ewentualne późniejsze korekty deklaracji nie dawałaby OZZ ochrony od konieczności zapłaty odsetek od nieterminowego uiszczonego podatku VAT. W konsekwencji NSA uznał, że za niesolidne wywiązywanie się przez takich użytkowników ze swych zobowiązań wobec OZZ, nie powinno odpowiadać OZZ. Zdaniem NSA specyfika działalności OZZ, która wiąże się z brakiem możliwości wyliczenia we własnym zakresie wynagrodzenia należnego za usługi świadczone na rzecz użytkowników, a w konsekwencji obliczenia podstawy opodatkowania na podstawie art. 29a ustawy o VAT, powoduje, że nieprawidłowe rozliczenie podatku VAT przez OZZ stanowiłoby okoliczność, na którą OZZ nie miałaby realnego wpływu.

W konsekwencji NSA uznał, że: „(...) wykładnia art. 19a VATU powinna być dokonywana przy uwzględnieniu zasady zaufania obywatela do państwa z art. 2 Konstytucji RP, która nakazuje uznać, że ustawodawca nie może domagać się od podatnika zapłaty w ściśle określonym terminie zobowiązania podatkowego powstającego w sposób określony w art. 21 § 1 pkt 1 OrdPU, jeśli podatnik, z przyczyn od siebie niezależnych, nie może w tym terminie obliczyć należnego za wykonaną usługę wynagrodzenia, a tym samym nie może określić podstawy opodatkowania w sposób wskazany w art. 29a VATU, w konsekwencji nie znając wysokości zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy. Trudno bowiem mówić o skonkretyzowanym zobowiązaniu podatkowym, jeśli nie jest spełniony jeden z podstawowych, określonych w art. 5 OrdPU, warunków takiej konkretyzacji, tj. podatnik nie wie, jakiej wysokości jest ciążące na nim zobowiązanie. Wiedzę taką, (...) Stowarzyszenie uzyskuje albo w momencie uzyskania od użytkownika raportu albo w chwili wpływu wynagrodzenia za usługę, stąd wcześniejszy z tych momentów powinien być uznany za moment powstania zobowiązania podatkowego w stanie faktycznym sprawy. Skoro z art. 21 § 1 pkt 1 OrdPU wynika, że zobowiązanie podatkowe w omawianej sytuacji powinno powstać równocześnie z obowiązkiem podatkowym, należy stwierdzić, że uzyskanie raportu/wpłaty będzie też momentem istotnym z punktu widzenia powstania obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 19a VATU”.

Należy również wskazać, że NSA stwierdził w Wyroku, że wykładnia przepisów prawa, która prowadzi do wniosku, że w sytuacji, gdy zastosowanie ogólnej zasady powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT (tj. art. 19a ust. 1 i ust. 3 ustawy o VAT) skutkuje sprzecznością z podstawowymi cechami tego podatku, innymi przepisami prawa podatkowego, jak i zasadami konstytucyjnymi, nie może zostać uznana za wykładnię contra legem. Ponadto, jak wskazał NSA: „(...) wykładnia, by hyc uznana za prawidłową, nie może ograniczać się do wykładni literalnej, zwłaszcza gdy rezultaty takiej wykładni nie znajdują potwierdzenia w innych metodach wykładni, podkreślić należy, że w omawianym przypadku nie będziemy mieli do czynienia z naruszeniem Dyrektywy 112. W Dyrektywie tej prawodawca unijny wyraźnie przewidział możliwość odstępstwa od ogólnej zasady określania momentu powstania obowiązku podatkowego (por. art. 66 Dyrektywy 112). Zostawiając szerokie kompetencje w tym zakresie państwom członkowskim (por. np. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 26 października 1995 r., C-144/94) Dyrektywa umożliwia im uwzględnienie m.in. specyfiki świadczenia konkretnych usług. Nie jest przede wszystkim contra legem powiązanie powstania obowiązku podatkowego z momentem uzyskania zapłaty, zwłaszcza że taka możliwość została wyraźnie przewidziana w Dyrektywie (w art. 66 lit. b prawodawca unijny wskazał na termin „nie później niż w momencie otrzymania zapłaty”). W zakresie spornych w niniejszej sprawie usług prawodawca krajowy z takiej możliwości nie skorzystał, mimo że zaniechanie to prowadzi do skutków nie do pogodzenia z innymi - wskazanymi wyżej - przepisami i zasadami. Luka ta powinna być w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wypełniona w drodze - również przedstawionej wyżej – wykładni.”

Końcowo NSA zwrócił uwagę, że ewentualne odsetki od zaległości podatkowych powiększałyby koszty OZZ, o które to koszty wynagrodzenie przekazywane uprawnionym jest pomniejszane. W związku z powyższym zdaniem NSA:

„W konsekwencji to uprawnieni byliby podmiotami ekonomicznie pokrzywdzonymi, co kłóciłoby się z celem, dla którego ustawodawca przewidział taki sposób określania wynagrodzenia w art. 110 u.a.p.p., i dla którego Stowarzyszenie zostało powołane, czyli ochroną interesów twórców. Stąd też i wykładnia celowościowa przemawia przeciwko wnioskom, do których doszedł organ podatkowy i sąd pierwszej instancji.”

Na uwagę zasługuje również stanowisko zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z 22 listopada 2017 r. sygn. IPPP1/443-55/14-3/EK, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „W konsekwencji powyższego, należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy w tak przedstawionych okolicznościach, nie może powstawać na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy, tj. po ustalonym terminie rozliczeń, gdyż Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia wynagrodzenia jakie mu przysługuje. Należy przyjąć, że Usługa za dany okres jest zakończona, w momencie zapłaty, bądź w momencie, kiedy Wnioskodawca otrzyma raport o wysokości wynagrodzenia, gdyż dopiero wówczas Wnioskodawca będzie mógł w myśl art. 29a ust. 1 ustawy określić podstawę opodatkowania Usługi. Zatem w przedstawionych okolicznościach sprawy, obowiązek podatkowy będzie powstawał zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, przyjmując, że otrzymanie raportu bądź zapłata wynagrodzenia określa zakończenie Usługi w danym okresie rozliczeniowym. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że z tytułu świadczenia Usług obowiązek podatkowy, pomimo upływu umownego okresu rozliczeniowego, powinien zostać rozpoznany dopiero gdy znana będzie kwota należna Wnioskodawcy z tytułu świadczonych Usług należało uznać za prawidłowe”.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe należy w pełnym zakresie odnieść do sytuacji będącej przedmiotem Wniosku. Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie ma żadnej możliwości samodzielnego ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia za dany Okres Emisji 1 przed terminem złożenia deklaracji za ostatni miesiąc tego okresu, z uwagi na to, że podstawą do określenia wynagrodzenia są dane uzyskiwane przez B., które to dane SPF-ZAPA musi otrzymać od Użytkowników. Spółka nie ma żadnej realnej możliwości przyspieszenia tego procesu, a w szczególności nie ma wpływu na to, kiedy Użytkownicy przekażą stosowane informacje do OZZ, a następnie OZZ po weryfikacji do Spółki.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu wpływów z reemisji nie może powstawać na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, a zatem z upływem Okresu Emisji 1, z uwagi na to, że Spółka do momentu uzyskania wpływów w wysokości równej kwocie netto wynagrodzenia, nie ma wiedzy czy w ogóle usługa była świadczona w danym Okresie Emisji 1, a także nie posiada jakichkolwiek informacji pozwalających ustalić wartość świadczonych usług (a tym samym nie może zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy VAT określić podstawy opodatkowania).

