Interpretacja indywidualna z dnia 22 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.217.2024.1.LM

Możliwość zastosowania zwolnienia podmiotowego w związku z dzierżawą lokalu niemieszkalnego należącego do majątku wspólnego małżonków.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 11 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego w związku z dzierżawą lokalu niemieszkalnego należącego do majątku wspólnego małżonków.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną będącą polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców oraz art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim i w ustroju ustawowej wspólności majątkowej z małżonką. Wnioskodawca oraz małżonka są obecnie właścicielami w częściach równych nieruchomości będących lokalami mieszkalnymi. Nieruchomości wchodzą w skład majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonki.

Powyższe nieruchomości są wynajmowane osobom/podmiotom niepowiązanym na podstawie zawartych z tymi osobami/podmiotami umowami najmu. Stroną tych umów jest wyłącznie małżonka Wnioskodawcy, tj. wyłącznie małżonka Wnioskodawcy podpisała umowy najmu i jest osobą wynajmującą nieruchomości (lokal mieszkalne) objęte wspólnością majątkową Wnioskodawcy i jego małżonki.

Na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych małżonka Wnioskodawcy samodzielnie rozlicza i będzie rozliczać w całości przychody z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na podstawie złożonego oświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1905 ze zm., dalej: „ustawa o ryczałcie”).

Wnioskodawca i jego małżonka zawarli 6 października 2022 r. przedwstępną umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu niemieszkalnego i sprzedaży, na podstawie której strony tej umowy zobowiązały się do zawarcia w określonym terminie umowy sprzedaży i ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży wraz z proporcjonalnym udziałem w nieruchomości wspólnej (dalej: „Umowa Przyrzeczona”). Umowa Przyrzeczona ma zostać zawarta nie później niż w terminie 30 września 2024 r. Na podstawie Umowy Przyrzeczonej, Wnioskodawca i jego małżonka kupią nieobciążony żadnymi długami ani prawami lub roszczeniami osób trzecich lokal niemieszkalny wraz z proporcjonalnym udziałem w nieruchomości wspólnej oraz nieobciążone żadnymi długami ani prawami lub roszczeniami osób trzecich wyposażenie tj. składniki majątku nieruchomego.

Jednocześnie, planowane jest, że wraz z Umową Przyrzeczoną Wnioskodawca zawrze umowę dzierżawy nabytego lokalu niemieszkalnego, na podstawie której Wnioskodawca jako wydzierżawiający zobowiąże się do oddania dzierżawcy (tj. podmiotowi, od którego Wnioskodawca oraz jego małżonka nabędą lokal niemieszkalny) zakupiony lokal niemieszkalny wraz z wyposażeniem oraz prawem do korzystania z części wspólnych do korzystania i pobierania pożytków w celu prowadzenia w nim działalności związanej z wynajmem lokali (dalej: „Umowa Dzierżawy”). Umowa Dzierżawy zostanie zawarta po przeniesieniu własności przedmiotu dzierżawy (tj. nabytego lokalu niemieszkalnego) na Wnioskodawcę i jego małżonkę i przekazania przedmiotu dzierżawy na rzecz dzierżawcy. Umowa ma zostać zawarta na czas oznaczony tj. do 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym upłynie 20 (dwadzieścia) lat licząc od dnia przekazania przedmiotu dzierżawy na rzecz dzierżawcy.

Stroną Umowy Dzierżawy będzie wyłącznie Wnioskodawca (jako wydzierżawiający), tj. wyłącznie Wnioskodawca podpisze Umowę Dzierżawy.

Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał dostaw towarów oraz nie wykonuje i nie będzie świadczył usług, o których mowa odpowiednio w art. 113 ust. 13 pkt 1 oraz pkt 2 ustawy o VAT.

Sprzedaż Wnioskodawcy z tytułu dzierżawy lokalu niemieszkalnego na podstawie Umowy Dzierżawy nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Pytanie

Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, w odniesieniu do oddanego przez Wnioskodawcę w dzierżawę lokalu niemieszkalnego, należącego do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonki, na gruncie ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie miał status podatnika podatku od towarów i usług odrębny od małżonki, a zatem limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT, tj. ustalanego na podstawie wartości sprzedaży, która nie przekracza łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w tym przepisie (obecnie 200 000 zł), należy liczyć bez uwzględnienia części przychodu przypadającej na małżonkę Wnioskodawcy?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w odniesieniu do oddanego przez Wnioskodawcę w dzierżawę lokalu niemieszkalnego, należącego do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonki, na gruncie ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie miał status podatnika podatku od towarów i usług odrębny od małżonki, a zatem limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT, tj. ustalanego na podstawie wartości sprzedaży, która nie przekracza łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w tym przepisie (obecnie 200 000 zł), należy liczyć bez uwzględnienia części przychodu przypadającej na małżonkę Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisami ustawy z 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej, niepodzielnej).

Małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku oraz pobierania pożytków.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Dzierżawa jest umową dwustronną zobowiązującą i wzajemną, polegającą na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków w zamian za świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umówiony między stronami czynsz jest bowiem wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez dzierżawcę.

Dzierżawa jako usługa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej dla celów VAT. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody; działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o VAT nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Żaden z przepisów ustawy o VAT nie zabrania małżonkom prowadzania działalności gospodarczej jako odrębni podatnicy, nawet jeżeli istnieje pomiędzy nimi wspólność małżeńska majątkowa. W konsekwencji należy uznać, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Jednocześnie, podmiot świadczący usługę dzierżawy będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy dzierżawa będzie wykonywana przez ten podmiot we własnym imieniu. W konsekwencji, jeżeli przedmiotem dzierżawy jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu tj. ten, który dokonuje dzierżawy we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej, tutaj: umowy dzierżawy). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonują czynności wspólnie (tutaj: wspólnie występują jako strona umowy dzierżawy), to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza oddać w dzierżawę lokal niemieszkalny, który będzie wchodził w skład majątkowej wspólnoty małżeńskiej Wnioskodawcy i jego małżonki. Przy czym podmiotem wydzierżawiającym Nieruchomość będzie wyłącznie Wnioskodawca. W konsekwencji, należy uznać, że z tytułu umowy dzierżawy lokalu niemieszkalnego to Wnioskodawca jest podmiotem dokonującym czynności podlegającej opodatkowaniu VAT polegającej na oddaniu przedmiotu dzierżawy (tj. przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego lokalu niemieszkalnego) w dzierżawę.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednocześnie, ponieważ ustawa o VAT nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników, Wnioskodawca i małżonka są osobnymi podatnikami podatku od towarów i usług. W konsekwencji, Wnioskodawcy i jego małżonce przysługuje odrębny limit 200 000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że każdy z małżonków jest zobowiązany do osobnego rozliczenia podatku VAT od otrzymanego wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności przez danego małżonka, której przedmiotem jest składnik majątkowy wchodzący w skład majątku wspólnego. W przypadku w którym dana czynność podlegająca opodatkowaniu VAT jest wykonywana wyłącznie przez jednego małżonka (działającego we własnym imieniu), sprzedaż z tytułu takiej czynności należy przypisać wyłącznie temu małżonkowi. W konsekwencji, należy uznać, że w takiej sytuacji sprzedaż z tytułu czynności wykonywanej przez danego małżonka może podlegać zwolnieniu z VAT określonemu w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT i limit wynikający z tego przepisu przysługuje w całości wyłącznie temu małżonkowi, który występuje jako strona czynności (tutaj: wydzierżawiający w ramach umowy dzierżawy).

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w następujących interpretacjach indywidualnych:

1)z 15 marca 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.95.2024.1.AMA;

2)z 19 stycznia 2023 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.605.2022.1.WK;

3)z 29 grudnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.921.2021.1.ABU;

4)z 19 kwietnia 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.81.2019.2.ALN;

5)z 24 października 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.286.2017.1.MK.

W konsekwencji, za prawidłowe należy uznać stanowisko, zgodnie z którym w odniesieniu do oddanego przez Wnioskodawcę w dzierżawę lokalu niemieszkalnego, należącego do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonki, na gruncie ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie miał status podatnika podatku od towarów i usług odrębny od małżonki, a zatem limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT, tj. ustalanego na podstawie wartości sprzedaży, która nie przekracza łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w tym przepisie (obecnie 200 000 zł), należy liczyć bez uwzględnienia części przychodu przypadającej na małżonkę Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Zatem definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy tym, z art. 15 ust. 2 ustawy jednoznacznie wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma ciągłość wykorzystywania majątku. Wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług umowa dzierżawy wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w wyniku zawartej umowy powstaje bezpośredni związek o charakterze przyczynowo skutkowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym.

Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i świadczona jest w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy również zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku od towarów i usług dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że:

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy:

W świetle powołanych wyżej przepisów podatnik, aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Pozostaje Pan w związku małżeńskim i w ustroju ustawowej wspólności majątkowej z małżonką. Pan oraz Pana małżonka są obecnie właścicielami w częściach równych nieruchomości będących lokalami mieszkalnymi. Nieruchomości wchodzą w skład majątku wspólnego Pana i Pana małżonki. Nieruchomości te są wynajmowane, a Stroną tych umów jest wyłącznie Pana małżonka, tj. wyłącznie Pana małżonka podpisała umowy najmu i jest osobą wynajmującą nieruchomości (lokal mieszkalne) objęte wspólnością majątkową Pana i Pana małżonki.

Na podstawie Umowy Przyrzeczonej (która ma zostać zawarta nie później niż w terminie 30 września 2024 r.), Pan i Pana małżonka kupią lokal niemieszkalny wraz z proporcjonalnym udziałem w nieruchomości wspólnej oraz składniki majątku nieruchomego.

Jednocześnie, planowane jest, że wraz z Umową Przyrzeczoną zawrze Pan umowę dzierżawy nabytego lokalu niemieszkalnego, na podstawie której jako wydzierżawiający zobowiąże się Pan do oddania dzierżawcy zakupiony lokal niemieszkalny wraz z wyposażeniem oraz prawem do korzystania z części wspólnych do korzystania i pobierania pożytków w celu prowadzenia w nim działalności związanej z wynajmem lokali. Umowa Dzierżawy zostanie zawarta po przeniesieniu własności nabytego lokalu niemieszkalnego na Pana i Pana małżonkę i przekazania przedmiotu dzierżawy na rzecz dzierżawcy. Umowa ma zostać zawarta na czas oznaczony tj. do 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym upłynie 20 (dwadzieścia) lat licząc od dnia przekazania przedmiotu dzierżawy na rzecz dzierżawcy. Stroną Umowy Dzierżawy będzie wyłącznie Pan (jako wydzierżawiający), tj. wyłącznie Pan podpisze Umowę Dzierżawy.

Nie wykonuje i nie będzie wykonywał Pan dostaw towarów oraz nie wykonuje i nie będzie świadczył usług, o których mowa odpowiednio w art. 113 ust. 13 pkt 1 oraz pkt 2 ustawy o VAT. Pana sprzedaż z tytułu dzierżawy lokalu niemieszkalnego na podstawie Umowy Dzierżawy nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy w odniesieniu do oddanego przez Pana w dzierżawę lokalu niemieszkalnego, należącego do majątku wspólnego Pana i Pana małżonki, na gruncie ustawy o VAT, będzie miał Pan status podatnika podatku od towarów i usług odrębny od małżonki, a zatem limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT, należy liczyć bez uwzględnienia części przychodu przypadającej na Pana małżonkę.

Kwestie dotyczące stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwana dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”.

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w ww. art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc ten z małżonków, który dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem, przedmiotem odpłatnego świadczenia usług jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT. Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu.

Analizując zatem powyższe przepisy w odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że jeżeli przedmiotem dzierżawy jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który wydzierżawia we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej) przedmiot dzierżawy. Wobec tego podmiot świadczący usługę dzierżawy będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy usługę tę będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek.

Skoro stroną umowy dzierżawy lokalu niemieszkalnego będzie Pan, to w kontekście powołanych przepisów ustawy, dzierżawa tego lokalu stanowić będzie, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, odpłatne świadczenie usług w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji będzie Pan podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, z tytułu ww. dzierżawy.

Tym samym gdy nie zamierza Pan wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, a wartość sprzedaży usług opisanych we wniosku w prowadzonej działalności gospodarczej w tym z dzierżawy lokalu niemieszkalnego nie przekroczy w roku podatkowym 200 000 zł, to będzie Pan mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, skoro stroną umowy dzierżawy lokalu niemieszkalnego (stanowiącego współwłasność małżeńską) będzie wyłącznie Pan, to Pan będzie podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, z tytułu wydzierżawiania ww. lokalu. Świadcząc tę usługę będzie Pan mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, odrębnie od działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana małżonkę. W takiej sytuacji limit zwolnienia podmiotowego należy liczyć bez uwzględniania sprzedaży z działalności gospodarczej Pana małżonki.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w sytuacji gdy rozpocznie Pan w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy (dzierżawa lokalu niemieszkalnego), to w myśl art. 113 ust. 9 ustawy, będzie korzystał Pan ze zwolnienia, jeżeli przewidywana przez Pana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).