Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.605.2022.1.WK

Skorzystanie z odrębnego limitu zwolnienia z art. 113 ustawy dla obojga małżonków.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

7 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 2 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy w zakresie prawa do skorzystania z odrębnego dla każdego małżonka limitu zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy, z tytułu usług najmu świadczonej przez małżonków.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

A

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

B

Opis zdarzenia przyszłego

Zainteresowany będący stroną postępowania („Wnioskodawca”) wraz z małżonką są osobami fizycznymi podlegającymi w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca wraz z Małżonką pozostają w związku małżeńskim w ustroju ustawowej wspólności majątkowej. Małżonkowie są właścicielami w częściach równych nieruchomości składającej się z działki i budynku biurowo-produkcyjnego. Zakup działki, jak i budowa lokalu, miała miejsce w trakcie trwania związku małżeńskiego z majątku wspólnego Wnioskodawcy i Małżonki.

Małżonkowie wynajmują obecnie Nieruchomość na rzecz firmy zewnętrznej na podstawie zawartej umowy najmu. Stroną tej Umowy są oboje Małżonkowie jako podmioty oddające Nieruchomość w najem. Na wystawianych rachunkach oboje Małżonkowie widnieją jako wynajmujący. Oboje Małżonkowie podpisali umowę najmu i są wynajmującymi Nieruchomość. Najemca wpłaca czynsz najmu na rachunek bankowy należący do Wnioskodawcy.

Na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca samodzielnie rozlicza w całości przychody z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na podstawie złożonego oświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 6 ustawy 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1905 ze zm.: „UZPD”). Niezależnie od tego, zgodnie z art. 12 ust. 13 UZPD, w przypadku osiągania przez małżonków przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (m.in. świadczenia z tytułu najmu) kwota przychodów określona w ust. 1 pkt 4 lit. a (warunkująca stawkę podatku) dotyczy łącznie obojga małżonków. W związku z tym, do całości przychodów osiąganych z tytułu wynajmu Nieruchomości Wnioskodawca stosuje stawkę 8,5% do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłych latach oboje Małżonkowie będą osobno rozliczać podatek od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu w proporcji do udziałów posiadanych w majątku małżeńskim obejmującym Nieruchomość, lub że ten podatek rozliczać będzie Małżonka Wnioskodawcy.

Wnioskodawca oraz Małżonka nie prowadzą obecnie, oprócz opisanych powyżej usług najmu, innej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 Ustawy VAT (samodzielnej, bez względu na jej cel lub rezultat) oraz nie wykonują opodatkowanej podatkiem VAT sprzedaży towarów i usług. Jednocześnie nie są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi.

W rozumieniu art. 113 Ustawy VAT, wartość sprzedaży każdego z Małżonków z tytułu najmu Nieruchomości w roku 2021 (w proporcji do okresu prowadzenia usług najmu) oraz w roku 2022 nie przekroczyła dotąd kwoty określonej w ust. 1 tego artykułu (obecnie 200 000 zł). Wnioskodawca zakłada jednak, że wartość dokonanej sprzedaży z tego tytułu może w roku 2022 lub w kolejnych latach przekroczyć kwotę wskazaną w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT.

Pytanie

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w odniesieniu do oddanej przez Małżonków w odpłatny najem Nieruchomości należącej do ich majątku wspólnego, na gruncie Ustawy VAT, każdy z Małżonków ma status podatnika podatku od towarów i usług, a zatem limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT, tj. na podstawie wartości sprzedaży, która nie przekracza łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w tym przepisie (obecnie 200.000 zł), należy liczyć dla każdego z Małżonków osobno?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, na skutek wspólnego dokonywania czynności związanych z wynajmem wspólnej Nieruchomość, każdy z Małżonków ma status podatnika podatku od towarów i usług, a zatem limit zwolnienia podmiotowego o którym mowa w art 113 ust. 1 ustawy VAT, (200.000 zł.) należy liczyć do każdego z nich osobno.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 Ustawy VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że najem jest umową dwustronną obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków oraz świadczenia najemcy polegającego na płaceniu umówionego czynszu. A zatem, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez najemcę.