Ponadto, do momentu otrzymania Raportu 1, Wnioskodawca nie posiada również szczegółowych informacji, których Produkcji i w jakich okresach wyemitowanych dotyczą należne mu wpływy. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma możliwości określenia wysokości zobowiązania podatkowego w terminie do rozliczenia VAT wynikającym z tego momentu powstania obowiązku podatkowego (tj. z końcem Okresu Emisji 1, którego dotyczą wpływy, rozumianego jako upływ okresu rozliczeniowego zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT).

Należy zdecydowanie podkreślić, że omawiany powyżej Wyrok, jak i wskazana interpretacja indywidualna dotyczą wcześniejszego etapu rozliczeń wpływów z tytułu reemisji, to jest pomiędzy OZZ a Użytkownikiem. Zatem zdaniem Wnioskodawcy nie do zaakceptowania pozostaje wniosek, zgodnie z którym, zgodnie z Wyrokiem oraz ww. interpretacją indywidualną po stronie OZZ za prawidłowe uznaje się brak identyfikacji momentu powstania obowiązku podatkowego z chwilą upływu Okresu Emisji 1 z uwagi na brak informacji o wysokości należnego jej wynagrodzenia, a jednocześnie po stronie Wnioskodawcy będącego drugim w kolejności podmiotem, który dokonuje rozliczeń z tytułu wpływów z reemisji, pozostając dla celów tych rozliczeń w pełni zależnym od informacji uzyskanych od OZZ, to upływ Okresu Emisji 1 miałby decydować o momencie powstania obowiązku podatkowego. Zdaniem Spółki, usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz OZZ nie może być uznana za zakończoną wcześniej, niż usługa świadczona przez OZZ na rzecz Użytkownika. Takie podejście prowadziłoby do nieakceptowalnego wniosku, że systemowo z przyczyn niezależnych od Spółki, podatek VAT byłby deklarowany z opóźnieniem (na skutek późniejszych korekt deklaracji), a na Wnioskodawcy ciążyłby obowiązek zapłaty odsetek od nieterminowo uiszczonego podatku VAT.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, rozliczenia w Wariancie 1, zgodnie z Umową A., są dokonywane na podstawie informacji o wysokości należności dla Wnioskodawcy, która wraz z raportem jest przekazywana przez B. Spółce. Podstawą do wystawienia faktury przez Spółkę jest przekazana przez B. informacja o wysokości należności wraz z raportem, o których mowa powyżej. Wpływy są obciążone 23% stawką VAT, a faktura wystawiona przez Wnioskodawcę jest płatna przez B. w ciągu 14 dni od daty jej wystawienia.

W praktyce, jednak rozliczenia pomiędzy Spółką a B. dokonywane są w innej kolejności niż opisane powyżej. W pierwszej kolejności Wnioskodawca otrzymuje od B. wpływy w wysokości równej kwocie netto wynagrodzenia. Następnie, z reguły w odstępie kilkudniowym od otrzymania wpływów, Spółka otrzymuje od B. Raport 1. Na podstawie informacji zawartych w Raporcie 1, Spółka wystawia fakturę na rzecz B. Po uzyskaniu Raportu 1, Spółka wystawia fakturę na rzecz B. Po otrzymaniu faktury przez B. od Wnioskodawcy, B. przelewa na rachunek bankowy Spółki pozostałą część wynagrodzenia należnego Spółce, tj. w wysokości opiewającej na kwotę VAT wykazaną na ww. fakturze.

Zdaniem Wnioskodawcy, konsekwentnie za Wyrokiem należy przyjąć, że w Wariancie 1, obowiązek podatkowy z tytułu usługi, za którą Spółka otrzymuje wpływy z tytułu reemisji powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, a więc z chwilą wykonania usługi, za którą uznać należy albo moment otrzymania przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za usługę od B., albo moment otrzymania Raportu 1 od B., w zależności, od tego, co następuje wcześniej.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1 powstaje albo w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę wynagrodzenia za usługę od B., albo w momencie otrzymania Raportu 1 od B., w zależności, od tego, co następuje wcześniej.

Ad. 2.

W ramach Wariantu 2 wpływy z tytułu reemisji pobierane są przez OZZ od Użytkowników, a następnie po dokonaniu potrąceń są przekazywane na rzecz Producenta Wykonawczego, w dalszej kolejności Producent Wykonawczy przekazuje Spółce należne jej kwoty wpływów zgodnie z podziałem przyjętym w Umowie z Producentem Wykonawczym. Wpływy z tytułu reemisji stanowią wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej odpowiednio przez Spółkę na rzecz Użytkowników, która podlega opodatkowaniu podstawową 23% stawką VAT.

Wątpliwości Spółki dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymywanych wpływów z tytułu reemisji od Producenta Wykonawczego.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Spółka uzyskuje wiedzę o należnych wpływach z tytułu reemisji na podstawie Raportu 2 otrzymywanego od Producenta Wykonawczego, następnie na jego podstawie wystawia fakturę, która jest regulowana przez Producenta Wykonawczego. Raport 2 jest sporządzany zasadniczo za roczne Okresy Emisji 2, przy czym Umowa z Producentem Wykonawczym przewiduje specyficzny okres rozliczeniowy - w odniesieniu do usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Producenta Wykonawczego rozliczenia w okresach kwartalnych, na podstawie wpływów wynikających z Raportu 2 otrzymanego w danym kwartale. Jeżeli Raport 2 nie zostanie przekazany, wysokość wpływów należnych Spółce za ten kwartał wynosi zero złotych.

Zdaniem Wnioskodawcy, do rozliczeń w ramach Wariantu 2 w pełnym zakresie znajduje zastosowanie argumentacja wskazana przez Spółkę w odniesieniu do rozliczeń dokonywanych w ramach Wariantu 1. W związku z tym, Spółka stoi na stanowisku, że obowiązek podatkowy z tytułu wpływów z reemisji nie może powstawać na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, a zatem z upływem Okresu Emisji 2, za który sporządzany jest Raport 2. Za powyższym, zdaniem Spółki przemawia to, że do momentu uzyskania Raportu 2, Wnioskodawca nie ma wiedzy czy w ogóle usługa była świadczona w danym okresie, za który sporządzany jest Raport 2, a ponadto do momentu otrzymania Raportu 2, Wnioskodawca nie posiada również informacji, w jakiej wysokości za tę usługę należne jest jej wynagrodzenie, a tym samym nie może zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy VAT określić podstawy opodatkowania. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma możliwości określenia wysokości zobowiązania podatkowego w terminie do rozliczenia VAT wynikającym z tego momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, konsekwentnie za Wyrokiem, należy przyjąć, że w Wariancie 2, obowiązek podatkowy z tytułu usługi, za którą Spółka otrzymuje wpływy z tytułu reemisji powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, a więc z chwilą wykonania usługi, za którą uznać należy moment otrzymania Raportu 2 od Producenta Wykonawczego, bowiem z chwilą tą następuje przekształcenie obowiązku podatkowego w zobowiązanie podatkowego, z uwagi na to, że Spółka ma możliwość obliczenia podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym wysokości należnego podatku VAT (tak jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w ramach Wariantu 2 Wnioskodawca otrzymuje płatność już po otrzymaniu Raportu 2).

Jednocześnie analiza Wyroku prowadzi Spółkę do wniosku, że w przypadku rozliczeń w Wariancie 2, o momencie powstania obowiązku podatkowego nie powinien decydować ostatni dzień „umownego” okresu rozliczeniowego wprowadzonego do Umowy z Producentem Wykonawczym (rozumianego jako okres kwartalny, w którym otrzymano Raport 2). W tym zakresie faktycznie przesunięcie obowiązku podatkowego z momentu otrzymania Raportu 2 do końca kwartału, w którym otrzymano Raport 2 wynikałoby z uzgodnień cywilnoprawnych, na które to Wnioskodawca ma wpływ. W konsekwencji, zapis ten nie powinien być uwzględniany przy identyfikacji obowiązku podatkowego.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2 powstaje w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę Raportu 2 od Producenta Wykonawczego.

Mając na uwadze powyższe argumenty Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie zajętego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy:

Ponadto, stosownie do art. 19a ust. 2 ustawy:

Jednocześnie, w myśl art. 19a ust. 3 ustawy:

Na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy:

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Jednakże przyjąć należy, że momentem wykonania usługi jest moment faktycznego wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę. Zatem, usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usług. Należy zaznaczyć, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Jednocześnie podkreślić należy, że ustalenie zakresu świadczonej usługi i w konsekwencji momentu jej wykonania powinno następować w sposób obiektywny.

Z kolei o charakterze i o dacie wykonania usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określony przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług.

Ponadto stosownie do art. 353¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Natomiast w sytuacji, gdy przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Jednocześnie, ustawodawca w art. 19a ust. 3 ustawy wprowadził unormowanie w zakresie ustalenia momentu wykonania usługi w odniesieniu do „usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli takiej usługi, która jest wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas, natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 19a ust. 3 ustawy jest konsekwencją skorzystania przez ustawodawcę krajowego z możliwości jaką daje art. 64 ust. 2 akapit trzeci Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

Przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11 odniósł się do tego pojęcia następująco: „(...) sprzedaż o charakterze ciągłym (...) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały – pod względem czasowym i funkcjonalnym – charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)”.

Wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego pod. red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny stale się powtarzający, stały” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów”.

Z powyższego wynika, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać każdą usługę odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy. Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczony. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypłynąć obowiązki ciągłe lub okresowe.

W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne w określonym momencie (czasie). Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, ponieważ jest ono realizowane stale – stan realizacji świadczenia trwa – przez określony czas. Pod pojęciem usługi „ciągłej” należy więc rozumieć wynikające zobowiązania o charakterze ciągłym, świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.

Wskazali Państwo, że są zarejestrowani jako podatnik VAT czynny. Zgodnie z wpisem w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS), przedmiotem przeważającej Państwa działalności jest: PKD 60 20 Z nadawanie programów telewizyjnych ogólnodostępnych i abonamentowych oraz filmów reklamowych.

W związku z prowadzoną działalnością korzystają Państwo z usług producentów wykonawczych (Producent Wykonawczy). Zawierają Państwo z Producentem Wykonawczym umowę (Umowa z Producentem Wykonawczym), której zasadniczym przedmiotem jest realizacja przez Producenta Wykonawczego na Państwa zlecenie utworu audiowizualnego  (Produkcja), w tym także przeniesienie przez Producenta Wykonawczego na rzecz Spółki majątkowych praw autorskich i praw pokrewnych do wyprodukowanych Produkcji. Umowa z Producentem Wykonawczym reguluje również zasady rozliczania wpływów z tytułu korzystania z praw do Produkcji, tzw. wpływów z tytułu reemisji.

Rozliczenie wpływów z tytułu reemisji należnych Państwu może następować w dwóch wariantach, tj.:

• bezpośrednio od właściwej organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi (OZZ) (Wariant 1), lub
• za pośrednictwem Producenta Wykonawczego (Wariant 2).

Państwa wątpliwości dotyczą między innymi ustalenia, w jakim momencie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1 (pytanie nr 1).

Z okoliczności sprawy wynika, że zgodnie z zasadami rozliczeń w Wariancie 1 wpływy z tytułu reemisji są rozliczane  na podstawie Umów z Producentem Wykonawczym, a także w związku z zawarciem aneksów do Umów z Producentem Wykonawczym, które to pierwotnie przewidywały rozliczenia zgodnie z Wariantem 2 (Aneks).

Zgodnie z postanowieniami Umowy z Producentem Wykonawczym (lub Aneksu), przewidujących rozliczenia zgodnie z Wariantem 1, wyrażają Państwo zgodę na zachowanie przez Producenta Wykonawczego realizującego na Państwa rzecz Produkcję, będącą przedmiotem Umowy z Producentem Wykonawczym, uprawnienia do pobierania należnych opłat od OZZ na polu eksploatacji reemisji. Przy czym, wpływy faktycznie otrzymane od właściwej OZZ z tytułu eksploatacji Produkcji w tym zakresie dzielone są pomiędzy Państwa a Producenta Wykonawczego zgodnie z podziałem przyjętym w Umowie z Producentem Wykonawczym lub Aneksem.