Zatem, najem jako usługa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że Ustawa VAT nie wymienia małżonków jaka odrębnej kategorii podatników. Żaden z przepisów Ustawy VAT nie zabrania małżonkom prowadzania działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W świetle art. 31 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm., „k.r.o.”), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Zgodnie z treścią art 36 § i oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanową inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W konsekwencji w świetle ww. przepisów, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wobec tego podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak przedstawiono w opisie zdarzenia przyszłego, Małżonkowie wynajmują należącą do ich majątku wspólnego Nieruchomość na podstawie Umowy zawartej z najemcą. Stroną wynajmującą na Umowie są oboje Małżonkowie. Na Rachunkach wystawianych najemcy figurują dane obojga Małżonków. Należy więc uznać, że oboje Małżonkowie wykonują usługi najmu.

Jednocześnie, ponieważ Ustawa VAT nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników, to każdy z nich z osobna jest odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług, i każdemu z nich przysługuje odrębny limit 200.000 zł.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacja indywidualnych:

1)z 29 grudnia 2021 r., sygn.. 0111-KDIB3-1.4012.921.2021.1 ABU,

2)z 19 kwietnia 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.81.2019.2.ALN,

3)z 24 października 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.286.2017.1.MK.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym każdy z Małżonków będzie podatnikiem podatku VAT osobno, zatem w odniesieniu do każdego z Małżonków należy osobno rozpatrywać konsekwencje podatkowe występujące na gruncie Ustawy VAT. Oznacza to, że każdy z Małżonków jest obowiązany do osobnego rozliczenia podatku VAT od otrzymanego wynagrodzenia z tytułu wykonywania czynności, której przedmiotem jest składnik majątkowy wchodzący w skład ich majątku wspólnego. Tym samym, każdy z Małżonków jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT jedynie części przypadającego na Niego wynagrodzenia otrzymanego w związku z oddaniem Nieruchomości w najem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział m.in. zwolnienie od podatku VAT sprzedaży dokonywanej przez podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że:

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy:

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy:

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy:

Wątpliwości Państwa dotyczą kwestii, czy w odniesieniu do oddanej przez Małżonków w odpłatny najem Nieruchomości należącej do ich majątku wspólnego, limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. na podstawie wartości sprzedaży, która nie przekracza łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, należy liczyć do każdego z Małżonków osobno.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze. zm.):

Należy zauważyć, że najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. A zatem, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez najemcę.

Zatem, najem jako usługa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem Nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359), zwany dalej Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym:

W związku z powyższym, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Stosownie do treści art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jak wynika z ww. przepisów, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

W konsekwencji podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy wskazać, że skoro będąca przedmiotem wniosku Nieruchomość jest własnością obojga małżonków, podatnikiem będzie ten, który faktycznie dokonuje czynności związanych z najmem, np. zawarł umowę, otrzymuje czynsz. Zatem ponieważ w opisie sprawy wskazano, że w umowie jako wynajmujący będą figurowali oboje Małżonkowie oraz na wystawionych rachunkach oboje Małżonkowie widnieją jako wynajmujący, to oboje Małżonkowie będą również osobami dokonującymi najmu nieruchomości, zatem będą oboje podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy.

W konsekwencji powyższego, Małżonkowie będą zobowiązani do rozliczenia jedynie części przypadającego na każdego z małżonków z osobna wynagrodzenia za wykonanie przedmiotowej usługi najmu nieruchomości.

Jednocześnie w takiej sytuacji limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, przysługuje każdemu z Małżonków osobno.

Zatem w sytuacji gdy wartość sprzedaży z tytułu świadczenia usługi najmu (w części przypadającej odpowiednio na każdego z małżonków z osobna) nie przekroczy kwoty 200.000 zł, małżonkowie będą mogli korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, pod warunkiem niezaistnienia wyłączeń, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Podsumowując, w odniesieniu do oddanej przez Małżonków w odpłatny najem Nieruchomości należącej do ich majątku wspólnego, na gruncie ustawy, każdy z Małżonków ma status podatnika podatku od towarów i usług, a zatem limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. na podstawie wartości sprzedaży, która nie przekracza łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, należy liczyć dla każdego z Małżonków osobno, pod warunkiem niezaistnienia wyłączeń, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Zainteresowani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Ponadto, należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).