W związku z powyższym schemat rozliczeń wpływów z tytułu reemisji w Wariancie 1 jest następujący:

1)OZZ pobiera wynagrodzenie należne Państwu oraz Producentowi Wykonawczemu za korzystanie z praw do eksploatacji Produkcji od operatorów telewizji kablowej i satelitarnej oraz nadawców telewizyjnych (Użytkownicy),

2)następnie OZZ przekazuje odpowiednią część kwoty należnych wpływów, po wcześniejszym dokonaniu potrąceń:

a)Producentowi Wykonawczemu (tj. kwoty wpływów obejmujące udział Producenta Wykonawczego),

b) Państwu (tj. kwoty wpływów obejmujące Państwa udział).

W Wariancie 1, zgodnie z Umową lub Aneksem, Państwo, jak i Producent Wykonawczy są uprawnieni do otrzymywania i pobierania części przysługujących im wpływów z tytułu reemisji wypłacanych przez OZZ, pomniejszanych proporcjonalnie o dokonywane przez tę organizację potrącenia.

Zasady rozliczeń wypłat z tytułu reemisji należnych Wnioskodawcy od OZZ reguluje umowa o powierzeniu w zarząd autorskich praw majątkowych oraz praw pokrewnych do wideogramu (Umowa A.) zawarta przez Państwa z B. (B.). Na podstawie Umowy A. w celu wykonywania zbiorowego zarządu powierzają Państwo B. m.in. autorskie prawa majątkowe do Produkcji.

Z Umowy A. wynika, że wynagrodzenie należne z tytułu korzystania z praw do Produkcji, jest wypłacane na Państwa rzecz z uwzględnieniem zasad obowiązujących przy podziale kwot należnych Producentom Wykonawczym za reemisję, a więc po wcześniejszym pomniejszeniu o wynagrodzenie obejmujące udział Producenta Wykonawczego.

Zgodnie z Umową z B., wypłata wynagrodzenia należnego z tytułu korzystania z praw do Produkcji następuje na zasadach obowiązujących przy podziale kwot należnych Producentom Wykonawczym za reemisję.

Rozliczenia pomiędzy Państwem a B., zgodnie z Umową A., dokonywane są na podstawie informacji o wysokości należności dla Państwa, która wraz z raportem jest przekazywana Państwu przez B. Raport jest przekazywany w formie pliku elektronicznego i zawiera w szczególności: tytuł Produkcji, numer odcinka (jeśli występuje), kwoty należne do wypłaty, program, datę i godzinę emisji, czas trwania Produkcji. Informacja o wysokości należności dla Państwa jest wraz z raportem sporządzana, zasadniczo, za okresy roczne (okres od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników (Okres Emisji 1).

Zgodnie z Umową A.:

• wypłaty należności dla Państwa są przekazywane przez B. raz w roku,
• podstawą do wystawienia faktury przez Państwa jest przekazana przez B. informacja o wysokości należności wraz z raportem,
• wpływy są obciążone 23% stawką VAT,
• faktura wystawiona przez Państwa jest płatna przez B. w ciągu 14 dni od daty jej wystawienia.

Jednocześnie Umowa A. zastrzega na Państwa rzecz w okresie 6 miesięcy od daty otrzymania należności prawo możliwości kontroli prawidłowości naliczenia należności przez B. w zakresie danych zawartych w raportach wskazanych powyżej (B. udzieli wszelkich wyjaśnień związanych z rozliczeniem należności, na każde Państwa żądanie w ciągu 14 dni roboczych od daty skierowania pisemnego żądania).

W praktyce, jednak rozliczenia pomiędzy Państwem a B. dokonywane są w innej kolejności niż opisane powyżej. W pierwszej kolejności otrzymują Państwo od B. wpływy w wysokości równej kwocie netto wynagrodzenia. Następnie, otrzymują Państwo od B. raport (Raport 1). Raport 1 pozwala ustalić Państwu między innymi z tytułu, jakich Produkcji, otrzymali Państwo wynagrodzenie. Na podstawie informacji zawartych w Raporcie 1, wystawiają Państwo fakturę na rzecz B. Po uzyskaniu Raportu 1, wystawiają Państwo fakturę na rzecz B. Po otrzymaniu faktury przez B. od Państwa, B. przelewa na Państwa rachunek bankowy pozostałą część wynagrodzenia należnego Państwu, tj. w wysokości opiewającej na kwotę VAT wykazaną na ww. fakturze.

Przy czym, odwrócona sekwencja działań w zakresie rozliczeń, tj. otrzymanie najpierw wynagrodzenia w kwocie netto, a dopiero następnie Raportu 1, która jest stosowana w praktyce, nie została poprzedzona zmianą treści Umowy A. w tym zakresie (tj. postanowienia Umowy A. przewidują otrzymanie informacji o wysokości należności wraz z raportem od B. w pierwszej kolejności, a dopiero następnie wystawienie faktury przez Państwa, na podstawie której wynagrodzenie jest płatne na Państwa rzecz).

Wpływy z tytułu reemisji za dany Okres Emisji 1 są otrzymywane przez Państwa po upływie terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ostatni miesiąc Okresu Emisji 1. Zdarza się, że wynagrodzenie jest otrzymywane nawet po upływie kilku miesięcy od końca Okresu Emisji 1 lub później.

W praktyce zdarzają się przypadki, gdy otrzymywane przez Państwa wynagrodzenie nie dotyczy wyłącznie emisji Produkcji w ostatnio zakończonym Okresie Emisji 1, ale także Okresów Emisji 1 zakończonych w latach poprzednich. Są Państwo w stanie określić, jakich Okresów Emisji 1 dotyczy otrzymane wynagrodzenie dopiero na podstawie Raportu 1 uzyskanego od B.

Takie sytuacje mogą wystąpić, w szczególności z uwagi na specyfikę działalności B., która polega m.in. na tym że B. działa na podstawie danych telemetrycznych, które agregowane są w ich systemie a następnie stosownie przeliczane w zależności od zgromadzonych wynagrodzeń od Użytkowników versus wielkości widowni dla danej produkcji oraz czasu jej trwania.

Nie mają Państwo żadnej możliwości samodzielnego ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia za dany Okres Emisji 1, z uwagi na to, że podstawą do określenia wynagrodzenia są dane uzyskiwane przez B., które to dane SPF-ZAPA musi otrzymać od Użytkowników. Nie posiadają Państwo również realnych możliwości przyspieszenia tego procesu, a w szczególności nie ma wpływu na to, kiedy Użytkownicy przekażą stosowne informacje do OZZ, a następnie OZZ po weryfikacji do Państwa.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w opisanym Wariancie 1 obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych przez Państwa usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1) powstanie zgodnie z dyspozycją art. 19a ust. 3 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W analizowanym przypadku w Wariancie 1, rozliczenia pomiędzy Państwem a B., zgodnie z Umową A., dokonywane są na podstawie informacji o wysokości należności dla Państwa, która wraz z raportem jest przekazywana Państwu przez B. Raport jest przekazywany w formie pliku elektronicznego i zawiera w szczególności: tytuł Produkcji, numer odcinka (jeśli występuje), kwoty należne do wypłaty, program, datę i godzinę emisji, czas trwania Produkcji. Informacja o wysokości należności dla Państwa jest wraz z raportem sporządzana, zasadniczo, za okresy roczne (okres od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników (Okres Emisji 1). Zgodnie z Umową A.: wypłaty należności dla Państwa są przekazywane przez B. raz w roku, natomiast podstawą do wystawienia faktury przez Państwa jest przekazana przez B. informacja o wysokości należności wraz z raportem.

Umowa A. nie zawiera konkretnych postanowień, które określałyby wprost, za jakie okresy, sporządzany jest Raport 1 w Wariancie 1. W Umowie A. wskazano, że wypłaty należności dla Państwa będą przekazywane raz w roku.

W praktyce, standardowy Raport 1, który otrzymują Państwo od B., zawiera informacje dotyczące emisji Produkcji przez Użytkowników w ostatnio zakończonym roku kalendarzowym, tj. od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku. Umowa A. nie określa wprost okresów rozliczeniowych, za które należne jest Państwu wynagrodzenie. W praktyce wynagrodzenie z tytułu reemisji jest należne Państwu za okresy roczne (tj. okres od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku).

Z opisu sprawy wynika więc, że w Wariancie 1 w związku ze świadczeniem przez Państwa usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1) zostały ustalone następujące po sobie terminy rozliczeń, tj. okresy rozliczeniowe (Okresy Emisji 1), które obejmują okresy roczne (okres od 1 stycznia do 31 grudnia), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników. (Raport 1, który otrzymują Państwo od B., zawiera informacje dotyczące emisji Produkcji przez Użytkowników w ostatnio zakończonym roku kalendarzowym, tj. od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku).

Zatem należy wskazać, że skoro w analizowanej sprawie w Wariancie 1 ustalone zostały przez Państwa oraz B. następujące po sobie terminy rozliczeń, dla usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1) momentem wykonania tych usług będzie upływ okresu, za który otrzymają Państwo wynagrodzenie należne z tytułu praw do Produkcji, wpływy z tytułu reemisji (upływ Okresu Emisji 1). Tym samym, datą wykonania usług w sytuacji opisanej w Wariancie 1 będzie upływ każdego okresu rozliczeniowego, za który otrzymają Państwo informację o wysokości należności dla Państwa wraz z raportem (data upływu Okresu Emisji 1).

W konsekwencji w Wariancie 1 upływ każdego Okresu Emisji 1, tj. upływu ustalonego przez Państwa oraz B. okresu, za który otrzymają Państwo informację o wysokości należności dla Państwa wraz z raportem należy uznać za moment powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy.

Nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1 powstaje albo w momencie otrzymania przez Państwa wynagrodzenia za usługę od B., albo w momencie otrzymania Raportu 1 od B., w zależności, od tego, co następuje wcześniej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w Wariancie 1 zostały ustalone następujące po sobie terminy rozliczeń – roczne okresy rozliczeniowe (Okresy Emisji 1), a zatem dla świadczonych przez Państwa usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1) momentem wykonania usług będzie koniec ustalonego okresu rozliczeniowego (koniec Okresu Emisji 1, za który otrzymają Państwo informację o wysokości należności dla Państwa wraz z raportem).

Zatem nie będą Państwo postępować prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1 – w momencie otrzymania przez Państwa wynagrodzenia za usługę od B. albo w momencie otrzymania Raportu 1 od B., w zależności, od tego, co następuje wcześniej.

W analizowanym przypadku, mając na względzie przyjęte zasady rozliczeń, datą wykonania usługi będzie data upływu każdego okresu rozliczeniowego (Okresu Emisji 1), za który otrzymają Państwo informację o wysokości należności dla Państwa wraz z raportem, nie zaś data otrzymania przez Państwa wynagrodzenia za usługę od B. albo data otrzymania Raportu 1 od B.

Regulacje art. 19a ustawy nie przewidują szczególnych zasad ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego dla rozliczeń dotyczących wynagrodzenia z tytułu reemisji, co powoduje, że w analizowanym przypadku znajdują zastosowanie reguły wynikające z art. 19a ust. 3 ustawy.

Co istotne w rozpatrywanej sprawie, bez znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego pozostaje termin otrzymania wynagrodzenia za usługę czy też termin otrzymania Raportu 1. Ustawodawca powiązał bowiem powstanie obowiązku podatkowego nie z terminem otrzymania płatności bądź raportów związanych z określonymi świadczeniami (w analizowanym przypadku z usługami związanymi z korzystaniem z praw do Produkcji), lecz z wykonaniem usługi, przez co należy rozumieć „upływ każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia”.

Zatem skoro ustawodawca nie uzależnił momentu powstania obowiązku podatkowego od momentu otrzymania wynagrodzenia z tytułu usług, których dotyczy Wariant 1, czy też momentu otrzymania Raportu 1 w Wariancie 1, nie można przyjąć, że ze względu na opisane we wniosku zasady i terminy płatności oraz zasady i terminy przekazywania Raportów 1 dopuszczalne będzie ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego wbrew obowiązującym regulacjom wynikającym z art. 19a ust. 3 ustawy, odraczając rozpoznanie obowiązku podatkowego do chwili otrzymania przez Państwa od B. wynagrodzenia za usługę albo otrzymania przez Państwa od B. Raportu 1.

Wskazują Państwo, że w Wariancie 1 nie mają Państwo żadnej możliwości samodzielnego ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia za dany Okres Emisji 1, z uwagi na to, że podstawą do określenia wynagrodzenia są dane uzyskiwane przez B., które to dane SPF-ZAPA musi otrzymać od Użytkowników. Nie posiadają Państwo również realnych możliwości przyspieszenia tego procesu, a w szczególności nie ma wpływu na to, kiedy Użytkownicy przekażą stosowne informacje do OZZ, a następnie OZZ po weryfikacji do Państwa.

Odnosząc się do tych kwestii wskazać należy, że jako podatnik podatku od towarów i usług, są Państwo zobowiązani do takiego ukształtowania zasad określania należnych Państwu kwot z tytułu świadczenia usług, które to zasady pozwolą Państwu realizować obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, w tym zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 19a ust. 3 ustawy. Fakt, że może to być w pewien sposób utrudnione (B. otrzymuje informacje od Użytkowników i następnie po weryfikacji przekazuje je następnie Państwu) nie może przesądzać o tym, że dopuszczalne jest przesunięcie w czasie momentu powstania obowiązku podatkowego, w szczególności, gdy regulacje art. 19a ustawy nie przewidują takiej możliwości i wskazują wprost zasady i termin rozpoznania obowiązku podatkowego dla świadczeń opisanych w Wariancie 1.

A zatem to na Państwu spoczywa obowiązek ukształtowania tak swoich wzajemnych stosunków z B. aby możliwe było właściwe określenie przez Państwa momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych przez Państwa usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1).

Niedopuszczalne jest przyjęcie, że Państwo i B. poprzez stosowne zapisy w umowie, czy też niewynikającą z umowy przyjętą praktykę mogą wpływać w dowolny sposób na moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług, których dotyczy Wariant 1 i w konsekwencji będą Państwo uprawnieni do ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego, w tym przypadku w momencie, który nie wynika z obowiązujących przepisów ustawy, tj. art. 19a ust. 3 ustawy.

Podkreślić jednocześnie należy, że obowiązek podatkowy powstaje z mocy prawa, niezależnie od tego kiedy otrzymają Państwo od B. wynagrodzenie czy też Raport 1. Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, datą wykonania usługi (momentem powstania obowiązku podatkowego) jest upływ każdego okresu, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia.

Zatem istotne dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego jest jedynie ustalenie następujących po sobie terminów płatności lub rozliczeń, co ma miejsce w sytuacji opisanej w Wariancie 1.

Tym samym nie jest prawidłowe przyjęcie przez Państwa, że obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 1 powstaje albo w momencie otrzymania przez Państwa wynagrodzenia za usługę od B., albo w momencie otrzymania Raportu 1 od B., w zależności, od tego, co następuje wcześniej.

W analizowanej sprawie w Wariancie 1 upływ każdego Okresu Emisji 1, tj. upływ ustalonego przez Państwa oraz B. okresu, za który otrzymają Państwo informację o wysokości należności dla Państwa wraz z raportem należy uznać za moment powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, w jakim momencie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2 (pytanie nr 2).

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że zgodnie z zasadami rozliczeń w Wariancie 2, zgodnie z postanowieniami Umowy z Producentem Wykonawczym, przewidującej rozliczenia zgodnie z Wariantem 2, wyrażają Państwo zgodę na zachowanie przez Producenta Wykonawczego realizującego na Państwa rzecz Produkcję, będącą przedmiotem Umowy z Producentem Wykonawczym, praw autorskich do Produkcji - na polu reemisja - w zakresie zarządzania nimi na potrzeby powierzenia w zbiorowy zarząd właściwej OZZ, a tym samym pobierania z tego tytułu należnych opłat od OZZ. Przy czym, wpływy faktycznie otrzymane od właściwej OZZ z tytułu eksploatacji Produkcji w tym zakresie dzielone są pomiędzy Państwem a Producenta Wykonawczego zgodnie z podziałem przyjętym w Umowie.

W związku z powyższym schemat rozliczeń wpływów z tytułu reemisji w Wariancie 2 jest następujący:

1)OZZ pobiera wynagrodzenie należne Państwu oraz Producentowi Wykonawczemu za korzystanie z praw do eksploatacji Produkcji od Użytkowników,

2)następnie OZZ przekazuje Producentowi Wykonawczemu kwoty należnych wpływów, po wcześniejszym dokonaniu potrąceń (tj. kwoty wpływów obejmujące udział Producenta Wykonawczego oraz Państwa udział),

3)w dalszej kolejności Producent Wykonawczy przekazuje Państwu należne kwoty wpływów, zgodnie z podziałem przyjętym w Umowie.

W Wariancie 2, Producent Wykonawczy otrzymuje zatem całość wpływów wypłacanych przez OZZ z tytułu reemisji (tj. należnych Producentowi Wykonawczemu, jak i Państwu), pomniejszanych o dokonywane przez tę organizację potrącenia, m.in. z tytułu opłat i kosztów repartycji, opłat ISDN i innych. Po uzyskaniu wpływów z tytułu reemisji Producent Wykonawczy, w terminie określonym w Umowie z Producentem Wykonawczym, przekazuje Państwu informacje o należnych jej wpływach.

Należne Państwu wpływy z tytułu reemisji wynikają z informacji o należnych wpływach przekazanych Państwu przez Producenta Wykonawczego, przy czym informacje te (Raport 2) sporządzane są za okresy roczne (tj. okresy od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników (Okres Emisji 2).

Umowa z Producentem Wykonawczym stwierdza jednocześnie, że powyższe wpływy są rozliczane z Producentem Wykonawczym w okresach kwartalnych. Wysokość wpływów należnych Państwu za dany kwartał rozliczeniowy jest obliczana jako suma wpływów należnych Państwu, wynikających z poszczególnych Raportów 2 przekazanych Wnioskodawcy przez Producenta Wykonawczego w tym kwartale. Jeśli w danym kwartale rozliczeniowym Producent Wykonawczy nie przekaże Państwu Raportu 2, zgodnie z Umową z Producentem Wykonawczym, wysokość wpływów należnych Państwu za ten kwartał wynosi zero złotych.

Ponadto, jak wynika z Umowy z Producentem Wykonawczym, wystawiają i przekazują Państwo Producentowi Wykonawczemu fakturę na kwotę wpływów należnych Państwu za dany kwartał rozliczeniowy. W przypadku niewystąpienia wpływów należnych za dany kwartał, nie wystawiają Państwo faktury. Wpływy obciążone są 23% stawką VAT. Faktura, zgodnie z Umową z Producentem Wykonawczym, jest płatna przez Producenta Wykonawczego w ciągu 30 dni od daty jej wystawienia na konto wskazane w fakturze.

Zatem w ramach Wariantu 2 sekwencja dokonywania rozliczeń jest następująca: najpierw Państwo otrzymują Raport 2, następnie na jego podstawie wystawiają fakturę, która w dalszej kolejności jest regulowana przez Producenta Wykonawczego.

Wpływy z tytułu reemisji za Okres Emisji 2, tj. roczny okres, za który sporządzany jest Raport 2, są otrzymywane przez Państwa po upływie terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ostatni miesiąc tego okresu. Zdarza się, że wynagrodzenie jest otrzymywane nawet po upływie kilku miesięcy od końca danego okresu, za który sporządzany jest Raport 2 lub później.

W praktyce zdarzają się przypadki, gdy otrzymywane przez Państwa wynagrodzenie nie dotyczy wyłącznie emisji Produkcji w ostatnio zakończonym Okresie Emisji 2, za który sporządzany jest Raport 2, ale także tych wcześniej zakończonych. Nie są Państwo w stanie określić, jakich okresów dotyczy otrzymane wynagrodzenie dopiero na podstawie Raportu 2 uzyskanego od Producenta Wykonawczego.

Nie mają Państwo żadnej możliwości samodzielnego ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia za dany okres rozliczeniowy, przed uzyskaniem Raportu 2, z uwagi na to, że podstawą do określenia wynagrodzenia przez Producenta Wykonawczego są dane uzyskiwane przez Producenta Wykonawczego, których z kolei podstawą do określenia są dane uzyskiwane przez OZZ, których to danych nie mogą Państwo samodzielnie ustalić.

Przy czym, zgodnie z Umową z Producentem Wykonawczym, zastrzegają sobie Państwo w okresie 3 miesięcy od daty otrzymania płatności możliwość kontroli prawidłowości naliczenia opłat przez Producenta Wykonawczego. Zgodnie z Umową, Producent Wykonawczy udostępni dokumenty związane z rozliczeniem opłaty od właściwej OZZ, na Państwa żądanie w ciągu 30 dni od daty skierowania pisemnego żądania do Producenta Wykonawczego.

Ponadto, uzyskanie wpływów z tytułu reemisji uzależnione jest każdorazowo od wykorzystania określonego prawa oraz od wysokości uzyskanych przychodów przez Użytkowników związanych z wykorzystaniem tego prawa w danym okresie rozliczeniowym.

Jak wynika z cytowanego wyżej art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Zatem w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w opisanym Wariancie 2 obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych przez Państwa usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2) powstanie zgodnie z dyspozycją art. 19a ust. 3 ustawy.

W analizowanym przypadku w Wariancie 2, Producent Wykonawczy otrzymuje całość wpływów wypłacanych przez OZZ z tytułu reemisji (tj. należnych Producentowi Wykonawczemu, jak i Państwu), pomniejszanych o dokonywane przez tę organizację potrącenia, m.in. z tytułu opłat i kosztów repartycji, opłat ISDN i innych. Po uzyskaniu wpływów z tytułu reemisji Producent Wykonawczy, w terminie określonym w Umowie z Producentem Wykonawczym, przekazuje Państwu informacje o należnych jej wpływach. Należne Państwu wpływy z tytułu reemisji wynikają z informacji o należnych wpływach przekazanych Państwu przez Producenta Wykonawczego, przy czym informacje te (Raport 2) sporządzane są za okresy roczne (tj. okresy od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników (Okres Emisji 2).

Umowa z Producentem Wykonawczym nie zawiera konkretnych postanowień, które określałyby wprost, za jakie okresy, sporządzany jest Raport 2 w Wariancie 2.

W praktyce, standardowy Raport 2 zawiera informacje dotyczące emisji Produkcji przez Użytkowników w ostatnio zakończonym roku kalendarzowym, tj. od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku.

Zgodnie z postanowieniami Umowy z Producentem Wykonawczym wpływy z tytułu reemisji są rozliczane z Producentem Wykonawczym w okresach kwartalnych, a wysokość wpływów należnych Państwu za dany kwartał rozliczeniowy jest obliczana jako suma wpływów należnych Wnioskodawcy, wynikających z poszczególnych Raportów 2 przekazanych Państwu przez Producenta Wykonawczego w tym kwartale. Jeśli w danym kwartale rozliczeniowym Producent Wykonawczy nie przekaże Państwu Raportu 2, zgodnie z Umową z Producentem Wykonawczym, wysokość wpływów należnych Państwu za ten kwartał wynosi zero złotych. W praktyce realizacja ww. postanowień umownych polega na tym, że ujmują Państwo wynagrodzenie z tytułu reemisji w rozliczeniu za kwartał, w którym otrzymuje Raport 2.

Z opisu sprawy wynika zatem, że w Wariancie 2 w związku ze świadczeniem przez Państwa usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2) zostały ustalone następujące po sobie terminy rozliczeń, tj. okresy rozliczeniowe (Okresy Emisji 2), które obejmują okresy roczne (okres od 1 stycznia do 31 grudnia), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników (Raport 2 zawiera informacje dotyczące emisji Produkcji przez Użytkowników w ostatnio zakończonym roku kalendarzowym, tj. od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku).

Zatem należy wskazać, że skoro w analizowanej sprawie w Wariancie 2 ustalone zostały przez Państwa oraz Producenta Wykonawczego następujące po sobie terminy rozliczeń, dla usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2) momentem wykonania tych usług będzie upływ okresu, za który otrzymają Państwo wynagrodzenie należne z tytułu praw do Produkcji, tj. wpływy z tytułu reemisji (upływ Okresu Emisji 2). Tym samym, datą wykonania usług w sytuacji opisanej w Wariancie 2 będzie upływ każdego okresu rozliczeniowego, za który otrzymają Państwo Raport 2 (informację o należnych wpływach) (data upływu Okresu Emisji 2).

W konsekwencji w Wariancie 2 upływ każdego Okresu Emisji 2, tj. upływu ustalonego przez Państwa oraz Producenta Wykonawczego okresu, za który otrzymają Państwo Raport 2 (informację o należnych wpływach) należy uznać za moment powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy.

Na powyższą ocenę nie wpływa okoliczność, że umowa z Producentem Wykonawczym stwierdza, że wpływy są rozliczane z Producentem Wykonawczym w okresach kwartalnych (wysokość wpływów należnych Państwu za dany kwartał rozliczeniowy jest obliczana jako suma wpływów należnych Państwu, wynikających z poszczególnych Raportów 2 przekazanych Państwu przez Producenta Wykonawczego w tym kwartale), ponieważ w przypadku Wariantu 2 należne Państwu wpływy z tytułu reemisji wynikają z informacji o należnych wpływach (Raport 2) przekazanych Państwu przez Producenta Wykonawczego, które to informacje sporządzane są za okresy roczne (tj. okresy od 1 stycznia do 31 grudnia każdego roku), w których miały miejsce emisje Produkcji przez Użytkowników (Okres Emisji 2). A zatem także w sytuacji dotyczącej Wariantu 2 zostały ustalone następujące po sobie terminy rozliczeń, tj. okresy rozliczeniowe (Okresy Emisji 2), które obejmują okresy roczne (okres od 1 stycznia do 31 grudnia).

Nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2 powstaje w momencie otrzymania przez Państwa Raportu 2 od Producenta Wykonawczego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w Wariancie 2 zostały ustalone następujące po sobie terminy rozliczeń – roczne okresy rozliczeniowe (Okresy Emisji 2), a zatem dla świadczonych przez Państwa usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2) momentem wykonania usług będzie koniec ustalonego okresu rozliczeniowego (koniec Okresu Emisji 2, za który otrzymają Państwo Raport 2 (informację o należnych wpływach).

Zatem nie będą Państwo postępować prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2 – w momencie otrzymania przez Państwa Raportu 2 od Producenta Wykonawczego.

W analizowanym przypadku, mając na względzie przyjęte zasady rozliczeń, datą wykonania usługi będzie data upływu każdego okresu rozliczeniowego (Okresu Emisji 2), za który otrzymają Państwo Raport 2 (informację o należnych wpływach), nie zaś data otrzymania przez Państwa Raportu 2 (informacji o należnych wpływach).

Podkreślić należy, że w art. 19a ustawy ustawodawca nie przewidział szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, w związku z wykonaniem których należne są wpływy z tytułu reemisji).

Co istotne w rozpatrywanej sprawie, bez znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego pozostaje termin otrzymania Raportu 2. Ustawodawca powiązał bowiem powstanie obowiązku podatkowego nie z terminem otrzymania raportów związanych z określonymi świadczenia (w analizowanym przypadku z usługami związanymi z korzystaniem z praw do Produkcji), lecz z wykonaniem usługi przez co należy rozumieć „upływ każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia”.

Zatem skoro ustawodawca nie uzależnił momentu powstania obowiązku podatkowego od momentu otrzymania Raportu 2 (informacji o należnych wpływach z tytułu reemisji), nie można przyjąć, że ze względu na opisane we wniosku terminy i zasady przekazywania Raportów 2 dopuszczalne będzie ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego wbrew obowiązującym regulacjom wynikającym z art. 19a ust. 3 ustawy, odraczając rozpoznanie obowiązku podatkowego do chwili otrzymania przez Państwa od Producenta Wykonawczego Raportu 2.

Wskazują Państwo, że w Wariancie 2 nie mają Państwo żadnej możliwości samodzielnego ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia za dany okres rozliczeniowy, przed uzyskaniem Raportu 2, z uwagi na to, że podstawą do określenia wynagrodzenia przez Producenta Wykonawczego są dane uzyskiwane przez Producenta Wykonawczego, których z kolei podstawą do określenia są dane uzyskiwane przez OZZ, których to danych nie mogą Państwo samodzielnie ustalić.

W odniesieniu do powyższych kwestii wskazać należy, że jako podatnik podatku od towarów i usług, są Państwo zobowiązani do takiego ukształtowania zasad określania należnych Państwu kwot z tytułu świadczenia usług, które to zasady pozwolą Państwu realizować obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, w tym zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 19a ust. 3 ustawy. Fakt, że może to być w pewien sposób utrudnione (podstawą do określenia wynagrodzenia przez Producenta Wykonawczego są dane uzyskiwane przez Producenta Wykonawczego, których z kolei podstawą do określenia są dane uzyskiwane przez OZZ, których to danych nie mogą Państwo samodzielnie ustalić) nie może przesądzać o tym, że dopuszczalne jest przesunięcie w czasie momentu powstania obowiązku podatkowego, w szczególności, gdy regulacje art. 19a ustawy nie przewidują takiej możliwości i wskazują wprost zasady i termin rozpoznania obowiązku podatkowego dla świadczeń opisanych w Wariancie 2.

A zatem to na Państwu spoczywa obowiązek ukształtowania tak swoich wzajemnych stosunków z Producentem Wykonawczym aby możliwe było właściwe określenie przez Państwa momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych przez Państwa usług związanych z korzystaniem z praw do Produkcji (usług, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2).

Niedopuszczalne jest przyjęcie, że Państwo i Producent Wykonawczy poprzez stosowne zapisy w umowie mogą wpływać w dowolny sposób na moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu usług, których dotyczy Wariant 2 i w konsekwencji będą Państwo uprawnieni do ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego, w tym przypadku w momencie, który nie wynika z obowiązujących przepisów ustawy, tj. art. 19a ust. 3 ustawy.

Podkreślić jednocześnie należy, że obowiązek podatkowy powstaje z mocy prawa, niezależnie od tego kiedy otrzymają Państwo Producenta Wykonawczego Raport 2. Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, datą wykonania usługi (momentem powstania obowiązku podatkowego) jest upływ każdego okresu, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia.

Zatem istotne dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego jest jedynie ustalenie następujących po sobie terminów płatności lub rozliczeń, co ma miejsce w sytuacji opisanej w Wariancie 2.

Tym samym nie jest prawidłowe przyjęcie przez Państwa, że obowiązek podatkowy z tytułu usług, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie rozliczane zgodnie z Wariantem 2 powstaje w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę Raportu 2 od Producenta Wykonawczego.

W analizowanej sprawie w Wariancie 2 upływ każdego Okresu Emisji 2, tj. upływ ustalonego przez Państwa oraz Producenta Wykonawczego okresu, za który otrzymają Państwo Raport 2 (informację o należnych wpływach z tytułu reemisji) należy uznać za moment powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Państwa wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1386/15 należy zaznaczyć, że każdy z wyroków sądów administracyjnych zapada na gruncie unikalnego stanu faktycznego i w zasadzie wyłącznie do niego się ogranicza.

Wskazane przez Państwa orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadło w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu wyrokowi opisu sprawy.

Z uwagi na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw, powołany przez Państwa wyrok nie może stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie.

W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa sądów administracyjnych, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca powołanego przez Państwa wyroku zamyka się w obrębie sprawy, dla której wyrok ten został wydany.

Ponadto, należy zauważyć, że orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące zakresu objętego wnioskiem jest niejednolite. Prawidłowość rozstrzygnięcia zajętego w tej interpretacji potwierdzają prawomocne wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 lutego 2027 r., sygn. akt III SA/Wa 676/16, z 14 września 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 643/22 oraz z 26 stycznia 2026 r., sygn. akt III SA/Wa 817/15.

W odniesieniu natomiast do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej z 22 listopada 2017 r. sygn. IPPP1/443-55/14-3/EK wskazać należy że interpretacja ta została wydana na tle stanu faktycznego, który nie odpowiadają okolicznościom przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie, należy zwrócić uwagę, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą organu wydającego interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom. Interpretacja powołana przez Państwa na poparcie własnego stanowiska rozstrzyga w odmiennym stanie faktycznym od sytuacji przedstawionej we wniosku.

Ponadto należy zauważyć, że interpretacja indywidualna IPPP1/443-55/14-3/EK została wydana w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FSK 1386/15, a zatem uwzględniona została w tej interpretacji ocena sądu zawarta w tym konkretnym orzeczeniu.

W konsekwencji, powołana przez Państwa interpretacja indywidualna nie może stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informujemy, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie Państwa i tylko w stosunku do Państwa może wywołać określone przepisami skutki prawne. Interpretacja ta nie wywołuje zaś skutków prawnych dla organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi (OZZ).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).